Het ervaren van mensen die overleden zijn

[peda]

Volgens een tekst zou Jezus hebben gezegd:

Laat de doden de doden begraven.

Dan zou het wel stinken op aarde, maar de bedoeling van de Jezus-woorden was een andere.

[Tiberius Claudius]

Volgens een tekst zou Jezus hebben gezegd:

Laat de doden de doden begraven.

Dan zou het wel stinken op aarde, maar de bedoeling van de Jezus-woorden was een andere.

Ja hij bedoelde:
Het leven gaat verder.

[hopper]

Wat jij verteld @Callista heb ik wel meer van mensen vernomen,meestal eng.
Zelf ben ik van mening laat de doden de doden en bewaar de goede herinneringen aan hen in het hart.

Volgens een tekst zou Jezus hebben gezegd:

Laat de doden de doden begraven.

Dat heeft Jezus gezegd, maar hij bedoelde daar de mensen mee die wij 'levend' noemen.

[Tiberius Claudius]

Volgens een tekst zou Jezus hebben gezegd:

Laat de doden de doden begraven.

Dat heeft Jezus gezegd, maar hij bedoelde daar de mensen mee die wij 'levend' noemen.

Tja.
Ik denk daar anders over.
Maar ja, we kunnen het niet meer navragen.

[Messenger]

Dan zou het wel stinken op aarde, maar de bedoeling van de Jezus-woorden was een andere.

Ja hij bedoelde:
Het leven gaat verder.

Laat de doden van het volgende moment de doden van het huidige moment begraven. Zo versta ik het althans.

[hopper]

Dat heeft Jezus gezegd, maar hij bedoelde daar de mensen mee die wij 'levend' noemen.

Tja.
Ik denk daar anders over.
Maar ja, we kunnen het niet meer navragen.

Lucas 9:59-62 NBG51

En Hij zeide tot een ander: Volg Mij. Maar deze zeide: Sta mij toe eerst heen te gaan en mijn vader te begraven. Maar Hij zeide tot hem: Laat de doden hun doden begraven; maar ga gij heen en verkondig het Koninkrijk Gods. En weer een ander zeide: Ik zal U volgen, Here, maar laat mij eerst afscheid nemen van mijn huisgenoten. Maar Jezus zeide [tot hem]: Niemand, die de hand aan de ploeg slaat en ziet naar hetgeen achter hem ligt, is geschikt voor het Koninkrijk Gods.

Je moet het in het verband lezen. Jezus zegt: laat de doden hun doden begraven. Daarmee bedoelt hij dat de levende mensen de 'doden' zijn.

En de laatste zin: niemand die naar het verleden kijkt is geschikt voor het Koninkrijk Gods, waarmee Jezus aangeeft dat het Koninkrijk Gods niet in de tijd (het verleden) gelegen is, maar in 'tegenwoordigheid'.

[peda]

Inderdaad heeft Jezus het in dit verband niet over biologische doden. Allemaal wel lastig omdat normalerwijze onder "" dood "" de biologische dood wordt verstaan en niet de ene of andere geestelijke dood invulling. Je moet dus in de specifieke rode draad kruipen om het gezegde te kunnen duiden.

[Snelheid]

Aldus Hopper;Daarmee bedoelt hij dat de levende mensen de 'doden'
zijn

Tja nu moeten wij toch weer heel hard

Maar goed niemand hier heeft het begrepen wat er nu bedoeld wordt met deze uitspraak is ook niet erg,maar je kan er achter komen.
Dat sommigen die leven al dood zijn maar dat is weer een andere kwestie.

[hopper]

Inderdaad heeft Jezus het in dit verband niet over biologische doden. Allemaal wel lastig omdat normalerwijze onder "" dood "" de biologische dood wordt verstaan en niet de ene of andere geestelijke dood invulling. Je moet dus in de specifieke rode draad kruipen om het gezegde te kunnen duiden.

Jezus schetst een ander perspectief. In dat perspectief heeft het 'tijdelijke' geen overlevingskans. En gezien dat de fysieke mens allemaal tijdelijk hier zijn, zijn dat de doden, zie ook Math 16:25

Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal hetzelve vinden.

Wie zijn tijdelijke leven wil behouden, die zal het verliezen. Maar wie zijn tijdelijke leven verliest die zal 'hetzelve' vinden. Hetgeen betekent dat je het zelf vindt. In dit leven onder de 'doden' uiteraard.

[peda]

Wie de "" geestelijke doden "' zijn, daarvoor melden zich meerdere kanshebbers. Daarom ook het brede G G waar alle kanshebbers aan het woord kunnen komen met hun eigen rode draad.

[Zolderworm]

Dit onderwerp sluit goed aan bij het onderwerp "geestverschijningen in Japan" wat ik ooit hier geplaatst heb. Ik vraag me af waar dat gebleven is.

In maart 2011 vond er in het noordoosten van Japan een tsunami plaats. Deze heeft geleid tot de kernramp in Fukushima. Er waren golven tot veertig meter hoogte. Bij de tsunami kwamen bijna 16.000 mensen om en 2.500 mensen werden vermist. Na de tsunami waren er in het zwaarst getroffen gebied talrijke meldingen van geestverschijningen. De politie heeft honderden meldingen ontvangen van mensen die geesten hebben gezien. De Netflix serie “unsolved mysteries” besteedde er een aflevering aan. Taxichauffeurs vertellen over ingestapte passagiers die eenmaal op de plaats van bestemming ineens waren verdwenen. Meer dan 100 interviews hebben plaatsgevonden met taxichauffeurs, niet iedereen wilde zijn ervaringen delen, maar sommigen waren bereid te vertellen dat ze spookpassagiers hebben opgepikt.
Een vrouw vertelt dat ze al vanaf haar jeugd geesten kan zien. Ze zag verschillende personen in opperste verwarring, ze moest die dwalende zielen vertellen dat ze overleden waren.
Men vermoedt dat er bij andere grote rampen, zoals de atoombom op Hiroshima, ook deze indrukwekkende geestverschijningen hebben plaatsgevonden, maar dat de berichtgeving daarover de kop is ingedrukt. Tot de Netflix aflevering had ik hier nooit eerder over gehoord.

https://mysteriesrunsolved.com/2021/01/ ... irits.html

https://www.ad.nl/buitenland/geesten-dw ... ~a524c83f/
https://projectparanormaal.nl/de-tsunam ... -in-japan/

Die verhalen kloppen volgens mij.

[Zolderworm]

Kan het ook zijn dat hen die hier niet meer zijn in je droom verschijnen,dat zou dus ook een ervaring kunnen zijn,is het realiteit of worden ze niet ervaren om dat het een droom is,lijk mij een ingewikkeld zaak ;wat is echt en niet.

Vaak zijn dit soort ervaringen echter dan dromen. Mensen zijn gewoon wakker. Het gebeurt ook wel eens midden op de dag.

[Zolderworm]

Kan het ook zijn dat hen die hier niet meer zijn in je droom verschijnen,dat zou dus ook een ervaring kunnen zijn,is het realiteit of worden ze niet ervaren om dat het een droom is,lijk mij een ingewikkeld zaak ;wat is echt en niet.

Je kunt altijd denken aan dromen, dagdromen en hallucineren e.d.. Maar als 2 mensen tegelijkertijd dezelfde verschijning zien (of verschijnsel horen) waarvan tenminste één van die mensen die verschijning nooit bij weten heeft gezien (of verschijnsel heeft gehoord) dan lijkt er toch iets bijzonders aan de hand. Je kunt dán nog denken aan "een soort videobeelden" (of audio) die in een zekere vorm in materie is opgeslagen en die onder gunstige omstandigheden (als het ware) in iemands hoofd kunnen worden afgespeeld. Maar er zijn misschien ervaringen die zelfs buiten dit (natuurlijk enigszins speculatief) kader vallen.

Misschien is het ook wel mogelijk dat een beeld dat iemand in zijn hoofd heeft onder gunstige omstandigheden naar het hoofd van iemand anders kan worden overgedragen. Misschien zelfs wel over een grote afstand, zoals ook uitgezonden televisiebeelden op de andere kant van de wereld kunnen worden ontvangen.

Een vrouw vertelde dat ze, als kind, op zo'n zolder meer dan eens midden in de nacht wakker werd alsof iemand haar had geroepen. Vervolgens gebeurde er dan, niet lang na haar ontwaken, iets heel merkwaardigs. Ze zag in een hoek van de zolder hoe een man een kind vermoordde. Een vrouwelijke spookgedaante maakte wanhopige gebaren, maar kon de doodslag niet voorkomen.
Het was heel eng, maar onze waarneemster raakte er op het laatst aan gewend.
Op een nacht was het weer zover. Tot haar stomme verbazing stapte toen haar vader vloekend uit bed. 'En nou sla ik hem op z'n donder!' riep hij woedend.
Blijkbaar had ook hij het schouwspel gezien, maar besefte niet dat het een spookverschijnsel was. (Hoe vreemd dit ook lijkt bij een spookscène op je eigen zolder...)

[Zolderworm]

Zelf dromen over overledenen is van een andere orde als het '' zien "' van de/een overledene zelve. In het laatste geval gaat het initiatief uit van de overledene hij/ zij laat zich "" zien "'. Voor diegenen die dood= dood huldigen, behoort het "' zien "' van overledenen niet tot de mogelijkheden, immers het credo dood=dood kan door niemand doorbroken worden.

Als je stelt dat bij het 'zien' van een overledene zelve, het initiatief uitgaat van de overledene, dan kan het daarbij niet uitmaken of degen die 'ziet' dat wel of niet voor mogelijk houdt.
Ik denk inderdaad dat het credo dood=dood door niemand doorbroken kan worden.
Tenzij mijn overleden opa hier vanavond aan tafel zit om met mij een potje te schaken.

Ik zou direct fotos maken, mijn gopro er bij pakken en iedereen laten komen.
Maar er is een reden dat dit soort gebeurtenissen altijd in de slaap plaats vinden.
En die reden is: dromen.

Ze gebeuren zeker niet altijd in de slaap. Een vriendin van mij kon er zelfs niet van slapen toen haar overleden moeder een aantal nachten lang aan het einde van haar bed verscheen. Op een bepaald moment zei ze: "Je mag nu wel gaan." En dat is gebeurd.

[Zolderworm]

Zelf dromen over overledenen is van een andere orde als het '' zien "' van de/een overledene zelve. In het laatste geval gaat het initiatief uit van de overledene hij/ zij laat zich "" zien "'. Voor diegenen die dood= dood huldigen, behoort het "' zien "' van overledenen niet tot de mogelijkheden, immers het credo dood=dood kan door niemand doorbroken worden.

Merkwaardig is dan wel, dat de overlevende(n) zich nooit aan een groep mensen tegelijk vertonen.
Kennelijk is dat net iets te veel gevraagd.

Mijn oom en tante (inmiddels overleden) woonden in Holten. In een grote vrijstaande villa. Ik heb helaas niet van hen geërfd.
Op een avond begonnen de twee honden tegen de gesloten gordijnen te blaffen. Mijn tante schoof het gordijn opzij. En daar aan de andere kant van het glas stond een witte gedaante. Mijn tante en mijn oom zagen haar beiden. Want het was onmiskenbaar een vrouw. Vermoedelijk was het mijn oma, die drie dagen daarvoor was overleden. Mijn oma logeerde vaak bij mijn oom en tante.
Een man ging eens met zijn twee dochters de grotten van de Sint Pietersberg in. Hij kende die grotten uit z'n duimpje. Zij besloten dit keer eens heel diep de grotten in te gaan. Maar de man ging alleen verder. Zijn dochters bleven achter.
Op een bepaald moment zag hij een vrouw in een witte jurk. Hij liep weg, maar zij volgde hem. Maar op een gegeven moment was zij weg.
Toen hij weer bij zijn dochters kwam en over de geest vertelde, zeiden deze dat ook zij de vrouw gezien hadden. Zij kwam langs.

[Dat_beloof_ik]

Als je stelt dat bij het 'zien' van een overledene zelve, het initiatief uitgaat van de overledene, dan kan het daarbij niet uitmaken of degen die 'ziet' dat wel of niet voor mogelijk houdt.
Ik denk inderdaad dat het credo dood=dood door niemand doorbroken kan worden.
Tenzij mijn overleden opa hier vanavond aan tafel zit om met mij een potje te schaken.

Ik zou direct fotos maken, mijn gopro er bij pakken en iedereen laten komen.
Maar er is een reden dat dit soort gebeurtenissen altijd in de slaap plaats vinden.
En die reden is: dromen.

Ze gebeuren zeker niet altijd in de slaap. Een vriendin van mij kon er zelfs niet van slapen toen haar overleden moeder een aantal nachten lang aan het einde van haar bed verscheen. Op een bepaald moment zei ze: "Je mag nu wel gaan." En dat is gebeurd.

Grappig. Dat deed ik vroeger bij mijn kinderen ook als ze bang waren voor enge beesten onder hun bed.
Kwam ik met deodorant, die ik 'anti-spook-spray' noemde, riep onder het bed dat ze weg moesten gaan. En dat is gebeurd.

[Dat_beloof_ik]

Merkwaardig is dan wel, dat de overlevende(n) zich nooit aan een groep mensen tegelijk vertonen.
Kennelijk is dat net iets te veel gevraagd.

Mijn oom en tante (inmiddels overleden) woonden in Holten. In een grote vrijstaande villa. Ik heb helaas niet van hen geërfd.
Op een avond begonnen de twee honden tegen de gesloten gordijnen te blaffen. Mijn tante schoof het gordijn opzij. En daar aan de andere kant van het glas stond een witte gedaante. Mijn tante en mijn oom zagen haar beiden. Want het was onmiskenbaar een vrouw. Vermoedelijk was het mijn oma, die drie dagen daarvoor was overleden. Mijn oma logeerde vaak bij mijn oom en tante.

Dus zien 'onmiskenbaar' dat het een vrouw is , maar herkennen oma niet ...?

[Zolderworm]

Zelf dromen over overledenen is van een andere orde als het '' zien "' van de/een overledene zelve. In het laatste geval gaat het initiatief uit van de overledene hij/ zij laat zich "" zien "'. Voor diegenen die dood= dood huldigen, behoort het "' zien "' van overledenen niet tot de mogelijkheden, immers het credo dood=dood kan door niemand doorbroken worden.

Het 'zien' van overledenen veronderstelt dat het beeld van mensen na de dood ook blijft bestaan. Ik vind dat wel een beetje problematisch, dan blijven de meeste van ons als een oud mannetje of vrouwtje 'in beeld'. Dan kun je maar beter op je 30e dood gaan, dan zie je er tenminste ook nog een beetje goed uit als 'dood beeld'.

Verder is het ook problematisch met reïncarnatie. Zolang je 'rondspookt' kun je niet opnieuw in het vlees geboren worden. En als je wel opnieuw in het vlees geboren wordt, wat gebeurd er dan weer met dat 'beeld'?

Overledenen worden vaak gezien in een jonger uiterlijk dan op het moment van overlijden. Waarschijnlijk pas je uiterlijk zich aan naar hoe je voelt. En sommigen van ons voelen zich nog een tiener.
Het verblijf in de zogeheten astrale wereld vindt plaats tussen twee incarnaties in. Op een bepaald moment beseffen overledenen dat zij hun uiterlijk zelf scheppen. En dan verdwijnt hun mensachtige voorkomen.

[Zolderworm]

In verband met ‘het ervaren van overledenen’ heb ik mij verdiept in de 7 chakra’s van de mens:
https://www.arhantayoga.nl/blog/de-7-chakras/

Oftewel de 7 auralagen van het lichaam:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Auralaag

Het vierde van de 7 auralagen (chakra’s) binnen het menselijke lichaam is het astraallichaam:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Astraallichaam
Dit lichaam lijkt de drie onderste fysieke lagen van het stoffelijke lichaam met de drie bovenste spirituele lagen te verbinden.

Dat astraallichaam oftewel ‘sterrelichaam’ treedt mogelijk ‘s-nachts uit en blijft via het zilveren koord verbonden aan het lichaam. Bij het intreden van de dood wordt dat koord mijns inziens verbroken.

Het is dit astrale lichaam dat mogelijk (tijdelijk) terecht komt in een hemelse sfeer dan wel in een ‘helse’ sfeer, afhankelijk van goede of slechte daden.

En in mijn visie is dat astrale lichaam ook hetgeen we eventueel van overledenen kunnen zien, voelen en/of op andere wijze ervaren.

Er valt wat betreft de slaap en de dood in elk geval nog heel wat te ontraadselen…..

Tijdens de slaap treed je met het astrale lichaam uit uit het stoffelijk lichaam. Je hang dan zo'n vijftig centimeter boven je stoffelijk lichaam. En je doet nieuwe astrale energie op. De meeste mensen zijn zich hier niet van bewust.
Er is een toestand tussen waken en slapen in, waarin je bewust je stoffelijk lichaam kunt verlaten. Maar vrijwel iedereen blijft niet in de toestand hangen, maar gaat meteen door naar de slaap.

[hopper]

Het 'zien' van overledenen veronderstelt dat het beeld van mensen na de dood ook blijft bestaan. Ik vind dat wel een beetje problematisch, dan blijven de meeste van ons als een oud mannetje of vrouwtje 'in beeld'. Dan kun je maar beter op je 30e dood gaan, dan zie je er tenminste ook nog een beetje goed uit als 'dood beeld'.

Verder is het ook problematisch met reïncarnatie. Zolang je 'rondspookt' kun je niet opnieuw in het vlees geboren worden. En als je wel opnieuw in het vlees geboren wordt, wat gebeurd er dan weer met dat 'beeld'?

Overledenen worden vaak gezien in een jonger uiterlijk dan op het moment van overlijden. Waarschijnlijk pas je uiterlijk zich aan naar hoe je voelt. En sommigen van ons voelen zich nog een tiener.
Het verblijf in de zogeheten astrale wereld vindt plaats tussen twee incarnaties in. Op een bepaald moment beseffen overledenen dat zij hun uiterlijk zelf scheppen. En dan verdwijnt hun mensachtige voorkomen.

Dat zou een verklaring kunnen zijn. Geestelijk dragen mensen veelal een zelfbeeld mee. Ijdele mensen beelden zich jonger in dan dat ze werkelijk zijn.

Maar het is natuurlijk veel handiger om tijdens het leven te realiseren dat je een zelfbeeld hebt geschapen. Het is juist het zelfbeeld wat 'in de tijd' leeft. Gelovigen geloven dat dat zelfbeeld in een of ander hiernamaals verschijnt. Jezus waarschuwt daar juist voor. (Zie de discussie hiervoor.)

[Zolderworm]

http://www.pimmol.nl/nl_NL/het-tibetaan ... t-en-toch/

In de documentaire worden de drie mogelijke tussenfasen van de Bardo Thödol uitgelegd aan de hand van een verhaal.

De eerste fase is op het moment van de dood. In deze diepe staat van bewustzijn verschijnt het heldere licht, een directe ervaring van de essentie. Als de stervende in staat is deze realiteit te herkennen, wordt hij onmiddellijk bevrijd en niet meer wedergeboren.

Als hij het licht niet herkent, begint de tweede fase. In deze fase gaat de persoonlijkheid verloren en dient zich een nieuwe realiteit aan voor de overledene. Deze keer in de vorm van een mandala van 58 boze godheden voortkomend uit zijn hersenen en een mandala van 42 vredelievende godheden voortkomend uit zijn hart. Zodra hij deze godheden herkent als zijn eigen projecties, is hij bevrijd.

Als de overledene ook deze realiteit niet herkent breekt de derde fase aan. Dat is de bardo van het aardse bestaan en wordt hij weer opnieuw geboren.

Volgens het Tibetaans dodenboek is het misschien wel mogelijk dat doden zich aan ons tonen. Het gaat er om, of je je eigen projecties herkent of niet. Wat is een projectie? Een droombeeld is bijvoorbeeld een projectie.

Mogelijk dat overledenen in die derde fase gaan 'rond spoken' in afwachting van een nieuwe geboorte. Ik ga er dan maar van uit dat deze overledenen zich niet al te netjes hebben gedragen in het leven.

Niet in afwachting van een nieuwe geboorte. Maar omdat zij de weg naar het hiernamaals niet gevonden hebben. Men noemt hen aardgebonden.
Sommige mensen beseffen niet eens dat ze dood zijn. Ze gaan gewoon door met hun dagelijkse bezigheden.
Een vriendin van mij heeft een man op de wc. Die is daar overleden en beseft niet dat hij verder moet. Ze zegt: "Wanneer {niet-toegestaan woord} die man nou eens op."

[Zolderworm]

Ik heb met na-de-dood ook zo mijn problemen, maar mijn persoonlijke problemen zijn niet gelijk aan harde voor iedereen geldende maatstaven.
Of materialisaties ook gefotografeerd kan worden, daarover bestaat bij mijn weten geen uniformiteit in opvatting tussen de volgers. Fotografie kan onderworpen worden aan beoordeling, wanneer fotografie niet mogelijk is, wordt het m.i. wel lastig. Wie weet raad ?

Ik heb wel eens geëxperimenteerd met foto's bij een zogeheten medium (met toestemming uiteraard). Het merkwaardige was dat er op de foto's geen overledenen te zien waren, maar wel een soort van 'vaagbeeld' van het medium zelf. Naast de afbeelding van het medium in kwestie zelf.

Die was in uittreding.

[Zolderworm]

Ik heb wel eens geëxperimenteerd met foto's bij een zogeheten medium (met toestemming uiteraard). Het merkwaardige was dat er op de foto's geen overledenen te zien waren, maar wel een soort van 'vaagbeeld' van het medium zelf. Naast de afbeelding van het medium in kwestie zelf.

Misschien een soort van "' aura "'. Vroeger las ik nog wel over de mogelijkheden van de Kirlian fotografie, maar dat schijnt inmiddels ook niet meer te worden toegepast.

Nee, Kirlian fotografie wordt niet beschouwd als de aura.

[hopper]

http://www.pimmol.nl/nl_NL/het-tibetaan ... t-en-toch/



Volgens het Tibetaans dodenboek is het misschien wel mogelijk dat doden zich aan ons tonen. Het gaat er om, of je je eigen projecties herkent of niet. Wat is een projectie? Een droombeeld is bijvoorbeeld een projectie.

Mogelijk dat overledenen in die derde fase gaan 'rond spoken' in afwachting van een nieuwe geboorte. Ik ga er dan maar van uit dat deze overledenen zich niet al te netjes hebben gedragen in het leven.

Niet in afwachting van een nieuwe geboorte. Maar omdat zij de weg naar het hiernamaals niet gevonden hebben. Men noemt hen aardgebonden.
Sommige mensen beseffen niet eens dat ze dood zijn. Ze gaan gewoon door met hun dagelijkse bezigheden.
Een vriendin van mij heeft een man op de wc. Die is daar overleden en beseft niet dat hij verder moet. Ze zegt: "Wanneer {niet-toegestaan woord} die man nou eens op."

Er is geen hiernamaals. Er is 'eeuwig nu'. Hiernamaals-gelovigen zijn juist de aardgebonden bij uitstek. Eeuwig nu is intern vast te stellen, maar daarvoor moet je wel iedere toekomstverwachting opgeven.

[Zolderworm]

Ze gebeuren zeker niet altijd in de slaap. Een vriendin van mij kon er zelfs niet van slapen toen haar overleden moeder een aantal nachten lang aan het einde van haar bed verscheen. Op een bepaald moment zei ze: "Je mag nu wel gaan." En dat is gebeurd.

Grappig. Dat deed ik vroeger bij mijn kinderen ook als ze bang waren voor enge beesten onder hun bed.
Kwam ik met deodorant, die ik 'anti-spook-spray' noemde, riep onder het bed dat ze weg moesten gaan. En dat is gebeurd.

Ik ben vroeger als kind vaak erg bang geweest. Mijn zus moest dan onder het bed en in de kast enzovoort kijken of er geen man zat.
Een keer bij mijn oma ben ik uitzonderlijk bang geweest. Ik sliep daar op een kamer met mijn broer samen. Die was even naar beneden, naar de wc.
Ik hoopte toch zo dat mijn broer weer snel zou terugkomen. Maar die bleef wel even weg.
Toen hij terugkeerde was mijn angst ogenblikkelijk verdwenen.
Ik zag er ook gedurende een bepaalde periode erg tegenop om naar bed te gaan. Maar ik vertelde mijn ouders dat niet.