Zonde

[Tufkah]

Nagenoeg de gehele metafysica gaat er van uit dat het met de biologische dood op aarde niet het einde is van/met het "' bewustzijn ''. In welke "' vorm "' het bewustzijn na de dood gestalte "' zal krijgen, wordt in een veelheid van totaal verschillende concepten nu juist in de metafysica behandeld. In de metafysica wordt het bewustzijn nu juist niet gezien als een emergentie van de stof, maar als een eigen, onstoffelijke "' entiteit "'.
Dat is het verschil in inzicht tussen de emergentie-volgende naturalist en de meeste metafysica volgers. Na de biologische dood, is het "" bewustzijn "' niet dood, maar vervolgt haar weg. Hoe die "' weg "' er uit ziet, lees de vele hoofdstukken daarover in het boekwerk metafysica. Interessante lectuur, zeker weten, althans voor mij.

In 'bewustzijn' ligt een universeel principe besloten, wat een mens kan weten. Dus dan is het geen kwestie meer van 'een visie'. (de wijze waarop/de opvatting van waaruit men tegen een bepaalde zaak aankijkt). Vandaar dat ik Jezus verdedig dat er eerst 'iets' uit de Geest geboren dient te worden. Dat wat uit de Geest wordt geboren heeft niets van doen met een hiernamaals. Dat we in biologische zin dood gaan is geen nieuws, maar de kern van het Evangelie is nu juist dat de dood overwonnen kan worden door Jezus.

De prikkel des doods is de zonde en de kracht der zonde is de wet. Dat is wat Paulus schrijft. Het heeft dus geen enkele zin om over een hiernamaals te filosoferen als de prikkel des doods nog aanwezig is. De gelovige zal eerst de prikkel des doods middels Jezus dienen te passeren.

Ik doe dus geen enkele uitspraak over ja/nee een hiernamaals. De uitspraak die ik doe is dat zolang er nog 'iets vooruit' is, de prikkel des doods nog aanwezig is. De zonde kunnen we immers alleen in een -gedachte- toekomst doen. Of die 'gedachte toekomst' morgen 2 december is of een hiernamaals doet er niet zoveel toe. Het begeren kan namelijk alleen iets zijn wat in de toekomst ligt. Arm van geest zijn (Matteüs 5:3) is vrij van ieder toekomstbeeld.

[Tufkah]

Maar als we de kinderen nu eens laten spreken? Wellicht weten die de Waarheid betreffende de vraag of we meerdere levens hebben?
Daarom haal ik graag aan wat jij eerder schreef over de onderzoeken van de in elk geval meer dan 1.700 kinderen die zich er spontaan van bewust zijn een eerder leven te hebben gehad, wat duidelijk geverifieerd is kunnen worden. Waarvan er ook nog eens 276 kinderen waren die zich de pauze tussen hun levens voorafgaand aan hun eigen leven konden herinneren.

Binnen het boeddhisme zegt Boeddha dat reïncarnatie juist niet okay is. De kern van het boeddhisme is dat de menselijke geest steeds 'grijpt' naar het toekomstig onvervulde middels begeerte , aversie en vooral onwetendheid/domheid. Op dat punt ben ik het eens met Boeddha. Dus reïncarnatie kan wel degelijk bestaan (Ik spreek me daar niet over uit) , maar het is allerminst een plezier. Reïncarnatie zou wel eens 'de hel' kunnen zijn. Shankara (Advaita Vedanta) noemt dat het eindeloze worden, wat in contrast staat met het eindeloze 'zijn'.

Maar zowel Boeddha als Shankara kennen geen God bij mijn weten en ook geen redding van Jezus. In zowel het boeddhisme als de Advaita Vedanta ontsnapt de mens aan de cirkel van het eindeloze worden en verdwijnt.

Er is geen enkele reden om reïncarnatie te promoten of er in te geloven indien men geen weet heeft van vorige levens. Dat tekent ook het Evangelie, er staat geen woord in over reïncarnatie. Dat gezegd hebbende is zowel het boeddhisme als de Advaita Vedanta best interessant. Het nadeel er van is dat de zaak hier in het westen consequent uit zijn verband wordt gerukt, zie ook dat verhaaltje over 'The Egg'.

Cherry picken uit het boeddhisme of de Advaita Vedanta is niet okay.

[Yours]

Maar als we de kinderen nu eens laten spreken? Wellicht weten die de Waarheid betreffende de vraag of we meerdere levens hebben?
Daarom haal ik graag aan wat jij eerder schreef over de onderzoeken van de in elk geval meer dan 1.700 kinderen die zich er spontaan van bewust zijn een eerder leven te hebben gehad, wat duidelijk geverifieerd is kunnen worden. Waarvan er ook nog eens 276 kinderen waren die zich de pauze tussen hun levens voorafgaand aan hun eigen leven konden herinneren.

Binnen het boeddhisme zegt Boeddha dat reïncarnatie juist niet okay is. De kern van het boeddhisme is dat de menselijke geest steeds 'grijpt' naar het toekomstig onvervulde middels begeerte , aversie en vooral onwetendheid/domheid. Op dat punt ben ik het eens met Boeddha. Dus reïncarnatie kan wel degelijk bestaan (Ik spreek me daar niet over uit) , maar het is allerminst een plezier. Reïncarnatie zou wel eens 'de hel' kunnen zijn. Shankara (Advaita Vedanta) noemt dat het eindeloze worden, wat in contrast staat met het eindeloze 'zijn'.

Maar zowel Boeddha als Shankara kennen geen God bij mijn weten en ook geen redding van Jezus. In zowel het boeddhisme als de Advaita Vedanta ontsnapt de mens aan de cirkel van het eindeloze worden en verdwijnt.

Er is geen enkele reden om reïncarnatie te promoten of er in te geloven indien men geen weet heeft van vorige levens. Dat tekent ook het Evangelie, er staat geen woord in over reïncarnatie. Dat gezegd hebbende is zowel het boeddhisme als de Advaita Vedanta best interessant. Het nadeel er van is dat de zaak hier in het westen consequent uit zijn verband wordt gerukt, zie ook dat verhaaltje over 'The Egg'.

Cherry picken uit het boeddhisme of de Advaita Vedanta is niet okay.

Met dit alles bestaat reïncarnatie in elk geval wel, zoals ook blijkt uit het onderzoek onder de kinderen. Of reïncarnatie nu wel of niet aangenaam is, is hier niet de kwestie.

In mijn visie doorlopen we vele religies alvorens we de kringloop hier op aarde beëindigen. Op een bepaalde manier zijn die religies in meerdere of mindere mate nodig (met daar tussendoor perioden van ongelovig zijn) om het benodigde bewustzijn te bereiken om hier de deur op aarde definitief achter ons te kunnen sluiten.

Niemand bepaalt wat dat betreft wat er voor een ander wel of niet okay is.

[Inktvlam]

Dat tekent ook het Evangelie, er staat geen woord in over reïncarnatie.

Jawel, lees Matteüs 17:10-13: “De leerlingen vroegen hem: ‘Waarom zeggen de schriftgeleerden toch dat Elia eerst moet komen?’ … Maar ik zeg jullie dat Elia al gekomen is ... Toen begrepen de leerlingen dat hij op Johannes de Doper doelde.“

Marcus bevestigt dat Johannes de Doper de reïncarnatie van Elia is. Lucas heeft het over “in de geest en kracht van Elia”, niet een duidelijke bevestiging, maar bij de evangelist Johannes zien we een opmerkelijke ontkenning.
viewtopic.php?p=119829#p119829
https://www.nieuweopenbaring.nl/boeken-lezen/1/5/

Er is een bepaalde christelijke theosofische beweging die gelooft in de karma- en reïncarnatieleer. Volgens hen is voor het aflossen van de karma-schuld één leven niet toereikend, ze wordt zelfs door een ongoddelijk leven groter. Daarom zou de mensenziel steeds weer een stoffelijk lichaam moeten aannemen en wel zo vaak, totdat het hele karma is afgelost. Gebaseerd op de volgende Bijbeltekst.
Matteüs 5:26 (en Lucas 12:59):
“Voorwaar, Ik zeg u: Gij zult daar voorzeker niet uitkomen, voordat gij de laatste penning hebt betaald.”

De reïncarnatie van Elia is een uitzonderlijk geval.
In alle andere gevallen zie ik reïncarnatie als een herkansing. Als je de materiële leerschool niet goed doorlopen hebt en vrijwel alles verkeerd gedaan hebt, krijg je nog een kans.
Reïncarnatie is geen zeldzaamheid, maar het is zeker geen gebruikelijke gang van zaken. “Een verstandige vader laat zijn kind niet meer dan één keer de universiteit (onze aardse leerschool) doorlopen”, zei iemand ooit. Het is ondoenlijk om alles in het materiële leven goed moet maken, dat kan ook goedgemaakt worden in de geestelijke wereld.

Niet alle reïncarnatie-verhalen zijn even betrouwbaar. Lorber en ook Swedenborg schrijven beiden dat (als je er open voor staat) lagere geesten hun eigen herinneringswereld kunnen projecteren in het geheugen van op aarde levende mensen. Deze beleven daardoor herinneringsbeelden die vreemd voor hen zijn. Zulke mensen menen ten onrechte, dat ze beelden zagen uit hun vorige levens.
Iets dergelijks lees ik bij Judy Hall, boek ”Déjà wie?”. Zij schrijft:
“Als karmisch counselor die zich in de afgelopen vijfentwintig jaar heeft toegelegd op het verkennen van ander levens, geloof ik impliciet in reïncarnatie en de wet van oorzaak en gevolg (karma). Dat neemt niet weg dat ik vraagtekens zet bij de geldigheid van sommige 'herinneringen' aan vorige levens, in het besef dat zelfmisleiding een maar al te reëel gevaar is. Ik heb honderden mensen geholpen terug te gaan naar andere levens en ben er rotsvast van overtuigd dat het in meerderheid werkelijk vorige levens betrof. Maar zeker niet altijd!”

[Tufkah]

Dat tekent ook het Evangelie, er staat geen woord in over reïncarnatie.

Jawel, lees Matteüs 17:10-13: “De leerlingen vroegen hem: ‘Waarom zeggen de schriftgeleerden toch dat Elia eerst moet komen?’ … Maar ik zeg jullie dat Elia al gekomen is ... Toen begrepen de leerlingen dat hij op Johannes de Doper doelde.“

Marcus bevestigt dat Johannes de Doper de reïncarnatie van Elia is. Lucas heeft het over “in de geest en kracht van Elia”, niet een duidelijke bevestiging, maar bij de evangelist Johannes zien we een opmerkelijke ontkenning.
viewtopic.php?p=119829#p119829
https://www.nieuweopenbaring.nl/boeken-lezen/1/5/

Er is een bepaalde christelijke theosofische beweging die gelooft in de karma- en reïncarnatieleer. Volgens hen is voor het aflossen van de karma-schuld één leven niet toereikend, ze wordt zelfs door een ongoddelijk leven groter. Daarom zou de mensenziel steeds weer een stoffelijk lichaam moeten aannemen en wel zo vaak, totdat het hele karma is afgelost. Gebaseerd op de volgende Bijbeltekst.
Matteüs 5:26 (en Lucas 12:59):
“Voorwaar, Ik zeg u: Gij zult daar voorzeker niet uitkomen, voordat gij de laatste penning hebt betaald.”

De reïncarnatie van Elia is een uitzonderlijk geval.
In alle andere gevallen zie ik reïncarnatie als een herkansing. Als je de materiële leerschool niet goed doorlopen hebt en vrijwel alles verkeerd gedaan hebt, krijg je nog een kans.
Reïncarnatie is geen zeldzaamheid, maar het is zeker geen gebruikelijke gang van zaken. “Een verstandige vader laat zijn kind niet meer dan één keer de universiteit (onze aardse leerschool) doorlopen”, zei iemand ooit. Het is ondoenlijk om alles in het materiële leven goed moet maken, dat kan ook goedgemaakt worden in de geestelijke wereld.

Niet alle reïncarnatie-verhalen zijn even betrouwbaar. Lorber en ook Swedenborg schrijven beiden dat (als je er open voor staat) lagere geesten hun eigen herinneringswereld kunnen projecteren in het geheugen van op aarde levende mensen. Deze beleven daardoor herinneringsbeelden die vreemd voor hen zijn. Zulke mensen menen ten onrechte, dat ze beelden zagen uit hun vorige levens.
Iets dergelijks lees ik bij Judy Hall, boek ”Déjà wie?”. Zij schrijft:
“Als karmisch counselor die zich in de afgelopen vijfentwintig jaar heeft toegelegd op het verkennen van ander levens, geloof ik impliciet in reïncarnatie en de wet van oorzaak en gevolg (karma). Dat neemt niet weg dat ik vraagtekens zet bij de geldigheid van sommige 'herinneringen' aan vorige levens, in het besef dat zelfmisleiding een maar al te reëel gevaar is. Ik heb honderden mensen geholpen terug te gaan naar andere levens en ben er rotsvast van overtuigd dat het in meerderheid werkelijk vorige levens betrof. Maar zeker niet altijd!”

Ik zie er niet direct een aanwijzing voor reïncarnatie in. De Evangelist Johannes ontkent het in de proloog. Maar het zegt niet alles, ik mis meer zaken in de Evangeliën. Het kan zijn dat bepaalde zaken er bewust zijn uitgelaten. Bijvoorbeeld: de weg van veel oosterse religie is die van mediatie, dat vinden we ook niet zo zeer in de Evangeliën evenmin als karma. Maar karma staat 100% vast. Het eeuwig wordende is karmisch van aard, het eeuwig zijn juist niet.

Mogelijk -maar dat is een wilde gok mijnerzijds- waren de Evangelisten wel bekend met dat soort zaken, maar wenste men de spirituele diepgang van Jezus er niet mee te belasten. Die diepgang is geheel afgestemd op Jezus zelf, die immers zelf de weg, het leven en de waarheid is. Dat vinden we bij Boeddha of Shankara niet terug. Bij Boeddha verwerft men verlossing van de zonde (daar samsara) middels meditatie, bij Shankara middels zelfonderzoek. Maar Jezus zegt iets geheel anders: U moet wedergeboren worden, uit de Geest geboren worden! God schenkt het u als u God lief hebt boven alles!

Paulus preludeert in zijn brieven ook op veel plaatsen op dat geestelijk geschenk van God.

Blijft staan dat de boeddhistische zienswijze is dat reïncarnatie er niet een is van herkansing, maar van straf. Geen straf vanuit een handelende God, die kent het boeddhisme immers niet, maar een straf vanuit 'zo-zijn. Hetgeen merkwaardigerwijs dan weer wel aansluit bij de God van liefde, de menselijke orde is gebaseerd op liefde en niet op de zonde. Het leven is een les in liefde en wie de les niet leert gaat maar op de blaren zitten. Lees: die blijft maar de zonde doen, dat moet je zelf weten. Vrije wil. Liefde vraagt niet om slaafsheid, maar om uit eigen beweging tot belangenloosheid komen, het opgeven van de eigen wil. Feitelijk geven we -om tot God te komen- dat wat we van God gekregen hebben terug.

[Snelheid]

Reïncarnatie als het zou bestaan is der halve heel wreed en duivels dat men steeds maar terugkeert en het zoveelste miserabele leven.Gelukkig voor hem die Hem zijn toegedaan is er een heerlijk eeuwig leven in alle volmaaktheid...........GODLOF.

[Petra]

Tja, ieder de eigen visie…..

Gelukkig wel ja ! Hoe meer verschillende zielen hoe meer vreugd is mijn gedachte

Maar als we de kinderen nu eens laten spreken? Wellicht weten die de Waarheid betreffende de vraag of we meerdere levens hebben?
Daarom haal ik graag aan wat jij eerder schreef over de onderzoeken van de in elk geval meer dan 1.700 kinderen die zich er spontaan van bewust zijn een eerder leven te hebben gehad, wat duidelijk geverifieerd is kunnen worden.

Ja, ik vond het ook een interessant artikel. Maar wat er ook uit dat onderzoek bleek was dat het wijst in de richting van vrije keuze, en geen sprake van karma/karmische wetten. Meer de Messengers visie dus.

[peda]

Voor mij blijft het onverklaarbare dat in de Walsch-visie de in de Hemel in de status van "" Volkomenheid "" verkerende Godsvonk , toch niet Volledig is omdat de Godsvonk vrijwillig besluit om op aarde vooraf bepaalde empirische ervaringen op te doen.
Hetzelfde geldt voor mij rond de gnosis opvatting die ook herkenbaar onder de hindoe wordt beleden, dat de Godsvonk in contact komt met de lage stoffelijke natuur en deze stoffelijke natuur kennelijk zo aantrekkelijk vind, dat de eigen goddelijkheid wordt ingeruild voor stoffelijke geneugten. Via een langdurig reïncarnatie traject, moet dan de eigen goddelijkheid zich losmaken van de stoffelijke geneugten om weer waarlijk God te kunnen zijn en Thuis te komen.
Een beetje Jip en Janneke, maar mijn onverklaarbaarheid is wel, waarom is de Goddelijkheid niet zodanig sterk dat de hele reis in de stoffelijke wereld niet overbodig is.

[Messenger]

Voor mij blijft het onverklaarbare dat in de Walsch-visie de in de Hemel in de status van "" Volkomenheid "" verkerende Godsvonk , toch niet Volledig is omdat de Godsvonk vrijwillig besluit om op aarde vooraf bepaalde empirische ervaringen op te doen.

Het empirisch ervaren is niet vooraf bepaald. Tijdens de ervaring kan gekozen worden uit een zee van oneindige mogelijkheden en uitkomsten. Wat je gaat kiezen en wat de uitkomst is, is de verrassing.

[peda]

Voor mij blijft het onverklaarbare dat in de Walsch-visie de in de Hemel in de status van "" Volkomenheid "" verkerende Godsvonk , toch niet Volledig is omdat de Godsvonk vrijwillig besluit om op aarde vooraf bepaalde empirische ervaringen op te doen.

Het empirisch ervaren is niet vooraf bepaald. Tijdens de ervaring kan gekozen worden uit een zee van oneindige mogelijkheden en uitkomsten. Wat je gaat kiezen en wat de uitkomst is, is de verrassing.

Dat is geen antwoord op mijn vraag. Wanneer er vooraf in de Hemel nog wat ontbreekt, is er m.i. geen sprake van Volkomenheid. Het gemis aan empirische ervaring, waar nooit genoeg van te krijgen is, is voor mij een teken van Onvolkomenheid. De Onvolkomen God !!

[Tufkah]

Een God die zichzelf wil ervaren en daarvoor zichzelf moet vergeten lijkt verdacht veel op een gewoon zondig mens.......

[Yours]

Tja, ieder de eigen visie…..

Gelukkig wel ja ! Hoe meer verschillende zielen hoe meer vreugd is mijn gedachte

Maar als we de kinderen nu eens laten spreken? Wellicht weten die de Waarheid betreffende de vraag of we meerdere levens hebben?
Daarom haal ik graag aan wat jij eerder schreef over de onderzoeken van de in elk geval meer dan 1.700 kinderen die zich er spontaan van bewust zijn een eerder leven te hebben gehad, wat duidelijk geverifieerd is kunnen worden.

Ja, ik vond het ook een interessant artikel. Maar wat er ook uit dat onderzoek bleek was dat het wijst in de richting van vrije keuze, en geen sprake van karma/karmische wetten. Meer de Messengers visie dus.

Ook ik ben overtuigd van de vrije wil en de keuzes die men op basis daarvan maakt, zowel in het Goed als in het Kwaad.

Uit dat onderzoek bleek dus dat 1.700 kinderen gemakkelijk toegang hadden tot de herinneringen aan hun vroegere leven. In mijn visie zat er geen ‘slot op’ wat bij de meeste mensen normaliter het geval is. Dan kun je (ook) niet geconfronteerd worden met eventuele ‘kwade’ daden uit dat vorige leven. Je zou daar namelijk totaal ‘verlamd’ door kunnen raken en dan kun je dus gewoon niets meer in je huidige leven. Binnen de levensschouw bij de fysieke dood krijgt men overigens, zoals ook Messenger meldt, een overzicht van alles van het afgelopen leven.

Over de ‘blanco staat’ van pasgeboren kinderen: ze komen in principe weer met een schone lei ter wereld. Totdat er in de puberteit/adolescentie (of eerder) eventueel bepaalde dingen uit het onderbewuste opborrelen en opnieuw aan de oppervlakte komen. (Daarbinnen heeft de opvoeding/cultuur waarbinnen men geboren wordt natuurlijk ook zijn invloed). Opnieuw heeft men dan de keuze om de ‘goede’ of de ‘kwade’ kant op te gaan. En/of goed te gaan maken.

Tenslotte: Sommige mensen zijn gewoon nog altijd heerlijk blanco van zichzelf: houden zo!

[peda]

Een God die zichzelf wil ervaren en daarvoor zichzelf moet vergeten lijkt verdacht veel op een gewoon zondig mens.......

Dat is precies de kritiek die ik heb op de gedachten van Walsch.
Maar ook op de Godsvonk-gedachte die zich verbindt met de stoffelijke wereld en daarmede de Goddelijkheid quasi vergeet ( gnosis, vormen van hindoeïsme ) en via een lang reïncarnatie trajekt weer los moet geraken van de stoffelijke invloed om weer Thuis te komen, heb ik kritiek. Volkomenheid is Volkomenheid en hoe Volkomenheid onvolkomen kan worden, dat is mij niet duidelijk.

[Tufkah]

Een God die zichzelf wil ervaren en daarvoor zichzelf moet vergeten lijkt verdacht veel op een gewoon zondig mens.......

Dat is precies de kritiek die ik heb op de gedachten van Walsch.
Maar ook op de Godsvonk-gedachte die zich verbindt met de stoffelijke wereld en daarmede de Goddelijkheid quasi vergeet ( gnosis, vormen van hindoeïsme ) en via een lang reïncarnatie trajekt weer los moet geraken van de stoffelijke invloed om weer Thuis te komen, heb ik kritiek. Volkomenheid is Volkomenheid en hoe Volkomenheid onvolkomen kan worden, dat is mij niet duidelijk.

Het is mij inmiddels ook duidelijk dat Walsch geïnspireerd is door het hindoeïsme, maar dan net even anders. Ook bij Shankara heeft men een weg af te leggen. Namelijk die van zelfkennis.

Daarom hou ik het bij de Bijbel, we (de mens) heeft de mogelijkheid om mede-volkomenheid te verkrijgen. En dat is door zich van het zondige aardse bestaan af te wenden. De God van Walsch staat diametraal tegenover de Vader van Jezus. De liefde des Vaders is niet weggelegd voor hen die de wereld lief hebben. De God van Walsch daarentegen is verzot op zichzelf ervaren in de wereld.

Twee tegenovergestelde uitgangspunten en beiden een God van liefde?

[Yours]

Aanvulling.

Ik zie dat ik in mijn bericht van 13.32 uur niet concreet in ben gegaan op hetgeen je schreef over karma, Petra.

Wat te zeggen over karma/oorzaak en gevolg. Het is mijn ‘ja’ tegenover een ander zijn ‘nee’. Ik kan wel zeggen dat wanneer je in het ene leven dader bent, je in een volgend leven slachtoffer zult kunnen zijn. Zodat je dan ervaart wat het is om dat aan den lijve te ondervinden, waardoor je het (zeer waarschijnlijk) zelf niet meer zult doen. Maar bewijzen kan ik dat niet.

Voor mezelf weet ik het in elk geval wel zeker dat karma/oorzaak en gevolg bestaat en dat ik wat dat betreft een ander niet aan wil doen, wat ik zelf ook niet wil dat mij aangedaan wordt. Kortom, dat ik probeer de Gulden Regel toe te passen.

[Snelheid]

Hen zonder zondekennis van zichzelf zijn vijanden van hun eigen persoon en leugenaars.

[Tin]

Nagenoeg de gehele metafysica gaat er van uit dat het met de biologische dood op aarde niet het einde is van/met het "' bewustzijn ''. In welke "' vorm "' het bewustzijn na de dood gestalte "' zal krijgen, wordt in een veelheid van totaal verschillende concepten nu juist in de metafysica behandeld. In de metafysica wordt het bewustzijn nu juist niet gezien als een emergentie van de stof, maar als een eigen, onstoffelijke "' entiteit "'.
Dat is het verschil in inzicht tussen de emergentie-volgende naturalist en de meeste metafysica volgers. Na de biologische dood, is het "" bewustzijn "' niet dood, maar vervolgt haar weg. Hoe die "' weg "' er uit ziet, lees de vele hoofdstukken daarover in het boekwerk metafysica. Interessante lectuur, zeker weten, althans voor mij.

Er wordt veel nadruk gelegd op, ik zal het maar noemen, 'persoonlijk' bewustzijn. Ook in deze bijdrage ligt daar de nadruk op. Bewustzijn als een persoonlijk iets dat na de dood van een persoon al of niet blijft bestaan. Zelf vraag ik me af of er niet wat teveel belang aan dat persoonlijke wordt gehecht. De persoonlijke bewustzijns inhouden. Die men wil bestendigen. Vandaar die vraag/wens/geloof omtrent bewustzijn na de dood. Zou je 'bewustzijn' ook niet meer kunnen zien als een universeel gegeven of een aangezicht van de realiteit, waarbij dat bewustzijn van het persoonlijke niet echt rol van belang speelt?
De vraag omtrent de rol die 'stof' en 'bewustzijn' spelen binnen de 'realiteit' blijft vervolgens wel een heel interessante.
Het zien van bewustzijn als emergentie van de stof blijft daarbij voor mij een onaannemelijke. Vandaar dat ik naast 'vriend van de wetenschap' zeker ook 'vriend van de metafysica' blijf.

[Tin]

Ja, ik vond het ook een interessant artikel. Maar wat er ook uit dat onderzoek bleek was dat het wijst in de richting van vrije keuze, en geen sprake van karma/karmische wetten. Meer de Messengers visie dus.

Kan je dat iets nader uitleggen?
In eerste instantie ben ik geneigd te zeggen: men herinnert zich iets (en interpreteert dat vervolgens) of men herinnert zich niet iets.. Dat is geen kwestie van keuze.
En als men iets kiest is het de vraag of men anders zou kunnen kiezen dan men kiest. Zo niet zou je weer kunnen zeggen dat het binnen het kader van de karmische wetten valt.

[Tufkah]

Er kan geweten worden wat bewustzijn is. Erg ingewikkeld is dat niet. Bewustzijn is de relatie tussen het waarnemend subject en het waargenomen object. Deze relatie is bij iedereen exact hetzelfde. Zoiets als een persoonlijk bewustzijn bestaat dus eigenlijk niet. Je bent je bewust van de persoon die je bent in deze wereld, maar dat is heel wat anders. Het onderwerp bewustzijn wordt dus eigenlijk te groot gemaakt, juist omdat het zo eenvoudig is. En vooral omdat mensen bewustzijn zich toe-eigenen. (Ik ben mijn bewustzijn verloren.)

Diepgang op dit onderwerp is alleen te vinden als men zich van de zonde afkeert. Niet omdat dan ook het bewust-zijn van de zonde verdwijnt maar omdat er nieuwe geestelijkheden zich openen. Dan plaatst namelijk de zonde zich in de relatie tussen het waarnemend subject en het waargenomen object.

[Messenger]

Een God die zichzelf wil ervaren en daarvoor zichzelf moet vergeten lijkt verdacht veel op een gewoon zondig mens.......

Dat is precies de kritiek die ik heb op de gedachten van Walsch.
Maar ook op de Godsvonk-gedachte die zich verbindt met de stoffelijke wereld en daarmede de Goddelijkheid quasi vergeet ( gnosis, vormen van hindoeïsme ) en via een lang reïncarnatie trajekt weer los moet geraken van de stoffelijke invloed om weer Thuis te komen, heb ik kritiek. Volkomenheid is Volkomenheid en hoe Volkomenheid onvolkomen kan worden, dat is mij niet duidelijk.

De volkomenheid kun je vergeten door de illusie te creëren dat er onvolkomenheid bestaat. Door empirische ervaring kun je dan denken en geloven dat je onvolkomen bent.

Evenals dat je kunt geloven in de gecreëerde illusie dat afgescheidenheid tussen jou en God bestaat.

Over de illusies van de mens kan ik meer vertellen, maar dat doe ik in een nieuw topic een dezer dagen.

[Yours]

Dat is precies de kritiek die ik heb op de gedachten van Walsch.
Maar ook op de Godsvonk-gedachte die zich verbindt met de stoffelijke wereld en daarmede de Goddelijkheid quasi vergeet ( gnosis, vormen van hindoeïsme ) en via een lang reïncarnatie trajekt weer los moet geraken van de stoffelijke invloed om weer Thuis te komen, heb ik kritiek. Volkomenheid is Volkomenheid en hoe Volkomenheid onvolkomen kan worden, dat is mij niet duidelijk.

De volkomenheid kun je vergeten door de illusie te creëren dat er onvolkomenheid bestaat. Door empirische ervaring kun je dan denken en geloven dat je onvolkomen bent.

Evenals dat je kunt geloven in de gecreëerde illusie dat afgescheidenheid tussen jou en God bestaat.

Het scheppen van illusies/dit mechanisme zorgt er in mijn visie uiteindelijk voor dat de afgescheidenheid tussen jou en God een feit/de realiteit is/wordt. Want er is geen God die ingrijpt als men ‘zonden’ doet in de ‘onvolkomenheid’, waardoor men daar steeds verder en verder mee gaat. En de afgescheidenheid op een bepaald moment een feit is: zie dan maar weer eens Thuis te komen.

[peda]

Nagenoeg de gehele metafysica gaat er van uit dat het met de biologische dood op aarde niet het einde is van/met het "' bewustzijn ''. In welke "' vorm "' het bewustzijn na de dood gestalte "' zal krijgen, wordt in een veelheid van totaal verschillende concepten nu juist in de metafysica behandeld. In de metafysica wordt het bewustzijn nu juist niet gezien als een emergentie van de stof, maar als een eigen, onstoffelijke "' entiteit "'.
Dat is het verschil in inzicht tussen de emergentie-volgende naturalist en de meeste metafysica volgers. Na de biologische dood, is het "" bewustzijn "' niet dood, maar vervolgt haar weg. Hoe die "' weg "' er uit ziet, lees de vele hoofdstukken daarover in het boekwerk metafysica. Interessante lectuur, zeker weten, althans voor mij.

Er wordt veel nadruk gelegd op, ik zal het maar noemen, 'persoonlijk' bewustzijn. Ook in deze bijdrage ligt daar de nadruk op. Bewustzijn als een persoonlijk iets dat na de dood van een persoon al of niet blijft bestaan. Zelf vraag ik me af of er niet wat teveel belang aan dat persoonlijke wordt gehecht. De persoonlijke bewustzijns inhouden. Die men wil bestendigen. Vandaar die vraag/wens/geloof omtrent bewustzijn na de dood. Zou je 'bewustzijn' ook niet meer kunnen zien als een universeel gegeven of een aangezicht van de realiteit, waarbij dat bewustzijn van het persoonlijke niet echt rol van belang speelt?
De vraag omtrent de rol die 'stof' en 'bewustzijn' spelen binnen de 'realiteit' blijft vervolgens wel een heel interessante.
Het zien van bewustzijn als emergentie van de stof blijft daarbij voor mij een onaannemelijke. Vandaar dat ik naast 'vriend van de wetenschap' zeker ook 'vriend van de metafysica' blijf.

Hallo Tin,

Het doet mij grote deugd dat jij net als ik je "' vriend der wetenschap "' in combinatie met "' vriend der goede metafysica noemt.
Ik voeg bij metafysica wel nadrukkelijk het woordje "' goede "' toe, omdat niet alles dat in de volksmond metafysica wordt genoemd ook in mijn optiek "' goede "' metafysica is. Er zijn veel spirituele kul verhalen in omloop, maar "' misbruik "' kom je ook buiten de metafysica tegen.

[peda]

Dat is precies de kritiek die ik heb op de gedachten van Walsch.
Maar ook op de Godsvonk-gedachte die zich verbindt met de stoffelijke wereld en daarmede de Goddelijkheid quasi vergeet ( gnosis, vormen van hindoeïsme ) en via een lang reïncarnatie trajekt weer los moet geraken van de stoffelijke invloed om weer Thuis te komen, heb ik kritiek. Volkomenheid is Volkomenheid en hoe Volkomenheid onvolkomen kan worden, dat is mij niet duidelijk.

De volkomenheid kun je vergeten door de illusie te creëren dat er onvolkomenheid bestaat. Door empirische ervaring kun je dan denken en geloven dat je onvolkomen bent.

Evenals dat je kunt geloven in de gecreëerde illusie dat afgescheidenheid tussen jou en God bestaat.

Over de illusies van de mens kan ik meer vertellen, maar dat doe ik in een nieuw topic een dezer dagen.

In de metafysica is de algemene weg wel gericht op het Thuis komen. Bij reïncarnatie is Thuis-komen verlost zijn van reïncarnatie.
Dat betekent dat "' wie "" Thuis komt, de Volkomenheid bereikt heeft en niet meer teruggaat naar de "" fase "' van Onvolkomenheid.
Bij Walsch is dat wel het geval, onder de noemer van "' onvolkomen empirische ervaringen opdoen "'. De Walsch-gedachte neemt in mijn optiek een plaats in op de metafysca-doel-liniaal die redelijk uniek is, namelijk de "' omgekeerde weg "'.

[Tufkah]

Dat is precies de kritiek die ik heb op de gedachten van Walsch.
Maar ook op de Godsvonk-gedachte die zich verbindt met de stoffelijke wereld en daarmede de Goddelijkheid quasi vergeet ( gnosis, vormen van hindoeïsme ) en via een lang reïncarnatie trajekt weer los moet geraken van de stoffelijke invloed om weer Thuis te komen, heb ik kritiek. Volkomenheid is Volkomenheid en hoe Volkomenheid onvolkomen kan worden, dat is mij niet duidelijk.

De volkomenheid kun je vergeten door de illusie te creëren dat er onvolkomenheid bestaat. Door empirische ervaring kun je dan denken en geloven dat je onvolkomen bent.

Evenals dat je kunt geloven in de gecreëerde illusie dat afgescheidenheid tussen jou en God bestaat.

Over de illusies van de mens kan ik meer vertellen, maar dat doe ik in een nieuw topic een dezer dagen.

Efeziers 3:19 gaat over de volkomenheid van God, deze 'stroomt' waardoor de mens vervuld kan worden met de volkomenheid van God. Vanuit de tijd bezien is zelfs deze vervulling een moment opname. De mens moet altijd weer terug naar zijn onvolkomenheid van het geschapene. Alles wat geschapen is, is per definitie onvolkomen omdat het uit tegendelen bestaat. Zonder onvolkomenheid was de Gods schepping onmogelijk.

In Genesis 1 vinden we dat terug als:
En God zag, dat het licht goed was, en God maakte scheiding tussen het licht en de duisternis. En God noemde het licht dag, en de duisternis noemde Hij nacht.

Het 'scheiden' is de scheppingsact en door het scheppen an sich (de scheiding) bestaan sedert Genesis 1 de dag en de nacht uit elkaar. Dag en nacht zijn dus beiden onvolkomen. Tenzij je dag en nacht ook als illusie bestempelt is onvolkomenheid een feit.

[peda]

Inderdaad is onvolkomenheid een feit, maar de onvolkomenheid is de status van de stoffelijke wereld.
Of de onvolkomenheid nu wordt toegeschreven aan de zondeval of aan een lage emanatie-status, het blijft metafysisch wel zo dat de stoffelijke wereld geen volkomen wereld is of zal kunnen worden. Een nieuwe schepping of een esoterisch Tuis-komen, is de oplossing en dus het Grote Doel van de zielen, godsvonken of hoe de onstoffelijke entiteiten ook genoemd mogen worden. Dat het Thuis-komen door de vele volgers totaal verschillend wordt ingevuld, is daarbij een tweede, het Doel is Thuis-komen.