Er is niemand aanwezig in jou.

[hopper]

https://verkenjegeest.com/wu-wei-de-kun ... -handelen/

Wu wei is een taoïstisch concept dat “niet-handelen” betekent. Het is een filosofie die stelt dat de beste manier om met een situatie om te gaan, vooral met een conflict, is door helemaal niets te doen. Het gaat over geen oplossing forceren, maar dingen gewoon laten zijn.

Het is een ziekte om dingen maar te willen veranderen. De wereld is vol met conflicten, maar je hoeft er niks mee.

De meesten van ons vinden een filosofie die ons leert niet te handelen vreemd. We leven in een samenleving die ons voortdurend aanspoort om het tegenovergestelde te doen. In feite leven we een leven vol dingen om te doen, vol met gevoelens en gedachten. En als we niets doen, voelen we ons raar. We zouden denken dat dit een verspilling van tijd is.

Het is een illusie om te denken dat je ergens controle over hebt. Het is de zelf-illusie die meent ergens controle over te hebben.....

Filosoof Lao Tzu schreef de Tao Te Ching 25 eeuwen geleden. Deze filosoof redeneerde dat de beste manier om te leven was door te harmoniseren met de stroom van de natuur en de kosmos. Dit is het belangrijkste idee van de wu wei: om de dingen hun natuurlijke loop te laten nemen en zich eraan aan te passen.

Juist in het niet-handelen worden de kosmische principes zichtbaar. Deze principes gaan hun eigen gang zonder dat je daar wat aan te doen hoeft.

Wu Wei stelt een eenvoudige manier van leven voor omdat dit zich vertaalt in vrede en harmonie. Deze eenvoud betekent niet te veel gehecht raken aan ambities en verlangens, omdat zij de belangrijkste bronnen van chaos en lijden zijn, in plaats van begrip.

Het is de iemand die ambities heeft. Die meent dat conflicten opgelost moeten worden. Dat is tevens ook de bron van het lijden.

1. Accepteer het feit dat je problemen creëert. Problemen komen niet voort uit niets. Ze worden gemaakt door onze acties en door onze geest.

2. Span je niet mentaal in om problemen op te lossen. Zet ze niet in je gedachten, en maak geen oplossingen voor je problemen. Het idee is om ze zichzelf te laten oplossen en ze niet serieus te nemen.

3. Leer de natuurlijke stroom van dingen te waarderen. Dit betekent het aannemen van een houding van niet-handelen in de loop van omstandigheden zonder te denken dat je zou moeten ingrijpen.

4. Laat de geest stromen. Probeer hem geen specifieke richting of focus te geven. Laat hem gewoon zijn eigen weg volgen.

1. Degene zich Hopper noemt veroorzaakt problemen. Dat behoeft geen oplossing. Die problemen ontstaan omdat er bij de meeste mensen iemand aanwezig is. Mensen oordelen nu eenmaal , dat is de meest essentiële eigenschap van iemand.

2. Bij problemen die zich voordoen kun je wijze raad verschaffen. Doorgaans wordt deze in de wind geslagen, maar andere mensen bevinden zich nog op het pad van 'iemand'. Geef hen de kans om te leren.

3. Laat de wereld 'gebeuren'. (schouwen) Dat is namelijk wat de essentie van niemand doet. Doen het niet-doen.

4. Loslaten van het idee van controle. (Het was weer een leerzame dag vandaag voor hen die willen leren.....)

[hopper]

https://www.rustinbeweging.be/wu-wei-de ... eloosheid/

“Als je gehoor geeft aan je Diepe Geweten, betekent dit dat je leeft in trouw aan jezelf.
Er vloeit een gewaarwording van diepe innerlijke tevredenheid en vrede uit voort.
Het diepe geweten kan zich uiten met een haast gebiedende kracht of soms als een zachte innerlijke stem.”

Het is ons innerlijk kompas, de plek in onszelf van waaruit we beslissingen nemen en daden stellen die opbouwend zijn, die juist zijn in de gegeven omstandigheden. Het kompas is verbonden met onze diepe kern. Het laat zich beïnvloeden, maar niet bepalen door rationele, emotionele en lichamelijke input. Het doet door niet te doen…

Op het moment dat de 'iemand' wijkt ontstaat er vanzelf ruimte voor het Geweten.
Daar hoef je niks voor te doen, het is juist het wel-doen wat verhinderd dat jouw geweten zwijgt.....

[Maria K]

3. Leer de natuurlijke stroom van dingen te waarderen. Dit betekent het aannemen van een houding van niet-handelen in de loop van omstandigheden zonder te denken dat je zou moeten ingrijpen.

4. Laat de geest stromen. Probeer hem geen specifieke richting of focus te geven. Laat hem gewoon zijn eigen weg volgen.

1. Degene zich Hopper noemt veroorzaakt problemen. Dat behoeft geen oplossing. Die problemen ontstaan omdat er bij de meeste mensen iemand aanwezig is. Mensen oordelen nu eenmaal , dat is de meest essentiële eigenschap van iemand.

2. Bij problemen die zich voordoen kun je wijze raad verschaffen. Doorgaans wordt deze in de wind geslagen, maar andere mensen bevinden zich nog op het pad van 'iemand'. Geef hen de kans om te leren.

3. Laat de wereld 'gebeuren'. (schouwen) Dat is namelijk wat de essentie van niemand doet. Doen het niet-doen.

Dat laatste is wat je altijd al schrijft.
Start bij het begin en dat is bij jezelf.

4. Loslaten van het idee van controle. (Het was weer een leerzame dag vandaag voor hen die willen leren.....)

Wijze uitspraak.
Sterkte ermee.

Elders hetzelfde.

Dat is ook 'de leer' van Martin Buber zoals ik die opvat. Alle 'anderen' op dit forum maken mij tot mens...hoeveel commentaar ik ook op jou/jullie heb.

Voor mij wordt je door de ander gezien op de manier, hoe je jezelf laat zien en dus laat kennen.

[Maria K]

https://www.rustinbeweging.be/wu-wei-de ... eloosheid/

“Als je gehoor geeft aan je Diepe Geweten, betekent dit dat je leeft in trouw aan jezelf.
Er vloeit een gewaarwording van diepe innerlijke tevredenheid en vrede uit voort.
Het diepe geweten kan zich uiten met een haast gebiedende kracht of soms als een zachte innerlijke stem.”

Het is ons innerlijk kompas, de plek in onszelf van waaruit we beslissingen nemen en daden stellen die opbouwend zijn, die juist zijn in de gegeven omstandigheden. Het kompas is verbonden met onze diepe kern. Het laat zich beïnvloeden, maar niet bepalen door rationele, emotionele en lichamelijke input. Het doet door niet te doen…

Op het moment dat de 'iemand' wijkt ontstaat er vanzelf ruimte voor het Geweten.
Daar hoef je niks voor te doen, het is juist het wel-doen wat verhinderd dat jouw geweten zwijgt.....

Tot zover het begin van les I.
De les hoe je met jezelf omgaat.
Het alleereerste begin van het besef van je handelen vanuit je ego en hoe je dat kunt leren begrijpen.

Daarna volgt pas het hele leerproces, hoe je met je medemensen om kunt gaan.

[hopper]

https://www.rustinbeweging.be/wu-wei-de ... eloosheid/



Op het moment dat de 'iemand' wijkt ontstaat er vanzelf ruimte voor het Geweten.
Daar hoef je niks voor te doen, het is juist het wel-doen wat verhinderd dat jouw geweten zwijgt.....

Tot zover het begin van les I.
De les hoe je met jezelf omgaat.
Het alleereerste begin van het besef van je handelen vanuit je ego en hoe je dat kunt leren begrijpen.

Daarna volgt pas het hele leerproces, hoe je met je medemensen om kunt gaan.

Het allereerste begin is dat als jou iets wordt aangedaan beseffen dat er niemand is om 'iets' aangedaan te worden.

Er is gekwetstheid, maar er is niemand om gekwetst te zijn.
Er is boosheid, maar er is niemand die boos is.
Er is verdriet, maar er is niemand die verdrietig is.

De 'iemand' bestaat uit gevoelens en die gevoelens scheppen de illusie dat er iemand is.

Inderdaad: de les hoe je met jezelf omgaat.

[Maria K]

Tot zover het begin van les I.
De les hoe je met jezelf omgaat.
Het alleereerste begin van het besef van je handelen vanuit je ego en hoe je dat kunt leren begrijpen.

Daarna volgt pas het hele leerproces, hoe je met je medemensen om kunt gaan.

Het allereerste begin is dat als jou iets wordt aangedaan beseffen dat er niemand is om 'iets' aangedaan te worden.

Er is gekwetstheid, maar er is niemand om gekwetst te zijn.
Er is boosheid, maar er is niemand die boos is.
Er is verdriet, maar er is niemand die verdrietig is.

De 'iemand' bestaat uit gevoelens en die gevoelens scheppen de illusie dat er iemand is.

Inderdaad: de les hoe je met jezelf omgaat.

Het eerste besef is je gevoel signaleren en het tweede is het serieus te nemen.
De eerste mentale reactie is dan het willen volgen van je gevoel.

Daarna komt pas het besef, zoals jij dat beschrijft.
Mi. afhankelijk van hoe je in je omgeving staat en hoe de omgeving tegenover jou staat.
Als dat allemaal prima overeen kan komen met gevoel en aard, dan is er geen enkele noodzaak daarover "na te gaan denken".

Zonder denken, kan ik daar bovendien ook met geen mogelijkheid aan voldoen.
Ook de denkreacties gaan mee zoals ze gaan in ..... go with the flow.
De uitdrukking is betrekkelijk modern.
De oorsprong ligt al in de tijd van Lao Tse en daarvoor.
Later vermengd en gerelateerd met de uitspraken toegezegd aan Confucius

Zoals ik eerder schreef: In de tijd dat de Wijzen uit het Oosten kwamen, zijn er flink wat filosofen en denkers geweest, die er een fikse tik van mee hebben gekregen, ieder voor zich het inpassend in hun eigen cutuur en denkwijzen.
Uiteindelijk weer minder in zeggingskracht door de invloed van de oude Griekse antieken, Paulus en de Romeinen, in de eerste eeuwen van de jaartelling.
Het werd onderdeel van de verborgen kennis ipv. het Woord der Waarheid, wat werd opgetekend voor in de westerse toekomst cultuur.
Verder vertekend in de Middeleeuwse cultuur.

Conclusie:
Een mens kan niet zonder denken. Dan zou hij geen mens meer zijn.
Het is slechts een gereedschap om te komen tot een weten, dat je je eigen aard en intuïties niet moet verdonkeremanen.
Want samen vormt dat onze menselijke geest en voor wie dat belangrijk vindt, te benoemen als de menselijke ziel.
De kern van ons wezen, van ons menszijn.
Voor iedereen uniek.

Alles wat daaruit weer volgt, zijn weer menselijke gedachten daarover, daarin het je volkomen gelijk.
En die kunnen heel verschillend zijn.
Dat is wat ik besef en ook respecteer in de gedachten van anderen.

[Maria K]

Zie ook mijn eerdere eerste reactie voor dit onderwerp en die van Hopper in Praatvaria.
viewtopic.php?p=400566#p400566

[Mullog]

...
Het allereerste begin is dat als jou iets wordt aangedaan beseffen dat er niemand is om 'iets' aangedaan te worden.

Er is gekwetstheid, maar er is niemand om gekwetst te zijn.
Er is boosheid, maar er is niemand die boos is.
Er is verdriet, maar er is niemand die verdrietig is.

De 'iemand' bestaat uit gevoelens en die gevoelens scheppen de illusie dat er iemand is.

Inderdaad: de les hoe je met jezelf omgaat.

Over illusies valt veel te zeggen, ik doe een greep.

• Zelfkennis is het begin van alle wijsheid en het einde van de meeste illusies. Gerard de Ley

• Doe geen afstand van uw illusies. Wanneer zij verdwenen zijn, bestaat u misschien nog steeds, maar dan hebt u opgehouden te leven. Mark Twain

• Het leven is gemaakt van illusies. Enkele daaronder zijn geslaagd. Zij zijn het die de realiteit vormen. Jacques Audiberti

• De waarheid is ons te eenvoudig; wij houden niet van hen, die onze illusies ontmaskeren. Ralph Waldo Emerson

• Het geloof in de mogelijkheid van een korte beslissende oorlog schijnt een van de oudste en gevaarlijkste menselijke illusies te zijn. Robert Lynd

• De kilheid van de oordelen die we over anderen maken, is een direct gevolg van de illusies die we over onszelf hebben. Theophile Funck-Brentano

• Er is eigenlijk geen betere leraar dan verloren illusies en teleurgestelde hoop. Günter Grass

• De werkelijkheid is de lijkwagen van illusies. Jean-Louis-Auguste Commerson

Het komt op mij over dat de persoon de illusie maakt en niet de illusie de persoon en daarmee haaks op jouw visie. Dat vind ik zo mooi, je kunt van verschillende gezichtspunten kijken zonder dat het enig verschil maakt.

[Maria K]

Over illusies valt veel te zeggen, ik doe een greep.

• Zelfkennis is het begin van alle wijsheid en het einde van de meeste illusies. Gerard de Ley

• Doe geen afstand van uw illusies. Wanneer zij verdwenen zijn, bestaat u misschien nog steeds, maar dan hebt u opgehouden te leven. Mark Twain

• Het leven is gemaakt van illusies. Enkele daaronder zijn geslaagd. Zij zijn het die de realiteit vormen. Jacques Audiberti

• De waarheid is ons te eenvoudig; wij houden niet van hen, die onze illusies ontmaskeren. Ralph Waldo Emerson

• Het geloof in de mogelijkheid van een korte beslissende oorlog schijnt een van de oudste en gevaarlijkste menselijke illusies te zijn. Robert Lynd

• De kilheid van de oordelen die we over anderen maken, is een direct gevolg van de illusies die we over onszelf hebben. Theophile Funck-Brentano

• Er is eigenlijk geen betere leraar dan verloren illusies en teleurgestelde hoop. Günter Grass

• De werkelijkheid is de lijkwagen van illusies. Jean-Louis-Auguste Commerson

Het komt op mij over dat de persoon de illusie maakt en niet de illusie de persoon en daarmee haaks op jouw visie. Dat vind ik zo mooi, je kunt van verschillende gezichtspunten kijken zonder dat het enig verschil maakt.

Mooie toegift.
Dank je.

[hopper]

Het allereerste begin is dat als jou iets wordt aangedaan beseffen dat er niemand is om 'iets' aangedaan te worden.

Er is gekwetstheid, maar er is niemand om gekwetst te zijn.
Er is boosheid, maar er is niemand die boos is.
Er is verdriet, maar er is niemand die verdrietig is.

De 'iemand' bestaat uit gevoelens en die gevoelens scheppen de illusie dat er iemand is.

Inderdaad: de les hoe je met jezelf omgaat.

Het eerste besef is je gevoel signaleren en het tweede is het serieus te nemen.
De eerste mentale reactie is dan het willen volgen van je gevoel.

Daarna komt pas het besef, zoals jij dat beschrijft.
Mi. afhankelijk van hoe je in je omgeving staat en hoe de omgeving tegenover jou staat.
Als dat allemaal prima overeen kan komen met gevoel en aard, dan is er geen enkele noodzaak daarover "na te gaan denken".

Zonder denken, kan ik daar bovendien ook met geen mogelijkheid aan voldoen.
Ook de denkreacties gaan mee zoals ze gaan in ..... go with the flow.
De uitdrukking is betrekkelijk modern.
De oorsprong ligt al in de tijd van Lao Tse en daarvoor.
Later vermengd en gerelateerd met de uitspraken toegezegd aan Confucius

Zoals ik eerder schreef: In de tijd dat de Wijzen uit het Oosten kwamen, zijn er flink wat filosofen en denkers geweest, die er een fikse tik van mee hebben gekregen, ieder voor zich het inpassend in hun eigen cutuur en denkwijzen.
Uiteindelijk weer minder in zeggingskracht door de invloed van de oude Griekse antieken, Paulus en de Romeinen, in de eerste eeuwen van de jaartelling.
Het werd onderdeel van de verborgen kennis ipv. het Woord der Waarheid, wat werd opgetekend voor in de westerse toekomst cultuur.
Verder vertekend in de Middeleeuwse cultuur.

Conclusie:
Een mens kan niet zonder denken. Dan zou hij geen mens meer zijn.
Het is slechts een gereedschap om te komen tot een weten, dat je je eigen aard en intuïties niet moet verdonkeremanen.
Want samen vormt dat onze menselijke geest en voor wie dat belangrijk vindt, te benoemen als de menselijke ziel.
De kern van ons wezen, van ons menszijn.
Voor iedereen uniek.

Alles wat daaruit weer volgt, zijn weer menselijke gedachten daarover, daarin het je volkomen gelijk.
En die kunnen heel verschillend zijn.
Dat is wat ik besef en ook respecteer in de gedachten van anderen.

Het gevoel is uitermate belangrijk. Het gevoel mag dus best gevolgd worden. Het is juist het gevoel wat de richting aan geeft is mijn ervaring.
Maar het er over 'na denken' mag zeker niet onderschat worden. Het is niet mijn insteek om het 'denken' te verketteren. Doch wat er i.c.m. het gevoel kan gebeuren is het denken of het 'mij' is aangedaan of dat het 'niemand' is aangedaan.

Op het moment dat intrinsiek wordt beleeft dat er niemand is die iets aangedaan wordt dan blijven de gevoelens hetzelfde , maar de koppeling dat iemand die gevoelens beleeft gaat verloren. Hetzelfde effect doet zich ook in omgekeerde richting voor: complimenten ontvangen is lastig als er niemand thuis is. De complimenten vallen in het luchtledige.

Met je conclusie ben ik het eens. Een mens kan niet zonder denken. De hamvraag is dan ook: staat dat denken in dienst van 'iemand' of van 'niemand'?
Een wereld van verschil.

[hopper]

...
Het allereerste begin is dat als jou iets wordt aangedaan beseffen dat er niemand is om 'iets' aangedaan te worden.

Er is gekwetstheid, maar er is niemand om gekwetst te zijn.
Er is boosheid, maar er is niemand die boos is.
Er is verdriet, maar er is niemand die verdrietig is.

De 'iemand' bestaat uit gevoelens en die gevoelens scheppen de illusie dat er iemand is.

Inderdaad: de les hoe je met jezelf omgaat.

Over illusies valt veel te zeggen, ik doe een greep.

• Zelfkennis is het begin van alle wijsheid en het einde van de meeste illusies. Gerard de Ley

• Doe geen afstand van uw illusies. Wanneer zij verdwenen zijn, bestaat u misschien nog steeds, maar dan hebt u opgehouden te leven. Mark Twain

• Het leven is gemaakt van illusies. Enkele daaronder zijn geslaagd. Zij zijn het die de realiteit vormen. Jacques Audiberti

• De waarheid is ons te eenvoudig; wij houden niet van hen, die onze illusies ontmaskeren. Ralph Waldo Emerson

• Het geloof in de mogelijkheid van een korte beslissende oorlog schijnt een van de oudste en gevaarlijkste menselijke illusies te zijn. Robert Lynd

• De kilheid van de oordelen die we over anderen maken, is een direct gevolg van de illusies die we over onszelf hebben. Theophile Funck-Brentano

• Er is eigenlijk geen betere leraar dan verloren illusies en teleurgestelde hoop. Günter Grass

• De werkelijkheid is de lijkwagen van illusies. Jean-Louis-Auguste Commerson

Het komt op mij over dat de persoon de illusie maakt en niet de illusie de persoon en daarmee haaks op jouw visie. Dat vind ik zo mooi, je kunt van verschillende gezichtspunten kijken zonder dat het enig verschil maakt.

De persoon maakt de illusie en de illusie maakt de persoon. Er hoeft niet gekozen te worden uit een van beide standpunten.

Met Mark Twain ben ik het niet eens, de werkelijkheid is veel spannender en intrigerender dan de illusionaire werkelijkheid waar de meeste mensen in leven. Hoewel er ook verlies is. Het gevoel van 'bezit' is een machtig mooi gevoel, zo'n gevoel kan niet bestaan in de werkelijke werkelijkheid. (Alleen een 'iemand' kan geld of goederen bezitten.)

[Maria K]

Het gevoel is uitermate belangrijk. Het gevoel mag dus best gevolgd worden. Het is juist het gevoel wat de richting aan geeft is mijn ervaring.
Maar het er over 'na denken' mag zeker niet onderschat worden. Het is niet mijn insteek om het 'denken' te verketteren. Doch wat er i.c.m. het gevoel kan gebeuren is het denken of het 'mij' is aangedaan of dat het 'niemand' is aangedaan.

Op het moment dat intrinsiek wordt beleeft dat er niemand is die iets aangedaan wordt dan blijven de gevoelens hetzelfde , maar de koppeling dat iemand die gevoelens beleeft gaat verloren. Hetzelfde effect doet zich ook in omgekeerde richting voor: complimenten ontvangen is lastig als er niemand thuis is. De complimenten vallen in het luchtledige.

Met je conclusie ben ik het eens. Een mens kan niet zonder denken.

Meestal is het een soort zelfbescherming en een methode om te kunnen omgaan met de negatieve roerselen, die je in dit leven kunnen overkomen.
Je realiseren dat je feitelijk niemand bent in deze grote wereld vol met mensen.
Dit soort besef van de realiteit heeft mij ook ooit geholpen om van mijn hoogmoed af te komen om te denken dat mijn woorden en daden ooit iets te betekenen zouden kunnen hebben in de wereld.
Een sterke wensgedachte in mijn puberteitsjaren.
Die veranderde toen ik het ware besef kreeg van de betekenis van woorden:
Wie ooit één persoon heeft kunnen helpen, is het waard te leven. Ook al moet je je daarvoor voor je gevoel vernederen.
Daarmee wordt je gelijk en ook gelijkwaardig aan alle andere mensen.

Heel goed als je dat lukt.
En ook begrijpelijk, als je dat met anderen wil delen, maar alleen als je intentie daarmee is je eigen ervaringen te delen ten dienste van hulp aan anderen.
Dat gaat niet gebeuren als er geen interesse of hulpvraag is in die zin!

Maar zo heeft ieder zijn eigen oplossingen en gedachten.
Ik denk, dat je dat altijd moet beseffen, als je met anderen in gesprek komt.
Zeker, als je ze niet kent en geen enkel begrip ervaart met je methode en pogingen, iets duiddelijk te maken.

De hamvraag is dan ook: staat dat denken in dienst van 'iemand' of van 'niemand'?
Een wereld van verschil.

Ik denk wel dat dit kan kloppen als jij dit zo ervaart.
Íets om in het achterhoofd te houden.

Ik zou het als volgt willen vragen:
Staat dit alles ten dienste van mezelf en mijn redenen van bestaansrecht of denk ik ermee ook anderen van dienst te zijn?
Dat zijn ook twee verschillende uitganspunten, die belangrijk zijn voor een gedachtenwisseling.

[Mullog]

Over illusies valt veel te zeggen, ik doe een greep.

• Zelfkennis is het begin van alle wijsheid en het einde van de meeste illusies. Gerard de Ley

• Doe geen afstand van uw illusies. Wanneer zij verdwenen zijn, bestaat u misschien nog steeds, maar dan hebt u opgehouden te leven. Mark Twain

• Het leven is gemaakt van illusies. Enkele daaronder zijn geslaagd. Zij zijn het die de realiteit vormen. Jacques Audiberti

• De waarheid is ons te eenvoudig; wij houden niet van hen, die onze illusies ontmaskeren. Ralph Waldo Emerson

• Het geloof in de mogelijkheid van een korte beslissende oorlog schijnt een van de oudste en gevaarlijkste menselijke illusies te zijn. Robert Lynd

• De kilheid van de oordelen die we over anderen maken, is een direct gevolg van de illusies die we over onszelf hebben. Theophile Funck-Brentano

• Er is eigenlijk geen betere leraar dan verloren illusies en teleurgestelde hoop. Günter Grass

• De werkelijkheid is de lijkwagen van illusies. Jean-Louis-Auguste Commerson

Het komt op mij over dat de persoon de illusie maakt en niet de illusie de persoon en daarmee haaks op jouw visie. Dat vind ik zo mooi, je kunt van verschillende gezichtspunten kijken zonder dat het enig verschil maakt.

De persoon maakt de illusie en de illusie maakt de persoon. Er hoeft niet gekozen te worden uit een van beide standpunten.

...

Bijzonder in tegenspraak met je bewering dat er niemand is. Maar je hebt op een bepaalde manier gelijk. Namelijk dat het gebakken lucht is wat je verkoopt.

[hopper]

Ik zou het als volgt willen vragen:
Staat dit alles ten dienste van mezelf en mijn redenen van bestaansrecht of denk ik ermee ook anderen van dienst te zijn?
Dat zijn ook twee verschillende uitganspunten, die belangrijk zijn voor een gedachtenwisseling.

Als er niemand meer is dan kan ik ook anderen er niet mee van dienst zijn.
Noch kan ik mijzelf er mee van dienst zijn. Het 'van dienst zijn' is dan in het geheel niet meer van toepassing.
In de taoïstische filosofie gebeurd alles vanzelf.

[hopper]

De persoon maakt de illusie en de illusie maakt de persoon. Er hoeft niet gekozen te worden uit een van beide standpunten.

...

Bijzonder in tegenspraak met je bewering dat er niemand is. Maar je hebt op een bepaalde manier gelijk. Namelijk dat het gebakken lucht is wat je verkoopt.

Klopt, ik sta volledig met lege handen. Niks anders dan lucht.

[Maria K]

Ik zou het als volgt willen vragen:
Staat dit alles ten dienste van mezelf en mijn redenen van bestaansrecht of denk ik ermee ook anderen van dienst te zijn?
Dat zijn ook twee verschillende uitganspunten, die belangrijk zijn voor een gedachtenwisseling.

Als er niemand meer is dan kan ik ook anderen er niet mee van dienst zijn.
Noch kan ik mijzelf er mee van dienst zijn. Het 'van dienst zijn' is dan in het geheel niet meer van toepassing.
In de taoïstische filosofie gebeurd alles vanzelf.

Jezus bood nederig zijn diensten aan bij de voetwassing.
Metafoor voor zich als mens je niet teveel of meer voelen dan de ander, als je die wil helpen.
Want zo zei hij, vele eersten zullen de laatsten zijn en andersom.
Een uitleg en een reden van zijn actie. In de relatie met de ander.

In het Taoïsme bestaat er geen advies tot nederigheid ten dienste van anderen, slechts een volgen van je eigen natuur afhankelijk van het moment en de waarde, die je er aan hecht en zonder- voor- of bijgedachten. Wat die actie dan ook moge zijn.

Daarin besloten zit een wezenlijk verschil.

[hopper]

Als er niemand meer is dan kan ik ook anderen er niet mee van dienst zijn.
Noch kan ik mijzelf er mee van dienst zijn. Het 'van dienst zijn' is dan in het geheel niet meer van toepassing.
In de taoïstische filosofie gebeurd alles vanzelf.

Jezus bood nederig zijn diensten aan bij de voetwassing.
Metafoor voor zich als mens je niet teveel of meer voelen dan de ander, als je die wil helpen.
Want zo zei hij, vele eersten zullen de laatsten zijn en andersom.
Een uitleg en een reden van zijn actie. In de relatie met de ander.

In het Taoïsme bestaat er geen advies tot nederigheid ten dienste van anderen, slechts een volgen van je eigen natuur afhankelijk van het moment en de waarde, die je er aan hecht en zonder- voor- of bijgedachten. Wat die actie dan ook moge zijn.

Daarin besloten zit een wezenlijk verschil.

De leer van Jezus is niet 1 op 1 hetzelfde als die van Lao Tse.
Toch zie ik de leer van Jezus als een oproep tot niet-doen, niet-handelen.

In het Taoïsme volgt die nederigheid zonder er wat voor te doen.
Het interessante van filosofie/levensbeschouwing is dat je er op een gegeven moment achter komt dat Jezus, Lao Tze, Shankara enz het over hetzelfde hebben. Er zit een universele leer achter, welke de mens kan doen vast stellen dat er niemand aanwezig is in de mens.

Waarbij ik wel moet opmerken dat er in het christendom een 'beloning' besloten ligt en in het Taoïsme niet.
Die beloning houdt de iemand juist in stand. Er moet immers iemand zijn die de beloning in ontvangst neemt.
Zo er al sprake is van een beloning dan is dat juist het verdwijnen van iedere beloning.

[Mullog]

...
Toch zie ik de leer van Jezus als een oproep tot niet-doen, niet-handelen.
...

Waar komt die oproep vandaan als er niemand is? En hoe zit het dan met die "leren" die je allemaal niet volgt maar waarvan je blijkbaar wel het bestaan erkend?

[hopper]

...
Toch zie ik de leer van Jezus als een oproep tot niet-doen, niet-handelen.
...

Waar komt die oproep vandaan als er niemand is?

Daar weet ik geen antwoord op. Jezus (of degenen die uit zijn naam spraken) hebben ooit andere mensen deelachtig willen maken van iets bijzonders.
Bepaalde delen uit de bijbel zijn voor mij dan ook een feest der herkenning. 1 Korintiërs 13 bijvoorbeeld.

[Mullog]

Waar komt die oproep vandaan als er niemand is?

Daar weet ik geen antwoord op. Jezus (of degenen die uit zijn naam spraken) hebben ooit andere mensen deelachtig willen maken van iets bijzonders.
Bepaalde delen uit de bijbel zijn voor mij dan ook een feest der herkenning. 1 Korintiërs 13 bijvoorbeeld.

Blijkbaar is er dus geen "niemand" maar gewoon een "iemand". Het lekt in jou filosofisch construct.

[hopper]

En hoe zit het dan met die "leren" die je allemaal niet volgt maar waarvan je blijkbaar wel het bestaan erkend?

Ik vat het volgen van een leer anders op dan anderen vermoeden. Als ik schrijf dat ik Jezus volg in het licht, dan volg ik net zo goed Lao Tze in het 'wei wu wei'.

In de praktijk zal ik me nooit christen of taoïst noemen. Als je niemand bent, ben je buiten ieder hokje.....

[Mullog]

En hoe zit het dan met die "leren" die je allemaal niet volgt maar waarvan je blijkbaar wel het bestaan erkend?

Ik vat het volgen van een leer anders op dan anderen vermoeden. Als ik schrijf dat ik Jezus volg in het licht, dan volg ik net zo goed Lao Tze in het 'wei wu wei'.

In de praktijk zal ik me nooit christen of taoïst noemen. Als je niemand bent, ben je buiten ieder hokje.....

Andere vraag. Als er niemand bent, waarom ben je dan bezig om iedereen ervan te proberen te overtuigen dat iedereen niemand is? En als je nu als argument brengt dat je niemand probeert te overtuigen dan wil ik dat wel als argument kopen maar dan wil ik mijn vraag wel herformuleren. Als je niemand bent waarom begin je dan om uit te leggen dat je niemand bent? Het lijkt mij dat er dan in die niemand een soort van ego aanwezig moet zijn die de behoefte voelt om die visie te communiceren.

Wat doe je op een forum als je bepaald wordt door je relaties met anderen, bijvoorbeeld ene Mullog? Er is niemand geweest die gezegd heeft dat je op een forum moet verschijnen. Dat je bepaald wordt door de relatie met je buurman overkomt je gewoon, want die buurman dringt zich ongevraagd in je domein binnen. Maar je hebt zelf de keuze gemaakt hier te verschijnen. Als je niemand bent hoe ben je dan tot die keuze gekomen?

Staat er al een pannetje onder het lek?

[Snelheid]

Ik vat het volgen van een leer anders op dan anderen vermoeden. Als ik schrijf dat ik Jezus volg in het licht, dan volg ik net zo goed Lao Tze in het 'wei wu wei'.

In de praktijk zal ik me nooit christen of taoïst noemen. Als je niemand bent, ben je buiten ieder hokje.....

Andere vraag. Als er niemand bent, waarom ben je dan bezig om iedereen ervan te proberen te overtuigen dat iedereen niemand is? En als je nu als argument brengt dat je niemand probeert te overtuigen dan wil ik dat wel als argument kopen maar dan wil ik mijn vraag wel herformuleren. Als je niemand bent waarom begin je dan om uit te leggen dat je niemand bent? Het lijkt mij dat er dan in die niemand een soort van ego aanwezig moet zijn die de behoefte voelt om die visie te communiceren.

Wat doe je op een forum als je bepaald wordt door je relaties met anderen, bijvoorbeeld ene Mullog? Er is niemand geweest die gezegd heeft dat je op een forum moet verschijnen. Dat je bepaald wordt door de relatie met je buurman overkomt je gewoon, want die buurman dringt zich ongevraagd in je domein binnen. Maar je hebt zelf de keuze gemaakt hier te verschijnen. Als je niemand bent hoe ben je dan tot die keuze gekomen?

Staat er al een pannetje onder het lek?

Het volgende is er een ==== lek==== beter zelf maken want loodgieters en dak bedekkers zijn schaars maar ook nog is aan de prijzige kant.
Begrijp heer @Hopper wel,als er niemand aanwezig is in jou ben je je zelf maar tevens een stofje in in de wolk dus in de vergetelheid van het niets.

[hopper]

Ik vat het volgen van een leer anders op dan anderen vermoeden. Als ik schrijf dat ik Jezus volg in het licht, dan volg ik net zo goed Lao Tze in het 'wei wu wei'.

In de praktijk zal ik me nooit christen of taoïst noemen. Als je niemand bent, ben je buiten ieder hokje.....

1. Andere vraag. Als er niemand bent, waarom ben je dan bezig om iedereen ervan te proberen te overtuigen dat iedereen niemand is?

2. En als je nu als argument brengt dat je niemand probeert te overtuigen dan wil ik dat wel als argument kopen maar dan wil ik mijn vraag wel herformuleren. Als je niemand bent waarom begin je dan om uit te leggen dat je niemand bent? Het lijkt mij dat er dan in die niemand een soort van ego aanwezig moet zijn die de behoefte voelt om die visie te communiceren.

3. Wat doe je op een forum als je bepaald wordt door je relaties met anderen, bijvoorbeeld ene Mullog? Er is niemand geweest die gezegd heeft dat je op een forum moet verschijnen. Dat je bepaald wordt door de relatie met je buurman overkomt je gewoon, want die buurman dringt zich ongevraagd in je domein binnen. Maar je hebt zelf de keuze gemaakt hier te verschijnen. Als je niemand bent hoe ben je dan tot die keuze gekomen?

4. Staat er al een pannetje onder het lek?

1. Dat er niemand in jou is, is nu juist geen overtuiging. Ik kan jou daar dan ook nooit van overtuigen.

2. We communiceren in deze draad over het zijn van niemand. Dat communiceer ik naar forumleden waar naar alle waarschijnlijkheid wel iemand in aanwezig is. Het is juist de aanwezigheid van 'iemand' wat een overtuiging is.

3. Per definitie verschijn ik ergens . Of ik bij de buurman verschijn of op een forum verschijn, dat blijft hetzelfde.

4. Met mijn dak is niks mis voor zover ik weet.

[hopper]

Begrijp heer @Hopper wel,als er niemand aanwezig is in jou ben je je zelf maar tevens een stofje in in de wolk dus in de vergetelheid van het niets.

Als verschijning flakker ik even op in de eeuwigheid.