Zonde

[Tiberius Claudius]

Je draait het om.

Alziende is niet almachtig omgekeerd is dat wel zo, voor een almachtige kan niets verborgen zijn anders was hij niet almachtig.

Voor God is dan ook niets verborgen, dat is in de Bijbel terug te vinden. Maar God grijpt nergens in (Waar was God in Auschwitz?). Het niet-ingrijpen wijst er op dat God het de mens toevertrouwt om het juiste te doen.

Zou God steeds maar ingrijpen (Zoals wij ingrijpen als we een hond opvoeden) dan zou God zijn 'almacht' gebruiken. Maar dat doet God niet. De mens kan uit eigen beweging de zonde afwijzen.

Heel lang geleden, ik was toen nog een snotneus , zei een dominee op de radio:

""God is Almachtig, maar hij kan er niets mee.""

[peda]

Theologisch de Goddelijke Zelfbeperking, waarbij iedere soort op eigen niveau kan functioneren.

[Tiberius Claudius]

Theologisch de Goddelijke Zelfbeperking, waarbij iedere soort op eigen niveau kan functioneren.

Die term was me onbekend.
Het lijkt me echter een goede omschrijving.

[Messenger]

De mens kan uit eigen beweging de zonde afwijzen.

Omdat de 'zonde' voor God niet bestaat, de mens een vrije wil heeft en de liefde van God geen voorwaarden heeft en onbegrensd is.

[Alpha]

De mens kan uit eigen beweging de zonde afwijzen.

Omdat de 'zonde' voor God niet bestaat, de mens een vrije wil heeft en de liefde van God geen voorwaarden heeft en onbegrensd is.

In de encyclopedie "inzicht in de schrift" wordt uitvoerig ingegaan op het begrip.

Ik citeer:

ZONDE.

Alles wat niet in overeenstemming en dus onverenigbaar is met Gods persoonlijkheid, zijn maatstaven, zijn wegen en zijn wil; alles wat iemands verhouding tot God vertroebelt. Men kan zondigen in woorden (Job 2:10; Ps 39:1), in daden (door verkeerde dingen te doen [Le 20:20; 2Kor 12:21] of door na te laten wat gedaan dient te worden [Nu 9:13; Jak 4:17]), alsook in gedachten of door de gesteldheid van het hart (Sp 21:4; vgl. ook Ro 3:9-18; 2Pe 2:12-15). Gebrek aan geloof in God is een grote zonde, want daaruit blijkt dat men geen vertrouwen in hem stelt of te weinig vertrouwen heeft in zijn vermogen om iets tot stand te brengen (Heb 3:12, 13, 18, 19). Een beschouwing van de wijze waarop de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse woorden worden gebruikt en van daarmee in verband staande voorbeelden zal dit verduidelijken.

Hoe de zonde haar intrede deed.
Voordat de zonde haar intrede op aarde deed, had ze zich reeds in de geestenwereld voorgedaan. Gedurende talloze millennia verkeerde het universum in volledige harmonie met God. Die harmonie werd verstoord door het optreden van een geestelijk schepsel dat eenvoudig wordt aangeduid als de Tegenstrever of Tegenstander (Hebr.: Sa·tanʹ; Gr.: Saʹta·nas; Job 1:6; Ro 16:20), de voornaamste Valse Beschuldiger of Lasteraar (Gr.: Di·aʹbo·los) van God (Heb 2:14; Opb 12:9). Daarom zegt de apostel Johannes: „Wie zonde beoefent, spruit uit de Duivel voort, want de Duivel zondigt reeds van het begin af.” — 1Jo 3:8.

De gevolgen van de zonde.
De zonde verstoorde de harmonie tussen de mens en zijn Schepper. Ze deed daardoor niet alleen afbreuk aan zijn verhouding tot God maar ook aan zijn verhouding tot de rest van Gods schepping en bracht bovendien schade toe aan de mens zelf, aan zijn geest, zijn hart en zijn lichaam. Ze bracht groot onheil over het mensengeslacht.

Deze disharmonie trad onmiddellijk aan het licht in de gedragingen van het mensenpaar. Dat zij gedeelten van hun door God gemaakte lichaam bedekten en vervolgens probeerden zich voor God te verbergen, toonde duidelijk aan dat zij zich in hun geest en hart van God hadden teruggetrokken (Ge 3:7, 8). Zo wekte de zonde schuldgevoelens, angst, onzekerheid en schaamte in hen op. Dit illustreert wat de apostel bedoelde toen hij in Romeinen 2:15 zei dat Gods wet ’in het hart van de mens staat geschreven’; een schending van die wet bracht nu derhalve innerlijke beroering in de mens teweeg, doordat zijn geweten hem van kwaaddoen beschuldigde. In feite bezat de mens een ingebouwde leugendetector die het hem onmogelijk maakte zijn zondige staat voor zijn Schepper te verbergen, en prompt vroeg God dan ook als antwoord op de uitvlucht waarmee de man zijn veranderde houding jegens zijn hemelse Vader verdedigde: „Hebt gij soms van de boom gegeten waarvan ik u geboden heb niet te eten?” — Ge 3:9-11.

[Messenger]

Omdat de 'zonde' voor God niet bestaat, de mens een vrije wil heeft en de liefde van God geen voorwaarden heeft en onbegrensd is.

In de encyclopedie "inzicht in de schrift" wordt uitvoerig ingegaan op het begrip.

Ook de encyclopedie "inzicht in de schrift" is mensenwerk.
God heeft daar niets mee te maken. De vrije wil maakt dat er geen gebod is en geen zonde. Daardoor is er ook niemand in Gods ogen zondaar. Allemaal religieuze verwarring en inconsequent denken over de aspecten van God.

[Tufkah]

God , die Een is kan tegen Zichzelf niet zondigen. Dat is een onmogelijkheid. De mens die 'twee' is kan volop zondigen, we missen nu eenmaal het een-zijn van God. Het is 'de ander' welke noodzakelijk is om tegen te zondigen. God heeft geen 'ander' tegenover Zich omdat God Een is.

Zelfs Jezus achtte zichzelf niet 'goed' , alleen God is goed.

Dus zeggen of denken dat niemand in God's ogen een zondaar is, lijkt mij buikspreken voor God. We dienen te erkennen dat we allemaal zondig zijn. De Bijbel geeft allerlei aanwijzingen om wat te doen aan dat zondige karakter. De begeerte des vlezes, de begeerte der ogen en een hovaardig leven is niet uit de Vader zegt de Bijbel. Door ons naar de Vader te wenden verdwijnen deze begeerten. Dat is best wel een opgave.

[Dat_beloof_ik]

Deze disharmonie trad onmiddellijk aan het licht in de gedragingen van het mensenpaar. Dat zij gedeelten van hun door God gemaakte lichaam bedekten en vervolgens probeerden zich voor God te verbergen, toonde duidelijk aan dat zij zich in hun geest en hart van God hadden teruggetrokken *1 (Ge 3:7, 8). Zo wekte de zonde schuldgevoelens, angst, onzekerheid en schaamte in hen op. Dit illustreert wat de apostel bedoelde toen hij in Romeinen 2:15 zei dat Gods wet ’in het hart van de mens staat geschreven’; een schending van die wet bracht nu derhalve innerlijke beroering in de mens teweeg *2, doordat zijn geweten hem van kwaaddoen beschuldigde. In feite bezat de mens een ingebouwde leugendetector die het hem onmogelijk maakte zijn zondige staat voor zijn Schepper te verbergen *3 en prompt vroeg God dan ook als antwoord op de uitvlucht waarmee de man zijn veranderde houding jegens zijn hemelse Vader verdedigde: „Hebt gij soms van de boom gegeten waarvan ik u geboden heb niet te eten?” — Ge 3:9-11 *4

Zelden heb ik zulk overduidelijke onzin over Genesis gezien.

*1. De reden dat de mens zich verborg zich omdat hij zich schaamde dat hij naakt was (Gen 3:10). Nergens in Genesis staat dat dit was omdat zij zich in hun hart en geest van God hadden terug getrokken.

*2 De mens kon tevoren niet op de hoogte zijn van een wets schending, ze kenden immers het verschil tussen goed en kwaad niet (Gen 3:5).

*3 Zo'n antenne had de mensen dus niet, want anders was ze wel van het fruit af gebleven he..... Genesis 3 zegt overigens nergens dat de mens in zondige staat is vervallen. Wél dat de mens nu als de goden (meervoud....) is (Gen 3:5)

*4. Je hebt het hier over een uitvlucht waarmee de mens zijn veranderende houding verdedigde en dat God ALS ANTWOORD daarop vroeg of de mens van de boom had gegeten. Op zich al een vreemde vraag van een alleswetende God, maar die vraag was GEEN reactie op een uitvlucht. Lees maar na in Genesis 3: 8-11. De mens had gezegd zich te verschuilen omdat hij zich schaamde naakt te zijn. Dat was geen uitvlucht, maar gewoon het probleem, want in Gen 3:7 staat dat beiden de ogen openging, ze merkten dat ze naakt waren en zich daarom schaamden.

Maar ja, jouw reactie is dan ook gekopieerd van een mensenschrijfsel...

[Messenger]

God , die Een is kan tegen Zichzelf niet zondigen. Dat is een onmogelijkheid. De mens die 'twee' is kan volop zondigen, we missen nu eenmaal het een-zijn van God. Het is 'de ander' welke noodzakelijk is om tegen te zondigen. God heeft geen 'ander' tegenover Zich omdat God Een is.

Zelfs Jezus achtte zichzelf niet 'goed' , alleen God is goed.

Dus zeggen of denken dat niemand in God's ogen een zondaar is, lijkt mij buikspreken voor God. We dienen te erkennen dat we allemaal zondig zijn. De Bijbel geeft allerlei aanwijzingen om wat te doen aan dat zondige karakter. De begeerte des vlezes, de begeerte der ogen en een hovaardig leven is niet uit de Vader zegt de Bijbel. Door ons naar de Vader te wenden verdwijnen deze begeerten. Dat is best wel een opgave.

God is Eén met mensen en alle overige levende wezens.
In het Absolute weet God Wie en Wat God is.

In het Relatieve kan God, behalve weten Wie of Wat God is, zichzelf ervaren als het kleine en het grote, als het mooie en het lelijke, als de liefde en als de angst, als boven en beneden, als dik en dun, als lang en kort, en alles eromheen en ertussenin.

En je hebt dus gelijk: God kan niet zondigen tegen God zelf.

Hoewel we in het Relatieve (de wereld bijvoorbeeld waar we in leven) ons niet herinneren Wie en Wat we zijn en de Eénheid niet zien maar in plaats daarvan de afgescheidenheid, zijn en blijven we Eén met alles en iedereen en dus ook met God.

[peda]

Hallo Tufkah,

Hoe is het te weten hoe het Ene ( volgens Plotinus ) staat tegenover het zondebegrip. .
Het Ene Openbaart zich niet, dit in tegenstelling tot de christelijke God en de God-van-Messenger.
De christelijke God Openbaart zich wel en geeft geboden en verboden en de mens die deze geboden en verboden naast zich neerlegt, pleegt
volgrens de Openbaring in de optiek van de christelijke God zonde.' De mens keert zich tegen God en mist dus het door God gegeven doel.
Maar Het Ene geeft geen geboden en verboden, althans mij is daarover niets bekend.
Wanneer er geen geboden en verboden zijn, dan is er ook geen sprake van zonde in de God-mens relatie in mijn optiek.
In de wereld van bijvoorbeeld Alpha levert God door middel van Openbaring reeksen aan geboden en verboden.
Dus de wereld van Alpha staat bol van de zonde omdat het zo ongeveer niemand ook maar een fluit interesseert wat
de god-van-Alpha allemaal orakelt.
Maar Het Ene is niet de god-van-Alpha en is ook niet de christelijke God of de God-van-Messenger.
De zonde opvatting tussen mensen onderling ( bijvoorbeeld verkeersregels ), is een andere zonde opvatting als het zondebegrip tussen God en mensen.

[Tufkah]

God , die Een is kan tegen Zichzelf niet zondigen. Dat is een onmogelijkheid. De mens die 'twee' is kan volop zondigen, we missen nu eenmaal het een-zijn van God. Het is 'de ander' welke noodzakelijk is om tegen te zondigen. God heeft geen 'ander' tegenover Zich omdat God Een is.

Zelfs Jezus achtte zichzelf niet 'goed' , alleen God is goed.

Dus zeggen of denken dat niemand in God's ogen een zondaar is, lijkt mij buikspreken voor God. We dienen te erkennen dat we allemaal zondig zijn. De Bijbel geeft allerlei aanwijzingen om wat te doen aan dat zondige karakter. De begeerte des vlezes, de begeerte der ogen en een hovaardig leven is niet uit de Vader zegt de Bijbel. Door ons naar de Vader te wenden verdwijnen deze begeerten. Dat is best wel een opgave.

God is Eén met mensen en alle overige levende wezens.
In het Absolute weet God Wie en Wat God is.

In het Relatieve kan God, behalve weten Wie of Wat God is, zichzelf ervaren als het kleine en het grote, als het mooie en het lelijke, als de liefde en als de angst, als boven en beneden, als dik en dun, als lang en kort, en alles eromheen en ertussenin.

En je hebt dus gelijk: God kan niet zondigen tegen God zelf.

Hoewel we in het Relatieve (de wereld bijvoorbeeld waar we in leven) ons niet herinneren Wie en Wat we zijn en de Eénheid niet zien maar in plaats daarvan de afgescheidenheid, zijn en blijven we Eén met alles en iedereen en dus ook met God.

Die laatste zin is onwaar mijn inziens. De mens ervaart afgescheidenheid van elkaar omdat de mens God verlaten heeft middels kennis van goed en kwaad. God is wel een met de mens, maar het omgekeerde is niet het geval. Mensen nemen elkaar de maat als 'de ander'. Om de mens een handje te helpen heeft God zijn Zoon gezonden. Maar ook dat helpt maar beperkt, niet iedereen luistert.

De terugkeer naar God kan er alleen uit bestaan als de mens in staat is om geestelijk te onderscheiden. Het is geen kwestie van niet meer herinneren (De platoonse zienswijze) , maar van geestelijke evolutie in de mens.

[Tufkah]

Hallo Tufkah,

Hoe is het te weten hoe het Ene ( volgens Plotinus ) staat tegenover het zondebegrip. .
Het Ene Openbaart zich niet, dit in tegenstelling tot de christelijke God en de God-van-Messenger.
De christelijke God Openbaart zich wel en geeft geboden en verboden en de mens die deze geboden en verboden naast zich neerlegt, pleegt
volgrens de Openbaring in de optiek van de christelijke God zonde.' De mens keert zich tegen God en mist dus het door God gegeven doel.
Maar Het Ene geeft geen geboden en verboden, althans mij is daarover niets bekend.
Wanneer er geen geboden en verboden zijn, dan is er ook geen sprake van zonde in de God-mens relatie in mijn optiek.
In de wereld van bijvoorbeeld Alpha levert God door middel van Openbaring reeksen aan geboden en verboden.
Dus de wereld van Alpha staat bol van de zonde omdat het zo ongeveer niemand ook maar een fluit interesseert wat
de god-van-Alpha allemaal orakelt.
Maar Het Ene is niet de god-van-Alpha en is ook niet de christelijke God of de God-van-Messenger.
De zonde opvatting tussen mensen onderling ( bijvoorbeeld verkeersregels ), is een andere zonde opvatting als het zondebegrip tussen God en mensen.

Plotinus sprak niet de christelijke taal, maar ook aan Plotinus heeft de Ene zich geopenbaard.

Henosis voor Plotinus (204/5–270 CE) werd in zijn werken gedefinieerd als een omkering van het ontologische proces van bewustzijn via meditatie (of contemplatie ) naar geen gedachte ( nous of demiurg ) en geen verdeeldheid ( dyade ) binnen het individu (zijnde ). Zoals gespecificeerd in de geschriften van Plotinus over henologie , [noot 2] kan men een tabula rasa bereiken , een blanco toestand waarin het individu het Ene kan grijpen of ermee kan opgaan. Deze absolute eenvoud betekent dat de nous of de persoon vervolgens wordt opgelost en volledig wordt opgenomen in de monade.

(Bron: wiki translate)

Plotinus verwijst hier naar de tabula rasa. Middels contemplatie kan de mens uit zijn eigen gedachtenwereld vertrekken. Het zijn uitgerekend onze gedachten wat het persoonlijke bepaalt. Twistzieke mensen vinden dan ook hun eigen gedachten enorm belangrijk. Het is ook de reden waarom God niet gedacht kan worden.

De tabula rasa is niet verschillend van Jezus' "als gij niet wordt als de kinderen". Pasgeboren kinderen leven geestelijk feitelijk nog in God (Ene). Dit vinden we ook weer terug in Johannes 1:9 onder de woorden "komende in de wereld".

Plotinus' fasen van 'mystieke vereniging met de Ene' zoals gegeven door Mazur (2021): [9]

Fase 1, Catharsis : zelfzuivering ( afairesis ) van elke besmetting met veelheid (van elke gedachte, kennis of mentale activiteit); Het ‘verwijderen’ van het Zijn zelf ( Enneads III.8.10)
Fase 2, Mystieke zelfterugkeer: "Het intellect ... moet zich 'terugtrekken' en zich overgeven aan wat erachter ligt" ( Enneads III.8.9)
Fase 3, Autofanie : stralende visie op het eigen zelf
Fase 3.2, Zelf-unificatie: “één worden uit velen” ( Enneads VI.9.3)
Fase 4, Annihilatie : besproken in de Enneads VI.9
Fase 5, Vereniging met de Ene
Fase 5.2, Desubjectificatie

Middels zelfzuivering kan de mens de besmetting met de veelheid kwijt raken. Paulus beschrijft dat proces ook zo her en der. I.t.t. wat veel mensen denken gaat Jezus' leer niet zo zeer om een hiernamaals of een terugkeer in het vlees, maar het gaat over het verwerven van geestelijke zintuigelijkheid welke de lichamelijke zintuiglijkheid overstijgt.

In de openbaring kan er maar een God zich openbaren. Dat de christelijke God allerlei geboden en verboden geeft is logisch. Er wordt de mens een weg gewezen. Sowieso is God onbereikbaar voor hen die in zonde leven, dat gold voor Plotinus net zo goed als voor bijvoorbeeld Paulus. Of voor welk mens dan ook.

Over Alpha ga ik liever niet spreken. In feite is ieder mens op weg terug naar God, ook al beseft de mens in kwestie het zelf niet. Misschien is deze weg de weg die Alpha moet nemen?

[Messenger]

Hoewel we in het Relatieve (de wereld bijvoorbeeld waar we in leven) ons niet herinneren Wie en Wat we zijn en de Eénheid niet zien maar in plaats daarvan de afgescheidenheid, zijn en blijven we Eén met alles en iedereen en dus ook met God.

Die laatste zin is onwaar mijn inziens. De mens ervaart afgescheidenheid van elkaar omdat de mens God verlaten heeft middels kennis van goed en kwaad.

God verlaten is onmogelijk, als God alomtegenwoordig is (overal en nergens). De mens kan de schouders ophalen en God afwijzen wanneer die mens zich niets van God herinnert. Goed en kwaad, daar zijn de mensen mee bezig, God echter niet.

God is wel een met de mens, maar het omgekeerde is niet het geval. Mensen nemen elkaar de maat als 'de ander'.

De mens is wel Eén met God, alles komt voort uit God, maar is zich dit niet altijd bewust.

De terugkeer naar God kan er alleen uit bestaan als de mens in staat is om geestelijk te onderscheiden. Het is geen kwestie van niet meer herinneren (De platoonse zienswijze) , maar van geestelijke evolutie in de mens.

Dat zie ik anders. Het is een kwestie van herinneren ofwel ontwaken. Je kunt niet niet terugkeren naar God, God is immers alomtegenwoordig, dus je bent in alle gevallen altijd Thuis.

[Tufkah]

God verlaten is onmogelijk, als God alomtegenwoordig is (overal en nergens). De mens kan de schouders ophalen en God afwijzen wanneer die mens zich niets van God herinnert. Goed en kwaad, daar zijn de mensen mee bezig, God echter niet.

Wat ik al schreef: De mens heeft God verlaten, God heeft de mens niet verlaten. De mens doet de zonde, God niet. In feite zijn we het eens, maar het is niet zinvol om steeds vanuit God te schrijven. We zijn immers mens en niet God.

De mens is wel Eén met God, alles komt voort uit God, maar is zich dit niet altijd bewust.

De mens die onbewust is van God is daarmee ook onwetend van God. Zo een mens doet de zonde, juist omdat hij onwetend is van God.

Dat zie ik anders. Het is een kwestie van herinneren ofwel ontwaken. Je kunt niet niet terugkeren naar God, God is immers alomtegenwoordig, dus je bent in alle gevallen altijd Thuis.

De mens dwaalt in zijn natuurlijke geschapenheid, de thuiskomst is een geestelijke thuiskomst. Jezus zegt het in Joh 3:6 Hetgeen uit het vlees geboren is, dat is vlees; en hetgeen uit den Geest geboren is, dat is geest. In het vlees ben je per definitie niet thuis.

God baart Zichzelf in de ziel waardoor de ziel 'weet' krijgt van zichzelf en Gods grond. Met deze kennis wordt geweten dat we in Adam lichamelijk zijn geschapen, uit God worden we geestelijk geschapen. Daarom is het geen herinnering, het is geheel nieuw. Of zoals Jezus zegt: Gijlieden moet wederom geboren worden.

[Dat_beloof_ik]

God is Eén met mensen en alle overige levende wezens.
In het Absolute weet God Wie en Wat God is.

Kun je ook in normaal begrijpelijk Nederlands uitleggen wat je hier mee bedoelt, want dit komt op mij vrij inhoudsloos over.

[Pyro_123]

God is Eén met mensen en alle overige levende wezens.
In het Absolute weet God Wie en Wat God is.

Kun je ook in normaal begrijpelijk Nederlands uitleggen wat je hier mee bedoelt, want dit komt op mij vrij inhoudsloos over.

Alle mensen en levende wezens hebben het leven gemeenschappelijk. Je kunt zeggen dat ze in dat opzicht een eenheid vormen en die kun je 'god' noemen. Die overtuiging geeft absolute zekerheid dat de genoemde eenheid ook bewust is. 'God' weet dat het één is.

[Messenger]

Kun je ook in normaal begrijpelijk Nederlands uitleggen wat je hier mee bedoelt, want dit komt op mij vrij inhoudsloos over.

Alle mensen en levende wezens hebben het leven gemeenschappelijk. Je kunt zeggen dat ze in dat opzicht een eenheid vormen en die kun je 'god' noemen. Die overtuiging geeft absolute zekerheid dat de genoemde eenheid ook bewust is. 'God' weet dat het één is.

Dank voor de assistentie, precies wat ik wilde zeggen.

[Pyro_123]

Alle mensen en levende wezens hebben het leven gemeenschappelijk. Je kunt zeggen dat ze in dat opzicht een eenheid vormen en die kun je 'god' noemen. Die overtuiging geeft absolute zekerheid dat de genoemde eenheid ook bewust is. 'God' weet dat het één is.

Dank voor de assistentie, precies wat ik wilde zeggen.

Ok dan heb ik je goed begrepen

[Tufkah]

Kun je ook in normaal begrijpelijk Nederlands uitleggen wat je hier mee bedoelt, want dit komt op mij vrij inhoudsloos over.

Alle mensen en levende wezens hebben het leven gemeenschappelijk. Je kunt zeggen dat ze in dat opzicht een eenheid vormen en die kun je 'god' noemen. Die overtuiging geeft absolute zekerheid dat de genoemde eenheid ook bewust is. 'God' weet dat het één is.

De mens komt tot zelfbewustzijn door zich bewust te zijn van iets anders dan hijzelf. En dat andere is al dan niet levend. (Een huis is geen levende hond). Leven an sich is juist onbewust.

Dat klopt ook wel, want Jezus benoemt 'leven' op een andere wijze dan wij verstaan. (Laat de doden de doden begraven) Het eeuwige leven is dan ook iets anders dan ons tijdelijke leven.

[Tiberius Claudius]

Kun je ook in normaal begrijpelijk Nederlands uitleggen wat je hier mee bedoelt, want dit komt op mij vrij inhoudsloos over.

Alle mensen en levende wezens hebben het leven gemeenschappelijk.

Ze hebben de zelfde eigenschap, dat volgt automatisch.
Meer is er echter niet.
Dan is er nog een probleem wanneer is iets levend en wanneer niet?

[peda]

Zonde is metafysisch gezien "" het doel missen "'.
Maar wat is het "' doel "'.
De invulling is weer verschillend, maar als grootste gemene deler geldt m.i. wel het "' geestelijk thuis komen "'.
Nu is leven in een menselijke vorm op de nieuwe aarde uiteraard een ander "' thuis "" , als een bewust voortgaand leven in een immateriële vorm in een hemel, of het opgaan in God of opgaan in de Oerbron of welke edele benaming er ook wordt gebruikt om het meest Ultieme aan te duiden.
Kortom metafysisch gezien is er een langer rij van opvattingen rond "" thuis komen "". In ieder geval is het niet dood = dood= einde oefening.
Dood = dood is het eindpunt volgens het naturalisme. Het naturalisme doet dan in de regel ook niets met metafysica, ofwel sprookjeswereld.
Zonde= het doel missen= een visie in de metafysica. Zo mijn visie.

[Tufkah]

Zonde is het tegen de wetten van God in gaan. Dan mis je 'het doel'. Ik denk dat de mens daar vanzelf achter komt zodra hij niet langer tegen Gods geboden in gaat. Het zogeheten dubbelgebod -Marcus 12,28-34- is het hoogste gebod.

Een schriftgeleerde legde Jezus de vraag voor:

'Wat is het allereerste gebod?'

Jezus antwoordde: 'Het eerste is dit: Luister Israël,

de Heer onze God is de enige Heer;

u zult de Heer uw God liefhebben met heel uw hart en met heel uw ziel,

met heel uw verstand en met heel uw kracht.

Het tweede is dit: U zult uw naaste liefhebben als uzelf.

Een ander gebod, groter dan deze twee, is er niet.’

De schriftgeleerde zei Hem: 'Juist, Meester, terecht zegt U:

Hij is de Enige en er is geen ander dan Hij.

Hem liefhebben met heel ons hart en heel ons inzicht

en heel onze kracht en onze naaste liefhebben als onszelf

is veel meer dan alle brand‑ en slachtoffers.'

Toen Jezus zag dat hij met begrip antwoordde,

zei Hij tegen hem: 'U staat niet ver van het koninkrijk van God.'

Niemand durfde Hem nog een vraag te stellen.

Jezus geeft allerlei richtlijnen in het Evangelie. Paulus doet er in zijn brieven nog een schepje bovenop. Het dubbelgebod is het hoogste gebod, waarmee alle andere geboden vervallen. Voor hen die God liefhebben heeft God dat bereid wat geen oog gezien heeft, geen oor gehoord en in het hart niet is opgeklommen. Vanzelfsprekend is dat metafysisch van aard.

[Dat_beloof_ik]

Kun je ook in normaal begrijpelijk Nederlands uitleggen wat je hier mee bedoelt, want dit komt op mij vrij inhoudsloos over.

Alle mensen en levende wezens hebben het leven gemeenschappelijk. Je kunt zeggen dat ze in dat opzicht een eenheid vormen en die kun je 'god' noemen. Die overtuiging geeft absolute zekerheid dat de genoemde eenheid ook bewust is. 'God' weet dat het één is.

Jij en ik leven alle twee. We hebben alle twee een hoofd, twee benen, een romp en twee armen (mag ik hopen). Dat wil niet zeggen dat we dat hoofd, die 2 benen, de romp en de armen 'gemeenschappelijk hebben '. Helemaal niet zelfs. Datzelfde geldt door het leven dat we hebben. Dat leven we elk zelf. Daar is niets gemeenschappelijks aan.
Wat je doet komt op mij over als een woordenspel om maar een god te kunnen poseren. Als ik zou afsluiten met 'God' weet dat het niet één is, zouden onze posities gelijkwaardig zijn: beiden inhoudsloos.

[Messenger]

Zonde is het tegen de wetten van God in gaan.

Tegen de wetten van God ingaan is niet mogelijk vanwege de vrije wil en de onvoorwaardelijke liefde die God is.
Er zijn geen wetten van God, precies om deze redenen. Wetten zijn het fabricaat van mensen.
Het is verder een megalomane gedachte dat je als mens tegen de wil van een almachtige kan ingaan.

[Tufkah]

Zonde is het tegen de wetten van God in gaan.

Tegen de wetten van God ingaan is niet mogelijk vanwege de vrije wil en de onvoorwaardelijke liefde die God is.
Er zijn geen wetten van God, precies om deze redenen. Wetten zijn het fabricaat van mensen.
Het is verder een megalomane gedachte dat je als mens tegen de wil van een almachtige kan ingaan.

Dan zijn we het daar over oneens. De mens is notabene het paradijs uitgestuurd omdat hij tegen God in ging. Terugkeer is mogelijk voor hen die Gods wil doen.