Je ingraven met stelligheid

[Inktvlam]

Het staat letterlijk in Genesis 9 vers 4: 'Doch het vlees met zijn ziel, dat is zijn bloed, zult gij niet eten.'

Dit kun je niet letterlijk nemen. In sommige vertalingen wordt bij deze Bijbeltekst de ziel niet eens genoemd. In ieder geval; bloed is niet de ziel. Je kunt toch onmogelijk volhouden dat bij een uittreding, wanneer de ziel (het astrale lichaam) zich buiten het materiële lichaam begeeft, het bloed een andere ruimte binnenstroomt.
Zie Raymond Moody over uittredingen:
viewtopic.php?p=208676#p208676

Voor de joden was het dan ook pure laster toen Jezus zei dat ze zijn bloed moesten drinken (*Joh. 6:53-56) doch is dat het beginsel van het NT.

' Desgelijks nam Hij ook den drinkbeker na het eten des Avondmaals, en zeide: Deze drinkbeker is het Nieuwe Testament in Mijn bloed; doet dat, zo dikwijls als gij dien zult drinken, tot Mijn gedachtenis.'(1 Kor. 11:25)

*Johannes 6
53 Jezus dan zeide tot hen: Voorwaar, voorwaar zeg Ik ulieden, tenzij dat gij het vlees van den Zoon des mensen eet en Zijn bloed drinkt, zo hebt gij geen leven in uzelven.
54 Die Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt, die heeft het eeuwige leven; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.
55 Want Mijn vlees is waarlijk spijs, en Mijn bloed is waarlijk drank.
56 Die Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt, die blijft in Mij en Ik in hem.
https://www.statenvertaling.nl/tekst.ph ... d=4#starth

De betekenis van Zijn vlees eten en Zijn bloed drinken (Joh. 6:53-56) is als volgt te begrijpen. Brood komt overeen met vlees en wijn met bloed. Het natuurlijke brood dat wordt gegeten, wordt in de mens tot vlees veranderd en de gedronken wijn tot bloed. Gods woord is brood uit de hemel. Als Zijn brood, Zijn leer dus, door het verstand fijngekauwd ofwel als volle waarheid begrepen en opgenomen is, moet die vervolgens ook door de liefde voor de waarheid in het hart worden opgenomen en door de vaste wil overgaan in de daad. Als dat gebeurt, dan wordt het woord omgezet in vlees en door de ernstige daadkrachtige wil in het bloed van de ziel, dat Zijn geest in haar is, zonder welke de ziel even dood zou zijn als een lichaam zonder bloed. Vlees komt dus overeen met het begrijpen en opnemen van Gods woord. En bloed met de liefdevolle uitvoering van het begrepen woord.
Als de leer van Christus helemaal in onze wil en derhalve ook in ons doen en laten is opgenomen, dan kunnen we zeggen: “Nu leef ik niet meer, maar Christus leeft in mij!”.

[MagereHein]

Ik weet nog immer niet wat een ZIEL is?! Je schrijft veel, legt niets concreet uit.

Je moet een keuze maken. Wil je uitleg hoe de bijbel spreekt over de ziel? Lees dan de volgende link.
http://www.verhoevenmarc.be/PDF/wat-is-een-persoon.pdf

Ach: Als je zelfbewust-zijn de ziel wilt noemen: Mijn zegen heb je. Ik noem het beestje liever gewoon bij de naam.

[MagereHein]

Als jij stellig beweert dat het bewustzijn in het brein zit, wil ik graag precies weten waar.

Het artikel in The Lancet toont dat jouw stelligheid mogelijk niet juist is.

Ik vermoed dat dit ene artikel veel vragen oproept in de wetenschap waar gewoon nog geen antwoord op gegeven kan worden en het daarom niet verder beschreven kan worden.

Daardoor probeer ik een metafysische verklaring te vinden waarom iemand zonder behoorlijke grijze massa, op een beetje 'pasta' na, zich bewust is van zichzelf en zijn omgeving en alles kan doen zonder te beschikken over een normaal brein.
En dan komen verklaringen of veronderstellingen als de geest en ziel aan de orde.

Ik heb al meerdere malen gezegd dat ik niet weet waar het bewustzijn in het brein zetelt. Zo meent men dat het spraakcentrum in het brein het centrum van Broca heet, maar het blijkt als hier een beschadiging plaatsvindt, mensen soms nog uitstekend kunnen praten. Het brein heeft (nog) vele mysteries, maar er een nieuw mysterie bij te halen lost niets op!

[Messenger]

Als jij stellig beweert dat het bewustzijn in het brein zit, wil ik graag precies weten waar.

Het artikel in The Lancet toont dat jouw stelligheid mogelijk niet juist is.

Ik vermoed dat dit ene artikel veel vragen oproept in de wetenschap waar gewoon nog geen antwoord op gegeven kan worden en het daarom niet verder beschreven kan worden.

Daardoor probeer ik een metafysische verklaring te vinden waarom iemand zonder behoorlijke grijze massa, op een beetje 'pasta' na, zich bewust is van zichzelf en zijn omgeving en alles kan doen zonder te beschikken over een normaal brein.
En dan komen verklaringen of veronderstellingen als de geest en ziel aan de orde.

Ik heb al meerdere malen gezegd dat ik niet weet waar het bewustzijn in het brein zetelt.

Maar je beweert wel steeds dat het bewustzijn in het brein zetelt. Zonder onderbouwing is dat aanname ofwel geloof.

[Piebe Paulusma]

Het staat letterlijk in Genesis 9 vers 4: 'Doch het vlees met zijn ziel, dat is zijn bloed, zult gij niet eten.'

Dit kun je niet letterlijk nemen. In sommige vertalingen wordt bij deze Bijbeltekst de ziel niet eens genoemd.

Wat heb ik met een vertaling van node? Het staat wel in de grondtekst hoor (nep̄eš) en lees ook Leviticus 17 vers 11:

'Want de ziel van het vlees is in het bloed, waarom Ik het u op het altaar gegeven heb om over uw zielen verzoening te doen; want het is het bloed dat voor de ziel verzoening doen zal.' (Lev 17,11)

Het woord ziel is correct overgezet van nep̄eš en er had ook leven kunnen staan.

In ieder geval; bloed is niet de ziel.

Dat mag je vinden maar in de Bijbel en in het jodendom is dat dus wel zo.

Je kunt toch onmogelijk volhouden dat bij een uittreding, wanneer de ziel (het astrale lichaam) zich buiten het materiële lichaam begeeft, het bloed een andere ruimte binnenstroomt.
Zie Raymond Moody over uittredingen:
viewtopic.php?p=208676#p208676

Ik geloof niet in uittredingen en als het bloed vloeit ga je dood.

Voor de joden was het dan ook pure laster toen Jezus zei dat ze zijn bloed moesten drinken (*Joh. 6:53-56) doch is dat het beginsel van het NT.

' Desgelijks nam Hij ook den drinkbeker na het eten des Avondmaals, en zeide: Deze drinkbeker is het Nieuwe Testament in Mijn bloed; doet dat, zo dikwijls als gij dien zult drinken, tot Mijn gedachtenis.'(1 Kor. 11:25)

*Johannes 6
53 Jezus dan zeide tot hen: Voorwaar, voorwaar zeg Ik ulieden, tenzij dat gij het vlees van den Zoon des mensen eet en Zijn bloed drinkt, zo hebt gij geen leven in uzelven.
54 Die Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt, die heeft het eeuwige leven; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.
55 Want Mijn vlees is waarlijk spijs, en Mijn bloed is waarlijk drank.
56 Die Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt, die blijft in Mij en Ik in hem.
https://www.statenvertaling.nl/tekst.ph ... d=4#starth

De betekenis van Zijn vlees eten en Zijn bloed drinken (Joh. 6:53-56) is als volgt te begrijpen. Brood komt overeen met vlees en wijn met bloed. Het natuurlijke brood dat wordt gegeten, wordt in de mens tot vlees veranderd en de gedronken wijn tot bloed. Gods woord is brood uit de hemel. Als Zijn brood, Zijn leer dus, door het verstand fijngekauwd ofwel als volle waarheid begrepen en opgenomen is, moet die vervolgens ook door de liefde voor de waarheid in het hart worden opgenomen en door de vaste wil overgaan in de daad. Als dat gebeurt, dan wordt het woord omgezet in vlees en door de ernstige daadkrachtige wil in het bloed van de ziel, dat Zijn geest in haar is, zonder welke de ziel even dood zou zijn als een lichaam zonder bloed. Vlees komt dus overeen met het begrijpen en opnemen van Gods woord. En bloed met de liefdevolle uitvoering van het begrepen woord.
Als de leer van Christus helemaal in onze wil en derhalve ook in ons doen en laten is opgenomen, dan kunnen we zeggen: “Nu leef ik niet meer, maar Christus leeft in mij!”.

Ik vind jouw uitleg nogal speculatief. Wat Jezus' vlees en bloed consumeren betekent is dat men ingezetenen moest worden van het NT, daar staat het lichaam van Christus symbool voor. Ik citeer dezelfde tekst nogmaals want die had je volgens mij niet gelezen.

' Desgelijks nam Hij ook den drinkbeker na het eten des Avondmaals, en zeide: Deze drinkbeker is het Nieuwe Testament in Mijn bloed; doet dat, zo dikwijls als gij dien zult drinken, tot Mijn gedachtenis.'(1 Kor. 11:25)

Het bloed van Jezus is dus het NT, dat staat hier letterlijk. Zo hoor je dat dus te lezen als volgeling van Christus.

[MagereHein]

Ik heb al meerdere malen gezegd dat ik niet weet waar het bewustzijn in het brein zetelt.

Maar je beweert wel steeds dat het bewustzijn in het brein zetelt. Zonder onderbouwing is dat aanname ofwel geloof.

Zoals spraak niet in 1 afgebakend gebiedje zetelt zo zal bewustzijn ook niet met een aanwijsstok aan te wijzen zijn. Maar nu zou jij dus kunnen gaan beweren dat spraak van buitenaf komt en alleen getransporteerd/geabsorbeerd door de hersenen, OMDAT er niet 1 bepaald gebied is aan te wijzen?

Bewustzijn is alles wat je ervaart. Het is het deuntje dat je niet uit je hoofd krijgt, de zoete smaak van chocolademousse, een genadeloos kloppende tandpijn, de vurige liefde voor je kind en het bittere besef dat alle gevoel ooit ophoudt.
De meeste wetenschappers beschouwen het bewustzijn als een gegeven, en proberen te begrijpen hoe het zich verhoudt tot de objectieve, wetenschappelijk beschreven werkelijkheid. Ruim een kwarteeuw geleden besloten Francis Crick en ik om alle filosofische overwegingen ter zake opzij te schuiven. (Aristoteles brak er zich het hoofd al over, en we zijn er nog steeds niet uit.) Wat ons interesseert, is de fysieke voetafdruk van het bewustzijn. Hoe leidt een stukje gevoelige hersenstof tot bewustzijn? Het antwoord op die vraag zou ons dichter bij de kern van de zaak moeten brengen - of zo hopen we althans.

We zijn op zoek naar de neurale correlaten van bewustzijn (NCB), de combinatie van hersenmechanismen die minimaal nodig zijn voor bewuste ervaring. Wat moet er bijvoorbeeld gebeuren in je brein opdat je tandpijn voelt? Moeten bepaalde zenuwcellen trillen op een magische frequentie? Moeten er speciale ‘bewustzijnsneuronen’ aangeschakeld worden? En in welke hersengebieden bevinden die zich dan?

Meer lezen: https://www.eoswetenschap.eu/psyche-bre ... bewustzijn

p.s. Er is GEEN goede definitie van leven en we weten niet hoe het ontstaan is. Bestaat leven daarom niet?


Aanvulling:

Er staan ons twee grote uitdagingen te wachten. We hebben steeds geavanceerdere technieken tot onze beschikking om de brede coalities van heterogene neuronen in onze hersenen te observeren en te bestuderen. Daarmee kunnen we de neurale voetafdruk van het bewustzijn verder afbakenen. Het centrale zenuwstelsel is zo’n kluwen dat dat makkelijk decennia in beslag zal nemen. Daarnaast moeten we de twee theorieën die vandaag het debat beheersen, weten te bekrachtigen of ontkrachten. Of misschien moeten we stukjes van beide theorieën in elkaar puzzelen om het centrale vraagstuk van ons bestaan te ontraadselen: hoe een orgaan van nog geen anderhalve kilo met de dichtheid van tofoe ons de wereld in al zijn geuren en kleuren laat beleven.

De T factor kwam ik er niet tegen.

[small brother]

Je moet een keuze maken. Wil je uitleg hoe de bijbel spreekt over de ziel? Lees dan de volgende link.
http://www.verhoevenmarc.be/PDF/wat-is-een-persoon.pdf

Ach: Als je zelfbewust-zijn de ziel wilt noemen: Mijn zegen heb je. Ik noem het beestje liever gewoon bij de naam.

Dank je, maar zo zeg ik het niet. Ik zeg wel dat de ziel de eigenaar is van het leven.

Augustinus (354–430) - een aanhanger van het gedachtengoed van Plato - ziet de menselijke ziel (het geweten?) als een fragment van het goddelijke licht.

Plato wist waar hij het over had. Maar dan is het niet de geest welke in staat is tot zintuigelijke waarneming. Het licht is onderdeel van het bewustzijn, waar de mens deelachtig aan is. De geest is de vormgever (vormen van gedachten).

Als je het mij vraagt: waar de ziel in het lichaam de eigenaar is van het leven, is de geest in het lichaam het bewustzijn van het leven. Dat bewustzijn is dus het kennen of weten (geweten) dat het leven leven is. Dat is nog geen begrijpen, want de mens begrijpt niet de betekenis en samenhang van ziel en geest en lichaam.

De geest is de bezieling van een weten, zonder dat er een verklaring benodigd is. Dat kan dus ook heel slecht zijn. En het verstand is de mate waarin het bewustzijn kan vorsen om te weten en samenhangend te begrijpen. En ideaal is dan een persoon waarin lichaam en ziel en verstand komen tot een geest van harmonische euforie of begrip over hetgeen de ziel in lichaam en verstand ervaart. Meestal moet daarvoor ofwel het lichaam zich vereenzelvigen met de ziel, ofwel de ziel moet zich vereenzelvigen met het lichaam. De zintuigen staan ten dienste van lichaam, maar ook van ziel. En ideaal (de Romantiek) is dat het lichaam ondergeschikt wordt gemaakt aan de ziel. Hogere moraal drijft de ziel. Zo heel anders dan wanneer het lichaam (begeerte van het vlees) de ziel drijft.

[hopper]

De geest is de bezieling van een weten, zonder dat er een verklaring benodigd is. Dat kan dus ook heel slecht zijn. En het verstand is de mate waarin het bewustzijn kan vorsen om te weten en samenhangend te begrijpen. En ideaal is dan een persoon waarin lichaam en ziel en verstand komen tot een geest van harmonische euforie of begrip over hetgeen de ziel in lichaam en verstand ervaart. Meestal moet daarvoor ofwel het lichaam zich vereenzelvigen met de ziel, ofwel de ziel moet zich vereenzelvigen met het lichaam. De zintuigen staan ten dienste van lichaam, maar ook van ziel. En ideaal (de Romantiek) is dat het lichaam ondergeschikt wordt gemaakt aan de ziel. Hogere moraal drijft de ziel. Zo heel anders dan wanneer het lichaam (begeerte van het vlees) de ziel drijft.

Er zijn twee wijzen van moraliteit, een welke voortkomt uit zelf(zucht) en een welke voortkomt uit liefde.
Maar het lichaam hoeft nergens ondergeschikt aan te worden gemaakt, dat is wederom hiërarchisch denken.
Liefde is juist geen hiërarchie. Daarom kan liefde ook nooit een gebod zijn.

[small brother]

Er zijn twee wijzen van moraliteit, een welke voortkomt uit zelf(zucht) en een welke voortkomt uit liefde.
Maar het lichaam hoeft nergens ondergeschikt aan te worden gemaakt, dat is wederom hiërarchisch denken.
Liefde is juist geen hiërarchie. Daarom kan liefde ook nooit een gebod zijn.

Alle liefde doet het lichaam pijn. Alle liefde moet kiezen tussen een moraal en de prijs van die moraal. Als het lichaam niet ondergeschikt wordt gemaakt aan de moraal, dicteert het lichaam en zijn welbevinden de moraal. Dat heet echter helemaal geen moraal, maar overleven. Met liefde heeft het niets van doen.

Liefde is per definitie een gebod. Want het gebod eist dat de liefde gezag krijgt. Zonder gezag van liefde, gaat het lichaam en de moraal als vanzelf over op onderlinge consensus, onderdrukking van de kleinste gemene waarden en vervulling van de grootste gemene begeerte en het faciliteren van andere onwenselijke zaken van liefdeloosheid en anarchie.

[MagereHein]

Dank je, maar zo zeg ik het niet. Ik zeg wel dat de ziel de eigenaar is van het leven.

Je zegt iets, maar legt niets uit. Ik ben de eigenaar van mijn auto. Die heb ik gekocht en nu is deze van mij. Hoe moet ik dat projecteren op de ziel? Dit begrip is immers nog steeds niet uitgelegd.
Is er een andere methode, dan de wetenschappelijke, om te gaan bewijzen dat een ziel werkelijk bestaat? Nu staat de ziel gelijk aan een Hatseflats.
Ik kan je zeggen: "De Hatseflats schenkt de mens bewustzijn via de ziel die extra-dimensionaal wordt geactiveerd door de Mosck"
En dat staat geschreven in de annalen van Floeps, dus ik kan je hier de passages geven. Alleen: De Floeps verbied mij dat.

Er staat van alles, het LIJKT correct (qua zinsopbouw) en het schijnt bewustzijn voor de gelover in de Hatseflats te verklaren. Maar is dat zo? Is dit de manier om met elkaar om te gaan?

[MagereHein]

En zo stranden we.
Alleen: Waarop?

Er wordt een bewering gedaan: "Dit-of-dat bestaat". Dan volgt een terechte vraag: "Wat is dit-of-dat dan en hoe weet je dit?"
ik moet dan automatisch denken aan alle zaken om ons heen die bestaan en die lijken op het begrip waarover het gaat.
Neem de ZIEL. Een zelfstandig naamwoord, voorafgegaan door een lidwoord, zoals De auto, een eend, het kind.
Maar in die hoek moeten we het blijkbaar niet zoeken, want de uitleg schiet schromelijk tekort.
Moet ik het gaan vergelijken met combinaties als: "Het gevoel, De passie en een verliefdheid?"

Ik weet het niet, omdat ook die begrippen prima uit te leggen zijn. je hoeft niet geloven in het bestaan van gevoel, passie of verliefdheid. Het zijn toestanden in een mens waar we een begrip voor hebben geformuleerd.
Maar ZIEL? En dan: Iedere mens heeft een ziel die de dood kan overleven, of de ziel gaat naar de hemel. Wat zijn dit voor zinnen? Hoe leg je dit uit? NIET blijkbaar, want de passages die gepost zijn, zijn niet meer te tellen en ik weet nog steeds niet wat ZIEL is of waar deze huist en of ze (hij?) ontwikkelt naarmate een mens ouder wordt. Of dieren een ziel hebben? Hoe je er ooit achter kunt komen waar deze zich bevindt en waar ze uit bestaat.

En dan is mijn vraag: Wat versta je onder "bestaan" en ook dat loopt dood. Het kan dan ook 3 kanten op gaan: Mijn begripsbepaling schiet enorm tekort of de uitleg mankeert 1 en ander aan, of.....de ziel bestaat gewoon niet. Bouw ikzelf een vierde optie in: Misschien wordt de ziel nog ontdekt. Maar dan is mijn vraag: HOE? Welke methode is daarvoor het beste geschikt?

Alles resumerend graaf ik me (gezien topictitel) stellig in met de mededeling dat NU de ziel (nog) niet bestaat.

[chon]

Dank je, maar zo zeg ik het niet. Ik zeg wel dat de ziel de eigenaar is van het leven.

Je zegt iets, maar legt niets uit. Ik ben de eigenaar van mijn auto. Die heb ik gekocht en nu is deze van mij. Hoe moet ik dat projecteren op de ziel? Dit begrip is immers nog steeds niet uitgelegd.
Is er een andere methode, dan de wetenschappelijke, om te gaan bewijzen dat een ziel werkelijk bestaat? Nu staat de ziel gelijk aan een Hatseflats.
Ik kan je zeggen: "De Hatseflats schenkt de mens bewustzijn via de ziel die extra-dimensionaal wordt geactiveerd door de Mosck"
En dat staat geschreven in de annalen van Floeps, dus ik kan je hier de passages geven. Alleen: De Floeps verbied mij dat.

Er staat van alles, het LIJKT correct (qua zinsopbouw) en het schijnt bewustzijn voor de gelover in de Hatseflats te verklaren. Maar is dat zo? Is dit de manier om met elkaar om te gaan?

Mss helpt dit u verder?
Het woord ziel in de Bijbel is een vertaling van het Hebreeuwse woord nefesj en het Griekse woord psuche. Het Hebreeuwse woord betekent letterlijk „een schepsel dat ademt”, en het Griekse woord betekent „een levend wezen”. * De ziel is dus het hele schepsel en niet iets vanbinnen dat na de dood van het lichaam voortleeft.

[MagereHein]

Het woord ziel in de Bijbel is een vertaling van het Hebreeuwse woord nefesj en het Griekse woord psuche. Het Hebreeuwse woord betekent letterlijk „een schepsel dat ademt”, en het Griekse woord betekent „een levend wezen”. * De ziel is dus het hele schepsel en niet iets vanbinnen dat na de dood van het lichaam voortleeft.

Zo wordt door sommigen God wel omschreven als "alles dat er is". En afhankelijk van hoe je iets beschrijft bestaat t wel of niet.
De God met witte(!) baard op de roze wolk bestaat uiteraard niet.
Zoals je ziel omschrijft (een levend wezen) kan ik leven met dit begrip

[peda]

Alles resumerend graaf ik me (gezien topictitel) stellig in met de mededeling dat NU de ziel (nog) niet bestaat.

Dat is wel degelijk een goede persoonlijke overtuiging. Die overtuiging ligt ook dicht aan tegen de mijne, daarom betitel ik mijzelf ook als naturalist. Ondanks dat ik sterk betwijfel of een ziel "' bestaat "' boeit mij de metafysische ziel wel degelijk. Niet omdat ik zo graag een eeuwig bestaande ziel zou willen hebben, maar meer om goede kennis te verkrijgen van de voor mij hoogst interessante filosofische gedachten die rond het begrip "'ziel"' het licht hebben gezien. ik ben de laatste die de ziel-volgers zou willen overtuigen dat de ziel niet bestaat en dat geloof in een ziel tot de categorie "' fabeltjes krant "" behoort. Dit is voor mij het verschil in interesse hebben. De ene interesse is gelovigen helder aantonen dat de ziel ONZIN is en in de prullenbak thuis hoort, de andere interesse is oprechte belangstelling voor het creatieve dat inmiddels rond het begrip "" ziel "' is gedacht en doordacht. En dat laatste betekent dan wel dat de "" ziel "' verre van de prullenbak dient te worden gehouden. Datzelfde verhaal gaat op voor God Zelve. Vele godsbeelden hebben m.i. het beste plaats in de prullenbak, maar vele andere God-gedachten hebben bij mij nog steeds een ereplaats in de schijnwerper.

[MagereHein]

Ja, zo redenerend kun je niets als onzin bestempelen als er mensen er maar in geloven. En zo floreert de pseudowetenschap ook met haar alternatieve geneeswijzen.
Ga jij maar hard maken dat 1 druppel van een middel, opgelost in een oceaan van water niet via andere dimensies werkt!
Sta je daar ook open voor?
En voor mijn Hatseflats? Ik geloof er inmiddels oprecht in.

En de ziel? Alleen mensen? Mensapen? Egels? Mieren? Bomen? Je hebt immers bomen knuffelaars en die zullen dat niet voor niets doen.
Serieus nemen?? Overal open voor staan?

[Zolderworm]

En zo stranden we.
Alleen: Waarop?

Er wordt een bewering gedaan: "Dit-of-dat bestaat". Dan volgt een terechte vraag: "Wat is dit-of-dat dan en hoe weet je dit?"
ik moet dan automatisch denken aan alle zaken om ons heen die bestaan en die lijken op het begrip waarover het gaat.
Neem de ZIEL. Een zelfstandig naamwoord, voorafgegaan door een lidwoord, zoals De auto, een eend, het kind.
Maar in die hoek moeten we het blijkbaar niet zoeken, want de uitleg schiet schromelijk tekort.
Moet ik het gaan vergelijken met combinaties als: "Het gevoel, De passie en een verliefdheid?"

Ik weet het niet, omdat ook die begrippen prima uit te leggen zijn. je hoeft niet geloven in het bestaan van gevoel, passie of verliefdheid. Het zijn toestanden in een mens waar we een begrip voor hebben geformuleerd.
Maar ZIEL? En dan: Iedere mens heeft een ziel die de dood kan overleven, of de ziel gaat naar de hemel. Wat zijn dit voor zinnen? Hoe leg je dit uit? NIET blijkbaar, want de passages die gepost zijn, zijn niet meer te tellen en ik weet nog steeds niet wat ZIEL is of waar deze huist en of ze (hij?) ontwikkelt naarmate een mens ouder wordt. Of dieren een ziel hebben? Hoe je er ooit achter kunt komen waar deze zich bevindt en waar ze uit bestaat.

En dan is mijn vraag: Wat versta je onder "bestaan" en ook dat loopt dood. Het kan dan ook 3 kanten op gaan: Mijn begripsbepaling schiet enorm tekort of de uitleg mankeert 1 en ander aan, of.....de ziel bestaat gewoon niet. Bouw ikzelf een vierde optie in: Misschien wordt de ziel nog ontdekt. Maar dan is mijn vraag: HOE? Welke methode is daarvoor het beste geschikt?

Alles resumerend graaf ik me (gezien topictitel) stellig in met de mededeling dat NU de ziel (nog) niet bestaat.

In de esoterie zijn er hele boekwerken over de ziel en zijn details geschreven. Ik heb er hier nog wel een paar liggen. Men noemt het dan het astrale lichaam. En er is ook een mentaal lichaam. Vaak bespreekt men dan ook de astrale wereld en andere astrale wezens. Dus inderdaad: de ziel.
Om maar niet te spreken van de vierdelige serie "Vehicles of concsiousness. The concept of hylic pluralism" van J.J. Poortman.

[hopper]

Er zijn twee wijzen van moraliteit, een welke voortkomt uit zelf(zucht) en een welke voortkomt uit liefde.
Maar het lichaam hoeft nergens ondergeschikt aan te worden gemaakt, dat is wederom hiërarchisch denken.
Liefde is juist geen hiërarchie. Daarom kan liefde ook nooit een gebod zijn.

Alle liefde doet het lichaam pijn. Alle liefde moet kiezen tussen een moraal en de prijs van die moraal. Als het lichaam niet ondergeschikt wordt gemaakt aan de moraal, dicteert het lichaam en zijn welbevinden de moraal. Dat heet echter helemaal geen moraal, maar overleven. Met liefde heeft het niets van doen.

Liefde is per definitie een gebod. Want het gebod eist dat de liefde gezag krijgt. Zonder gezag van liefde, gaat het lichaam en de moraal als vanzelf over op onderlinge consensus, onderdrukking van de kleinste gemene waarden en vervulling van de grootste gemene begeerte en het faciliteren van andere onwenselijke zaken van liefdeloosheid en anarchie.

Dan eindigt hier het gesprek , liefde als gebod is ronduit lachwekkend. Liefde heeft geen gezag.

Alles wat van de persoonlijkheid uitgaat zal nooit verlost worden, ook niet met een zelfgekozen verlosser of God.
Wanneer iets uit daadwerkelijke liefde gebeurd dan is de persoon er niet bij betrokken.
De persoon kan liefde dus nooit zichzelf als een gebod opleggen, een dergelijke persoon zal blijven dwalen in zelfbedachte moraliteit.


Liefde is volledig van het 'zelf' afgekeerde aandacht.

[hopper]

Alles resumerend graaf ik me (gezien topictitel) stellig in met de mededeling dat NU de ziel (nog) niet bestaat.

De ironie wil dat de ziel zich in het NU bevindt en daadwerkelijk bestaan is. Het is @Hein die zich niet in het NU bevindt, Hein gaat op in de wereld van ruimte en tijd....wat geen werkelijk bestaan is maar verschijnen.

[peda]

Ja, zo redenerend kun je niets als onzin bestempelen als er mensen er maar in geloven. En zo floreert de pseudowetenschap ook met haar alternatieve geneeswijzen.
Ga jij maar hard maken dat 1 druppel van een middel, opgelost in een oceaan van water niet via andere dimensies werkt!
Sta je daar ook open voor?
En voor mijn Hatseflats? Ik geloof er inmiddels oprecht in.

En de ziel? Alleen mensen? Mensapen? Egels? Mieren? Bomen? Je hebt immers bomen knuffelaars en die zullen dat niet voor niets doen.
Serieus nemen?? Overal open voor staan?

Jij bent in mijn optiek een ziels-bestrijder en geen ziel-interessent. Voor jou behoort de niet-aan-te-tonen-ziel als ONZIN produkt in een grote prullenmand. Neem de ziele-knuffelaard absoluut niet serieus, zo jouw credo en die houding is voor mij "" bestrijding "'.

[thom]

Alle liefde doet het lichaam pijn. Alle liefde moet kiezen tussen een moraal en de prijs van die moraal. Als het lichaam niet ondergeschikt wordt gemaakt aan de moraal, dicteert het lichaam en zijn welbevinden de moraal. Dat heet echter helemaal geen moraal, maar overleven. Met liefde heeft het niets van doen.

Liefde is per definitie een gebod. Want het gebod eist dat de liefde gezag krijgt. Zonder gezag van liefde, gaat het lichaam en de moraal als vanzelf over op onderlinge consensus, onderdrukking van de kleinste gemene waarden en vervulling van de grootste gemene begeerte en het faciliteren van andere onwenselijke zaken van liefdeloosheid en anarchie.

Dan eindigt hier het gesprek , liefde als gebod is ronduit lachwekkend. Liefde heeft geen gezag.

Alles wat van de persoonlijkheid uitgaat zal nooit verlost worden, ook niet met een zelfgekozen verlosser of God.
Wanneer iets uit daadwerkelijke liefde gebeurd dan is de persoon er niet bij betrokken.
De persoon kan liefde dus nooit zichzelf als een gebod opleggen, een dergelijke persoon zal blijven dwalen in zelfbedachte moraliteit.


Liefde is volledig van het 'zelf' afgekeerde aandacht.

Liefde als gebod; het kan niet anders dan vanuit of door de Liefde. En inderdaad, de persoon(lijkheid) is daar niet bij betrokken. De persoonlijkheid die alles zou willen bezitten, maar de Liefde niet kán bezitten. Daarom is het gebod daar, als het oog van de naald waar de kameel doorheen moet; alles (de bagage van de persoonlijkheid) verkopen, afleggen, afgeven, om de Liefde te ontvangen kunnen. Geloof, hoop en dan de Liefde.

[Inktvlam]

Ik geloof niet in uittredingen ...

Tja, dat is makkelijk, als de werkelijkheid jouw mening tegenspreekt, doe je simpelweg of het niet bestaat.

“Toen strekte hij (Elia) zich driemaal uit bovenop het kind en riep tot de HERE en zeide: HERE, mijn God! Laat toch de ziel van dit kind in hem terugkeren. En de HERE hoorde naar de stem van Elia, en de ziel van het kind keerde in hem terug, zodat het levend werd.” (1 Kon.17:21-22)

“Het geschiedde, dat de arme stierf en door de engelen gedragen werd in Abrahams schoot. Ook de rijke stierf en hij werd begraven. En toen hij in het dodenrijk zijn ogen opsloeg onder de pijnigingen, zag hij Abraham van verre en Lazarus in zijn schoot.” (Lucas 16:22-23 - de rijke man en de arme Lazarus).

“Vlees en bloed kunnen het rijk Gods niet beërven, ook zal het vergankelijke het onvergankelijke niet beërven” (1 Kor.15:50).
Uit deze voorbeelden blijkt duidelijk dat de ziel overleeft, terwijl het lichaam gestorven is. Hetzelfde gaat op voor de opwekking uit de dood van Lazarus en het dochtertje van Jaïrus.

"Voordat het zilveren koord losgemaakt en de gouden lamp verbroken wordt; voordat de kruik bij de bron verbrijzeld en het scheprad in de put verbroken wordt, en het stof wederkeert tot de aarde, zoals het geweest is, en de geest wederkeert tot God, die hem geschonken heeft." (Pred 12:6-7).
Het zilveren koord is wat lichaam en ziel verbindt. Sommige mensen die een uittreding hebben ervaren, hebben dat zilveren koord daadwerkelijk gezien.
Lijkt me helder dat de ziel niet het bloed is.

[peda]

De Tora kende volgens meerdere uitleggers het begrip "'ziel'' niet. De JG knopen aan bij dit oudste bijbel gedeelte en ontkennen dan ook het bestaan van het latere begrip ziel. Ziel is bij hen een Grieks filosofische uitvinding. God blies Zijn Adem in de mens Adam ( Genesis ) en toen ontstond separaat van het lichaam de eeuwige ziel. Deze visie wordt tot op heden niet door iedereen in geloofsland omarmd. Het bekende bloed heeft dus niet veel te maken met ziel, eerder met het begrip "" leven "'.

[MagereHein]

In de esoterie zijn er hele boekwerken over de ziel en zijn details geschreven. Ik heb er hier nog wel een paar liggen. Men noemt het dan het astrale lichaam. En er is ook een mentaal lichaam. Vaak bespreekt men dan ook de astrale wereld en andere astrale wezens. Dus inderdaad: de ziel.
Om maar niet te spreken van de vierdelige serie "Vehicles of concsiousness. The concept of hylic pluralism" van J.J. Poortman.

En omdat er hele boeken over vol geschreven staan moet ik t serieus nemen? Zoek eens op boeken met wichelroede lopen, of gebedsgenezing. Allemaal accepteren als serieuze kost?
De ziel, de genezende steen ... Ik zie geen verschil. Beiden zijn niet aan te tonen.

[MagereHein]

Alles resumerend graaf ik me (gezien topictitel) stellig in met de mededeling dat NU de ziel (nog) niet bestaat.

De ironie wil dat de ziel zich in het NU bevindt en daadwerkelijk bestaan is. Het is @Hein die zich niet in het NU bevindt, Hein gaat op in de wereld van ruimte en tijd....wat geen werkelijk bestaan is maar verschijnen.

Nogmaals: als jij t zegt...
Nu bestaat m.i inderdaad niet, maar dat is een ander topic

[MagereHein]

Ja, zo redenerend kun je niets als onzin bestempelen als er mensen er maar in geloven. En zo floreert de pseudowetenschap ook met haar alternatieve geneeswijzen.
Ga jij maar hard maken dat 1 druppel van een middel, opgelost in een oceaan van water niet via andere dimensies werkt!
Sta je daar ook open voor?
En voor mijn Hatseflats? Ik geloof er inmiddels oprecht in.

En de ziel? Alleen mensen? Mensapen? Egels? Mieren? Bomen? Je hebt immers bomen knuffelaars en die zullen dat niet voor niets doen.
Serieus nemen?? Overal open voor staan?

Jij bent in mijn optiek een ziels-bestrijder en geen ziel-interessent. Voor jou behoort de niet-aan-te-tonen-ziel als ONZIN produkt in een grote prullenmand. Neem de ziele-knuffelaard absoluut niet serieus, zo jouw credo en die houding is voor mij "" bestrijding "'.

ik blijf vragen naar de motivatie om in een ziel te geloven. Interesse is er dus.
Bestrijden heeft weinig zin. Moet ik eerst weten wat ik bestreid