Eenzaamheid (afsplitsing)

[Maria K]

Trajecto:

Dit is een afsplitsing van het topic Eenzaamheid in het besloten subforum Christelijk leven & Geloofsleer en Bijbelstudie .
Er kwamen posts die in dat subforum niet de bedoeling zijn. Daarom een hier een afsplitsing voor wat hier wel past om besproken te worden.

- - - - - - -

Ik denk dat diegenen die de Apostolische Geloofsbelijdenis werkelijk belijden, gemeenschappelijk de God van de bijbel volgen. Je kunt dan m.i. wel spreken over "" wij "' en "" ons "'.

Dat geldt idd. voor mensen, die je als binnen de "onder ons" gemeenschap ziet.

Verlaat je de Apostolische Geloofsbelijdenis, dan vervalt de gemeenschappelijke geloofsbasis. Je neemt dan geen deel aan de "" wij "' wereld. Best wel een punt voor overdenking. Is de Apostolische Geloofsbelijdenis de basis voor een "' wij "' formulering of nog steeds niet.

Er zijn zoveel denominaties, dat je met "onder ons" altijd duidelijk zult moeten benoemen wie je exact bedoelt.

Maar GG is nu op dit moment per definitie een pluriform forum, zodat je er bijna vanuit kunt gaan dat hier bijna geen "onder ons" uitdrukking geldt, dan alleen indien het expliciet gaat om een soort deel-mening, waarin je overeenstemt.

[Maria K]

Zonder God is dat ook heel moeilijk, maar met God hebben we veel om verheugd om te zijn. Het daagt ons uit om niet naar de omstandigheden, maar naar Gods beloften te kijken.

Waarom schrijf je over "ons" en niet in de ik-vorm?

Omdat ik als gelovige deel uitmaak van een familie dat zich verheugd over de levende God die ons overlaad met Zijn goedheid, ondanks tegenslagen die we op aarde beleven.
Beloftes als dat Hij voor ons zorgt, dat we schoongewassen zijn, een eeuwig leven hebben en Zijn vrede ontvangen. Niet zoals de wereld die kent, maar Christus' vrede.

Ik schrijf toch juist dat dit bij mij helemaal buiten God omging.
En nog steeds heb ik regelmatig dit soort momenten, waarin een ommezwaai van stemming plaatsvindt.

Ik kan moeilijk los van mijn geloof denken. In de bijbel staat dat God de zon laat opkomen voor rechtvaardigen en onrechtvaardigen. Hij zorgt voor heel Zijn schepping. Zo kan je ook als je niet geloofd Zijn goedheid in de schepping zien.

Omdat ik je ondertussen ken, kan ik dat antwoord respecteren.

Voor mezelf:
Ik hoor niet bij de groep, waarvoor jij graag wil spreken.
Kun je dat begrijpen?

Al vind ik het woord "rechtvaardig" wat anders dan gelovig. Wanneer is iemand rechtvaardig? Dat zal voor een ieder anders in te vullen zijn. Maar daar gaat het hier even niet om.

Idd. dat is binnen de betekenis van dit antwoord op wat ik schreef, een lastige.

[Laura]

Zonder God is dat ook heel moeilijk, maar met God hebben we veel om verheugd om te zijn. Het daagt ons uit om niet naar de omstandigheden, maar naar Gods beloften te kijken.

Waarom schrijf je over "ons" en niet in de ik-vorm?

Omdat ik als gelovige deel uitmaak van een familie dat zich verheugd over de levende God die ons overlaad met Zijn goedheid, ondanks tegenslagen die we op aarde beleven.
Beloftes als dat Hij voor ons zorgt, dat we schoongewassen zijn, een eeuwig leven hebben en Zijn vrede ontvangen. Niet zoals de wereld die kent, maar Christus' vrede.

Ik schrijf toch juist dat dit bij mij helemaal buiten God omging.
En nog steeds heb ik regelmatig dit soort momenten, waarin een ommezwaai van stemming plaatsvindt.

Ik kan moeilijk los van mijn geloof denken. In de bijbel staat dat God de zon laat opkomen voor rechtvaardigen en onrechtvaardigen. Hij zorgt voor heel Zijn schepping. Zo kan je ook als je niet geloofd Zijn goedheid in de schepping zien.

Omdat ik je ondertussen ken, kan ik dat antwoord respecteren.

Voor mezelf:
Ik hoor niet bij de groep, waarvoor jij graag wil spreken.
Kun je dat begrijpen?

Al vind ik het woord "rechtvaardig" wat anders dan gelovig. Wanneer is iemand rechtvaardig? Dat zal voor een ieder anders in te vullen zijn. Maar daar gaat het hier even niet om.

Idd. dat is binnen de betekenis van dit antwoord op wat ik schreef, een lastige.

Waarom post jij dan in het besloten gedeelte? Voor dit soort discussies heb je de hele rest van het forum. Is dat nóg niet genoeg voor je?

[modbreak Trajecto] Er is nu een gedeelte afgesplitst omdat dat inderdaad niet paste in het besloten gedeelte.

[Maria K]

Is dit een inhoudelijke reactie op wat ik schreef?

Waarom post jij dan in het besloten gedeelte? Voor dit soort discussies heb je de hele rest van het forum. Is dat nóg niet genoeg voor je?

Nee, ik ben Rupsje Nooitgenoeg.

[Piebe Paulusma]

Is dit een inhoudelijke reactie op wat ik schreef?

Waarom post jij dan in het besloten gedeelte? Voor dit soort discussies heb je de hele rest van het forum. Is dat nóg niet genoeg voor je?

Nee, ik ben Rupsje Nooitgenoeg.

[Gaitema]

Zonder God is dat ook heel moeilijk, maar met God hebben we veel om verheugd om te zijn. Het daagt ons uit om niet naar de omstandigheden, maar naar Gods beloften te kijken.

Waarom schrijf je over "ons" en niet in de ik-vorm?

Omdat ik als gelovige deel uitmaak van een familie dat zich verheugd over de levende God die ons overlaad met Zijn goedheid, ondanks tegenslagen die we op aarde beleven.
Beloftes als dat Hij voor ons zorgt, dat we schoongewassen zijn, een eeuwig leven hebben en Zijn vrede ontvangen. Niet zoals de wereld die kent, maar Christus' vrede.

Ik schrijf toch juist dat dit bij mij helemaal buiten God omging.
En nog steeds heb ik regelmatig dit soort momenten, waarin een ommezwaai van stemming plaatsvindt.

Ik kan moeilijk los van mijn geloof denken. In de bijbel staat dat God de zon laat opkomen voor rechtvaardigen en onrechtvaardigen. Hij zorgt voor heel Zijn schepping. Zo kan je ook als je niet geloofd Zijn goedheid in de schepping zien.

Omdat ik je ondertussen ken, kan ik dat antwoord respecteren.

Voor mezelf:
Ik hoor niet bij de groep, waarvoor jij graag wil spreken.
Kun je dat begrijpen?

Geen idee wat je daarmee bedoelt. Ik deel mijn overtuiging en war iedereen ermee doet is niet aan mij. Ik spreek niet voor eigen parochie

[callista]

Ja, wat betekent "eenzaamheid"
Dat zal voor menigeen een andere connotatie hebben.
Eenzaamheid kan ervaren worden wanneer je alleen bent of je alleen voelt, maar voor hetzelfde geld kan "eenzaamheid" voorkomen wanneer je talloze mensen om je heen hebt en zelfs in een relatie kun je je alleen voelen.
Dan zou je het ook "verlatenheid" kunnen noemen.

Zeker in deze Coronatijd komt het veelvuldig voor, mede omdat mensen hun zekerheid kwijt zijn, wat op zich ook geen echte zekerheid was, maar het gevoel van veiligheid is weg.
Het leven is niet maakbaar.
Nu worden we er mee geconfronteerd.
De verworven vrijheden---die we toen als normaal zagen--- worden ons afgenomen....
Tijd voor bezinning....dat dan weer wel...

[Maria K]

Zonder God is dat ook heel moeilijk, maar met God hebben we veel om verheugd om te zijn. Het daagt ons uit om niet naar de omstandigheden, maar naar Gods beloften te kijken.

Waarom schrijf je over "ons" en niet in de ik-vorm?

Omdat ik als gelovige deel uitmaak van een familie dat zich verheugd over de levende God die ons overlaad met Zijn goedheid, ondanks tegenslagen die we op aarde beleven.
Beloftes als dat Hij voor ons zorgt, dat we schoongewassen zijn, een eeuwig leven hebben en Zijn vrede ontvangen. Niet zoals de wereld die kent, maar Christus' vrede.

Ik schrijf toch juist dat dit bij mij helemaal buiten God omging.
En nog steeds heb ik regelmatig dit soort momenten, waarin een ommezwaai van stemming plaatsvindt.

Ik kan moeilijk los van mijn geloof denken. In de bijbel staat dat God de zon laat opkomen voor rechtvaardigen en onrechtvaardigen. Hij zorgt voor heel Zijn schepping. Zo kan je ook als je niet geloofd Zijn goedheid in de schepping zien.

Omdat ik je ondertussen ken, kan ik dat antwoord respecteren.

Voor mezelf:
Ik hoor niet bij de groep, waarvoor jij graag wil spreken.
Kun je dat begrijpen?

Geen idee wat je daarmee bedoelt. Ik deel mijn overtuiging en war iedereen ermee doet is niet aan mij. Ik spreek niet voor eigen parochie

Mijn excuses, dat ik me buiten jouw groep voelde en me door dat "we" van jou aangesproken voelde.
En ik even kwijt was, dat je dit toch zo in de besloten afdeling schreef.
Natuurlijk moet iedereen voor zichzelf spreken. Dat is juist wat ik altijd propageer.
Maar soms is het verwarrend als je een mooi gesprek hebt.
Naar mijn idee dan.

[callista]

Gelukkig staat er nu weer eens een topic in LB.

[Maria K]

Is dit een inhoudelijke reactie op wat ik schreef?

Waarom post jij dan in het besloten gedeelte? Voor dit soort discussies heb je de hele rest van het forum.

Is dat nóg niet genoeg voor je?

Nee, ik ben Rupsje Nooitgenoeg.

Je had natuurlijk gelijk om aan te geven, dat ik in de besloten afdeling schreef.
Alleen moet ik heel erg wennen aan jouw manier van denken en dingen uit te drukken.
En dat al vanaf je allereerste opmerkingen hier op GG.
Maar ik merk, dat ik me er steeds minder aan stoor.
Dus heb nog even geduld met me.

[Maria K]

Ja, wat betekent "eenzaamheid"
Dat zal voor menigeen een andere connotatie hebben.
Eenzaamheid kan ervaren worden wanneer je alleen bent of je alleen voelt, maar voor hetzelfde geld kan "eenzaamheid" voorkomen wanneer je talloze mensen om je heen hebt en zelfs in een relatie kun je je alleen voelen.
Dan zou je het ook "verlatenheid" kunnen noemen.

Zeker in deze Coronatijd komt het veelvuldig voor, mede omdat mensen hun zekerheid kwijt zijn, wat op zich ook geen echte zekerheid was, maar het gevoel van veiligheid is weg.
Het leven is niet maakbaar.
Nu worden we er mee geconfronteerd.
De verworven vrijheden---die we toen als normaal zagen--- worden ons afgenomen....
Tijd voor bezinning....dat dan weer wel...

Ja, er is een groot verschil tussen eenzaamheid en alleen zijn.
Het zou inderdaad met onzekerheid te maken kunnen hebben en met angst dat je iets kan overkomen zonder dat er hulp is.
Ik denk dat dat ook een gevolg kan zijn.

Jou verhalen gelezen hebbend, denk ik dat je aardig zelfredzaam bent, toch ook wel hulp nodig hebt af en toe en dat kunt vragen en ook een mensen-mens bent.
Heb je het idee dat stemmingen erg kunnen lijden onder het gevoel van eenzaam zijn?
Of gewoon na lange tijd alleen zijn.
En hoe en op welke manier zijn?
Dat kan bij veel mensen heel verschillend uitpakken.
Je kunt je zielig gaan voelen en verdrietig.
Of ook wel opstandig en strijdvaardig.
Ook al weet je dat dit tegen molens vechten kan zijn, je kunt daardoor toch het gevoel hebben, dat je er nog niet onderdoor gaat.

Ik vind jouw uitdrukking, nl. een gevoel van "verlatenheid", bij mij wel passend.
Dat is wel wat ik herken.
Ik heb wel gehad, dat ik dacht:
Ik doe net alsof een huisgenoot in een andere kamer met zijn eigen ding bezig is en ik hier.
Ik doe en ben dan hetzelfde alsof dat ook echt zo is.
Ik wist toen, dat het zelfbedrog was en moest dan toch even met mezelf lachen.
Galgenhumor noemen ze dat toch?
Zeker, omdat het wel gewerkt had en ik gewoon door ging met mijn ding te doen.
Dit in tegenstelling tot ooit langer gelden, dat ik wegkroop in mijn holletje en een depressie in (neigde) te gaan.

Maar dat is mijn verhaal.
Hoe doe jij dat?

En anderen:
Hoe doen jullie dat?

[Gaitema]

Waarom schrijf je over "ons" en niet in de ik-vorm?

Omdat ik als gelovige deel uitmaak van een familie dat zich verheugd over de levende God die ons overlaad met Zijn goedheid, ondanks tegenslagen die we op aarde beleven.
Beloftes als dat Hij voor ons zorgt, dat we schoongewassen zijn, een eeuwig leven hebben en Zijn vrede ontvangen. Niet zoals de wereld die kent, maar Christus' vrede.

Ik schrijf toch juist dat dit bij mij helemaal buiten God omging.
En nog steeds heb ik regelmatig dit soort momenten, waarin een ommezwaai van stemming plaatsvindt.

Ik kan moeilijk los van mijn geloof denken. In de bijbel staat dat God de zon laat opkomen voor rechtvaardigen en onrechtvaardigen. Hij zorgt voor heel Zijn schepping. Zo kan je ook als je niet geloofd Zijn goedheid in de schepping zien.

Omdat ik je ondertussen ken, kan ik dat antwoord respecteren.

Voor mezelf:
Ik hoor niet bij de groep, waarvoor jij graag wil spreken.
Kun je dat begrijpen?

Geen idee wat je daarmee bedoelt. Ik deel mijn overtuiging en war iedereen ermee doet is niet aan mij. Ik spreek niet voor eigen parochie

Mijn excuses, dat ik me buiten jouw groep voelde en me door dat "we" van jou aangesproken voelde.
En ik even kwijt was, dat je dit toch zo in de besloten afdeling schreef.
Natuurlijk moet iedereen voor zichzelf spreken. Dat is juist wat ik altijd propageer.
Maar soms is het verwarrend als je een mooi gesprek hebt.
Naar mijn idee dan.

Maar goed, er is niks mis mee om te zeggen dat wij (christenen) geloven in Gods beloften en daar blij van worden. Kijk, als ik zou zeggen: "wij zijn goed en jij bent fout", dan vind ik dat verkeerd. Ik vond jouw bijdragen ook mooi om te lezen. Om te zien hoe jij het beleeft.

[hopper]

Eenzaamheid is het missen van de ander. Deze kwestie is alleen op te lossen door te realiseren dat er geen ander is.

[Bonjour]

Is dat zo? Ik denk dat behalve acceptatie er ook een traject is om te leren te voorkomen dat er momenten van eenzaamheid zijn. Dat kan door actief naar plekken te gaan waar anderen zijn.

[Bastiaan73]

Eenzaamheid is het missen van de ander. Deze kwestie is alleen op te lossen door te realiseren dat er geen ander is.

Met wie ben jij dan in gesprek op dit forum?

[hopper]

In deze corona tijden zien we dat mensen behoefte hebben aan anderen/gezelschap.
Wat dat betekent is dat de ander dan de oplossing is voor jouw "eenzaamheid".
Maar dat is natuurlijk maar een tijdelijke oplossing.
De mens kan ook in zichzelf zoeken naar 'dat' wat aan zichzelf genoeg heeft.

Want natuurlijk niet betekent dat je dan geen anderen meer hoeft te ontmoeten.
Een gezellig feestje is nooit weg. Maar de behoefte aan anderen om je eigen eenzaamheid op te lossen, die kan wel verdwijnen.
Dat is tevens het einde aan de ik-jij relatie.

[hopper]

Eenzaamheid is het missen van de ander. Deze kwestie is alleen op te lossen door te realiseren dat er geen ander is.

Met wie ben jij dan in gesprek op dit forum?

Met niemand in het bijzonder. Tenzij men mij wat vraagt zoals jij dat nu doet.

[Bastiaan73]

Eenzaamheid is het missen van de ander. Deze kwestie is alleen op te lossen door te realiseren dat er geen ander is.

Met wie ben jij dan in gesprek op dit forum?

Met niemand in het bijzonder. Tenzij men mij wat vraagt zoals jij dat nu doet.

Ben ik geen ander dan?

[hopper]

Eenzaamheid is het missen van de ander. Deze kwestie is alleen op te lossen door te realiseren dat er geen ander is.

Met wie ben jij dan in gesprek op dit forum?

Met niemand in het bijzonder. Tenzij men mij wat vraagt zoals jij dat nu doet.

Ben ik geen ander dan?

Als forumdeelnemer wel. Maar 'innerlijk' niet. Het zijn juist zaken als racisme, homofobie enz die het "Jij en Ik" scheppen en daarmee ook zaken als 'eenzaamheid'. Daarom is er in de wereld een enorme rechtvaardigheid. Met het uitspreken van het IK (Als in ik ben beter dan jij) schept men ook de eenzaamheid.

Bastiaan is niet meer dan een andere ik.

[Bastiaan73]

Eenzaamheid is het missen van de ander. Deze kwestie is alleen op te lossen door te realiseren dat er geen ander is.

Met wie ben jij dan in gesprek op dit forum?

Met niemand in het bijzonder. Tenzij men mij wat vraagt zoals jij dat nu doet.

Ben ik geen ander dan?

Als forumdeelnemer wel. Maar 'innerlijk' niet. Het zijn juist zaken als racisme, homofobie enz die het "Jij en Ik" scheppen en daarmee ook zaken als 'eenzaamheid'. Daarom is er in de wereld een enorme rechtvaardigheid. Met het uitspreken van het IK (Als in ik ben beter dan jij) schept men ook de eenzaamheid.

Bastiaan is niet meer dan een andere ik.

Een andere ik = een ander.

[callista]

Een andere ik = een ander.

Een andere ik kan ook in mensen zelf zitten en wel meer ikken....

[callista]

Zeker volgens Gurdjieff

De essentie van Gurdjieff's lering is dat de individuele mens, met zijn talrijke persoonlijkheden, zichzelf niet of nauwelijks kent en zich daar niet bewust van is.
Volgens hem denkt en handelt de mens puur mechanisch, hij identificeert zich met tal van denkbeelden - zelfs met zijn eigen gedachten, gevoelens, en lichaam - met als gevolg dat alles in zijn leven gewoonweg 'gebeurt'.

De mens verkeert in een bewustzijnstoestand die in de esoterische wetenschappen wel als waak-slaap wordt beschreven.
Met andere woorden: het lichaam als voertuig functioneert perfect mechanisch zoals het hoort, maar de geest, of zo men wil, datgene wat de mens in essentie ís, slaapt.

De mens, die uit deze toestand wenst te ontkomen, die 'wakker' wil worden - denk hierbij aan Platos' Grot - zal volgens Gurdjieff zich er eerst van moeten vergewissen (niet als intellectueel concept, maar in zijn 'geheel' en tot in zijn kern) dat deze beschrijving juist is, en vervolgens zal hij aan zichzelf moeten gaan werken, wil hij er überhaupt verandering in kunnen brengen.
Anders gezegd: zolang een mens in de veronderstelling leeft dat hij 'wakker' is, zal er in zijn hoofd nooit de gedachte opkomen dat hij ooit zal moeten 'ontwaken'.

https://www.spiritualia.be/encyclopedia ... sofie.html

[Bastiaan73]

Een andere ik = een ander.

Een andere ik kan ook in mensen zelf zitten en wel meer ikken....

Gaat dat dan niet richting schizofrenie?

[callista]

Een andere ik = een ander.

Een andere ik kan ook in mensen zelf zitten en wel meer ikken....

Gaat dat dan niet richting schizofrenie?

Hoeft niet altijd, maar kan zeker zoals iedereen weet.
Elk mens heeft ook verschillende ikken...maar dan anders.

[peda]

De mens een netwerk van vele verschillende "' ikken "'. Spoort ook met neurologische onderzoekingen. Aan het Hopperse ego-ik en christus-ik liggen dan een fors aantal sub-ikken ten grondslag en overigens ook aan het bijbelse ziele-ik. Een groot neurologisch samenwerkingsverband, dat nog steeds niet finaal op de laboratorium tafel ontrafeld is. Experimenteren met levende menselijke hersenen is aan ethische grenzen gebonden.