Petra schreef: 14 jan 2021, 01:34
Ja dat vind ik ook een gedoe. En als je het andersom doet is dat dan omdat je erop let? Ik ga d'r 's op letten hoe vaak je het omkeert.
O jee, nu krijg ik zomaar de Petraanse Inquisitie op mijn dak...
Serieus weer: tot nu toe deed ik dat enkel in een paar langere teksten voor mijzelf, die dus niet gepubliceerd zijn. Hier zul je het denk ik dus niet zo vaak tegenkomen, maar met name als ik over bevolkingsgroepen schrijf die uit (voornamelijk) vrouwen bestaan, of over typisch vrouwelijke eigenschappen.
Dat is idd het punt.. als we er niet op letten volgen we onze culturele gewoonten, omdat bepaalde gepaplepelde gewoonten niet meer sociaal wenselijk zijn is het een kwestie van die gewoonte doorbreken. Dat lukt beter en sneller als je erop let.
Kennelijk doe je dat al want je schrijft zoveel mogelijk genderneutraal te schrijven.
Dat is niet zomaar dat is omdat je meebeweegt met een veranderende cultuur. Honderd jaar geleden zou jij daar niet spontaan over nagedacht hebben en dus helemaal niet waar mogelijk sekseneutraal geschreven hebben.
Dat weet ik niet, of dat zo is. Het is vrij lastig om onderscheid te maken tussen iets wat je uit jezelf doet en iets wat uit je cultuur voortkomt. Ik schrijf ook niet zoveel mogelijk sekseneutraal omdat het anders sociaal onwenselijk zou zijn, maar gewoon omdat het bij mijn schrijfstijl hoort. En meestal gebruik ik toch gewoon hij/zijn, na dus bij de eerste keer '(of zij/haar)' te hebben geschreven.
Zo zeggen sommigen ook dat je stiekem zou discrimineren als je bijvoorbeeld als potloodmaker roze als huidskleur weergeeft. Je geeft aan een gewoon praktische handeling ineens een negatieve lading, terwijl dat helemaal niet nodig is. In Afrika kunnen ze immers bruine potloden weer als huidskleur weegeven, of zowel bruine als roze potloden.
Zo'n benoeming heeft dan ook helemaal niets met uitsluiten te maken, maar met de simpele praktische overweging dat de meeste klanten op jouw markt blijkbaar nu eenmaal blank zijn. Natuurlijk kun je er ook voor kiezen om de term 'huidskleur' gewoon weg te laten, zeker als je klanten bij lange na niet allemaal blank (meer) zijn, maar ook dát is dan gewoon uit praktische overwegingen en hoeft dus helemaal niet met discriminatie te maken te hebben.
Het beste is om gewoon enkel bewuste, ruiterlijke discriminatie te veroordelen. Anders krijg je vrij farizeeïsch gedrag, waarbij mensen wel degelijk voortdurend op hun woorden zouden moeten passen, om maar niemand te kwetsen of 'buiten te sluiten'.
Ik denk dat eieren lopen idd wat overdreven zou zijn, tenminste.. heb jij het gevoel nu je zelf aangeeft dat je zoveel mogelijk genderneutraal schrijft dat je daarmee al op eieren loopt of moet lopen?
Wel als het echt afgedwongen zou worden en mensen mij voor weetikwat zouden uitmaken als ik het niet zou doen. Er zijn al mensen die menen dat je bijvoorbeeld niet over vaders en moeders zou mogen spreken, maar enkel over ouders. Stel dat dat ook vervolgens steeds meer afgedwongen zou worden, dan beperkt je dat wel degelijk in je uitingen.
Er zijn mensen die er een sport van lijken te maken om zich zoveel mogelijk beledigd of gekwetst te voelen. Die bijvoorbeeld nauwelijks tot geen humor of karikaturen over zichzelf kunnen verdragen. Natuurlijk zullen ze er niet letterlijk een sport van maken, maar vallen ze in een valkuil waar Jezus al over waarschuwde bij de farizeeën: in hun streven zo precies en zo politiek-correct mogelijk te willen handelen, leggen ze zichzelf en anderen steeds meer regeltjes en verboden op, terwijl ze de echte problemen daarmee niet oplossen of zelfs niet (willen) zien.
De EU of onze NL regering is de publieke vertegenwoordiging van onze cultuur. Ik vind het logisch dat zij zich daarmee bezig houden, het behoort immers tot hun verantwoordelijkheid als besturend orgaan.
Je klinkt voor mij nu alsof je zegt dat de RK zich niet met homo's in de kerk moet bezighouden o.i.d. omdat ze dat moet overlaten aan de gemeenschappen zelf.
Ze laat dat inderdaad zoveel mogelijk aan de bisdommen en parochies zelf over. Het Vaticaan geeft een aantal richtlijnen en kerkelijke wetten, maar bemoeit zich niet op parochiëel niveau met de uitvoering aldaar. Daar gaan de bisschoppen over, die dat echter ook grotendeels weer overlaten aan de pastores.
Daarbij geloof ik dat Nederland uit vele, uiteenlopende culturen bestaat (net zoals de katholieke kerk dat ook doet!), óók binnen de 'blanke bevolking' en er dus niet één Nederlandse of Europese cultuur is die vastgesteld zou moeten worden.
Culturele ontwikkelingen dienen mijns inziens dan ook van onderaf te komen, niet van bovenaf te worden opgelegd. Alleen voldoende gemeenschappelijk gedeelde waarden kunnen wettelijk worden vastgelegd en gehandhaaft.
De EU of de Nederlandse overheid behoort mijns inziens als enige taak te hebben het helpen en ondersteunen van gemeenschappen in dingen waar zijzelf niet uitkomen, op zowel juridisch als politiek niveau. Maar ze behoort gemeenschappen dus zoveel mogelijk vrij te laten in hun culturele uitingen. Niet de EU, maar elke gemeenschap zelf behoort dus zelf te moeten kunnen nadenken over dit soort kwesties.
Mijns inziens behoort de EU dus geen overkoepelend (cultureel) orgaan te zijn, maar een ondersteunende en bemiddelende dienst voor en tussen zelfstandige gemeenschappen en culturen. Zij vertegenwoordigd dan enkel een aantal waarden die deze gemeenschappen gemeen hebben en die wettelijk gehandhaafd dienen te worden, maar meer ook niet. En wat betreft genderneutraliteit zijn er beslist culturen binnen de EU en ook binnen Nederland die daar heel anders over denken dan sommigen zouden willen. De EU kan daarin dus geen gemeenschappelijke waarden vaststellen, laat staan opleggen.
