Niets is tijdelijk

[Leon]

Niets is tijdelijk

De uitspraak “niets is tijdelijk” heeft geen tegenhanger “alles is eeuwig”, maar juist “alles is tijdelijk”, want als niets tijdelijk is moet het tussendoor het alles komen. Een andere metafysische optie is dat niets vooraf gaat aan alles, maar ook dan is alles niet eeuwig omdat er niets vooraf ging.

We kunnen dus concluderen uit “niets is tijdelijk” dat “alles is tijdelijk” en dat strookt met de praktijk.

Waarom er iets is en niet veeleer niets? Niets is tijdelijk. Maar ook alles is tijdelijk.

Niets is eeuwig zou dan niet kloppen. Er moet iets zijn dan eeuwig is, dat was echter onmogelijk met niets dat tijdelijk is. Dus niets is eeuwig als in alles is tijdelijk klopt wel. Het dualisme eeuwig/tijdelijk geldt voor niets niet, het is allebei.

Dat lijkt wel logisch, aan niets kan je geen dualiteit vasthangen, zonder dat de andere dualiteit niet ook geldig is.

Niets is eeuwig is weer lastig te rijmen met het alles. Alles ontkent het niets. De enigste optie waarmee niets eeuwig is, is als het niets eeuwig tussendoor is, en niet vooraf. Of je zou kunnen zeggen dat het niets altijd geldig is. Zoals niets ook altijd ongeldig is. Doordat dualiteiten geen vat hebben op het niets, moet het dus ook altijd geldig zijn, aanwezig zijn.

Aangezien ons bewustzijn bewustzijn van iets is, hebben we geen bewustzijn van niets. Maar als niets altijd aanwezig is, kunnen we er wel een besef van hebben. Het besef hebben van niets, is misschien nog meer bewustzijn, dan het besef hebben van iets, want wat is iets zonder het niets?
Bewustzijn is bewustzijn van iets en besef van niets.

[hopper]

Niets is nu juist niet tijdelijk, niets is eeuwig!
Het is juist alles wat tijdelijk is.

Zelfs aan niets kun je een dualiteit hangen, want het is niets wat tegenover iets staat.
En aangezien mensen alleen maar 'iets' kunnen kennen, ontgaat ze dat wat 'kent'.
Dat is namelijk niets. Maar dan niet niets zoals niets, maar niet zoals niet-iets.

[hopper]

Bewustzijn is bewustzijn van iets en besef van niets.

Midden in de roos. Bewustzijn is bewustzijn van het tijdelijke en het besef van het eeuwige.
Bewustzijn moet zich altijd bewust zijn van iets, en al het 'iets' bevindt zich in ruimte en tijd.

Het 'iets' dat ben je zelf als persoon, het niets dat is God.
Waarmee God niets is, een niet-bestaande.

[Leon]

Niets is nu juist niet tijdelijk, niets is eeuwig!
Het is juist alles wat tijdelijk is.

Zelfs aan niets kun je een dualiteit hangen, want het is niets wat tegenover iets staat.
En aangezien mensen alleen maar 'iets' kunnen kennen, ontgaat ze dat wat 'kent'.
Dat is namelijk niets. Maar dan niet niets zoals niets, maar niet zoals niet-iets.

Door er van uit te gaan dat niets zowel eeuwig is al tijdelijk, kan je het iets, dat duidelijk wel tijdig is, verklaren.

Het leek me wel een nuttig gedachtenspel.

[Leon]

Bewustzijn is bewustzijn van iets en besef van niets.

Midden in de roos. Bewustzijn is bewustzijn van het tijdelijke en het besef van het eeuwige.
Bewustzijn moet zich altijd bewust zijn van iets, en al het 'iets' bevindt zich in ruimte en tijd.

Het 'iets' dat ben je zelf als persoon, het niets dat is God.
Waarmee God niets is, een niet-bestaande.

In zekere zin kan je God meer een besef noemen.

[hopper]

Niets is nu juist niet tijdelijk, niets is eeuwig!
Het is juist alles wat tijdelijk is.

Zelfs aan niets kun je een dualiteit hangen, want het is niets wat tegenover iets staat.
En aangezien mensen alleen maar 'iets' kunnen kennen, ontgaat ze dat wat 'kent'.
Dat is namelijk niets. Maar dan niet niets zoals niets, maar niet zoals niet-iets.

Door er van uit te gaan dat niets zowel eeuwig is al tijdelijk, kan je het iets, dat duidelijk wel tijdig is, verklaren.

Het leek me wel een nuttig gedachtenspel.

De term 'niets' geeft aan dat je het niet kunt denken. Het denken kan alleen 'iets' denken.
Dat voert het onderwerp naar 'denken'. Denken is een activiteit zoals wandelen. Je denkt over iets, je wandelt naar iets.
Maar je bent nooit het denken zelf, net zoals je nooit het wandelen bent.
Je bent de denker, niet de gedachten, zoals je de wandelaar bent en niet het wandelen.

De denker kan dan ook niet gedacht worden. De denker is 'niets' , de gedachten zijn 'iets'.
De wandelaar kan niet gewandeld worden. De wandelaar is 'niets', het wandelen is 'ergens'.

[hopper]

Midden in de roos. Bewustzijn is bewustzijn van het tijdelijke en het besef van het eeuwige.
Bewustzijn moet zich altijd bewust zijn van iets, en al het 'iets' bevindt zich in ruimte en tijd.

Het 'iets' dat ben je zelf als persoon, het niets dat is God.
Waarmee God niets is, een niet-bestaande.

In zekere zin kan je God meer een besef noemen.

Ja. God is de presentie die vooraf gaat aan het 'zijn' van de persoon die je bent.
Of besef van presentie, zo kun je het ook zeggen.

Besef van presentie hebben we allemaal, maar we denken er direct een identificerende gedachte er achteraan. Door de identificerende gedachte veranderd de presentie in: Ik ben Hopper, Ik ben Leon. Kortom, ik ben de persoon.

[Snelheid]

In de tijdelijkheid zit ook eeuwigheid daar de tijdelijkheid voorbij gaat.

[Leon]

In de tijdelijkheid zit ook eeuwigheid daar de tijdelijkheid voorbij gaat.

Gaat de tijdelijkheid ooit voorbij, of is de tijdelijkheid eeuwig?

[Snelheid]

In de tijdelijkheid zit ook eeuwigheid daar de tijdelijkheid voorbij gaat.

Gaat de tijdelijkheid ooit voorbij, of is de tijdelijkheid eeuwig?

De tijdelijkheid gaat over in eeuwigheid.

[Leon]

Door er van uit te gaan dat niets zowel eeuwig is al tijdelijk, kan je het iets, dat duidelijk wel tijdig is, verklaren.

Het leek me wel een nuttig gedachtenspel.

De term 'niets' geeft aan dat je het niet kunt denken. Het denken kan alleen 'iets' denken.
Dat voert het onderwerp naar 'denken'. Denken is een activiteit zoals wandelen. Je denkt over iets, je wandelt naar iets.
Maar je bent nooit het denken zelf, net zoals je nooit het wandelen bent.
Je bent de denker, niet de gedachten, zoals je de wandelaar bent en niet het wandelen.

De denker kan dan ook niet gedacht worden. De denker is 'niets' , de gedachten zijn 'iets'.
De wandelaar kan niet gewandeld worden. De wandelaar is 'niets', het wandelen is 'ergens'.

Het denken is vrij, het kan zich richten op waarheid of onwaarheid. Als wonderen waarheid zijn, heeft het denken het moeilijk. Er is namelijk alleen logisch denken. Niet-logisch denken is geen denken, maar zoiets als loslaten.

[Leon]

In zekere zin kan je God meer een besef noemen.

Ja. God is de presentie die vooraf gaat aan het 'zijn' van de persoon die je bent.
Of besef van presentie, zo kun je het ook zeggen.

Besef van presentie hebben we allemaal, maar we denken er direct een identificerende gedachte er achteraan. Door de identificerende gedachte veranderd de presentie in: Ik ben Hopper, Ik ben Leon. Kortom, ik ben de persoon.

Een verzameling die nooit vaststaat, maar wel zichzelf als eenheid kan denken. Het is wonderlijk. Mogelijk vindt lijden alleen maar plaats waar dat eenheidsdenken geldig is. Howel een grotere eenheid weer verlichting kan schenken. Voor volk en vaderland….

[Leon]

Gaat de tijdelijkheid ooit voorbij, of is de tijdelijkheid eeuwig?

De tijdelijkheid gaat over in eeuwigheid.

Dat gebeurt soms in het denken, en dan kan je dat een poosje vasthouden.

[Snelheid]

De tijdelijkheid gaat over in eeuwigheid.

Dat gebeurt soms in het denken, en dan kan je dat een poosje vasthouden.

Het denken is altijd een voorbeschouwing wat komen gaat dus bijvoorbeeld de toekomt en toekomst naar de eeuwigheid.

[hopper]

De term 'niets' geeft aan dat je het niet kunt denken. Het denken kan alleen 'iets' denken.
Dat voert het onderwerp naar 'denken'. Denken is een activiteit zoals wandelen. Je denkt over iets, je wandelt naar iets.
Maar je bent nooit het denken zelf, net zoals je nooit het wandelen bent.
Je bent de denker, niet de gedachten, zoals je de wandelaar bent en niet het wandelen.

De denker kan dan ook niet gedacht worden. De denker is 'niets' , de gedachten zijn 'iets'.
De wandelaar kan niet gewandeld worden. De wandelaar is 'niets', het wandelen is 'ergens'.

Het denken is vrij, het kan zich richten op waarheid of onwaarheid. Als wonderen waarheid zijn, heeft het denken het moeilijk. Er is namelijk alleen logisch denken. Niet-logisch denken is geen denken, maar zoiets als loslaten.

Als het denken zich louter in dienst stelt van de persoon welke je zelf bent, dan ben je onvrij.
Daadwerkelijk vrij denken staat los van het zelf. Geloof in wonderen is dan een onmogelijkheid, want het is het zelf wat gelooft.
Mochten zich dan nog wonderen voordoen, dan zouden dat daadwerkelijke wonderen zijn.

[hopper]

Ja. God is de presentie die vooraf gaat aan het 'zijn' van de persoon die je bent.
Of besef van presentie, zo kun je het ook zeggen.

Besef van presentie hebben we allemaal, maar we denken er direct een identificerende gedachte er achteraan. Door de identificerende gedachte veranderd de presentie in: Ik ben Hopper, Ik ben Leon. Kortom, ik ben de persoon.

Een verzameling die nooit vaststaat, maar wel zichzelf als eenheid kan denken. Het is wonderlijk. Mogelijk vindt lijden alleen maar plaats waar dat eenheidsdenken geldig is. Howel een grotere eenheid weer verlichting kan schenken. Voor volk en vaderland….

In denken is nooit eenheid, omdat denken altijd denken over iets is.
Lijden is een noodzakelijkheid omdat wij mensen ons middels het denken verwijderen van elkaar.
In de praktijk denken we ons zelf én denken we de anderen.
Mijn denken over Leon is per definitie een verwijdering van mijzelf.

[king qwerty]

Niets is tijdelijk

De uitspraak “niets is tijdelijk” heeft geen tegenhanger “alles is eeuwig”, maar juist “alles is tijdelijk”, want als niets tijdelijk is moet het tussendoor het alles komen. Een andere metafysische optie is dat niets vooraf gaat aan alles, maar ook dan is alles niet eeuwig omdat er niets vooraf ging.

We kunnen dus concluderen uit “niets is tijdelijk” dat “alles is tijdelijk” en dat strookt met de praktijk.

Waarom er iets is en niet veeleer niets? Niets is tijdelijk. Maar ook alles is tijdelijk.

Niets is eeuwig zou dan niet kloppen. Er moet iets zijn dan eeuwig is, dat was echter onmogelijk met niets dat tijdelijk is. Dus niets is eeuwig als in alles is tijdelijk klopt wel. Het dualisme eeuwig/tijdelijk geldt voor niets niet, het is allebei.

Dat lijkt wel logisch, aan niets kan je geen dualiteit vasthangen, zonder dat de andere dualiteit niet ook geldig is.

Niets is eeuwig is weer lastig te rijmen met het alles. Alles ontkent het niets. De enigste optie waarmee niets eeuwig is, is als het niets eeuwig tussendoor is, en niet vooraf. Of je zou kunnen zeggen dat het niets altijd geldig is. Zoals niets ook altijd ongeldig is. Doordat dualiteiten geen vat hebben op het niets, moet het dus ook altijd geldig zijn, aanwezig zijn.

Aangezien ons bewustzijn bewustzijn van iets is, hebben we geen bewustzijn van niets. Maar als niets altijd aanwezig is, kunnen we er wel een besef van hebben. Het besef hebben van niets, is misschien nog meer bewustzijn, dan het besef hebben van iets, want wat is iets zonder het niets?
Bewustzijn is bewustzijn van iets en besef van niets.

Niets bestaat niet. Is per definitie de ontkenning van bestaan. Er heeft altijd iets bestaan, zo niet dan kan niets ook niet bestaan.

[Leon]

Niets bestaat niet. Is per definitie de ontkenning van bestaan. Er heeft altijd iets bestaan, zo niet dan kan niets ook niet bestaan.

Het begrip "niets" bestaat. En we kunnen er over nadenken. Er is lege leegte tussen de dingen, die maakt de dingen apart en toch is er niets. Het niets geeft de dingen apart.

[Leon]

Als het denken zich louter in dienst stelt van de persoon welke je zelf bent, dan ben je onvrij.
Daadwerkelijk vrij denken staat los van het zelf. Geloof in wonderen is dan een onmogelijkheid, want het is het zelf wat gelooft.
Mochten zich dan nog wonderen voordoen, dan zouden dat daadwerkelijke wonderen zijn.

je bent onvrij als je niet in wonderen gelooft, vrij zijn betekent alles geloven.

[Leon]

In denken is nooit eenheid, omdat denken altijd denken over iets is.
Lijden is een noodzakelijkheid omdat wij mensen ons middels het denken verwijderen van elkaar.
In de praktijk denken we ons zelf én denken we de anderen.
Mijn denken over Leon is per definitie een verwijdering van mijzelf.

ik denk dat de ander tegenover me staat door het denken. vaak in een beoordeling. Dan kan je denken proberen zonder oordelen.

[hopper]

In denken is nooit eenheid, omdat denken altijd denken over iets is.
Lijden is een noodzakelijkheid omdat wij mensen ons middels het denken verwijderen van elkaar.
In de praktijk denken we ons zelf én denken we de anderen.
Mijn denken over Leon is per definitie een verwijdering van mijzelf.

ik denk dat de ander tegenover me staat door het denken. vaak in een beoordeling. Dan kan je denken proberen zonder oordelen.

Denken zonder oordeel is onmogelijk. Alleen Liefde is zonder oordeel, omdat daar het éne niet tegenover het andere staat.
Oordelen is alleen mogelijk als het ene over het andere oordeelt.
Daarom is Liefde synoniem aan het Ene.

[king qwerty]

Niets bestaat niet. Is per definitie de ontkenning van bestaan. Er heeft altijd iets bestaan, zo niet dan kan niets ook niet bestaan.

Het begrip "niets" bestaat. En we kunnen er over nadenken. Er is lege leegte tussen de dingen, die maakt de dingen apart en toch is er niets. Het niets geeft de dingen apart.

M.i. maakt of geeft niets enkel niets en iets kan niet door niets uit het niets voortkomen.

[Yours]

Niets bestaat niet. Is per definitie de ontkenning van bestaan. Er heeft altijd iets bestaan, zo niet dan kan niets ook niet bestaan.

Kwantumvelden, zo heb ik mede ontdekt via dit forum met dank aan de wetenschap via Mart, hebben fundamenteel altijd al bestaan. Die zijn in hun oorsprong Liefdesenergie, op de wijze zoals Messenger ‘God’ weergeeft. De continue bewegende deeltjes binnen de kwantumvelden vormen (de kern van) onze ziel en hebben de mens via de Big Bang, de sterrenstof, de ééncelligen hier op aarde, via reïncarnatie en evolutie gevormd tot de mensen die wij nu zijn.

Zoals de mier in jouw avatar hier op dit forum in een eindeloze achtbaan loopt, loopt de mens hier in zijn/haar lichaam op aarde eindeloos rond in de dimensie tijd. Totdat zijn/haar kringloop voorbij is.

Waar de kern/ziel zich binnen de man/vrouw bevindt, hangt af van de
(geestes-)gesteldheid/bewustzijn van die mens. De Ene van Hopper bevindt zich in de non-dualiteit: de rest zit in de dualiteit. De zielenenergie wenst zich te manifesteren: deze doet dat via de 7 energiecentra van de mens, oftewel via de zeven chakra’s.

Om een idee te krijgen van wat die chakra’s/energiecentra van de mens zijn:
https://www.arhantayoga.nl/blog/de-7-chakras/

[king qwerty]

Niets bestaat niet. Is per definitie de ontkenning van bestaan. Er heeft altijd iets bestaan, zo niet dan kan niets ook niet bestaan.

Kwantumvelden, zo heb ik mede ontdekt via dit forum met dank aan de wetenschap via Mart, hebben fundamenteel altijd al bestaan.

Dat zou alles wat er is uit iets hebben laten komen, maar is niet iets dat uit het niets creëert.

[Yours]

Kwantumvelden, zo heb ik mede ontdekt via dit forum met dank aan de wetenschap via Mart, hebben fundamenteel altijd al bestaan.

Dat zou alles wat er is uit iets hebben laten komen, maar is niet iets dat uit het niets creëert.

Het niets heeft zichzelf via een proces van verdichting en daarna uitdijing tot iets gecreëerd.