Bedankt voor het geduld allemaal.
Zie de topic-opening.
Het is inderdaad een gevoelig onderwerp: seksualiteit en de gevolgen van (seksueel) misbruik, gezien op het menselijke persoonlijke vlak en aansluitend op de discussie over de Wet van Reïncarnatie en karma/oorzaak en gevolg.
(Er is tevens helaas ook een gigantische misbruik-industrie ontstaan, waarover we het eens zullen zijn dat die zeer kwalijk is).
Hier gaat het dus om het wezen oftewel de essentie van seksualiteit.
Seksualiteit is belangrijk voor mensen. En niet alleen vanwege de voortplanting.
Het hoogtepunt is een ‘hemels beleven’ waarbij al het andere wegvalt en er ‘zijn’ ervaren wordt: een ultiem gevoel. Ons stoffelijke bestaan valt als het ware weg en een totale ontspanning is het gevolg.
Er valt natuurlijk veel meer over te zeggen, maar ik beperk mij tot de essentie.
Die essentie is dus ‘zijn’.
Maar als altijd is daar weer de terugkeer naar het aardse. De ‘strijd om het bestaan’ wacht altijd opnieuw. Als zodanig is dit ‘zijn’ beleven niet meer dan een tijdelijke ontsnapping.
En daarbinnen zit ‘m tevens de crux: we willen het liefst blijvend ‘Zijn’.
Uiteindelijk is dat ‘Zijn’ hetgeen ons wacht als het volgende gerealiseerd is:
Alles is Eén en die Ene is Alles.
Dan ervaren we het ‘Zijn’ continue zonder dat we er iets voor hoeven te doen:
Eénzijn met de Geliefde.
Ik heb het elders al gehad over de bewuste ervaring van ‘Liefde, Harmonie en Schoonheid’.
Maar de weg ernaar toe is niet eenvoudig en duurt lang, waarbij we ons moeten realiseren dat we zowel levens als man als wel als vrouw beleven. Dat betekent dat je als man in een volgend leven als vrouw kunt incarneren. En omgekeerd. De overgangsfase daartussen is dan weer homofiel dan wel lesbisch zijn, wat dus inderdaad gewoon aangeboren is.
Zolang we meester zijn over ons zelf en onze seksualiteit met onze bewuste wil beleven, is er geen probleem. Maar als dat niet langer het geval is, dan gaat het op een bepaald moment niet meer om het tot uitdrukking brengen van de Liefde die we in oorsprong zijn. Dan richten deze natuurlijke neigingen zich op een bepaald moment voornamelijk op lust en kan er verslaving optreden. Zolang dat tussen gelijkwaardige partners beleefd wordt, hoeft er geen probleem te zijn. Maar als er scheve machtsverhoudingen ontstaan, op welke basis dan ook, kan dat uitmonden in misbruik en levensdelicten t.a.v. vrouwen, mannen en kinderen.
Dat schept karma/oorzaak en gevolg voor een ieder die daarbij betrokken is.
Door de daders moet het (in volgende levens) weer goedgemaakt worden.
En de slachtoffers zullen naar wegen moeten zoeken om weer geheeld te worden.
Dat is bij leven al een enorme opgave. Maar als men beschadigd sterft, is het in een volgend leven vaak ook nog eens lastig om te weten te komen wat er feitelijk aan de hand is, want een vorig leven herinnert men zich doorgaans niet. Kortom: veel ellende.
Samenvattend: Het is prachtig dat de hemel op aarde binnen seksualiteit beleefd kan worden (en het is tevens geweldig dat de voortplanting op deze wijze plaatsvindt!), maar hier is het tijdelijk in tegenstelling tot wat ons uiteindelijk in de eeuwigheid wacht.
Echter: hoe meer karma/oorzaak en gevolg er geschapen wordt, des te groter de afstand is tot het eeuwige ‘Zijn’.
Mijn conclusie is dan ook: beschadig/misbruik anderen nooit, op welke manier dan ook.
