Redelijkheid

[Snelheid]

Het voorbeeld van de RKK verlaten en de reactie erop kan wel mooi dienen als voorbeeld van redelijkheid. Ik beschouw de brief wel als redelijk (wat ik hier las). Dat de motivatie van kerkverlaters divers kan zijn lijkt me duidelijk. De brief richt zich vooral op 1 type kerkverlater, voor wie het kerkverlaten iets administratiefs is.

In feite verlaten ze de Kerk niet en dat blijkt wel hier in deze discussie.Eens Katholiek altijd Katholiek in eeuwigheid.

[Leon]

De discussie of de bedrading van pedofielen anders is, en ze dus helaas hun gedrag vertonen, en of we mededogen moeten hebben met dat soort lieden, of we ze zo hard mogelijk moeten veroordelen en uit de maatschappij moeten zetten, is een interessant onderwerp voor een andere keer. Voor hier kan ik zeggen dat 'redelijk' met pedofielen omgaan, een soort duivelse opdracht is. Erg moeilijk voor een kerk, zeker met de opdracht naastenliefde.

[Leon]

Dat 'Waarheid' je vrij maakt ( van jezelf ) is nog geen onafhanelijkheid van de Bron. Nederigheid ten opzichte van de Bron lijkt me zeer redelijk.

[Snelheid]

Dat 'Waarheid' je vrij maakt ( van jezelf ) is nog geen onafhanelijkheid van de Bron. Nederigheid ten opzichte van de Bron lijkt me zeer redelijk.

Nederigheid is een bepaald soort lafheid,men heeft daar niets aan wel de redelijkheid van het hoofd omhoog en het vaandel van de spuitende Bron der redelijkheid hoog houden.

[small brother]

Je kent Feynman kennelijk niet. Feynman kon complexe dingen presenteren als niet complex. Dat is een zaak van conditioneel denken. Van geloof, dat het niet complex is, of dat het complexe dat je waarneemt een weergave is van een realiteit die gewoon geaccepteerd moet worden als meer relevant voor je begrip, dan dat wat je in onbegrip mee komt te worstelen. Feynman bracht geestelijke rust, in een landschap dat geen rust kon bieden.

Surely You're joking, small brother.

Feynman also states that learning the meaning of scientific concepts is not science. That is, the learning of what words and concepts mean is part of teaching science, but not of doing science. It is a necessary but not a sufficient condition of science. Concepts and words are the tools of science, but not science itself, since learning the meaning of words and concepts will only teach you about the limits of people’s imaginations when naming or trying to describe things, and nothing about nature itself.

Feynman is the grote uitlegger, die dichterbij bracht, wat ver van de hoorders afstond. Feynman gebruikte daarvoor instrumenten van verbeelding en overbrugging, om de hoorders vertrouwd te maken met hetgeen hun vreemd was, zonder ze te vervreemden van hun gevoel van logica en samenhang.

Dat is normaliter het werk van een dominee, en Feynman kan dus worden beschouwd als de dominee/prediker van de moderne natuurkunde.

[hopper]

Dat 'Waarheid' je vrij maakt ( van jezelf ) is nog geen onafhanelijkheid van de Bron. Nederigheid ten opzichte van de Bron lijkt me zeer redelijk.

Voor zoiets als 'nederigheid' is een 'zelf' noodzakelijk. Wie in Waarheid leeft realiseert in feite dat Waarheid (de Christus) zich in mij en als mij zich individualiseert.

Galaten 2:20-21 HTB

Daarom leef ik zelf niet meer, maar Christus leeft in mij.

Wat zoveel zeggen wil dat Waarheid in mij en als mij 'is', en zichzelf herkent in Waarheid in de ander. Het is namelijk dezelfde Waarheid of dezelfde Christus. Daarom zei Jezus ook:

Matteüs 18:20 NBG51

Want waar twee of drie vergaderd zijn in mijn naam, daar ben Ik in hun midden.

Waarheid put al uit de Bron zelve, daar zijn geen rangen of standen. Rangen en standen is nu juist een kenmerk uit het veld van goed en kwaad....

[hopper]

Waar ik dus wederom tegen aan loop is dat het begrip 'redelijk' uit het denken voortkomt.
Waarheid komt niet uit het denken voort. Waarmee Waarheid onredelijk is.
Hetgeen vrij logisch is, het is de rede welke kennis van goed en kwaad voortbrengt.
Het is de rede welke de mens in het veld van goed en kwaad houdt. (De verbanning uit het hof van Eden)

[Leon]

OK, dus samenvattend Jezus volgen is jezelf kwijtraken, alleen met jezelf kwijtraken vind je de Waarheid, en dit is totaal onredelijk.

Het gaat dan ook niet om redelijkheid. Als het niet om redelijkheid gaat, gaat het misschien om wat anders. Om leegte misschien. Geen oordeel meer.

Hoe dat iemand moet helpen, dat kan wel, dan is het weer redelijk

[hopper]

Wat jij zoekt, zoekt jou ook.

[Leon]

Wat jij zoekt, zoekt jou ook.

Ik zoek mij te omringen met redelijke mensen. Als je dan toch ergens voor moet kiezen, dan hiervoor. Maar goed Jezus ging dus om met hoeren en tollenaars. Dan volg ik dus Jezus niet helemaal.

[hopper]

Wat jij zoekt, zoekt jou ook.

Ik zoek mij te omringen met redelijke mensen. Als je dan toch ergens voor moet kiezen, dan hiervoor. Maar goed Jezus ging dus om met hoeren en tollenaars. Dan volg ik dus Jezus niet helemaal.

Jezus ging om met hoeren en tollenaars omdat hij hoeren en tollenaars niet de maat nam. Het 'de maat nemen' is niet aanwezig in de Christus.
En daar kom ik terug op het gemoed. Onder invloed van het gemoed nemen we hoeren en tollenaars wel de maat.
Wat zoveel betekent als dat we ons intellect horig maken aan het gemoed.
Zolang het gemoed bewogen wordt door het 'zelf' (denk aan de haat voor Berlusconi) dan corrumperen we ons eigen intellect.

Denk niet dat ik tegenstander ben van het intellect, maar als mijn intellect hoeren en tollenaars minacht, dan stel ik mijn intellect onderdanig op t.o.v. mijn gemoed. Lees: mijn intellect is onderdaan van mijn eigen gemoed. Ik volg Jezus daarin prima.

In dat leeggemaakte gemoed, wat ontdaan is van alles wat naar 'zelf' riekt, wordt het gemoed bewogen door 'dat' wat ik zelf niet ben. Citaat van mijzelf op Credible:

Het subject (ik) begint dan zonder interne bemoeienis het lijden aan te gaan. Daarbij zie ik geen plaats voor gerichtheid op God. Daar waar het zelf (subject) zichzelf terugneemt ontstaan twee zaken: het reeds genoemde lijden én het wezen van Waarheid (ik ben de Waarheid). Lijden en Waarheid blijken in elkaar verweven. Sterfte van het oude en geboorte van het nieuwe treden tegelijkertijd op. Ik noem dat het wezen(lijke) van de Christus (Waarheid) omdat het geen lichaam draagt maar wel 'wezen' is.

In het christendom is de wederopstanding een groot issue. Maar het betekent feitelijk dat het oude plaats moet maken voor het nieuwe. Het geledigde gemoed maakt het gemoed ontvankelijk voor dat waardoor de mens bewogen wordt , maar wat de mens zelf niet is. Dan neemt de Christus als Zoon plaats in de ziel van het individu.

Het ontbloot ook 'God' (begrepen als het Ene), immers niemand komt tot de Vader dan door Mij. Het menselijk intellect heeft altijd een object van kennen nodig, God kan niet als object gekend worden. En daarmee gaat het intellect voorbij aan 'dat' wat het kennen mogelijk maakt. Het is uitgerekend het intellect wat God op deze wijze kan kennen zonder God als kenobject te nemen. (Ik en de Vader zijn een)

En dan zitten we al weer in het Kantiaanse 'das ding an sich' (de kenner zelf dus) wat volgens hem niet gekend kan worden. Waarmee hij op zich gelijk heeft. Maar middels de Christus is het een mogelijkheid.

[Mullog]

Wat jij zoekt, zoekt jou ook.

Ik zoek mij te omringen met redelijke mensen. Als je dan toch ergens voor moet kiezen, dan hiervoor. Maar goed Jezus ging dus om met hoeren en tollenaars. Dan volg ik dus Jezus niet helemaal.

Dus hoeren en tollenaars zijn geen redelijke mensen. Heb je nog meer vooroordelen?

[hopper]

https://repository.ubn.ru.nl/bitstream/ ... 866053.pdf

Meister Eckhart heeft ook wat toe te voegen aan dit onderwerp:

Het probleem van de Godsontvankelijkheid wordt door Eckhart filosofisch uitgedrukt in termen van zijn ziels- en intellectleer, waarbij rekening moet worden gehouden met een sterke ethische component: Eckhart was behalve leer-meester ook levens-meester. Alle daarbij door Eckhart gebruikte be- grippen of beelden verwijzen naar één en hetzelfde proces. Terecht merkt D. Mieth in dit verband op dat het perspectief van de ethos identiek is aan het perspectief van de ontologie . De notie van Godsontvankelijkheid verwijst
naar één bepaalde toestand van de mens, waarvoor meerdere termen
gebruikt kunnen worden. De termen verwijzen naar een zekere leegheid:
het menselijk intellect is leeg van beelden, het menselijk gemoed is leeg
van ik-gebondenheid . Door deze leegheid is er plaats voor God. De
leegheid die hier benadrukt wordt, dient duidelijk in verband gebracht te
worden met de boven vermelde onvermengdheid van het intellect . Wil
het intellect alle beelden in zich opnemen, aldus de middeleeuwse
aristotelische traditie, dan moet het intellect onvermengd zijn met
beelden . De principiële onvermengdheid van het intellect, maakt dat het
intellect - mits leeg van kenbeelden - ontvankelijk kan zijn voor God.
Wat betreft het ethisch perspectief speelt onder andere de notie deemoedig- heid een centrale rol: 'alle dingen zullen volbracht worden in de werkelijk
ootmoedige mens' . Door deemoedigheid is de mens leeg van zichzelf en ontvankelijk voor God.

Leeg zijn van kenbeelden wat hier staat kan praktisch gesproken niet. Je kunt namelijk je zintuigen niet uit zetten. Maar je kunt je wel vrij maken van iedere gemoed-reactie en iedere denk-reactie. Dat is 'de wereld laten zijn'. Het is feitelijk een niet-bewegen van je eigen intellect, waardoor de inkering naar binnen mogelijk wordt. Tijdens de praktijk uiteraard, meditatie wordt hier niet bedoeld.

[Leon]

Ik zoek mij te omringen met redelijke mensen. Als je dan toch ergens voor moet kiezen, dan hiervoor. Maar goed Jezus ging dus om met hoeren en tollenaars. Dan volg ik dus Jezus niet helemaal.

Jezus ging om met hoeren en tollenaars omdat hij hoeren en tollenaars niet de maat nam. Het 'de maat nemen' is niet aanwezig in de Christus.
En daar kom ik terug op het gemoed. Onder invloed van het gemoed nemen we hoeren en tollenaars wel de maat.
Wat zoveel betekent als dat we ons intellect horig maken aan het gemoed.
Zolang het gemoed bewogen wordt door het 'zelf' (denk aan de haat voor Berlusconi) dan corrumperen we ons eigen intellect.

Hoeren en tollenaars waren eerder in het Koninkrijk Gods, omdat ze minder te verliezen hadden. Dat over de maat nemen kan, maar heb ik niet gelezen. In zekere zin neem je hun maat wel in de hoeveelheid die ze te verliezen hebben, die iedereen te verliezen heeft. het is alleen een heel ander criterium dan gewoonlijk wordt gehanteerd.

Denk niet dat ik tegenstander ben van het intellect, maar als mijn intellect hoeren en tollenaars minacht, dan stel ik mijn intellect onderdanig op t.o.v. mijn gemoed. Lees: mijn intellect is onderdaan van mijn eigen gemoed. Ik volg Jezus daarin prima.

Het gaat dus om het tegengestelde van minachten, namelijk de verder gevorderde rijpheid voor het Koninkrijk Gods. Dat is nog steeds iets waar je een onderdaan van bent. Alleen betekent onderdaan zijn dan geen lage positie, maar zoiets als deelgenoot zijn van de glorie Gods.

In dat leeggemaakte gemoed, wat ontdaan is van alles wat naar 'zelf' riekt, wordt het gemoed bewogen door 'dat' wat ik zelf niet ben. Citaat van mijzelf op Credible:

Het subject (ik) begint dan zonder interne bemoeienis het lijden aan te gaan. Daarbij zie ik geen plaats voor gerichtheid op God. Daar waar het zelf (subject) zichzelf terugneemt ontstaan twee zaken: het reeds genoemde lijden én het wezen van Waarheid (ik ben de Waarheid). Lijden en Waarheid blijken in elkaar verweven. Sterfte van het oude en geboorte van het nieuwe treden tegelijkertijd op. Ik noem dat het wezen(lijke) van de Christus (Waarheid) omdat het geen lichaam draagt maar wel 'wezen' is.

Volgens mij gaat het er bij Christus mee om dat je ook jouw lichaam moet verdragen.

In het christendom is de wederopstanding een groot issue. Maar het betekent feitelijk dat het oude plaats moet maken voor het nieuwe. Het geledigde gemoed maakt het gemoed ontvankelijk voor dat waardoor de mens bewogen wordt , maar wat de mens zelf niet is. Dan neemt de Christus als Zoon plaats in de ziel van het individu.

nee, de wederopstanding is in mijn ogen niet hetzelfde als wedergeboorte. Aan de Christus veranderde niets bij de wederopstanding. Bij de wedergeboorte is er sprake van transformatie.

Het ontbloot ook 'God' (begrepen als het Ene), immers niemand komt tot de Vader dan door Mij. Het menselijk intellect heeft altijd een object van kennen nodig, God kan niet als object gekend worden. En daarmee gaat het intellect voorbij aan 'dat' wat het kennen mogelijk maakt. Het is uitgerekend het intellect wat God op deze wijze kan kennen zonder God als kenobject te nemen. (Ik en de Vader zijn een)

En dan zitten we al weer in het Kantiaanse 'das ding an sich' (de kenner zelf dus) wat volgens hem niet gekend kan worden. Waarmee hij op zich gelijk heeft. Maar middels de Christus is het een mogelijkheid.

Nu is ineens het intellect weer positief…

Het Kantiaanse ‘ding an sich’ gaat niet over God maar over dat we dingen kennen bemiddeld door ons kenvermogen, en we niet weten hoe de wereld is zonder kenvermogen. Dat gaat over een kritiek op de zuivere rede (verstand). Pas met de kritiek op de praktische rede komt God weer terug als dewelke de morele wet mogelijk maakt en de vrijheid om die te volgen.

Ik denk dat de genadeboodschap is dat God je sowieso vrijgekocht heeft.

[Leon]

Ik zoek mij te omringen met redelijke mensen. Als je dan toch ergens voor moet kiezen, dan hiervoor. Maar goed Jezus ging dus om met hoeren en tollenaars. Dan volg ik dus Jezus niet helemaal.

Dus hoeren en tollenaars zijn geen redelijke mensen. Heb je nog meer vooroordelen?

Ja verdomd, zo wilde ik het niet laten overkomen. Ik ging uit van een vooroordeel. Ik zeg niet dat het mijn vooroordeel is.

[Leon]

https://repository.ubn.ru.nl/bitstream/ ... 866053.pdf

Meister Eckhart heeft ook wat toe te voegen aan dit onderwerp:

Het probleem van de Godsontvankelijkheid wordt door Eckhart filosofisch uitgedrukt in termen van zijn ziels- en intellectleer, waarbij rekening moet worden gehouden met een sterke ethische component: Eckhart was behalve leer-meester ook levens-meester. Alle daarbij door Eckhart gebruikte be- grippen of beelden verwijzen naar één en hetzelfde proces. Terecht merkt D. Mieth in dit verband op dat het perspectief van de ethos identiek is aan het perspectief van de ontologie . De notie van Godsontvankelijkheid verwijst
naar één bepaalde toestand van de mens, waarvoor meerdere termen
gebruikt kunnen worden. De termen verwijzen naar een zekere leegheid:
het menselijk intellect is leeg van beelden, het menselijk gemoed is leeg
van ik-gebondenheid . Door deze leegheid is er plaats voor God. De
leegheid die hier benadrukt wordt, dient duidelijk in verband gebracht te
worden met de boven vermelde onvermengdheid van het intellect . Wil
het intellect alle beelden in zich opnemen, aldus de middeleeuwse
aristotelische traditie, dan moet het intellect onvermengd zijn met
beelden . De principiële onvermengdheid van het intellect, maakt dat het
intellect - mits leeg van kenbeelden - ontvankelijk kan zijn voor God.
Wat betreft het ethisch perspectief speelt onder andere de notie deemoedig- heid een centrale rol: 'alle dingen zullen volbracht worden in de werkelijk
ootmoedige mens' . Door deemoedigheid is de mens leeg van zichzelf en ontvankelijk voor God.

Leeg zijn van kenbeelden wat hier staat kan praktisch gesproken niet. Je kunt namelijk je zintuigen niet uit zetten. Maar je kunt je wel vrij maken van iedere gemoed-reactie en iedere denk-reactie. Dat is 'de wereld laten zijn'. Het is feitelijk een niet-bewegen van je eigen intellect, waardoor de inkering naar binnen mogelijk wordt. Tijdens de praktijk uiteraard, meditatie wordt hier niet bedoeld.

Ik las vluchtig de tekst van de link, en vond het begrip “deemoedigheid”, dat is beter dan “nederigheid” al bedoel ik er hetzelfde mee.

[Snelheid]

Deedmoedigheid waarde @Leon is de moeder van het slagveld om als redelijke held uit de strijd te komen, en in alle redelijk heid het glas te heffen op de overwinning.

De redelijkheid is altijd redelijk.

[hopper]

Het gaat dus om het tegengestelde van minachten, namelijk de verder gevorderde rijpheid voor het Koninkrijk Gods. Dat is nog steeds iets waar je een onderdaan van bent. Alleen betekent onderdaan zijn dan geen lage positie, maar zoiets als deelgenoot zijn van de glorie Gods.

Onderdaan betekent in mijn begrip 'ondergeschikte'. Deelgenoot zijn of deelachtig zijn is een gelijke positie.

Het Kantiaanse ‘ding an sich’ gaat niet over God maar over dat we dingen kennen bemiddeld door ons kenvermogen, en we niet weten hoe de wereld is zonder kenvermogen. Dat gaat over een kritiek op de zuivere rede (verstand). Pas met de kritiek op de praktische rede komt God weer terug als dewelke de morele wet mogelijk maakt en de vrijheid om die te volgen.

Kenvermogen kent de mens normaliter als zintuigelijk kenvermogen. Het zintuigelijk kenvermogen is onderdeel van de zelf-illusie omdat het lijkt alsof ik als mens 'de kenner' ben. Enfin, ik zal daar niet te diep op ingaan.

[Mullog]

Dus hoeren en tollenaars zijn geen redelijke mensen. Heb je nog meer vooroordelen?

Ja verdomd, zo wilde ik het niet laten overkomen. Ik ging uit van een vooroordeel. Ik zeg niet dat het mijn vooroordeel is.

Het is mij nu volstrekt onduidelijk waarom je het schrijft. Kun je uitleggen wat je nu precies bedoelt?

[Leon]

Het gaat dus om het tegengestelde van minachten, namelijk de verder gevorderde rijpheid voor het Koninkrijk Gods. Dat is nog steeds iets waar je een onderdaan van bent. Alleen betekent onderdaan zijn dan geen lage positie, maar zoiets als deelgenoot zijn van de glorie Gods.

Onderdaan betekent in mijn begrip 'ondergeschikte'. Deelgenoot zijn of deelachtig zijn is een gelijke positie.

Het is geen gelijke positie. dat zal het nooit worden ook, maar er is geen sprake van ‘druk’ (onderdrukking).

Het Kantiaanse ‘ding an sich’ gaat niet over God maar over dat we dingen kennen bemiddeld door ons kenvermogen, en we niet weten hoe de wereld is zonder kenvermogen. Dat gaat over een kritiek op de zuivere rede (verstand). Pas met de kritiek op de praktische rede komt God weer terug als dewelke de morele wet mogelijk maakt en de vrijheid om die te volgen.

Kenvermogen kent de mens normaliter als zintuigelijk kenvermogen. Het zintuigelijk kenvermogen is onderdeel van de zelf-illusie omdat het lijkt alsof ik als mens 'de kenner' ben. Enfin, ik zal daar niet te diep op ingaan.

Het gaat om categorieën zoals tijd en ruimte, causaliteit, niet echt zintuigelijk.

[Leon]

Ik zoek mij te omringen met redelijke mensen. Als je dan toch ergens voor moet kiezen, dan hiervoor. Maar goed Jezus ging dus om met hoeren en tollenaars. Dan volg ik dus Jezus niet helemaal.

1) Er is (in mij) een streven naar omgang met redelijke mensen
2) Er is een vooroordeel dat sommige mensen niet redelijk zijn
3) Jezus ging wel om met die ‘onredelijke mensen’
4) Je zou met het streven dus Jezus niet kunnen volgen

4 is alleen maar waar als het vooroordeel waar is, en dat is de vraag. Wat bepaalt redelijkheid? De vraag van dit topic. In de Bijbel dus ‘dichter bij het Koninkrijk Gods staan’ .

Kan je dan alsnog streven naar omgang met redelijke mensen, maar kan je dan andere criteria hanteren?

[peda]

Wat is in absolute zin, de inhoud van redelijkheid, ik ben het in dit topic nog niet tegengekomen. Ik denk zelf dat zo'n absolute ijkstok niet te leveren is, wat als consequentie inhoudt dat een ieder op eigen subjectieve wijze de voor hem /haar geldende ijkstok bepaalt. De bekende liniaal derhalve. Zo zal de ene de ijkstok afstemmen op de veelkleurige Openbaring, de ander op puur wetenschap, een derde op onbaatzuchtige naastenliefde, een vierde op mensenrechten etc. Kortom wat beschouwer A als redelijk omschrijft, wijst beschouwer B als redelijk van de hand. Het kleinste gemene veelvoud aan redelijkheden, waarbij er soms een gedeeltelijke overlap mogelijk is. Een redelijkheids- grootste gemene deler zie ik niet zitten. Denk maar aan zeer controversiële onderwerpen als abortus, euthanasie, transgender, persoonlijke vrijheid versus dwingend opgelegde beperking etc.

[hopper]

Ik zoek mij te omringen met redelijke mensen. Als je dan toch ergens voor moet kiezen, dan hiervoor. Maar goed Jezus ging dus om met hoeren en tollenaars. Dan volg ik dus Jezus niet helemaal.

1) Er is (in mij) een streven naar omgang met redelijke mensen
2) Er is een vooroordeel dat sommige mensen niet redelijk zijn
3) Jezus ging wel om met die ‘onredelijke mensen’
4) Je zou met het streven dus Jezus niet kunnen volgen

4 is alleen maar waar als het vooroordeel waar is, en dat is de vraag. Wat bepaalt redelijkheid? De vraag van dit topic. In de Bijbel dus ‘dichter bij het Koninkrijk Gods staan’ .

Kan je dan alsnog streven naar omgang met redelijke mensen, maar kan je dan andere criteria hanteren?

1. Als er een streven is, is er een 'willen' in jou aanwezig.
2. Verreweg de meeste mensen zijn onredelijk. Begrepen als onjuist en onrechtvaardig.
3. Jezus ging wel met met onredelijke mensen om, omdat hij als Waarheid zijnde zijn oordeel niet legde op onredelijke mensen.
4. Met jouw streven in punt 1 kun je Jezus niet volgen.

[dingo]

Wat is in absolute zin, de inhoud van redelijkheid, ik ben het in dit topic nog niet tegengekomen. Ik denk zelf dat zo'n absolute ijkstok niet te leveren is, wat als consequentie inhoudt dat een ieder op eigen subjectieve wijze de voor hem /haar geldende ijkstok bepaalt. De bekende liniaal derhalve. Zo zal de ene de ijkstok afstemmen op de veelkleurige Openbaring, de ander op puur wetenschap, een derde op onbaatzuchtige naastenliefde, een vierde op mensenrechten etc. Kortom wat beschouwer A als redelijk omschrijft, wijst beschouwer B als redelijk van de hand. Het kleinste gemene veelvoud aan redelijkheden, waarbij er soms een gedeeltelijke overlap mogelijk is. Een redelijkheids- grootste gemene deler zie ik niet zitten. Denk maar aan zeer controversiële onderwerpen als abortus, euthanasie, transgender, persoonlijke vrijheid versus dwingend opgelegde beperking etc.

Ik denk dat iedereen kan leven met het uitgangspunt dat redelijkheid op basis van redenen bepaald wordt. Welk gewicht je vervolgens aan iedere reden hangt is inderdaad volstrekt subjectief. Je kan niet zeggen dat een genoemde reden er niet is. Wel of je die reden relevant vindt voor het onderwerp.

[Mullog]

Ik zoek mij te omringen met redelijke mensen. Als je dan toch ergens voor moet kiezen, dan hiervoor. Maar goed Jezus ging dus om met hoeren en tollenaars. Dan volg ik dus Jezus niet helemaal.

1) Er is (in mij) een streven naar omgang met redelijke mensen
2) Er is een vooroordeel dat sommige mensen niet redelijk zijn
3) Jezus ging wel om met die ‘onredelijke mensen’
4) Je zou met het streven dus Jezus niet kunnen volgen

4 is alleen maar waar als het vooroordeel waar is, en dat is de vraag. Wat bepaalt redelijkheid? De vraag van dit topic. In de Bijbel dus ‘dichter bij het Koninkrijk Gods staan’ .

Kan je dan alsnog streven naar omgang met redelijke mensen, maar kan je dan andere criteria hanteren?

Bedankt voor de toelichting.

• 1) Er is (in mij) een streven naar omgang met redelijke mensen

Als ik voor mezelf praat dan heb ik een voorkeur in omgang met mensen die mij "liggen". Dat zijn mensen die ik prettig in de omgang vindt, waarvan ik weet dat ik ze kan vertrouwen en die zich blijkbaar bij mij ook op hun gemak voelen. Dat wil niet zeggen dat we het over alles eens zijn en ook niet dat we in alles redelijk (in de gebruikelijke alledaagse betekenis van het woord) zijn.

• 2) Er is een vooroordeel dat sommige mensen niet redelijk zijn

Op welk moment en met welke criteria wordt bepaald of iemand onredelijk is, vraag ik mij dan af. Vanuit je "vooroordeel" verklaar je hoeren en tollenaars als onredelijke mensen omdat je stelt dat Jezus met onredelijke mensen omging. Vanuit die logica klopt de redenering naar 4) toe wel.

Maar ik denk dat de combinatie van 2) en 3) rammelt. Wat je daar doet is categorieën van mensen als onredelijk classificeren en dan ook nog eens op een in dit verband enigszins schimmig label, namelijk beroep. Kortom je generaliseert naar mijn mening op een manier waarop je niet mag generaliseren.

En daardoor klopt de propositie niet.