Werkt altijd op GG, als hij vindt, dat één van de meer duidelijke discussies met meningsverschillen teveel de kant van een dreigende felheid op gaan en dan daarin afgeremd moet worden.
Soms echter, zijn er vnl. mensen aan het woord, die het daarop niet aan laten komen.
En (nog steeds) met respect omgaan met de mening van anderen.
Dan lijken het ook gewoontegetrouw geuite woorden.
Desalniettemin gaat de discussie gewoon door met herhalingen.
Gezellig en leuk dat ik de voorspelbaarheid ervan weer bewaarheid zie.
viewtopic.php?p=366148#p366148
Staat altijd garant voor herhalingen, clichés en platitudes.
Een forum vol mastodonten. (in de zin van zelfverklaarde autoriteiten)
Vol zeker- en beterweters of iig. mensen, die denken dat ze in de loop van de tijd zoveel hebben geleerd, dat ze zich nu willen laten horen.
Een heel leven vasthouden aan dezelfde meningen en gezegden en daar gewoon mee doorgaan.
Of gewoon doorgaan op de basis, die al eeuwen zo is gelegd of in ieder geval toch een bijna mensenleeftijd.
Niet veranderend in een wereld van veranderingen.
Maar als mensen daar zelf voor kiezen, is dat voor iedere unieke persoon een eigen unieke keuze.
Blijft hooguit de vraag, waarom zo velen hier blijven komen, die wel in staat zijn flexibel te denken en misschien nog wat bij te leren of te veranderen, maar ook reagerend met dezelfde soort herhalingen, clichés en platitudes.
Misschien vanwege hopeloze pogingen daar iets aan te veranderen?
Eerlijk gezegd is ook dat bij mij veranderd.
Ik heb ook niet meer de illusie, dat ik wat kan bijdragen wat zijn nut kan hebben tot dat doel.
Hoeft ook niet.
Blijft over, dat ik ook zo'n mastodont ben als andere volhouders, maar met net iets andere gewoonten en andere motivaties.
Een "veelweter", die nog steeds te weinig weet en wil bijleren.
En dat het helpt de dag door te komen, naast de arbeid, die moet.
Samen met het lezen op andere websites, wat ik dan ga doen als ik iets lees wat ik niet voldoende ken en zo echt steeds weer wat bijleer.
Zo ook met andere dingen in de praktijk van alle dag.
In hoeverre hebben we geleerd, dat dingen ook anders kunnen dan hoe we het gewend zijn?
En wat pijnlijker misschien: In hoeverre kennen we onze kleine en grotere zonden, die zich maar blijven herhalen.
Ook oude zonden, ook al ken ik ze en ook al strijd ik ertegen, blijven toch regelmatig weer de kop opsteken.
Dat is eens wat anders, dan over het weer te praten en hoe het toch komt, dat de wereld er zo slecht aan toe is met als dat moderne gedoe en de tegenwoordige politiek en de jeugd van tegenwoordig.
Mensen weten van zichzelf of ze zich aangesproken voelen of niet.
Mijn vraag is nu:
Hoe zie je jezelf, in hoeverre kun je jezelf van een afstandje bekijken en kun je eerslijk zijn naar jezelf over wat je ziet?
Zeg je nu: "Hoe kom je erbij?"
Of zeg je: "Ons kent ons."