Voor hen die ons vertegenwoordigd hebben zeer veel dank @Zolderworm en @Messenger ;zonder auto is het niet te doen je komt er wel maar te laat;vind het altijd belangrijk al ken je een persoon maar van het internet de laatste eer te bewijzen.
Maar goed zeer zeker voor @Tin als familielid maar ook als forumhuis gemeenschap laten we de goede herinneringen bewaren aan de forumvader Gerard/Trajecto.
Voorts hier moeten we verder hen die nu verantwoordelijkheid dragen voor dit forum veel wijsheid en daadkracht gewenst.
Hartelijk dank voor de steunbetuigingen van de diverse forummers.
En speciaal natuurlijk een hartelijk bedankt aan Messenger en Dingo, die gisteren allebei op de uitvaart aanwezig konden zijn.
Het maakte het geheel zeker een stuk prettiger.
En is denk ik ook tamelijk uniek: twee mensen die je alleen kent van een internetforum voor het eerst ontmoeten tijdens een uitvaart.
Een uitvaart die dus toch ook, zoals je het noemt 'in kleine kring' was.
Ik waardeer het ook dat Bonjour er in principe wel bij had willen zijn, maar helaas was hem dat gisteren niet mogelijk.
Wat muziek betreft opende we met het openingskoor van cantate BWV135. Dit met name omdat deze cantate van Bach voor het eerst uitgevoerd werd op 25 juni 1724. En 25 juni is ook Trajecto zijn sterfdag. Wel 299 jaar later natuurlijk....
Als tweede en derde had ik gekozen voor het allegro uit de 'lente' en de 'winter' van de vier jaargetijden van Vivaldi.
Als slot, toen de dragers kwamen om de kist naar het graf te dragen, speelde het slotkoor van de Matthäus Passion.
De stortbui die op de aula neerkletterde, samen met Vivaldi's lente en winter stond wel mooi symboliek voor het leven: Soms jong en en fris, soms oud en koud. Grillig en dan weer liefelijk. Soms saai en soms onstuimig. van alles wat.
Voor Gerard/ Trajecto zit het er nu op.
callista schreef: ↑03 jul 2023, 19:03
Ik ben jaren geleden op de begraafplaats Westerveld geweest met mijn man...de uitvaart van zijn vader was daar.
Het is daar inderdaad erg mooi.....
Dat was een crematie?
Eerste crematorium van Nederland, ruim honderd jaar oud...
Mijn moeder woonde in haar jeugd in een huis met uitzicht op die begraafplaats.
Mijn grootvader werd er in 1935 (nooit gekend dus...) begraven en denk dat je het graf zowat vanuit dat huis kon zien.
Het graf van mijn ouders, en sinds gisteren ook Trajecto, is slechts een meter of tien van dat graf uit 1935.
callista schreef: ↑03 jul 2023, 19:03
Ik ben jaren geleden op de begraafplaats Westerveld geweest met mijn man...de uitvaart van zijn vader was daar.
Het is daar inderdaad erg mooi.....
Dat was een crematie?
Eerste crematorium van Nederland, ruim honderd jaar oud...
Mijn moeder woonde in haar jeugd in een huis met uitzicht op die begraafplaats.
Mijn grootvader werd er in 1935 (nooit gekend dus...) begraven en denk dat je het graf zowat vanuit dat huis kon zien.
Het graf van mijn ouders, en sinds gisteren ook Trajecto, is slechts een meter of tien van dat graf uit 1935.
Ja...dat was een crematie...
Wij woonden toen in Sassenheim; eerst in Voorhout korte tijd...
Mijn man is ook gecremeerd en zijn urn staat naast mijn bed op een verhoogd nachtkastje om het zo maar te zeggen.
Mijn ouders zijn begraven, zo ook mijn broer enkele jaren geleden die twee jaar jonger is dan ik.
Tja......het is een keuze; best moeilijk vind ik..
Prachtig gekozen muziek bij de uitvaart van Trajecto...en zeker die datum 25 juni......heel bijzonder en speciaal..
Ik had de laatste momenten ook graag bijgewoond, maar mijn bewegingsradius is lichamelijk beperkt tot hoogstens 30 kilometer rond mijn woonplaats.
Daarom dank voor het geven van het verslag.
Snelheid schreef: ↑04 jul 2023, 15:32
Nou waarde @Tin wat je heb uit gekozen aan muziek stukken perfekt HULDE man.
Niets is mooier om de persoon een waardig uit vaart te geven het zij in religieuze zin als in profane zin.
Maar goed het forum gaat verder.
Ik denk dat ik de enige op de begrafenis was tot wie het verlies ten volle en tot diep in de ziel doordrong. Gerard was feitelijk voor mij een levenspartner. Dag in dag uit waren wij een. Een zo intensief contact. Het delen van alle lief en leed bijna veertig jaar lang. En nu die enorme leegte. Bijna niet te verdragen. Mijn liefste vriend en makker. Ik mis je zo.
Het werkelijke afscheid was voor mij die middag 12 juni toen mijn vriendin en ik met hem de laatste keer een terras bezochten in Hoge Vuursche. Wat was dat een fijne middag met elkaar. En wat genoot hij ervan. Wat genoten wij allen ervan. Tranen in mijn ogen als ik daaraan terug denk.
De donderdag daarop was hij niet eens meer echt in staat om zich aan te kleden. Ik moest hem telkens even overeind helpen als hij wat wou drinken. Maar ook toen nog hadden wij onze intensieve gesprekken. Waarbij we maar een half woord nodig hadden om elkaar te begrijpen. Nog steeds als vanouds met ons tweeën een.
En nu dat enorme gemis, dat zo intens en onbegrijpelijk is.
Zolderworm schreef: ↑05 jul 2023, 20:15
Ik denk dat ik de enige op de begrafenis was tot wie het verlies ten volle en tot diep in de ziel doordrong. Gerard was feitelijk voor mij een levenspartner. Dag in dag uit waren wij een. Een zo intensief contact. Het delen van alle lief en leed bijna veertig jaar lang. En nu die enorme leegte. Bijna niet te verdragen. Mijn liefste vriend en makker. Ik mis je zo.
Het werkelijke afscheid was voor mij die middag 12 juni toen mijn vriendin en ik met hem de laatste keer een terras bezochten in Hoge Vuursche. Wat was dat een fijne middag met elkaar. En wat genoot hij ervan. Wat genoten wij allen ervan. Tranen in mijn ogen als ik daaraan terug denk.
De donderdag daarop was hij niet eens meer echt in staat om zich aan te kleden. Ik moest hem telkens even overeind helpen als hij wat wou drinken. Maar ook toen nog hadden wij onze intensieve gesprekken. Waarbij we maar een half woord nodig hadden om elkaar te begrijpen. Nog steeds als vanouds met ons tweeën een.
En nu dat enorme gemis, dat zo intens en onbegrijpelijk is.
Heel veel sterkte!
Mijn boodschap is als een gedachte waarmee je kunt spelen zonder deze te accepteren.
Zolderworm schreef: ↑05 jul 2023, 20:15
Ik denk dat ik de enige op de begrafenis was tot wie het verlies ten volle en tot diep in de ziel doordrong. Gerard was feitelijk voor mij een levenspartner. Dag in dag uit waren wij een. Een zo intensief contact. Het delen van alle lief en leed bijna veertig jaar lang. En nu die enorme leegte. Bijna niet te verdragen. Mijn liefste vriend en makker. Ik mis je zo.
Het werkelijke afscheid was voor mij die middag 12 juni toen mijn vriendin en ik met hem de laatste keer een terras bezochten in Hoge Vuursche. Wat was dat een fijne middag met elkaar. En wat genoot hij ervan. Wat genoten wij allen ervan. Tranen in mijn ogen als ik daaraan terug denk.
De donderdag daarop was hij niet eens meer echt in staat om zich aan te kleden. Ik moest hem telkens even overeind helpen als hij wat wou drinken. Maar ook toen nog hadden wij onze intensieve gesprekken. Waarbij we maar een half woord nodig hadden om elkaar te begrijpen. Nog steeds als vanouds met ons tweeën een.
En nu dat enorme gemis, dat zo intens en onbegrijpelijk is.
Zolderworm schreef: ↑05 jul 2023, 20:15
Ik denk dat ik de enige op de begrafenis was tot wie het verlies ten volle en tot diep in de ziel doordrong. Gerard was feitelijk voor mij een levenspartner. Dag in dag uit waren wij een. Een zo intensief contact. Het delen van alle lief en leed bijna veertig jaar lang. En nu die enorme leegte. Bijna niet te verdragen. Mijn liefste vriend en makker. Ik mis je zo.
Het werkelijke afscheid was voor mij die middag 12 juni toen mijn vriendin en ik met hem de laatste keer een terras bezochten in Hoge Vuursche. Wat was dat een fijne middag met elkaar. En wat genoot hij ervan. Wat genoten wij allen ervan. Tranen in mijn ogen als ik daaraan terug denk.
De donderdag daarop was hij niet eens meer echt in staat om zich aan te kleden. Ik moest hem telkens even overeind helpen als hij wat wou drinken. Maar ook toen nog hadden wij onze intensieve gesprekken. Waarbij we maar een half woord nodig hadden om elkaar te begrijpen. Nog steeds als vanouds met ons tweeën een.
En nu dat enorme gemis, dat zo intens en onbegrijpelijk is.
Dag Zolderworm,
Dat je bevriend was met Trajecto, dat wist ik. Maar dat jullie al zo lang zo’n intense en fijne band hadden, daar had ik geen idee van.
Bewaar alle mooie herinneringen aan hem als een kostbare schat in je hart.
Daarnaast wens ik je heel veel sterkte toe om dit grote verlies te kunnen dragen.
Reïncarnatie is de verbindende factor binnen het bewustzijnsproces van de mens
Een reactie aan Trajecto die helaas niet meer onder ons is.
Lieve Trajecto...ik wil je bedanken voor dit forum en alle energie die je erin hebt gestoken....
Mijn welgemeende complimenten....Ik had je graag ontmoet, maar het is er niet van gekomen helaas...
Maar ook zonder die ontmoeting voelde en voel ik alle respect en waardering voor jou.....en voor jouw forum.
Ik zal je missen...
Dankjewel......voor alles..
Laatst gewijzigd door callista op 05 jul 2023, 22:30, 1 keer totaal gewijzigd.
Snelheid schreef: ↑04 jul 2023, 15:32
Nou waarde @Tin wat je heb uit gekozen aan muziek stukken perfekt HULDE man.
Niets is mooier om de persoon een waardig uit vaart te geven het zij in religieuze zin als in profane zin.
Maar goed het forum gaat verder.
Ik denk dat ik de enige op de begrafenis was tot wie het verlies ten volle en tot diep in de ziel doordrong. Gerard was feitelijk voor mij een levenspartner. Dag in dag uit waren wij een. Een zo intensief contact. Het delen van alle lief en leed bijna veertig jaar lang. En nu die enorme leegte. Bijna niet te verdragen. Mijn liefste vriend en makker. Ik mis je zo.
Het werkelijke afscheid was voor mij die middag 12 juni toen mijn vriendin en ik met hem de laatste keer een terras bezochten in Hoge Vuursche. Wat was dat een fijne middag met elkaar. En wat genoot hij ervan. Wat genoten wij allen ervan. Tranen in mijn ogen als ik daaraan terug denk.
De donderdag daarop was hij niet eens meer echt in staat om zich aan te kleden. Ik moest hem telkens even overeind helpen als hij wat wou drinken. Maar ook toen nog hadden wij onze intensieve gesprekken. Waarbij we maar een half woord nodig hadden om elkaar te begrijpen. Nog steeds als vanouds met ons tweeën een.
En nu dat enorme gemis, dat zo intens en onbegrijpelijk is.
Veel sterkte, Zolder.
Is deze 'golf' het 2e beest dat de macht van het 1e verkreeg? Is Jerusalem de vrouw die het berijdt?
@Zolderworm,
Ik kan je verdriet begrijpen, al zoveel jaren was je zijn vriend. Maar ook een warme hand op zijn schouder en af en toe kibbelen.
Je was er omdat jullie door omstandigheden zo'n vertrouwensband hadden. Dat heb ik altijd wel geweten, eens las ik jou boeken.
Een vriend die mee gaat in je herinnering.
The answer my friend is blowing in the wind, the answer is blowing in the wind.
Snelheid schreef: ↑04 jul 2023, 15:32
Nou waarde @Tin wat je heb uit gekozen aan muziek stukken perfekt HULDE man.
Niets is mooier om de persoon een waardig uit vaart te geven het zij in religieuze zin als in profane zin.
Maar goed het forum gaat verder.
Ik denk dat ik de enige op de begrafenis was tot wie het verlies ten volle en tot diep in de ziel doordrong. Gerard was feitelijk voor mij een levenspartner. Dag in dag uit waren wij een. Een zo intensief contact. Het delen van alle lief en leed bijna veertig jaar lang. En nu die enorme leegte. Bijna niet te verdragen. Mijn liefste vriend en makker. Ik mis je zo.
Het werkelijke afscheid was voor mij die middag 12 juni toen mijn vriendin en ik met hem de laatste keer een terras bezochten in Hoge Vuursche. Wat was dat een fijne middag met elkaar. En wat genoot hij ervan. Wat genoten wij allen ervan. Tranen in mijn ogen als ik daaraan terug denk.
De donderdag daarop was hij niet eens meer echt in staat om zich aan te kleden. Ik moest hem telkens even overeind helpen als hij wat wou drinken. Maar ook toen nog hadden wij onze intensieve gesprekken. Waarbij we maar een half woord nodig hadden om elkaar te begrijpen. Nog steeds als vanouds met ons tweeën een.
En nu dat enorme gemis, dat zo intens en onbegrijpelijk is.
Denk aan wat je voor hém hebt mogen doen. Dat is wat er is: vriendschap tot aan het (bittere) einde toe. Mooi en goed dat jij hem daarin mocht steunen Zolderworm!
Ik was niet in de gelegenheid om feitelijk afscheid te nemen (ik zat ergens in een Drents dorp in de regen...) maar was wel in gedachten bij jullie.
Troost je met de gedachte dat Gerard het goed vond dat jij er was! Sterkte ook om dit verder vorm te geven...
Wanneer je gelooft dat het sterven een definitief afscheid is en de gestorvene helemaal niet meer bestaat, valt het verlies van een dierbare enorm zwaar. Dat was de overtuiging van de uitvaartleider. Het vergroot ook vaak de angst voor het eigen sterven.
Zelf heb ik baat bij het geloof in een 'tot ziens' van een gestorven dierbare. Ook geloof ik dat ze geen moment in mijn leven van mijn zijde zijn geweken en dat ook nooit zullen doen, alomtegenwoordig als de ziel is. Ook mijn ziel is bij iedere dierbare, nog in leven of reeds gestorven. Er zijn geen geheimen, we zijn overal bij. Intens en knagend verdriet heb ik niet als een dierbare sterft. Ik voel een gemis maar ergens zijn zij er nog.
Zo denk ik ook dat Trajecto bij zijn sterven door alle dierbaren werd begroet, zowel zij die nog leven en zij die hem zijn voorgegaan.
Wat we de hemel noemen is een fase waar geen tijd en ruimte is en waar alles dat heeft plaatsgehad is gezien en gekend.
Het begin en het einde en alles daar tussenin. De Alfa en de Omega.
De Mind echter, ons verstandelijk gereedschap, kan niet bevatten wat de ziel reeds weet. En dat hoort ook zo te zijn, al mag de Mind best bepaalde zielszaken herinneren, om het leven als een onbekend avontuur empirisch te ervaren.
Mijn boodschap is als een gedachte waarmee je kunt spelen zonder deze te accepteren.
Zolderworm schreef: ↑05 jul 2023, 20:15
Ik denk dat ik de enige op de begrafenis was tot wie het verlies ten volle en tot diep in de ziel doordrong. Gerard was feitelijk voor mij een levenspartner. Dag in dag uit waren wij een. Een zo intensief contact. Het delen van alle lief en leed bijna veertig jaar lang. En nu die enorme leegte. Bijna niet te verdragen. Mijn liefste vriend en makker. Ik mis je zo.
Het werkelijke afscheid was voor mij die middag 12 juni toen mijn vriendin en ik met hem de laatste keer een terras bezochten in Hoge Vuursche. Wat was dat een fijne middag met elkaar. En wat genoot hij ervan. Wat genoten wij allen ervan. Tranen in mijn ogen als ik daaraan terug denk.
De donderdag daarop was hij niet eens meer echt in staat om zich aan te kleden. Ik moest hem telkens even overeind helpen als hij wat wou drinken. Maar ook toen nog hadden wij onze intensieve gesprekken. Waarbij we maar een half woord nodig hadden om elkaar te begrijpen. Nog steeds als vanouds met ons tweeën een.
En nu dat enorme gemis, dat zo intens en onbegrijpelijk is.
Zolderworm schreef: ↑05 jul 2023, 20:15
Ik denk dat ik de enige op de begrafenis was tot wie het verlies ten volle en tot diep in de ziel doordrong.
Dat denk je, maar in wezen is dat een aanname dat jij de enige bent...
Zou er maar wat voorzichtiger mee zijn..
Zoals ik al zei: Gerard was als een levenspartner voor mij. En daarin was ik de enige. Ik heb bijna dag in dag uit lief en leed met hem gedeeld. Althans digitaal. En in ieder geval iedere week een avond, of althans een deel daarvan, met hem doorgebracht.
Laatst gewijzigd door Zolderworm op 06 jul 2023, 08:28, 1 keer totaal gewijzigd.
callista schreef: ↑06 jul 2023, 08:28
Maar er zullen ook anderen zijn die hem vreselijk missen.
Misschien op een andere manier....
Het komt zo wat vreemd over alsof jij de enige bent met het verdriet....
Er zijn sowieso bijzonder weinig anderen. Maar ik ga dit natuurlijk niet verder op het forum bespreken. Ik stel wel vast: jij hebt altijd wat te zeuren. Zelfs als het gaat om iemands overlijden. Ik denk niet dat dit topic daarvoor bedoeld is.
Laatst gewijzigd door Zolderworm op 06 jul 2023, 08:37, 2 keer totaal gewijzigd.
