Naaste liefhebben als jezelf

[Jantine]

En Jezus zeide tot hem: Gij zult liefhebben de Heere uw God met geheel uw hart en met geheel uw ziel en geheel uw verstand. Dit is het eerste en grote gebod.
En ten tweede, aan dit gelijk is : Gij zult uw naasten liefhebben als uzelven.
Matteus 22,m vers 37 tot en met 39.


Maar wat betekent dat: Gij zult u naasten liefhebben als uzelven?

[Leon]

En Jezus zeide tot hem: Gij zult liefhebben de Heere uw God met geheel uw hart en met geheel uw ziel en geheel uw verstand. Dit is het eerste en grote gebod.

Bij Immanuel Kant is dit “gericht zijn op de morele wet”

En ten tweede, aan dit gelijk is : Gij zult uw naasten liefhebben als uzelven.
Matteus 22,m vers 37 tot en met 39.

En dit is de categorische imperatief bij Immanuel Kant.

Maar wat betekent dat: Gij zult u naasten liefhebben als uzelven?

Dan dus de ander niet als middel gebruiken, maar als doel op zich zien, net als jezelf.

[hopper]

En Jezus zeide tot hem: Gij zult liefhebben de Heere uw God met geheel uw hart en met geheel uw ziel en geheel uw verstand. Dit is het eerste en grote gebod.
En ten tweede, aan dit gelijk is : Gij zult uw naasten liefhebben als uzelven.
Matteus 22,m vers 37 tot en met 39.


Maar wat betekent dat: Gij zult u naasten liefhebben als uzelven?

Je kunt deze twee geboden niet los van elkaar zien. Als je God gaat liefhebben als een voorstellingsbeeld in je hoofd, dan heb je een door jezelf geschapen beeld lief. Dan ga je innerlijk een ik-gij relatie aan.

Met onze naasten hebben we van nature al een ik-gij relatie. Als ik bijvoorbeeld aan mijn vrouw denk, dan heb ik een voorstellingsbeeld in mijn hoofd. Onnodig om te zeggen dat ik niet van dat voorstellingsbeeld hou. Ik heb mijn naaste lief als een niet-naaste. En God (het Ene) heb ik lief als een niet-God.

Het opheffen van de ik-gij relatie is daarmee het naaste liefhebben als mijzelf. Die flauwekul van de gulden regel lap ik aan mijn laars, dat veronderstelt namelijk wél een ik-gij relatie.

[Snelheid]

De naaste liefhebben is een moeilijk opgaaf voor velen de meesten naasten maken het er ook niet naar om ze lief te hebben als je zelf,maar is het proberen waard.

[Bonjour]

De grote vraag is : Wie is de naaste?

[Snelheid]

Dat is inderdaad de vraag.............wie is de naaste...........dat zouden de mensen zijn die gelijk zijn aan jou afkomst en klasse................. de zielverwanten,zowel profaan als geestelijk.Maar in ieder geval het zijn er maar bitter weinig.

[Willempie]

De grote vraag is : Wie is de naaste?

De Bijbel zegt dat je je naasten moet liefhebben als jezelf. De Bijbel zegt ook dat je vijanden moet liefhebben. Waarschijnlijk omdat het dezelfde mensen betreft.

[Snelheid]

De grote vraag is : Wie is de naaste?

De Bijbel zegt dat je je naasten moet liefhebben als jezelf. De Bijbel zegt ook dat je vijanden moet liefhebben. Waarschijnlijk omdat het dezelfde mensen betreft.

Het is een opdracht,maar of mensen die zelf zondig zijn dat volbrengen die zijn schaars ze zijn er wel gelukkig.

[Bonjour]

Lijkt me wat kort door de bocht. Jezus gaf een heel verhaal over een Samaritaan ipv gewoon zeggen " Iedereen".

[Uranopolitis]

Maar wat betekent dat: Gij zult u naasten liefhebben als uzelven?

Mattheüs 7:12 Alles dan wat u wilt dat de mensen u doen, doet u hun ook zo, want dat is de Wet en de Profeten.

[Robert Frans]

De Bijbel zegt dat je je naasten moet liefhebben als jezelf. De Bijbel zegt ook dat je vijanden moet liefhebben. Waarschijnlijk omdat het dezelfde mensen betreft.

Waren in het verhaal van de barmhartige Samaritaan de priester en de leviet ook de naasten van de beroofde man?

[Snelheid]

De Bijbel zegt dat je je naasten moet liefhebben als jezelf. De Bijbel zegt ook dat je vijanden moet liefhebben. Waarschijnlijk omdat het dezelfde mensen betreft.

Waren in het verhaal van de barmhartige Samaritaan de priester en de leviet ook de naasten van de beroofde man?

Dat hadden ze moeten zijn maar ze waren het uitgerekend hen helaas niet.

[Messenger]

Als mensen God niet ervaren in hun leven en er eenvoudig niet in kunnen geloven, is het onmogelijk God lief te hebben met geheel je verstand en geheel je gevoel.

Mensen zijn expressies, delen, van Gods wezen. Zij zijn individuaties in het fysieke leven van God en om dit als onbekend en nieuw avontuur of ontdekkingsreis te kunnen ervaren is elke individuatie vergeten Wie en Wat hij/zij is : God.

De transcendente God is echter niet vergeten Wie en Wat Hij/Zij/Het is. Evenmin is de transcendente God vergeten dat alle levensvormen delen zijn van God en daarom heeft God elke levensvorm innig en onvoorwaardelijk lief met geheel Gods wezen.

Verder is er een gulden regel, een beetje ingebouwd in de menselijke geest/Mind:
"Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden. Doe een ander niet datgene aan, dat je zelf ook niet wenst te ervaren."

Als het ene deel zich ervaart als beul en een ander deel van God martelt, wordt dit gevoeld door het gehele wezen van God. Zo zul je, los van het lichaam, ook merken dat je als beul niet alleen de ander hebt gemarteld maar dit feitelijk ook jezelf hebt aangedaan. Er is niets buiten God, we zijn allemaal uiteindelijk dezelfde God.

[small brother]

Waren in het verhaal van de barmhartige Samaritaan de priester en de leviet ook de naasten van de beroofde man?

Dat hadden ze moeten zijn maar ze waren het uitgerekend hen helaas niet.

Jij zegt het. Dan is er dus een onderscheid tussen naaste en naaste,
en is degene die naaster is meer naast dan degene die minder naast is.
Dat klinkt logisch. Vandaar het begrip naaste. Er stond niet 'heb je medemens lief als jezelf'.
Dat laatste is ook wel een normatief positief iets, maar ondermijnt (als je het gelijk stelt) de lading van je naaste liefhebben als jezelf.
Want jezelf liefhebben is je vertrouwd als begrip. Dat gaat ver. Je naaste is nu gelijk aan jezelf.
Dat neemt het individualisme weg. Totaal weg.

[Snelheid]

Dat hadden ze moeten zijn maar ze waren het uitgerekend hen helaas niet.

Jij zegt het. Dan is er dus een onderscheid tussen naaste en naaste,
en is degene die naaster is meer naast dan degene die minder naast is.
Dat klinkt logisch. Vandaar het begrip naaste. Er stond niet 'heb je medemens lief als jezelf'.
Dat laatste is ook wel een normatief positief iets, maar ondermijnt (als je het gelijk stelt) de lading van je naaste liefhebben als jezelf.
Want jezelf liefhebben is je vertrouwd als begrip. Dat gaat ver. Je naaste is nu gelijk aan jezelf.
Dat neemt het individualisme weg. Totaal weg.

Maar met de secularisatie valt dat steeds meer weg de mensen is bezig aan zelfvernietiging,kijk maar is hoe bang ze zijn . Dus een ander helpen ho maar.