Samadhi, eenheid van subject en object.

[Tufkah]

Samadhi is de staat van bewustzijn waarin de menselijke geest door perfecte meditatie één is geworden met het object van meditatie, vrij van enige activiteit. Samadhi wordt wel omschreven als diepe contemplatie, trance, heelheidsbeleving of eenwording.

Het bewust heengaan van een yogi door volledige absorptie in de staat van nirvikalpa samadhi om zich vervolgens uit het lichaam terug te trekken wordt wel mahasamadhi ('grote samadhi') genoemd. Zodoende wordt de term samadhi of mahasamadhi ook wel gebruikt voor de laatste rustplaats van het lichaam van de yogi. Vaak worden de lichamen van dergelijke, gerealiseerde yogi's namelijk niet traditioneel gecremeerd, maar in een tombe of mausoleum begraven.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Samadhi_(yoga)

[Pyro_123]

Ik wil er bij opmerken dat ik respect heb voor het boeddhisme en de yogi's, maar het (meditatie) zelf niet beoefen. Mijn weg is anders verlopen. Een begrip als contemplatie is binnen het christendom uiteraard ook niet onbekend. Augustinus was volgens mij degene die er nadruk op legde.

Het boeddhisme en hindoeisme kennen technieken waarmee je jezelf kunt dood mediteren, dat wist ik al wel. Dat betekent niet, dat zo'n vorm van zelf gekozen dood een soort absoluut hoogtepunt van meditatie is, alsof de weg van het mediteren daartoe zou leiden. Ten minste, zo zie ik het niet.
In het evangelie staat de uitspraak van Jezus opgetekend dat hij vrijwillig zijn leven aflegde en dat niemand het hem ontnam. Dat lijkt aardig in de buurt te komen van wat deze yogi's bezielt, zo op het eerste gezicht. Maar of het ermee equivalent is?

[Dat_beloof_ik]

Wat moet ik me voorstellen bij 'de menselijke geest is één geworden met het object van meditatie'?

[Dat_beloof_ik]

Ik wil er bij opmerken dat ik respect heb voor het boeddhisme en de yogi's, maar het (meditatie) zelf niet beoefen. Mijn weg is anders verlopen. Een begrip als contemplatie is binnen het christendom uiteraard ook niet onbekend. Augustinus was volgens mij degene die er nadruk op legde.

Het boeddhisme en hindoeisme kennen technieken waarmee je jezelf kunt dood mediteren, dat wist ik al wel. Dat betekent niet, dat zo'n vorm van zelf gekozen dood een soort absoluut hoogtepunt van meditatie is, alsof de weg van het mediteren daartoe zou leiden. Ten minste, zo zie ik het niet.
In het evangelie staat de uitspraak van Jezus opgetekend dat hij vrijwillig zijn leven aflegde en dat niemand het hem ontnam. Dat lijkt aardig in de buurt te komen van wat deze yogi's bezielt, zo op het eerste gezicht. Maar of het ermee equivalent is?

O, is het gewoon zelfmoord? Waarom dat dan niet gewoon zeggen?

[Tufkah]

Ik wil er bij opmerken dat ik respect heb voor het boeddhisme en de yogi's, maar het (meditatie) zelf niet beoefen. Mijn weg is anders verlopen. Een begrip als contemplatie is binnen het christendom uiteraard ook niet onbekend. Augustinus was volgens mij degene die er nadruk op legde.

In het evangelie staat de uitspraak van Jezus opgetekend dat hij vrijwillig zijn leven aflegde en dat niemand het hem ontnam. Dat lijkt aardig in de buurt te komen van wat deze yogi's bezielt, zo op het eerste gezicht. Maar of het ermee equivalent is?

Ik beschouw het niet als equivalent, Jezus was gehoorzaam aan de Vader. Er staat geschreven: "Mijn Vader, indien het mogelijk is, laat deze beker Mij voorbijgaan."

Het boeddhisme (van het hindoeïsme weet ik minder) kent eenheid van subject en object. Zij bereiken het alleen middels meditatie. En daar mis ik toch wat in vergelijking met het christendom. Het christendom (in zijn oorspronkelijkheid) is de weg van naastenliefde, waarvan Jezus dan weer het ultieme voorbeeld is. Hij gaf zijn leven voor ons.

Het boeddhisme en hindoeisme kennen technieken waarmee je jezelf kunt dood mediteren, dat wist ik al wel. Dat betekent niet, dat zo'n vorm van zelf gekozen dood een soort absoluut hoogtepunt van meditatie is, alsof de weg van het mediteren daartoe zou leiden. Ten minste, zo zie ik het niet.

Het boeddhisme gaat er van uit dat er niet zo iets als een 'zelf' is, zij hechten geen enkele waarde aan het 'zelf'. Een gedicht van Thich Nhat Hanh :

Dit lichaam is niet ik.
Ik ben niet gevangen in dit lichaam,
Ik ben leven zonder grens.

Ik ben nooit geboren en ik sterf nooit.
Kijk naar de oceaan en naar de hemel vol sterren,
manifestaties van mijn wonderlijke, ware geest.

Sinds de tijd zonder begin, ben ik altijd vrij geweest.

Geboorte en dood zijn slechts deuren waar we doorheen gaan,
heilige drempels op onze reis.

Geboorte en dood zijn een verstoppertjesspel.

Dus lach met mij,
houd mijn hand vast,
laten we elkaar gedag zeggen,
gedag zeggen om elkaar weer te ontmoeten.

We ontmoeten elkaar vandaag,
we zullen elkaar morgen ontmoeten,
we ontmoeten elkaar ieder moment aan de bron,
we ontmoeten elkaar in alle vormen van het leven.

----------------------

Dit lijkt meer op Messenger's geloof, doch dat geloof hang ik niet aan. De geestelijke eenheid van subject en object (Samadhi) zoals ik die ken, daar ben ik zelf één met de waargenomen objecten (wereld). Deze eenheid is te bereiken middels naastenliefde en contemplatie. In zekere zin kennen we die eenheid allemaal wel, wie kent niet de magie waar men zich één voelt met de natuur? Als het onderscheid tussen mijzelf en het waargenomene wegvalt? Doch om dat als een levenshouding te verwezenlijken is een ander verhaal. Met alle respect voor andersdenkenden, ben ik de mening toegedaan dat Jezus' leer weliswaar raakvlakken heeft met die van Boeddha, maar dat Jezus toch wat verder gaat. Jezus erkent het bestaan van een 'zelf' , maar stelt dat deze zelf an sich geen bestaansrecht heeft in de eeuwigheid.

[Tufkah]

Wat moet ik me voorstellen bij 'de menselijke geest is één geworden met het object van meditatie'?

https://nl.wikipedia.org/wiki/Subject-o ... legen%20is.

Kort door de bocht is er de scheiding van mens als kennend en onderzoekend subject, en anderzijds de werkelijkheid als object dat buiten de mens gelegen is.

Je vraagt mij wat wat je je moet voorstellen. Wel, je kunt je mentaal gezien alleen (denk)objecten voorstellen. Het voorstellend subject (jij) valt buiten het voorstellen. Het voorstellend subject is op geen enkele wijze voor te stellen, waar te nemen.

In de meditatie kan de menselijke geest één worden met het object van mediatie. In die meditatie (Samadhi) is het voorstellend subject wel kenbaar. Omdat zij een eenheid vormen. Deze kennis neemt de Yogi mee in zijn leven. Echter, in de wiki link staat onder nummer 3 het volgende:

Samādhi treedt op wanneer het object van dhyāna het subject wordt, waardoor het zelfbewustzijn verdwijnt en men opgaat in het object van meditatie.

Dit is een wezenlijk verschil met hoe ik 'Samadhi' ken. Als subject en object één worden, dan ontstaat juist zelfbewustzijn, maar uiteraard niet het bewust zijn van mijzelf als verschijning (object). Het is juist het ontsnappen aan dat wat verschijnt. Dat is de essentie van het verschil tussen Jezus en Boeddha.

[Snelheid]

Het boedisme is al zo geen godsdienst en hun zogenaamde meditatie is niets anders dan een vorm van zelfbevrediging.

[Pyro_123]

In de meditatie kan de menselijke geest één worden met het object van mediatie. In die meditatie (Samadhi) is het voorstellend subject wel kenbaar. Omdat zij een eenheid vormen. Deze kennis neemt de Yogi mee in zijn leven. Echter, in de wiki link staat onder nummer 3 het volgende:

Samādhi treedt op wanneer het object van dhyāna het subject wordt, waardoor het zelfbewustzijn verdwijnt en men opgaat in het object van meditatie.

Dit is een wezenlijk verschil met hoe ik 'Samadhi' ken. Als subject en object één worden, dan ontstaat juist zelfbewustzijn, maar uiteraard niet het bewust zijn van mijzelf als verschijning (object). Het is juist het ontsnappen aan dat wat verschijnt. Dat is de essentie van het verschil tussen Jezus en Boeddha.

Ik vind een en ander best moeilijk te begrijpen. Maar als er een bottom line is waarbij je zo mediteert, dat je lichaam er compleet de brui aan geeft, dan ben je wel wat te ver gegaan, lijkt mij. Het zelfbewustzijn zover laten verdwijnen dat je lichaamsbewustzijn er mee ophoudt, niet meer kunnen / willen verbinden met het materiële bestaan. Het klinkt mij toch in de oren als eigenmachtig een besluit nemen over iets waar je beter vanaf zou blijven. Dat gedoe met opgaan van object en subject in elkaar enzo is interessante filosofie, zij het moeilijk, daar niet van. Maar wat dan als je daar zo diep in gaat dat je lichaam erdoor sterft? Juist als het een heilige drempel betreft, zoals dat geciteerde gedicht zegt, wie zijn wij dan om dat te betreden.

[Dat_beloof_ik]

Wat moet ik me voorstellen bij 'de menselijke geest is één geworden met het object van meditatie'?

https://nl.wikipedia.org/wiki/Subject-o ... legen%20is.

Kort door de bocht is er de scheiding van mens als kennend en onderzoekend subject, en anderzijds de werkelijkheid als object dat buiten de mens gelegen is.

Je vraagt mij wat wat je je moet voorstellen. Wel, je kunt je mentaal gezien alleen (denk)objecten voorstellen. Het voorstellend subject (jij) valt buiten het voorstellen. Het voorstellend subject is op geen enkele wijze voor te stellen, waar te nemen.

In de meditatie kan de menselijke geest één worden met het object van mediatie. In die meditatie (Samadhi) is het voorstellend subject wel kenbaar. Omdat zij een eenheid vormen. Deze kennis neemt de Yogi mee in zijn leven. Echter, in de wiki link staat onder nummer 3 het volgende:

Samādhi treedt op wanneer het object van dhyāna het subject wordt, waardoor het zelfbewustzijn verdwijnt en men opgaat in het object van meditatie.

Dit is een wezenlijk verschil met hoe ik 'Samadhi' ken. Als subject en object één worden, dan ontstaat juist zelfbewustzijn, maar uiteraard niet het bewust zijn van mijzelf als verschijning (object). Het is juist het ontsnappen aan dat wat verschijnt. Dat is de essentie van het verschil tussen Jezus en Boeddha.

Vreemd, ik kan mezelf heel goed waarnemen zonder te mediteren.

[Tufkah]

In de meditatie kan de menselijke geest één worden met het object van mediatie. In die meditatie (Samadhi) is het voorstellend subject wel kenbaar. Omdat zij een eenheid vormen. Deze kennis neemt de Yogi mee in zijn leven. Echter, in de wiki link staat onder nummer 3 het volgende:

Samādhi treedt op wanneer het object van dhyāna het subject wordt, waardoor het zelfbewustzijn verdwijnt en men opgaat in het object van meditatie.

Dit is een wezenlijk verschil met hoe ik 'Samadhi' ken. Als subject en object één worden, dan ontstaat juist zelfbewustzijn, maar uiteraard niet het bewust zijn van mijzelf als verschijning (object). Het is juist het ontsnappen aan dat wat verschijnt. Dat is de essentie van het verschil tussen Jezus en Boeddha.

Ik vind een en ander best moeilijk te begrijpen. Maar als er een bottom line is waarbij je zo mediteert, dat je lichaam er compleet de brui aan geeft, dan ben je wel wat te ver gegaan, lijkt mij. Het zelfbewustzijn zover laten verdwijnen dat je lichaamsbewustzijn er mee ophoudt, niet meer kunnen / willen verbinden met het materiële bestaan. Het klinkt mij toch in de oren als eigenmachtig een besluit nemen over iets waar je beter vanaf zou blijven. Dat gedoe met opgaan van object en subject in elkaar enzo is interessante filosofie, zij het moeilijk, daar niet van. Maar wat dan als je daar zo diep in gaat dat je lichaam erdoor sterft? Juist als het een heilige drempel betreft, zoals dat geciteerde gedicht zegt, wie zijn wij dan om dat te betreden.

De toestand van Samadhi zelf is niet levensbedreigend of zoiets. Het is geestelijk waarnemen, waar de mens normaliter zintuigelijk/lichamelijk waarneemt. Lichaamsbewustzijn is dus afwezig in Samadhi, maar dat wil niet zeggen dat het lichaam dood is. Ons lichaam functioneert voornamelijk autonoom. Maar Samadhi brengt met zich mee dat de waargenomen objecten (alles wat verschijnt) ook geestelijk zijn. We spreken dus over een volledig geestelijke toestand. In lichaamsbewustzijn is de mens verplicht om zintuigelijk waar te nemen. Maar de kennis van Samadhi brengt met zich mee dat de gehele wereld zoals wij die waarnemen een geestelijke schepping is. Hetgeen dan weer correspondeert met de christelijke opvatting dat God Geest is én Schepper. God schept op geestelijke wijze het universum.

Maar als je lichaam sterft (wat dus bewust schijnt te kunnen) , dan kan ik daar momenteel niet achter staan. Ons leven is gegeven door God en het is aan God wanneer het eindigt.

[Tufkah]

Vreemd, ik kan mezelf heel goed waarnemen zonder te mediteren.

Dat is niet vreemd, dat kan iedereen. Dat heet zintuigelijk waarnemen en lichaamsbewustzijn. Daar gaat dit dus niet over.

[Pyro_123]

De toestand van Samadhi zelf is niet levensbedreigend of zoiets. Het is geestelijk waarnemen, waar de mens normaliter zintuigelijk/lichamelijk waarneemt. Lichaamsbewustzijn is dus afwezig in Samadhi, maar dat wil niet zeggen dat het lichaam dood is. Ons lichaam functioneert voornamelijk autonoom. Maar Samadhi brengt met zich mee dat de waargenomen objecten (alles wat verschijnt) ook geestelijk zijn. We spreken dus over een volledig geestelijke toestand. In lichaamsbewustzijn is de mens verplicht om zintuigelijk waar te nemen. Maar de kennis van Samadhi brengt met zich mee dat de gehele wereld zoals wij die waarnemen een geestelijke schepping is. Hetgeen dan weer correspondeert met de christelijke opvatting dat God Geest is én Schepper. God schept op geestelijke wijze het universum.

Maar als je lichaam sterft (wat dus bewust schijnt te kunnen) , dan kan ik daar momenteel niet achter staan. Ons leven is gegeven door God en het is aan God wanneer het eindigt.

Ik zie die 'geestelijke schepping' toch wel als geïntegreerd met de materiële. Het 'zoals in de hemel, ook op de aarde' lijkt me getuigen van een gezonde balans. Een overtuiging waarin voor het materiële geen plaats meer is - dat 'doodgemediteerde' lichaam, zeg maar - komt op mij over als een onbalans.

[Pyro_123]

Het boedisme is al zo geen godsdienst en hun zogenaamde meditatie is niets anders dan een vorm van zelfbevrediging.

Eigenlijk geloven ze niet eens in een zelf als ik het goed begrijp, en dat kan hele rare consequenties hebben.

[Snelheid]

Het boedisme is al zo geen godsdienst en hun zogenaamde meditatie is niets anders dan een vorm van zelfbevrediging.

Eigenlijk geloven ze niet eens in een zelf als ik het goed begrijp, en dat kan hele rare consequenties hebben.

Inderdaad en niet zo best.

[Tufkah]

De toestand van Samadhi zelf is niet levensbedreigend of zoiets. Het is geestelijk waarnemen, waar de mens normaliter zintuigelijk/lichamelijk waarneemt. Lichaamsbewustzijn is dus afwezig in Samadhi, maar dat wil niet zeggen dat het lichaam dood is. Ons lichaam functioneert voornamelijk autonoom. Maar Samadhi brengt met zich mee dat de waargenomen objecten (alles wat verschijnt) ook geestelijk zijn. We spreken dus over een volledig geestelijke toestand. In lichaamsbewustzijn is de mens verplicht om zintuigelijk waar te nemen. Maar de kennis van Samadhi brengt met zich mee dat de gehele wereld zoals wij die waarnemen een geestelijke schepping is. Hetgeen dan weer correspondeert met de christelijke opvatting dat God Geest is én Schepper. God schept op geestelijke wijze het universum.

Maar als je lichaam sterft (wat dus bewust schijnt te kunnen) , dan kan ik daar momenteel niet achter staan. Ons leven is gegeven door God en het is aan God wanneer het eindigt.

Ik zie die 'geestelijke schepping' toch wel als geïntegreerd met de materiële. Het 'zoals in de hemel, ook op de aarde' lijkt me getuigen van een gezonde balans. Een overtuiging waarin voor het materiële geen plaats meer is - dat 'doodgemediteerde' lichaam, zeg maar - komt op mij over als een onbalans.

Het is de Geest welke de schepping levend maakt, maar het voert mij te ver om daar op in te gaan. Ik ga niet voor God spreken. Maar dat 'doodgemediteerde' lichaam zoals je dat noemt is juist balans. Onbalans is als je alleen de objecten kent, de normale toestand van de mens. Dan is er vereenzelviging met het lichaam.

Eigenlijk geloven ze niet eens in een zelf als ik het goed begrijp, en dat kan hele rare consequenties hebben.

Op dat punt ben ik het met het boeddhisme dan ook oneens. Daarnaast mist (voor zover ik weet) de boeddhist het gaan van de weg. Jezus is zelf die weg. Niet alleen waar je uitkomt doet er toe, ook de weg doet er toe. Daarom spreekt Jezus ook van 'Ik ben de weg, de waarheid en het leven'. De volgeling van Jezus leeft in Christus. Of zoals Paulus dat zegt: 'Daarom leef ik zelf niet meer, maar Christus leeft in mij'. En Paulus schrijft nog veel meer wat er veranderd moet binnen de mens. Louter en alleen Samadhi is niet zaligmakend.

[Pyro_123]

Maar dat 'doodgemediteerde' lichaam zoals je dat noemt is juist balans. Onbalans is als je alleen de objecten kent, de normale toestand van de mens. Dan is er vereenzelviging met het lichaam.

Ik ga ervan uit dat de geestelijke en materiële wereld geen tegenstelling vormen maar met elkaar in verbinding staan. Dus als iemand zo gelooft en mediteert dat hij eigenmachtig zijn aardse lichaam verlaat zodat het sterft, dan getuigt hij daarmee dat hij de geest van de dood heeft gevolgd. Dat is wat de eenheid tussen lichaam en geest op dat moment laat zien.

[Pyro_123]

O, is het gewoon zelfmoord? Waarom dat dan niet gewoon zeggen?

Wat mij betreft omdat het woord een negatieve connotatie heeft en je het gesprek daarmee niet bij voorbaat wilt belasten.

[Tufkah]

Maar dat 'doodgemediteerde' lichaam zoals je dat noemt is juist balans. Onbalans is als je alleen de objecten kent, de normale toestand van de mens. Dan is er vereenzelviging met het lichaam.

Ik ga ervan uit dat de geestelijke en materiële wereld geen tegenstelling vormen maar met elkaar in verbinding staan. Dus als iemand zo gelooft en mediteert dat hij eigenmachtig zijn aardse lichaam verlaat zodat het sterft, dan getuigt hij daarmee dat hij de geest van de dood heeft gevolgd. Dat is wat de eenheid tussen lichaam en geest op dat moment laat zien.

De geestelijke en materiële wereld verhouden zich tot elkaar. De menselijke ziel is in haar naakte voorkomen zonder enige verbinding met de materie en de tijd en geestelijk van aard. Wat weer wat anders is dan geest an sich, de geest kent meerdere vermogens. Het scheppend (verbeeldend, voorstellend) vermogen van de eigen geest is weer wat anders dan het kennend vermogen.

Maar binnen het boeddhisme erkent men niet de individualiteit van de mens (hetgeen weer wat anders is dan het zijn van een ego). Mijn visie is dat de mens vernieuwd dient te worden en dat gaat niet zonder een individualiteit. De liefde van de Vader is een noodzakelijkheid om deze vernieuwing in gang te zetten. Het Evangelie geeft hiervoor allerlei aanwijzingen. Daar valt niet mee te sjoemelen. De Vader is geen (onder)handelaar.

[Pyro_123]

De geestelijke en materiële wereld verhouden zich tot elkaar. De menselijke ziel is in haar naakte voorkomen zonder enige verbinding met de materie en de tijd en geestelijk van aard. Wat weer wat anders is dan geest an sich, de geest kent meerdere vermogens. Het scheppend (verbeeldend, voorstellend) vermogen van de eigen geest is weer wat anders dan het kennend vermogen.

Maar binnen het boeddhisme erkent men niet de individualiteit van de mens (hetgeen weer wat anders is dan het zijn van een ego). Mijn visie is dat de mens vernieuwd dient te worden en dat gaat niet zonder een individualiteit. De liefde van de Vader is een noodzakelijkheid om deze vernieuwing in gang te zetten. Het Evangelie geeft hiervoor allerlei aanwijzingen. Daar valt niet mee te sjoemelen. De Vader is geen (onder)handelaar.

Tja. Ik houd het er maar op dat boeddhisme ingewikkeld is, en dat er op dit punt geen common ground is tussen de oosterse en de westerse tradities. Misschien is er op het forum nog een boeddhist die zijn visie wil toelichten.

[peda]

.

[peda]

Voor mij is de ''negatieve theologie ""' ook zware kost. Dat zal dan ook wel de reden zijn dat zo weinigen zich daarin verdiepen.
Met het boeddhisme zal het ook wel zo zijn dat "' boeddhisme aan de basis "" wat anders is als "" boeddhiste van de meesters "'.
Zo is het omgaan met "" God "' zoals bijvoorbeeld op dit forum beschreven door Alpha ( God aan de basis ) , andere kost als bij "' God "' in de negatieve theologie.

[Tufkah]

De geestelijke en materiële wereld verhouden zich tot elkaar. De menselijke ziel is in haar naakte voorkomen zonder enige verbinding met de materie en de tijd en geestelijk van aard. Wat weer wat anders is dan geest an sich, de geest kent meerdere vermogens. Het scheppend (verbeeldend, voorstellend) vermogen van de eigen geest is weer wat anders dan het kennend vermogen.

Maar binnen het boeddhisme erkent men niet de individualiteit van de mens (hetgeen weer wat anders is dan het zijn van een ego). Mijn visie is dat de mens vernieuwd dient te worden en dat gaat niet zonder een individualiteit. De liefde van de Vader is een noodzakelijkheid om deze vernieuwing in gang te zetten. Het Evangelie geeft hiervoor allerlei aanwijzingen. Daar valt niet mee te sjoemelen. De Vader is geen (onder)handelaar.

Tja. Ik houd het er maar op dat boeddhisme ingewikkeld is, en dat er op dit punt geen common ground is tussen de oosterse en de westerse tradities. Misschien is er op het forum nog een boeddhist die zijn visie wil toelichten.

Er zijn wel overeenkomsten tussen christendom en boeddhisme, beiden streven er naar om van de zonden af te komen. De wegen er naar toe zijn echter verschillend. Waar het christendom Jezus heeft als Verlosser, daar moet de boeddhist het met meditatie doen. Jezus geeft klip en klaar antwoorden op vele levensvragen. Boeddhisme is ingewikkeld, ik word ook niet overal wijs uit. Daarnaast komt de volgeling van Jezus er vanzelf achter wat karma voor betekenis heeft. Zoiets als karma kent het christendom niet en daar zit wel een logica in. Als je karma (causaliteit) volledig doorgrond, dan hoef je er al niks meer mee. Je kent de betekenis er pas van als je er niks meer aan hebt.

[Tufkah]

Voor mij is de ''negatieve theologie ""' ook zware kost. Dat zal dan ook wel de reden zijn dat zo weinigen zich daarin verdiepen.
Met het boeddhisme zal het ook wel zo zijn dat "' boeddhisme aan de basis "" wat anders is als "" boeddhiste van de meesters "'.
Zo is het omgaan met "" God "' zoals bijvoorbeeld op dit forum beschreven door Alpha, andere kost als bij "' God "' in de negatieve theologie.

Toch is de negatieve theologie met een paar zinnen in de kern uit te leggen. De kern is dat de mens zich vrij houdt van beelden en verwachtingen. Als jij van plan bent om morgen naar een geliefde kennis in Amsterdam te gaan dan heb je een beelden en verwachtingen. Dat is jouw eigen scheppend vermogen van je geest die die beelden en verwachtingen schept. En als het onverwachts niet door gaat, dan schept jouw geest 'de teleurstelling'. Kort door de bocht: in beelden en verwachtingen zit de teleurstelling al besloten.

In Samadhi is de waarnemende geest volledig stil en verenigd met het waargenomen object, zonder enige sympathie of antipathie. Als mens voeg je steeds maar zaken toe: antipathie, sympathie, verwachtingen , teleurgesteld zijn enz enz. Naar God toe kunnen we dezelfde geesteshouding aannemen: zonder verwachtingen van God, zonder teleurgesteld te zijn in God, zonder beelden van God enz.

[peda]

Geloof aan de basis kan in mijn begrijpen niet functioneren zonder "' beelden "' van God. De Wil en Bedoeling Van God worden in mijn optiek reeds geconcretiseerd door het hebben van "' beelden "' van God. Godsbeelden komen dan reeds naar boven drijven, met de bekende Godsbeeldenwereld als gevolg. Een volledig "' beeldloze God "' is in mijn optiek aan de geloofsbasis niet mogelijk. Daarom ook de eindeloze discussie rond de in "' beelden "' gegoten God. Dit of dat "" godsbeeld "" klopt niet, omdat ........vervolgens de Godsbeelden-discussie.
De "' beeldloze God "" is nooit onderwerp van discussie, dat is duidelijk.
Ook de hindoe en de boeddhist aan de geloofsbasis doen volop mee met de "' beeldvorming "' van hun object van "" aanbidding "'. Daarom mijn credo dat de geloofsbasis niet kan zonder religieuze "" beeldvorming "'. Beeldvorming aan de basis in alle breedte alom, de praktijk toont het gelijk van de visie wel aan.

[Tufkah]

Neem 1 Johannes 4:8. "Die niet liefheeft, die heeft God niet gekend; want God is liefde."

Je kunt Godsbeelden maken wat je wilt, maar hier staat dat God niet gekend kan worden , mits.....
En als je de liefde kent, ken je God nog niet, want het omgekeerde hoeft niet waar te zijn. (Liefde = God)
Dan ken je een aspect van God: de liefde des Vaders.

Wie het Evangelie aandachtig leest, onthoudt zich van Godsbeelden.
Dan is de Godsbeelden discussie ook niet van belang.