Zonde

[Tufkah]

Volgens mij merkt iemand die vergeven wordt daar niks van. Je gaat dat toch niet melden bij degene die je vergeeft? Laat de linkerhand niet weten wat de rechterhand doet.

Daarnaast werkt vergeven alleen voor degene die vergeeft. Vergiffenis ontvangen veranderd weinig aan een mens lijkt me. Doch vergeven is in zijn aard natuurlijk een zelfzuchtig instrument, je wordt er zelf beter, lees: zachtmoediger van.

[peda]

In mijn optiek heeft de georganiseerde religie meer aan "'zachtmoedigen "' aan de geloofsbasis als aan recalcitranten.
De recalcitrant gaat in de regel meer de eigen individuele weg. De huidige samenleving ontwikkelt zich in mijn waarneming meer ten faveure van de recalcitrant, de wereld van de individuele kleinste gemene veelvouden, die het beste met zichzelf voor hebben. Samenwerken, samendoen wanneer het persoonlijk voordeel oplevert. De netwerkcultuur is in de regel oppervlakkig, een eindeloos aantal kennissen ( het netwerk ), die ook gemakkelijk gewisseld worden. Qua karakter pas ik best wel in de netwerkcultuur. Daarom loop ik naar eigen beoordeling warm voor het kennen van metafysische leerstellingen, maar niet/nauwelijks voor het doen/ volgen van de metafysische leerstellingen. Kennen ( theorie ) en doen ( praktijk ) , zijn voor mij gescheiden wegen.

[Messenger]

Vergeet niet dat bij Walsch de op aarde persoonlijk ondergane ellende het gevolg is van een vooraf door de godsvonk vrijwillig ( in de hemel )genomen keuze voor het "' ervaren "" van een rol op aarde.
De godsvonk kiest bij Walsch vrijwillig voor het ondergaan van leed, verdriet en pijn. Bij een andere genomen vrijwillige keuze, zijn de ervaringen anders. Op de ene of andere wijze is het vrijwillig ervaren van leed, verdriet en pijn een gewilde keuze bij de godsvonken, gezien de massaliteit van ellende op aarde..

Daarom is Walsch zijn zienswijze ook volstrekt onlogisch. Waarom zou je als mens leed, verdriet en pijn willen lijden?

Je moet onderscheid maken tussen de agenda van de ziel (God, in de expressie van jou) en de wensen van de Mind (geest, jouw dagelijkse ik).
De Mind kent de agenda van de ziel niet (laat staan die van de ander). Bewust kies je niet voor leed, verdriet en pijn als mens.

Messenger laat zich ook niet op zijn kop zitten als hij in real life persoonlijk aangevallen of hier beledigd wordt, toch?

Mijn Mind speelt net als die van jou mee in het spel des levens. Het is mijn Mind die reageert op aanvallen en beledigingen.
Mijn ziel doet dat niet.

Ik krijg dan ook meer en meer de visie dat de drang tot zelfverdediging en aansluitend vergelding van het aangedane leed, een uiteindelijk gevolg is van het volgen van die visie als vergelding voor alle verdriet en de pijn.

Zoals ze er in Amerika niet voor terugdeinzen om de doodstraf uit te voeren. Want God houdt zich omtrent alle verschrikkelijke misdaden stil. Ook omtrent alle in het verleden en tot op heden heden gepleegde misdaden tegen de menselijkheid in welke vorm dan ook.

De doodstraf is geen straf omdat de dood eerder een geschenk is.

[Tufkah]

De mind bedenkt zichzelf als de bedachte/gedachte zelf. Op geen enkele plek buiten deze wereld heeft de mind en daarmee het bedachte/gedachte zelf een waarde. Soms laat de mind het al afweten voor de dood, dan weten mensen niet meer ze zijn en herkennen hun geliefden niet meer.

Als er iets in deze wereld overschat wordt dan is het de mind. Wat de mens niet begrijpt c.q. niet wenst te begrijpen is dat hij een zelfbeeld heeft geschapen aan de hand van de wereld waarin we leven. Dit zelfbeeld is slechts een spiegeling. Als de spiegel er niet meer is (de wereld) dan is het zelfbeeld er ook niet meer. Dan zit je daar maar mooi zonder zelfbeeld in het zelfbedachte hiernamaals.

De moraal? Je mag terecht twijfelen aan alles wat je ooit hebt bedacht.

[Messenger]

We zijn vergeten hoe het is om dood te gaan. De Mind en het lichaam hebben een angst voor het onbekende.
Dat weerhoudt onze soort van collectieve zelfmoord.

Is het juist niet zo dat, door hier te komen, we het onbekende zijn ingestapt ?

Ja, omdat de Mind alles is vergeten in tegenstelling tot de ziel. Onze geboorte en levensloop zijn daardoor een ongerept avontuur waarin je via herinneringen opdoen een ontdekkingsreus maakt.

Als we ons weer herinneren hoe het is na het sterven, zouden we weinig zin meer hebben om verder te leven als we ons leven zien als last en ondraaglijk lijden.

Dat lijkt me raar. We hebben toch immers zelf gekozen voor deze ervaring ?

Ja we hebben zelf voor deze ervaring gekozen omdat we weten dat de ultieme uitkomst perfect is. Maar dat weet onze Mind niet meer.

[Tufkah]

Albert Einstein zei ooit: "We kunnen een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt.” Wat wil zeggen dat het bedachte/gedachte zelf niet middels het denken ongedaan gemaakt kan worden. Dat is gelegen in het feit dat we emotioneel gebonden zijn aan het onverwerkte verleden en verlangen/verwachtingen hebben van de onvervulde toekomst. Waarmee de natuurlijke mens een gevangene is van tijdruimte. Het probleem verleggen naar het hiernamaals lost niks op. Tot op heden nog geen hemeltoeristen die terug komen om ons te vertellen over het hiernamaals. Logisch, tijdreizen is een utopie.

[Messenger]

De mind bedenkt zichzelf als de bedachte/gedachte zelf. Op geen enkele plek buiten deze wereld heeft de mind en daarmee het bedachte/gedachte zelf een waarde. Soms laat de mind het al afweten voor de dood, dan weten mensen niet meer ze zijn en herkennen hun geliefden niet meer.

Wat dat betreft hoop ik dat mijn lichaam het eerder laat afweten.

Als er iets in deze wereld overschat wordt dan is het de mind. Wat de mens niet begrijpt c.q. niet wenst te begrijpen is dat hij een zelfbeeld heeft geschapen aan de hand van de wereld waarin we leven. Dit zelfbeeld is slechts een spiegeling. Als de spiegel er niet meer is (de wereld) dan is het zelfbeeld er ook niet meer. Dan zit je daar maar mooi zonder zelfbeeld in het zelfbedachte hiernamaals.

De moraal? Je mag terecht twijfelen aan alles wat je ooit hebt bedacht.

Het leven, of het ervaren van God in vele individuaties, is ook een spiegeling van God. Door binnen God zelf (er is niets buiten God) vele unieke perspectieven te scheppen, allemaal met hun eigen point of view, kan God zich ervaren als het kleine, het grote, alles daar tussenin.
Als het links en het rechts, als kou en hitte, als het korte en het lange.
Ook kan God zich 'hier' en 'daar' bevinden en 'noch hier, noch daar maar elders'.

[Tufkah]

De mind bedenkt zichzelf als de bedachte/gedachte zelf. Op geen enkele plek buiten deze wereld heeft de mind en daarmee het bedachte/gedachte zelf een waarde. Soms laat de mind het al afweten voor de dood, dan weten mensen niet meer ze zijn en herkennen hun geliefden niet meer.

Wat dat betreft hoop ik dat mijn lichaam het eerder laat afweten.

Als er iets in deze wereld overschat wordt dan is het de mind. Wat de mens niet begrijpt c.q. niet wenst te begrijpen is dat hij een zelfbeeld heeft geschapen aan de hand van de wereld waarin we leven. Dit zelfbeeld is slechts een spiegeling. Als de spiegel er niet meer is (de wereld) dan is het zelfbeeld er ook niet meer. Dan zit je daar maar mooi zonder zelfbeeld in het zelfbedachte hiernamaals.

De moraal? Je mag terecht twijfelen aan alles wat je ooit hebt bedacht.

Het leven, of het ervaren van God in vele individuaties, is ook een spiegeling van God. Door binnen God zelf (er is niets buiten God) vele unieke perspectieven te scheppen, allemaal met hun eigen point of view, kan God zich ervaren als het kleine, het grote, alles daar tussenin.
Als het links en het rechts, als kou en hitte, als het korte en het lange.
Ook kan God zich 'hier' en 'daar' bevinden en 'noch hier, noch daar maar elders'.

Je hebt dus nog niet door dat je zelf een spiegeling van de wereld bent. Door te stoppen met oordelen verdwijnt het 'reflecterend vermogen' van de geest en worden we weer zoals de kinderen: het onbeschreven blad. Het onbeschreven blad gaat helemaal nergens naar toe, ook het hiernamaals is slechts een gedachte......

[Messenger]

Wat dat betreft hoop ik dat mijn lichaam het eerder laat afweten.

Het leven, of het ervaren van God in vele individuaties, is ook een spiegeling van God. Door binnen God zelf (er is niets buiten God) vele unieke perspectieven te scheppen, allemaal met hun eigen point of view, kan God zich ervaren als het kleine, het grote, alles daar tussenin.
Als het links en het rechts, als kou en hitte, als het korte en het lange.
Ook kan God zich 'hier' en 'daar' bevinden en 'noch hier, noch daar maar elders'.

Je hebt dus nog niet door dat je zelf een spiegeling van de wereld bent.

Dat heb ik juist wel door.

[Tufkah]

Je hebt dus nog niet door dat je zelf een spiegeling van de wereld bent.

Dat heb ik juist wel door.

Dan zou je ook weten dat je geen spiegeling van God bent, zoals je eerder schrijft. Je bent op geen enkele wijze God.

[Messenger]

Dat heb ik juist wel door.

Dan zou je ook weten dat je geen spiegeling van God bent, zoals je eerder schrijft. Je bent op geen enkele wijze God.

Wij zijn dat allemaal.

[HJW]

Is het juist niet zo dat, door hier te komen, we het onbekende zijn ingestapt ?

Ja, omdat de Mind alles is vergeten in tegenstelling tot de ziel. Onze geboorte en levensloop zijn daardoor een ongerept avontuur waarin je via herinneringen opdoen een ontdekkingsreus maakt.

Als we ons weer herinneren hoe het is na het sterven, zouden we weinig zin meer hebben om verder te leven als we ons leven zien als last en ondraaglijk lijden.

Dat lijkt me raar. We hebben toch immers zelf gekozen voor deze ervaring ?

Ja we hebben zelf voor deze ervaring gekozen omdat we weten dat de ultieme uitkomst perfect is. Maar dat weet onze Mind niet meer.

Waarom zou je de ontdekkingsreis stoppen ? Waarom is de dood een geschenk als je zelf voor het lijden als ervaring hebt gekozen ?

[Tufkah]

Dan zou je ook weten dat je geen spiegeling van God bent, zoals je eerder schrijft. Je bent op geen enkele wijze God.

Wij zijn dat allemaal.

Behalve ik dan. De werkelijkheid echter is dat de natuurlijke mens een spiegeling is van 'de wereld', maar de natuurlijke mens beseft het niet. Die spiegeling noemt men ook wel 'identiteit' oftewel : onderscheiden presentie. Zie op dit forum hoe twee forumdeelnemers elkander vinden in gedeelde aversie tegen Palestijnen. De één katholiek, de ander atheïst. Hun beider aversie draagt hun denken en weinig verbroedert zoveel als aversie.

Liefde verbroedert luidt een oud adagium, echter het tegendeel is waar. Alleen de enkeling kan de liefde van de Vader vinden, geheel zoals het Evangelie dat schrijft/beschrijft. Dat kan uiteindelijk resulteren in de geestelijke mens: presentie welke niet-onderscheidend is.

De geestelijke mens heeft dan ook geen identiteit: hij kan man noch vrouw zijn, homo noch heteroseksueel zijn. De geestelijke mens is dan ook christen noch atheïst. Het is het einde van identiteit.

De natuurlijke mens daarentegen is gevangen door de tijd en de daar geldende identiteiten welke conflicten voortbrengen. De natuurlijke mens kent de liefde van de Vader niet.

[HJW]

Je hebt dus nog niet door dat je zelf een spiegeling van de wereld bent. Door te stoppen met oordelen verdwijnt het 'reflecterend vermogen' van de geest en worden we weer zoals de kinderen: het onbeschreven blad. Het onbeschreven blad gaat helemaal nergens naar toe, ook het hiernamaals is slechts een gedachte......

Ik zie dat andersom: de wereld is een spiegeling van ons. Waarom oordeel je dan nog steeds ? En waarom blijf je in het reflecterend vermogen hangen ?
Waarom word je niet echt zoals de kinderen ?

Ook de afgrondelijkheid is slechts een gedachte, en ook dat je moet lijden om tot God te komen is slechts een gedachte.
Het is een keuze.

[Tufkah]

Je hebt dus nog niet door dat je zelf een spiegeling van de wereld bent. Door te stoppen met oordelen verdwijnt het 'reflecterend vermogen' van de geest en worden we weer zoals de kinderen: het onbeschreven blad. Het onbeschreven blad gaat helemaal nergens naar toe, ook het hiernamaals is slechts een gedachte......

Ik zie dat andersom: de wereld is een spiegeling van ons. Waarom oordeel je dan nog steeds ? En waarom blijf je in het reflecterend vermogen hangen ?
Waarom word je niet echt zoals de kinderen ?

Ook de afgrondelijkheid is slechts een gedachte, en ook dat je moet lijden om tot God te komen is slechts een gedachte.
Het is een keuze.

De geestelijke mens is zelfs buiten het oordeel gesteld. De geestelijke mens onderscheidt de wereld zonder er nog langer deel van uit te maken.

Precies zoals Jezus zegt: met je eigen oordeel zul je geoordeeld worden.

[HJW]

Behalve ik dan.

Ook jij uiteraard. Het staat je vrij het heel lang te ontkennen en daarmee letterlijk “ van God los” te zijn.

Zie op dit forum hoe twee forumdeelnemers elkander vinden in gedeelde aversie tegen Palestijnen. De één katholiek, de ander atheïst. Hun beider aversie draagt hun denken en weinig verbroedert zoveel als aversie.

Vervang “Palestijn” door “Wilders” en zie hoe je zelf ook volop meedoet aan aversie.
Splinter en balk.

Liefde verbroedert luidt een oud adagium, echter het tegendeel is waar. Alleen de enkeling kan de liefde van de Vader vinden, geheel zoals het Evangelie dat schrijft/beschrijft. Dat kan uiteindelijk resulteren in de geestelijke mens: presentie welke niet-onderscheidend is.

Geen onderscheid meer tussen natuurmens en geestelijk mens, geen onderscheid meer tussen mensen die de brede weg gaan en de mensen die de smalle weg gaan.
Geen onderscheid meer tussen Tufkah en Wilders.

De natuurlijke mens daarentegen is gevangen door de tijd en de daar geldende identiteiten welke conflicten voortbrengen. De natuurlijke mens kent de liefde van de Vader niet.

En het volgende onderscheid is er alweer.

[HJW]

De geestelijke mens is zelfs buiten het oordeel gesteld. De geestelijke mens onderscheidt de wereld zonder er nog langer deel van uit te maken.

Nee, de geestelijke mens maakt geen onderscheid, jij doet het echter in zo ongeveer elke bijdrage.

Precies zoals Jezus zegt: met je eigen oordeel zul je geoordeeld worden.

Als ik jou was zou ik niet vrolijk worden van deze woorden, je oordeelt zo ongeveer het meest van iedereen hier.

[Tufkah]

Dag, dag HJW....

[Messenger]

Ja, omdat de Mind alles is vergeten in tegenstelling tot de ziel. Onze geboorte en levensloop zijn daardoor een ongerept avontuur waarin je via herinneringen opdoen een ontdekkingsreus maakt.


Ja we hebben zelf voor deze ervaring gekozen omdat we weten dat de ultieme uitkomst perfect is. Maar dat weet onze Mind niet meer.

Waarom zou je de ontdekkingsreis stoppen ? Waarom is de dood een geschenk als je zelf voor het lijden als ervaring hebt gekozen ?

De dood is een geschenk voor de Mind, je bent direct Thuis en krijgt alles dat je vergeten was toen je het leven begon weer volledig in herinnering.

De ziel had kennelijk een andere agenda en stemt in als de Mind er genoeg van heeft.

[Messenger]

Wij zijn dat allemaal.

Behalve ik dan. De werkelijkheid echter is dat de natuurlijke mens een spiegeling is van 'de wereld', maar de natuurlijke mens beseft het niet. Die spiegeling noemt men ook wel 'identiteit' oftewel : onderscheiden presentie. Zie op dit forum hoe twee forumdeelnemers elkander vinden in gedeelde aversie tegen Palestijnen. De één katholiek, de ander atheïst. Hun beider aversie draagt hun denken en weinig verbroedert zoveel als aversie.

Door de spiegeling van de een en de ander, kun je bepalen dat jij anders denkt over het onderwerp. Je zegt dan "ik hoor daar niet bij"

In de spiegeling van de wereld stel je jezelf de vraag "Hoe wens ik mijzelf te ervaren, hoe wens ik me uit te drukken? Wie is het die ik verkies te zijn?"

De spiegeling is je klankbord waarin je bepaalt wat jouw rol is.

[Tufkah]

Behalve ik dan. De werkelijkheid echter is dat de natuurlijke mens een spiegeling is van 'de wereld', maar de natuurlijke mens beseft het niet. Die spiegeling noemt men ook wel 'identiteit' oftewel : onderscheiden presentie. Zie op dit forum hoe twee forumdeelnemers elkander vinden in gedeelde aversie tegen Palestijnen. De één katholiek, de ander atheïst. Hun beider aversie draagt hun denken en weinig verbroedert zoveel als aversie.

Door de spiegeling van de een en de ander, kun je bepalen dat jij anders denkt over het onderwerp. Je zegt dan "ik hoor daar niet bij"

In de spiegeling van de wereld stel je jezelf de vraag "Hoe wens ik mijzelf te ervaren, hoe wens ik me uit te drukken? Wie is het die ik verkies te zijn?"

De spiegeling is je klankbord waarin je bepaalt wat jouw rol is.

Lang verhaal kort: de mens wordt geboren als de tabula rasa: het onbeschreven blad. Alles wat de mens in geestelijke zin meent te zijn (Existentie!) is ontleent aan deze wereld. Doch het is een schijnbare existentie, het heeft alleen werkelijkheid in deze wereld en heeft alleen werkelijkheid tot de dag dat je dood gaat (of eerder bij verlies van mentale vermogens).

Vandaar dat Jezus zegt: als gij niet opnieuw wordt als de kleine kinderen, zult gij het Rijk der Hemelen zeker niet binnengaan. Het is onmogelijk als de existentie die je in deze wereld bent iets anders te betreden na je dood. Iedere gedachte om na de dood 'als jezelf' voort te bestaan is onmogelijk. Het is namelijk niet meer dan een gedachte en het denken stopt na je dood: je hersens doen het niet meer. En in het brein woont degene die jezelf hebt bedacht.

Je stelt jezelf ook niet de vraag: Wie verkies ik te zijn? Niemand kiest er voor om man of vrouw te zijn, de mens ontleent zijn identiteit aan geslacht, huidskleur, nationaliteit, seksuele voorkeur e.d. Het werkt andersom. In de praktijk zien we racisten, seksisten, homofoben (van heterofoben hoor je dan weer minder) enz. De mens hecht aan zijn identiteit door dat wat hij niet is. De geïdentificeerde mens is van het padje af. En hij beseft het zelf niet....

[HJW]

Dat heeft Jezus, voor zover mij bekend, inderdaad niet gezegd. Het is een persoonlijke toevoeging van mij richting Michelangelo, aangezien hij, zoals ik begrepen heb, in voorkomende gevallen voor de doodstraf is.

Ah…..oké. Helder.

Overigens staat in Johannes 13-34:

Een nieuw gebod geef Ik u, namelijk dat u elkaar liefhebt; zoals Ik u liefgehad heb, moet u ook elkaar liefhebben.

Hebt elkander dus lief. En niet: doodt elkander.

Zeker. Mooie woorden, uitdagend ook.

Het is dus heel logisch dat Jezus, in het verlengde van de uitspraak: “Heb uw vijanden lief” van mening was dat je je vijand zeker niet van het leven moet beroven. En dus de uiterste consequentie van vergelding omwille van de Liefde jegens elkander niet moet uitvoeren.

Dat is ook heel logisch. Het is op meerdere punten best radicaal en uitdagend.

[Yours]

De doodstraf is geen straf omdat de dood eerder een geschenk is.

Ik denk dat de meeste terdoodveroordeelden daar anders over denken.

[Yours]

Dat heeft Jezus, voor zover mij bekend, inderdaad niet gezegd. Het is een persoonlijke toevoeging van mij richting Michelangelo, aangezien hij, zoals ik begrepen heb, in voorkomende gevallen voor de doodstraf is.

Ah…..oké. Helder.

Overigens staat in Johannes 13-34:

Hebt elkander dus lief. En niet: doodt elkander.

Zeker. Mooie woorden, uitdagend ook.

Het is dus heel logisch dat Jezus, in het verlengde van de uitspraak: “Heb uw vijanden lief” van mening was dat je je vijand zeker niet van het leven moet beroven. En dus de uiterste consequentie van vergelding omwille van de Liefde jegens elkander niet moet uitvoeren.

Dat is ook heel logisch. Het is op meerdere punten best radicaal en uitdagend.

Het is zeker uitdagend. Want we staan als maatschappij ook voor de opgave om deze veilig te houden.

[Michelangelo2]

Dat heeft Jezus, voor zover mij bekend, inderdaad niet gezegd. Het is een persoonlijke toevoeging van mij richting Michelangelo, aangezien hij, zoals ik begrepen heb, in voorkomende gevallen voor de doodstraf is.

Ah…..oké. Helder.

Overigens staat in Johannes 13-34:

Hebt elkander dus lief. En niet: doodt elkander.

Zeker. Mooie woorden, uitdagend ook.

Het is dus heel logisch dat Jezus, in het verlengde van de uitspraak: “Heb uw vijanden lief” van mening was dat je je vijand zeker niet van het leven moet beroven. En dus de uiterste consequentie van vergelding omwille van de Liefde jegens elkander niet moet uitvoeren.

Dat is ook heel logisch. Het is op meerdere punten best radicaal en uitdagend.

God gaf de geboden aan Mozes. Volgens mij zei Hij dat je niet mag moorden. Terwijl Hij daarna in Jozua en Samuel de opdracht gaf om dorpen en steden in te nemen en niemand in leven te laten. Dus mijns inziens maakte God een duidelijk verschil tussen je buurman vermoorden of het nemen van levens als oorlogshandeling. Ik vind het wel duidelijk en logisch. De doodstraf kun je zien als straf maar ook als een vorm van genade. Een geesteszieke moordenaar is misschien best blij dat hij van zichzelf verlost is. Jezus heeft de berouwvolle misdadiger aan het kruis ook niet in leven gelaten maar wel gered.