Een andere overtuiging.

[Inktvlam]

Hallo Inktvlam,

In het Nieuwe Testament komt slechts eenmaal het begrip 'ousia' voor. En wel in Lukas 15 12-13

12 En de jongste van hen zeide tot den vader: Vader, geef mij het deel des goeds, dat mij toekomt. En hij deelde hun het goed.

13 En niet vele dagen daarna, de jongste zoon, alles bijeenvergaderd hebbende, is weggereisd in een ver gelegen land, en heeft aldaar zijn goed doorgebracht, levende overdadiglijk.

Hoewel het niet mijn gewoonte is om parabels uit te leggen (dat zou je zelf moeten doen) , wijk ik er van af. Het begrip 'ousia' betekent in het Koine Grieks 'zijn'. Als je het graag over het hogere geestelijke wil hebben, dan is het 'ousia'. Daarmee wordt niet bedoeld het 'zijn' van Inktvlam, maar in deze parabel wordt gedoeld op het 'zijn' zelf. De metaforische jongste zoon is weggereisd naar een ver land. Nederland in mijn geval en ik neem aan dat dat bij jou ook zo is. Ousia is het hogere geestelijke. Het gaat al het kennen te boven. Dus als jij jezelf wilt beperken tot wat je zelf leert en zelf ontwikkelt en daar je individualiteit aan wenst te ontlenen, dan krijg je mij niet mee. Ousia valt namelijk buiten alle overtuigingen en je hebt reeds van de Vader je deel gekregen. Aan jou (en mij) de keuze om onze 'ousia' te gebruiken voor een 'overdadig leven'.

Ook blijven hangen in je eigen, intellectuele overtuigingen is 'overdadig leven'. Volgens de parabel heb je namelijk 'dat' waar het om gaat reeds.

Tufkah, ik ben het totaal niet met je eens.
Als ik jou vraag: “geloof jij als een atheïst: dood is dood” dan krijg ik van die rare warrige onbegrijpelijke antwoorden.
Jezus was bijzonder duidelijk: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven”. En: “Jezus: Ik ben de Opstanding en het Leven; wie in Mij gelooft, zal leven, ook al was hij gestorven, en ieder die leeft en in Mij gelooft, zal niet sterven in eeuwigheid.” (Johannes 11:25-26).
Duidelijke taal. Lorber voegt daar nog aan toe, dat het geloof een levend geloof moet zijn, levend gemaakt door de liefde.

[Mullog]

. Maar de verschillende levensbeschouwingen die over een hiernamaals spreken, het gegeven dat we maar niet aan de tijd weten te wennen, de geruststellende, de pijn verzachtende metaforen die ook niet-gelovigen bij een overlijden gebruiken en het ook op wetenschappelijk niveau streven naar onsterfelijkheid, door medicatie of door transhumanisme, zijn wel belangrijke aanwijzingen dat de dood als definitief einde blijkbaar niet resoneert met onze natuur en we dus voor iets anders bestemd zijn dan dat.
...

Mijn analyse is dat wat je hier stelt erg leeftijd afhankelijk is. Contact met verscheidene hoog bejaarden, en dan heb ik heb over doorgaans 95+ en enkele eeuwlingen, leert mij dat men het leven wel geleefd heeft op die leeftijd. Dat wil niet zeggen dat er de behoefte is gelijk te overlijden maar wel dat er geen behoefte is aan een vervolg. Ook het geloof wordt anders ervaren.

Voor mensen in "de kracht van hun leven" kan het ongetwijfeld niet lang genoeg duren. Maar er lijkt een moment te komen dat het lang genoeg geduurd heeft. De mens, eigenlijk alles wat leeft, is voorbestemd te sterven om ruimte te maken voor nieuw leven. Dat is ons doel. Al het andere is ijdele hoop. En hoop is weinig anders dan uitgestelde teleurstelling en die teleurstelling zal je in geval van sterven gelukkig niet ervaren ;)

[Tufkah]

Tufkah, ik ben het totaal niet met je eens.
Als ik jou vraag: “geloof jij als een atheïst: dood is dood” dan krijg ik van die rare warrige onbegrijpelijke antwoorden.
Jezus was bijzonder duidelijk: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven”. En: “Jezus: Ik ben de Opstanding en het Leven; wie in Mij gelooft, zal leven, ook al was hij gestorven, en ieder die leeft en in Mij gelooft, zal niet sterven in eeuwigheid.” (Johannes 11:25-26).
Duidelijke taal. Lorber voegt daar nog aan toe, dat het geloof een levend geloof moet zijn, levend gemaakt door de liefde.

Ik denk dat je meer een 'hiernamaals-gelovige' bent, Inktvlam. Dat jij als jezelf in het hiernamaals verschijnt. Maar dat kan natuurlijk niet, immers in de zelfverloochening is er ook geen 'zelf' meer om naar een of ander hiernamaals te gaan. Ik volg strikt de leer zoals de Zoon van God die aan ons verkondigd heeft. Voor het 'zelf' is er geen plaats in de eeuwigheid. Logisch, het 'zelf' leeft in de tijd.

[Inktvlam]

Tufkah, ik ben het totaal niet met je eens.
Als ik jou vraag: “geloof jij als een atheïst: dood is dood” dan krijg ik van die rare warrige onbegrijpelijke antwoorden.
Jezus was bijzonder duidelijk: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven”. En: “Jezus: Ik ben de Opstanding en het Leven; wie in Mij gelooft, zal leven, ook al was hij gestorven, en ieder die leeft en in Mij gelooft, zal niet sterven in eeuwigheid.” (Johannes 11:25-26).
Duidelijke taal. Lorber voegt daar nog aan toe, dat het geloof een levend geloof moet zijn, levend gemaakt door de liefde.

Ik denk dat je meer een 'hiernamaals-gelovige' bent, Inktvlam. Dat jij als jezelf in het hiernamaals verschijnt. Maar dat kan natuurlijk niet, immers in de zelfverloochening is er ook geen 'zelf' meer om naar een of ander hiernamaals te gaan. Ik volg strikt de leer zoals de Zoon van God die aan ons verkondigd heeft. Voor het 'zelf' is er geen plaats in de eeuwigheid. Logisch, het 'zelf' leeft in de tijd.

De Johannes-tekst die ik geciteerd heb, zegt toch echt wat anders.
Moeten we ons zorgen maken over je, Tufkah? Als je straks spoorloos bent, dan weten we, Tufkah heeft een aanval van zelfverloochening uitgevoerd.
Jij maakt van zelfverloochening zelfvernietiging.
Maar zelfverloochening is wat anders dan zelfvernietiging.
Al eerder gezegd, ik zie zelfverloochening als verdeemoediging. Niet meer het eigen ego op de allereerste plaats. Het overwinnen van een hardnekkige verslaving is ook een vorm van zelfverloochening. Stel dat de buurvrouw van drie hoog achter een vijftig-jarige bessenjenever-verslaving heeft opgebouwd, zodanig dat ze één is met de fles. De buurvrouw en de bessenjenever zijn als het ware een twee-eenheid. Als je de bessenjenever zag, dan zag je de buurvrouw. En uiteindelijk weet ze na talloze moeizame pogingen de drankzucht te overwinnen. Dan kun je toch echt wel spreken van zelfverloochening.

[Tufkah]

Maar dit zeg ik, broeders, dat vlees en bloed het Koninkrijk van God niet kunnen beërven, en de vergankelijkheid beërft de onvergankelijkheid niet.

Jezus antwoordde en zeide tot hem: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Tenzij dat iemand wederom geboren worde, hij kan het Koninkrijk Gods niet zien.

[Robert Frans]

Mijn analyse is dat wat je hier stelt erg leeftijd afhankelijk is. Contact met verscheidene hoog bejaarden, en dan heb ik heb over doorgaans 95+ en enkele eeuwlingen, leert mij dat men het leven wel geleefd heeft op die leeftijd. Dat wil niet zeggen dat er de behoefte is gelijk te overlijden maar wel dat er geen behoefte is aan een vervolg. Ook het geloof wordt anders ervaren.

Voor mensen in "de kracht van hun leven" kan het ongetwijfeld niet lang genoeg duren. Maar er lijkt een moment te komen dat het lang genoeg geduurd heeft. De mens, eigenlijk alles wat leeft, is voorbestemd te sterven om ruimte te maken voor nieuw leven. Dat is ons doel. Al het andere is ijdele hoop. En hoop is weinig anders dan uitgestelde teleurstelling en die teleurstelling zal je in geval van sterven gelukkig niet ervaren

Toch verlangen ook gelovigen die op sterven liggen, of die op de dood wachten, wel naar de hemel, naar de vereniging met hun vaak levenslange Geliefde. Hoewel dat soms ook gepaard kan gaan met angst voor het oordeel, afhankelijk van de geloofstraditie waarin ze geleefd hebben. Moe zijn van het leven hier sluit daarom het verlangen naar eeuwig leven niet uit.

Het huidige aardse leven is immers onderhevig aan zonde, slijtage en vermoeidheid, waardoor in die staat eeuwig leven inderdaad bepaald niet begerenswaardig is. Voor een gelukkig eeuwig leven is daarom iets substantieels nodig, namelijk de volmaakte vereniging met God. Dan pas wordt het leven gekenmerkt door al het mooie waar we van nature naar verlangen en waarvoor we geschapen zijn. Daardoor kan de mensheid ondanks de vermoeidheid van het bestaan, toch blijven verlangen naar eeuwig leven.

[Mullog]

Mijn analyse is dat wat je hier stelt erg leeftijd afhankelijk is. Contact met verscheidene hoog bejaarden, en dan heb ik heb over doorgaans 95+ en enkele eeuwlingen, leert mij dat men het leven wel geleefd heeft op die leeftijd. Dat wil niet zeggen dat er de behoefte is gelijk te overlijden maar wel dat er geen behoefte is aan een vervolg. Ook het geloof wordt anders ervaren.

Voor mensen in "de kracht van hun leven" kan het ongetwijfeld niet lang genoeg duren. Maar er lijkt een moment te komen dat het lang genoeg geduurd heeft. De mens, eigenlijk alles wat leeft, is voorbestemd te sterven om ruimte te maken voor nieuw leven. Dat is ons doel. Al het andere is ijdele hoop. En hoop is weinig anders dan uitgestelde teleurstelling en die teleurstelling zal je in geval van sterven gelukkig niet ervaren

Toch verlangen ook gelovigen die op sterven liggen, of die op de dood wachten, wel naar de hemel, naar de vereniging met hun vaak levenslange Geliefde. Hoewel dat soms ook gepaard kan gaan met angst voor het oordeel, afhankelijk van de geloofstraditie waarin ze geleefd hebben. Moe zijn van het leven hier sluit daarom het verlangen naar eeuwig leven niet uit.

Het huidige aardse leven is immers onderhevig aan zonde, slijtage en vermoeidheid, waardoor in die staat eeuwig leven inderdaad bepaald niet begerenswaardig is. Voor een gelukkig eeuwig leven is daarom iets substantieels nodig, namelijk de volmaakte vereniging met God. Dan pas wordt het leven gekenmerkt door al het mooie waar we van nature naar verlangen en waarvoor we geschapen zijn. Daardoor kan de mensheid ondanks de vermoeidheid van het bestaan, toch blijven verlangen naar eeuwig leven.

Het ging er mij om dat je volgens mij niet kunt concluderen dat een algemeen verlangen naar een hiernamaals, in welke vorm dan ook, betekent dat er wel zoiets moet zijn. Dat je er verder in gelooft is natuurlijk prima. Dat moet eenieder zelf bepalen.

Volgens mij is het wel zo dat het hiernamaals pas later in de bijbel opduikt. Dat er in de oudste bijbel boeken dood ook gewoon dood is.

[Robert Frans]

Het ging er mij om dat je volgens mij niet kunt concluderen dat een algemeen verlangen naar een hiernamaals, in welke vorm dan ook, betekent dat er wel zoiets moet zijn. Dat je er verder in gelooft is natuurlijk prima. Dat moet eenieder zelf bepalen.

Volgens mij is het wel zo dat het hiernamaals pas later in de bijbel opduikt. Dat er in de oudste bijbel boeken dood ook gewoon dood is.

Dat laatste klopt inderdaad, maar Israël was destijds wel vrij uitzonderlijk daarin, daar de meeste antieke godsdiensten een hiernamaals kenden. Egypte kende zelfs een zeer uitgebreide cultus rondom de dood, waarvan het Egyptische Dodenboek de bekendste uiting is. Maar uiteindelijk kwam ook in Israël het geloof in een hiernamaals op, met name in de vorm van het dodenrijk en de opstanding der doden in de toekomst.

Je eerste argument klopt ook; echt hard bewijs kunnen we niet overleggen. Maar toch zie ik dat verlangen wel als een belangrijke aanwijzing, met name omdat het juist zo massaal en van alle tijden is. Zouden het slechts een groepje zonderlingen zijn geweest die daarin geloofden, of zou het maar één niet al te grote godsdienst zijn geweest die dat leerde, dan zou ik al veel meer met je meegaan dat het waarschijnlijk uitsluitend een fantasie betreft. Maar vrijwel alle godsdiensten wereldwijd, toen en nu, en daardoor de grote meerderheid van de mensheid leren een hiernamaals. Met vaak ook beloning en straf, in de vorm van een oordeel of van bovennatuurwetten, zoals karma, en ook enkele andere overeenkomsten. Hele culturen zijn daarop gegrond. Dat maakt het voor mij minder waarschijnlijk dat het slechts een fantasie is.

Is het evolutionair dan noodzakelijk om als mens in een hiernamaals te geloven? Niet per se. Mensen kunnen ook zonder hiernamaals de noodzakelijke grote verhalen aanhouden om haar grote gemeenschappen te creëren. Het leven hier op aarde zelf is daarvoor al mysterieus, inspirerend en wonderlijk genoeg. Je gaf zelf het vroege Israël als als voorbeeld, maar vandaag de dag zie je eveneens culturen en ideologieën zonder hiernamaals die toch macht en invloed weten te verwerven. Ergo: het geloven in een hiernamaals, met alle rituelen, tempels, kunstwerken en handhaving van geboden, kost nogal wat tijd en energie als het er niet is. Het zou dan juist voordelig zijn om als mensheid er níét in te geloven. Onze natuur zou deze eigenschap denk ik dan niet tot zover hebben laten ontwikkelen. Waarom immers massaal naar iets laten verlangen, als het er helemaal niet is?

Nogmaals: hard bewijs is het allemaal niet, het is een kwestie van wat je het meest waarschijnlijk of geloofwaardig vindt. Maar ik geloof wel dat als er echt geen hiernamaals of de mogelijkheid tot eeuwig leven zou zijn, de menselijke geest zich daar ook niet zo massaal en zo lang op gericht zou hebben. We zouden nu dan heel andere dingen geloven en doen.

[peda]

Wanneer iemand sterk gelooft in een voortgaand bewust voortleven na de dood ( hiernamaals ) gekoppeld aan een daar uitgesproken oordeel en voorts meent nog "' zijn broeders hoeder "' te zijn ook, dan zit je midden in de evangelisatie of sterker nog het quasi anderen opdringen van de eigen religieuze zorgverzekering.
Staan voor een eigen positie in combinatie met de kracht kunnen opbrengen om anderen hun eigen levensinvulling te laten, voorkomt veel sores. Ik heb niets tegen hiernamaalsovertuigingen, integendeel ik neem er zelfs graag kennis van, maar dan wel op vrijwillige basis.
Gelukkig is dat inmiddels in onze omgeving wel de normale gang van zaken. De beroepsgelovigen cq beroepsongelovigen hebben alhier niet veel meer te vertellen en waar dat nog wel het geval is, zie ik zulks als eigen keuze. Voor "' mijn broeders hoeder "" enthousiasme heb ik in mijn aanleg niet bijster veel plaats. Geestelijk volwassenen zijn in mijn optiek gewoon op eigen kracht geestelijk volwassenen en staan bij mij niet onder een "' normatieve "" curatele.
Ik waardeer in mijn optiek goede metafysica op grond van onderliggende gedachten ( premissen/ axioma's ) , niet omdat ik er persoonlijk mijn "' heil "' mee verbonden zie.

[Tufkah]

https://nl.wikipedia.org/wiki/Egyptisch_dodenboek

Centraal staat het thema van het Dodenoordeel, waaraan elke overledene onderworpen wordt, en de reis van de overledene door het hiernamaals. Tijdens het tribunaal waar de overledene beoordeeld wordt door 42 rechters, doet de overledene een negatieve bekentenis. Hij noemt daarbij allerlei slechte zaken op die hij tijdens zijn leven niet heeft gedaan, waardoor hij dus zijn zonden ontkent. Het hart van de overledene wordt in een weegschaal gewogen, waarbij Ma'at (gerechtigheid) in de symbolische vorm van een veer als tegengewicht dient. Als het hart even zwaar was, dus niet zwaar van de zonde, werd de dode toegelaten in de onderwereld bij Osiris, als het hart zwaar van de zonde was, werd de overledene aan stukken gescheurd door Ammit.

Zaken worden ook op wiki door elkaar gehaald. Waar het Egyptisch dodenboek over gaat is niet het hiernamaals, maar het eeuwig leven. Wat dit stukje aangeeft is dat de oude Egyptenaren het 'leeg gevaste hart' kende. Als het hart de maat nul (de ultieme negatie) kende, dan ging men door naar het eeuwig leven. Negatieve bekentenis betekend de afwezigheid van de zonde.

Het is het mensenhart wat 'zwaar' is van de zonde, God kan alleen Zijn intrek in het mensenhart nemen als deze leeg gevast is. Begeerte bijvoorbeeld is ook een zonde. Wij kennen ook de uitdrukking: "Alles hebben wat je hartje begeert". Begeren kan alleen plaats hebben binnen de 'tijd' , in de eeuwigheid is niks om te begeren. Iemand die het hiernamaals begeert heeft dus niet zijn hart leeg gevast, dan slaat de weegschaal uit naar de verkeerde kant.

[peda]

Hallo Tufkah,

Er zijn ook spirituele zorgverzekeraars die geheel andere perspectieven na de dood in het vooruitzicht stellen.
Bijvoorbeeld een nieuw biologisch lichaam op een nieuwe stoffelijke aarde.
Het mooie van de metafysica is in mijn optiek nu juist de veelheid aan spirituele overtuigingen, al of niet beleefd in collectief verband.
Van versmelting en verdwijning van de individualiteit tot individueel beleefde paradijsomgevingen met een veelheid aan posities daartussen, mooier kan de lange liniaal niet zijn. Het Tufkah toekomst perspectief spreekt velen niet aan, wat ik best wel kan begrijpen, vandaar bij velen de keuze voor een ander metafysisch perspectief. Spirituele overtuigingen zijn er genoeg, dus "' elck wat wils '', maakt het mogelijk, ofwel de bonte stoet.

[peda]

Op een ander forum is er momenteel veel aandacht voor het thema "' waarom mochten Mozes en Aäron beiden het beloofde land niet binnen"'.
Voor de niet bijbel-gelovigen een volstrekt oninteressant thema, waaruit blijkt dat een specifiek thema voor beschouwer A super belangrijk is, terwijl beschouwer B er geen fluit aandacht aan schenkt.
Natuurlijk pijnlijk voor de eigen hoogwaardige overtuiging, wanneer die door een ander als volledig irrelevant wordt gezien.
C' ést la vie, dit geldt m.i. voor vele eigen overtuigingen.

[Tufkah]

Hallo Tufkah,

Er zijn ook spirituele zorgverzekeraars die geheel andere perspectieven na de dood in het vooruitzicht stellen.
Bijvoorbeeld een nieuw biologisch lichaam op een nieuwe stoffelijke aarde.
Het mooie van de metafysica is in mijn optiek nu juist de veelheid aan spirituele overtuigingen, al of niet beleefd in collectief verband.
Van versmelting en verdwijning van de individualiteit tot individueel beleefde paradijsomgevingen met een veelheid aan posities daartussen, mooier kan de lange liniaal niet zijn. Het Tufkah toekomst perspectief spreekt velen niet aan, wat ik best wel kan begrijpen, vandaar bij velen de keuze voor een ander metafysisch perspectief. Spirituele overtuigingen zijn er genoeg, dus "' elck wat wils '', maakt het mogelijk, ofwel de bonte stoet.

De kern is (en kennelijk hadden de oude Egyptenaren daar ook kennis van) dat God het Zijn zelf is. Zo staat God ook in het Oude testament omschreven in Exodus 3:14. De oude Joden hadden er dus ook kennis van. Maar het Zijn is niet wat wij onder 'zijn' verstaan, immers wij 'zijn' in de tijd aanwezig. Daarom is er een verschil tussen 'de eeuwigheid' en het 'hiernamaals'.

Het Tufkah toekomst perspectief is er dus in het geheel niet. Het Zijn (Ik Ben die Ik Ben) is in toekomst noch verleden te vinden. Dat aspect vinden we terug bij de oude Egyptenaren , maar ook bij de oude Joden (en wellicht ook in het moderne Joodse geloof, als ik sommige bronnen mag geloven). Het hiernamaals-geloof is meer heidens dan wat anders. Onze heidense voorouders geloofden wel in een hiernamaals. (Het Walhalla)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Leven_na_de_dood_(begrip)

Het hiernamaals is er bij het christendom en de islam ingeslopen. Daar zit wel een logica achter natuurlijk, een wereldreligie zonder beloning stichten gaat eigenlijk niet.

[Yours]

Hallo Tufkah,

Er zijn ook spirituele zorgverzekeraars die geheel andere perspectieven na de dood in het vooruitzicht stellen.
Bijvoorbeeld een nieuw biologisch lichaam op een nieuwe stoffelijke aarde.
Het mooie van de metafysica is in mijn optiek nu juist de veelheid aan spirituele overtuigingen, al of niet beleefd in collectief verband.
Van versmelting en verdwijning van de individualiteit tot individueel beleefde paradijsomgevingen met een veelheid aan posities daartussen, mooier kan de lange liniaal niet zijn. Het Tufkah toekomst perspectief spreekt velen niet aan, wat ik best wel kan begrijpen, vandaar bij velen de keuze voor een ander metafysisch perspectief. Spirituele overtuigingen zijn er genoeg, dus "' elck wat wils '', maakt het mogelijk, ofwel de bonte stoet.

De kern is (en kennelijk hadden de oude Egyptenaren daar ook kennis van) dat God het Zijn zelf is. Zo staat God ook in het Oude testament omschreven in Exodus 3:14. De oude Joden hadden er dus ook kennis van. Maar het Zijn is niet wat wij onder 'zijn' verstaan, immers wij 'zijn' in de tijd aanwezig. Daarom is er een verschil tussen 'de eeuwigheid' en het 'hiernamaals'.

Het Tufkah toekomst perspectief is er dus in het geheel niet. Het Zijn (Ik Ben die Ik Ben) is in toekomst noch verleden te vinden. Dat aspect vinden we terug bij de oude Egyptenaren , maar ook bij de oude Joden (en wellicht ook in het moderne Joodse geloof, als ik sommige bronnen mag geloven). Het hiernamaals-geloof is meer heidens dan wat anders. Onze heidense voorouders geloofden wel in een hiernamaals. (Het Walhalla)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Leven_na_de_dood_(begrip)

Het hiernamaals is er bij het christendom en de islam ingeslopen. Daar zit wel een logica achter natuurlijk, een wereldreligie zonder beloning stichten gaat eigenlijk niet.

Ik zie ‘de eeuwigheid’ met ‘het hiernamaals’ met elkaar verbonden verbonden en gesymboliseerd door de verticale en horizontale balk van het houten kruis, waarna Jezus na zijn fysieke dood verscheen in de astrale (geestelijke) vorm.

[Tufkah]

Ik zie ‘de eeuwigheid’ met ‘het hiernamaals’ met elkaar verbonden verbonden en gesymboliseerd door de verticale en horizontale balk van het houten kruis, waarna Jezus na zijn fysieke dood verscheen in de astrale (geestelijke) vorm.

Voor mij symboliseert het kruis met de horizontale balk de tijd (chronos) en de verticale balk de eeuwigheid (kairos). Het kruispunt/het hart is de 'werkplaats' waar de Christus verschijnt. (vormloos). Het hart is tevens de plaats van het tweesnijdend zwaard. (Matteüs 10:34-39) Op de plaats van het 'zwaard van Christus' schijnt het licht.

[Yours]

Ik zie ‘de eeuwigheid’ met ‘het hiernamaals’ met elkaar verbonden verbonden en gesymboliseerd door de verticale en horizontale balk van het houten kruis, waarna Jezus na zijn fysieke dood verscheen in de astrale (geestelijke) vorm.

Voor mij symboliseert het kruis met de horizontale balk de tijd (chronos) en de verticale balk de eeuwigheid (kairos). Het kruispunt/het hart is de 'werkplaats' waar de Christus verschijnt. (vormloos). Het hart is tevens de plaats van het tweesnijdend zwaard. (Matteüs 10:34-39) Op de plaats van het 'zwaard van Christus' schijnt het licht.

Dat er sprake is van een bepaalde vorm van Jezus na zijn fysieke dood, namelijk de astrale geestelijke vorm, blijkt uit Johannes 20:19-31

Johannes 20

19. Toen het nu avond was op die eerste dag van de week en de deuren van de plaats waar de discipelen bijeenwaren, uit vrees voor de Joden gesloten waren, kwam Jezus en Hij stond in hun midden en zei tegen hen: Vrede zij u!
20. En nadat Hij dit gezegd had, liet Hij hun Zijn handen en Zijn zij zien. De discipelen dan verblijdden zich toen zij de Heere zagen.
21. Jezus dan zei opnieuw tegen hen: Vrede zij u! Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u.
22. En nadat Hij dit gezegd had, blies Hij op hen en zei tegen hen: Ontvang de Heilige Geest.
23. Als u iemands zonden vergeeft, worden ze hem vergeven; als u ze hem toerekent, blijven ze hem toegerekend.
24. En Thomas, een van de twaalf, Didymus genoemd, was niet bij hen toen Jezus daar kwam.
25. De andere discipelen dan zeiden tegen hem: Wij hebben de Heere gezien. Maar hij zei tegen hen: Als ik in Zijn handen niet het litteken van de spijkers zie, en mijn vinger niet steek in het litteken van de spijkers, en mijn hand niet steek in Zijn zij, zal ik beslist niet geloven.

26. En na acht dagen waren Zijn discipelen weer binnen en Thomas was bij hen. Jezus kwam terwijl de deuren gesloten waren, en Hij stond in hun midden en zei: Vrede zij u.
27. Daarna zei Hij tegen Thomas: Kom hier met uw vinger en bekijk Mijn handen, en kom hier met uw hand en steek die in Mijn zij; en wees niet ongelovig, maar gelovig.
28. En Thomas antwoordde en zei tegen Hem: Mijn Heere en mijn God!
29. Jezus zei tegen hem: Omdat u Mij gezien hebt, Thomas, hebt u geloofd; zalig zijn zij die niet gezien zullen hebben en toch zullen geloven.
30. Jezus nu heeft in aanwezigheid van Zijn discipelen nog wel veel andere tekenen gedaan, die niet beschreven zijn in dit boek,
31. maar deze zijn beschreven, opdat u gelooft dat Jezus de Christus is, de Zoon van God, en opdat u, door te geloven, het leven zult hebben in Zijn Naam.

Zalig zijn zij die zonder dit zelf gezien te hebben geloven in een astrale vorm na de dood.

[Tufkah]

Voor mij symboliseert het kruis met de horizontale balk de tijd (chronos) en de verticale balk de eeuwigheid (kairos). Het kruispunt/het hart is de 'werkplaats' waar de Christus verschijnt. (vormloos). Het hart is tevens de plaats van het tweesnijdend zwaard. (Matteüs 10:34-39) Op de plaats van het 'zwaard van Christus' schijnt het licht.

Dat er sprake is van een bepaalde vorm van Jezus na zijn fysieke dood, namelijk de astrale geestelijke vorm, blijkt uit Johannes 20:19-31

Johannes 20

19. Toen het nu avond was op die eerste dag van de week en de deuren van de plaats waar de discipelen bijeenwaren, uit vrees voor de Joden gesloten waren, kwam Jezus en Hij stond in hun midden en zei tegen hen: Vrede zij u!
20. En nadat Hij dit gezegd had, liet Hij hun Zijn handen en Zijn zij zien. De discipelen dan verblijdden zich toen zij de Heere zagen.
21. Jezus dan zei opnieuw tegen hen: Vrede zij u! Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u.
22. En nadat Hij dit gezegd had, blies Hij op hen en zei tegen hen: Ontvang de Heilige Geest.
23. Als u iemands zonden vergeeft, worden ze hem vergeven; als u ze hem toerekent, blijven ze hem toegerekend.
24. En Thomas, een van de twaalf, Didymus genoemd, was niet bij hen toen Jezus daar kwam.
25. De andere discipelen dan zeiden tegen hem: Wij hebben de Heere gezien. Maar hij zei tegen hen: Als ik in Zijn handen niet het litteken van de spijkers zie, en mijn vinger niet steek in het litteken van de spijkers, en mijn hand niet steek in Zijn zij, zal ik beslist niet geloven.

26. En na acht dagen waren Zijn discipelen weer binnen en Thomas was bij hen. Jezus kwam terwijl de deuren gesloten waren, en Hij stond in hun midden en zei: Vrede zij u.
27. Daarna zei Hij tegen Thomas: Kom hier met uw vinger en bekijk Mijn handen, en kom hier met uw hand en steek die in Mijn zij; en wees niet ongelovig, maar gelovig.
28. En Thomas antwoordde en zei tegen Hem: Mijn Heere en mijn God!
29. Jezus zei tegen hem: Omdat u Mij gezien hebt, Thomas, hebt u geloofd; zalig zijn zij die niet gezien zullen hebben en toch zullen geloven.
30. Jezus nu heeft in aanwezigheid van Zijn discipelen nog wel veel andere tekenen gedaan, die niet beschreven zijn in dit boek,
31. maar deze zijn beschreven, opdat u gelooft dat Jezus de Christus is, de Zoon van God, en opdat u, door te geloven, het leven zult hebben in Zijn Naam.

Zalig zijn zij die zonder dit zelf gezien te hebben geloven in een astrale vorm na de dood.

Hallo Yours,

Ik lees hier niets in over een astrale vorm na de dood. Volgens Johannes 20 is Jezus aan de discipelen in levende lijve verschenen. We volgen beiden een geheel verschillend pad, jij leest historisch, ik volg de leer zoals beschreven. Jij gelooft in een hiernamaals. Ik ga uit van een geestelijke geboorte, de geboorte uit Geest. De Vader baart dan Zichzelf als de Zoon in de mens, waarmee de mens de Vader kent middels de Zoon. Een geboorte is eigenlijk in het geheel geen geloof, de mens is dan zelf present in de geestelijke wereld en kan ook geestelijk onderscheiden. Dat is een geheel andere weg dan historische aspecten interpreteren.

In feite doe ik met de historische aspecten niets anders dan 'geloven'. Geloven in de zin van: voor waar aan nemen. Doch 'geloof' is slechts een aspect van de mentale wereld en is voor mij niet zo belangrijk. Historische aspecten kun je alleen aan nemen of niet. Het historische bestaan van Jezus is dan ook geen hoog belang voor mij. De liefde van de Vader daarentegen is afkomstig van de levende Vader, daar is geen enkele twijfel aan wat mij betreft, en het werkt precies zo als Jezus dat heeft geleerd en zoals het is beschreven. Dat is geen geloof, maar een zeker weten. Net zoals het geestelijk leven een zeker weten is. (Tegenwoordigheid van geest)

Treffender kan Jezus het niet zeggen in het Thomas Evangelie: Wanneer gij uzelf zult kennen dan zult gij gekend zijn en zult gij weten dat gijzelf de zonen van de levende Vader zijt. Maar indien gij uzelf niet kent, dan zijt gij in armoede en gijzelf zijt armoede.

Een deel hiervan vinden we terug in 1 Korintiërs 13:12 , net zoals we meer delen van het Thomas Evangelie terug vinden in de brieven van Paulus. Paulus is dan ook i.m.o. nooit 'bekeerd' zoals de kerk dat noemt, Paulus heeft zichzelf leren kennen. De kennis waar hier op gedoeld wordt, die maakt een einde aan het 'valse zelf' zoals die in de tijd bestaat. (Vandaar ook de zelfverloochening). De mens die zichzelf kent weet dat de mens welke in de tijd bestaat geen 'werkelijkheid' bezit. De mens die zichzelf kent 'ziet' de schijn-werkelijkheid van zichzelf in. Voor zover 'ik' besta , besta ik slechts van geboorte tot dood. Maar de dood is voor mij geen grens meer en daarmee heeft het hiernamaals ook geen enkele betekenis....

[Yours]

Dat er sprake is van een bepaalde vorm van Jezus na zijn fysieke dood, namelijk de astrale geestelijke vorm, blijkt uit Johannes 20:19-31



Zalig zijn zij die zonder dit zelf gezien te hebben geloven in een astrale vorm na de dood.

Hallo Yours,

Ik lees hier niets in over een astrale vorm na de dood. Volgens Johannes 20 is Jezus aan de discipelen in levende lijve verschenen. We volgen beiden een geheel verschillend pad, jij leest historisch, ik volg de leer zoals beschreven. Jij gelooft in een hiernamaals. Ik ga uit van een geestelijke geboorte, de geboorte uit Geest. De Vader baart dan Zichzelf als de Zoon in de mens, waarmee de mens de Vader kent middels de Zoon. Een geboorte is eigenlijk in het geheel geen geloof, de mens is dan zelf present in de geestelijke wereld en kan ook geestelijk onderscheiden. Dat is een geheel andere weg dan historische aspecten interpreteren.

In feite doe ik met de historische aspecten niets anders dan 'geloven'. Geloven in de zin van: voor waar aan nemen. Doch 'geloof' is slechts een aspect van de mentale wereld en is voor mij niet zo belangrijk. Historische aspecten kun je alleen aan nemen of niet. Het historische bestaan van Jezus is dan ook geen hoog belang voor mij. De liefde van de Vader daarentegen is afkomstig van de levende Vader, daar is geen enkele twijfel aan wat mij betreft, en het werkt precies zo als Jezus dat heeft geleerd en zoals het is beschreven. Dat is geen geloof, maar een zeker weten. Net zoals het geestelijk leven een zeker weten is. (Tegenwoordigheid van geest)

Treffender kan Jezus het niet zeggen in het Thomas Evangelie: Wanneer gij uzelf zult kennen dan zult gij gekend zijn en zult gij weten dat gijzelf de zonen van de levende Vader zijt. Maar indien gij uzelf niet kent, dan zijt gij in armoede en gijzelf zijt armoede.

Een deel hiervan vinden we terug in 1 Korintiërs 13:12 , net zoals we meer delen van het Thomas Evangelie terug vinden in de brieven van Paulus. Paulus is dan ook i.m.o. nooit 'bekeerd' zoals de kerk dat noemt, Paulus heeft zichzelf leren kennen. De kennis waar hier op gedoeld wordt, die maakt een einde aan het 'valse zelf' zoals die in de tijd bestaat. (Vandaar ook de zelfverloochening). De mens die zichzelf kent weet dat de mens welke in de tijd bestaat geen 'werkelijkheid' bezit. De mens die zichzelf kent 'ziet' de schijn-werkelijkheid van zichzelf in. Voor zover 'ik' besta , besta ik slechts van geboorte tot dood. Maar de dood is voor mij geen grens meer en daarmee heeft het hiernamaals ook geen enkele betekenis....

Dag Tufkah,

Zonder de historische Jezus zou er helemaal geen bijbel zijn!
Die is ontstaan doordat diezelfde leerlingen, die via de astraal verschenen historische Jezus begiftigd werden met de Heilige Geest, de wereld introkken, over Jezus vertelden en (ook) een zodanige indruk maakten dat het vastgelegd werd. Waardoor (ook) datgene waar het daarnaast tevens inhoudelijk om ging verkondigd werd na: o.a. dat het gaat over de Liefde van de Vader, de geestelijke wedergeboorte en het Ken-U-zelve.

Het is dus geen kwestie van òf het een òf het ander maar van èn het een èn het ander. Je kunt de historisch aan zijn leerlingen verschenen astrale Jezus gewoonweg niet uitgummen, want dan zou die bijbel, waar jij mede alles op baseert, niet ontstaan zijn. Mèt de nodige omissies en vervormingen die het overdagen van verhalen met zich meebrengt blijft de geestelijke astrale opstanding van Jezus dan ook (mede) de kern van het Evangelie.

Dit laatste negeren is net zo’n misser als het verhaal van de Liefde van de Vader, de geestelijke wedergeboorte en het Ken-U-Zelve ontkennen.

Tenslotte: Er bestaat inderdaad geen dood: alleen maar leven. Zoals ook Jezus inderdaad met zijn astrale verschijning binnen de gesloten ruimte waar zijn leerlingen verbleven, aantoonde.

[Tufkah]

Dag Tufkah,

Zonder de historische Jezus zou er helemaal geen bijbel zijn!
Die is ontstaan doordat diezelfde leerlingen, die via de astraal verschenen historische Jezus begiftigd werden met de Heilige Geest, de wereld introkken, over Jezus vertelden en (ook) een zodanige indruk maakten dat het vastgelegd werd. Waardoor (ook) datgene waar het daarnaast tevens inhoudelijk om ging verkondigd werd na: o.a. dat het gaat over de Liefde van de Vader, de geestelijke wedergeboorte en het Ken-U-zelve.

De historische Jezus is voor mensen met geschiedkundige kennis. Mij ontbreekt die kennis. Ik kan wel de Bijbel lezen en daarin lees ik dat Paulus eerder zijn brieven schreef dan de Evangelisten het Evangelie. Het vroege christendom is vooral vorm gegeven door Paulus, Paulus die Jezus i.r.l. nooit heeft gezien. Dat levert een andere zienswijze op. Het zijn niet zozeer de leerlingen die de wereld introkken, het is Paulus die Jezus nooit gekend heeft, die de aanzet heeft gegeven tot wat wij 'Het Nieuwe Testament' noemen. Paulus schrijft ook ergens in Korintiërs : Heb ik niet Jezus Christus, onzen Heere, gezien? Deze uitspraak ik voor meerdere uitleg vatbaar, maar astraal verschenen Jezus zit er niet bij.

Het is dus geen kwestie van òf het een òf het ander maar van èn het een èn het ander. Je kunt de historisch aan zijn leerlingen verschenen astrale Jezus gewoonweg niet uitgummen, want dan zou die bijbel, waar jij mede alles op baseert, niet ontstaan zijn. Mèt de nodige omissies en vervormingen die het overdagen van verhalen met zich meebrengt blijft de geestelijke astrale opstanding van Jezus dan ook (mede) de kern van het Evangelie.

Jij bent de enige die ik ken die het over een astrale Jezus heeft. Zelf was ik er niet bij 2000 jaar terug, dus ik kan me alleen beroepen op wat ik lees.

Dit laatste negeren is net zo’n misser als het verhaal van de Liefde van de Vader, de geestelijke wedergeboorte en het Ken-U-Zelve ontkennen.

De liefde van de Vader heeft plaats (krijgt plaats) in de mens, het is de Volheid Gods welke niet zintuigelijk te ervaren is. Het Ken-U-Zelve is het kennis hebben van de Zoon. Niet kennis van 'mijzelf' , want die kennis heeft iedereen. Het Ken-U-Zelve is evenmin zintuigelijk te ervaren. Zo staat het ook in de Bijbel geschreven door wederom Paulus dewelke Jezus nooit ontmoet heeft. Paulus kan deze kennis alleen verkregen hebben middels het gaan van de Weg. Wat op zich merkwaardig is, want het Evangelie moest toen nog geschreven worden.

De Evangelisten zelf is een verhaal apart. De 'Synoptici' lijken een oerbron te hebben voor hun Evangelie. Johannes echter wordt ook wel pseudo Johannes genoemd en is ook later geschreven dan de synoptische Evangeliën. Voor mijzelf sprekende had Johannes net zoals Paulus zelf die innerlijke kennis. Geen mens kan 'de Weg' zo nauwkeurig omschrijven tientallen jaren na de dood van Jezus. Het kan niet anders dan dat pseudo-Johannes zelf de Weg is gegaan. Pseudo-Johannes is dan ook niet persoonlijk aanwezig geweest bij het stuk wat jij belangrijk vind betreffende de astrale Jezus. (Joh 20). De andere Evangelisten trouwens ook niet.

Samenvattend leg ik alle historische aspecten bij de hedendaagse geschiedkundige wetenschappers en ik geloof wat zij met hun kennis mij vertellen. Dus ja, de historische Jezus heeft wel degelijk bestaan. Maar dat gezegd hebbende constateer ik dat de schrijvers van het NT een behoorlijke afstand hadden tot de historische Jezus en Jezus waarschijnlijk nooit gekend hebben. In het geval van Paulus is dat zeker. Voor mij is 'de leer' dan ook vele malen belangrijker dan de historische aspecten.

[Yours]

Dag Tufkah,

Zonder de historische Jezus zou er helemaal geen bijbel zijn!
Die is ontstaan doordat diezelfde leerlingen, die via de astraal verschenen historische Jezus begiftigd werden met de Heilige Geest, de wereld introkken, over Jezus vertelden en (ook) een zodanige indruk maakten dat het vastgelegd werd. Waardoor (ook) datgene waar het daarnaast tevens inhoudelijk om ging verkondigd werd na: o.a. dat het gaat over de Liefde van de Vader, de geestelijke wedergeboorte en het Ken-U-zelve.

De historische Jezus is voor mensen met geschiedkundige kennis. Mij ontbreekt die kennis. Ik kan wel de Bijbel lezen en daarin lees ik dat Paulus eerder zijn brieven schreef dan de Evangelisten het Evangelie. Het vroege christendom is vooral vorm gegeven door Paulus, Paulus die Jezus i.r.l. nooit heeft gezien. Dat levert een andere zienswijze op. Het zijn niet zozeer de leerlingen die de wereld introkken, het is Paulus die Jezus nooit gekend heeft, die de aanzet heeft gegeven tot wat wij 'Het Nieuwe Testament' noemen. Paulus schrijft ook ergens in Korintiërs : Heb ik niet Jezus Christus, onzen Heere, gezien? Deze uitspraak ik voor meerdere uitleg vatbaar, maar astraal verschenen Jezus zit er niet bij.

Het is dus geen kwestie van òf het een òf het ander maar van èn het een èn het ander. Je kunt de historisch aan zijn leerlingen verschenen astrale Jezus gewoonweg niet uitgummen, want dan zou die bijbel, waar jij mede alles op baseert, niet ontstaan zijn. Mèt de nodige omissies en vervormingen die het overdagen van verhalen met zich meebrengt blijft de geestelijke astrale opstanding van Jezus dan ook (mede) de kern van het Evangelie.

Jij bent de enige die ik ken die het over een astrale Jezus heeft. Zelf was ik er niet bij 2000 jaar terug, dus ik kan me alleen beroepen op wat ik lees.

Dit laatste negeren is net zo’n misser als het verhaal van de Liefde van de Vader, de geestelijke wedergeboorte en het Ken-U-Zelve ontkennen.

De liefde van de Vader heeft plaats (krijgt plaats) in de mens, het is de Volheid Gods welke niet zintuigelijk te ervaren is. Het Ken-U-Zelve is het kennis hebben van de Zoon. Niet kennis van 'mijzelf' , want die kennis heeft iedereen. Het Ken-U-Zelve is evenmin zintuigelijk te ervaren. Zo staat het ook in de Bijbel geschreven door wederom Paulus dewelke Jezus nooit ontmoet heeft. Paulus kan deze kennis alleen verkregen hebben middels het gaan van de Weg. Wat op zich merkwaardig is, want het Evangelie moest toen nog geschreven worden.

De Evangelisten zelf is een verhaal apart. De 'Synoptici' lijken een oerbron te hebben voor hun Evangelie. Johannes echter wordt ook wel pseudo Johannes genoemd en is ook later geschreven dan de synoptische Evangeliën. Voor mijzelf sprekende had Johannes net zoals Paulus zelf die innerlijke kennis. Geen mens kan 'de Weg' zo nauwkeurig omschrijven tientallen jaren na de dood van Jezus. Het kan niet anders dan dat pseudo-Johannes zelf de Weg is gegaan. Pseudo-Johannes is dan ook niet persoonlijk aanwezig geweest bij het stuk wat jij belangrijk vind betreffende de astrale Jezus. (Joh 20). De andere Evangelisten trouwens ook niet.

Samenvattend leg ik alle historische aspecten bij de hedendaagse geschiedkundige wetenschappers en ik geloof wat zij met hun kennis mij vertellen. Dus ja, de historische Jezus heeft wel degelijk bestaan. Maar dat gezegd hebbende constateer ik dat de schrijvers van het NT een behoorlijke afstand hadden tot de historische Jezus en Jezus waarschijnlijk nooit gekend hebben. In het geval van Paulus is dat zeker. Voor mij is 'de leer' dan ook vele malen belangrijker dan de historische aspecten.

Hoe de massa erbij komt om te denken dat wanneer het energetische zilveren koord, de verbinding tussen het fysieke en geestelijke lichaam, verbroken is, men nog met een fysiek lichaam terug kan keren, is mij een raadsel. Dat lijkt op zombie-achtige toestanden waar, als je over de verschijningen van Jezus leest, absoluut geen sprake van is.

[Tufkah]

Hoe de massa erbij komt om te denken dat wanneer het energetische zilveren koord, de verbinding tussen het fysieke en geestelijke lichaam, verbroken is, men nog met een fysiek lichaam terug kan keren, is mij een raadsel. Dat lijkt op zombie-achtige toestanden waar, als je over de verschijningen van Jezus leest, absoluut geen sprake van is.

Ik weet van geen zilveren koord af behoudens Prediker 12. Dat gaat niet over de mystieke maar over de fysieke dood. De stof keert terug naar de aarde en de (menselijke) geest keert terug naar God die hem geschonken heeft. Maar iets over een geestelijk lichaam staat er niet bij. In mijn opvatting heeft 'geest' geen lichaam. Ons lichaam zoals we dat allemaal hebben wordt energetisch gezien levend d.m.v. het dubbellichaam. Doch dat is niet iets wat je kunt zien zoals een fysiek lichaam, je kunt het van binnen uit voelen 'stromen' indien men bevrijdt is van het zelf. En bij de dood stopt dat simpelweg met 'stromen'. Je kunt het meer vergelijken met elektrisch apparaat wat op het lichtnet is aangesloten: trek de stekker er uit en het apparaat werkt niet meer. God is in deze vergelijking het lichtnet. Doch het dubbellichaam is geen geest.

En wat Jezus betreft, in Lukas 24 lezen we dat Maria Magdalena, Johanna en Maria, de moeder van Jakobus ontdekken dat het graf leeg was. Petrus ging kijken en vond alleen de linnen doeken. Het lichaam was weg. Verder ik Lukas 24:39 lezen we (Ik citeer de herziene statenvertaling) : Zie Mijn handen en Mijn voeten, want Ik ben het Zelf. Raak Mij aan en zie, want een geest heeft geen vlees en beenderen, zoals u ziet dat Ik heb.

Jezus zelf zegt hier na zijn opstanding dat hij geen geest is, maar dat hij een mens is van vlees en bloed. In vers 42 en 43 staat zelfs: En zij gaven Hem een stuk van een gebakken vis en van een honingraat. En Hij nam het aan en at het voor hun ogen op. Je theorie over een astraal lichaam gaat in tegen het Evangelie zelf. Ik heb nog even NBV21 gecheckt , maar daarin staat het zelfde. (Hij eet daar alleen geroosterde vis en geen honingraat) Er zijn geen Bijbelse gronden voor een astraal lichaam, ik zou ook niet weten wat een astraal lichaam is.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Astraallichaam

Het wordt omschreven als een fijnstoffelijk lichaam waarmee je zou kunnen reizen. Doch geest heeft geen lichaam, zoals gezegd. In Johannes 3 verteld Jezus zelf dat geest geen lichaam heeft. (gij weet niet, van waar hij komt, en waar hij heen gaat). Dat wat we 'geest' noemen (Iemand die uit Geest is wedergeboren) reist in het geheel niet. En dan geloof ik toch maar Jezus zelf.

[Tufkah]

Even terzijde, we dienen te begrijpen dat we het begrip Geest (in het geval van God) of geest (in het geval van de mens) niet kunnen begrijpen. Voordat de schepping er was, was Gods Geest er reeds. Immers: anders kon Gods Geest niet over de wateren zweven bij de Schepping (Genesis). Voordat de schepping er was, was Gods Geest dus feitelijk 'nergens'. Immers, alleen binnen de schepping zijn we (wij mensen) 'ergens'.

Als we dus over Geest/geest spreken dan spreken we buiten de schepping (het kenbare) om. In Korintiërs staat dat we een lichaam (schepping) van God hebben ontvangen. Het lichaam is 'ergens'. Maar er staat óók dat ons lichaam een tempel is waar de Heilige Geest woont. De Heilige Geest is een inwonend aspect van de mens. Maar dat kunnen we niet aanwijzen, want Geest is nergens en ons lichaam is wel ergens. Er staat ook dat we God kunnen verheerlijken met ons lichaam.

Dus i.t.t. bv Plotinus, is het lichamelijke wel degelijk van belang volgens de Bijbel. God woont bij ons in en we kunnen God (De Heilige Geest) eer bewijzen door Hem het eigenaarschap van ons lichaam te bekennen. Ons lichaam is niet van ons zelf, het is van God. Daarom beschouw ik het als onbijbels om te pronken met je lichaam. Geen bijzonder opsmuk, het lichaam is de tempel van God.

[Mullog]

...
Je eerste argument klopt ook; echt hard bewijs kunnen we niet overleggen. Maar toch zie ik dat verlangen wel als een belangrijke aanwijzing, met name omdat het juist zo massaal en van alle tijden is. ...

Ik ben daar nogal cynisch in. "Priesters" kregen in de gaten dat het makkelijk leven was als je wat hocus pocus deed met een belofte van eeuwig leven zonder ziektes en ongemakken met de onmogelijkheid te controleren of het waar is. Het is briljante marketing en een gouden verdienmodel.

Ik zie daar ook nog wel enige lijn in. In het begin van onze jaartelling, en nog lang daarna, was het leven, met uitzondering van de top van de maatschappij, geen feest. Het was letterlijk in het zweet des aanschijns. Hoge kindersterfte, hard werken en een korte levensverwachting in arnoede waren de standaard. Dan slaat een schets van een wereld zonder ziektes en met bestaanszekerheid snel aan. Hier in het westen beginnen zich de contouren van zo'n wereld zich af te tekenen. Ziektes die minder dan een eeuw geleden nog dodelijk waren worden genezen. De levensduur is vele malen hoger.

En omdat ouderdom de standaard wordt begint men zich af te vragen of een eindeloos leven niet eerder uitzichtloos is dan een ideaal. Althans, dat is mijn mening.

Eenieder de vrijheid daar zelf invulling aan te geven.

[HJW]

Het is het mensenhart wat 'zwaar' is van de zonde, God kan alleen Zijn intrek in het mensenhart nemen als deze leeg gevast is.

Je draait het om. Als het goddelijke intrekt in je hart zal de leegte komen. Niet als voorwaarde dus, maar als logisch gevolg.

[Tufkah]

Het is het mensenhart wat 'zwaar' is van de zonde, God kan alleen Zijn intrek in het mensenhart nemen als deze leeg gevast is.

Je draait het om. Als het goddelijke intrekt in je hart zal de leegte komen. Niet als voorwaarde dus, maar als logisch gevolg.

Mijn weg is anders dan die van jou hè. Mijn hart moest eerst leeg gevast voordat God Zijn intrek kon nemen. En dat 'leeg vasten' als een daad van mijzelf is nog te sterk uitgedrukt. Dat klinkt alsof ik mijn hart actief kon leeg ruimen, zodat God Zijn intrek kon nemen. Zo was het ook niet. Ik kon alleen mijn onderscheiden-zijn zoveel mogelijk laten gaan en dan maar zien wat er van komt. Zolang er nog iets van mijzelf was, kon God Zijn intrek niet nemen, maar dat is een vaststelling achteraf.