Samadhi, eenheid van subject en object.

[Yours]

De reïncarnatie gedachte is niet datgene waar ik warm voor loop

Daar zit ik dus geen moment mee. Want dat is gewoon een kosmische wet, waarbinnen we als mens in die zin feitelijk niets in te brengen hebben. Het leven is eeuwig zoals in Joh. 6: 47 staat: ‘Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: hij die in Mij gelooft, heeft eeuwig leven’. Maar als je er niet in gelooft heb je volgens genoemde kosmische wet echter ook het eeuwige leven: het is gewoon een gegeven dat we uiteindelijk allen opgaan in/de weg vinden naar het goddelijke bewustzijn.

[Dat_beloof_ik]

Daarmee geef je precies aan waarom je jouw metafysica niet bij een gesprek moet betrekken.
In plaats van een ander te begrijpen en zijn beeld te gunnen, gaat men elkaar ineens aanvallen op het bestaan.

Is er dan in jouw optiek verschil tussen metafysica en peda-metafysica ?
Peda-metafysica = naturalisten bestrijdings metafysica ?

Je ontwijkt de kwestie.

[Dat_beloof_ik]

Het spijt me, maar dat is niet zo. Dat kan ik het best illustreren met een niet-religieus voorbeeld.
Ik ben opgegroeid in stadje A, en in mijn jeugd ging ik sporten en voetballen bij club FC A.
Daar heb ik mijn vriendenkring en sociale netwerk.
Ik heb er niets aan om in een andere stad bij FC B te gaan voetballen.
Iemand anders is opgegroeid in stadje B en voetbalt bij FC B.
Wij kunnen daar heel goed over spreken en begrijpen van elkaar waarom ik bij FC A voetbal, en de ander bij FC B.

Ook al blijf ik bij mijn eigen standpunten, dan nog begrijp ik hem heel goed.
En dat is ook waarom ik een niet-religieus voorbeeld pak. Bij religie werkt het om één of andere rare reden op zo'n moment anders, en vindt met dat de ander onzin praat of fantaseert op kleuter niveau.
Dat hoeft echter helemaal niet, dat laten talloze niet-religieuze voorbeelden zien.
Er is geen enkele reden waarom dat binnen religie ook niet zou kunnen.

Er is dus wel een reden waarom mensen met verschillende levensbeschouwelijke visies elkaar niet altijd begrijpen, maar jij vindt die redenen kennelijk raar, en dus bij voorbaat ongeldig?

Dat is inderdaad raar omdat op allerlei andere, niet religieuze, gebieden dit geen enkel probleem vormt.
Dat is de keus van religieuze mensen, ik ga er niet over of dat een ongeldige keus is, want het is niet mijn keus.
Ik geef alleen maar aan dat er andere mogelijkheden zijn, en dat je anderen niet persé hoeft te definiëren als 'onzinnig' of 'kleuterniveau'.
Je kunt mensen met een andere visie ook gewoon begrijpen zónder daar een denigrerende of afwijzende classificatie aan te hangen.

[peda]

Is er dan in jouw optiek verschil tussen metafysica en peda-metafysica ?
Peda-metafysica = naturalisten bestrijdings metafysica ?

Je ontwijkt de kwestie.

Ik weet ook niet waar jij met het eerder door jou genoemde jouw metafysica in mijn richting precies op doelt.
Als een standpunt mij duidelijk is, dan reageer ik adequaat en draai er niet om heen.

[Tin]

Zelf voel ik mij prettig als Identificatie-mens in de korte tijd dat ik op aarde mijn leven doorloop.
De reïncarnatie gedachte is niet datgene waar ik warm voor loop, dus dat "' mijn ik "' in een volgend leven de misstap van de huidige identificatie-mens zou moeten goed maken, is niet mijn insteek. Zeker weten, is er uiteraard voor mij niet bij, maar waarom mijn huidige leven anders inrichten wanneer ik niet geloof dat het voor mij persoonlijk zin heeft. Ik lees zelf wel graag de gedachten van anderen over het thema, maar de gedachten van anderen lezen, of de gedachten van anderen overnemen, dat is wel verschillende koek.

Als je je wel prettig voelt bij identificatie met de identificatie-mens geeft dat misschien wel een bepaalde kracht of energie aan 'een vervolg'. Allicht meer dan een 'ik wil het niet' (= loop er niet warm voor).
Prettig voor ons (ik loop er ook niet echt warm voor) is wel dat van de totale mensheid er slechts een fractie is die zich dit soort rode draden van leven naar leven herinnert.
En wat niet weet, dat niet deert, toch?

[Pyro_123]

Er is dus wel een reden waarom mensen met verschillende levensbeschouwelijke visies elkaar niet altijd begrijpen, maar jij vindt die redenen kennelijk raar, en dus bij voorbaat ongeldig?

Dat is inderdaad raar omdat op allerlei andere, niet religieuze, gebieden dit geen enkel probleem vormt.
Dat is de keus van religieuze mensen, ik ga er niet over of dat een ongeldige keus is, want het is niet mijn keus.
Ik geef alleen maar aan dat er andere mogelijkheden zijn, en dat je anderen niet persé hoeft te definiëren als 'onzinnig' of 'kleuterniveau'.
Je kunt mensen met een andere visie ook gewoon begrijpen zónder daar een denigrerende of afwijzende classificatie aan te hangen.

En deze classificatie van jou is niet denigrerend of afwijzend?

Tufkah wil of kan niet antwoorden op mijn vraag waar zijn geest dan uit voort komt.
Dan is het voor mij helder: niet anders dan de fantasiewereld van een kleuter van 5.
Dan moet hij zelf weten als hij dat serieus neemt, maar ik doe dat na dit antwoord van hem niet meer.

[Tufkah]

Het idee achter reïncarnatie is niet dat de identificatie-mens reïncarneert, maar dat de ziel een terugkeer in het vlees heeft. Als een nieuwe identificatie. Daarom zul je voorgaande identificaties niet herinneren. De ziel verkeert dan tussen de twee uitersten van aantrekken (begeerte) en afstoten (aversie, irritatie).

Omdat de ziel zaken begeert en verwerpt blijft deze gebonden aan het wereldse gebeuren. De drijvende kracht achter reïncarnatie is dus inderdaad 'wat niet weet, dat niet deert' (onwetendheid).

Binnen de leer van Jezus wordt zoiets als begeerte (begeerte der ogen) ook als zondig gezien. Als er nog begeertes leven dan is de ziel niet vrij. En afstoten wordt door Jezus ook sterk afgeraden, daarom moeten we onze 'vijanden' vergeven. En een ander behandelen zoals we zelf behandeld willen worden.

Maar ieder mens kan natuurlijk -los van leer of geloof- zichzelf ontdoen van begeerte en aversie. Begeerte en aversie blijkt dan (achteraf) alleen maar onnodige ballast. Je eigen mentale toestand veranderd gegarandeerd, je bent niet langer in verwarring omdat alle verwachtingen verdwenen zijn en daarmee verdwijnt ook alle teleurstelling. Je zult opmerken hoe mensen om je heen in de ban zijn van begeertes en aversies.

Het nadeel van de Aziatische religies is dat ze de Zoon en daarmee de Vader niet kennen. Dat ze onbekend zijn met de Heilige Geest. De Aziatische religies zijn op zich best te doen, op veel punten komen ze overeen met de leer van Jezus. En daarom de moeite van het bestuderen waard, maar het blijft m.i. net een beetje te oppervlakkig.

[Dat_beloof_ik]

Je ontwijkt de kwestie.

Ik weet ook niet waar jij met het eerder door jou genoemde jouw metafysica in mijn richting precies op doelt.
Als een standpunt mij duidelijk is, dan reageer ik adequaat en draai er niet om heen.

Dat lijkt me duidelijk. Daarmee doel ik op de term metafysica in jouw berichten. Jouw stokpaardje. Een dan heb je geen idee wat ik bedoel met ' jouw metafysica'? ...

[Dat_beloof_ik]

Dat is inderdaad raar omdat op allerlei andere, niet religieuze, gebieden dit geen enkel probleem vormt.
Dat is de keus van religieuze mensen, ik ga er niet over of dat een ongeldige keus is, want het is niet mijn keus.
Ik geef alleen maar aan dat er andere mogelijkheden zijn, en dat je anderen niet persé hoeft te definiëren als 'onzinnig' of 'kleuterniveau'.
Je kunt mensen met een andere visie ook gewoon begrijpen zónder daar een denigrerende of afwijzende classificatie aan te hangen.

En deze classificatie van jou is niet denigrerend of afwijzend?

Tufkah wil of kan niet antwoorden op mijn vraag waar zijn geest dan uit voort komt.
Dan is het voor mij helder: niet anders dan de fantasiewereld van een kleuter van 5.
Dan moet hij zelf weten als hij dat serieus neemt, maar ik doe dat na dit antwoord van hem niet meer.

Zeker wel. Want die wilde daar gewoon niet antwoorden. Dan wordt een gesprek onmogelijk. Dat is geen situatie waarbij twee partijen elkaar willen begrijpen en het mogelijk maken dat een ander hen begrijpt.

[Pyro_123]

En deze classificatie van jou is niet denigrerend of afwijzend?

Zeker wel. Want die wilde daar gewoon niet antwoorden. Dan wordt een gesprek onmogelijk. Dat is geen situatie waarbij twee partijen elkaar willen begrijpen en het mogelijk maken dat een ander hen begrijpt.

Je schreef eerder:

"Je kunt mensen met een andere visie ook gewoon begrijpen zónder daar een denigrerende of afwijzende classificatie aan te hangen."

Het punt is dat jij alleen dingen begrijpt die in de naturalistische visie passen.
Als er vanuit die achtergrond geen bevredigende antwoorden te geven zijn, moet je daar geen onwil achter zoeken. Het past gewoon niet qua fundamentele uitgangspunten.

[Pyro_123]

Ik weet ook niet waar jij met het eerder door jou genoemde jouw metafysica in mijn richting precies op doelt.
Als een standpunt mij duidelijk is, dan reageer ik adequaat en draai er niet om heen.

Dat lijkt me duidelijk. Daarmee doel ik op de term metafysica in jouw berichten. Jouw stokpaardje. Een dan heb je geen idee wat ik bedoel met ' jouw metafysica'? ...

Het gaat natuurlijk niet om een term die iemands stokpaardje zou zijn, maar om een onderwerp waar je niet mee overweg kunt.

[Tin]

Ik denk dat het probleem een beetje is dat een ander iemands denkkader niet kan veranderen.
Dus wat wil je voor antwoord?
Binnen jouw denkkader brengt de stof geest voort.
Wil je het anders zien moet je anders kijken.
Wil je dat niet blijft het antwoord het antwoord dat je al gevonden had. Wat een ander ook te berde brengt.

Het is niet zo dat ik het zelf anders wil zien.
Maar ik wil wel de visie van een ander er op begrijpen.
Dat is dus die visie kennen en doorgronden, ook al ben ik het er niet mee eens.
In een ander kunnen verplaatsen.

Dat lukt je hier dus niet.
Kan gebeuren.
Mensen zijn nu eenmaal verschillend.

Dan is het soms nodig om door te vragen en dat is wat ik hier doe.
Daarvoor is nodig dat de ander wel bereid is om open te zijn over hoe hij er tegen aan kijkt.

Soms wil een ander dat niet, of blijkt dan dat de visie van een ander is gestoeld op gebakken lucht, zoals ook nu weer:

De ander de schuld geven wanneer je je niet in de denkwijze van die ander kunt verplaatsen is denk ik niet zo zinvol.

Dan is het voor mij helder: niet anders dan de fantasiewereld van een kleuter van 5.
Dan moet hij zelf weten als hij dat serieus neemt, maar ik doe dat na dit antwoord van hem niet meer.

.... en zo gaat de toon dan van kwaad tot erger.
Ik zou zeggen: niet bezig zijn met een denkwereld waar je totaal niks mee hebt.

[peda]

Ik weet ook niet waar jij met het eerder door jou genoemde jouw metafysica in mijn richting precies op doelt.
Als een standpunt mij duidelijk is, dan reageer ik adequaat en draai er niet om heen.

Dat lijkt me duidelijk. Daarmee doel ik op de term metafysica in jouw berichten. Jouw stokpaardje. Een dan heb je geen idee wat ik bedoel met ' jouw metafysica'? ...

Uiteraard heeft iedere beschouwer zijn/ haar persoonlijke kleuring, dat zie je ook bij christenen, islam-volgers, hindoe's, boeddhisten enz, enz.
Ook niet iedere naturalist of welke filosofische stroming er ook wordt gefavoriseerd, heeft precies dezelfde opvatting als zijn/ haar mede broeder of zuster in de geloofs-boot.
Metafysica is in mijn optiek breed gezien de zienswijze die wordt gevolgd zonder dat aan die zienswijze een wetenschappelijk onderbouwd
fundament ten grondslag ligt.
Een gigantisch groot landschap derhalve met voor mij een schier eindeloos aantal interessante uitzichtposities.
Jou reken ik tot diegenen die het door mij bedoelde landschap 100 % verwerpen en de beoefenaars daarvan als "'kleuterklas bezoekers cq fantasten "' beschouwen. De enige maatstaf voor de verwerping is omdat de "' kleuterklas bezoekers "' de wetenschap niet als absolute maatgever voor volwassen zienswijzen willen laten optreden.

[Yours]

Het idee achter reïncarnatie is niet dat de identificatie-mens reïncarneert, maar dat de ziel een terugkeer in het vlees heeft. Als een nieuwe identificatie. Daarom zul je voorgaande identificaties niet herinneren. De ziel verkeert dan tussen de twee uitersten van aantrekken (begeerte) en afstoten (aversie, irritatie).

Omdat de ziel zaken begeert en verwerpt blijft deze gebonden aan het wereldse gebeuren. De drijvende kracht achter reïncarnatie is dus inderdaad 'wat niet weet, dat niet deert' (onwetendheid).

Binnen de leer van Jezus wordt zoiets als begeerte (begeerte der ogen) ook als zondig gezien. Als er nog begeertes leven dan is de ziel niet vrij. En afstoten wordt door Jezus ook sterk afgeraden, daarom moeten we onze 'vijanden' vergeven. En een ander behandelen zoals we zelf behandeld willen worden.

Maar ieder mens kan natuurlijk -los van leer of geloof- zichzelf ontdoen van begeerte en aversie. Begeerte en aversie blijkt dan (achteraf) alleen maar onnodige ballast. Je eigen mentale toestand veranderd gegarandeerd, je bent niet langer in verwarring omdat alle verwachtingen verdwenen zijn en daarmee verdwijnt ook alle teleurstelling. Je zult opmerken hoe mensen om je heen in de ban zijn van begeertes en aversies.

Het nadeel van de Aziatische religies is dat ze de Zoon en daarmee de Vader niet kennen. Dat ze onbekend zijn met de Heilige Geest. De Aziatische religies zijn op zich best te doen, op veel punten komen ze overeen met de leer van Jezus. En daarom de moeite van het bestuderen waard, maar het blijft m.i. net een beetje te oppervlakkig.

Jouw leer van Jezus heeft nog altijd geen verklaring voor wat Hij vòòr zijn sterven aan het kruis zei: “Mijn God, mijn God, waarom heeft Gij mij verlaten?”

[Pyro_123]

Jouw leer van Jezus heeft nog altijd geen verklaring voor wat Hij vòòr zijn sterven aan het kruis zei: “Mijn God, mijn God, waarom heeft Gij mij verlaten?”

Dit is al eerder langs gekomen, maar wellicht waard om nog eens in herinnering te roepen.
Het betreft psalm 22, het evangelie schetst ons het beeld van een rabbi die stierf met de eerste regel van een psalm op de lippen. Die psalm eindigt met 'Gij hebt mij geantwoord!'. Het gaat over iemand die onschuldig lijdt en die door alles heen een hoopvol uitzicht houdt. Ik vind dat een mooi antwoord op de vraag, omdat het Jezus als gewoon kwetsbaar mens toont, waar we ons allemaal in kunnen herkennen. Dit in tegenstelling tot een of ander filosofisch/ theologisch concept dat misschien hemelhoog verheven is, maar ook ongrijpbaar.

[Tufkah]

Jouw leer van Jezus heeft nog altijd geen verklaring voor wat Hij vòòr zijn sterven aan het kruis zei: “Mijn God, mijn God, waarom heeft Gij mij verlaten?”

Het Woord was vlees geworden in de mens Jezus, waarmee het Zijn het worden heeft betreden. Alleen in absolute afgescheidenheid kan de mens het mens-zijn weer verlaten. Anders is een wederopstanding niet mogelijk. Vandaar dat Jezus deze woorden van Gods-verlatenheid sprak. Wat wij als volgelingen er uit kunnen leren is dat Jezus volgen een stille, eenzame tocht is. God is niet te vinden tussen 'de dingen'. Deze weg is een moeilijke weg omdat we ons als mens zijnde midden tussen 'de dingen' bevinden.

We kunnen God alleen vinden in zijn eigen grond'loosheid. En het is nooit 'ik' die God kan vinden, dat is onmogelijk, want 'ik' behoor tot het geschapene. Het is de ziel welke God vindt, de ziel begrepen als 'niets'. (De menselijke ziel behoort ook niet tot 'de dingen'.)

Deze vondst van God door de ziel is niet alleen een verrukking , maar ook een verschrikking. God kan zich alleen kenbaar maken op de plaats waar de mens -geestelijk- verwondt is. De zelf-verlatenheid (zelfloochening) (Waar Jezus aan refereert) is dus tevens een Godsverlatenheid. Dit geheel noemt men ook wel de mystieke dood. Maar zonder hulp van Jezus is het niet mogelijk om tot de mystieke dood te komen. Ik als mens bezit niet de mogelijkheid of gave om te 'sterven'. Ik ben niet de jager, maar de prooi (van God).

[Yours]

Jouw leer van Jezus heeft nog altijd geen verklaring voor wat Hij vòòr zijn sterven aan het kruis zei: “Mijn God, mijn God, waarom heeft Gij mij verlaten?”

Dit is al eerder langs gekomen, maar wellicht waard om nog eens in herinnering te roepen.
Het betreft psalm 22, het evangelie schetst ons het beeld van een rabbi die stierf met de eerste regel van een psalm op de lippen. Die psalm eindigt met 'Gij hebt mij geantwoord!'. Het gaat over iemand die onschuldig lijdt en die door alles heen een hoopvol uitzicht houdt. Ik vind dat een mooi antwoord op de vraag, omdat het Jezus als gewoon kwetsbaar mens toont, waar we ons allemaal in kunnen herkennen. Dit in tegenstelling tot een of ander filosofisch/ theologisch concept dat misschien hemelhoog verheven is, maar ook ongrijpbaar.

Dag Pyro,

Het is inderdaad al eerder langs gekomen. Maar het antwoord op basis van Psalm 22 voldeed voor mij niet echt. Want Ik vroeg mij af welk antwoord God de toen zeer kwetsbare Jezus gegeven heeft.
NU ben ik tot de conclusie gekomen dat dat blijkbaar iets persoonlijks tussen Hem en God was. En dat het ons in die zin feitelijk niet aan gaat.

[Yours]

Jouw leer van Jezus heeft nog altijd geen verklaring voor wat Hij vòòr zijn sterven aan het kruis zei: “Mijn God, mijn God, waarom heeft Gij mij verlaten?”

Het Woord was vlees geworden in de mens Jezus, waarmee het Zijn het worden heeft betreden. Alleen in absolute afgescheidenheid kan de mens het mens-zijn weer verlaten. Anders is een wederopstanding niet mogelijk. Vandaar dat Jezus deze woorden van Gods-verlatenheid sprak. Wat wij als volgelingen er uit kunnen leren is dat Jezus volgen een stille, eenzame tocht is. God is niet te vinden tussen 'de dingen'. Deze weg is een moeilijke weg omdat we ons als mens zijnde midden tussen 'de dingen' bevinden.

We kunnen God alleen vinden in zijn eigen grond'loosheid. En het is nooit 'ik' die God kan vinden, dat is onmogelijk, want 'ik' behoor tot het geschapene. Het is de ziel welke God vindt, de ziel begrepen als 'niets'. (De menselijke ziel behoort ook niet tot 'de dingen'.)

Deze vondst van God door de ziel is niet alleen een verrukking , maar ook een verschrikking. God kan zich alleen kenbaar maken op de plaats waar de mens -geestelijk- verwondt is. De zelf-verlatenheid (zelfloochening) (Waar Jezus aan refereert) is dus tevens een Godsverlatenheid. Dit geheel noemt men ook wel de mystieke dood. Maar zonder hulp van Jezus is het niet mogelijk om tot de mystieke dood te komen. Ik als mens bezit niet de mogelijkheid of gave om te 'sterven'. Ik ben niet de jager, maar de prooi (van God).

In mijn visie hebben wij mensen als eerste God zelf verlaten. Het is daarna inderdaad een stille en eenzame tocht om de Vader via Jezus weer terug te vinden. Ik denk dat het een confrontatie met onszelf is die we in dergelijke moeilijke uren hebben. Wellicht heeft Jezus dat toen ook aan het kruis gehad.

[Pyro_123]

Ik vroeg mij af welk antwoord God de toen zeer kwetsbare Jezus gegeven heeft.
NU ben ik tot de conclusie gekomen dat dat blijkbaar iets persoonlijks tussen Hem en God was. En dat het ons in die zin feitelijk niet aan gaat.

Zo kan je het ook aanvliegen inderdaad. Het algemene antwoord zou luiden, dat onrecht, lijden en dood in deze wereld niet het laatste woord hebben. Concreter toegepast op Jezus impliceert het, dat het Koninkrijk dat hij verkondigde toch, ondanks alles, komt.

[Tufkah]

Het Woord was vlees geworden in de mens Jezus, waarmee het Zijn het worden heeft betreden. Alleen in absolute afgescheidenheid kan de mens het mens-zijn weer verlaten. Anders is een wederopstanding niet mogelijk. Vandaar dat Jezus deze woorden van Gods-verlatenheid sprak. Wat wij als volgelingen er uit kunnen leren is dat Jezus volgen een stille, eenzame tocht is. God is niet te vinden tussen 'de dingen'. Deze weg is een moeilijke weg omdat we ons als mens zijnde midden tussen 'de dingen' bevinden.

We kunnen God alleen vinden in zijn eigen grond'loosheid. En het is nooit 'ik' die God kan vinden, dat is onmogelijk, want 'ik' behoor tot het geschapene. Het is de ziel welke God vindt, de ziel begrepen als 'niets'. (De menselijke ziel behoort ook niet tot 'de dingen'.)

Deze vondst van God door de ziel is niet alleen een verrukking , maar ook een verschrikking. God kan zich alleen kenbaar maken op de plaats waar de mens -geestelijk- verwondt is. De zelf-verlatenheid (zelfloochening) (Waar Jezus aan refereert) is dus tevens een Godsverlatenheid. Dit geheel noemt men ook wel de mystieke dood. Maar zonder hulp van Jezus is het niet mogelijk om tot de mystieke dood te komen. Ik als mens bezit niet de mogelijkheid of gave om te 'sterven'. Ik ben niet de jager, maar de prooi (van God).

In mijn visie hebben wij mensen als eerste God zelf verlaten. Het is daarna inderdaad een stille en eenzame tocht om de Vader via Jezus weer terug te vinden. Ik denk dat het een confrontatie met onszelf is die we in dergelijke moeilijke uren hebben. Wellicht heeft Jezus dat toen ook aan het kruis gehad.

Het verlaten van God vloeide voort uit de aard van onze geschapen natuur. In de geschapen natuur zijn we een veelheid. Ik ben een andere geschapen ik dan jij. En omdat jij een andere geschapen ik ben, kan ik jou kwaad of goed doen. Dat is m.i. de essentie van kennis van goed en kwaad.

Wat Jezus deed was door zijn 'vlees-gewordendheid' kennis van goed en kwaad verkrijgen. Zie ook Jezus' verzoeking in de woestijn. Als we niet bij tijd en wijle verleidt worden door het kwaad, dan kunnen we ook geen kennis omtrent goed en kwaad hebben. Het kwaad is er om ons te verleiden , het Woord is er om ons naar de innerlijke waarheid te brengen.

[Tufkah]

https://www.geestkunde.net/woordenlijst ... heid.shtml

Onbewustheid is een geestestoestand van onwetendheid, terwijl bewustheid een geestestoestand van 'wetend zijn' is.
Door een onderwerp waar te nemen, komt de geest namelijk in een toestand te verkeren 'zich bewust te zijn' van dat onderwerp; het is een toestand van 'wetendheid', van 'wetend zijn'. De geest heeft er dan 'weet van gekregen' of heeft er 'kennis van genomen' en daardoor is de geest de 'wetende' of de 'kenner' van dat onderwerp geworden.
In wezen is de geest in de hele schepping de enige eenheid die 'zich van iets bewust kan worden' door iets waar te nemen. Door waar te nemen, wordt de geest de 'zich bewuste' geest of de 'wetende' geest. Maar daardoor is de geest ook de enige, die in de tegenovergestelde toestand kan verkeren, namelijk als degene, die 'zich niet van iets bewust is' doordat de geest iets niet kan waarnemen. In dat geval is de geest de 'onwetende' of de 'onbewuste', of de 'zich niet bewuste' geest en verkeert daardoor in de geestestoestand van onbewustheid.

Hier staat beschreven de twee toestanden welke mogelijk zijn in de menselijke geest. Van het onderwerp zijn we ons altijd bewust. Het onderwerp is normaliter iets uit de wereld. Als de buurman onderwerp is, dan ben je je bewust van de buurman.

Wat de mens doorgaans ontgaat is 'datgene' wat zich bewust is (weet heeft) van het onderwerp. Het weten an sich koppelt de mens namelijk aan het 'ik' , waarmee de mens zegt: ik ben degene die weet. Lichamelijk klopt die uitspraak, geestelijk is die uitspraak onjuist. Het onbewuste komt tot bewustzijn van zichzelf door zich bewust te worden van iets anders. Er veranderd dus iets in je geest louter door het onderwerp wat zich in het moment (ieder moment) voordoet.

De geest kan zich dus zoals deze quote vermeldt in wetende toestand verkeren of in onwetende toestand. In wetende toestand vervalt het belang van degene die zich manifesteert in een lichaam. Omdat er dan het weten is dat het tot bewustzijn gekomen subject afhankelijk is van een onderwerp (object). Zonder de wereld/onderwerp is er voor mij geen bestaan mogelijk.

Omdat 'het' geestelijk is wat tot bewustzijn komt van zichzelf, heeft het een andere naam nodig: de ziel. Het is de menselijke ziel welke tot zelfbesef komt in waarheid.

In sommige levensbeschouwingen wordt gesproken over een 'bewuste inhoud' of over een 'onbewuste inhoud' van het geheugen. Dit is een onmogelijkheid, daar niet een inhoud, maar alleen de geest over een waarnemingsvermogen beschikt om zich daarmee van iets bewust te worden; een inhoud kan zelf niet waarnemen en daardoor ook niet een 'bewuste inhoud' oftewel een 'wetende inhoud' worden.

Ogenschijnlijk is het alsof onze brein vol zit met inhoud en dat wij inhoudelijke wezens zijn. Ik ben het immers zelf die over een intern geheugen (inhoud) beschikt. De geestelijke werkelijkheid is geheel anders: ik ben mij bewust van de inhoud. Het waarnemingsvermogen neemt de inhoud (intern) waar. Ik ben niet mijn gedachten, ik ben me bewust van mijn gedachten. Iedere gedachte is altijd inhoud. Daarom is de ziel ook niet kenbaar middels het denken, dan denk je de ziel als een inhoud. De ziel is 'wetend zijn' zoals het hier genoemd wordt.

[Yours]

Ik vroeg mij af welk antwoord God de toen zeer kwetsbare Jezus gegeven heeft.
NU ben ik tot de conclusie gekomen dat dat blijkbaar iets persoonlijks tussen Hem en God was. En dat het ons in die zin feitelijk niet aan gaat.

Zo kan je het ook aanvliegen inderdaad. Het algemene antwoord zou luiden, dat onrecht, lijden en dood in deze wereld niet het laatste woord hebben. Concreter toegepast op Jezus impliceert het, dat het Koninkrijk dat hij verkondigde toch, ondanks alles, komt.

De inspiratie die kwam was dat Jezus in die moeilijke laatste uren waarbinnen God hem verlaten had een levensschouw kreeg (daar heeft Messenger het ook geregeld over) en geconfronteerd werd met zichzelf. En dat is privé tussen Hem en God. Na zijn dood was daar de opstanding en vervolgens de verschijningen. Waarna na Pinksteren uiteindelijk de Hemelvaart kwam: het Koninkrijk dat hij zelf verkondigde.

[peda]

Of het Koninkrijk er met zekerheid ooit zal komen, is m.i. niet te weten. Dat de hoop op de komst van het Koninkrijk nooit vervliegt, is een andere kwestie. Hoop sterft zoals bekend het laatst. De invulling van het Koninkrijk is rijk geschakeerd, maar de grootste gemene deler is metafysisch wel een vorm van "' paradijs "'.

[Yours]

Of het Koninkrijk er met zekerheid ooit zal komen, is m.i. niet te weten. Dat de hoop op de komst van het Koninkrijk nooit vervliegt, is een andere kwestie. Hoop sterft zoals bekend het laatst. De invulling van het Koninkrijk is rijk geschakeerd, maar de grootste gemene deler is metafysisch wel een vorm van "' paradijs "'.

Het is ten diepste ook niet te weten als de mens die van de wereld is uitsluitend ‘bij de ratio’, ‘het willen begrijpen’ of passief blijft. Het vergt de inzet van zichzelf om dat Koninkrijk uiteindelijk te kunnen ervaren. Bij mij stierf de Hoop inderdaad als laatste: toen kwam de overgave.

[peda]

Of het Koninkrijk er met zekerheid ooit zal komen, is m.i. niet te weten. Dat de hoop op de komst van het Koninkrijk nooit vervliegt, is een andere kwestie. Hoop sterft zoals bekend het laatst. De invulling van het Koninkrijk is rijk geschakeerd, maar de grootste gemene deler is metafysisch wel een vorm van "' paradijs "'.

Het is ten diepste ook niet te weten als de mens die van de wereld is uitsluitend ‘bij de ratio’, ‘het willen begrijpen’ of passief blijft. Het vergt de inzet van zichzelf om dat Koninkrijk uiteindelijk te kunnen ervaren. Bij mij stierf de Hoop inderdaad als laatste: toen kwam de overgave.

Mooi om te lezen Yours. Zelf heb ik de ervaring die jij beschrijft niet, evenmin beschik ik over eigen innerlijk verkregen intuïtief weten. Dat neemt niet weg dat ik de ervaringen, intuïtie of hoe de innerlijk verkregen kennis bij anderen ook genoemd moge worden, zeer serieus volg.
Het goede van G G vind ik dat aldaar de mogelijkheid gegeven wordt om elk metafysisch geluid onder de aandacht te brengen. Niet alleen christelijke godsdienstige overtuigingen, maar ook andere esoterische zienswijzen. Dit topic getuigt daarvan.