callista schreef: 17 aug 2021, 21:55Er zijn de meest afschuwelijke misdaden gepleegd als men zich niet aan DE Leer hield
Dan werd iedereen een ketter genoemd...
Buigen of barsten...
Ongetwijfeld. Maar ook op dit forum zie ik users die menen dat als je tegen de ideologieën van de huidige tijdsgeest ingaat, je dan het zwijgen opgelegd dient te worden, dat je dan geen politiek daarmee zou mogen bedrijven, of dat je dan zelfs een gevaar zou zijn voor de samenleving.
Het verketteren en veroordelen van andersdenkenden of dissidenten is van alle tijden en in de ene tijd of cultuur gaat het wat beschaafder dan de andere. Maar beschaving wil nog weleens een dunne laag zijn, die gemakkelijk gebroken wordt als de echt radicalen aan de macht komen.
Kijk nu alleen al naar de cancel-cultuur vandaag de dag. Eén niet zo'n handige opmerking op social media van twintig jaar geleden kan je vandaag de dag nog steeds de kop kosten, spijt of geen spijt.
Je kunt dan natuurlijk vooral naar anderen willen wijzen, omdat dat altijd aangenamer is om te doen. Maar beter is het denk ik om eerst eens zelf te onderzoeken hoe jij met andersdenkenden omgaat. En dan dus met mensen die écht fundamenteel anders denken dan jij. Over lhbt, mensenrechten, discriminatie, het huwelijk, het consumentisme, abortus, euthanasie, noem maar op.
Waar liggen bij jou de grenzen? Hoe ver mag iemand van jouw al dan niet algemeen geaccepteerde ideeën afwijken, voordat je meent dat zo iemand een gevaar is voor de samenleving en desnoods opgesloten of verbannen dient te worden? Hoe ga jij met die cancel-cultuur om, die soms zo onschuldig en zo redelijk lijkt, maar ten diepste helemaal niet is?
En als iemand over jouw grenzen gaat, moet de overheid dan ook als een soort inquisitie diegene opsporen en berechten, of moet de overheid diegene dan alsnog met rust laten?
Misschien ligt jouw grens bij geweld tegen anderen. Bij mij over het algemeen in elk geval wel. Maar wat is dan geweld? Is pesten, intimideren en schelden al geweld, of moet het echt duurzaam letsel opleveren? En als bijvoorbeeld een abortuskliniek uit woede een aantal demonstranten met geweld verjaagd, gaat die kliniek dan ook over jouw grenzen heen, of vind je het geweld dan misschien wél gerechtvaardigd?
En hoe zit het met terrorisme, waar we beiden ook wel een grens in zullen zien? Wanneer wordt een vrijheidsstrijder dan precies een terrorist? Mag een minderheidsgroep met geweld opstaan tegenover een tirannieke overheid als geweldloze middelen niet helpen en zo ja, wanneer beschouwen we dan een overheid als tiranniek? En mag een overheid groeperingen die zij als gevaarlijk voor haar samenleving met geweld oppakken als zij dat nodig acht voor de staatsveiligheid?
De vraag hoe om te gaan met andersdenkenden of met dissidenten is daarom niet altijd even gemakkelijk. Het is aantrekkelijk en soms ook noodzakelijk om een minderheidsgroepering van harte te ondersteunen als deze opstaat tegenover een meerderheid, als die meerderheid jouws inziens verkeerde ideeën aanhangt. Maar die minderheidsgroepering kan ook haar onschuld weer kwijtraken als zij eenmaal de macht grijpt en haar mooie idealen verwart met eenzelfde meedogenloze vervolging van de nieuwe dissidenten en eenzelfde honger naar nog meer macht en controle.
Het christendom was zelf immers ook ooit een onderdrukte minderheid, maar moest ook met vallen en opstaan leren zich te verhouden tot macht en aanzien, toen de vervolgingen grotendeels ophielden en ze in verschillende regio's de staatsreligie werd.
De kunst blijft daarom om als nieuwe, gevestigde en algemeen geaccepteerde ideologie niet dezelfde fouten te maken als onze voorvaderen in het verleden deden. En dat begint al in het eigen hart en vandaag de dag wellicht ook op je eigen social media. Die kunst is alleen veel moeilijker dan velen denken.
