De angst voor de dood ofwel het niet overleven

[Messenger]

Als we inderdaad Goddelijke deeltjes van het Goddelijke Geheel zijn, is onze overleving gegarandeerd. God is onkwetsbaar en wij zijn dat ook (afgezien van het lichaam/omhulsel/voertuig). Het enige wat sterven dan inhoudt is het afsluiten van de rol die je had in het leven en met een nieuwe agenda, een nieuwe geest/mind en nieuw lichaam verder gaan in het eindeloos bestaan.

In het christendom heeft men gelijk als men beweert dat we slechts 1 leven hebben. Maar tijdens dat eindeloze leven veranderen we telkens van vorm.

Ik zie dat toch wat anders. Het vergankelijke (de vorm, de rol welke gespeeld wordt) zal nooit het onvergankelijke beërven. (Paulus) Het onvergankelijke is het godsdeeltje wat onkwetsbaar is. Het (het onvergankelijke) ligt als een verborgen schat in de mens. Het onvergankelijke (in de mens) kan deelachtig zijn aan het Ene.

Dat wat sterft is per definitie het vergankelijke. Of de mens in wat voor vorm terug komt (reïncarnatie) , daar spreek ik me niet over uit. Want die wederkomst kan ook op een wijze zijn die de mens niet aan staat. Deelachtig zijn aan het Ene is voor mij de enige optie, en die geschiedt gewoon in het leven wat ik nu leidt. Maar om deelachtig te zijn aan het Ene moet de mens wel het vergankelijke opgeven. Dan is er geen hoop meer op een toekomst.

Ik geloof zelf niet zo in het vergankelijke. Volgens mij is alles onkwetsbaar en bestaat het allemaal nog ergens, bijvoorbeeld in andere parallelle universa of het multiversum. Ergens moet ik dat ook wel denken als ik geloof dat God alomtegenwoordig en alles omvattend is en er niets anders dan God is, en ik beweer dat een almachtige en volmaakte God onkwetsbaar is. Delen van die God zijn dat dan ook.

Dat we dat anders ervaren, dat een geliefde die gestorven is niet meer kan worden omarmd, dat een afgebrand huis verdwenen is, dat de planeet om zeep geholpen wordt etc., is van een andere orde.

Het is zoals ik het zie een soort van schaakspel waarin stukken geslagen worden, van het speelbord verdwijnen, maar bij een nieuw spel weer allemaal meedoen. Ik zou als God zelf wel gekozen hebben voor een Spel des Levens waar niets werkelijk geschaad blijkt te zijn.

In elk geval is het voor mij een grote troost dat mijn overleden dierbaren er nog zouden zijn, ergens, Het helpt om niet gek te worden van verdriet, maar berusting te hebben in het vertrouwen op een mooie ultieme realiteit.

[hopper]

In elk geval is het voor mij een grote troost dat mijn overleden dierbaren er nog zouden zijn, ergens, Het helpt om niet gek te worden van verdriet, maar berusting te hebben in het vertrouwen op een mooie ultieme realiteit.

Verdriet, pijn moet geleden worden in mijn optiek. Juist op de plaats van de wond schijnt het innerlijk licht. Daar kom je ook weer uit bij het Ene, het is alleen bereikbaar middels het lijden. Zo ook de mystieke dood, (niet-zijn) deze gaat ook gepaard met lijden en narigheid.

Andersom geredeneerd: het zijn van een persoon met een 'eigen wil' heeft zo zijn prijs. De keuze ligt bij de mens.

[Messenger]

In elk geval is het voor mij een grote troost dat mijn overleden dierbaren er nog zouden zijn, ergens, Het helpt om niet gek te worden van verdriet, maar berusting te hebben in het vertrouwen op een mooie ultieme realiteit.

Verdriet, pijn moet geleden worden in mijn optiek. Juist op de plaats van de wond schijnt het innerlijk licht. Daar kom je ook weer uit bij het Ene, het is alleen bereikbaar middels het lijden. Zo ook de mystieke dood, (niet-zijn) deze gaat ook gepaard met lijden en narigheid.

Andersom geredeneerd: het zijn van een persoon met een 'eigen wil' heeft zo zijn prijs. De keuze ligt bij de mens.

Verdriet is oké zolang het tijdelijk is en niet je leven gaat beheersen. Het gemis van een dierbare kun je betreuren vanwege jouw eigen verlies, de overledene zelf heeft er niets aan als je je verdrietig blijft voelen en je blijft treuren. De overledene gaat verder en zou ook wensen dat jij verder gaat. Dat je nog momenten hebt van verdriet is normaal, maar dat het jouw leven verwoest is niet de bedoeling.

Pijn of ander leed is onnodig en als je dat kunt vermijden lijkt mij dat het beste.

Kijkend naar mijn eigen leven, met de kwalen die ik heb, weet ik voor mezelf tot hoever het leed wordt ervaren.

[Alpha]

Ik geef je een praktisch voorbeeld, maar dat past je niet.
Je vindt een mystieke uitleg beter?

Mijn uitleg dat we Goddelijke deeltjes van het Goddelijk geheel zijn vind ik beter inderdaad, dan dat we schepsels zijn die God buiten zichzelf geschapen heeft in een van God losstaande schepping. Dat laatste is ook in strijd met o.a. Jesaja 45 vers 5 t/m 7, waar God zou zeggen dat Hij de Alfa en de Omega is, d.w.z. dat God alles is van het begin tot het einde en dat er niets buiten God bestaat.

Jesaja 45:
5 Ik ben Jehovah en er is niemand anders. Er is geen andere God dan ik. Ik zal je kracht geven, hoewel je me niet kende,  
6 zodat men weet van waar de zon opgaat tot waar ze ondergaat dat er niemand is buiten mij. Ik ben Jehovah en er is niemand anders.  
7 Ik vorm licht en schep duisternis, ik maak vrede en schep onheil. Ik, Jehovah, doe dat alles. NWV.

Typisch een tekst, die mensen gebruiken om daar eigen ideeën op los te laten.

Het gaat over Cyrus de pers, die Babylon verovert, volgens de Bijbelse profetie.
Die gebeurtenis wordt door de Naboniduskroniek bevestigd, maar de Bijbel geeft meer details.

Jesaja heeft dat ca. 150 jaar voor dat Cyrus geboren werd opgetekend.
▪ Een man met de naam Cyrus zou Babylon veroveren en de Joden bevrijden (Jesaja 44:28; 45:1).
▪ De rivier de Eufraat zou drooggelegd worden, waardoor Cyrus’ leger kon oprukken (Jesaja 44:27).
▪ De stadspoorten zouden opengelaten worden (Jesaja 45:1).
▪ Babylons leger zou ’ophouden met strijden’ (Jeremia 51:30; Jesaja 13:1, 7).

In Jes 44:18 Ze weten niets, ze begrijpen niets, want hun ogen zitten dicht en ze kunnen niet zien. Het ontbreekt ze aan inzicht. NWV.

[Alpha]

Mijn uitleg dat we Goddelijke deeltjes van het Goddelijk geheel zijn vind ik beter inderdaad, dan dat we schepsels zijn die God buiten zichzelf geschapen heeft in een van God losstaande schepping. Dat laatste is ook in strijd met o.a. Jesaja 45 vers 5 t/m 7, waar God zou zeggen dat Hij de Alfa en de Omega is, d.w.z. dat God alles is van het begin tot het einde en dat er niets buiten God bestaat.

Ook het christendom wordt het panentheisme binnengehaald. Transcendentie zowel als Immanentie van God. Het panentheisme, dus dat God Buiten Zichzelf een schepping ex-nihilo heeft verricht, binnen welke schepping God Zelve eveneens Handelt en ""Alomtegenwoordig"" is, past prima binnen het christelijk geloofsdenken. Door de Bedoelde Relatie met deze schepping ( de Immanentie ), is God zowel Buiten als binnen de schepping.

De christenheid heeft inderdaad een koppeling gemakt met afgoderij en de Bijbel.

De Bijbel waarschuwt daar ook voor in 1 Timotheüs 4:1.
Men heeft in latere tijden een bewuste koppeling gemaakt om op die manier heidenen makkelijker te maken toe te treden tot de "nieuwe" religie.