viewtopic.php?p=435910#p435910
Volgens mij maken alle levende wezens deel uit van dezelfde bron. En wij hebben in essentie dezelfde eigenschappen als die bron.
Die bron noem ik God.
Elk levend wezen is een fragment daarvan. Dezelfde eigenschappen en gelijkenis. Zoals dat wanneer een glazen hologram met een beeltenis uiteenvalt op een stenen vloer, je in elk fragment de oorspronkelijke beeltenis kunt zien.
Als iemand ter wereld komt is hij/zij vergeten deel te zijn van die bron. Want het leven kun je het best empirisch ervaren om het ook echt te kunnen beleven als een ongerept en onbekend avontuur.
Het heeft weinig zin dat je beseft dat je alomtegenwoordig bent en dat jouw 'jij' niet ophoudt bij jouw lichaam. De 'jij' bestaat als fragment, net als het origineel, overal en in alles. Jouw ziel is God in jou.
Als iemand sterft wordt het lichaam losgelaten en dat neemt uiteindelijk de meest compacte vorm. De geest (de Mind) die de persoon is geworden die stierf, creërt niet langer zijn/haar werkelijkheid in de fysieke wereld van tijd en ruimte maar ontdekt dat hij/zij de wereld instantaan creëert. Gedachten worden direct manifest en ook wordt ervaren dat hij/zij alomtegenwoordig is.
Mijn uitspraak dat Trajecto/Gerard volgens mij door onze ogen (onze perceptie) keek naar zijn eigen uitvaart, is misschien mind-blowing, maar gelukkig is ook het bewustzijn na het sterven totaal verruimd om dat te kunnen ervaren.
De uitvaartondernemer was duidelijk atheïst, hij vertelde dat het afscheid definitief was en de overledene niet langer bestond. We zouden hem nooit meer zien. Ik dacht daar eigenlijk anders over, dat blijkt nu wel.
Ik ben er vrijwel zeker van dat elke gestorven persoon wordt herenigd met alle dierbaren en anderen eventueel die nooit werden ontmoet.
Na een verblijf in het non-fysieke zal wel weer gekozen worden voor een nieuw leven met een nieuwe agenda.
Mocht ik zelf ooit begraven worden, wil ik een tekst op de grafsteen : "Door jouw ogen lees ik deze tekst op mijn grafsteen."
