Gelovigen luisteren alleen naar signalen van God die henzelf het beste uitkomen

[hopper]

https://joop.bnnvara.nl/opinies/gelovig ... e-uitkomen

Nu blijkt dat corona vooral toeslaat in sectoren die dieren en mensen uitbuiten, zoals nertsenfokkerijen en slachthuizen, lijkt het me voor de hand liggen dat gelovigen dit zien als een teken.

Mijn idee. Het verbaasde me dan ook hogelijk dat de christelijke partijen niet met onmiddelijke ingang een einde maakte aan bv de nertsenfokkerijen.
Wie niet ziet dat we corona mede te danken hebben aan onze omgang met dieren, die gaat het nooit meer zien.

Met de Bijbel, de Koran of de Thora in de hand claimen gelovigen het recht om hun overtuigingen te laten prevaleren. We zien dat niet alleen in de huidige discussie over homoseksualiteit in het onderwijs, maar bijvoorbeeld ook in de discussie over onverdoofd slachten, waar de gevoelens van gelovigen prioriteit krijgen boven gevoelens van degenen die met weerloze dieren meeleven en zich hun gruwelijke lot aantrekken.

Ja, zo kennen we de beminde gelovigen wel. Met de hand op Bijbel, Koran of Thora vertellen ze ons buitenstaanders waarom iets zus of zo moet geschieden.

Nu blijkt dat corona vooral toeslaat in sectoren die dieren en mensen uitbuiten, zoals nertsenfokkerijen en slachthuizen, lijkt het me voor de hand liggen dat gelovigen dit zien als een teken: een signaal van de Schepper dat we misschien niet helemaal lekker bezig zijn met zijn schepping en ons moeten bezinnen. Die interpretatie heb ik echter nog nergens gezien. Gelovigen, van welke religie dan ook, luisteren alleen naar die signalen van hun god die henzelf het beste uitkomen.

Amen!

[Bastiaan73]

https://joop.bnnvara.nl/opinies/gelovig ... e-uitkomen

Nu blijkt dat corona vooral toeslaat in sectoren die dieren en mensen uitbuiten, zoals nertsenfokkerijen en slachthuizen, lijkt het me voor de hand liggen dat gelovigen dit zien als een teken.

Mijn idee. Het verbaasde me dan ook hogelijk dat de christelijke partijen niet met onmiddelijke ingang een einde maakte aan bv de nertsenfokkerijen.
Wie niet ziet dat we corona mede te danken hebben aan onze omgang met dieren, die gaat het nooit meer zien.

Met de Bijbel, de Koran of de Thora in de hand claimen gelovigen het recht om hun overtuigingen te laten prevaleren. We zien dat niet alleen in de huidige discussie over homoseksualiteit in het onderwijs, maar bijvoorbeeld ook in de discussie over onverdoofd slachten, waar de gevoelens van gelovigen prioriteit krijgen boven gevoelens van degenen die met weerloze dieren meeleven en zich hun gruwelijke lot aantrekken.

Ja, zo kennen we de beminde gelovigen wel. Met de hand op Bijbel, Koran of Thora vertellen ze ons buitenstaanders waarom iets zus of zo moet geschieden.

Nu blijkt dat corona vooral toeslaat in sectoren die dieren en mensen uitbuiten, zoals nertsenfokkerijen en slachthuizen, lijkt het me voor de hand liggen dat gelovigen dit zien als een teken: een signaal van de Schepper dat we misschien niet helemaal lekker bezig zijn met zijn schepping en ons moeten bezinnen. Die interpretatie heb ik echter nog nergens gezien. Gelovigen, van welke religie dan ook, luisteren alleen naar die signalen van hun god die henzelf het beste uitkomen.

Amen!

Hoeveel vrije tijd heb jij eigenlijk?

[fries77]

Als God iedereen een signaal moet geven die niet lekker bezig is, dan is het met Zijn rustdag ook al gedaan...

[callista]

Volgens mij rust God elke dag en bemoeit zich nergens mee...
Waarschijnlijk is Hij gepensioneerd en geniet ervan...

[Atheist2]

Als God iedereen een signaal moet geven die niet lekker bezig is, dan is het met Zijn rustdag ook al gedaan...

Ik denk dat voor God zijn Rustdag juist het zwaarst is. Elk uur van de dag luisteren naar lofliederen en gebeden.
Of bedoel je met rustdag de zaterdag?

[EdVaessen]

Als God iedereen een signaal moet geven die niet lekker bezig is, dan is het met Zijn rustdag ook al gedaan...

Waar is die goeie ouwe Almacht toch gebleven? Of zou Bruce Almighty nog steeds aan het roer staan?

[hopper]

Als God iedereen een signaal moet geven die niet lekker bezig is, dan is het met Zijn rustdag ook al gedaan...

Ik begrijp dat als God jou onwelgevallige signalen afgeeft dat jij dan een rustdag hebt?
Dit artikel geeft haarfijn aan hoe inconsistent gelovigen kunnen zijn.
Cherry picking heet dat. En dan is de kersentijd toch al lang al weer voorbij.

[Robert Frans]

Ja, zo kennen we de beminde gelovigen wel. Met de hand op Bijbel, Koran of Thora vertellen ze ons buitenstaanders waarom iets zus of zo moet geschieden.

Maar dat doen veel niet-gelovigen toch ook? Ook zij hebben toch niet zelden een stevige mening over allerlei onderwerpen; sommigen menen zelfs dat alleen hún niet-gelovige mening geuit en in politiek omgezet zou mogen worden en dat gelovigen enkel verborgen achter de voordeur zouden mogen geloven.
En als een democratisch land anders stemt dan zij willen, dan verwijten ze dat land alsnog dat ze niet doet wat zij willen. Zij vinden democratische besluitvorming dan ook enkel juist als het op hún ideeën uitkomt.

Ik heb op zowel fora als op sociale media nu verschillende discussies over onder meer de door jou genoemde onderwerpen gezien. En daaruit moet ik helaas concluderen dat er geen enkel verschil is tussen gelovigen en niet-gelovigen in het algemeen als het gaat om het poneren van stellingen, het elkaar de maat willen nemen, de eigen visie wereldwijd de standaard willen laten zijn, het absoluut overtuigd zijn van het eigen gelijk, noem maar op.
Ook de kwaliteit van argumentatie is bij niet-gelovigen niet per se beter dan bij gelovigen; ik ken zowel gelovigen die heel doordacht en onderbouwd kunnen redeneren als niet-gelovigen die hun matige onderbouwing met veel dogmatisch klinkende stelligheid en verwijten proberen te maskeren.

In het kort gezegd zul je stelligheid bij je medestanders waarderen als vasthoudendheid en bij je tegenstanders verafschuwen als arrogantie. Wanneer je medestanders zeggen dat de wereld zus en zo moet zijn, dan vind je dat een prachtig ideaal. Wanneer je tegenstanders dat doen, dan vind je dat opdringerig.
Kortom, wat je hier schrijft maakt op mij niet erg veel indruk. Ik ben ervan overtuigd dat je precies hetzelfde bij veel niet-gelovigen zou herkennen als je zelf gelovig was geweest.

[EdVaessen]

Ik heb op zowel fora als op sociale media nu verschillende discussies over onder meer de door jou genoemde onderwerpen gezien. En daaruit moet ik helaas concluderen dat er geen enkel verschil is tussen gelovigen en niet-gelovigen in het algemeen als het gaat om het poneren van stellingen, het elkaar de maat willen nemen, de eigen visie wereldwijd de standaard willen laten zijn, het absoluut overtuigd zijn van het eigen gelijk, noem maar op.
Ook de kwaliteit van argumentatie is bij niet-gelovigen niet per se beter dan bij gelovigen; ik ken zowel gelovigen die heel doordacht en onderbouwd kunnen redeneren als niet-gelovigen die hun matige onderbouwing met veel dogmatisch klinkende stelligheid en verwijten proberen te maskeren.

Het klinkt als een schrale troost voor de homo in de Bijbelgordel dat een in de grond heel sympathieke christen (met doordachte en onderbouwde redenatie) hem toch weet te vertellen dat er iets grondig mis is met hem.
Het klinkt ook als een schrale troost voor de christen in China om te horen dat er iets grondig mis is met hem.

[Zolderworm]

Ja, zo kennen we de beminde gelovigen wel. Met de hand op Bijbel, Koran of Thora vertellen ze ons buitenstaanders waarom iets zus of zo moet geschieden.

Maar dat doen veel niet-gelovigen toch ook? Ook zij hebben toch niet zelden een stevige mening over allerlei onderwerpen; sommigen menen zelfs dat alleen hún niet-gelovige mening geuit en in politiek omgezet zou mogen worden en dat gelovigen enkel verborgen achter de voordeur zouden mogen geloven.
En als een democratisch land anders stemt dan zij willen, dan verwijten ze dat land alsnog dat ze niet doet wat zij willen. Zij vinden democratische besluitvorming dan ook enkel juist als het op hún ideeën uitkomt.

Ik heb op zowel fora als op sociale media nu verschillende discussies over onder meer de door jou genoemde onderwerpen gezien. En daaruit moet ik helaas concluderen dat er geen enkel verschil is tussen gelovigen en niet-gelovigen in het algemeen als het gaat om het poneren van stellingen, het elkaar de maat willen nemen, de eigen visie wereldwijd de standaard willen laten zijn, het absoluut overtuigd zijn van het eigen gelijk, noem maar op.
Ook de kwaliteit van argumentatie is bij niet-gelovigen niet per se beter dan bij gelovigen; ik ken zowel gelovigen die heel doordacht en onderbouwd kunnen redeneren als niet-gelovigen die hun matige onderbouwing met veel dogmatisch klinkende stelligheid en verwijten proberen te maskeren.

In het kort gezegd zul je stelligheid bij je medestanders waarderen als vasthoudendheid en bij je tegenstanders verafschuwen als arrogantie. Wanneer je medestanders zeggen dat de wereld zus en zo moet zijn, dan vind je dat een prachtig ideaal. Wanneer je tegenstanders dat doen, dan vind je dat opdringerig.
Kortom, wat je hier schrijft maakt op mij niet erg veel indruk. Ik ben ervan overtuigd dat je precies hetzelfde bij veel niet-gelovigen zou herkennen als je zelf gelovig was geweest.

Misschien als het over kwesties gaat als het al of niet bestaan van God of evolutie. Maar niet als het gaat om kwesties hoe je te gedragen of wat te doen of niet te doen, waarbij de gelovigen zich baseren op zogenaamde heilige boeken, of zich beroepen op hun God of goden. Ongelovigen gaan er niet van uit dat er een hogere instantie is die hun iets opdraagt of verbied te doen. En dat scheelt een slok op een borrel.

[callista]

Altijd worden de niet-gelovigen er weer bij gehaald als afleidingsmanoeuvre ..hullie-zullie...
Er is wel degelijk een verschil....

[Zolderworm]

Altijd worden de niet-gelovigen er weer bij gehaald als afleidingsmanoeuvre ..hullie-zullie...
Er is wel degelijk een verschil....

Jazeker, de niet-gelovigen zijn over het algemeen wat intelligenter.

[callista]

[EdVaessen]

Misschien als het over kwesties gaat als het al of niet bestaan van God of evolutie. Maar niet als het gaat om kwesties hoe je te gedragen of wat te doen of niet te doen, waarbij de gelovigen zich baseren op zogenaamde heilige boeken, of zich beroepen op hun God of goden. Ongelovigen gaan er niet van uit dat er een hogere instantie is die hun iets opdraagt of verbied te doen. En dat scheelt een slok op een borrel.

Inderdaad. Hoe komt het dat er zo verschrikkelijk veel christenen zijn die menen dat je slecht bent als je niet in hun Jezus gelooft? Dat je slecht bent als je homoseksuele gevoelens omzet in homoseksuele daden?

[EdVaessen]

Altijd worden de niet-gelovigen er weer bij gehaald als afleidingsmanoeuvre ..hullie-zullie...
Er is wel degelijk een verschil....

Dat mag Robert Frans, die hier overigens goede dingen zegt, zich aantrekken.

[Zolderworm]

Misschien als het over kwesties gaat als het al of niet bestaan van God of evolutie. Maar niet als het gaat om kwesties hoe je te gedragen of wat te doen of niet te doen, waarbij de gelovigen zich baseren op zogenaamde heilige boeken, of zich beroepen op hun God of goden. Ongelovigen gaan er niet van uit dat er een hogere instantie is die hun iets opdraagt of verbied te doen. En dat scheelt een slok op een borrel.

Inderdaad. Hoe komt het dat er zo verschrikkelijk veel christenen zijn die menen dat je slecht bent als je niet in hun Jezus gelooft? Dat je slecht bent als je homoseksuele gevoelens omzet in homoseksuele daden?

Omdat ze in zonde geloven. Hoe verzinnen ze het.

[Robert Frans]

Altijd worden de niet-gelovigen er weer bij gehaald als afleidingsmanoeuvre ..hullie-zullie...
Er is wel degelijk een verschil....

Wat is het verschil dan precies? En waarom zou het nuanceren van een stelling een afleidingsmanoeuvre zijn? Ik bedoel, als je meent dat iets gelovigen exclusief eigen is, terwijl dat naar mijn idee vrij aantoonbaar niet het geval is, dan kun je weerwoord krijgen.
Ik neem aan dat het niet de bedoeling is dat niet-gelovigen hier van alles over gelovigen mogen beweren, terwijl gelovigen daarmee onvoorwaardelijk hebben in te stemmen, of te zwijgen.

Dus, wat is het verschil dan precies?

[Robert Frans]

Misschien als het over kwesties gaat als het al of niet bestaan van God of evolutie. Maar niet als het gaat om kwesties hoe je te gedragen of wat te doen of niet te doen, waarbij de gelovigen zich baseren op zogenaamde heilige boeken, of zich beroepen op hun God of goden. Ongelovigen gaan er niet van uit dat er een hogere instantie is die hun iets opdraagt of verbied te doen. En dat scheelt een slok op een borrel.

Ieder mens kent zijn (of haar) gezaghebbende bronnen, waarop hij zijn levensbeschouwing bouwt, of waardoor hij zich laat inspireren. Niemand komt volledig helemaal uit zichzelf tot een levensbeschouwing, want we bouwen altijd voort op wat we waarnemen en van anderen vernemen. Bij gelovigen zijn die bronnen vaak wat formeler erkent, maar dat is het dan ook wel.

Dat neemt niet weg dat niet-gelovigen dus net zo stellig en dogmatisch kunnen zijn, soms zelfs nog dogmatischer. Ze zeggen dan geen absolute bronnen te hebben, maar menen vervolgens wel dat hun ideeën onbetwistbaar zijn en overal behoren te gelden. Feitelijk nemen ze hun eigen denken dan als absolute bron, zodat in de praktijk de bron misschien wel verschilt, maar de omgang ermee feitelijk niet.
Het verschilt gewoon van mens tot mens hoe men zich hierin uit en het heeft mijns inziens dan ook weinig zin om hele groepen daarin over een kam te scheren. Daarom dus mijn nuancerende post, om aan te geven dat je in elke levensbeschouwing wel stellige poneerders tegenkomt.

[callista]

Het verschil is dat niet-gelovigen zich niet op God baseren bij hun uitspraken.
Of om ook naar een ander te wijzen...zo van...die doet het ook...om de aandacht af te leiden.

[EdVaessen]

Omdat ze in zonde geloven. Hoe verzinnen ze het.

Het zijn geen slimme mensen die in zonde geloven. Of die, als ze dan wel slim zijn, hier echt over na wensen te denken.

[EdVaessen]

Ieder mens kent zijn (of haar) gezaghebbende bronnen, waarop hij zijn levensbeschouwing bouwt, of waardoor hij zich laat inspireren. Niemand komt volledig helemaal uit zichzelf tot een levensbeschouwing, want we bouwen altijd voort op wat we waarnemen en van anderen vernemen. Bij gelovigen zijn die bronnen vaak wat formeler erkent, maar dat is het dan ook wel.

Hoe komt een mens bij zoiets als een zondeval?

[hopper]

Ja, zo kennen we de beminde gelovigen wel. Met de hand op Bijbel, Koran of Thora vertellen ze ons buitenstaanders waarom iets zus of zo moet geschieden.

Maar dat doen veel niet-gelovigen toch ook? Ook zij hebben toch niet zelden een stevige mening over allerlei onderwerpen; sommigen menen zelfs dat alleen hún niet-gelovige mening geuit en in politiek omgezet zou mogen worden en dat gelovigen enkel verborgen achter de voordeur zouden mogen geloven.
En als een democratisch land anders stemt dan zij willen, dan verwijten ze dat land alsnog dat ze niet doet wat zij willen. Zij vinden democratische besluitvorming dan ook enkel juist als het op hún ideeën uitkomt.

Ik heb op zowel fora als op sociale media nu verschillende discussies over onder meer de door jou genoemde onderwerpen gezien. En daaruit moet ik helaas concluderen dat er geen enkel verschil is tussen gelovigen en niet-gelovigen in het algemeen als het gaat om het poneren van stellingen, het elkaar de maat willen nemen, de eigen visie wereldwijd de standaard willen laten zijn, het absoluut overtuigd zijn van het eigen gelijk, noem maar op.
Ook de kwaliteit van argumentatie is bij niet-gelovigen niet per se beter dan bij gelovigen; ik ken zowel gelovigen die heel doordacht en onderbouwd kunnen redeneren als niet-gelovigen die hun matige onderbouwing met veel dogmatisch klinkende stelligheid en verwijten proberen te maskeren.

In het kort gezegd zul je stelligheid bij je medestanders waarderen als vasthoudendheid en bij je tegenstanders verafschuwen als arrogantie. Wanneer je medestanders zeggen dat de wereld zus en zo moet zijn, dan vind je dat een prachtig ideaal. Wanneer je tegenstanders dat doen, dan vind je dat opdringerig.
Kortom, wat je hier schrijft maakt op mij niet erg veel indruk. Ik ben ervan overtuigd dat je precies hetzelfde bij veel niet-gelovigen zou herkennen als je zelf gelovig was geweest.

Ik ben het direct met je eens, veel niet-gelovigen zijn geen haar beter dan gelovigen. Het punt is alleen dat gelovigen vaak God er bij slepen om te duiden dat iets de wil van God is of juist niet. Gelovigen gaan maar wat graag op de stoel van God zitten. Maar nu het niet uit komt met toch wel een serieuze kwestie -de coronacrisis- hoor ik niks.

Gelovigen kunnen op dat punt niet naar niet-gelovigen wijzen, want niet-gelovigen beroepen zich per definitie niet op God. Terwijl sommige gelovigen vooraan staan om bv homoseksualiteit of vrije seks te veroordelen met verwijzing naar God.

En zeg nou zelf, wat zou jouw God vinden van mensen die met twee maten meten? Retorische vraag natuurlijk, want jij weet het antwoord wel.
Niet-gelovigen hebben nooit verantwoording af te leggen aan God. Die hebben meer vrijheid dan gelovigen als ze beweren dat iets wel/niet de wil van God is.

Een verstandige gelovige spreekt natuurlijk helemaal nooit uit naam van God, dat lijkt me blasfemie. Vind je ook niet?

[hopper]

Ieder mens kent zijn (of haar) gezaghebbende bronnen, waarop hij zijn levensbeschouwing bouwt, of waardoor hij zich laat inspireren. Niemand komt volledig helemaal uit zichzelf tot een levensbeschouwing, want we bouwen altijd voort op wat we waarnemen en van anderen vernemen. Bij gelovigen zijn die bronnen vaak wat formeler erkent, maar dat is het dan ook wel.

Nee, dat is niet geheel correct. Sommigen laten zich inspireren door liefde. Een liefde welke nergens in het bijzonder op gericht is. Die mensen zie ik zwerfafval rapen uit liefde voor niks in het bijzonder om maar eens wat te noemen. Die mensen zie ik 'om niet' zich bekommeren om een medemens. Liefde kun je wel afkijken van anderen, dat dan weer wel. Als ik iemand rommel zie opruimen dan kan ik hem/haar tot voorbeeld nemen.

Maar liefde heeft niks te maken met geloofsovertuiging of een ideologie.

[Zolderworm]

Misschien als het over kwesties gaat als het al of niet bestaan van God of evolutie. Maar niet als het gaat om kwesties hoe je te gedragen of wat te doen of niet te doen, waarbij de gelovigen zich baseren op zogenaamde heilige boeken, of zich beroepen op hun God of goden. Ongelovigen gaan er niet van uit dat er een hogere instantie is die hun iets opdraagt of verbied te doen. En dat scheelt een slok op een borrel.

Ieder mens kent zijn (of haar) gezaghebbende bronnen, waarop hij zijn levensbeschouwing bouwt, of waardoor hij zich laat inspireren. Niemand komt volledig helemaal uit zichzelf tot een levensbeschouwing, want we bouwen altijd voort op wat we waarnemen en van anderen vernemen. Bij gelovigen zijn die bronnen vaak wat formeler erkent, maar dat is het dan ook wel.

Dat neemt niet weg dat niet-gelovigen dus net zo stellig en dogmatisch kunnen zijn, soms zelfs nog dogmatischer. Ze zeggen dan geen absolute bronnen te hebben, maar menen vervolgens wel dat hun ideeën onbetwistbaar zijn en overal behoren te gelden. Feitelijk nemen ze hun eigen denken dan als absolute bron, zodat in de praktijk de bron misschien wel verschilt, maar de omgang ermee feitelijk niet.
Het verschilt gewoon van mens tot mens hoe men zich hierin uit en het heeft mijns inziens dan ook weinig zin om hele groepen daarin over een kam te scheren. Daarom dus mijn nuancerende post, om aan te geven dat je in elke levensbeschouwing wel stellige poneerders tegenkomt.

In je eerdere bericht was je nog niet zo genuanceerd. Ik denk dat de gemiddelde niet-gelovige (als die bestaat) zich gewoon op de wetenschap baseert. En bijvoorbeeld wat het niet-bestaan van God betreft, gewoon nergens op. Er zijn er zeker die dogmatisch zijn, maar dat is slechts een minderheid, zou ik denken.

[Zolderworm]

Ieder mens kent zijn (of haar) gezaghebbende bronnen, waarop hij zijn levensbeschouwing bouwt, of waardoor hij zich laat inspireren. Niemand komt volledig helemaal uit zichzelf tot een levensbeschouwing, want we bouwen altijd voort op wat we waarnemen en van anderen vernemen. Bij gelovigen zijn die bronnen vaak wat formeler erkent, maar dat is het dan ook wel.

Hoe komt een mens bij zoiets als een zondeval?

Omdat we ingebouwd gevoel voor schuld in onze hersenen hebben. Volgens mij vinden we de basis van moraal in onze hersenen, zoals deze zijn gevormd tijdens de ontogenese. Het zit namelijk in onze hersenen ingebakken dat we ons schuldig voelen na bepaald anti-sociaal gedrag. Dat mechanisme in de hersenen, dat Freud het Ueber-ich noemde, zorgt daarvoor. Alle groepsdieren beschikken over een dergelijk Ueber-ich.
De werking van het Ueber-ich is gewoon een hersenfunctie om het groepsdier zich te doen aanpassen bij de groepsnormen, in eerste instantie om hem te beschermen tegen de boze buitenwereld, waar hij in terecht zou komen als hij zich niet aan de groepsnormen zou houden en zou worden uitgestoten uit de groep. Dan zou hij worden opgegeten door roofdieren, want hij bezit niet meer de bescherming van de groep.
Het Ueber-ich, als hersenmechanisme, wordt geprojecteerd op de buitenwereld, in de vorm van de grote Vader. Omdat het Ueber-ich schuldgevoelens produceert (ook een hersenmechanisme), wordt de grote Vader geassocieerd met schuld of schuldig zijn. En vervolgens is het een kleine stap naar de zogenaamde zonde, boetedoening, noem maar op. Al deze dingen zitten in-geprogrammeerd in onze hersenen.
Het Ueber-ich wordt deels ingevuld door de ouders tijdens de opvoeding, reden waarom we in verschillende culturen nogal eens een verschillende moraal aantreffen, alhoewel de moraal ten opzichte van de eigen groep vaak overeenkomt.
Sommige mensen hebben een zwak ontwikkeld Ueber-ich, soms als gevolg van verwaarlozing tijdens de jeugd. We noemen hen gewetenloos.
De moraal zoals door religies gepredikt is het gevolg, of een afleiding, van het Ueber-ich, het is een concretisering van de inhoud van het Ueber-ich. Het heeft van zichzelf geen primaire betekenis. Reden waarom iedereen uitgaat van een bepaalde moraal, religieus of niet.
Only dead fish go with the flow
Omhoog