Ideeën voor een filosofie van de natuur

[hopper]

https://deklos.wordpress.com/2018/11/04 ... /#more-472

Onderstaand fragment is een vertaling die ik gemaakt heb van een gedeelte van de introductie uit Ideen zu einer Natur der Philosophie (1797) van Friedrich Schelling. Dit fragment is een reactie op het idee van een ding-op-zichzelf, los van menselijke waarneming. Het ding-op-zichzelf was een idee dat in de filosofie van Kant een grote rol speelde. Schelling probeert op een andere manier naar de wereld te kijken. Het grootste verschil tussen beide denkers is dat bij Schelling de Natuur zelf een centrale rol krijgt. De Natuur staat dan niet langer tegenover de ‘denkende mens’, maar het denken zelf hoort bij de natuur.

Dat is weer een boeiende stellingname. Het gaat over het verschil tussen een voorwerp zoals die in de natuur voorkomt en onze voorstelling er van.

Wanneer ik mij het Voorwerp voorstel, zijn Voorwerp [Gegenstand][1] en Voorstelling [Vorstellung] één en hetzelfde. En enkel in het onvermogen om het Voorwerp tijdens de Voorstelling zelf van de Voorstelling te onderscheiden ligt voor het gewone verstand de overtuiging van de werkelijkheid van dingen buiten ons, welke zich toch enkel via Voorstellingen aan ons melden.

Kort gezegd: een boom staat ergens in de natuur (voorwerp), maar verschijnt ook in mijn voorstelling. De boom is dus op 2 plaatsen: in mijn hoofd (past niet) en daar buiten in de natuur.

[Zolderworm]

Als psychisch monist beschouw ik de boom als deel van jezelf, of in jezelf aanwezig. Maar het hersenbewustzijn geeft ons de illusie van een boom buiten onszelf.
Bij Kant ging het volgens mij meer om de vraag of we het ding waarnemen zoals het van zichzelf is. Dat is volgens mij toch een wat andere vraag.

[peda]

Kant stelt zelfs dat het voor de mens niet mogelijk is om het "" Ding an Sich "" te kennen. Een Onkenbaarheid. Wat je niet kent, is ook niet te verwoorden.

[Bastiaan73]

Als psychisch monist beschouw ik de boom als deel van jezelf, of in jezelf aanwezig. Maar het hersenbewustzijn geeft ons de illusie van een boom buiten onszelf.
...

Solipsisme-illusie. Als jij overlijdt staat die boom er nog steeds.

[hopper]

Als psychisch monist beschouw ik de boom als deel van jezelf, of in jezelf aanwezig. Maar het hersenbewustzijn geeft ons de illusie van een boom buiten onszelf.
Bij Kant ging het volgens mij meer om de vraag of we het ding waarnemen zoals het van zichzelf is. Dat is volgens mij toch een wat andere vraag.

Volgens mij gaat het er om dat de mens kan beseffen dat de boom op 2 plaatsen is.
Ik moet toch echt een boom in de buitenwereld waarnemen voordat hij in mijn bewustzijn verschijnt.
Maar of de boom daadwerkelijk bestaat als stoffelijk voorwerp kan ik nooit vast stellen.
Ook als ik tast of de boom ruik dan is dat een verschijning in mijn bewustzijn.

[callista]

Dat de boom een letterlijk stoffelijk voorwerp is lijkt mij logisch.
Wat je er in je gedachten van maakt is wat anders....dat kan fluctueren...
En dan gaat het nog steeds over 1 boom...
Dat geldt toch voor alles wat je ziet en waar je over nadenkt.
Ik kan over een bepaalde persoon iets geheel anders fabriceren dan wat deze in werkelijkheid is...maar desondanks bestaat die persoon nog steeds in het stoffelijke en is wat deze is, wat ik er ook in mijn gedachten van maak of fantaseer.

[hopper]

Dat de boom een letterlijk stoffelijk voorwerp is lijkt mij logisch.
Wat je er in je gedachten van maakt is wat anders....dat kan fluctueren...
En dan gaat het nog steeds over 1 boom...
Dat geldt toch voor alles wat je ziet en waar je over nadenkt.
Ik kan over een bepaalde persoon iets geheel anders fabriceren dan wat deze in werkelijkheid is...maar desondanks bestaat die persoon nog steeds in het stoffelijke en is wat deze is, wat ik er ook in mijn gedachten van maak of fantaseer.

Friedrich Schelling verwijst ergens naar. Juist omdat een boom een stoffelijk voorwerp is, lijkt het logisch.
Maar is het dat niet.

Wij wilden verklaren hoe het komt dat in ons Voorwerp en Voorstelling onlosmakelijk verenigd zijn. Want enkel in deze vereniging ligt de realiteit van ons weten van dingen buiten ons. En deze realiteit moet de filosoof verwerkelijken. Maar wanneer de dingen oorzaken van de Voorstellingen zijn, dan gaan ze aan de Voorstellingen vooraf.

Schelling betrekt causaliteit er bij. Het menselijk denken is causaal van aard: voorwerp (boom) en voorstelling (bewustzijn) zijn onlosmakelijk.
Maar is dat altijd zo?

[Zolderworm]

Als psychisch monist beschouw ik de boom als deel van jezelf, of in jezelf aanwezig. Maar het hersenbewustzijn geeft ons de illusie van een boom buiten onszelf.
...

Solipsisme-illusie. Als jij overlijdt staat die boom er nog steeds.

De dood bevrijdt ons alleen maar van het hersenbewustzijn en brengt ons dichter bij de psychomonistische totaliteit, zodat ik de boom zoals deze an sich is, meer nabij ben. Wat wij nu al tijdens uit de uittreding uit het stoffelijk lichaam kunnen ervaren, zoals ik dat meermaals heb ervaren.

[callista]

Ik ben mijn bomen nu al zeer nabij......aangezien ik onderhand in een half bos woon.
Maar goed...als jij het zo ervaart is dat jouw beleving, maar zegt dat ook iets over hoe het echt IS?
En dat voor iedereen zou gelden?

En geldt die visie van jou ook voor mensen b.v. als je de boom door een mens vervangt?
Leven we dus in een hologram?

Nou...ik ga morgen weer lekker bomen knuffelen...
Voordat je het weet zijn er geen bomen meer te vinden......hier gelukkig nog wel.
En als ik dood ben zie ik het wel....heeeeeeel waarschijnlijk is er dan niets....
Ik beleef het liever nu.

[EdVaessen]

De dood bevrijdt ons alleen maar van het hersenbewustzijn en brengt ons dichter bij de psychomonistische totaliteit

Good grief!

[Petra]

Als psychisch monist beschouw ik de boom als deel van jezelf, of in jezelf aanwezig. Maar het hersenbewustzijn geeft ons de illusie van een boom buiten onszelf.
Bij Kant ging het volgens mij meer om de vraag of we het ding waarnemen zoals het van zichzelf is. Dat is volgens mij toch een wat andere vraag.

Idd.

En geldt die visie van jou ook voor mensen b.v. als je de boom door een mens vervangt?

Volgens mij kom je dan bij Nagel met z'n "what's it like to be a bat".
Dat draait om qualia en het onkenbare van de derde persoon ervaring.

[Bastiaan73]

Als psychisch monist beschouw ik de boom als deel van jezelf, of in jezelf aanwezig. Maar het hersenbewustzijn geeft ons de illusie van een boom buiten onszelf.
...

Solipsisme-illusie. Als jij overlijdt staat die boom er nog steeds.

De dood bevrijdt ons alleen maar van het hersenbewustzijn en brengt ons dichter bij de psychomonistische totaliteit, zodat ik de boom zoals deze an sich is, meer nabij ben. Wat wij nu al tijdens uit de uittreding uit het stoffelijk lichaam kunnen ervaren, zoals ik dat meermaals heb ervaren.

Ik bedoel het volgende niet beledigend of oordelend maar puur uit nieuwsgierigheid: was je nuchter bij die uittredingen of onder invloed van (een) bepaalde drug(s)?

[hopper]

Wat er feitelijk gebeurd als we een boom waarnemen is dat er een conflictsituatie ontstaat in de Voorstelling.
De boom blijft uiteraard gewoon 'daar buiten' staan, maar in onze voorstellingswereld is er louter door het voorstellen zelf de situatie ontstaan van "ik en de boom".

Uiteraard valt de conflictsituatie met een boom wel mee. Bomen vallen geen mensen aan en doen geen rare dingen.
Daarom ervaren mensen doorgaans vredigheid in een bos of de natuur, harmonie!

Maar waar het omgaat in het voorstellingsvermogen is dat er iemand is die een voorstelling heeft (ik) en dat er een voorwerp is van voorstelling (de boom) En de samenhang van die twee noemen we het ervaren.

Dan krijg je een drie-ledige act: ik-ervaar-de boom. Als je de drie-ledige act begrijpt, begrijp je ook je leven. Want je staat niet de hele dag naar een boom te staren, je bent de hele dag 'in act' met je omgeving. Uit dit begrijpen volgt weer een ander begrijpen: het 'ik' bestaat uit de som van wat je ervaren hebt in je leven, het is er een afspiegeling van! (Daar heb je de reflectie weer, HJW)

[hopper]

Zoomen we nog verder in op het 'ik' die de hele wereld om zich heen ervaart, dan is er feitelijk een tegenstelling tussen 'ik' en 'de wereld'.
Maar die 'wereld' is feitelijk aanwezig in je eigen Voorstellingsvermogen. Alles wat je 'wereld' noemt is weliswaar 'daar buiten' als een vorm, maar treed binnen in je hoofd. Feitelijk zit de hele wereld van de verste ster tot het kleinst waarneembare detail in je hoofd.

En dan is er nog iets, de wereld (de voorstelling) bestaat uit miljoenen details. Maar jouw Voorstellingsvermogen is exact gelijk aan die van mij.
Doch omdat de mens zichzelf als een 'voorstelling' ziet, ontgaat de meesten dat. Mijn eigen lichaam wat het Voorstellingsvermogen herbergt is ook een voorstelling. Ga maar eens in de paskamer kijken. Dan zie je je eigen lichaam als voorstelling in je eigen Voorstellingsvermogen.

Het werkelijke 'ik' is dan ook niet de voorstelling (dat wat je in de spiegel ziet) maar het Voorstellingsvermogen! (degene die ziet.)

[Zolderworm]

Als psychisch monist beschouw ik de boom als deel van jezelf, of in jezelf aanwezig. Maar het hersenbewustzijn geeft ons de illusie van een boom buiten onszelf.
...

Solipsisme-illusie. Als jij overlijdt staat die boom er nog steeds.

De dood bevrijdt ons alleen maar van het hersenbewustzijn en brengt ons dichter bij de psychomonistische totaliteit, zodat ik de boom zoals deze an sich is, meer nabij ben. Wat wij nu al tijdens uit de uittreding uit het stoffelijk lichaam kunnen ervaren, zoals ik dat meermaals heb ervaren.

Ik bedoel het volgende niet beledigend of oordelend maar puur uit nieuwsgierigheid: was je nuchter bij die uittredingen of onder invloed van (een) bepaalde drug(s)?

Ik heb nooit drugs gebruikt.

[Zolderworm]

Als psychisch monist beschouw ik de boom als deel van jezelf, of in jezelf aanwezig. Maar het hersenbewustzijn geeft ons de illusie van een boom buiten onszelf.
Bij Kant ging het volgens mij meer om de vraag of we het ding waarnemen zoals het van zichzelf is. Dat is volgens mij toch een wat andere vraag.

Volgens mij gaat het er om dat de mens kan beseffen dat de boom op 2 plaatsen is.
Ik moet toch echt een boom in de buitenwereld waarnemen voordat hij in mijn bewustzijn verschijnt.
Maar of de boom daadwerkelijk bestaat als stoffelijk voorwerp kan ik nooit vast stellen.
Ook als ik tast of de boom ruik dan is dat een verschijning in mijn bewustzijn.

De boom is niet op twee plaatsen. De boom is dan in onze hersenen gerepresenteerd door een elektromagnetisch inhoud, die wij niet als boom zouden herkennen indien wij deze van buitenaf beschouwen. We worden ons de werkelijke boom bewust via een zintuiglijkheid, en hebben dus altijd een beeld van de boom, waarvan we wel met zekerheid kunnen zeggen dat deze anders is dan de boom op zich (Ding an sich). Psychisch monisten beschouwd kunnen we de boom alleen ervaren hoe deze werkelijk is als we de boom daadwerkelijk zijn. Als we identiek zijn aan de boom.

[Zolderworm]

Ik ben mijn bomen nu al zeer nabij......aangezien ik onderhand in een half bos woon.
Maar goed...als jij het zo ervaart is dat jouw beleving, maar zegt dat ook iets over hoe het echt IS?
En dat voor iedereen zou gelden?

En geldt die visie van jou ook voor mensen b.v. als je de boom door een mens vervangt?
Leven we dus in een hologram?

Nou...ik ga morgen weer lekker bomen knuffelen...
Voordat je het weet zijn er geen bomen meer te vinden......hier gelukkig nog wel.
En als ik dood ben zie ik het wel....heeeeeeel waarschijnlijk is er dan niets....
Ik beleef het liever nu.

In astraal bewustzijn ervaar je nog steeds niet hoe de boom echt is, hoewel je soms wel de emotionele inhoud van dingen ervaart. Je hebt nog steeds een bemiddeling via een zintuiglijkheid. Hetzelfde geldt voor het waarnemen van mensen.

[hopper]

De boom is niet op twee plaatsen. De boom is dan in onze hersenen gerepresenteerd door een elektromagnetisch inhoud, die wij niet als boom zouden herkennen indien wij deze van buitenaf beschouwen. We worden ons de werkelijke boom bewust via een zintuiglijkheid, en hebben dus altijd een beeld van de boom, waarvan we wel met zekerheid kunnen zeggen dat deze anders is dan de boom op zich (Ding an sich). Psychisch monisten beschouwd kunnen we de boom alleen ervaren hoe deze werkelijk is als we de boom daadwerkelijk zijn. Als we identiek zijn aan de boom.

Strikt genomen heb je gelijk: een boom kan natuurlijk niet op twee plaatsen tegelijk zijn.
Waar ik naar verwijs is dat de boom gewoon 'in de natuur' blijft staan, maar dat de boom zodra ik deze waarneem in mijn bewustzijn verschijnt.
De boom in de natuur is het Ding an sich. Het beeld van de boom(in mijn bewustzijn) noemen we dan de verschijning.

Ik ben nooit identiek aan de boom, integendeel. Ik ben juist aan geen enkele vorm identiek. Aan géén van de waargenomen verschijnselen ben ik identiek. Dat is de leegte van de geest (bewustzijn): alles wat een vorm heeft verschijnt in de geest en vormt er dan op een bepaald moment een eenheid mee. En wat is die eenheid? Waarnemer (ik) en waargenomen verschijnsel (de boom).

Zodoende staat de leegte van de geest altijd in de actualiteit. De geest is eeuwig, juist omdat hij voortdurend in de actualiteit verkeert.
De boom verschijnt en verdwijnt, Trump verschijnt en verdwijnt, mijn eigen lichaam verschijnt en verdwijnt, enz.
Door de reeksen van verschijnen en verdwijnen ervaren we dat wat we TIJD noemen.

Het zelfbewustzijn beschouwt zich als identiek aan de tijd, het christusbewustzijn is zich bewust van het bewustzijn zélf. En is daarmee buiten de tijd, juist omdat hij niet identiek is aan de verschijnselen.

[hopper]

Er is ook een wezenlijk verschil tussen 'er-zijn' en 'zijn'.

Van de boom zeggen dat hij 'is'. Omdat we hem waarnemen weten we dat hij 'is'.

Er-zijn wil zeggen dat ik in de wereld ben zonder waarnemen.

Het zijn is twee-ledig.
En dat is tevens de sleutel tot het ontcijferen van de vragen des levens.

[Zolderworm]

De boom is niet op twee plaatsen. De boom is dan in onze hersenen gerepresenteerd door een elektromagnetisch inhoud, die wij niet als boom zouden herkennen indien wij deze van buitenaf beschouwen. We worden ons de werkelijke boom bewust via een zintuiglijkheid, en hebben dus altijd een beeld van de boom, waarvan we wel met zekerheid kunnen zeggen dat deze anders is dan de boom op zich (Ding an sich). Psychisch monisten beschouwd kunnen we de boom alleen ervaren hoe deze werkelijk is als we de boom daadwerkelijk zijn. Als we identiek zijn aan de boom.

Strikt genomen heb je gelijk: een boom kan natuurlijk niet op twee plaatsen tegelijk zijn.
Waar ik naar verwijs is dat de boom gewoon 'in de natuur' blijft staan, maar dat de boom zodra ik deze waarneem in mijn bewustzijn verschijnt.
De boom in de natuur is het Ding an sich. Het beeld van de boom(in mijn bewustzijn) noemen we dan de verschijning.

Zo zou je het kunnen noemen.

Ik ben nooit identiek aan de boom, integendeel. Ik ben juist aan geen enkele vorm identiek. Aan géén van de waargenomen verschijnselen ben ik identiek. Dat is de leegte van de geest (bewustzijn): alles wat een vorm heeft verschijnt in de geest en vormt er dan op een bepaald moment een eenheid mee. En wat is die eenheid? Waarnemer (ik) en waargenomen verschijnsel (de boom).

Volgens het psychisch monisme ben je feitelijk de boom.

Zodoende staat de leegte van de geest altijd in de actualiteit. De geest is eeuwig, juist omdat hij voortdurend in de actualiteit verkeert.
De boom verschijnt en verdwijnt, Trump verschijnt en verdwijnt, mijn eigen lichaam verschijnt en verdwijnt, enz.
Door de reeksen van verschijnen en verdwijnen ervaren we dat wat we TIJD noemen.

De ervaring dat de boom verschijnt en verdwijnt is volgens mij een illusie.

Het zelfbewustzijn beschouwt zich als identiek aan de tijd, het christusbewustzijn is zich bewust van het bewustzijn zélf. En is daarmee buiten de tijd, juist omdat hij niet identiek is aan de verschijnselen.

Ook het zelfbewustzijn is feitelijk een illusie, denk ik. Zolang er een afgescheiden zelfbewustzijn is, ervaar je de illusie van de tijd.

[hopper]

Ook het zelfbewustzijn is feitelijk een illusie, denk ik. Zolang er een afgescheiden zelfbewustzijn is, ervaar je de illusie van de tijd.

Tijd is wat mij betreft geen illusie, tijd is wat je waarneemt en dus niet bent. Wat het afgescheiden zelfbewustzijn doet is: de boom waarnemen. Als jij en ik beiden de boom waarnemen dan zijn er twee afgescheiden zelf-bewustzijnen die dezelfde boom waarnemen.

De realisatie betreffende bewustzijn bestaat er m.i. uit dat er maar één bewustzijn is welke vanuit ontelbare fragmenten bestaat en toch één blijft. Het is -laten we zeggen God- die door miljarden ogen kijkt en ervaart. (God ziet alles.) Wat betekent dat bewustzijn zowel gedeeld als ongedeeld is: het land zonder paden van Krishnamurti. Of het Koninkrijk Gods van Jezus.

Waar ik hier het woord 'God' gebruik bedoel ik Bewustzijn/Brahman.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brahman_( ... h_concept)

Brahman (ब्रह्मन्) is in het Hindoeïsme de ultieme, onveranderlijke werkelijkheid, die uit het zuiver zijn en bewustzijn bestaat. Het is dat wat op zichzelf is.

En dan gelijk ook maar atman:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Atman_(hindoe%C3%AFsme)

Atman (Sanskriet, n., आत्मन्, ātman, ook jivatman) betekent: Zelf, ziel, geest, diepere essentie van ik, bewustzijn. Het is in een van de betekenissen synoniem met Brahman.

Atman en Brahman zijn identiek: dat is de realisatie. Atman is gedeeld, Brahman is ongedeeld.

[Zolderworm]

Ook het zelfbewustzijn is feitelijk een illusie, denk ik. Zolang er een afgescheiden zelfbewustzijn is, ervaar je de illusie van de tijd.

Tijd is wat mij betreft geen illusie, tijd is wat je waarneemt en dus niet bent. Wat het afgescheiden zelfbewustzijn doet is: de boom waarnemen. Als jij en ik beiden de boom waarnemen dan zijn er twee afgescheiden zelf-bewustzijnen die dezelfde boom waarnemen.

Tijd is niet wat je waarneemt, maar hoe je de wereld waarneemt. Namelijk in de dagelijkse waarneming hebben wij de illusie van een tijdsverloop. Maar je kunt in principe ook de totaliteit van de veranderende dingen waarnemen in een tijdloos geheel. De afgescheiden zelfbewustzijnen zijn slecht is schijn gescheiden.

De realisatie betreffende bewustzijn bestaat er m.i. uit dat er maar één bewustzijn is welke vanuit ontelbare fragmenten bestaat en toch één blijft. Het is -laten we zeggen God- die door miljarden ogen kijkt en ervaart. (God ziet alles.) Wat betekent dat bewustzijn zowel gedeeld als ongedeeld is: het land zonder paden van Krishnamurti. Of het Koninkrijk Gods van Jezus.

Het koninkrijk van Jezus zou ik erbuiten laten. Net wat Atheïst2 zegt. Wat jij één bewustzijn noemt, noem ik het psychisch monistisch geheel. Als wij het bewustzijn als gedeeld ervaren dan leven we in de illusie van de afgescheidenheid.

Waar ik hier het woord 'God' gebruik bedoel ik Bewustzijn/Brahman.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brahman_( ... h_concept)

Brahman (ब्रह्मन्) is in het Hindoeïsme de ultieme, onveranderlijke werkelijkheid, die uit het zuiver zijn en bewustzijn bestaat. Het is dat wat op zichzelf is.

En dan gelijk ook maar atman:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Atman_(hindoe%C3%AFsme)

Atman (Sanskriet, n., आत्मन्, ātman, ook jivatman) betekent: Zelf, ziel, geest, diepere essentie van ik, bewustzijn. Het is in een van de betekenissen synoniem met Brahman.

Atman en Brahman zijn identiek: dat is de realisatie. Atman is gedeeld, Brahman is ongedeeld.

Van Atman en Brahman heb ik niet zoveel verstand. Dus daar zeg ik maar niet zoveel over. Ik heb m'n eigen jargon. Ik denk dat Brahman dat is wat ik het psychisch monistisch geheel noem, maar Atman niet. Atman is met de individualiteit verbonden, maar staat er toch boven. Het is het Zelf buiten ons. Maar het is wel een entiteit, maar niet aangeraakt door emoties en gedachten. Het is het ware Zijn van het individu en het Zelf in de kosmos. Het bestaat ook op zichzelf boven het individu en de kosmos. Dan heet het de Paramatma. Enzovoort enzovoort. Het is niet Brahman, volgens mij.

[Bastiaan73]

Ondertussen is de boom blij dat hij geen mens is.

[hopper]

Ook het zelfbewustzijn is feitelijk een illusie, denk ik. Zolang er een afgescheiden zelfbewustzijn is, ervaar je de illusie van de tijd.

Tijd is wat mij betreft geen illusie, tijd is wat je waarneemt en dus niet bent. Wat het afgescheiden zelfbewustzijn doet is: de boom waarnemen. Als jij en ik beiden de boom waarnemen dan zijn er twee afgescheiden zelf-bewustzijnen die dezelfde boom waarnemen.

Tijd is niet wat je waarneemt, maar hoe je de wereld waarneemt. Namelijk in de dagelijkse waarneming hebben wij de illusie van een tijdsverloop. Maar je kunt in principe ook de totaliteit van de veranderende dingen waarnemen in een tijdloos geheel. De afgescheiden zelfbewustzijnen zijn slecht is schijn gescheiden.

Er zijn twee manieren om met tijd om te gaan. De meest gebruikelijke is om 'met de tijd mee te reizen' hetgeen de illusie schept dat je een wezen bent in een lichaam wat de tijd ervaart. De mens gaat dan helemaal op in de wereld van de waargenomen vormen. Dat is zelf-bewustzijn.

De andere manier is om tijd te zien als iets wat aan je voorbijtrekt, net zoals een film voorbij trekt. Dan ervaar je je leven, maar je bent niet de persoon die acteert in het desbetreffende leven. Dan is de vereenzelviging met de persoon afwezig. Wat er dan resteert is de mens is de ziener (de Christus) , dat is een individualiteit welke in ieder mens identiek is omdat het niet-iets is.

De tijd in zijn geheel waarnemen gaat niet omdat om het 'verhaal' werkelijk te laten worden het noodzakelijk is om causualiteit te introduceren. Een verhaal (de totale menselijke geschiedenis) voltrekt zich nu eenmaal lineair van verleden naar heden naar de toekomst.

De tweede versie van 'tijd schouwen' is dan ook een aanvulling op de eerste. D.w.z. dat de eerste versie niet verdwijnt, maar dat de tweede een aanvullende versie is. Maar deze is wel erg essentieel omdat men meer zicht krijgt op het wezen van de tijd.

Resumerend: dat wat illusionair is, is niet de tijd maar de idee dat je een afgescheiden persoon bent. Je bent als persoon slechts een acteur in het decor van de tijd. De acteur is inhoud van de tijd!

[hopper]

Van Atman en Brahman heb ik niet zoveel verstand. Dus daar zeg ik maar niet zoveel over. Ik heb m'n eigen jargon. Ik denk dat Brahman dat is wat ik het psychisch monistisch geheel noem, maar Atman niet. Atman is met de individualiteit verbonden, maar staat er toch boven. Het is het Zelf buiten ons. Maar het is wel een entiteit, maar niet aangeraakt door emoties en gedachten. Het is het ware Zijn van het individu en het Zelf in de kosmos. Het bestaat ook op zichzelf boven het individu en de kosmos. Dan heet het de Paramatma. Enzovoort enzovoort. Het is niet Brahman, volgens mij.

Ik heb me ook nooit serieus verdiept in het hindoeïsme. Je moet je dan door allerlei termen heen worstelen welke voor mij niet interessant meer zijn.

Maar de eindconclusie (Atman, Brahman, Para Brahman) is uitstekend te volgen voor me.

Atman staat voor het individuele bewustzijn wat ook het ware zelf bevat. Niet het lichamelijke zelf dus.
Dit ware zelf staat tegenover de vormen.

Brahman is identiek aan Atman en is het onveranderlijke zelf als collectief zelf.
Wat niet opgevat mag worden als een centraal zelf, maar als totaliteit.

Omdat bewustzijn niet-iets is zijn Brahman en Atman identiek en zowel individueel als collectief.

Para Brahman kan ook uitstekend vanuit bewustzijns-filosofie begrepen worden.
Bewustzijn staat altijd tegenover de vormen. Er moet dus iets zijn wat nog boven bewustzijn uit gaat.
Omdat bewustzijn de kenner is en de vormen dat wat gekend wórdt.

Hoewel bewustzijn onvergankelijk is komt het toch ergens uit voort. Dat is Para Brahman.

Het gaat me niet om het hindoeïstisch jargon, maar in discussies is het gemakkelijk als je alles wat zich op geestelijk gebied voordoet een naam geeft.
Op dit forum noem ik Atman Christus-bewustzijn, wat op hetzelfde neer komt.