Het ervaren van mensen die overleden zijn

[Zolderworm]

Niet in afwachting van een nieuwe geboorte. Maar omdat zij de weg naar het hiernamaals niet gevonden hebben. Men noemt hen aardgebonden.
Sommige mensen beseffen niet eens dat ze dood zijn. Ze gaan gewoon door met hun dagelijkse bezigheden.
Een vriendin van mij heeft een man op de wc. Die is daar overleden en beseft niet dat hij verder moet. Ze zegt: "Wanneer {niet-toegestaan woord} die man nou eens op."

Er is geen hiernamaals. Er is 'eeuwig nu'. Hiernamaals-gelovigen zijn juist de aardgebonden bij uitstek. Eeuwig nu is intern vast te stellen, maar daarvoor moet je wel iedere toekomstverwachting opgeven.

Dat ben ik niet met je eens.

[hopper]

Er is geen hiernamaals. Er is 'eeuwig nu'. Hiernamaals-gelovigen zijn juist de aardgebonden bij uitstek. Eeuwig nu is intern vast te stellen, maar daarvoor moet je wel iedere toekomstverwachting opgeven.

Dat ben ik niet met je eens.

Eeuwig nu is beeldloos. Van het onderwerp waar we het nu over hebben begrijp ik juist dat het mensen met een (zelf)beeld zijn.
Eeuwig nu gaat ook nergens naar toe, dat zou onmogelijk zijn, alleen mensen met een (zelf)beeld kunnen reïncarneren.

[Mullog]

...Mijn oom en tante (inmiddels overleden) woonden in Holten...

@Zolderworm, naar aanleiding van deze opmerking heb ik een klein vergelijkend onderzoek gedaan naar hoe dit verhaal in de loop der tijd door je verteld is. Zie hieronder het resultaat.

• 27 januari 2016
  Zo verscheen mijn oma drie dagen nadat ze was overleden bij het huis van m'n tante. Ze stond 's avonds voor het raam en het waren de honden die haar het eerst opmerkten door de dichte gordijnen heen. Die begonnen tegen de gordijnen te blaffen.

• 7 januari 2016
  Drie dagen na de dood van mijn oma' verscheen bij de bungalow van mijn tante Ati ten oom Jan te Holten, voor het raam een grijze, ietwat lichtgevende gestalte, die er uitzag als een tamelijk jonge vrouw. De gordijnen waren dicht, en de twee honden begonnen tegen de gordijnen te blaffen, waarna mijn tante het gordijn opzij schoof. Mijn tante en oom herkenden in deze gestalte beslist niet hun overleden moeder/schoonmoeder. Toch moet de conclusie zijn, dat zij het inderdaad was, maar vanuit haar gedachte de gedaante had geprojecteerd van haarzelf toen zij jonger was.

• 8 januari 2018
  Mijn oma verscheen drie dagen naar haar dood tegenover mijn oom en tante. Mijn oom en tante zaten 's avonds lekker te lezen in hun bungalow, gordijnen dicht, toen plotseling de honden tegen de gordijnen begonnen te blaffen. Mijn tante schoof het gordijn open en aan de andere kant stond mijn grootmoeder, echter hoe zij eruit zag als jonge vrouw. Klaarblijkelijk zag zij eruit zoals zij zichzelf voorstelde. Zij gaf dus zelf haar gestalte vorm vanuit haar gedachte.

• 27 februari 2019
  M'n oma is wel bij m'n tante geweest. Maar dan echt duidelijk zichtbaar. M'n tante had toen 's avonds de gordijnen dicht en op een zeker moment begonnen de honden tegen het gordijn te blaffen. Ze schoof het gordijn open en zag m'n overleden oma staan voor het raam.

• 20 juli 2021
  Zo zaten mijn oom Jan en tante Aty op een avond in hun bungalow in Holten met gesloten gordijnen te lezen, toen hun twee honden opeens tegen het gordijn begonnen te blaffen. Mijn tante schoof het gordijn opzij, en aan de andere kant, buiten voor het raam, stond een geheel witte vrouwelijke gedaante, namelijk mijn oma, die drie dagen daarvoor was overleden. Zij zag er wel aanmerkelijk jonger uit dan op her moment van haar overlijden, waarschijnlijk omdat zij zich op dat moment als jonger voorstelde.

• 30 oktober 2021
  Mijn oma stond (zweefde) na haar dood gewoon klip en klaar, in volledig ornaat, en duidelijk, aan de andere kant van het raam. Daar was geen enkele schimmigheid bij. De honden begonnen eerst tegen de gesloten gordijnen te blaffen. M'n tante schoof het gordijn opzij en daar stond ze. Klip en klaar een beetje licht te geven.

• 3 augustus 2022
  Mijn oma verscheen drie dagen na haar dood bij mijn tante. Het was toen al donker. En ze had de gordijnen dicht.
  Op een bepaald moment begonnen haar honden tegen het gordijn te blaffen. Zij schoof het gordijn open. En aan de andere kant stond er een witte gedaante. Naar wij vermoeden mijn oma. Ze zag er een stuk jonger uit dan ten tijde van haar overlijden, drie dagen daarvoor.

• 10 augustus 2022
  Mijn oom en tante (inmiddels overleden) woonden in Holten. In een grote vrijstaande villa. Ik heb helaas niet van hen geërfd.
  Op een avond begonnen de twee honden tegen de gesloten gordijnen te blaffen. Mijn tante schoof het gordijn opzij. En daar aan de andere kant van het glas stond een witte gedaante. Mijn tante en mijn oom zagen haar beiden. Want het was onmiskenbaar een vrouw. Vermoedelijk was het mijn oma, die drie dagen daarvoor was overleden. Mijn oma logeerde vaak bij mijn oom en tante.

Il bedoel er verder niets mee en mocht je je er aan storen dan bij voorbaat excuses en wat mij betreft mag de moderatie het dan weghalen. Het verhaal blijft redelijk consistent door de jaren heen hoewel er toch wel detail verschillen. Zo wordt oma of herkend (meestal, geloof ik) en een enkele keer niet herkend en soms wordt aangenomen dat oma het is. Maar de honden blaffen overal en de gordijnen zijn altijd gesloten.

[Zolderworm]

...Mijn oom en tante (inmiddels overleden) woonden in Holten...

@Zolderworm, naar aanleiding van deze opmerking heb ik een klein vergelijkend onderzoek gedaan naar hoe dit verhaal in de loop der tijd door je verteld is. Zie hieronder het resultaat.

• 27 januari 2016
  Zo verscheen mijn oma drie dagen nadat ze was overleden bij het huis van m'n tante. Ze stond 's avonds voor het raam en het waren de honden die haar het eerst opmerkten door de dichte gordijnen heen. Die begonnen tegen de gordijnen te blaffen.

• 7 januari 2016
  Drie dagen na de dood van mijn oma' verscheen bij de bungalow van mijn tante Ati ten oom Jan te Holten, voor het raam een grijze, ietwat lichtgevende gestalte, die er uitzag als een tamelijk jonge vrouw. De gordijnen waren dicht, en de twee honden begonnen tegen de gordijnen te blaffen, waarna mijn tante het gordijn opzij schoof. Mijn tante en oom herkenden in deze gestalte beslist niet hun overleden moeder/schoonmoeder. Toch moet de conclusie zijn, dat zij het inderdaad was, maar vanuit haar gedachte de gedaante had geprojecteerd van haarzelf toen zij jonger was.

• 8 januari 2018
  Mijn oma verscheen drie dagen naar haar dood tegenover mijn oom en tante. Mijn oom en tante zaten 's avonds lekker te lezen in hun bungalow, gordijnen dicht, toen plotseling de honden tegen de gordijnen begonnen te blaffen. Mijn tante schoof het gordijn open en aan de andere kant stond mijn grootmoeder, echter hoe zij eruit zag als jonge vrouw. Klaarblijkelijk zag zij eruit zoals zij zichzelf voorstelde. Zij gaf dus zelf haar gestalte vorm vanuit haar gedachte.

• 27 februari 2019
  M'n oma is wel bij m'n tante geweest. Maar dan echt duidelijk zichtbaar. M'n tante had toen 's avonds de gordijnen dicht en op een zeker moment begonnen de honden tegen het gordijn te blaffen. Ze schoof het gordijn open en zag m'n overleden oma staan voor het raam.

• 20 juli 2021
  Zo zaten mijn oom Jan en tante Aty op een avond in hun bungalow in Holten met gesloten gordijnen te lezen, toen hun twee honden opeens tegen het gordijn begonnen te blaffen. Mijn tante schoof het gordijn opzij, en aan de andere kant, buiten voor het raam, stond een geheel witte vrouwelijke gedaante, namelijk mijn oma, die drie dagen daarvoor was overleden. Zij zag er wel aanmerkelijk jonger uit dan op her moment van haar overlijden, waarschijnlijk omdat zij zich op dat moment als jonger voorstelde.

• 30 oktober 2021
  Mijn oma stond (zweefde) na haar dood gewoon klip en klaar, in volledig ornaat, en duidelijk, aan de andere kant van het raam. Daar was geen enkele schimmigheid bij. De honden begonnen eerst tegen de gesloten gordijnen te blaffen. M'n tante schoof het gordijn opzij en daar stond ze. Klip en klaar een beetje licht te geven.

• 3 augustus 2022
  Mijn oma verscheen drie dagen na haar dood bij mijn tante. Het was toen al donker. En ze had de gordijnen dicht.
  Op een bepaald moment begonnen haar honden tegen het gordijn te blaffen. Zij schoof het gordijn open. En aan de andere kant stond er een witte gedaante. Naar wij vermoeden mijn oma. Ze zag er een stuk jonger uit dan ten tijde van haar overlijden, drie dagen daarvoor.

• 10 augustus 2022
  Mijn oom en tante (inmiddels overleden) woonden in Holten. In een grote vrijstaande villa. Ik heb helaas niet van hen geërfd.
  Op een avond begonnen de twee honden tegen de gesloten gordijnen te blaffen. Mijn tante schoof het gordijn opzij. En daar aan de andere kant van het glas stond een witte gedaante. Mijn tante en mijn oom zagen haar beiden. Want het was onmiskenbaar een vrouw. Vermoedelijk was het mijn oma, die drie dagen daarvoor was overleden. Mijn oma logeerde vaak bij mijn oom en tante.

Il bedoel er verder niets mee en mocht je je er aan storen dan bij voorbaat excuses en wat mij betreft mag de moderatie het dan weghalen. Het verhaal blijft redelijk consistent door de jaren heen hoewel er toch wel detail verschillen. Zo wordt oma of herkend (meestal, geloof ik) en een enkele keer niet herkend en soms wordt aangenomen dat oma het is. Maar de honden blaffen overal en de gordijnen zijn altijd gesloten.

Ik moet zeggen dat ik mijn oma als herkend beschouwde. Maar dat was mijn eigen conclusie. Dit omdat overledenen geregeld (nou ja geregeld?) verschijnen binnen een periode van drie dagen na hun dood.

[Dat_beloof_ik]

Grappig. Dat deed ik vroeger bij mijn kinderen ook als ze bang waren voor enge beesten onder hun bed.
Kwam ik met deodorant, die ik 'anti-spook-spray' noemde, riep onder het bed dat ze weg moesten gaan. En dat is gebeurd.

Ik ben vroeger als kind vaak erg bang geweest. Mijn zus moest dan onder het bed en in de kast enzovoort kijken of er geen man zat.
Een keer bij mijn oma ben ik uitzonderlijk bang geweest. Ik sliep daar op een kamer met mijn broer samen. Die was even naar beneden, naar de wc.
Ik hoopte toch zo dat mijn broer weer snel zou terugkomen. Maar die bleef wel even weg.
Toen hij terugkeerde was mijn angst ogenblikkelijk verdwenen.
Ik zag er ook gedurende een bepaalde periode erg tegenop om naar bed te gaan. Maar ik vertelde mijn ouders dat niet.

Sjonge, wat een drama zeg.
Gelukkig ben je nu volwassen en weet je dat spoken niet bestaan.
Gedraag je dan ook zo.
[modbreak Bonjour] Als iemand zo'n persoonlijk verhaal vertelt, dient dat met meer respect dan "Wat een drama" behandeld te worden.

[Dat_beloof_ik]

Er is een toestand tussen waken en slapen in, waarin je bewust je stoffelijk lichaam kunt verlaten. Maar vrijwel iedereen blijft niet in de toestand hangen, maar gaat meteen door naar de slaap.

Dromen dus.

[Zolderworm]

Ik ben vroeger als kind vaak erg bang geweest. Mijn zus moest dan onder het bed en in de kast enzovoort kijken of er geen man zat.
Een keer bij mijn oma ben ik uitzonderlijk bang geweest. Ik sliep daar op een kamer met mijn broer samen. Die was even naar beneden, naar de wc.
Ik hoopte toch zo dat mijn broer weer snel zou terugkomen. Maar die bleef wel even weg.
Toen hij terugkeerde was mijn angst ogenblikkelijk verdwenen.
Ik zag er ook gedurende een bepaalde periode erg tegenop om naar bed te gaan. Maar ik vertelde mijn ouders dat niet.

Sjonge, wat een drama zeg.
Gelukkig ben je nu volwassen en weet je dat spoken niet bestaan.
Gedraag je dan ook zo.

Dat is nou zo'n opmerking waar dit bericht van Trajecto voor bedoeld is:

Attentie, het is de bedoeling dat er welwillende geïnteresseerdheid in het onderwerp is als men reageert in dit topic.
Heb je dat niet; plaats dan geen reactie.
Iemand die het allemaal humbug vindt kan in de verleiding komen een onderwerp weg te lachen.
Dat is niet de bedoeling.

[Dat_beloof_ik]

Niet in afwachting van een nieuwe geboorte. Maar omdat zij de weg naar het hiernamaals niet gevonden hebben.

Ai, niet genoeg astrale energie opgedaan om de tomtom op te laden? Hoe komt dat dan?
Maar als ze de weg niet kunnen vinden, hoe komt het dan dat ze wel hun nabestaanden weten te vinden?

[Dat_beloof_ik]

Sjonge, wat een drama zeg.
Gelukkig ben je nu volwassen en weet je dat spoken niet bestaan.
Gedraag je dan ook zo.

Dat is nou zo'n opmerking waar dit bericht van Trajecto voor bedoeld is:

Attentie, het is de bedoeling dat er welwillende geïnteresseerdheid in het onderwerp is als men reageert in dit topic.
Heb je dat niet; plaats dan geen reactie.
Iemand die het allemaal humbug vindt kan in de verleiding komen een onderwerp weg te lachen.
Dat is niet de bedoeling.

Integendeel: dit is een heel serieus bedoelde reactie. Deze wel.

[Zolderworm]

Dat is nou zo'n opmerking waar dit bericht van Trajecto voor bedoeld is:

Attentie, het is de bedoeling dat er welwillende geïnteresseerdheid in het onderwerp is als men reageert in dit topic.
Heb je dat niet; plaats dan geen reactie.
Iemand die het allemaal humbug vindt kan in de verleiding komen een onderwerp weg te lachen.
Dat is niet de bedoeling.

Integendeel: dit is een heel serieus bedoelde reactie. Deze wel.

Het is ook niet de bedoeling om te trollen.

[Yours]

Oftewel de 7 auralagen van het lichaam:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Auralaag

De tweede auralaag staat voor het emotionele lichaam en is verbonden met het sacraalchakra. Het emotionele lichaam gaat over emoties, zoals vreugde, verdriet, angst, woede, verbazing en afschuw, en emotionele behoeften, zoals verbinding, affectie, liefde, empathie, steun, zorg en bescherming.

Dit lichaam kan geledigd: het lege gemoed.

De vijfde auralaag staat voor het etherisch lichaam en is verbonden met het keelchakra. Het etherisch lichaam bevat alle energiestromingen in het lichaam en bestaat uit een reeks complexe lagen van bio-elektromagnetische levensenergie die het fysieke lichaam overlappen en doorkruizen.

Het etherisch lichaam kan innerlijk worden vastgesteld als 'stromend'. Het komt idd binnen bij de keel (borstbeen). Bij de dood stopt het 'stromen'.
Het lijkt mij dat dit lichaam dan ook ophoudt te bestaan.

Eeuwig nu is beeldloos. Van het onderwerp waar we het nu over hebben begrijp ik juist dat het mensen met een (zelf)beeld zijn.
Eeuwig nu gaat ook nergens naar toe, dat zou onmogelijk zijn, alleen mensen met een (zelf)beeld kunnen reïncarneren.

Aangezien de vierde auralaag, het astrale lichaam, de verbinding vormt van de andere 6 aanwezige lichamelijke en spirituele lagen denk ik persoonlijk dat alles bij/na de dood verzameld wordt in dat astrale lichaam wat daarna de weg vervolgt met alle opgedane ervaringen daarin gebundeld. Of je nu een (zelf)beeld hebt dan wel in het ‘eeuwige nu’ leeft.

[Zolderworm]

Niet in afwachting van een nieuwe geboorte. Maar omdat zij de weg naar het hiernamaals niet gevonden hebben.

Ai, niet genoeg astrale energie opgedaan om de tomtom op te laden? Hoe komt dat dan?
Maar als ze de weg niet kunnen vinden, hoe komt het dan dat ze wel hun nabestaanden weten te vinden?

Omdat de nabestaanden zich op de Aarde bevinden en niet in het hiernamaals. Jij weet ongetwijfeld de weg naar je moeder te vinden. Maar het hiernamaals, dat gaat je niet lukken.

[Zolderworm]

Er is een toestand tussen waken en slapen in, waarin je bewust je stoffelijk lichaam kunt verlaten. Maar vrijwel iedereen blijft niet in de toestand hangen, maar gaat meteen door naar de slaap.

Dromen dus.

Dromen is echt totaal anders dan een uittreding. Ik bedoel: als je je hond uitlaat in het park 's middags, noem je dat dan dromen? Nee, je weet dan dat je wakker bent. Zo is het ook met uittredingen. Je bent gewoon wakker, zoals je wakker bent als je je hond uitlaat, en hebt precies dezelfde ervaring als wanneer je gewoon wakker bent, maar je zit niet in je lichaam.
Droom jij wel eens dat je je stoffelijk lichaam verlaat, dat je dat lichaam vanaf een afstandje ziet liggen? Dat je je gewoon door je huis verplaatst en alles ziet alsof je wakker bent? En dat je door een deur of een muur heen kunt?

[peda]

In de metafysische lectuur staat het bol van de beschrijvingen van het ervaren van overledenen. In de bijbel is daarvan in het bijzonder sprake bij Jezus na zijn biologische dood en buiten de bijbel zijn er ook voorbeelden genoeg. Dat er ook dezulken zijn die daar niets van willen weten, is uiteraard duidelijk. Diegenen die het credo dood = dood omarmen, gaan uiteraard niet verkondigen dat hij/ zij overledenen heeft ervaren. Zo'n getuigenis zou dan zotteklap zijn.
Maar dit topic gaat in mijn optiek primair over het ervaren van mensen die overleden zijn en niet over het dood = dood credo, daar geef ik Zolder wel gelijk in. Dat het topic in levensbeschouwing is ingebracht, doet daar m.i. niets aan af. Persoonlijke ervaring is persoonlijke ervaring en blijft persoonlijke ervaring, ook al roepen diegenen die geen betreffende persoonlijke ervaringen hebben dat metafysische persoonlijke ervaringen geen "' echte "" ervaringen zijn.

[Zolderworm]

In de metafysische lectuur staat het bol van de beschrijvingen van het ervaren van overledenen. In de bijbel is daarvan in het bijzonder sprake bij Jezus na zijn biologische dood en buiten de bijbel zijn er ook voorbeelden genoeg. Dat er ook dezulken zijn die daar niets van willen weten, is uiteraard duidelijk. Diegenen die het credo dood = dood omarmen, gaan uiteraard niet verkondigen dat hij/ zij overledenen heeft ervaren. Zo'n getuigenis zou dan zotteklap zijn.
Maar dit topic gaat in mijn optiek primair over het ervaren van mensen die overleden zijn en niet over het dood = dood credo, daar geef ik Zolder wel gelijk in. Dat het topic in levensbeschouwing is ingebracht, doet daar m.i. niets aan af. Persoonlijke ervaring is persoonlijke ervaring en blijft persoonlijke ervaring, ook al roepen diegenen die geen betreffende persoonlijke ervaringen hebben dat metafysische persoonlijke ervaringen geen "' echte "" ervaringen zijn.

Dit onderwerp moet het inderdaad hebben van persoonlijke ervaringen. Wat lange tijd ook zo was in de parapsychologie. Het zogenaamde veldwerk. Dat levert nooit een bewijs op. Vandaar dat men daar met laboratoriumtests is begonnen. Maar dan zat men weer met de vraag of de resultaten significant waren. Daarover is er veel discussie geweest.

[Dat_beloof_ik]

Ai, niet genoeg astrale energie opgedaan om de tomtom op te laden? Hoe komt dat dan?
Maar als ze de weg niet kunnen vinden, hoe komt het dan dat ze wel hun nabestaanden weten te vinden?

Omdat de nabestaanden zich op de Aarde bevinden en niet in het hiernamaals. Jij weet ongetwijfeld de weg naar je moeder te vinden. Maar het hiernamaals, dat gaat je niet lukken.

Ik heb altijd begrepen dat dit gewoon het licht aan het einde van de tunnel was.
Maar als de één zegt dat het de tunnel is, en jij dat je zelf de weg moet vinden, hoe kunnen we dan weten wie er gelijk heeft en wie niet?

[Zolderworm]

Omdat de nabestaanden zich op de Aarde bevinden en niet in het hiernamaals. Jij weet ongetwijfeld de weg naar je moeder te vinden. Maar het hiernamaals, dat gaat je niet lukken.

Ik heb altijd begrepen dat dit gewoon het licht aan het einde van de tunnel was.
Maar als de één zegt dat het de tunnel is, en jij dat je zelf de weg moet vinden, hoe kunnen we dan weten wie er gelijk heeft en wie niet?

Het licht aan het eind van de tunnel hoort bij een BDE, niet bij een OBE. Het gerucht gaat dat men over het algemeen niet zelf de weg hoeft te vinden omdat eerder overleden familieleden je komen ophalen. Bij mijn moeder werd al een dag voor haar dood mijn tante gezien door mijn lieve helderziende zus. Dat wil zeggen: alleen de bovenkant. Dus half-helderziend.

[peda]

Voor mij gaat het er in de metafysica niet primair om "' wie er gelijk heeft"'. Sterker nog ik ben de visie toegedaan dat er in de metafysica vele rode draden mogen zijn, die meedoen zonder dat het harde bewijs van juistheid van de rode draad is geleverd. Dat was indertijd ook onderwerp van mijn discussie met ex-Hein, die de Juistheid van een rode draad absolute prioriteit gaf. Daarom vroeg hij bij elke rode draad inbreng om het leveren van hard bewijs dat de inbreng wel juist was. Geen bewijs , bij ex-Hein geen rode draad inbreng. Ik ben daar faliekant op tegen. Vele metafysische rode draden, de bonte stoet, naast elkaar in de arena zonder harde bewijsplicht. Metafysica is niet het wetenschappelijke domein, dat wordt nog wel eens over het hoofd gezien.

[vegan-revolution]

Gelukkig ben je nu volwassen en weet je dat spoken niet bestaan.
Gedraag je dan ook zo.

Dit komt op mij over als een sneer. Totaal onnodig en onwenselijk wat mij betreft.

[vegan-revolution]

Droom jij wel eens dat je je stoffelijk lichaam verlaat, dat je dat lichaam vanaf een afstandje ziet liggen? Dat je je gewoon door je huis verplaatst en alles ziet alsof je wakker bent? En dat je door een deur of een muur heen kunt?

Dit is een opmerkelijke ervaring die ik zelf (bij mijn weten) nooit gehad heb. Ik vind dit wel intrigerend en boeiend. Wat zouden de voorwaarden voor het krijgen van zo'n ervaring kunnen zijn?

[vegan-revolution]

Bij mijn moeder werd al een dag voor haar dood mijn tante gezien door mijn lieve helderziende zus. Dat wil zeggen: alleen de bovenkant. Dus half-helderziend.

Zou erfelijkheid een rol kunnen spelen in het vermogen om helderziend waar te nemen?

[vegan-revolution]

Geen bewijs , bij ex-Hein geen rode draad inbreng. Ik ben daar faliekant op tegen.

Ik ook. Je kunt natuurlijk op zoek gaan naar en speculeren over mogelijke verklaringen.

[Zolderworm]

Geen bewijs , bij ex-Hein geen rode draad inbreng. Ik ben daar faliekant op tegen.

Ik ook. Je kunt natuurlijk op zoek gaan naar en speculeren over mogelijke verklaringen.

Nou, ik ben niet helderziend. Ik had alleen die uittredingen. Ik heb ze al jaren niet meer. Alhoewel een aantal maanden geleden nog een keertje.
Mijn zus is ook niet superhelderziend. Maar ze ziet af en toe wel eens wat. Maar ik denk wel dat er een soort gemeenschappelijkheid in zit. Dus waarschijnlijk DNA. Het klinkt vreemd, want je zou zeggen dat DNA alleen zorgt voor het materiële lichaam. Of misschien is het toch een soort eigenschap van de hersenen. Wat de niet-gelovige dus ogenblikkelijk tot de conclusie zou brengen: "Zie je wel. Het is allemaal alleen maar hersenen.'
Ik weet het niet.

[hopper]

Dit lichaam kan geledigd: het lege gemoed.



Het etherisch lichaam kan innerlijk worden vastgesteld als 'stromend'. Het komt idd binnen bij de keel (borstbeen). Bij de dood stopt het 'stromen'.
Het lijkt mij dat dit lichaam dan ook ophoudt te bestaan.

Eeuwig nu is beeldloos. Van het onderwerp waar we het nu over hebben begrijp ik juist dat het mensen met een (zelf)beeld zijn.
Eeuwig nu gaat ook nergens naar toe, dat zou onmogelijk zijn, alleen mensen met een (zelf)beeld kunnen reïncarneren.

Aangezien de vierde auralaag, het astrale lichaam, de verbinding vormt van de andere 6 aanwezige lichamelijke en spirituele lagen denk ik persoonlijk dat alles bij/na de dood verzameld wordt in dat astrale lichaam wat daarna de weg vervolgt met alle opgedane ervaringen daarin gebundeld. Of je nu een (zelf)beeld hebt dan wel in het ‘eeuwige nu’ leeft.

In het 'eeuwig nu' ben ik geheel ontdaan van alle lichamelijke lagen. Er is louter 'zelf' wat zich tot zichzelf verhoudt. Het kan nergens naar toe omdat het zich niet op plaats of tijd bevindt maar bewust is van tijd en plaats. Het is een alleen-zijn, hetgeen voor mij logisch is omdat je er alleen kan komen door middel van een 'van alles verlaten' zijn. Het 'eeuwig nu' is ook niet de persoon die ik ben , want de persoon die ik ben leeft wel in tijd en plaats. In tijdruimte vinden alle manifestaties plaats. Als een overledene na zijn dood bij iemand op de ramen tikt, dan kan dat niet anders dan manifestatie zijn.

Verder weet ik dat het etherisch lichaam (dat wat het fysieke lichaam leven geeft) bij de dood stopt. Omdat het geen vast lichaam is, maar een dubbellichaam. Als bv de heer Zolder uit zijn lichaam treedt, dan moet het etherisch lichaam evengoed in zijn fysieke lichaam aanwezig blijven anders dan zou hij dood gaan.

Maar dat wat we 'ego' noemen kan best na de dood voortbestaan. I.t.t. het 'eeuwig nu' heeft het ego een verhouding met de wereld. Het ego heeft verlangens t.o.v. de wereld en wil in de wereld voortbestaan. (Gelovigen die in een duizendjarig Rijk willen terugkeren bijvoorbeeld)

[vegan-revolution]

Of misschien is het toch een soort eigenschap van de hersenen. Wat de niet-gelovige dus ogenblikkelijk tot de conclusie zou brengen: "Zie je wel. Het is allemaal alleen maar hersenen.'
Ik weet het niet.

In dat geval zou het alleen maar hersenen kunnen zijn. Maar het hoeft niet. Je kunt immers ook nog de mogelijkheid open houden dat bepaalde herseneigenschappen een zicht op een andere dimensie (om het zo maar eens te formuleren) mogelijk maken. Dus dat mogelijk het ene brein volkomen blind is voor die andere dimensie, een ander brein in staat is om (onder gunstige omstandigheden) een tip van de sluier van die dimensie te zien en dat nog weer een ander brein in staat is om relatief veel van die andere dimensie waar te nemen.