Christus de Eeuwige Tao

[Uranopolitis]

Hier wil ik een Nederlandse vertaling maken van het eerste deel van het boek "Christus de Eeuwige Tao" (Christ the Eternal Tao). Het boek is bedoeld om aan de mensen uit te leggen dat de diepgaande spiritualiteit, - die door velen gezocht wordt in boeddhisme, taoïsme, hindoeïsme en oosterse religies in het algemeen, - vind je ook terug in de orthodoxe christendom, maar dan met Christus als haar referentiepunt. En aangezien Christus de Waarheid zelf is, moeten we Hem via deze spiritualiteit zoeken. "De Oude Wijsgeer" is Lao Tze en "de Oude Profeet" is één van de bijbelse profeten. Ik zal het stukje bij beetje publiceren. Bron



Eerste enneade (één van de negen delen die op hun beurt uit negen hoofdstukken bestaan). In den beginne was de Weg.



Na Ma Yüan (begin 13de eeuw n.Chr.), Het aanschouwen van de maan onder een pijnboom.

1

Voordat er licht werd gemaakt
Er was het Oerlicht dat niet gemaakt was:
De Oer-Essentie,
Die verblijft in de duisternis van onbegrijpelijkheid.
Hierover sprak de oude profeet, zeggende:
«Hij maakte duisternis tot zijn schuilplaats» –
De vormloze en immateriële plaats van kennis,
Waar ons begrip of onze concepten geen toegang krijgen.
En de oude wijsgeer sprak hier ook over,
Noemend het «de duisternis in de duisternis,
De poort naar alle mysterie ».

Er is geen naam waarmee de Oer-Essentie genoemd kan worden,
Noch in dit tijdperk noch in het komende.
We noemen hem Essentie,
Want hij is de zee van essentie,
Onbepaald en zonder grenzen,
Zich wijd en zijd spreidend voorbij alle begrippen van tijd of natuur.
Hij is geheel Essentie, en uitzonderlijk Essentie,
Toch staat Hij boven de essentie,
Omdat Hij niet van de essentie is van alles wat bestaat.

We noemen hem Wezen,
Want voordat al het andere was, Hij is.
Toch is Hij boven het wezen,
Boven alle bestaande dingen,
Zelfs boven het bestaan ​​zelf.

We noemen hem de Ene,
Want alleen Hij is volkomen eenvoudig en zonder onderdelen.
Toch overstijgt Hij de antinomie van de ene en de velen,
Niet beperkt zijnde tot enig concept, zelfs niet tot het concept van de Ene.
Hij is noch één, noch eenheid, noch veel, noch veelvoud.

Ten slotte noemen we hem Geest (Mind) of Gedachte,
Want Hij is Zelf de Geest in wezen,
Geheel Geest en uitzonderlijk Geest.
Toch staat Hij ook helemaal boven de geest en de gedachte,
Want elke gedachte drukt de dualiteit uit:
De relatie tussen de denker en het object waaraan wordt gedacht.
Geen van deze twee kan terugkeren naar de volledige Eenvoud op zichzelf,
Want de denker heeft het object nodig
En het object heeft de denker nodig.
Maar de Oer-Essentie is niet van degenen die denken, noch van wat wordt gedacht,
Want Hij gaat hen te boven:
Onbeperkt, zelfbestaand, vrij en eenvoudig,
Hebbend niets nodig.

Begrijpen of begrepen worden is eigen aan de aard van de dingen die ondergeschikt zijn aan de Oer-Essentie.
Dus de essentie die als essentie kan worden begrepen, is niet de Oer-Essentie.
Het wezen dat beperkt ​​kan worden tot het bestaan, is niet het Oer-Wezen.
De ene die beperkt ​​kan worden tot het concept van eenheid, is niet de Oorspronkelijke Eenheid.
En de geest die kan worden gedacht, is niet de Oorspronkelijke Geest.

Degene die op de één of andere manier nog enige gedachte bezit, heeft de dualiteit nog niet verlaten en is bij de Eenvoud niet aangekomen.
Maar degene die het volledig heeft verlaten, is op de één of andere manier bij de Oorspronkelijke Geest aangekomen,
Door de denkkracht volledig te hebben opgegeven.

[Uranopolitis]

Lu Hung-nien (John Lu), Op zoek naar onderdak; Bethlehem.

2

Zoals onze geest uit zichzelf een woord uitspreekt,

Zo sprak de Oer-Geest het Oer-Woord (Logos) uit.

De Oorspronkelijke Geest-Essentie is een Baarmoeder.

De Oorspronkelijke Geest-Essentie is een Vader.

Uit deze Schoot van de Geest,

Het Woord werd buiten de tijd verwekt.

Over deze geboorte sprak de Oude Profeet, sprekend als de Vader-Geest:

«Vanaf de Baarmoeder (dat wil zeggen, vanuit mijn Essentie) vóór de morgenster heb ik U verwekt».

En over deze geboorte sprak ook de Oude Wijsgeer, zeggende:

«Iets op mysterieuze wijze gevormd,

Geboren vóór de hemel en aarde,

Rustig, grenzeloos.

Van niets afhankelijk en niet veranderend».

Geest bestaat niet zonder woord,

Noch woord zonder geest.

Een gedachte van de geest is een woord dat erin verborgen is,

Een woord is een gedachte die buiten is gekomen.

Gedachte wordt omgezet in woord,

En woord brengt gedachte over op de hoorders.

Geest, die uit zichzelf komt,

Is dan de vader van het woord,

En het woord is de zoon van de geest.

Vóór de geest was het woord onmogelijk;

En het woord komt nergens anders van buiten.

Maar veeleer vanuit de geest zelf.

Zo ook de Vader, de alomvattende Geest,

De Gedachte boven en buiten gedachten,

Heeft een Zoon, verwekt uit Zijn Essentie:

Het Woord boven en buiten woorden.

[Uranopolitis]

3

Zoals onze acties voortkomen uit onze geest,

Zo komt de Oer-Actie voort uit de Oer-Geest.

Zoals het Oer-Woord is als een geluid -

Een stil geluid,

Zo is de Oer-Actie als een Adem -

Een stille Adem.

En zoals een adem rust in een woord dat wordt uitgesproken,

Zo rust de Oer-Adem in het Oer-Woord.

In jou is er adem,

Materieel en onpersoonlijk,

Zichzelf verstrooiend terwijl hij je aparte leven in stand houdt.

In de Oer-Essentie, als het Leven zelf,

Is er ook Adem,

Maar een adem die puur Spiritueel en Persoonlijk is,

Zichzelf niet verstrooiend, maar het leven van alles in stand houdend zonder onderscheid.

De Adem van de Oer-Geest is als een wind.

De wind waait waar hij wil:

Je hoort zijn geluid,

Maar je kan niet zeggen waar het vandaan komt of waar het heen gaat.

Zo is de Adem Die rust in het Woord,

En zo zijn de wezens die rusten in de Adem van de Hemel.

[Uranopolitis]

4

Voordat de wereld werd gemaakt,

De Geest, het Woord en de Adem waren Één,

Delend in de Ene Essentie, boven alle essenties.

De Eenheid van deze Personen is een mysterie

Wiens onmetelijkheid niet kan worden begrepen zelfs door de hoogste geesten.

Toch proberen we aan dit mysterie van eenheid een naam te geven:

De naam van de liefde.

Een naam die zo groot is dat, vindend het onmogelijk om er de gepaste eerbied aan te geven,

Mensen wanhopen en beschouwen het als alledaags.

De Geest, het Woord en de Adem hadden deze perfecte liefde tussen hen in.

En niet alleen hadden ze deze liefde,

Zij zijn deze liefde.

Daarom bestond liefde al voordat de wereld gemaakt werd.

De liefde van de Maker van dingen kan niet alleen maar naar buiten worden gericht,
naar het universum dat door Hem gemaakt is.

In de Drie is deze liefde ook naar binnen gericht, binnen de Oer-Essentie:

In het mystieke innerlijke leven, verborgen in de diepten van de Godheid.

Want de Drie zijn altijd Eén geweest.

Maar de wereld kende deze liefde niet

Totdat het Woord Zelf erin kwam,

Verzonden door de Geest als de Boodschapper voor de wereld

Van de Oorspronkelijke Liefde die hem had geschapen.

[Uranopolitis]

5

De driehoek is de eerste volledige vorm.

De Drie is het principe van Orde,

De Orde die moet bestaan vóór de veelheid van dingen.

Daarom zei de Oude Wijsgeer:

«De Drie brengt alle dingen voort».

De Drie handelend als Eén,

De Eén handelt niet zonder de Anderen.

De Triade bevat zichzelf in perfectie,

Want het is de eerste die de dyade overtreft.

Het ligt buiten de dualiteit van de materie,

Van subject en object,

Van zichzelf en de ander.

De Triade is buiten het onderscheid tussen het ene en het vele;

Haar volmaaktheid gaat buiten de veelheid waarvan dualiteit de wortel is.

Twee is het getal dat scheidt,

Drie - het getal dat alle scheiding overstijgt.

Het ene en het vele komen samen in de Drie,

Want de Triade, die veel is, is ook een Eenheid:

Geen eenheid van zelfingenomenheid, maar van liefde.

Want de Drie hebben één natuur, één wil, één kracht, één werking.

Als Eén, zij mengen zich niet en raken ze niet in de war,

Maar ze kleven aan elkaar, hebbend hun bestaan in elkaar.

Dit is de volmaakte liefde, de oorspronkelijke eenheid, de oorspronkelijke harmonie, het eind-mysterie

Waartoe geen enkele menselijke gedachte ooit geslaagd heeft om op te stijgen.

[Uranopolitis]

6

Het Woord is voortgekomen uit de Geest,

De Adem gaat uit de Geest,

Toch was er nooit een tijd dat de Geest bestond zonder het Woord en de Adem.

Ze verbleven in de Duisternis die vóór de duisternis was, buiten de tijd,

Toch maakten Ze alle dingen binnen de tijd,

Want tijd en duisternis ontstonden pas toen beweging en licht gemaakt werden.

Door te Denken dat buiten het denken is, de Oer-Essentie schept.

Het Woord brengt voort en vervult het gebod van de Geest,

De Actie-Adem voltooit en perfectioneert,

En met deze twee handen van de Geest,

Gedachte wordt daad.

[Uranopolitis]

7

De Geest sprak door Zijn kind het Woord,

En door het Woord werden alle dingen gemaakt.

Daarom de Oude Profeet zei:

«De Geest sprak, en alle dingen kwamen tot stand,

Hij gebood, en zij werden geschapen».

En: «Door het Woord van de Geest werden de hemelen gevestigd».

Hierover sprak ook de Oude Wijsgeer,

Door het Voor-eeuwige Woord "de Bron van de tienduizend dingen" te noemen.

Alle dingen zijn dus gemaakt door het Woord,

En zonder Hem niets is gemaakt dat gemaakt is:

Alle werelden, en werelden binnen werelden,

Alle materie, alle leven, alle intelligenties,

Van aantallen zo groot dat als hun namen allemaal zouden worden geschreven,

Zelfs de wereld zelf zou de boeken niet kunnen bevatten die dan geschreven moeten worden.

De Geest sprak door Zijn kind het Woord,

En door Zijn Adem verscheen de ontelbare menigte geesten.

Daarom zei de Oude Profeet:

«De Geest sprak, en al de menigte van geesten werd gemaakt door de Adem van Zijn mond».

De Geest sprak, zich richtend tot de Vooreeuwige Raad – het Woord en de Adem –

Zeggend: "Laat ons mens maken".

En door de Adem van de Hemel die de neusgaten van de mens binnenging,
werd de mens een levende ziel.

De tienduizend dingen zijn uit het niets geschapen,

Uit de Duisternis die vóór de duisternis was.

En toen dit voltooid was,

Het stille, onveranderlijke Woord weergalmde door alles wat gemaakt was,

En de stille, onveranderlijke Adem blies door alles wat gemaakt was,

Bewegend op het gezicht van de stille diepte,

En gevend aan alles leven en beweging.

[Uranopolitis]

8

«Er was eens een tijd», zei de Oude Wijsgeer,

«Toen alle dingen werden in harmonie gebracht door de Ene:

De hemel die de Ene ontving, werd helder;

De aarde die de Ene ontving, werd kalm;

Geesten die de Ene ontvingen, werden goddelijk;

Alle dingen die de Ene ontvingen, begonnen te leven.

Zonder de Ene die helder maakt, zouden de hemelen gescheurd zijn;

Zonder de Ene die rust geeft, zou de aarde zich ontbinden;

Zonder de Ene die vol maakt, zouden de valleien leeggeraakt zijn;

Zonder de Ene die het leven schenkt, zou de hele natuur ziekte lijden».

«De Drie brengt alle dingen voort», zei de Oude Wijsgeer,

Toch «werden alle dingen in harmonie gebracht door de Ene».

De Drie, die Eén zijn in de liefde, schept als Eén,

En daarom het is Liefde die het leven schept en in stand houdt.

Deze schepping van de wereld door Liefde, in de Eenheid van de Drie,

Is het mysterie van 's werelds Oorspronkelijke Harmonie.

[Uranopolitis]

9

«Ik ben de Weg», zei het Vooreeuwige Woord.

Zoals door het Woord alle dingen tot bestaan kwamen uit de Geest,

Zo ook door Hem keren alle dingen terug naar de Geest.

Daarom zei de Oude Wijsgeer:

«De beweging van de Weg bestaat uit terugkeren,
Terugkeren naar de Bron».

Het Woord is de enige Weg waardoor ze kwamen,

En Hij is de enige Weg waardoor zij hun terugkeer kunnen teweegbrengen,

Want «niemand gaat naar de Geest dan door het Woord».

Hij is de enige Weg die voor hen natuurlijk is om te volgen.

Hij is het Die vult,

Hij is het Die leegt.

Hij ontledigt Zichzelf

Opdat Hij met Zichzelf alle dingen mag vervullen.

Hij laat Zich neergebroken worden

Opdat door Hem alle dingen mogen worden opgeheven.

Zijn uiterste transcendentie opgevend,

Gaat Hij uit van Zichzelf in de overvloed van Zijn liefde,

Opdat alle dingen naar Hem toe mogen gaan,

Terugkerend naar de Bron.

[Uranopolitis]

Heraclitus van Efeze (c. 540–480 vóór Christus). De Griekse filosoof die het concept van Logos (Woord) introduceerde, dat later ontleend werd door de apostel Johannes in zijn evangelie. De Logos is in de filosofie het eerste principe van het bestaan, de eenheid van het wereldproces dat het als proces in stand houdt.

[Uranopolitis]

De Tweede Enneade: De Komst van de Weg



Lu Hung-Nien (John Lu), De vlucht naar Egypte

10

De wijzen zochten Hem overal op.

Ze zagen Hem niet, maar voelden Zijn aanwezigheid overal.

Ze vonden Hem in levende wezens, in steile rotsen en stromende beekjes, in zeeën en winden.

Hij was niet deze dingen,

Maar Hij sprak in deze dingen en leidde hen.

Alle dingen volgden Zijn Koers.

Daarom noemden de wijzen Hem ook bij Zijn andere naam: De Weg (Tao),

De Koers die alle dingen behoren te volgen.

De bomen, de vogels, de rivieren en de wind:

Deze hadden geen andere keuze dan de Weg te volgen.

Alleen de mens kreeg de keuze;

Alleen de mens kan volgen of zijn eigen weg gaan.

Als hij de Weg volgt, zal hij lijden met de pijn van de wereld,

Maar hij zal de Oorspronkelijke Harmonie vinden.

Als hij zijn eigen weg volgt, zal hij alleen met zichzelf lijden,

En in hem zal chaos zijn.

[Uranopolitis]

11

Voordat Hij in de wereld kwam,

De wijzen probeerden de Weg te beschrijven:

De Weg die alle dingen moeten volgen, en de mens als hij dat wil.

Hem niet gezien hebbend, maar alleen Zijn sporen,

De wijzen konden alleen in vage verzen en raadsels spreken.

Sommige dingen wisten ze wel, zelfs van Zijn sporen

Terwijl Hij stil, onzichtbaar door de ravijnen ging.

Wat was deze Koers die alle dingen volgden?

Niets bestond voor zichzelf.

Elk ding vervulde nederig, geduldig zijn bestemming, zonder na te denken,

Zonder te bezitten, of in opstand te komen, of te klagen, of de schuld te geven, of zich als verdienste aanrekenen, of het zoeken naar eer.

In deze zin waren de brullende oceaan en de machtige wind zo zachtmoedig als de stille vijver.

Eén ding sterft, zonder na te denken, zodat anderen kunnen leven.

Een zaadje valt op de grond en sterft,

En daaruit komt een boom die vrucht draagt en meer zaden die niet te tellen zijn.

Als het zaad heel wordt bewaard, komt er niets uit.

Alleen als het sterft, zal het leven geven.

Dit is de Weg, het Patroon dat alle dingen volgen,

Wist de Oude Wijsgeer.

Zo kunnen we de Weg beschrijven,

Want wat de Weg doet, is de Weg.

Dus, zei de Oude Wijsgeer,

«Er moet een Oorspronkelijk Principe van alle dingen zijn

Die de moeder van alle dingen onthult.

Nadat we de moeder hebben gevonden, kennen we het kind;

Als we het kind kennen, waarnemen we de moeder».

Want spreekt het vat, harmonieus vervaardigd, niet van de kunstenaar?

Als alle dingen die gemaakt zijn de Weg volgen,

Volgt de Maker der dingen hem dan ook niet?

Als elk ding dat gemaakt is een ander dient,

En alle dingen dienen het geheel,

Dient de Weg dan ook niet?

Maar wie dient de Weg?

Als alle geschapen dingen (behalve de mens) nederig, geduldig de bestemming van hun bestaan op aarde vervullen,

Zou de Weg niet hetzelfde moeten doen?

Maar hoe kan Hij dat, als Hij niet op aarde wandelt zoals de geschapen dingen doen?

En als Hij dat deed, wat zou dan Zijn bestemming zijn?

En als één ding moet sterven zodat anderen kunnen leven,

Zou de Weg niet hetzelfde moeten doen?

Maar hoe kon de Weg sterven,

En voor wie moest Hij sterven?

Dit was het mysterie vóór Zijn komst.

De wijzen wisten van Zijn zachtmoedigheid, Zijn nederigheid, Zijn onzelfzuchtigheid en geduld,

Zijn kalmte in Zijn machtige daden,

Zijn zachtheid in Zijn kracht.

Ze wisten dat als elk ding een ander dient,

Zo dient de Maker der dingen alle dingen.

Ze wisten dat als elk ding sterft voor een ander,

Zo is het voor de Weg om voor alle dingen te sterven.

Dit wisten ze.

Maar van het grootste mysterie,

Zijn volmaakte liefde, die vóór de wereld bestond,

Konden ze het niet weten

Totdat Hij onder hen had gewandeld,

Hield hun hoofd tegen Zijn borst,

Sprak tot hen met levende adem,

Ging in hen binnen door Zijn vlees en bloed

En zwoer dat Hij hen nooit zou verlaten.

Voordat de Weg op aarde kwam,

Het was bekend dat hij verschillende kwaliteiten en eigenschappen had

Net als een persoon.

En toch de Oude Wijsgeer, hebbend Hem niet gezien,

Kon Hem niet volledig kennen als Persoon.

Voor de Wijsgeer was Hij als het ware een Persoon zonder gezicht of naam;

Een Persoon die geen woorden sprak, geen bericht achterliet van Zijn komst, geen voetafdrukken;

Een Persoon die niet aangeraakt kon worden.

Daarom kon de Wijsgeer Hem slechts «de Onzekerheid» noemen.

«Gezocht», zei hij, «maar onzichtbaar,

De Weg kan 'niet te onderscheiden' worden genoemd.

Geluisterd naar, maar onhoorbaar,

Het kan het ongrijpbare worden genoemd.

Gegrepen naar, maar onbereikbaar,

Het mag het subtiele worden genoemd.

Deze drie kunnen niet worden ontdekt door onderzoek,

Want ze versmelten tot één.

Dit verschijnt als duisternis».

Voor de Wijsgeer verbleef de Weg in de Duisternis van Onbegrijpelijkheid,

Toch was Hij niet die Duisternis;

De Weg verbleef buiten al het zijnde,

Toch was Hij niet niet-zijnde;

De Weg leegde Zichzelf,

Toch was Hij geen leegte.

Hij was geen eeuwige leemte,

Want Hij bestond in eeuwigheid.

Daarom, zei de Wijsgeer,

«The Weg beschouwd als een realiteit is ongrijpbaar, onbepaald.

Maar binnen deze ongrijpbaarheid is er vorm;

Binnen deze onbepaaldheid is er Zijnde.

Donker en zwak, binnenin is de Essentie.

De essentie zijnde uiterst waar,

Binnenin is de ware evidentie».

Voor de Wijsgeer kon de Weg nog niet volledig gekend zijn als Persoon,

Maar Hij was ook niet geheel onpersoonlijk,

Want Hij stond erom bekend dat hij voor de tienduizend dingen zorgde.

Daarom, zei de Wijsgeer,

«Alle dingen komen voort uit de Weg,

En door de kracht van de Weg worden ze gevoed,

Ontwikkeld, verzorgd,

Beschut, getroost,

Gegroeid en beschermd».

"Is de Weg een Kind van iets anders?" vroeg de Wijsgeer,

Maar kon geen antwoord geven.

De Wijze had de Geest niet gezien die het Woord buiten de tijd had gebaard,

Want «wie het Woord heeft gezien, heeft de Vader-Geest gezien»;

En het Woord, de eerste Vertolker en Heraut van de Geest,

Had Zijn aangezicht nog niet geopenbaard,

Had Zichzelf nog niet als Persoon geopenbaard.

[Uranopolitis]

13

Bij het vinden van de sporen van de Weg in de natuur,

De Wijsgeer vond de eenvoudige natuur waarvan de mens was weggegaan.

«Keer terug naar de baby», zei hij,

«Keer terug naar de staat van het onbewerkte blok, de ongerepte eenvoud.

De primitieve oorsprong van de mens:

Hier is inderdaad de rode draad van de Weg».

In zijn kindsheid, zijn primitieve oorsprong,

De mensheid was gemaakt om zich te verheugen in de Weg, haar Bron,

Om in Hem te blijven, Hem aan te hangen en nooit weg te gaan:

Gemaakt om zich boven de dingen van de zintuigen te verheffen,

Boven elke lichamelijke verschijning,

Om onzelfzuchtig te worden zoals de Weg,

Om in onzelfzuchtige liefde buiten zichzelf te gaan,

Om de Weg te aanschouwen zich uitstrekkend in het universum,

Om de innerlijke essenties van geschapen dingen te kennen,

En zelfs buiten deze dingen gaand, om het Oer-Woord te aanschouwen,

Ziend in Hem, in zuiverheid en stilte van gedachte,

Het beeld van de Oer-Geest.

Zo was de oorspronkelijke natuur van de mens,

De staat van het onbewerkte blok, de ongerepte eenvoud,

Waarin de eenvoudige en onverdeelde Weg hem had gemaakt,

Waarin hij eeuwig zou blijven,

Maar waarvan hij was weggegaan.

Want, niet strevend om buiten zichzelf te gaan,

Hij zocht liever dingen dichter bij hemzelf:

Het lichaam en zijn zintuigen.

Zichzelf verwijderend van de onzichtbare Weg,

Hij begon zijn eigen zichtbare zelf te achten.

Daarom de Oude Wijsgeer,

Zoekend om naar zijn oorspronkelijke aard terug te keren,

Naar de immateriële Bron buiten de sfeer van zintuigen,

Zei: «Iemands volmaakte deugd ligt in zijn gelijkvormigheid aan de Weg.

De Weg kan worden genoemd als 'de vorm van het vormloze',

‘Het beeld van het beeldloze.’

Ga eropuit om hem te ontmoeten en je zult geen begin ontdekken;

Volg achterna en je zult geen einde ontdekken.

Grijp deze oude leerstelling aan en pas haar toe om je ziel te voeden.

Je zult dan de primitieve oorsprong van de mens begrijpen,

De rode draad van de Weg».

[Uranopolitis]

14

«Als mijn contemplatie voltooid is», zei de Oude Wijsgeer,

«En kalmte blijft ongedeerd bewaard,

Hoewel de allerlei vormen rusteloos zijn,

Ik zoek de terugkeer naar de natuur».

Voordat de Weg in de wereld kwam,

De rusteloze wereld kreunde voor Zijn komst.

Omdat het ene wezen dat de keuze had gekregen om de Weg te volgen,

Van de Weg was afgeweken,

Verstorend de Oorspronkelijke Harmonie.

Gemaakt om genoegen te hebben in de Weg,

In plaats daarvan vond hij genoegen via zijn zintuigen.

Gemaakt om de Weg te verlangen,

In plaats daarvan verlangde hij geschapen dingen.

Gemaakt om in de oorspronkelijke eenvoud te blijven,

Had hij zichzelf gefragmenteerd in vele delen.

Tegen zijn primitieve oorsprong ingaand,

De oude mens was tegen zichzelf gaan strijden.

Strijdend met zichzelf en anderen voor de objecten van verlangen,

Had hij strijd over de hele aarde verspreid.

Na zijn eigen natuur te hebben bedorven,

Had hij hele natuur met hem in verdorvenheid gebracht.

Daarom kreunden de allerlei gemaakte vormen aan hun Maker

Om de verlorene terug te brengen naar de Weg,

Om hem terug te brengen naar zijn ware aard,

Om het vuil van zijn verdorvenheid te reinigen,

En zo de Oorspronkelijke Harmonie terugkrijgen.

Hoewel de allerlei vormen rusteloos zijn,

Ik zoek de terugkeer naar de natuur.

Hoor je de rusteloze aarde, haar kreunen,

O oude Mens, o verlorene?

Het is niet de wind, want alle dingen zijn stil.

Het meer is kalm, de bladeren ritselen niet aan de bomen.

En toch hoort de geest die kreet,

Dat onophoudelijke gekreun dat bestond vóór je koninkrijken.

Je bedekte de aarde met je koninkrijken

Om die kreet te onderdrukken,

Maar hij wordt niet onder stenen gesmoord.

Je geest (mind) spreekt onophoudelijk met de stem van verlangen

Om die kreet te overstemmen,

Maar het hart hoort het onder het lawaai van de geest.

Voor de oren is het een stille kreun.

Voor de geest is het luider dan de machtigste storm die de elementen kunnen veroorzaken.

Zal Hij dan komen?

Hij zal komen.

Hoe zal Hij komen?

Het is de mens die de Grote Harmonie verstoorde:

Daarom zal Hij als mens komen om het te herstellen.

Waar zal Hij komen?

De Weg zoekt altijd de laagste plaats.

[Uranopolitis]

15

«De Vallei en de Geest sterven niet», zei de Oude Wijsgeer.

«Ze vormen wat de Mystieke Moeder wordt genoemd,

Van wiens poort de Oorsprong van hemel en aarde komt».

En «deze poort zal gesloten worden», zei de Oude Profeet.

«Hij zal niet geopend worden, en niemand zal er doorheen gaan;

Want de Heer zal erdoor binnengaan».

De Geest sprak, en door Zijn Woord

Beantwoordde het gekreun van aardse elementen.

Boven die brullende kreet antwoordde Hij met een stille, zachte stem:

Ik zal komen. Zullen jullie mij ontvangen dan?

Maar niemand hoorde die stem.

Alleen een kleine jonge vrouw,

Die geleefd had, onbekend, in stilte en zuiverheid in de Grote Tempel

Was gegeven om hem te horen.

En met een stille, zachte stem gaf Ze stem aan de hele aarde.

Ze antwoordde voor al die wezens en geschapen vormen die niet konden spreken;

Ze antwoordde voor alle mensen die niet konden horen.

En op de vraag van de Ongeschapen Geest,

Antwoordde ze: Ja,

Ik zal U ontvangen.

Het zij mij naar Uw Woord.

In Haar vond de Weg de laagste plaats op de hele aarde -

Het dieptepunt van de Vallei,

De uiterste deemoed, nederigheid -

En daar kwam Hij en maakte Zijn verblijfplaats.

Hij nam vlees aan van Haar die Hij liefhad boven alle anderen die op aarde woonden.

Die zachtmoedig en nederig was zoals Hijzelf.

En Zichzelf neerlatend, Zich in Zijn liefde leegmakend naar de laagste plaats,

Werd Hij een klein kind in Haar, de Mystieke Moeder.

Vanwege Haar diepe en ongrijpbare nederigheid,

Haar poort, door niemand geopend,

Waar niemand doorheen was gegaan,

Werd de poort waaruit de Oorsprong van hemel en aarde kwam.

Omdat Ze teruggekeerd was naar de staat van het onbewerkte blok, de ongerepte eenvoud,

Werd ze de «berg niet uitgehouwen door de mensenhand»,

Die de Oude Profeet had voorspeld.

En de Geest, de Adem van de Hemel,

Rustte op Haar, de Vallei van nederigheid, zoals Hij dat deed op de eerst-gevormde wereld.

[Uranopolitis]

16

«Water», zei de Oude Wijsgeer, «heeft grote nut voor alle dingen, maar concurreert er niet mee.

Het verblijft op nederige plaatsen die allen minachten, en zo is het als de Weg».

De Weg kwam naar beneden en leegde Zich in een nederige grot:

Niet te midden van menselijke woningen, maar in het huis van nederige dieren.

Geboren op een nederige bed, vuile stro gestrooid op de grond.

Gelukkige, welvarende mensen sliepen in zachte bedden in de nabijgelegen herberg.

Maar terwijl andere baby's huilden die nacht, Hij was stil.

En de schapen blaatten als kabbelend water.

[Uranopolitis]

17

«De Weg schept voortdurend», zei de Oude Wijsgeer,

«En de Kracht van de Weg onderhoudt, vergroot, voedt, voltooit, brengt groot, koestert en broedt over alle dingen.

De Weg schept, maar eist niet voor zichzelf;

Handelt, maar is niet opschepperig;

Beheerst, maar zonder dwang.

Dit kan het mysterie van de Kracht van de Weg worden genoemd.

De tienduizend dingen eren allemaal de Weg en respecteren zijn Kracht,

Maar zonder eis of bevel».

Toen de Weg naar de aarde kwam, stilletjes, onder de mantel van vlees,

Hij eiste geen respect,

Noch was Hij geneigd om Zijn ware Naam te openbaren,

Een Naam die alle eer waardig is.

Hij liet het over aan degenen die Hij had bestemd om Zijn Naam uit te spreken:

Woord van de Geest, Zoon van de Vader, Zoon van de levende God.

Zijn heerlijkheid verbergend in de diepe poelen van de Vallei,

Hij noemde Zichzelf eerder «de minste in het Koninkrijk der Hemelen» en «de Mensenzoon».

Want Hij had Zichzelf tot zoon gemaakt, het nageslacht van Zijn eigen nageslacht,

Zichzelf verlagend onder de mens die zichzelf valselijk verheven had.

En zo gaf Hij, aan Wie de tienduizend dingen eer en respect geven,

Eer aan Zijn ene ongehoorzame kind, Mens,

Zoals een kind aan zijn ouder eer geeft.

[Uranopolitis]

18

«De Grote Weg», zei de Oude Wijsgeer, «stroomt overal.

Het kan links of rechts gaan.

Alle dingen hangen ervan af; niemand wordt geweigerd.

Het vervult zijn doel in stilte en neemt geen bezit».

Hij zal niet roepen, noch verheffen», zei de Oude Profeet,

«Noch zijn stem op straat doen horen.

Een geknakte riet zal hij niet breken,

En de walmende vlaspit zal hij niet doven».

Zo kwam de Grote Weg.

Hij Die de aarde schudt en de brullende winden en beukende zeeën beroert,

Kwam zachtjes, stil.

«De Grote Weg kleedt en voedt alle dingen», zei de Oude Wijsgeer,

«Maar claimt ze niet als zijn eigendom.

Alle dingen keren ernaar terug,

Toch claimt het geen leiderschap over hen».

Toen de Grote Weg in de wereld kwam,

Hij claimde geen werelds leiderschap,

Maar zei tegen degenen die Hij had gemaakt:

«Ik ben onder u als hij die dient».

«Hij wordt onderdrukt», zei de Oude Profeet,

«En Hij is gekweld.

Toch opent Hij Zijn mond niet.

Hij wordt als een lam voor de slachting gebracht;

En zoals een schaap voor zijn scheerder stom is,

Zo opent Hij Zijn mond niet».

«Want de Weg is stil», zei de Oude Wijsgeer,

«Stil en grenzeloos».

[Uranopolitis]

Chang Lu (1490-1563 na Christus), "Lao Tzu op een waterbuffel". Volgens de Chinese overlevering verliet Lao Tzu de wereld op een waterbuffel, nadat hij op zijn oude leeftijd de Tao Teh Ching had geschreven. Hij reisde door de Hanku-pas naar het Chungnan-gebergte in het westen, waar hij een kluizenaar werd in de wildernis.



Lao Tzu schreef over de mysterieuze Weg onder andere het volgende:

"Geboren vóór hemel en aarde.

Kalm, grenzeloos,

Alleen blijvend en niet veranderend,

Alles omcirkelend zonder uitputting.

Bodemloos, het lijkt de Bron van alle dingen te zijn.

Ik weet zijn naam niet,

Maar karakteriseer het als de Tao.

Willekeurig een naam opdringend,

Ik noem het Groot...."

(Tao Teh Ching, hoofdstukken 25 en 4, naar de vertaling van Gi-ming Shien en Eugene Rose)



Lou Shibai, "De toppen van Huangshan berg."

[Uranopolitis]

De derde enneade: de Opening van de Weg




Ch'en Yüan-du (Luke Ch'en), De wonderbaarlijke visvangst

19

Gedurende dertig jaar van Zijn leven op aarde,

Het Woord zweeg voor de mensen.

Vijftig eeuwen lang had de wereld gewacht op het woord dat haar Maker zou spreken.

En eindelijk, met de mensen vóór Hem

Op een glooiende weide met uitzicht op een meer,

Het Woord sprak Zijn woord,

De Weg openbaarde Zijn weg.

En Hij Die de laagste plaats had ingenomen

Sprak tot Zijn schepselen van nederigheid, zeggende:

«Zalig zijn de zachtmoedigen,

De armen van geest,

Zalig zijt gij die nu weent».

Hij Die niet was gekomen om lof te zoeken, zei:

"Zalig zijt gij wanneer men u smaadt en vervolgt".

Dit waren de eerste woorden die het Woord tot de mensheid sprak,

Zijnde zachtmoedig, zijnde Zelf gesmaad,

En wenend met hen die wenen.

[Uranopolitis]

20

Toen de stille Weg sprak,

Hij openbaarde Zichzelf als de Onzichtbare

Wiens sporen de Oude Wijsgeer vijf eeuwen geleden voorzien had,

In de kreunende aarde.

Want de Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, had gezegd:

«Wie weinig heeft, zal in overvloed ontvangen.

Maar wie veel heeft, zal verward raken».

En de Weg, toen Hij vlees werd, zei:

«Zalig zijt gij armen, want van u is het Koninkrijk van God.

Zalig zijt gij die nu hongert, want u zult verzadigd worden.

Maar wee u die rijk bent! want u hebt uw troost ontvangen.

Wee u die vol bent! want u zult hongeren».

De Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, had gezegd:

«Superieure deugd is zich niet bewust van zijn deugd.

Daarom is het deugdzaam.

Inferieure deugd is zich bewust van zijn deugd,

Daarom is het niet deugdzaam».

En de Weg, toen Hij vlees werd, zei:

"Als u een barmhartige daad verricht, laat niet uw linkerhand weten

Wat uw rechterhand doet».

De Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, had gezegd:

«Om boven de mensen te staan,

De wijsgeer moet hen dienen alsof hij lager is dan hen.

Om hen te leiden moet hij zich achter hen stellen».

En de Weg, toen Hij vlees werd, zei:

"Als iemand de eerste wil zijn, zal hij de laatste van allen zijn en de dienaar van allen".

De Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, had gezegd:

«De Weg van de Hemel is om te nemen van degenen die te veel hebben

En geven aan degenen die niet genoeg hebben».

En de Weg, toen Hij vlees werd, zei tot degenen die hun geestelijke rijkdommen opgepot hebben:

«Mijn Koninkrijk zal van u worden weggenomen en gegeven aan een natie die de vruchten ervan voortbrengt».

De Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, had gezegd:

«Als goud en jade je hal vullen,

Je kunt ze niet veilig bewaren».

En de Weg, toen Hij vlees werd, zei:

«Verzamel voor jezelf geen schatten op aarde,

Waar dieven inbreken en stelen».

De Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, had gezegd:

«Het eigen zelf of materiële goederen,

Wat heeft meer waarde?»

En de Weg, toen Hij vlees werd, zei:

«Want wat heeft een mens eraan als hij de hele wereld wint en zijn eigen ziel verliest?»

De Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, had gezegd:

«De flexibele overwint de onvermurwbare,

Het buigzame overwint het krachtige.

Het is omdat de wijsgeer niet strijd dat niemand in de wereld tegen hem kan strijden».

En de Weg, toen Hij vlees werd, zei:

«Verzet je niet tegen het kwade,

Maar wie je op je rechterwang slaat,

Keer hem ook de andere toe.

En als iemand je voor de wet wil aanklagen en je tuniek wil afnemen,

Laat hem ook je mantel hebben».

De Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, had gezegd:

«De gewelddadige man zal een gewelddadige dood sterven.

Ik beschouw dit als mijn belangrijkste leer».

En de Weg, toen Hij vlees werd, zei:

«Allen die naar het zwaard grijpen, zullen door het zwaard vergaan».

De Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, had gezegd:

«De meest massieve boom groeit uit een spruit;

Het hoogste gebouw rijst op uit een hoop aarde;

Een reis van duizend mijl begint met een stap».

En de Weg, toen Hij vlees werd, zei:

«Het Koninkrijk der hemelen is als een mosterdzaadje,

Die een mens nam en zaaide in zijn veld:

Wat inderdaad het minste van alle zaden is,

Maar als het opgegroeid is, is het groter dan de tuingewassen,

En wordt een boom,

Zodat de vogels van de lucht komen en zich nestelen in zijn takken».

De Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, had gezegd:

«Verhef het kleine, vermeerder het weinige.

Alle grote dingen onder de hemel beginnen bij het kleine».

En de Weg, toen Hij vlees werd, zei:

«Het Koninkrijk der hemelen is als zuurdesem,

Die een vrouw nam en verborg in drie maten meel,

Tot het geheel gezuurd was».

De Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, had gezegd:

"Het net van de Hemel is breed, met grote mazen".

En de Weg, toen Hij vlees werd, zei:

«Het Koninkrijk der hemelen is als een net,

Dat werd in de zee geworpen en verzamelde van elke soort».

De Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, had gezegd:

«Het net van de Hemel laat niets doorglippen».

En de Weg, toen Hij vlees werd, zei:

«Er zal geen mus op de grond vallen zonder uw Vader».

De Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, had gezegd:

«De Weg kleedt en voedt de tienduizend dingen».

En de Weg, toen Hij vlees werd, zei:

«Beschouw de lelies des velds, hoe ze groeien:

Ze zwoegen niet en spinnen ook niet;

En toch zeg ik u,

Dat Salomo in al zijn glorie niet gekleed was als één van deze».

De Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, had gezegd:

«Terugkeren is de beweging van de Weg,

Maar zijn functie is zwakte».

En de Weg, toen Hij vlees werd, zei:

"Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht".

De Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, had gezegd:

«Er was iets ongedefinieerd en toch compleet op zichzelf,

Geboren vóór hemel en aarde.

Ik weet zijn naam niet».

En de Weg, toen Hij vlees werd, zei:

«Ik die tot u spreek, ben Het».

[Uranopolitis]

21

De Oude Wijsgeer, volgeling van de Weg, zei:

«De wijsgeer handelt zonder op te scheppen,

Voltooit zijn werk zonder verdienste te zoeken.

Omdat hij geen aanspraak maakt op een verdienste,

De verdienste kan niet van hem worden afgenomen.

Hij wil alleen dingen die ongewenst zijn.

Hij herstelt de tienduizend dingen naar hun eigen natuur».

Toen de Weg vlees werd,

Hij kwam tot de ongewensten onder de mensen.

Hij kwam niet tot de goeden, maar tot de slechten;

Hij kwam niet tot de juisten, maar tot de verkeerden;

Hij kwam niet tot de mooien, maar tot de lelijken;

Hij kwam niet tot de gezonden, maar tot de zieken;

Hij kwam niet tot de rijken, maar tot de armen.

Daarom de goeden, de juisten, de mooien, de gezonden en de rijken

Lasterden Hem, sloegen Hem en wierpen Hem uit als het kwade.

Want Hij was een smaad voor hun schijnbare goedheid,

Zettend haar op haar kop.

Alleen Hij was Goed Die naar de kwaden reikte

Om ze te verheffen tot de ware goedheid van hun oorspronkelijke natuur.

Alleen Hij was eer waardig Die geen verdienste voor Zichzelf zocht,

Zeggend: «Waarom noem je me goed?

Niemand is goed, behalve één»:

Dat wil zeggen, Zijn Vader – de Geest –

Die van de vooreeuwigheid met Hem bestond.

De goeden, de rechtvaardigen, de schoonen en de rijken hoorden het Woord niet,

Want tot hen werd het Woord niet gesproken.

Tot de armen werd het Woord gesproken.

En toen ze het hoorden, brandde hun hart in hun binnenste,

Want de Maker van het universum sprak als iemand die zo arm was als zij.

En ze zeiden: "Niemand heeft ooit zo gesproken als deze man".

[Uranopolitis]

22

Hij werd veroordeeld als een vriend van hoeren

En de hoeren werden maagden.

Hij werd veroordeeld als een vriend van dieven

En de dieven herstelden hun gestolen goederen viervoudig.

Hij werd veroordeeld als een vriend van arme vissers

En de arme vissers vingen het universum in hun netten.

Hij werd veroordeeld als een vriend van verschoppelingen

En de verschoppelingen erfden Zijn Koninkrijk.

Hij werd veroordeeld en zij werden opnieuw geschapen.

Hij weende over wat Zijn schepping van zichzelf had gemaakt,

En door Zijn tranen werd het opnieuw gemaakt,

Hersteld tot haar ware aard, haar primitieve oorsprong.

De eerste schepping was van het stof van de grond;

De tweede, van Water en Geest.

[Uranopolitis]

23

«Alle dingen», zei de Oude Wijsgeer,

«Hangen van de Grote Weg af voor het leven.

Niemand wordt geweigerd».

De mensen zijn zwak, kreupel,

Hun aard doorzeefd met wonden.

Met hoopvolle ogen smeken ze Hem, de Grote Weg:

«Draag mijn last»,

En Hij neemt het.

Hij zoekt arbeiders om het te helpen dragen.

De arbeiders komen, maar ze zijn met weinig,

En ook zij zijn zwak, gewond, gebrekkig.

Hij draagt ook hun last,

Want het is uit liefde dat ze zijn gekomen,

En Hij geeft nergens anders om.

[Uranopolitis]

24

"Ga eropuit de Weg tegemoet", zei de Oude Wijsgeer,

«En je zult geen begin ontdekken.

Volg achterna, en je zult geen einde vinden».

De Weg verblijft buiten de tijd,

Toch nam Hij, Die de tijd schiep, Zijn verblijfplaats binnen de tijd in,

In één stoffelijk lichaam, in één tijd en plaats.

Evenzo heeft de Weg geen begin of einde,

Toch Hij, Die tijd maakte, zijnde in alle dingen,

Verblijft in zowel het Begin als het Einde der tijden.

Want Hij zei: «Ik ben het Begin en het Einde».

In het Begin, zegt de Weg, ik kende je toen je er niet was.

En ik spreek tot je vanuit de plaats van het Einde der tijden.

Van daaruit kan ik je beloven, ik kan je verzekeren

En nooit mijn woord breken.

Want niet alleen ken ik het Einde,

Ik ben het Einde.

En in het Einde, waar ik ben,

Ik ben alles in allen.

Ik heb je gemaakt, zegt de Weg,

En ik ondersteun je elke ademhaling.

Ik houd je vast.

Je zult niet vallen tenzij je van mij weggaat.

Je wordt vastgehouden terwijl je je aan mijn woorden houdt.

Want in het Einde, waar ik ben,

Al zullen hemel en aarde voorbijgaan,

Mijn woorden zullen niet voorbijgaan.