Gewaarzijn kan niet gekend worden binnen het dagbewustzijn. Maar in de 'inkering' is het incidenteel mogelijk. (Kom ik op terug)Gewaarzijn is de stille onveranderlijke achtergrond waarin alle veranderingen van het bewustzijn worden opgemerkt. Het is moeiteloos altijd aanwezig, maar het kan niet worden gekend omdat je het bent. Het is geen ervaring, maar datgene wat elke ervaring opmerkt. Het is altijd al het geval, zelfs voordat het gerealiseerd wordt.
Belangrijk om te weten. Iedere poging om gewaarzijn te begrijpen is nutteloos. Je hoeft er ook niks voor te doen, het is in ieder mens aanwezig.Je oorspronkelijke natuur, dat wat je werkelijk bent, is in elk moment dit open gewaarzijn. Er is verder geen speciale inspanning voor nodig, er is niet iets wat je nog zou moeten begrijpen voordat het kwartje kan vallen.
Toch valt het te begrijpen, maar niet middels het denken.
Door dit gewaarzijn te zijn komt er begrip van 'eeuwigheid'. Tijd en ruimte zijn er immers afwezig. Je bént de afwezigheid van tijd en ruimte.Dit volstrekt lege gewaarzijn heeft geen fysieke kenmerken, heeft geen locatie in tijd of ruimte.
Het is de leegte welke kennend is. En wat kent het dan? Alles wat in tijd en ruimte verschijnt. Daar is het op gericht.Hoewel het volkomen leeg is, inhoudsloos, is het toch in staat tot kennen. Er is geen verschil tussen het vermogen tot kennen en dat wat gekend wordt; dat is één ononderbroken veld zonder verschillende delen of functies.
En hier "kom ik terug op de inkering". Wie zijn eigen bewustzijn leert kennen, kent ook die 'gerichtheid'.
Richt je je niet op ruimte en tijd, dan kom je terecht in gewaarzijn : zuivere kennendheid van 'jezelf' buiten ruimte en tijd.
En dus ook buiten de persoon die je meent te zijn.....
Klopt. Gewaarzijn 'licht op' achter het waarnemingslicht. (Je weet wel, het licht wat schijnt in de duisternis)Het is al misleidend om het een naam als gewaarzijn te geven omdat het nog lijkt te impliceren dat het een gewaarzijn van iets is – of dat nu denken, voelen, het lichaam of de wereld is. Maar het is het licht achter het licht, de stilte achter de stilte.
Gewaarzijn ligt nog voorbij het getuige-zijn; het is het oplossen van de dualiteit tussen een waarnemend subject en waargenomen objecten.
Het getuige-zijn is de toestand in de dagdagelijkse realiteit. (Als mogelijkheid, je moet de getuige wel laten ontwaken) Gewaarzijn ligt dieper binnen bewustzijn.
Kijk naar een willekeurig object en je bent er al. Het lege gewaarzijn vult zich met desbetreffende object. Je doet de hele dag niks anders!Gewaarzijn is leeg, en toch kunnen alle vormen er in verschijnen. Als je wilt weten hoe het er uit ziet; kijk om je heen.
(Gechargeerd natuurlijk, de meeste mensen zijn zich niet bewust van het waarnemen.)
!!!!!! Iedere manifestatie is perfect, schitterend, open, helder, spontaan verschijnend, spontaan verdwijnend. Als ik een reactie van jullie lees is die ook perfect, schitterend, open, helder, spontaan verschijnend, spontaan verdwijnend! Ook als in die reactie @Hopper afgezeken wordt. Gewaarzijn is zonder oordeel.... (klinkt bekend hè?). Zijn zonder oordeel is dan ook de weg naar gewaarzijn.Iedere manifestatie wordt herkend als perfect, schitterend, open, helder, spontaan verschijnend, spontaan verdwijnend. Alles wat er in verschijnt is precies zoals het moet zijn.
Amen!Gewaarzijn is de onveranderlijke achtergrond die alle veranderingen opmerkt, die in zekere zin ook is, maar er toch nooit door gedefinieerd of gelimiteerd wordt. Het ligt voorbij de dualiteit van observator en geobserveerde, getuige-zijn en dat waar je getuige van bent, kennend subject en gekend object. Het is intiemer dan intiem, meer dichtbij dan je meest innerlijke zelf, al aanwezig voor het besef van aanwezig zijn.
