De twee bewustzijnstoestanden

[hopper]

En schrap ook die Gulden Regel, dat is een reflectieve Regel. Eentje die wederkerigheid veronderstelt en een andere 'iemand'.

[Bastiaan73]

Als Jezus geen iemand is, waarom geef je hem dan überhaupt nog een naam? Een naam is per definitie aan een iemand gekoppeld.

[peda]

Hallo Hopper,

Het is weer bekend terrein. De christelijke premisse is dat God een Iemand-achtige is en hetzelfde geldt ook voor Jezus.
De premisse bepaalt het verdere paden verloop. Dat geldt zowel voor de premissen die bijvoorbeeld Messenger als axioma inbrengt ( ook bij Messenger is God een Iemand-achtige ) als bij jouw premissen die jij als axioma eveneens inbrengt, of de premissen van Zolder. De verschillen in uitkomst ( conclusies ) ontstaan als gevolg van verschillen in de premissen inbreng.
De basis vraag, voorafgaande aan alle pad wandelingen, is derhalve : welke premisse is de enig juiste.
Zoals ik ook aan Messenger heb uitgelegd, is de beantwoording onmogelijk omdat de premissen waarover hier gesproken wordt van meta-fysische aard zijn. In de meta-fysica is meten = weten op empirische basis niet mogelijk en daar ga je dan. Elke premisse in de meta-fysica kent eigen volgers en voor hen is de premisse juist en dus waar. Dat geldt voor christenen, joden, moslims, Walsch-volgers, alsmede voor elke van de ontzettend vele esoterische stromingen. De eindeloze stoet aan discussie inbreng ontstaat omdat iedere volger de eigen premisse-overtuiging blijft volgen. Dat is bij 1+1= 2 wat anders, maar dan heb je de meta-fysica verlaten en levert meten= weten voor iedereen de enige juiste, ware uitkomst. Eigenlijk simpel, dus waarom er steeds opnieuw premissen-commotie ontstaat, het is voor mij niet te snappen. Overigens volgt ook de naturalist met de bekende punt overtuiging, ook een eigen premisse. Niemand die "' nadenkt "' doet zulks zonder het hanteren van een eigen specifieke premisse, dat is het Enige Gemeenschappelijke, dat ons allen verbindt. Raar, maar wel WAAR.

[hopper]

Hallo Peda,

Het gaat me niet zo zeer om God. Het gaat me er om dat in het reflectieve bewustzijn de 'iemand' zichzelf bepaalt aan de hand van de andere 'iemanden'. Iets wat ook in het dagelijks leven gebeurd. Er kan maar één premisse juist zijn. Het is onmogelijk om de 'iemand' in jezelf te bepalen aan iets buiten je zelf. Dat betekent namelijk een 'afhankelijk' iemand, afhankelijk van de andere iemanden.

Je kunt gewoon leven zonder dat er 'iemand' is. Bijvoorbeeld: is er heteroseksualiteit in 'jou' dan hoeft er geen heteroseksueel iemand te zijn, heteroseksualiteit is er zonder reden. Of omgekeerd natuurlijk. In de praktijk echter bepalen de iemanden zich vooral als dat wat ze niet zijn. Dan is men geen heteroseksueel, maar een niet-homo.

Het kenmerk van iemanden is het zichzelf bepalen aan de hand van andere iemanden, dat kan gezien worden. In mij doet zich heteroseksualiteit voor, dat is alles. Het hoeft niet aan 'iemand' gekoppeld. Homoseksuelen gaan gewoon maar hun gang, het doet zich immers niet voor in het (onbepaalde) bewustzijn. Er is voor mij geen enkele reden om te reflecteren op andere iemanden.

[hopper]

Dat er dus 'iemanden' zijn die in een persoonlijke God geloven, dat moeten ze zelf maar weten.
Mijn weten is dat dat niet kan, omdat ze die persoonlijke God (of Jezus) als illusie hebben aanvaard.
Het is een God of Jezus buiten de 'iemand'. De gelovige in kwestie is dan dus een niet-God of een niet-Jezus.
De gelovige is dus vooral iets niet.

Gesprekken met Jezus komen dan ook voort uit de illusie omdat het in werkelijkheid niet kan.

[Zolderworm]

De mens heeft geestelijk beschouwd twee basis-bewustzijnsinstellingen.

Je zou de bewustzijnsinstellingen ook anders kunnen benoemen.

De ene instelling is reflectief en de andere is niet-reflectief. Reflectie wil zeggen dat je alles vanuit een 'iemand' verwerkt en begrijpt. Niet-reflectief wil zeggen dat je alles niet vanuit een 'iemand' verwerkt en begrijpt.

Er is geen 'iemand' nodig om het leven te leven, leven gaat vanzelf. Het is een idiote gedachte dat er een 'iemand' noodzakelijk is om te kunnen leven.
Zo'n iemand redeneert altijd maar vanuit verleden of toekomst. En dat terwijl bewustzijn op zich helemaal geen verleden of toekomst nodig heeft. De 'iemand' is een zelf-schepping! De enige die dan ook de 'iemand' weer kan ont-scheppen ben je zelf.

Je merkt het al als je in je eentje door de natuur loopt. Er is geen 'iemand' noodzakelijk om de natuur te ervaren. Maar zodra je een andere 'iemand' tegen komt is daar (eventueel) de reflectie weer: een andere 'iemand'!

Het is ook de reden dat ik 100% tegen geloof ben. Als je gelooft in God, Allah, Jezus, Mohammed of whatever dan ervaar je genoemde entiteiten als een andere 'iemand'. God is dan die snuiter die je in de hemel zit op te wachten en over je zal oordelen.

God, Allah, Jezus en Mohammed houden je in het reflectieve bewustzijn. Terwijl Jezus je nadrukkelijk uitnodigt met hem in het licht te wandelen. Dat gaat je nooit lukken als je Jezus als een 'iemand' voorstelt.

Dit betoog kan ik helemaal beamen. De vraag is alleen: hoe kom je tot niet-reflectief bewustzijn. Het is namelijk niet iets waar je "toe komt". Misschien is het een genade.

[hopper]

Dit betoog kan ik helemaal beamen. De vraag is alleen: hoe kom je tot niet-reflectief bewustzijn. Het is namelijk niet iets waar je "toe komt". Misschien is het een genade.

Zoals Krishnamurti betoogde -en vele anderen met hem- : de persoon (die je zelf bent) is het probleem.
Het idee dan er 'iemand' in je is, is de oorzaak van het probleem.
De enige die hier een einde aan kan maken ben je dan ook altijd zelf.

Stel: een vrouw wordt verkracht. Haar 'iemand' reflecteert dan (normaliter) enorm op haar verkrachter (de andere iemand).
Het zijn uitgerekend onze gedachten, onze gevoelens, onze wil over anderen, welke een een grotere vijand zijn dan de verkrachter in dit geval.
En dat gaat voor ons allemaal op, we zijn zelf ons eigen grootste vijand. Niet de mensen om ons heen.

[Zolderworm]

Dit betoog kan ik helemaal beamen. De vraag is alleen: hoe kom je tot niet-reflectief bewustzijn. Het is namelijk niet iets waar je "toe komt". Misschien is het een genade.

Zoals Krishnamurti betoogde -en vele anderen met hem- : de persoon (die je zelf bent) is het probleem.
Het idee dan er 'iemand' in je is, is de oorzaak van het probleem.
De enige die hier een einde aan kan maken ben je dan ook altijd zelf.

Stel: een vrouw wordt verkracht. Haar 'iemand' reflecteert dan (normaliter) enorm op haar verkrachter (de andere iemand).
Het zijn uitgerekend onze gedachten, onze gevoelens, onze wil over anderen, welke een een grotere vijand zijn dan de verkrachter in dit geval.
En dat gaat voor ons allemaal op, we zijn zelf ons eigen grootste vijand. Niet de mensen om ons heen.

Je kunt nooit "zelf" een eind maken aan het "zelf". Stel ik wil een trommel tot stilte brengen. Wat moet ik aan mijn ritme veranderen om dat voor elkaar te krijgen? Iedereen denkt aan een verandering van het ritme.

[hopper]

Je kunt nooit "zelf" een eind maken aan het "zelf". Stel ik wil een trommel tot stilte brengen. Wat moet ik aan mijn ritme veranderen om dat voor elkaar te krijgen? Iedereen denkt aan een verandering van het ritme.

Je kunt een einde maken aan het reflecteren. Het is de reflectie waardoor het bewustzijn niet tot volle wasdom kan komen.
En het is de 'zelf' die reflecteert.

viewtopic.php?p=353436#p353436

Het is eenvoudiger dan je denkt. Neem dit bericht, daar vult Petra de 'iemand' van Zolder, Trajecto en Hopper in.
Petra draagt de geheimzinnige kennis dat zij daar toe in staat is. Ik antwoord haar wel, maar geestelijk reflecteer ik er niet op.
Laat maar kletsen, ze mag de 'iemand' van Hopper zo veel in vullen als ze zelf wil.
Er is toch geen 'iemand' aanwezig in mij.

Gewoon zien voor wat het is: een Petra wiens fantasie op hol slaat. Dat laat ik bij háár.

Bewustzijn op zich kan nooit veranderen, maar het is de mens zelf die de 'toestand' aan brengt.
Hoe meer 'zelf', des te meer ellende. Alleen een 'zelf' kan depressief zijn. Als er niemand aanwezig is, is de depressie ook kansloos.
Er zijn in Nederland 1 miljoen mensen die antidepressiva slikken, dat kunnen niet anders dan 1 miljoen iemanden zijn.

[Zolderworm]

Je kunt nooit "zelf" een eind maken aan het "zelf". Stel ik wil een trommel tot stilte brengen. Wat moet ik aan mijn ritme veranderen om dat voor elkaar te krijgen? Iedereen denkt aan een verandering van het ritme.

Je kunt een einde maken aan het reflecteren. Het is de reflectie waardoor het bewustzijn niet tot volle wasdom kan komen.
En het is de 'zelf' die reflecteert.

viewtopic.php?p=353436#p353436

Het is eenvoudiger dan je denkt. Neem dit bericht, daar vult Petra de 'iemand' van Zolder, Trajecto en Hopper in.
Petra draagt de geheimzinnige kennis dat zij daar toe in staat is. Ik antwoord haar wel, maar geestelijk reflecteer ik er niet op.
Laat maar kletsen, ze mag de 'iemand' van Hopper zo veel in vullen als ze zelf wil.
Er is toch geen 'iemand' aanwezig in mij.

Gewoon zien voor wat het is: een Petra wiens fantasie op hol slaat. Dat laat ik bij háár.

Bewustzijn op zich kan nooit veranderen, maar het is de mens zelf die de 'toestand' aan brengt.
Hoe meer 'zelf', des te meer ellende. Alleen een 'zelf' kan depressief zijn. Als er niemand aanwezig is, is de depressie ook kansloos.
Er zijn in Nederland 1 miljoen mensen die antidepressiva slikken, dat kunnen niet anders dan 1 miljoen iemanden zijn.

Dat mij gei lheid wordt toegedacht, daar kan ik me nog iets bij voorstellen. Al staat die geheel in het teken van mijn relatie. Andere gei lheid is er niet, want daar houd ik me niet mee bezig. Maar gei lheid bij Trajecto is echt onzin.
Maar hier gebeurt het vaker dat eigenschappen die er niet zijn, worden ingelegd. Maar op Facebook gebeurt het nog vaker.
Maar jij ziet bewustzijn als een geheel (dat niet kan veranderen). Ik zie echter ego-bewustzijn tegenover niet-ego-bewustzijn. En het laatste kan zich openbaren als het eerste verdwijnt. Of stopt met reflecteren. Aleen ego-bewustzijn kan niet uit zichzelf verdwijnen, omdat alles wat het ego-bewustzijn doet, het ego-bewustzijn vermeerdert. En ook verdwijnen is namelijk een werkwoord. Het ego-bewustzijn kan zichzelf niet verdwijnen. Het moet verdwijnen. Je kunt jezelf niet de opdracht geven te stoppen met reflecteren.

[hopper]

Dat mij gei lheid wordt toegedacht, daar kan ik me nog iets bij voorstellen. Al staat die geheel in het teken van mijn relatie. Andere gei lheid is er niet, want daar houd ik me niet mee bezig. Maar gei lheid bij Trajecto is echt onzin.
Maar hier gebeurt het vaker dat eigenschappen die er niet zijn, worden ingelegd. Maar op Facebook gebeurt het nog vaker.
Maar jij ziet bewustzijn als een geheel (dat niet kan veranderen). Ik zie echter ego-bewustzijn tegenover niet-ego-bewustzijn. En het laatste kan zich openbaren als het eerste verdwijnt. Of stopt met reflecteren. Aleen ego-bewustzijn kan niet uit zichzelf verdwijnen, omdat alles wat het ego-bewustzijn doet, het ego-bewustzijn vermeerdert. En ook verdwijnen is namelijk een werkwoord. Het ego-bewustzijn kan zichzelf niet verdwijnen. Het moet verdwijnen. Je kunt jezelf niet de opdracht geven te stoppen met reflecteren.

Je geeft jezelf niet de opdracht, je stopt gewoon met reflecteren. Dan kom je in een proces waarin je 'eigen' bewustzijn langzaam transformeert in niet-ego-bewustzijn. Je doet dus vooral iets niet , want bewustzijn is gewoon al aanwezig.

Bewustzijn is idd onveranderlijk. Dat is ook waarom de meeste mensen hun 'eigen' bewustzijn niet opmerken. Mensen zijn gefocust op het veranderlijke. Zie de gelovigen op dit forum, zij zijn gefocust op de 'hemel'. De 'hemel' is het veranderlijke, want de 'hemel' is er nu nog niet.
Of Jezus die ooit moet terug komen. Jezus is er nu nog niet, dus moet er nog iets veranderen.

Ik zie echter ego-bewustzijn tegenover niet-ego-bewustzijn.

Het is geen tegenstelling. Het is je eigen denken wat in tegenstellingen denkt. Zaken als een 'hoger' bewustzijn bestaat ook niet.
Het ego-bewustzijn is in principe hetzelfde bewustzijn als het Christusbewustzijn ( niet-ego-bewustzijn).
Alleen leeft het ego nog in de illusie dat hij een afgescheiden entiteit is.

Je kunt bewustzijn zien als het doek waar de voorstellingen (de film) op geprojecteerd worden.
Het doek is van zichzelf leeg. Ego-bewustzijn staart zich blind op de voorstellingen op het doek.
Christusbewustzijn is het LICHT wat de voorstellingen ziet.

[hopper]

http://www.pakua-adviseurs.nl/images/pd ... entale.pdf

4. Het vierde niveau, het intuïtieve mentale, verschilt van het verlichte
mentale door zijn heldere doorzichtigheid. Het is rap en springt als het ware op
blote voeten van rots naar rots. Het bewustzijn in dit gebied is niet langer
gekluisterd aan het denken dat ons aan de aarde bindt, zoals dat nog wel het
geval is bij het hogere mentale. De kennis die op dit niveau wordt verworven is
een bliksemschicht die uit de stilte ontspringt. Alles is er, niet echt hoger en
dieper, maar hier, in ons en om ons, en het wacht er alleen maar op dat we een
beetje helder zijn. Op dit niveau staan we niet zozeer voor de opdracht om ons
te verheffen, maar om blokkades weg te nemen.
Met de intuïtie doet ook een bijzondere vreugde haar intree, die ogenschijnlijk
anders is dan de verlichte vreugde. Het is niet meer de golf die van buitenaf
lijkt binnen te dringen, maar een soort herkennen. Sri Aurobindo placht te
zeggen dat de intuïtie de herinnering van de waarheid is. In de intuïtieve flits
ervaren we duidelijk dat kennis geen ontdekking van het onbekende is, maar
dat we onszelf ontdekken. In de taal van de intuïtie wordt alles kort en bondig
geformuleerd, zonder een woord teveel. Dit staat in contrast met de overdadige
taal van het verlichte mentale.

Dit is een belangrijk niveau als je het herkent. Je schept in jezelf die helderheid omdat je het domein van de reflecties verlaten hebt.
Het is idd een 'herinneren' van de waarheid. Waarbij de waarheid niet tegenover de leugen staat, in het intuïtieve mentale 'zie' je fragmenten van de waarheid. Dat 'zien' zet je zelf weer om in 'denktaal'.

De intuïtie ziet de dingen in flitsen, punt voor punt, en niet als een geheel.

Op dit niveau ben je niet meer 'hebberig' om te weten. Inzichten komen stapje voor stapje, simpelweg omdat je intellect het anders niet aan kan.

Als de zoekende, in plaats van zich naar zijn pen of penseel te haasten of zich
in een stortvloed van woorden te bewegen om het teveel aan ontvangen licht te
lozen, er zorg voor draagt zijn stilte en transparantie te bewaren, als hij
geduldig is, zal hij de lichtflitsen geleidelijk in zich zien vermenigvuldigen en op
de een of andere manier compacter zien worden. Er vormt zich een ander
bewustzijn in hem of haar dat zowel de voltooiing als de bron is van het
verlichte mentale en het intuïtieve mentale, en van alle menselijke mentale
vormen. We spreken nu over het Boven-mentale.

In de stilte en transparantie ontstaat de helderheid vanzelf. Je hoort nadrukkelijk geen stemmetjes van God of weet ik veel wie. Dat is flauwekul van je eigen innerlijke 'stem'. De vergelijking wordt vaak gemaakt van troebel water wat alleen door het stil staan vanzelf helder wordt. Zo werkt het in je geest ook. Je kunt het niet geloven, niet afdwingen, niet willen.

[hopper]

Sri Aurobindo was op zoek naar een waar leven hier op aarde. Hij kwam tot de
conclusie dat de toppen van het mentale bewustzijn niet voldoende zijn om van
het leven een waar leven te maken. Ook als we het boven-mentale bereiken, en
de vreugde en de zingende onmetelijkheid daarvan ervaren, blijft er iets
knagen. Werkelijke verandering van het menselijke leven is pas mogelijk als de
menselijke natuur transformeert. Dat is mogelijk op basis van wat Sri Aurbindo
het supra-mentale heeft genoemd. Dat is niet een niveau hoger dan het bovenmentale.
Het is geen super-mentaal gebied en het heeft niet te maken met
super-opstijgen. Als mens hebben we volgens Aurobindo niet primair een
omvangrijker bewustzijn nodig, maar een ander, vernieuwd bewustzijn.
Door dit vernieuwd bewustzijn kunnen we pas echt essentieel anders gaan
kijken, essentieel anders gaan denken, essentieel anders gaan doen.

Je kunt dermate transformeren dat een vernieuwd bewustzijn leidend gaat worden voor je denken en daarmee je doen en laten.
Nadrukkelijk niet omvangrijker. Een groter bewustzijn bestaat helemaal niet. Vernieuwd wil zeggen dat je de betekenis weet van bewustzijn.
Als er al iets verruimd is, is dat nooit je bewustzijn, maar je weten.

[peda]

Wanneer je het knelpunt menselijke hersenen uitschakelt bij de kijk op het eigenlijke bewustzijn, dan wordt bewustzijn meta-fysisch gezien grenzeloos. Voor mij is het niet vanzelfsprekend dat de menselijke hersenen geen rol spelen in het totale proces "' bewustzijn "'.
Bewustzijn zonder het intermediair "' hersenen "' ken ik niet. Daarbij ga ik best de punt van de naturalist voorbij, waar de hersenen exclusief de leverancier zijn van bewustzijn. Geen hersenen, geen bewustzijn, ben ik als denkmodel best wel bereid om te verlaten. Maar dan onmiddellijk over te stappen op bewustzijn existeert ook zonder hersenen, dat gaat mij vooreerst te snel.

[hopper]

Wanneer je het knelpunt menselijke hersenen uitschakelt bij de kijk op het eigenlijke bewustzijn, dan wordt bewustzijn meta-fysisch gezien grenzeloos. Voor mij is het niet vanzelfsprekend dat de menselijke hersenen geen rol spelen in het totale proces "' bewustzijn "'.
Bewustzijn zonder het intermediair "' hersenen "' ken ik niet. Daarbij ga ik best de punt van de naturalist voorbij, waar de hersenen exclusief de leverancier zijn van bewustzijn. Geen hersenen, geen bewustzijn, ben ik als denkmodel best wel bereid om te verlaten. Maar dan onmiddellijk over te stappen op bewustzijn existeert ook zonder hersenen, dat gaat mij vooreerst te snel.

Dat bewustzijn existeert zonder hersenen is ook iets wat je alleen zelf kunt vaststellen.
Maar dan is het zelf er uit.

Dus de naturalisten zien meteen de 'fout' in bovenstaande redenering.
Hetgeen vervolgens ook weer de gevangenis is waarin het zelf verkeert.

Het werpt terug op wat existeren is. De betekenis daarvan is wat 'wezenlijk' is. De naturalist en ook de gelovigen zullen zeggen dat het mannetje of vrouwtje dat rondwandelt het wezenlijke is. Zie daar de geboorte van de 'iemand'. En tevens de zelfbeperking c.q. gevangenis. De 'iemand' is afgescheiden van de andere 'iemanden'. Omdat alle 'iemanden' alleen maar naar de vorm kijken. De naturalist is dan nog redelijk als hij stelt dat de vorm weer terug keert naar de natuur en de bijbel zegt het eigenlijk ook (Stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren.) Alleen gelovigen menen weer na de dood in de vorm (het vlees) te kunnen terugkeren.

In bewustzijn ga je een geheel andere kant op dan de naturalisten of de gelovigen. Geen enkel geloof speelt daar een rol. Dus ook niet het geloof van de naturalisten dat de hersenen bewustzijn veroorzaken. Wel is er een correlatie tussen hersenen en bewustzijn, een goede klap op je hoofd doet het bewustzijn verliezen.

[peda]

Hopper,

Zie jij bewustzijn zonder (menselijke0 hersenen als mogelijk. Hersenloos bewustzijn zo te zeggen. De gelovigen in een ziel, zullen bevestigend antwoorden. Ook de in een God-gelovenden. Bewustzijn zonder (menselijke) hersenen is bij hen mogelijk. Ook Zolder ziet bewustzijn los van ( menselijke ) hersenen. Zodra je het bestaan van bewustzijn aanneemt zonder de noodzaak van hersenen, zit je niet meer op het spoor van de naturalist.

[Zolderworm]

Sri Aurobindo was op zoek naar een waar leven hier op aarde. Hij kwam tot de
conclusie dat de toppen van het mentale bewustzijn niet voldoende zijn om van
het leven een waar leven te maken. Ook als we het boven-mentale bereiken, en
de vreugde en de zingende onmetelijkheid daarvan ervaren, blijft er iets
knagen. Werkelijke verandering van het menselijke leven is pas mogelijk als de
menselijke natuur transformeert. Dat is mogelijk op basis van wat Sri Aurbindo
het supra-mentale heeft genoemd. Dat is niet een niveau hoger dan het bovenmentale.
Het is geen super-mentaal gebied en het heeft niet te maken met
super-opstijgen. Als mens hebben we volgens Aurobindo niet primair een
omvangrijker bewustzijn nodig, maar een ander, vernieuwd bewustzijn.
Door dit vernieuwd bewustzijn kunnen we pas echt essentieel anders gaan
kijken, essentieel anders gaan denken, essentieel anders gaan doen.

Je kunt dermate transformeren dat een vernieuwd bewustzijn leidend gaat worden voor je denken en daarmee je doen en laten.
Nadrukkelijk niet omvangrijker. Een groter bewustzijn bestaat helemaal niet. Vernieuwd wil zeggen dat je de betekenis weet van bewustzijn.
Als er al iets verruimd is, is dat nooit je bewustzijn, maar je weten.

Ik kan de link die je geeft, niet openen. Maar komt dit niet uit "Sri Aurobindo, of het avontuur van het bewustzijn"? Geweldig boek.

[Zolderworm]

Wanneer je het knelpunt menselijke hersenen uitschakelt bij de kijk op het eigenlijke bewustzijn, dan wordt bewustzijn meta-fysisch gezien grenzeloos. Voor mij is het niet vanzelfsprekend dat de menselijke hersenen geen rol spelen in het totale proces "' bewustzijn "'.
Bewustzijn zonder het intermediair "' hersenen "' ken ik niet. Daarbij ga ik best de punt van de naturalist voorbij, waar de hersenen exclusief de leverancier zijn van bewustzijn. Geen hersenen, geen bewustzijn, ben ik als denkmodel best wel bereid om te verlaten. Maar dan onmiddellijk over te stappen op bewustzijn existeert ook zonder hersenen, dat gaat mij vooreerst te snel.

Bij mijn uittredingen zag ik een enkele keer m'n stoffelijk lichaam liggen. Dus ook m'n hoofd en daarin m'n hersenen. In principe zou ik dan de schedel kunnen openen en de hersenen bekijken. Het is een vreemde gedachte dat mijn hersenen de ervaring van de hersenen zouden veroorzaken terwijl ik naar de hersenen kijk.
Het is volgens mij niet zo dat het bewustzijn grenzeloos wordt als je de hersenen uitschakelt, maar dat het bewustzijn grenzeloos is, en door de hersenen wordt begrensd.

[hopper]

Hopper,

Zie jij bewustzijn zonder (menselijke0 hersenen als mogelijk. Hersenloos bewustzijn zo te zeggen. De gelovigen in een ziel, zullen bevestigend antwoorden. Ook de in een God-gelovenden. Bewustzijn zonder (menselijke) hersenen is bij hen mogelijk. Ook Zolder ziet bewustzijn los van ( menselijke ) hersenen. Zodra je het bestaan van bewustzijn aanneemt zonder de noodzaak van hersenen, zit je niet meer op het spoor van de naturalist.

Daarom is naturalisme in mijn ogen ook een vorm van geloof. Naturalisme is een seculier wereldbeeld en de afwezigheid van metafysische of symbolische elementen. Maar naar wat dat wereldbeeld bewust is, daar kijkt de naturalist totaal niet naar. Ook in de naturalist is bewustzijn aanwezig (het is juist de aanwezigheid!), maar de naturalist kent het niet, begrijpt het niet en rekent het feitelijk 'de wereld' toe. En dat laatste is onjuist, het is bewustzijn wat 'de wereld' waarneemt en daarmee een splitsing veroorzaakt.

[hopper]

Ik kan de link die je geeft, niet openen. Maar komt dit niet uit "Sri Aurobindo, of het avontuur van het bewustzijn"? Geweldig boek.

Ja, daar komt het uit.

In dit artikel bespreek ik die vijf niveaus aan de hand van het boek ‘Sri
Aurobindo of het Avontuur van het Bewustzijn’ van Satprem.

Aurobindo noemde deze ervaringsgebieden achtereenvolgens in stijgende lijn
(voor wat betreft toenemende vibratie en verlichting) :
1. het gewone mentale
2. het hogere mentale
3. het verlichte mentale
4. het intuïtieve mentale
5. het boven-mentale (niet te verwarren met het Supra-mentale).

Vreemd dat je hem niet kan openen. Maar het is gemakkelijk om er zo wat uit te citeren, het geeft een leidraad hoe het e.e.a. in zijn werk gaat als je serieus bewustzijn wilt onderzoeken.

Niveau 1 kennen we allemaal:

Het eerste niveau, het gewone mentale, kennen we allemaal. Hierin zien
we de dingen stuk voor stuk, op elkaar volgend en lineair. Het bewustzijn in dit
gebied kan geen gedachtesprongen maken, want dan klopt de logica niet meer.
Er is dan geen herkenning meer, waardoor bepaalde zaken onsamenhangend,
irrationeel en wazig zijn. De mens in dit gebied kan geen waarheid of feit in zijn
bewustzijnsveld toelaten, zonder automatisch alles wat niet die waarheid of dat
feit is te verwerpen. Alles wat niet klopt met het huidige wereldmodel wordt
gerekend tot het gebied van de dwaling, de leugen en de nacht. In dit gebied
wordt alles ervaren en begrepen in termen van onverzoenlijke tegenstellingen:
wit-zwart, goed-fout, waarheid-dwaling, God-satan enzovoort.

Precies wat ik al jarenlang beweer:

-wie in God gelooft schept tegelijkertijd Satan.
-wie 'goed' wil zijn schept tegelijkertijd 'fout'.
-wie iets tot 'waar' verklaart schept tegelijkertijd de leugen.

Enz. Voor mij gesneden koek, dat begrijp je. Vandaar dat ik ook een Meister Eckhart hoog heb zitten die zegt: Ontken God!
Als atheïst heb ik natuurlijk nooit anders gedaan dan God ontkennen en daar had ik geluk mee. Mijn bewustzijn was bij aanvang op deze innerlijke ontdekkingsreis al goed uitgerust.

[hopper]

Wanneer je het knelpunt menselijke hersenen uitschakelt bij de kijk op het eigenlijke bewustzijn, dan wordt bewustzijn meta-fysisch gezien grenzeloos. Voor mij is het niet vanzelfsprekend dat de menselijke hersenen geen rol spelen in het totale proces "' bewustzijn "'.
Bewustzijn zonder het intermediair "' hersenen "' ken ik niet. Daarbij ga ik best de punt van de naturalist voorbij, waar de hersenen exclusief de leverancier zijn van bewustzijn. Geen hersenen, geen bewustzijn, ben ik als denkmodel best wel bereid om te verlaten. Maar dan onmiddellijk over te stappen op bewustzijn existeert ook zonder hersenen, dat gaat mij vooreerst te snel.

Bij mijn uittredingen zag ik een enkele keer m'n stoffelijk lichaam liggen. Dus ook m'n hoofd en daarin m'n hersenen. In principe zou ik dan de schedel kunnen openen en de hersenen bekijken. Het is een vreemde gedachte dat mijn hersenen de ervaring van de hersenen zouden veroorzaken terwijl ik naar de hersenen kijk.
Het is volgens mij niet zo dat het bewustzijn grenzeloos wordt als je de hersenen uitschakelt, maar dat het bewustzijn grenzeloos is, en door de hersenen wordt begrensd.

Dat betekent dat bewustzijn in een astraal lichaam is gevat. Dan is de tweedeling van subject-object bij uittreden nog gewoon aanwezig.

[Yours]

Wanneer je het knelpunt menselijke hersenen uitschakelt bij de kijk op het eigenlijke bewustzijn, dan wordt bewustzijn meta-fysisch gezien grenzeloos. Voor mij is het niet vanzelfsprekend dat de menselijke hersenen geen rol spelen in het totale proces "' bewustzijn "'.
Bewustzijn zonder het intermediair "' hersenen "' ken ik niet. Daarbij ga ik best de punt van de naturalist voorbij, waar de hersenen exclusief de leverancier zijn van bewustzijn. Geen hersenen, geen bewustzijn, ben ik als denkmodel best wel bereid om te verlaten. Maar dan onmiddellijk over te stappen op bewustzijn existeert ook zonder hersenen, dat gaat mij vooreerst te snel.

Bij mijn uittredingen zag ik een enkele keer m'n stoffelijk lichaam liggen. Dus ook m'n hoofd en daarin m'n hersenen. In principe zou ik dan de schedel kunnen openen en de hersenen bekijken. Het is een vreemde gedachte dat mijn hersenen de ervaring van de hersenen zouden veroorzaken terwijl ik naar de hersenen kijk.
Het is volgens mij niet zo dat het bewustzijn grenzeloos wordt als je de hersenen uitschakelt, maar dat het bewustzijn grenzeloos is, en door de hersenen wordt begrensd.

Dat betekent dat bewustzijn in een astraal lichaam is gevat. Dan is de tweedeling van subject-object bij uittreden nog gewoon aanwezig.

Het lichaam waarmee Zolderworm zijn eigen stoffelijke lichaam tijdens de uittreding zag liggen is het astrale lichaam. Dat astrale lichaam is tijdens het leven via het zilveren koord met het stoflichaam verbonden. In het moment van sterven wordt de verbinding met dat zilveren koord verbroken. Waarna het geestelijke astrale lichaam - de bewustzijnsdrager met als kern de ziel - verder gaat.

[hopper]

Het lichaam waarmee Zolderworm zijn eigen stoffelijke lichaam tijdens de uittreding zag liggen is het astrale lichaam. Dat astrale lichaam is tijdens het leven via het zilveren koord met het stoflichaam verbonden. In het moment van sterven wordt de verbinding met dat zilveren koord verbroken. Waarna het geestelijke astrale lichaam - de bewustzijnsdrager met als kern de ziel - verder gaat.

Of het met een zilveren koord verbonden is, dat weet ik niet. Wel draag ik kennis van dat astrale lichaam terwijl het gewoon in mijn fysieke lichaam is. Normaliter heb je er geen erg in omdat het volstrekt synchroon loopt met het fysieke lichaam. Maar er zijn wel mogelijkheden om dat lichaam in jezelf te ontdekken. Sterven is weer een ander hoofdstuk. Bewustzijn zelf (het zijn van onbepaald bewustzijn) kan niet dood omdat het niet in de tijd bestaat.
De vraag is dus wat er dan sterft? Dat zou zomaar wel eens van de mens in kwestie kunnen afhangen. Mogelijk ligt dat voor mensen met zelf-bewustzijn anders dan voor mensen met onbepaald bewustzijn. Maar dan komen we in een andere discussie terecht, wat gebeurd er na de dood? Maar dan dient eerst de vraag beantwoord te worden 'wie' of 'wat' er eigenlijk dood gaat?

Ik hou de blik op het 'wegblikken' zelf. Die doet geen uitspraken over de dood omdat het (het wegblikken) buiten leven en dood staat.

[Yours]

Of het met een zilveren koord verbonden is, dat weet ik niet. Wel draag ik kennis van dat astrale lichaam terwijl het gewoon in mijn fysieke lichaam is. Normaliter heb je er geen erg in omdat het volstrekt synchroon loopt met het fysieke lichaam. Maar er zijn wel mogelijkheden om dat lichaam in jezelf te ontdekken. Sterven is weer een ander hoofdstuk. Bewustzijn zelf (het zijn van onbepaald bewustzijn) kan niet dood omdat het niet in de tijd bestaat.
De vraag is dus wat er dan sterft? Dat zou zomaar wel eens van de mens in kwestie kunnen afhangen. Mogelijk ligt dat voor mensen met zelf-bewustzijn anders dan voor mensen met onbepaald bewustzijn. Maar dan komen we in een andere discussie terecht, wat gebeurd er na de dood? Maar dan dient eerst de vraag beantwoord te worden 'wie' of 'wat' er eigenlijk dood gaat?

Bij het sterven blijft het stoffelijke lichaam achter wat vervolgens dan ook tot stof vergaat als je het begraaft.
Het maakt voor wat betreft de continuïteit verder niet uit in welke mate het
(zelf-)bewustzijn binnen het astrale lichaam ontwikkeld is.

Ik hou de blik op het 'wegblikken' zelf. Die doet geen uitspraken over de dood omdat het (het wegblikken) buiten leven en dood staat.

Ik denk dat je wat betreft ‘het wegblikken’ je je moet realiseren dat dat een
(keuze-)handeling is: richt ik mijn aandacht naar binnen of naar buiten.

[Zolderworm]

Of het met een zilveren koord verbonden is, dat weet ik niet. Wel draag ik kennis van dat astrale lichaam terwijl het gewoon in mijn fysieke lichaam is. Normaliter heb je er geen erg in omdat het volstrekt synchroon loopt met het fysieke lichaam. Maar er zijn wel mogelijkheden om dat lichaam in jezelf te ontdekken. Sterven is weer een ander hoofdstuk. Bewustzijn zelf (het zijn van onbepaald bewustzijn) kan niet dood omdat het niet in de tijd bestaat.
De vraag is dus wat er dan sterft? Dat zou zomaar wel eens van de mens in kwestie kunnen afhangen. Mogelijk ligt dat voor mensen met zelf-bewustzijn anders dan voor mensen met onbepaald bewustzijn. Maar dan komen we in een andere discussie terecht, wat gebeurd er na de dood? Maar dan dient eerst de vraag beantwoord te worden 'wie' of 'wat' er eigenlijk dood gaat?

Bij het sterven blijft het stoffelijke lichaam achter wat vervolgens dan ook tot stof vergaat als je het begraaft.
Het maakt voor wat betreft de continuïteit verder niet uit in welke mate het
(zelf-)bewustzijn binnen het astrale lichaam ontwikkeld is.

Dat lijkt mij ook. Ik weet ook niet wat ik me moet voorstellen bij: in hoeverre het (zelf)bewustzijn in het astrale lichaam ontwikkeld is. Bij de dood gaat de bewustwording gewoon over naar het astrale lichaam, en dat was het.

Ik hou de blik op het 'wegblikken' zelf. Die doet geen uitspraken over de dood omdat het (het wegblikken) buiten leven en dood staat.

Ik denk dat je wat betreft ‘het wegblikken’ je je moet realiseren dat dat een
(keuze-)handeling is: richt ik mijn aandacht naar binnen of naar buiten.

Precies. Ik noem het altijd: dat waar de bewustwording in gecentreerd is.