Godsbewustzijn, ja of nee?

[Tufkah]

Misschien heb jij het nog niet? Zou dat misschien kunnen?

De subject-object relatie is universeel, het is de relatie hierin wat bewustzijn is. Waaruit volgt dat zoiets als een Godsbewustzijn nooit kan bestaan.
Het enige wat tot bewust zijn kan komen is nu juist het onbewuste. Het onbewuste komt tot bewustzijn door zich bewust te zijn van iets anders, dat zou in dit geval God moeten zijn. Maar dat kan niet omdat God onkenbaar is. God is onkenbaar omdat God Een is, binnen God is daarmee de subject-object relatie onmogelijk. Bewustzijn kan wel uit God voortvloeien omdat het geestelijk van aard is, dat kan wel.

http://www.irismeditatiepagina.nl/het-g ... angenkamp/

Laten we een paar kenmerken van Godsbewustzijn even op een rijtje zetten:
Je bent ontspannen en vol innerlijke zekerheid.
Je bent jezelf in alle omstandigheden;
Je hebt geen dubbele bodems meer; je bent eerlijk en transparant.
Je hebt een vergroot vermogen om te waarderen en te appreciëren.
Je hebt een verfijnde waarneming.
Indien je wilt, kun je leren aura’s waar te nemen en dergelijke.
Je kunt leren te communiceren met fijnstoffelijke wezens, daar je waarneming hemels kan worden.
Je kunt je bewust worden van je vorige levens, en van de vorige levens van andere mensen.
Je kunt leren de Akasha chronieken te lezen.
Je kunt de lichaamstaal van mensen en andere wezens leren te verstaan, dank zij je verfijnde waarneming.
Je kunt voortekenen leren duiden.
Je krijgt inzicht voor Gods plan, en je weet dat er geen toeval bestaat in het hele Universum.
Je voelt een ondersteuning van de natuur in al je ondernemingen.
Je hebt opgehouden te strijden; je werkt met wijsheid en liefde. Je gelooft niet langer in geweld.
Je ervaart elke dag het verschijnsel synchroniciteit: de puzzel van het leven valt meer en meer op zijn plaats.
Je bent ‘in geen ding bezorgd’.

Hierin staan een aantal punten welke niet mogelijk zijn. Godsbewustzijn komt me een beetje 'new age' voor.

[Yours]

Ik geloof in Godsbewustzijn, de Ene, omdat ik het heb ervaren.

Ik probeer Jezus te blijven volgen om het een en ander wààr te blijven maken. En om te proberen te weten te komen hoe de vork precies in de steel zit wat betreft lichaam, geest en ziel die samen dat Godsbewustzijn in Eenheid vormen.

[peda]

Zelf verbind ik het '' godsbewustzijn '' met de esoterie. Het is aldaar een bewustzijnsniveau bij de mens.
In het christendom wordt in mijn optiek eerder gesproken over het '' geweten "' van de mens en niet over verschillende menselijke bewustzijnsnivo's, met het "' godsbewustzijn "' als hoogste nivo van menselijk haalbaar bewustzijn. Maar ik kan mij vergissen, wie weet van de hoed en de rand.

[Yours]

Om te weten wat Godsbewustzijn is of eigenlijk bewustzijn van de Goddelijke Bron doordat je er verbinding mee hebt, zul je het dienen te ervaren. Want er zijn feitelijk geen woorden voor te vinden.

[Tufkah]

Ik geloof in Godsbewustzijn, de Ene, omdat ik het heb ervaren.

Een ervaring (of verbinding) veronderstelt nu juist een dualiteit. Degene (jij) die ervaart en hetgeen (God) wat ervaren wordt. Het Ene kan alleen enkelvoudig van aard zijn.

We kunnen de Efteling ervaren of mooi weer ervaren, dat ben ik degene die wat anders ervaart. Daarom volg ik het ontkennen van God (de negatieve theologie). Als ik God zou kennen, dan zou dat per definitie een dualiteit zijn, waarmee ik God van zijn Een-zijn zou beroven.

God is het Ene in de veelheid, en daarmee een ongedeelde eenheid. Vandaar ook dat Jezus zei: Wie Mij kent, kent ook de Vader. Waarmee Jezus aangeeft een ongedeelde eenheid te zijn met de Vader. Maar ook dan is nog slechts God's grond (het Zijn) kenbaar, niet God zelf. En dat is geen kenbaarheid middels bewustzijn, anders had Jezus het ons anders verklaart dan "Ik en de Vader zijn één".

[Yours]

Ik geloof in Godsbewustzijn, de Ene, omdat ik het heb ervaren.

Een ervaring (of verbinding) veronderstelt nu juist een dualiteit. Degene (jij) die ervaart en hetgeen (God) wat ervaren wordt. Het Ene kan alleen enkelvoudig van aard zijn.

We kunnen de Efteling ervaren of mooi weer ervaren, dat ben ik degene die wat anders ervaart. Daarom volg ik het ontkennen van God (de negatieve theologie). Als ik God zou kennen, dan zou dat per definitie een dualiteit zijn, waarmee ik God van zijn Een-zijn zou beroven.

God is het Ene in de veelheid, en daarmee een ongedeelde eenheid. Vandaar ook dat Jezus zei: Wie Mij kent, kent ook de Vader. Waarmee Jezus aangeeft een ongedeelde eenheid te zijn met de Vader. Maar ook dan is nog slechts God's grond (het Zijn) kenbaar, niet God zelf. En dat is geen kenbaarheid middels bewustzijn, anders had Jezus het ons anders verklaart dan "Ik en de Vader zijn één".

Wellicht zegt de term ‘Éénzijn’ je iets. Volledig Eénzijn met de Bron. Daarbinnen bestaat noch positief noch negatief: uitsluitend Puur Éenzijn.

[peda]

Ik geloof in Godsbewustzijn, de Ene, omdat ik het heb ervaren.

Een ervaring (of verbinding) veronderstelt nu juist een dualiteit. Degene (jij) die ervaart en hetgeen (God) wat ervaren wordt. Het Ene kan alleen enkelvoudig van aard zijn.

We kunnen de Efteling ervaren of mooi weer ervaren, dat ben ik degene die wat anders ervaart. Daarom volg ik het ontkennen van God (de negatieve theologie). Als ik God zou kennen, dan zou dat per definitie een dualiteit zijn, waarmee ik God van zijn Een-zijn zou beroven.

God is het Ene in de veelheid, en daarmee een ongedeelde eenheid. Vandaar ook dat Jezus zei: Wie Mij kent, kent ook de Vader. Waarmee Jezus aangeeft een ongedeelde eenheid te zijn met de Vader. Maar ook dan is nog slechts God's grond (het Zijn) kenbaar, niet God zelf. En dat is geen kenbaarheid middels bewustzijn, anders had Jezus het ons anders verklaart dan "Ik en de Vader zijn één".

Hallo Tufkah,

Het is mij bekend dat jij niet meedoet met het dualisme.
Zelf leef ik nu juist wel in het dualisme en met mij enorm veel anderen. Het christendom beleef ik als een "' dualisme "', met de visie schepsel versus Schepper. Hoewel ik mij persoonlijk niet reken tot de christenen, ervaar ik wel het dualisme in alles wat mij omringt. Zo zie ik mijzelf niet als een "" God-zelve "' de visie waar Messenger warm voor loopt. Ook zie ik mijzelf niet als een esoterisch verdwaalde die de weg terug naar de Oerbron naarstig aan het zoeken is. Ik beleef gewoon een dualistische wereld, waar een ontiegelijk aantal onderling verschillende kleinste gemene veelvouden de dienst uitmaakt.

[Pyro_123]

Om te weten wat Godsbewustzijn is of eigenlijk bewustzijn van de Goddelijke Bron doordat je er verbinding mee hebt, zul je het dienen te ervaren. Want er zijn feitelijk geen woorden voor te vinden.

Het kan best zijn dat je voor jouw besef iets ervaart wat in jouw gevoel ultiem is, iets extatisch wat wellicht helemaal niet in woorden is uit te drukken. Dan nog, als dat zo is, dan is 'godsbewustzijn' alleen maar een woord, een begrip met een omschrijving van de betekenis. Waar hebben we het over?

Het argument van ervaren is ook een beetje moeilijk. Iedere willekeurige goeroe of secteleider kan dat als argument gebruiken om je over te halen ergens toe. 'Je moet het ervaren om te weten wat het is'. Tja. Maar weet wel waar je aan begint zou ik zeggen. Hoe subliemer de ervaring die in het vooruitzicht wordt gesteld, hoe meer dat juist uitnodigt tot bedachtzaamheid jegens degene die je kennelijk iets te verkopen heeft.

[Yours]

Om te weten wat Godsbewustzijn is of eigenlijk bewustzijn van de Goddelijke Bron doordat je er verbinding mee hebt, zul je het dienen te ervaren. Want er zijn feitelijk geen woorden voor te vinden.

Het kan best zijn dat je voor jouw besef iets ervaart wat in jouw gevoel ultiem is, iets extatisch wat wellicht helemaal niet in woorden is uit te drukken. Dan nog, als dat zo is, dan is 'godsbewustzijn' alleen maar een woord, een begrip met een omschrijving van de betekenis. Waar hebben we het over?

Het argument van ervaren is ook een beetje moeilijk. Iedere willekeurige goeroe of secteleider kan dat als argument gebruiken om je over te halen ergens toe. 'Je moet het ervaren om te weten wat het is'. Tja. Maar weet wel waar je aan begint zou ik zeggen. Hoe subliemer de ervaring die in het vooruitzicht wordt gesteld, hoe meer dat juist uitnodigt tot bedachtzaamheid jegens degene die je kennelijk iets te verkopen heeft.

Ik probeer het hooguit ‘te typeren’. Het is niet te koop. Je kunt het als mens uiteindelijk alleen maar verwerven door de Weg zelf te gaan. En het uiteindelijk ook zelf te vinden.

[peda]

Persoonlijke intuïtieve ervaring levert wel "' kennis "' op. Geen mathematische kennis, geen wetenschappelijke kennis, maar wel ( geloofs ) kennis.
Het "' godsbewustzijn "' reken ik tot de ( esoterische ) geloofskennis. Die kennis zegt een persoon heel veel of het zegt een persoon ten diepste niets.
Zelf neem ik een midden positie in. Ik ervaar zelf geen "' godsbewustzijn "' maar ik wijs de ervaring van anderen niet af. Ik blijf dus qua topic-onderwerp op "" speaking terms "'.

[Tufkah]

Een ervaring (of verbinding) veronderstelt nu juist een dualiteit. Degene (jij) die ervaart en hetgeen (God) wat ervaren wordt. Het Ene kan alleen enkelvoudig van aard zijn.

We kunnen de Efteling ervaren of mooi weer ervaren, dat ben ik degene die wat anders ervaart. Daarom volg ik het ontkennen van God (de negatieve theologie). Als ik God zou kennen, dan zou dat per definitie een dualiteit zijn, waarmee ik God van zijn Een-zijn zou beroven.

God is het Ene in de veelheid, en daarmee een ongedeelde eenheid. Vandaar ook dat Jezus zei: Wie Mij kent, kent ook de Vader. Waarmee Jezus aangeeft een ongedeelde eenheid te zijn met de Vader. Maar ook dan is nog slechts God's grond (het Zijn) kenbaar, niet God zelf. En dat is geen kenbaarheid middels bewustzijn, anders had Jezus het ons anders verklaart dan "Ik en de Vader zijn één".

Hallo Tufkah,

Het is mij bekend dat jij niet meedoet met het dualisme.
Zelf leef ik nu juist wel in het dualisme en met mij enorm veel anderen. Het christendom beleef ik als een "' dualisme "', met de visie schepsel versus Schepper. Hoewel ik mij persoonlijk niet reken tot de christenen, ervaar ik wel het dualisme in alles wat mij omringt. Zo zie ik mijzelf niet als een "" God-zelve "' de visie waar Messenger warm voor loopt. Ook zie ik mijzelf niet als een esoterisch verdwaalde die de weg terug naar de Oerbron naarstig aan het zoeken is. Ik beleef gewoon een dualistische wereld, waar een ontiegelijk aantal onderling verschillende kleinste gemene veelvouden de dienst uitmaakt.

In zekere zin doe ik wel mee aan het dualisme. Ik erken het onderscheid tussen Schepper en schepsel. De Schepper kan niet anders dan enkelvoudig zijn, anders zouden er meerdere Scheppers zijn. Dat er meerdere schepselen bestaan behoeft geen betoog. De Schepper kan ook alleen Bron zijn, zonder Zelf uit een bron afkomstig te zijn.

Daarom zal ik mijzelf nooit tot God verklaren , dat is in mijn beleving blasfemie. Zou ik over Godsbewustzijn beschikken, dan zou ik 'weet hebben' van God zelve. Ook dat is niet aan de orde, God is en blijft een Oerbron welke onkenbaar is. Waar ik wel weet van kan hebben (en waar ik ook weet van heb) , dat is het enkelvoudige. In het 'niets' van de ziel verhoudt de mens zich louter tot zichzelf in een menselijke enkelvoudigheid. Daar zijn we naar Gods gelijkenis geschapen.

In het 'iets' van de mens verhoudt ik mij tot de wereld en ben ik 'iets' (het schepsel). Waarmee de kennis zich heeft uitgebreid tot kennis van zowel 'iets' (het schepsel en alles wat geschapen is, meervoudigheid) als tot 'niets' (enkelvoudigheid, ziel, ik ben). In die twee verhoudingen beweeg ik mijzelf.

En om het nog wat gecompliceerder te maken: die twee verhoudingen verhouden zich ook tot elkaar: het verhouden zelf is dan weer bewustzijn. Dit kan alleen geweten worden als het schepsel zijn belangen (en daarmee zijn zondigheid) opgeeft. De menselijke geest wenst te bezitten , vandaar de negatieve theologie. God mag op geen enkele wijze mijn bezit worden. God kan als Ene niet buiten Zichzelf treden omdat Hij daarmee het Één zijn zou verlaten. God kan mij als schepsel zaken schenken, maar God schenkt niet aan de hebzuchtigen. Vandaar dat ik niets wil weten of hebben van God. Ook geen weet hebben. (Bewust zijn is 'weet hebben')

[Tufkah]

Een ervaring (of verbinding) veronderstelt nu juist een dualiteit. Degene (jij) die ervaart en hetgeen (God) wat ervaren wordt. Het Ene kan alleen enkelvoudig van aard zijn.

We kunnen de Efteling ervaren of mooi weer ervaren, dat ben ik degene die wat anders ervaart. Daarom volg ik het ontkennen van God (de negatieve theologie). Als ik God zou kennen, dan zou dat per definitie een dualiteit zijn, waarmee ik God van zijn Een-zijn zou beroven.

God is het Ene in de veelheid, en daarmee een ongedeelde eenheid. Vandaar ook dat Jezus zei: Wie Mij kent, kent ook de Vader. Waarmee Jezus aangeeft een ongedeelde eenheid te zijn met de Vader. Maar ook dan is nog slechts God's grond (het Zijn) kenbaar, niet God zelf. En dat is geen kenbaarheid middels bewustzijn, anders had Jezus het ons anders verklaart dan "Ik en de Vader zijn één".

Wellicht zegt de term ‘Éénzijn’ je iets. Volledig Eénzijn met de Bron. Daarbinnen bestaat noch positief noch negatief: uitsluitend Puur Éenzijn.

Als je doelt op spirituele extase, ja die is mij bekend. Maar daar doelde Jezus niet op toen hij sprak: "Ik en de Vader zijn één". Alleen Johannes 14:20 biedt uitkomst, want daar ruimt Jezus plaats in voor discussie. (gij in Mij, en Ik in u) Doch ook daar is nog altijd geen Godsbewustzijn.

Praktisch gesproken kom je het "gij in Mij, en Ik in u" ook gewoon op straat tegen. Maar ook dat is een 'weet hebben' van de verborgenheid van ik in jou en jij in mij. Geen 'weet hebben' van God.

[Pyro_123]

Het kan best zijn dat je voor jouw besef iets ervaart wat in jouw gevoel ultiem is, iets extatisch wat wellicht helemaal niet in woorden is uit te drukken. Dan nog, als dat zo is, dan is 'godsbewustzijn' alleen maar een woord, een begrip met een omschrijving van de betekenis. Waar hebben we het over?

Het argument van ervaren is ook een beetje moeilijk. Iedere willekeurige goeroe of secteleider kan dat als argument gebruiken om je over te halen ergens toe. 'Je moet het ervaren om te weten wat het is'. Tja. Maar weet wel waar je aan begint zou ik zeggen. Hoe subliemer de ervaring die in het vooruitzicht wordt gesteld, hoe meer dat juist uitnodigt tot bedachtzaamheid jegens degene die je kennelijk iets te verkopen heeft.

Ik probeer het hooguit ‘te typeren’. Het is niet te koop. Je kunt het als mens uiteindelijk alleen maar verwerven door de Weg zelf te gaan. En het uiteindelijk ook zelf te vinden.

Dat is i.i.g. belangrijk, dat het geen 'koopwaar' is, dat er geen belang mee gemoeid is. Een beetje paradoxaal woord, 'belang'-rijk, in dit verband, maar dat terzijde.
De vraag is wel wat de aard is van wat je vindt. 'Godsbewustzijn' roept een alomvattende associatie op. Zelf spreekt het idee me aan dat je voorbij al die extase, verlichting en wat daar allemaal bij komt kijken, een besef hebt dat je gewoon een mens bent op deze wereld. En dat er uiteindelijk niets meer of minder voor ons te doen is dan eenvoudigweg ons mens-zijn te (be)leven.
Ook wel in de trant wat ik al eerder heb opgemerkt, het 'godsbewustzijn' waarvan Jezus blijk gaf verleende hem geen status aparte, maakte hem geen onkwetsbare überverlichte superspiritueel, of zoiets. Hij werd gewoon op een zeer vernederende, wrede manier terechtgesteld.
Ik ben het wel met je eens dat het goed is op je eigen spirituele benen te leren staan. Maar wat je daarmee verwerft, door de Weg te gaan, is genade. Ik zoek het niet in bijzondere ervaringen, het verwerven van buitengewone vermogens, en dergelijke.

[Tufkah]

Ik ben het wel met je eens dat het goed is op je eigen spirituele benen te leren staan. Maar wat je daarmee verwerft, door de Weg te gaan, is genade. Ik zoek het niet in bijzondere ervaringen, het verwerven van buitengewone vermogens, en dergelijke.

Wat je verwerft door de Weg te gaan is genade (Lees: geschonken door God). Eens. Maar de mens moet dan natuurlijk wel die Weg gaan in wat hij doet of nalaat. Dat is dan weer verdienste. Daarom dat je het niet zoekt in bijzondere ervaringen e.d.

Daarom is Matteüs 7:7 maar ten dele waar. Ram Tzu schreef daar ooit een geestig boekje over: Wie zoekt zal niet vinden. De Weg ontvouwt zich alleen door die te gaan. En wat valt er te vinden? Helemaal niets. En dat blijkt dan weer het meest waardevolle te zijn wat je niet-bezit.

[Pyro_123]

Ik ben het wel met je eens dat het goed is op je eigen spirituele benen te leren staan. Maar wat je daarmee verwerft, door de Weg te gaan, is genade. Ik zoek het niet in bijzondere ervaringen, het verwerven van buitengewone vermogens, en dergelijke.

Wat je verwerft door de Weg te gaan is genade (Lees: geschonken door God). Eens. Maar de mens moet dan natuurlijk wel die Weg gaan in wat hij doet of nalaat. Dat is dan weer verdienste. Daarom dat je het niet zoekt in bijzondere ervaringen e.d.

Daarom is Matteüs 7:7 maar ten dele waar. Ram Tzu schreef daar ooit een geestig boekje over: Wie zoekt zal niet vinden. De Weg ontvouwt zich alleen door die te gaan. En wat valt er te vinden? Helemaal niets. En dat blijkt dan weer het meest waardevolle te zijn wat je niet-bezit.

Mattheus 5 t/m 7 vertelt over een toespraak voor een grote menigte op een berg. Een hele serie prikkelende uitspraken, die ik zou willen interpreteren met de zaligsprekingen als sleutel. Die uitspraken prikkelen dus tot nadenken, zijn daar ongetwijfeld ook voor bedoeld. Zelf denk ik niet zo snel dat wat daar staat, maar ten dele waar is. Ik zou dan eerder vermoeden dat ik het niet ten volle begrijp, of dat ik e.e.a. niet lees in de geest waarin het bedoeld is.
Afgezien daarvan: de advaita society van Ram Tzu biedt natuurlijk een interessant perspectief. Het wekt een associatie met de filosofie van Krishnamurti, die vond dat waarheid een land zonder paden is. Niet zo'n heel vreemde associatie trouwens, omdat K in wezen ook een advaita filosoof was.

[peda]

"'Waarheid is een land zonder wegen"' of is het nu juist wat de bijbel stelt dat er slechts ""één Weg is die tot Waarheid leidt "'.
Krishnamurti volgt het eerste, christenen het tweede en niet alleen de christenen volgen het tweede, zij het dan dat de Weg onderling volledig anders wordt beschreven. Ik stel het steeds opnieuw, de metafysica is een enorm landschap waar vele Wegen in zijn te onderkennen, waarbij elke Weg een schare aan eigen wandelaars kent. De kleurrijke bonte metafysische stoet, zoals door mij meermaals aangehaald.

[Yours]

Ik probeer het hooguit ‘te typeren’. Het is niet te koop. Je kunt het als mens uiteindelijk alleen maar verwerven door de Weg zelf te gaan. En het uiteindelijk ook zelf te vinden.

Dat is i.i.g. belangrijk, dat het geen 'koopwaar' is, dat er geen belang mee gemoeid is. Een beetje paradoxaal woord, 'belang'-rijk, in dit verband, maar dat terzijde.
De vraag is wel wat de aard is van wat je vindt. 'Godsbewustzijn' roept een alomvattende associatie op. Zelf spreekt het idee me aan dat je voorbij al die extase, verlichting en wat daar allemaal bij komt kijken, een besef hebt dat je gewoon een mens bent op deze wereld. En dat er uiteindelijk niets meer of minder voor ons te doen is dan eenvoudigweg ons mens-zijn te (be)leven.
Ook wel in de trant wat ik al eerder heb opgemerkt, het 'godsbewustzijn' waarvan Jezus blijk gaf verleende hem geen status aparte, maakte hem geen onkwetsbare überverlichte superspiritueel, of zoiets. Hij werd gewoon op een zeer vernederende, wrede manier terechtgesteld.
Ik ben het wel met je eens dat het goed is op je eigen spirituele benen te leren staan. Maar wat je daarmee verwerft, door de Weg te gaan, is genade. Ik zoek het niet in bijzondere ervaringen, het verwerven van buitengewone vermogens, en dergelijke.

Zeker ben en blijf je altijd gewoon mens op deze wereld. En dienen we het leven te (be-)leven zoals het zich aan ons voordoet. Met onze ‘voeten in de modder’. En als we de weg van Jezus gaan en we hetgeen we zoeken uiteindelijk vinden, is dat inderdaad een genade.

Jezus heeft door het godsbewustzijn dat hij destijds in zich droeg wel een bepaalde indruk achtergelaten zodat er tot op de dag van vandaag nog over Hem gesproken wordt. En wat is precies de inhoud van het ‘eeuwige leven’ dat hij beloofde? Die belofte is dat we deel zullen zijn van het Licht en de Liefde die God IS. Ik probeerde dat te typeren, maar slaag daar niet in. Dat maakt niet uit. Uiteindelijk is er ook maar één manier om dat goed te begrijpen, namelijk door zelf de Weg te gaan en die Waarheid te vinden naar het eeuwige Leven. En het dan zèlf te ervaren.

[Tufkah]

Wat je verwerft door de Weg te gaan is genade (Lees: geschonken door God). Eens. Maar de mens moet dan natuurlijk wel die Weg gaan in wat hij doet of nalaat. Dat is dan weer verdienste. Daarom dat je het niet zoekt in bijzondere ervaringen e.d.

Daarom is Matteüs 7:7 maar ten dele waar. Ram Tzu schreef daar ooit een geestig boekje over: Wie zoekt zal niet vinden. De Weg ontvouwt zich alleen door die te gaan. En wat valt er te vinden? Helemaal niets. En dat blijkt dan weer het meest waardevolle te zijn wat je niet-bezit.

Mattheus 5 t/m 7 vertelt over een toespraak voor een grote menigte op een berg. Een hele serie prikkelende uitspraken, die ik zou willen interpreteren met de zaligsprekingen als sleutel. Die uitspraken prikkelen dus tot nadenken, zijn daar ongetwijfeld ook voor bedoeld. Zelf denk ik niet zo snel dat wat daar staat, maar ten dele waar is. Ik zou dan eerder vermoeden dat ik het niet ten volle begrijp, of dat ik e.e.a. niet lees in de geest waarin het bedoeld is.

Matteüs 7:7 zegt expliciet: Bidt, en u zal gegeven worden; zoekt, en gij zult vinden; klopt, en u zal opengedaan worden. Het ten dele waar zijn is dat ik van mening ben dat het zo simpel niet ligt. Maar je hebt een punt: de zaligsprekingen zijn mede de sleutel welke op het slot passen. De zaligsprekingen gaan immers over het 'innerlijk', met Mattheüs 5:8 welke een beetje on topic is: Zalig zijn de reinen van hart; want zij zullen God zien.

Doch 'God zien' is dan weer geen Godsbewustzijn. Zelfs Jezus had geen Godsbewustzijn.

Afgezien daarvan: de advaita society van Ram Tzu biedt natuurlijk een interessant perspectief. Het wekt een associatie met de filosofie van Krishnamurti, die vond dat waarheid een land zonder paden is. Niet zo'n heel vreemde associatie trouwens, omdat K in wezen ook een advaita filosoof was.

Het is al weer wat jaren terug dat ik Ram Tzu heb gelezen, ik vond het vooral humoristisch. En natuurlijk is er de tegenstelling met Matteüs 7:7 . Maar zowel Matteüs 7:7 als Ram Tzu hebben gelijk. Wie niet zoekt zal ook niks vinden, maar dat wil niet zeggen dat het zoeken an sich tot vinden resulteert. En dan hebben we natuurlijk nog de klassieker: " De zoeker is het gezochte." Een uitspraak waar ik het in het licht van Jezus mee oneens ben. Jezus laat er geen enkel misverstand over bestaan: de zoeker gaat per definitie verloren. Voor jou en mij als zoeker zijnde is er geen enkele hoop voor een hemelse toekomst. Wie het leven wil behouden zal het verliezen, alleen wat uit de Geest wordt geboren kan bestendigen. Voor mij is er geen hiernamaals. Zie het "gij in Mij, en Ik in u" waar Jezus in Joh 14:20 over rept. Wat tevens de Waarheid is. Waarheid waar de mens zelf de Weg naar moet zien te vinden (toch weer een zoeker). Maar zonder hoop voor de zoeker zelf.

[Tufkah]

"'Waarheid is een land zonder wegen"' of is het nu juist wat de bijbel stelt dat er slechts ""één Weg is die tot Waarheid leidt "'.
Krishnamurti volgt het eerste, christenen het tweede en niet alleen de christenen volgen het tweede, zij het dan dat de Weg onderling volledig anders wordt beschreven. Ik stel het steeds opnieuw, de metafysica is een enorm landschap waar vele Wegen in zijn te onderkennen, waarbij elke Weg een schare aan eigen wandelaars kent. De kleurrijke bonte metafysische stoet, zoals door mij meermaals aangehaald.

Het één sluit het ander niet uit. Veel christenen zijn de mening toegedaan dat er een hiernamaals is of een 'nieuwe aarde' waar Jezus koning is en de christenen onderdanen.

Jezus zei dat hij zelf de Waarheid is. En dat niemand tot de Vader komt dan door Mij. Maar Jezus zei dat in een tijd dat er nog geen christenen bestonden. Jezus kan dus niet expliciet christenen bedoeld hebben. Of Krishnamurti de Waarheid heeft bereikt, dat is niet aan mij om me daar over uit te spreken. Maar i.m.o. staat de Waarheid voor ieder mens open. Het Koninkrijk Gods is een innerlijk Koninkrijk en ik zie niet in waarom niet-christenen daarvan uitgesloten zouden zijn. Ergo: christenen die de hierboven omschreven mening zijn toegedaan konden zelf wel eens voor een gesloten deur blijven hangen.

Jezus is zelf de Waarheid, de deur waardoor 'we' naar binnen kunnen, maar zoiets als Waarheid heeft geen uiterlijk gelaat. En veel christenen zien Jezus vaak juist wel met uiterlijk gelaat.

[Tufkah]

Laten we een paar kenmerken van Godsbewustzijn even op een rijtje zetten:

Je bent ontspannen en vol innerlijke zekerheid.
Je bent jezelf in alle omstandigheden;
Je hebt geen dubbele bodems meer; je bent eerlijk en transparant.
Je hebt een vergroot vermogen om te waarderen en te appreciëren.
Je hebt een verfijnde waarneming.
Indien je wilt, kun je leren aura’s waar te nemen en dergelijke.
Je kunt leren te communiceren met fijnstoffelijke wezens, daar je waarneming hemels kan worden.
Je kunt je bewust worden van je vorige levens, en van de vorige levens van andere mensen.
Je kunt leren de Akasha chronieken te lezen.
Je kunt de lichaamstaal van mensen en andere wezens leren te verstaan, dank zij je verfijnde waarneming.
Je kunt voortekenen leren duiden.
Je krijgt inzicht voor Gods plan, en je weet dat er geen toeval bestaat in het hele Universum.
Je voelt een ondersteuning van de natuur in al je ondernemingen.
Je hebt opgehouden te strijden; je werkt met wijsheid en liefde. Je gelooft niet langer in geweld.
Je ervaart elke dag het verschijnsel synchroniciteit: de puzzel van het leven valt meer en meer op zijn plaats.
Je bent ‘in geen ding bezorgd’.

- Ontspannen en vol innerlijke zekerheid kun je ook zonder Godsbewustzijn zijn.
- In Waarheid ben ik juist niet mijzelf. (Hoe zouden anders duizenden mensen in Waarheid kunnen zijn?)
- Daarom is er juist wel een dubbele bodem. Ik als mijzelf en ik in Waarheid.
- Er zijn slechts 2 soorten waarneming, de subjectieve waarneming van ik als mijzelf en de niet-subjectieve waarneming van Christus.
- Aura' s waarnemen schaar ik onder pseudo-religie. Ik zeg niet dat het onmogelijk is, maar het is van geen enkel belang.
- Fijnstoffelijke wezens? Waaien die weg met windkracht 8?
- Als ik bewust moet worden van vorige levens dan regelt God dat wel. Tot dusver is het kennelijk niet van belang voor mij.
- Akasha Kronieken worden mij ook wel door God te kennen gegeven indien nodig.
- Lichaamstaal lezen kan iedere mens in meer of mindere mate. (gradueel)
- Wie zegt dat God überhaupt een plan heeft? Dat zou predestinatie veronderstellen. Toeval bestaat niet, dat is dan weer wel waar.
- Heeft 'de natuur' ook al een rol in mijn ondernemingen?
- Strijden is zinloos, geweld ook uiteraard. Maar dat heeft niks van doen met Godsbewustzijn, je bent pacifist of je bent het niet.
- Synchroniciteit is een kosmische wet. Dat is geen ervaring. Van de wetten wordt je je vanzelf bewust als je de Weg gaat. Synchroniciteit is er slechts één van en nog niet eens de belangrijkste.
- Tegenwoordigheid van geest kan per definitie niet bezorgd zijn, bezorgd zijn gaat immers over onvervulde toekomst.

Resumerend: Godsbewustzijn zoals gepresenteerd door Frans Langenkamp is een beetje zo links en rechts bij elkaar geshopt. Zonder enige moeite kan ik een lijst shoppen die 3 x zo lang is. Dat is wat 'new age' doet: shoppen zo links en rechts. Of God à la carte.

[Yours]

Zelfs Jezus had geen Godsbewustzijn.

Jezus had wel degelijk een Godsbewustzijn. Bij zijn doop in de Jordaan kwam de Heilige Geest over hem. De 3-eenheid van de Vader, de Zoon en Heilige Geest kwam daardoor binnen in hem tot stand en stelde Hem in staat de 3 jaar nadien tot 3 uur voor zijn dood dat te doen wat hij deed en het Geloof, de Hoop en de Liefde voor iedereen tot op de dag van vandaag levend te houden.

Wie niet zoekt zal ook niks vinden, maar dat wil niet zeggen dat het zoeken an sich tot vinden resulteert. En dan hebben we natuurlijk nog de klassieker: " De zoeker is het gezochte." Een uitspraak waar ik het in het licht van Jezus mee oneens ben. Jezus laat er geen enkel misverstand over bestaan: de zoeker gaat per definitie verloren. Voor jou en mij als zoeker zijnde is er geen enkele hoop voor een hemelse toekomst. Wie het leven wil behouden zal het verliezen, alleen wat uit de Geest wordt geboren kan bestendigen. Voor mij is er geen hiernamaals. Zie het "gij in Mij, en Ik in u" waar Jezus in Joh 14:20 over rept. Wat tevens de Waarheid is. Waarheid waar de mens zelf de Weg naar moet zien te vinden (toch weer een zoeker). Maar zonder hoop voor de zoeker zelf.

Je kunt echt niet niet om Jezus Zijn Opstanding en Verschijningen na zijn dood heen.

[peda]

Zelf ben ik ook een groot volger van de negatieve theologie.
Het verschil tussen Tufkah en mij ter zake is dat Tufkah vervolgens ( binnen de negatieve theologie ) krachtige "" zeker weten ""uitspraken doet en ik mij verre houdt van "" zeker weten "' uitspraken. Negatieve theologie is voor mij metafysisch persoonlijk niet-zeker-kunnen-weten.

[Yours]

Zelf ben ik ook een groot volger van de negatieve theologie.
Het verschil tussen Tufkah en mij ter zake is dat Tufkah vervolgens ( binnen de negatieve theologie ) krachtige "" zeker weten ""uitspraken doet en ik mij verre houdt van "" zeker weten "' uitspraken. Negatieve theologie is voor mij metafysisch persoonlijk niet-zeker-kunnen-weten.

Die betekenis heeft het voor mij niet (meer), Peda.
Ik zie een negatieve invloed van de ‘negatieve theologie’. Want iedereen die die theologie niet aanhangt wordt elke Hoop ontnomen.

[peda]

Zelf ben ik ook een groot volger van de negatieve theologie.
Het verschil tussen Tufkah en mij ter zake is dat Tufkah vervolgens ( binnen de negatieve theologie ) krachtige "" zeker weten ""uitspraken doet en ik mij verre houdt van "" zeker weten "' uitspraken. Negatieve theologie is voor mij metafysisch persoonlijk niet-zeker-kunnen-weten.

Die betekenis heeft het voor mij niet (meer), Peda.
Ik krijg momenteel een vrij negatief gevoel van de ‘negatieve theologie’. Want iedereen die die theologie niet aanhangt wordt elke Hoop ontnomen.

Hallo Yours,

Ook de negatieve theologie is mijn optiek niet meer als een persoonlijke overtuiging en geen "' zeker weten "". Zo speelt bijvoorbeeld Goddelijke Openbaring in de negatieve theologie geen rol. Je kunt dus gerust zijn en jouw overtuiging duidelijk voor het voetlicht brengen. De negatieve theologie biedt in mijn optiek inderdaad geen hoop over de na-de-biologische-dood-situatie, simpel omdat daarover binnen de negatieve theologie niets-te-zeggen-valt. Het volgen van de negatieve theologie gebeurt in mijn optiek door slechts weinigen, het merendeel van de metafysica volgers, kiest voor uitspraken binnen de positieve theologie. De positieve theologie levert inderdaad een vorm van hoop.

[Pyro_123]

Mattheus 5 t/m 7 vertelt over een toespraak voor een grote menigte op een berg. Een hele serie prikkelende uitspraken, die ik zou willen interpreteren met de zaligsprekingen als sleutel. Die uitspraken prikkelen dus tot nadenken, zijn daar ongetwijfeld ook voor bedoeld. Zelf denk ik niet zo snel dat wat daar staat, maar ten dele waar is. Ik zou dan eerder vermoeden dat ik het niet ten volle begrijp, of dat ik e.e.a. niet lees in de geest waarin het bedoeld is.

Matteüs 7:7 zegt expliciet: Bidt, en u zal gegeven worden; zoekt, en gij zult vinden; klopt, en u zal opengedaan worden. Het ten dele waar zijn is dat ik van mening ben dat het zo simpel niet ligt. Maar je hebt een punt: de zaligsprekingen zijn mede de sleutel welke op het slot passen. De zaligsprekingen gaan immers over het 'innerlijk', met Mattheüs 5:8 welke een beetje on topic is: Zalig zijn de reinen van hart; want zij zullen God zien.

De zaligsprekingen, en al die teksten die erop volgen inclusief matth. 7, zijn de verkondiging van het koninkrijk der hemelen. Matth. 7:6-11 gaat erover hoe geven en ontvangen werkt in die context. Lees dat hele stuk, matth. 5-7 eens als 1 samenhangend geheel, zou ik willen zeggen. Als variaties op steeds hetzelfde thema dat uitlegt hoe het koninkrijk werkt.