Messenger schreef: ↑11 mei 2022, 13:17Zolang de embryo nog geen volledig ontwikkelde foetus is, is naar mijn mening de vrouw baas in eigen buik.
[...]
Als een jonge vrouw haar leven heeft ingericht op doorstuderen omdat zij een grote carrière voor ogen heeft, mag ze naar mijn mening zelf beschikken over de zwangerschap die zich afspeelt in haar eigen buik. Het leven met zwangerschap en opvoeden van een ongewenst kind (afstaan hoeft geen oplossing te zijn) is niet om een grote carrière heen te schikken.
Messenger, een vrouw kan niet zomaar per ongeluk zwanger raken, tenzij door verkrachting. Maar dat gebeurt gelukkig zeer zelden en zoals ik al zei: de meeste strenge abortuswetten houden daar al rekening mee.
Om ongewenst zwanger te raken door vrijwillige seks, moet je echter ook als vrouw een hele reeks vrijwillige keuzes maken en ook enkele al hele oude beschermingsmechanismen omzeilen, die juist bedoeld waren om te voorkomen dat je als vrouw alleen met het kind achterblijft.
Je lijkt de ongewenst zwangere vrouw als slachtoffer af te willen schilderen, maar bij vrijwillige seks is zij dat niet. Zij heeft immers zelf samen met haar sekspartner het risico genomen door vrijwillig met hem te vrijen en hem dus toe te staan haar (daar) te penetreren.
Het feit dat er waarschijnlijk dan ook voorbehoedsmiddelen in het spel waren, geeft al aan dat ze heel goed wist wat er uit seks kan voortkomen. En ze had ook heel goed kunnen weten dat ook met die middelen een zwangerschap toch kan ontstaan, want dat mag als algemeen bekend verondersteld worden. Ze kende dus de risico's, maar ging toch met haar sekspartner door met vrijen.
Door seks te hebben met iemand met wie ze geen gezin wil stichten, heeft ze dus de vrijheid om van seks te kunnen genieten hoger geacht dan de risico's die daaraan kleven. Ze heeft de seksualiteit in haar beleving dus volledig losgekoppeld van de vruchtbaarheid en de mogelijke verantwoordelijkheden die daarbij horen.
Maar de natuur houdt daar geen rekening mee. Het interesseert haar bij wijze van spreken niet of de vrouw een carrière nastreeft, hoe geëmancipeerd ze naar seksualiteit kijkt, of ze getrouwd is of niet. De natuur heeft ons seksualiteit met maar één doel gegeven: voortplanting. Zelfs het genot is er om ons daartoe te stimuleren. Al het andere, goddelijk geïnspireerd of niet, is strikt natuurlijk gezien enkel een afgeleide daarvan.
Dat is niet erg, we mogen er rustig van genieten, maar niet ten koste van alles. Niet ten koste van onze eigen verantwoordelijkheid, die man en vrouw tijdens de seks evenveel dragen, en niet ten koste van een ongeboren kind.
Is een ongeboren kind nu echter altijd belangrijker dan een glansrijke carrière? Dat is nu een van de weinige vragen waar ik tot in mijn diepste vezels hardgrondig 'JA!' op kan antwoorden. Het leven zelf is áltijd belangrijker dan wat wij ervan willen maken.
Een carrière is mooi en kán zeker belangrijk zijn, maar nooit, nooit ten koste van mensenlevens, hoe pril ook. We richten wereldwijd al genoeg massale verwoesting, uitbuiting en wreedheid aan omwille van onze rijke, luxueuze levens. Het doden van ongeboren kinderen omwille van een carrière is dan wel een hele zwarte kers op een giftige taart.
Gun ik mensen dan geen carrière? Natuurlijk wel; een ieder moet het beste van het leven zien te maken en er zijn prachtige, zeer betekenisvolle carrières te vinden, waarmee je veel voor je medemensen kunt betekenen.
Maar zorg er dan ook voor dat je niet in situaties komt die je je carrière kunnen kosten. Als je carrière je echt je lief is en het is niet te combineren met een gezin, dan zorg je ervoor dat je geen kind op de wereld zet en leef je dus zo kuis mogelijk. Of je zorgt er anders voor dat je je carrière met de zorg voor het kind combineert, ofwel dat je met een goede man trouwt die de zorg voor het kind grotendeels op zich kan nemen, ofwel dat je het kind ter adoptie afstaat.
Bij andere geneugten des levens vindt men dat immers ook heel normaal: veel prestigieuze topfuncties in de sport, wetenschap, cultuur, etc. zijn enkel haalbaar als je er heel veel voor opgeeft, soms meer dan je lief is.
En nee, dat is niet gemakkelijk praten van mij, want ook ík moet die keuze maken, omdat ik immers echt geen kinderen wil. En dat is echt niet altijd makkelijk of leuk; ook mijn verlangens gaan soms een andere weg dan ik wil en ook ik moet dingen laten die ik niet altijd zou willen moeten laten. Met al mijn tekortkomingen weet ik dus wel degelijk waarover ik schrijf, ook vanuit een religieus besef dat ook ik daarin afhankelijk van Gods genade blijf.
Je kunt in het leven dus niet alles hebben en je mag ook niet alles doen, ook niet als het technisch gezien mogelijk is. Je mag mensen niet uitbuiten, je mag je leefomgeving niet verwoesten, je mag dieren niet mishandelen, noem maar op. We kúnnen het wel en we doen het ook massaal, maar het mág niet, het is verkéérd.
Abortus kan soms begrijpelijk zijn, zoals ik al zei, maar blijft een heel verschrikkelijk kwaad, ook in die begrijpelijke omstandigheden, dat in veel gevallen voorkomen kan worden door andere keuzes. Keuzes die door zowel mannen als vrouwen gemaakt kunnen en soms ook moeten worden.
En als we ons dat beseffen, dat het leven niet altijd zo mooi planbaar is, dat wensen geen bevelen zijn en dat dromen niet altijd kunnen uitkomen zoals wij willen, wie weet wat voor mooi, bijzonder en intiem geluk we dan ineens vinden in dat totaal ándere leven, misschien zelfs in de kleinste dingetjes die we anders nooit zouden opmerken.
Wie weet wat we allemaal kunnen ontvangen, als we bereid zijn eens wat meer uit handen te geven en het leven wat meer te nemen zoals het komt, ook met alle moeilijkheden en offers die je op élke weg wel tegenkomt (die glansrijke carrière kan zomaar ineens veel zwaarder op het dak vallen!), en als we bereid zijn elkaar daarin ook volop te helpen en te steunen.
