Visioning.

[Yours]

Visioning: een ongeveer een maand voor de fysieke dood intredend verschijnsel.

Op YT stuitte ik op een serie video’s van een in de VS gelicenseerde en zeer ervaren hospice-verpleegster genaamd Julie.
Zij heeft zeer veel video’s gemaakt over hetgeen zij en haar collega’s meemaken in het hospice met mensen in hun laatste levensperiode. Ze zijn wat mij betreft zeer aan te raden: het kan veel angst voor de dood wegnemen.

Waarom ik dit onderwerp hier open is de video die zij geplaatst heeft over ‘Visioning’ wat ik vertaal met het zien van geestverschijningen. Dit is een zeer veel voorkomend en normaal verschijnsel bij mensen die nog ongeveer een maand te leven hebben. Ze laat alle in’s en out’s hieromtrent passeren.

https://youtu.be/YCRe5RYucZM?si=839S46A3H6txGcQ_

Mijn visie is dat het opnieuw een bewijs is dat het leven niet bij onze fysieke dood eindigt.

[Messenger]

Visioning: een ongeveer een maand voor de fysieke dood intredend verschijnsel.

Op YT stuitte ik op een serie video’s van een in de VS gelicenseerde en zeer ervaren hospice-verpleegster genaamd Julie.
Zij heeft zeer veel video’s gemaakt over hetgeen zij en haar collega’s meemaken in het hospice met mensen in hun laatste levensperiode. Ze zijn wat mij betreft zeer aan te raden: het kan veel angst voor de dood wegnemen.

Waarom ik dit onderwerp hier open is de video die zij geplaatst heeft over ‘Visioning’ wat ik vertaal met het zien van geestverschijningen. Dit is een zeer veel voorkomend en normaal verschijnsel bij mensen die nog ongeveer een maand te leven hebben. Ze laat alle in’s en out’s hieromtrent passeren.

https://youtu.be/YCRe5RYucZM?si=839S46A3H6txGcQ_

Mijn visie is dat het opnieuw een bewijs is dat het leven niet bij onze fysieke dood eindigt.

Ik heb dat een paar keer meegemaakt dat zoiets als de beschreven visioning plaatsvond, maar dat was kort voor het sterven van mijn ouders.
Mijn vader zag iets moois en dacht dat de koningin jarig was en mijn moeder zag mijn vader aan het bed staan.

[Tufkah]

Geen van mijn overleden dierbaren heb ik gehoord over dit fenomeen. Een paar daarvan zouden het me zeker hebben verteld indien zij geestverschijningen zouden hebben gezien. Vermoedelijk moet je er gevoelig voor zijn of er in geloven. Zelf zie ik nooit geesten. En vermoedelijk is een geloof in het hiernamaals ook noodzakelijk.

Het kan ook zijn dat de stervende in een rouwproces geraakt als de dood aanstaande is. We vergeten wel eens dat de aspirant-overledene ook afscheid neemt van zijn dierbaren.

[Messenger]

Vermoedelijk moet je er gevoelig voor zijn of er in geloven. Zelf zie ik nooit geesten. En vermoedelijk is een geloof in het hiernamaals ook noodzakelijk.

In het geval van mijn ouders was geen sprake van geloof.

[Snelheid]

Leuk....maar niets nieuws onder de zon. Een uitgekouwd onderwerp.
Dat er leven is na dit leven hoeft geen betoog.

[J-W]

Leuk....maar niets nieuws onder de zon. Geen uitgekauwd onderwerp.
Dat er geen leven is na dit leven hoeft geen betoog

[Snelheid]

Leuk....maar niets nieuws onder de zon. Geen uitgekauwd onderwerp.
Dat er geen leven is na dit leven hoeft geen betoog

Inderdaad dat er leven is na dit leven hoeft geen betoog,goed gezien

[J-W]

Leuk....maar niets nieuws onder de zon. Geen uitgekauwd onderwerp.
Dat er geen leven is na dit leven hoeft geen betoog

Inderdaad dat er leven is na dit leven hoeft geen betoog,goed gezien

Ik ga uit van wat er in Genesis staat opgetekend. Alles wat er daarna over een leven na dit leven in de bijbelverhalen is geschreven komt voort uit het niet accepteren van voor altijd dood te zijn, het ophouden te bestaan.
In Genesis staat dat Adam uit stof is gemaakt. God blies de adem in hem zodat zijn lichaam tot leven kwam maar ik lees niets over het plaatsen van een geest of een onsterfelijke ziel.
Als straf op de zonde zou Adam sterven en zijn lichaam zou tot stof weder keren. Ik lees niets over een ziel die afhankelijk van gedrag/geloof naar een hemel of hel zou verhuizen om daar voor eeuwig verder te leven.
Hoe sommigen zichzelf zien voortleven als een geest gaat daarom mijn pet te boven. Er hebben naar schatting zo'n 75 miljard mensen op deze aarde gewoond. Van hun lichaam is niets meer over. Vliegen die nu allemaal als onzichtbare geesten door het universum zonder elkaar te zien? Wat is dat voor een leven?
Ik kan me wel voorstellen dat de ingeblazen adem na de dood weer terugkeert tot de Schepper. Dan is JHWH zogezegd weer compleet maar als mens heb je daar dan geen weet meer van.
We mogen allemaal een poosje op deze aarde rondlopen maar daarna is het echt afgelopen, helaas, het is niet anders.
Hoe meer er over geestverschijningen geschreven wordt hoe meer mensen geesten gaan zien maar dat maakt het voor mij niet geloofwaardiger.

Als Jakob voleind had aan zijn zonen bevelen te geven, zo leide hij zijn voeten samen op het bed, en hij gaf den geest, en hij werd verzameld tot zijn volken. (Gen 49:33)

Niets over zijn geest die elders verder zou leven; geestenrijken en dodenrijken moesten door het menselijk brein nog verzonnen worden.

[Snelheid]

Inderdaad dat er leven is na dit leven hoeft geen betoog,goed gezien

Ik ga uit van wat er in Genesis staat opgetekend. Alles wat er daarna over een leven na dit leven in de bijbelverhalen is geschreven komt voort uit het niet accepteren van voor altijd dood te zijn, het ophouden te bestaan.
In Genesis staat dat Adam uit stof is gemaakt. God blies de adem in hem zodat zijn lichaam tot leven kwam maar ik lees niets over het plaatsen van een geest of een onsterfelijke ziel.
Als straf op de zonde zou Adam sterven en zijn lichaam zou tot stof weder keren. Ik lees niets over een ziel die afhankelijk van gedrag/geloof naar een hemel of hel zou verhuizen om daar voor eeuwig verder te leven.
Hoe sommigen zichzelf zien voortleven als een geest gaat daarom mijn pet te boven. Er hebben naar schatting zo'n 75 miljard mensen op deze aarde gewoond. Van hun lichaam is niets meer over. Vliegen die nu allemaal als onzichtbare geesten door het universum zonder elkaar te zien? Wat is dat voor een leven?
Ik kan me wel voorstellen dat de ingeblazen adem na de dood weer terugkeert tot de Schepper. Dan is JHWH zogezegd weer compleet maar als mens heb je daar dan geen weet meer van.
We mogen allemaal een poosje op deze aarde rondlopen maar daarna is het echt afgelopen, helaas, het is niet anders.
Hoe meer er over geestverschijningen geschreven wordt hoe meer mensen geesten gaan zien maar dat maakt het voor mij niet geloofwaardiger.

Als Jakob voleind had aan zijn zonen bevelen te geven, zo leide hij zijn voeten samen op het bed, en hij gaf den geest, en hij werd verzameld tot zijn volken. (Gen 49:33)

Niets over zijn geest die elders verder zou leven; geestenrijken en dodenrijken moesten door het menselijk brein nog verzonnen worden.

Je mag verzinnen wat je wil.
Maar dat er leven is na dit leven nog maar een keer dat hoef geen betoog dat is zeker.

[J-W]

Ik ga uit van wat er in Genesis staat opgetekend. Alles wat er daarna over een leven na dit leven in de bijbelverhalen is geschreven komt voort uit het niet accepteren van voor altijd dood te zijn, het ophouden te bestaan.
In Genesis staat dat Adam uit stof is gemaakt. God blies de adem in hem zodat zijn lichaam tot leven kwam maar ik lees niets over het plaatsen van een geest of een onsterfelijke ziel.
Als straf op de zonde zou Adam sterven en zijn lichaam zou tot stof weder keren. Ik lees niets over een ziel die afhankelijk van gedrag/geloof naar een hemel of hel zou verhuizen om daar voor eeuwig verder te leven.
Hoe sommigen zichzelf zien voortleven als een geest gaat daarom mijn pet te boven. Er hebben naar schatting zo'n 75 miljard mensen op deze aarde gewoond. Van hun lichaam is niets meer over. Vliegen die nu allemaal als onzichtbare geesten door het universum zonder elkaar te zien? Wat is dat voor een leven?
Ik kan me wel voorstellen dat de ingeblazen adem na de dood weer terugkeert tot de Schepper. Dan is JHWH zogezegd weer compleet maar als mens heb je daar dan geen weet meer van.
We mogen allemaal een poosje op deze aarde rondlopen maar daarna is het echt afgelopen, helaas, het is niet anders.
Hoe meer er over geestverschijningen geschreven wordt hoe meer mensen geesten gaan zien maar dat maakt het voor mij niet geloofwaardiger.

Als Jakob voleind had aan zijn zonen bevelen te geven, zo leide hij zijn voeten samen op het bed, en hij gaf den geest, en hij werd verzameld tot zijn volken. (Gen 49:33)

Niets over zijn geest die elders verder zou leven; geestenrijken en dodenrijken moesten door het menselijk brein nog verzonnen worden.

Je mag verzinnen wat je wil.
Maar dat er leven is na dit leven nog maar een keer dat hoef geen betoog dat is zeker.

Goede onderbouwing van je standpunt en alles goed weerlegd, dank. Maar ik verzin niks, ik citeer slechts de bijbel zou Alpha zeggen.Wel een verschil, ik trek mijn eigen conclusies over wat ik lees.

[Tufkah]

Visioning: een ongeveer een maand voor de fysieke dood intredend verschijnsel.

Op YT stuitte ik op een serie video’s van een in de VS gelicenseerde en zeer ervaren hospice-verpleegster genaamd Julie.
Zij heeft zeer veel video’s gemaakt over hetgeen zij en haar collega’s meemaken in het hospice met mensen in hun laatste levensperiode. Ze zijn wat mij betreft zeer aan te raden: het kan veel angst voor de dood wegnemen.

Waarom ik dit onderwerp hier open is de video die zij geplaatst heeft over ‘Visioning’ wat ik vertaal met het zien van geestverschijningen. Dit is een zeer veel voorkomend en normaal verschijnsel bij mensen die nog ongeveer een maand te leven hebben. Ze laat alle in’s en out’s hieromtrent passeren.

https://wapenveldonline.nl/artikel/1014 ... e-wind-in/

Kierkegaard trekt de dood helemaal het leven, mijn leven, in. Dat stemt mij ernstig. Want enerzijds is het zeker dat ik dood zal gaan, anderzijds is het ongewis en onbepaald wanneer dat het geval zal zijn. Kierkegaard vraagt ons niet om ernstig na te denken over onze dood, hij wil dat wij ons in gedachten verenigen met onze dood, die ons met zekerheid te wachten staat. Voor wie zo leeft, ontstaat de ernst. ‘Ons gemoed komt pas in de toestand van ernst dankzij de innerlijke gedachte aan de dood.’ Op deze wijze bezig zijn met je eigen dood, maakt je tot een enkeling. Je wordt alleen geboren, je gaat ook alleen dood. Als ergens blijkt dat ik radicaal in ben, is dat bij mijn dood. Kierkegaard laat zien dat door het trekken van de dood in het leven, ik elk ogenblik tot enkeling kan worden, wanneer ik me mijn dood innerlijk realiseer.

Angst voor de dood kan weggenomen worden als het gemoed er bij betrokken wordt. Wat alleen kan als de dood ernstig wordt genomen. Maar daar staat een geloof in het hiernamaals dan weer wel in de weg. Geloof in een hiernamaals is i.m.o. juist een weglopen voor de dood. Dood = niet (meer) zijn.

Dit inzicht opent de deur naar Vissers wijsgerige bezinning op de ziel langs de weg van een bezinning op individualiteit. Zijn essay is een uitwerking van de stelling ‘dat in de levensfilosofie de spirituele voeling met de ziel terugkeert in het kader van een bezinning op het raadsel van onze individualiteit’. In die zin kan zijn essay ook gelezen worden als een bezinning op ons tijdperk van individualisme .
Visser probeert voelbaar te maken dat de ziel staat voor het uiteindelijke ondoorgrondelijke geheim van onze individualiteit. Met je ziel kun je wel vertrouwd raken, op grond van levenservaring, maar hij is niet kenbaar, zoals de dingen dat zijn. De ziel staat voor het ‘principieel ondoorgrondelijke van herkomst en bestemming in het leven’

De weg zoals in dit artikel beschreven maakt de mens met 'de ziel' vertrouwd. Het is de ziel welke zich kan verstaan met 'God' , God tussen aanhalingstekens , het woord 'God' is al te veel voor dat waar de mens mee vertrouwd kan geraken en wat transcendent is aan het eigen bestaan in deze wereld.

Visser neemt in zijn bezinning afscheid van het substantiebegrip. Dat is een logisch gevolg van het primaat van de beleving. De ratio, ons verstand, is belangrijk, maar komt niet de eerste plaats toe in het kennen van ons zelf en van de werkelijkheid. We kunnen niet genoeg herhalen, zegt Bergson, dat we ‘van de intuïtie kunnen overgaan op de analyse, maar niet van de analyse op de intuïtie’. Visser zelf munt het woord ‘resonantieruimte’ als opvolger van het substantiebegrip. Mijn levensgeschiedenis is een resonantieruimte waarin zich stemmen verzamelen. Van mijn hoogst persoonlijke ervaringen, mijn geboorte, mijn opgroeien, de cultuur en omgeving waarin ik verkeerde, etc. En in deze (affectieve en receptieve) resonantieruimte wordt ook de stem van God vernomen. Op vele manieren. ‘God is onkenbaar. Maar dat wil niet zeggen dat Hij niet ervaarbaar is. De ziel proeft Hem in de verwijding van het gemoed en het besef dat niets zoveel rust schenkt als deze staat van zuivere ontvankelijkheid.’

Bergson zegt het hier goed: de intuïtie is leidend, daarna kunnen we hetgeen we intuïtief ervaren hebben analyseren. Andersom werkt niet. Hoe kostbaar is onze eigen ziel? Hij (het heeft geen geslacht) kan zuivere ontvankelijkheid zijn.

Voor Eckhart is de kostbaarste ervaring van het leven ‘de transformatie van zelfzuchtige in onbaatzuchtige liefde, van amor in caritas, die zich voltrekt rond de spil van de leegte’. Eckhart beschouwt de ziel als goddelijk (en mede hierom werd hij door de paus veroordeeld). ‘En nu wil ik nog iets zeggen wat ik nooit eerder heb gezegd. God proeft zichzelf. God proeft, in het proeven waar Hij zichzelf proeft, alle schepselen.’ Visser legt deze zin zo uit: ‘God proeft zichzelf en alle schepselen. Hoe? Klaarblijkelijk bij de mens in de liefde die Hij uitstort in de ziel die zichzelf voor Hem geopend heeft. Echte vreugde die is ingeplant in het goddelijke zijn betekent: God die zichzelf proeft in mijn vreugde.’ Als ik word waarvoor ik bedoeld ben, dan proeft God in mijn wijze van leven Zichzelf in zijn eeuwige leven. God geniet niet op een afstandje – om het zo te zeggen – van zijn vernieuwde schepselen, maar hij proeft in hun onbaatzuchtigheid zijn eigen oneindige liefde.

God proeft Zichzelf in de mens waar Hij Zich in kan uitstorten. Dan heeft Messenger toch een klein beetje gelijk: God wil Zichzelf als Liefde ervaren in de mens. Maar alleen als de mens alle voorwaarden opheft. De laatste voorwaarde is de menselijke wens om in de toekomst te existeren, met het in ernst nemen van de dood betreedt de mens het niet-zijn: daar waar ik niet meer ben.

[Yours]

@ Tufkah, J-W en Allen,

Tufkah heeft het o.a. over de verbinding die de mens via de ziel met God tijdens het leven kan ‘proeven’ en omgekeerd God met de mens: het Zijn in al haar facetten. Daardoor wéét de mens dat hij/zij eeuwig leeft. Ik ben daar bekend mee.

De mensenzielen die hiertoe bij leven niet bekend mee zijn geraakt/daartoe niet in staat zijn (geweest) krijgen via de Visioning van o.a. hun overleden geliefden vòòr de fysieke dood een bepaalde zekerheid dat het bij de fysieke dood niet afgelopen is. Dat is als een cadeau te beschouwen, want het laat de mens zien dat de dood in die zin niet bestaat en kan daardoor de eventuele angst voor de dood volledig wegnemen.

Dàt is waar dit topic over gaat, wat ik ook aan J-W zou willen zeggen: het onderwerp is hier het ongeveer 6 weken tot een maand voor de fysieke dood bij het volle verstand beginnen waarnemen van bijvoorbeeld overleden familieleden, geliefden (en soms zelfs overleden huisdieren), buren en/of vrienden, wat stervende mensen een enorm fijn en comfortabel gevoel geeft.

Ik ben verder goed op de hoogte van jullie beider visies. Dit topic gaat echter over iets anders. Daarom wil ik jullie en iedereen dan ook dringend verzoeken, als jullie dat nog niet hebben gedaan, de nog geen 7 minuten durende video in de OP te bekijken. En daar eventueel op te reageren.
Ik ben dan ook blij met Messengers reactie die deelde dat zijn moeder haar echtgenoot/zijn vader vlak voor haar dood naast haar bed zag staan: een mooi voorbeeld van Visioning.