Zonde

[Tufkah]

Er is zelfs een hele wereld buiten God, namelijk de wereld waarin wij leven.

[Messenger]

Er is zelfs een hele wereld buiten God, namelijk de wereld waarin wij leven.

De wereld waarin wij leven is de wereld van God. Buiten God is er niets, er is geen ruimte buiten God.

[Tufkah]

Er is zelfs een hele wereld buiten God, namelijk de wereld waarin wij leven.

De wereld waarin wij leven is de wereld van God. Buiten God is er niets, er is geen ruimte buiten God.

In God is zelfs helemaal geen ruimte, wij als mens leven in een wereld van ruimte. En in die ruimte hebben wij een plaats. Daarom ben jij iemand anders dan ik, want ik zit hier en jij zit daar op een andere plaats.

[peda]

Alomtegenwoordigheid wordt in de regel verbonden met een stoffelijke ruimte, maar de theologische betekenis is dat er nergens "iets "' is waar God buiten staat. De Zelfbeperking, betekent dat zulks niet hoeft te betekenen dat vervolgens Alles een Status Gelijk aan God heeft.
Simone Veil merkt op dat nu juist de niet-aan-God-Gelijke-schepping betekent dat God deze vorm van schepping heeft gerealiseerd door "' in "' Zich een plaats/ status/situatie (of hoe ook te noemen), te "'veroorzaken'' die van een andere orde/ kwaliteit is dan het Zijn-Zelve. Hoe deze situatie goed in woorden te vangen is, het blijft moeilijk om te verwoorden. Zelfbeperking vind ik persoonlijk nog de beste verklaring voor een schepping niet van God-Status. Zelfbeperking behoort tot de Soevereiniteit van God, een axioma.
De christelijke zienswijze op pan-en-theïsme. Dat er andere uitwerkingen zijn is duidelijk.
God-verlatenheid bijvoorbeeld, maar dat is niet mijn favoriete visie.
Leibniz sluit goed aan bij mijn kleurfavoriet namelijk de schepping is de voor God best mogelijke optie. Ook Leibniz beschrijft de schepping niet als-aan-god-gelijk, maar als best mogelijke realisatie.

[Messenger]

De wereld waarin wij leven is de wereld van God. Buiten God is er niets, er is geen ruimte buiten God.

In God is zelfs helemaal geen ruimte, wij als mens leven in een wereld van ruimte. En in die ruimte hebben wij een plaats. Daarom ben jij iemand anders dan ik, want ik zit hier en jij zit daar op een andere plaats.

Wij zijn verschillend omdat we als geindividueerde zielen elk een uniek perspectief hebben en onze eigen agenda en eigenschappen.
En dat is allemaal binnen Gods ruimte.

[Yours]

In God is zelfs helemaal geen ruimte, wij als mens leven in een wereld van ruimte. En in die ruimte hebben wij een plaats. Daarom ben jij iemand anders dan ik, want ik zit hier en jij zit daar op een andere plaats.

Wij zijn verschillend omdat we als geindividueerde zielen elk een uniek perspectief hebben en onze eigen agenda en eigenschappen.
En dat is allemaal binnen Gods ruimte.

God is de Schepper. Maar de Schepper is niet God. Kortom: God gaat aan de Schepping vooraf.
En dus heb je het over 2 verschillende realiteiten. Dat jij het ervaart als een ruimte die je God noemt met alles erop en eraan is momenteel jouw ervaringsmoment, Messenger. En Tufkah heeft dan weer een ander ervaringsmoment.

[Tufkah]

In God is zelfs helemaal geen ruimte, wij als mens leven in een wereld van ruimte. En in die ruimte hebben wij een plaats. Daarom ben jij iemand anders dan ik, want ik zit hier en jij zit daar op een andere plaats.

Wij zijn verschillend omdat we als geindividueerde zielen elk een uniek perspectief hebben en onze eigen agenda en eigenschappen.
En dat is allemaal binnen Gods ruimte.

We kunnen ons niet binnen Gods ruimte bevinden als God geen ruimte in neemt. Jij benoemt het geschapene tot God en het geschapene (mensen, dieren, dingen) die nemen ruimte in. Maar het geschapene is geen God, maar geschapen door God.

[Messenger]

Wij zijn verschillend omdat we als geindividueerde zielen elk een uniek perspectief hebben en onze eigen agenda en eigenschappen.
En dat is allemaal binnen Gods ruimte.

God is de Schepper. Maar de Schepper is niet God. Kortom: God gaat aan de Schepping vooraf.

De Schepping is het eindeloze proces dat ik God noem.

[Tiberius Claudius]

We kunnen ons niet binnen Gods ruimte bevinden als God geen ruimte in neemt.

Daar valt wel wat op af te dingen, als er met ruimtes wordt gewerkt met een verschillende dimensie getallen en de een in de ander is ingebed.

[Messenger]

Wij zijn verschillend omdat we als geindividueerde zielen elk een uniek perspectief hebben en onze eigen agenda en eigenschappen.
En dat is allemaal binnen Gods ruimte.

We kunnen ons niet binnen Gods ruimte bevinden als God geen ruimte in neemt. Jij benoemt het geschapene tot God en het geschapene (mensen, dieren, dingen) die nemen ruimte in. Maar het geschapene is geen God, maar geschapen door God.

God is alle ruimte in alle tijd. Er is niets dat niet God is.

[Yours]

God is de Schepper. Maar de Schepper is niet God. Kortom: God gaat aan de Schepping vooraf.

De Schepping is het eindeloze proces dat ik God noem.

Dat begrijp ik. Maar het Eeuwige dat God is (en wat zonder tijd of ruimte is) gaat vooraf aan de schepping.

[Tufkah]

We kunnen ons niet binnen Gods ruimte bevinden als God geen ruimte in neemt.

Daar valt wel wat op af te dingen, als er met ruimtes wordt gewerkt met een verschillende dimensie getallen en de een in de ander is ingebed.

Ik bezie de kwestie in het licht van bewustzijn. Alles wat ruimte in neemt (vormen) daar zijn we als ons als mens bewust ván. Als voorbeeld: ik ben me bewust van de maan als ik de maan waarneem.

De reden waarom we God niet kunnen begrijpen is dat de mens bewustzijn-technisch zelf ook een vorm is (ruimte in neemt). Wat we dus in werkelijkheid niet begrijpen is dat wat we 'bewustzijn' noemen. Om het wel te begrijpen mag je dus God nooit tussen de dingen plaatsen (dat wat ruimte in neemt).

Waar we uit komen is de schepping zelf. In discussies over de schepping lees ik vaak gezever over evolutie, oerknal en whatever. Maar dan heb je de verkeerde focus. Ik volg gewoon de wetenschap betreffende de schepping. Of het heelal 6000 jaar of zoals in werkelijkheid 14 miljard jaar oud is, dat doet niet wezenlijk ter zaken. Het gaat om het onderscheid tussen 'de Schepper' en 'het geschapene'.

Getallen zijn in die zin interessant dat getallen er wel zijn, maar geen ruimte in nemen. In die zin (als je er aanleg voor hebt) schept wiskunde de mogelijkheid om te praten over zaken welke geen ruimte in nemen. Dan kun je ook 'complementariteit' begrijpen.

Denken over spiritualiteit heeft alleen zin als je er een bepaalde ordening in kan scheppen. In feite doet de Bijbel dat ook. Maar ja, als een gelovige de Bijbel letterlijk gaat nemen dan kan het denken er over ook niet plaats vinden.

[Tufkah]

God is de Schepper. Maar de Schepper is niet God. Kortom: God gaat aan de Schepping vooraf.

De Schepping is het eindeloze proces dat ik God noem.

De schepping is een voortdurend proces. Als God één seconde zou stoppen met scheppen dan zou het zichtbare universum niet meer bestaan. Daarom staat er ook geschreven: Op de zevende dag rustte God uit van al zijn werk. God rust in de schepping, maar blijft Zelf ongeschapen.

Verder wat Yours schrijft: God ging ook vooraf aan de schepping. Anders kan God geen oorzaakloze oorzaak zijn. (Bron) Op een gegeven moment zijn 'de dingen' ontstaan uit een oerknal (om het maar even simplistisch te houden) , maar wie of wat gaf de aanzet tot die oerknal? Retorische vraag uiteraard, want noch de wetenschap weet er wat van af noch kan ik er met mijn denken bij.

God blijft in zekere zin een Mysterie, vandaar ook de negatieve theologie.

[Tiberius Claudius]

Ik bezie de kwestie in het licht van bewustzijn. Alles wat ruimte in neemt (vormen) daar zijn we als ons als mens bewust ván.

Een plat vlak neemt geen ruimte als het is ingebed in een 3-dim ruimte.
Zo zou ons universum geen ruimte hoeven in te nemen in een 4-dim ruimte.

Kwestie van benadering.

[Tiberius Claudius]

God is de Schepper. Maar de Schepper is niet God. Kortom: God gaat aan de Schepping vooraf.

De Schepping is het eindeloze proces dat ik God noem.

Er zijn veel redenen om aan te nemen dat De Schepping eindig is.

[peda]

We kunnen ons niet binnen Gods ruimte bevinden als God geen ruimte in neemt.

Daar valt wel wat op af te dingen, als er met ruimtes wordt gewerkt met een verschillende dimensie getallen en de een in de ander is ingebed.

Dat is ook de grote metafysische uitdaging.
God neemt geen ruimte in en de schepping neemt wel ruimte in. Of de schepping nu ruimtelijk 3 dimensionaal is of bijvoorbeeld volgens de snaar theorie veel meer ruimte dimensies kent, maakt voor de beschouwing geen verschil. De schepping is, zoals in de praktijk zichtbaar is, zonder meer ruimtelijk. Pan-en-theïsme probeert aan deze tegenstrijdigheid een einde te maken. het "' pan "' gedeelte baseert zich op het ruimtelijke scheppingsdeel en het "' EN "" deel geeft aan dat er bij de God-idee sprake is van meer als de ruimtelijke schepping. Dat '' meer als "' wordt dan gezien als het Transcendente niet-ruimtelijke domein.
Voor diegenen die niet meedoen met het verhaal schiet het niet op, omdat de juistheid van de metafysische verhalen niet op harde wijze te bewijzen is. Maar ook zonder hard bewijs, er zijn wel voor de in de verhalen geïnteresseerden vele axioma's beschikbaar.

[Yours]

Verder wat Yours schrijft: God ging ook vooraf aan de schepping. Anders kan God geen oorzaakloze oorzaak zijn. (Bron) Op een gegeven moment zijn 'de dingen' ontstaan uit een oerknal (om het maar even simplistisch te houden) , maar wie of wat gaf de aanzet tot die oerknal? Retorische vraag uiteraard, want noch de wetenschap weet er wat van af noch kan ik er met mijn denken bij.

God blijft in zekere zin een Mysterie, vandaar ook de negatieve theologie.

Dat geeft dus spraakverwarring: de woorden Bron, God en Schepping worden door elkaar gehaald.
De oorzaakloze oorzaak is de Bron/God. En wat daaruit is voortgekomen met als begin de oerknal is de Schepping. Hoe die oerknal inderdaad tot stand kwam wordt ons vast ooit duidelijk. Maar het gaat er eerst om dat de mens na vele incarnaties als individuatie weer verbonden wordt/is met de Bron/God. Voor zover men dat nog niet is.

[Tufkah]

Ik bezie de kwestie in het licht van bewustzijn. Alles wat ruimte in neemt (vormen) daar zijn we als ons als mens bewust ván.

Een plat vlak neemt geen ruimte als het is ingebed in een 3-dim ruimte.
Zo zou ons universum geen ruimte hoeven in te nemen in een 4-dim ruimte.

Kwestie van benadering.

In het kader van bewustzijn benader je het dan weer anders: dan stel je jezelf op tegenover de 3 dimensionale ruimte. I.p.v. dat je zelf in de 3 dimensionale ruimte verkeert. (Wat de gebruikelijke gang van zaken is)

Door die geestelijke positie in te nemen verandert de 4e dimensie: tijd. Tijd is zoals we weten gekoppeld aan de eerste 3 dimensies.

Ook een kwestie van benadering;-)

[Tufkah]

Verder wat Yours schrijft: God ging ook vooraf aan de schepping. Anders kan God geen oorzaakloze oorzaak zijn. (Bron) Op een gegeven moment zijn 'de dingen' ontstaan uit een oerknal (om het maar even simplistisch te houden) , maar wie of wat gaf de aanzet tot die oerknal? Retorische vraag uiteraard, want noch de wetenschap weet er wat van af noch kan ik er met mijn denken bij.

God blijft in zekere zin een Mysterie, vandaar ook de negatieve theologie.

Dat geeft dus spraakverwarring: de woorden Bron, God en Schepping worden door elkaar gehaald.
De oorzaakloze oorzaak is de Bron/God. En wat daaruit is voortgekomen met als begin de oerknal is de Schepping. Hoe die oerknal inderdaad tot stand kwam wordt ons vast ooit duidelijk. Maar het gaat er eerst om dat de mens na vele incarnaties als individuatie weer verbonden wordt/is met de Bron/God. Voor zover men dat nog niet is.

Het is idd een spraakverwarring, maar toch is die spraakverwarring dienstig. Het begrip 'Zoon' heeft namelijk alleen functie binnen de schepping. God is niet veranderd sedert de schepping, dat kan niet, God is immers onveranderlijk. Maar buiten God is wel wat veranderd, namelijk de aanwezigheid van de schepping an sich. God is daarmee Zelf niet veranderd, Zijn Eenheid blijft. Maar God draagt wel kennis van de schepping .

Logion 83 Jezus heeft gezegd: De beelden openbaren zich aan de mens en het licht dat ze bevatten is verborgen. In het beeld van het licht des Vaders wordt het licht ontsluierd en zijn beeld zal verborgen worden door het licht.

Het licht des Vaders is verborgen in het beeld (de geschapenheid). Alle geheimen welke God voor Zichzelf houdt liggen goed verborgen op een plek waar de mens zelden zoekt: in zichzelf.

[Messenger]

De Schepping is het eindeloze proces dat ik God noem.

De schepping is een voortdurend proces. Als God één seconde zou stoppen met scheppen dan zou het zichtbare universum niet meer bestaan. Daarom staat er ook geschreven: Op de zevende dag rustte God uit van al zijn werk. God rust in de schepping, maar blijft Zelf ongeschapen.

Verder wat Yours schrijft: God ging ook vooraf aan de schepping. Anders kan God geen oorzaakloze oorzaak zijn. (Bron) Op een gegeven moment zijn 'de dingen' ontstaan uit een oerknal (om het maar even simplistisch te houden) , maar wie of wat gaf de aanzet tot die oerknal? Retorische vraag uiteraard, want noch de wetenschap weet er wat van af noch kan ik er met mijn denken bij.

God blijft in zekere zin een Mysterie, vandaar ook de negatieve theologie.

Ik heb al vaker gesteld dat God zowel transcendent als immanent is. De transcendente God heeft dit universum geschapen en de immanente God ervaart zich op vele manieren daarin.

[Messenger]

De Schepping is het eindeloze proces dat ik God noem.

Er zijn veel redenen om aan te nemen dat De Schepping eindig is.

Mogelijk krimpt het universum ineen en komt aan alles een eind. Maar het proces gaat door en een nieuw universum kan ontstaan.

[Tiberius Claudius]

Een plat vlak neemt geen ruimte als het is ingebed in een 3-dim ruimte.
Zo zou ons universum geen ruimte hoeven in te nemen in een 4-dim ruimte.

Kwestie van benadering.

In het kader van bewustzijn benader je het dan weer anders: dan stel je jezelf op tegenover de 3 dimensionale ruimte. I.p.v. dat je zelf in de 3 dimensionale ruimte verkeert. (Wat de gebruikelijke gang van zaken is)

Door die geestelijke positie in te nemen verandert de 4e dimensie: tijd. Tijd is zoals we weten gekoppeld aan de eerste 3 dimensies.

Ook een kwestie van benadering;-)

De tijd is niet wiskundig en ook fysisch geen dimensie ook al wordt het vaak zo gebracht.

Nogmaals ik had het over een 4-dim Euclidische Meetkunde.

PS.
Dimensies kun je niet koppelen.

[Tiberius Claudius]

Er zijn veel redenen om aan te nemen dat De Schepping eindig is.

Mogelijk krimpt het universum ineen en komt aan alles een eind. Maar het proces gaat door en een nieuw universum kan ontstaan.

Dat wordt wel beweerd maar er is geen bewijs voor.

Wel zou het voor jou God betekenen dat er een begin en een einde aan zijn bestaan zit.

[peda]

Er zijn veel redenen om aan te nemen dat De Schepping eindig is.

Mogelijk krimpt het universum ineen en komt aan alles een eind. Maar het proces gaat door en een nieuw universum kan ontstaan.

Een lastig wetenschappelijk thema.
Is de ons bekende kosmos de enige die bestaat( een unica ) of is er sprake van een multiversum ?
Het hard bewezen antwoord is er niet.
Mocht onze kosmos een unica zijn, dan is een eventueel einde daarvan ook niet op harde wijze bewezen.
Kortom de hypothesen buitelen over elkaar heen, maar zoals bekend is een hypothese een hypothese en geen hard bewijs van juistheid.

[Messenger]

Mogelijk krimpt het universum ineen en komt aan alles een eind. Maar het proces gaat door en een nieuw universum kan ontstaan.

Dat wordt wel beweerd maar er is geen bewijs voor.

Wel zou het voor jou God betekenen dat er een begin en een einde aan zijn bestaan zit.

Het einde van het bestaan is tevens het begin van een nieuw bestaan. Zo bezie ik het leven dat ik leid ook, na het sterven verander ik in een andere levensvorm. Het ene hoofdstuk liep af en het volgende begint.