Hoe ziet het hiernamaals er volgens jou uit?

[Messenger]

Het is iets wat de mensheid altijd heeft bezig gehouden, dat wat komt nadat men is gestorven. En waar men vandaan komt bij geboorte.

Welke indruk heb jij van het hiernamaals/hiervoormaals/hiernumaals?

Wat staat jou/ons te wachten?

[Robert Frans]

God is niet alleen goed, maar ook de bron van alle goedheid, vreugde, vrede en geluk. Dat alles is een reflectie en eigenschap van Gods wezen. De warmte van een jarenlange vriendschap, de vervoering door een ontroerend muziekstuk, de ontlading tijdens een vrijpartij, de geborgenheid van een hechte familie, de schoonheid van de natuur, de bulderende lach na een bevrijdende grap, de verstilling tijdens een meditatiesessie, het vergeten van de tijd tijdens het uitoefenen van je favoriete hobby, dat alles komt uit God voort.

In de hemel ben je met God verenigd. Dat is de essentie van de hemel. Dus ben je ook verenigd met alle goedheid, vreugde, vrede en geluk. Je ontvangt ze totaal, volmaakt, ongeremd en wordt er volledig mee vervuld. Zonder lijden, zonder droefheid, zonder kwaad, zonder verveling. En daardoor oneindig veel malen intenser en werkelijker dan hier op aarde. Het is ook steeds méér van Hem ontvangen, omdat Hij eindeloos groot is, zodat elke keer dat je denkt dat je nu het absolute hoogtepunt hebt bereikt, er altijd weer een hogere top is, met nog meer glorie, schoonheid, vrede, liefde en licht. Als een muziekstuk dat opbouwt tot een groots, oneindig crescendo en zo steeds meer jou vervult en alles doet vergeten.

Helaas is onze verbeeldingskracht heel erg beperkt geraakt, waardoor onze eigen beelden van de hemel niet bepaald even indrukwekkend zijn. Voor altijd een kerkdienst bijwonen? Voor altijd in een villa wonen? Dat zal toch wel heel snel gaan vervelen. En dat komt omdat we natuurlijk nooit het echt hemelse ervaren hebben. We zijn als kinderen die nog in de zandbak spelen en daar niet weg willen, omdat we nog niet het grootse pretpark om de hoek ontdekt hebben en ons daarom niet kunnen voorstellen dat er méér is dan alleen die zandbak.

Maar als je op een dag de tijd helemaal vergeet en met intense, liefdevolle aandacht je aan het gebed, een boek, een werkstuk, een goed gesprek of zelfs een huishoudelijk klusje wijdt, tja, dan kan het zomaar gebeuren dat je toch een glimp ervaart van dat tijdloze, hemelse geluk.

[Snelheid]

Hen die Hem hier navolging zijn al met Hem verenigd en behoren tot de schare die niet te tellen is.

En hoe het er daar er uit zal zien in een kinderlijke vraag.

[Tufkah]

Een hiernamaals wat er nu niet is, dat kan ook geen vorm hebben. We kunnen natuurlijk wel van alles bedenken. Dat doet de mens dan ook al sinds mensenheugenis. De oude Germanen verzonnen het Walhalla waar je iedere dag kon vechten en ook als je dood ging in de strijd dan stond je daags er na weer.

Wat kunnen we leren van de afgoden aanbidders? De menselijke fantasie is onbeperkt in het verzinnen van hiernamaalsen. Iemand die gek is op seks zal wellicht de "eeuwige seksvelden" verzinnen? Waar je de hele dag seks hebt en iedere keer als je klaar bent ben je weer fit voor een nieuwe ronde.

Ik zou zeggen: roept u maar! Vertel mij uw hiernamaals en dan zal ik zeggen wie u bent.

Een verstandig mens leeft gewoon in het moment en wat zich daar aandient. De Alverzoening.

[Petra]

We zijn als kinderen die nog in de zandbak spelen en daar niet weg willen, omdat we nog niet het grootse pretpark om de hoek ontdekt hebben en ons daarom niet kunnen voorstellen dat er méér is dan alleen die zandbak.

Nee. Bijna. Maar nee.
Het is meer dat je weet dat het pretpark na verloop van tijd ook weer een zandbakkie is. Waarop je je afvraagt.. wat er nog meer te ontdekken is. Weer een groter pretpark.
Maar .. en daar zit m de kneep.. eeuwig is lang genoeg om ‘t grootst mogelijke pretpark in alle hoeken en gaten ‘gedaan’ te hebben. En na nog een rondje en vooruit nóg rondje.. ben je zo verzadigd dat.. je die nog een tijdje doet. (Verzadigd zitten zijn). Maar dan .. maar dan ?

Opstand in de hemel ?! . Misschien is dat het wel.. op een gegeven moment verandert zelfs de beste Engel in de Satan. En krijgt dan een aards speelterrein.

[peda]

Zoals het gaat met transcendente godsbeelden, gaat het m.i. ook met hiernamaals-beelden.
Op een ander forum wordt uitgebreid gefilosofeerd over wat nu precies de christelijke menswording ( Incarnatie ) van God betekent.
God verlaagt zich, waardoor de mens wordt verhoogd. Of God verlaagt zich om een God-Offer ter verzoening met de gevallen mens te brengen, of---of----of. Het zijn in mijn optiek rond de Incarnatie een hele reeks van menselijke beelden, die onderling totaal verschillend zijn, maar allen een theologische ondergrond hebben.
Waarom '' besloot "' de Eeuwig-Bestaande op een bepaald ""moment"" terwijl er nog geen "' tijd "" naar menselijke maat bestond om over te gaan op schepping. Was Hij zonder schepping niet tevreden, wilde Hij aanbidding door zijn schepselen, wilde Hij zich ervaren door middel van de schepping. Reeksen aan theologische uitwerkingen houden zich bezig met het leveren van een oplossing. Maar is een geleverde oplossing wel de juiste oplossing. Zijn het niet allemaal mensbeelden, het antwoord is niet te weten.
Zo ook met de "' voorstelling "' van het hiernamaals. De mens kan zich voorbij de menselijke maat niets voorstellen, dus elk hiernamaals-beeld wordt ingekleurd door de menselijke maat. Maar is een hiernamaals wel te beschrijven met de menselijke maat, opnieuw niemand kent m.i. met absolute zekerheid het antwoord.
Behalve uiteraard de naturalisten met het credo "" een hiernamaals bestaat niet "'. Niet-bestaan, ook geen beschrijving, simple comme bonjour !!

[J-W]

In calvinistische kringen bestaat het eeuwige leven enkel uit het danken en loven van hun God omdat zij door hun erf- en dadelijke zonden de hel verdienden maar Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven om hen te redden. Dus enkel loven en danken met het gevoel van een intens geluk God te mogen aanschouwen als zijnde een groot Licht, de Bron van alle goeds. Onverdiend bevrijd te zijn van alle zonden, een groot wonder waar men nooit over zal zijn uitgedaan. Volgens hun bijbeluitleg krijgt iedereen op de dag des oordeels zijn eigen lichaam terug en worden ziel en lichaam van de gelovigen in de hemel verenigd. Over of men daar met het aardse lichaam in een onbegrensde ruimte zweeft of dat de hemel als een planeet is waar men op kan lopen ken ik geen uitspraken. Wat het eeuwig Opperwezen verborgen heeft gehouden behoeft men niet te weten is een vaak gehoorde opmerking en zal men zich dan ook niet verdiepen in de titel van deze topic.
Ikzelf geloof niet in het bestaan van de God uit de bijbel, voor mij is dood dood, ook mijn geest. Voor mij berust elke voorstelling van een hiernamaals daarom op fantasie, al of niet gebaseerd op wat bijbelteksten.

[Robert Frans]

Nee. Bijna. Maar nee.
Het is meer dat je weet dat het pretpark na verloop van tijd ook weer een zandbakkie is. Waarop je je afvraagt.. wat er nog meer te ontdekken is. Weer een groter pretpark.
Maar .. en daar zit m de kneep.. eeuwig is lang genoeg om ‘t grootst mogelijke pretpark in alle hoeken en gaten ‘gedaan’ te hebben. En na nog een rondje en vooruit nóg rondje.. ben je zo verzadigd dat.. je die nog een tijdje doet. (Verzadigd zitten zijn). Maar dan .. maar dan ?

Ja, ook die vergelijking schiet ernstig tekort. Maar het leven met God is heel anders dan zoals wij vaak eeuwig leven zien. Verenigd zijn met God is niet eindeloos, maar tijdloos. Het kent alleen een heden, alleen het nu. Er is geen lang of kort, gisteren of morgen, alleen het nu. En de vereniging met God betekent onder meer direct aangesloten zijn op de bron van alle geluk en alle vreugde. Van alle passie, vrolijkheid, kunst, humor, stilte, muziek, vrede, van al die menselijke emoties die helemaal niet menselijk, maar eigenlijk goddelijk zijn. We hebben er slechts schaduwen van meegekregen en die schaduwen zijn al zo krachtig. Maar nog niet krachtig genoeg om de hemel te zíjn. Daarvoor moeten we volmaakt delen in de goddelijke natuur en niet meer de schaduw, maar het werkelijke licht zélf ontvangen.

Wanneer we menen dat de hemel uiteindelijk wel saai, eentonig of onmenselijk zou moeten worden, dan schieten we met onze verbeelding tekort. Dat is niet erg, zolang we ons dat maar ten diepste beseffen. Zolang we ons beseffen dat gewenning aan het huidige, zondige en beperkte bestaan niet hetzelfde is als daarvoor bestemd zijn, als het hoogste wat we zouden kunnen bereiken. We zijn bestemd voor de hemel, voor het eeuwig leven met God, straks zelfs ook met heel de schepping. Al voordat God ons schiep, al vóór de zondeval en al voordat Christus in het vlees kwam, hadden wij en heel de natuur met ons deze bestemming. Heel de menselijke ziel en heel de schepping reikt daarnaar uit.

[Michelangelo2]

Nee. Bijna. Maar nee.
Het is meer dat je weet dat het pretpark na verloop van tijd ook weer een zandbakkie is. Waarop je je afvraagt.. wat er nog meer te ontdekken is. Weer een groter pretpark.
Maar .. en daar zit m de kneep.. eeuwig is lang genoeg om ‘t grootst mogelijke pretpark in alle hoeken en gaten ‘gedaan’ te hebben. En na nog een rondje en vooruit nóg rondje.. ben je zo verzadigd dat.. je die nog een tijdje doet. (Verzadigd zitten zijn). Maar dan .. maar dan ?

Ja, ook die vergelijking schiet ernstig tekort. Maar het leven met God is heel anders dan zoals wij vaak eeuwig leven zien. Verenigd zijn met God is niet eindeloos, maar tijdloos. Het kent alleen een heden, alleen het nu. Er is geen lang of kort, gisteren of morgen, alleen het nu. En de vereniging met God betekent onder meer direct aangesloten zijn op de bron van alle geluk en alle vreugde. Van alle passie, vrolijkheid, kunst, humor, stilte, muziek, vrede, van al die menselijke emoties die helemaal niet menselijk, maar eigenlijk goddelijk zijn. We hebben er slechts schaduwen van meegekregen en die schaduwen zijn al zo krachtig. Maar nog niet krachtig genoeg om de hemel te zíjn. Daarvoor moeten we volmaakt delen in de goddelijke natuur en niet meer de schaduw, maar het werkelijke licht zélf ontvangen.

Wanneer we menen dat de hemel uiteindelijk wel saai, eentonig of onmenselijk zou moeten worden, dan schieten we met onze verbeelding tekort. Dat is niet erg, zolang we ons dat maar ten diepste beseffen. Zolang we ons beseffen dat gewenning aan het huidige, zondige en beperkte bestaan niet hetzelfde is als daarvoor bestemd zijn, als het hoogste wat we zouden kunnen bereiken. We zijn bestemd voor de hemel, voor het eeuwig leven met God, straks zelfs ook met heel de schepping. Al voordat God ons schiep, al vóór de zondeval en al voordat Christus in het vlees kwam, hadden wij en heel de natuur met ons deze bestemming. Heel de menselijke ziel en heel de schepping reikt daarnaar uit.

Jij en ik hebben hier al eerder over gepraat. Als ik me wel herinner geloof jij ook dat de eeuwigheid hier op aarde is?

[J-W]

.

[Snelheid]

Heel de menselijke ziel en heel de schepping reikt daarnaar uit.


Maar ja dat is aan de ongelovige en hem met eigen willige godsdienst die het beter weten niet besteed.

[Robert Frans]

Jij en ik hebben hier al eerder over gepraat. Als ik me wel herinner geloof jij ook dat de eeuwigheid hier op aarde is?

Zodra je je met Christus op aarde verbindt, hoe onvolmaakt nog ook, deel je in principe al in het eeuwig leven. Door het doopsel heb je het onderpand daarvan ontvangen en door de sacramenten en de liefde wordt je daar steeds ontvankelijker voor. Het sacrament van de eucharistie neemt daarin de meest voorname plaats in, omdat Christus daarin werkelijk aanwezig is. Zijn offer aan het kruis wordt er tegenwoordiggesteld; wat toen op Calvarië of Golgotha gebeurde, gebeurt op hetzelfde moment tijdens elke mis. Tijd en eeuwigheid, hemel en aarde worden hier dus al één, hoewel nog slechts onder de sacramentele gedaanten van brood en wijn. Wanneer je vervolgens ter communie gaat, ontvang je dus het werkelijke lichaam van Christus en wordt je zo al de hemelse vereniging met Hem deel, naar wat je geestelijk op dat moment kunt dragen.

Los van de sacramenten kun je echter ook al iets van de hemelse eeuwigheid ervaren, namelijk als je door volle aandacht de tijd vergeet. Vooral als een werk al je denken en al je zinnen opeist, beland je in een eigen bubbel waarin het alleen om jou en het werk gaat. Dat hoeft dan nog niet eens iets heel diepgaans of ingewikkelds te zijn. Een simpele, al oude game als Kaboom! voor de Atari 2600, waarin je bommen opvangt die steeds sneller achter elkaar gedropt worden, kan jou helemaal overnemen, zodat je in een zen-achtige toestand de bommenregen aan het volgen bent, de rest van de wereld niet meer bestaat en die nog vijf minuutjes gamen zomaar drie uur kan duren. Het gaat dan natuurlijk niet om die game zelf, maar om het geheel in beslag te zijn genomen door iets waar je volop plezier en genoegen aan beleefd.

Ook de seizoenen en de kerkelijke tijden (advent, kerst, veertigdagen, pasen, tijd door het jaar) veroorzaken een combinatie van zowel vertrouwdheid als nieuwheid, waardoor ze tijdloos aanvoelen. De lente en de paasvieringen zijn elk jaar dezelfde, maar toch ook elk jaar weer nieuw. De liturgie van elke viering zelf kent ook zowel vaste als dagelijks wisselende teksten en gezangen. Dit ritme van vastheid en nieuwheid gebeurt zelfs in het eigen geloofsleven, als tijden van leegte en dorheid worden afgewisseld met tijden van inspiratie en vreugde. Zowel het vertrouwde als het vernieuwende schept zo heel veel genoegen als men het met vreugde en dankbaarheid viert.

God geeft ons zo dus zowel natuurlijke als geestelijke middelen om ons voor te bereiden op onze uiteindelijke bestemming en daar al iets van te kunnen ervaren. Hij heeft zijn schepping vol genoegens en ritmes gestopt en heeft ons een verlangen naar het eeuwig leven met Hem ingegeven. En de vervulling van dat verlangen kan vandaag al beginnen.

[Michelangelo2]

Jij en ik hebben hier al eerder over gepraat. Als ik me wel herinner geloof jij ook dat de eeuwigheid hier op aarde is?

Zodra je je met Christus op aarde verbindt, hoe onvolmaakt nog ook, deel je in principe al in het eeuwig leven. Door het doopsel heb je het onderpand daarvan ontvangen en door de sacramenten en de liefde wordt je daar steeds ontvankelijker voor. Het sacrament van de eucharistie neemt daarin de meest voorname plaats in, omdat Christus daarin werkelijk aanwezig is. Zijn offer aan het kruis wordt er tegenwoordiggesteld; wat toen op Calvarië of Golgotha gebeurde, gebeurt op hetzelfde moment tijdens elke mis. Tijd en eeuwigheid, hemel en aarde worden hier dus al één, hoewel nog slechts onder de sacramentele gedaanten van brood en wijn. Wanneer je vervolgens ter communie gaat, ontvang je dus het werkelijke lichaam van Christus en wordt je zo al de hemelse vereniging met Hem deel, naar wat je geestelijk op dat moment kunt dragen.

Los van de sacramenten kun je echter ook al iets van de hemelse eeuwigheid ervaren, namelijk als je door volle aandacht de tijd vergeet. Vooral als een werk al je denken en al je zinnen opeist, beland je in een eigen bubbel waarin het alleen om jou en het werk gaat. Dat hoeft dan nog niet eens iets heel diepgaans of ingewikkelds te zijn. Een simpele, al oude game als Kaboom! voor de Atari 2600, waarin je bommen opvangt die steeds sneller achter elkaar gedropt worden, kan jou helemaal overnemen, zodat je in een zen-achtige toestand de bommenregen aan het volgen bent, de rest van de wereld niet meer bestaat en die nog vijf minuutjes gamen zomaar drie uur kan duren. Het gaat dan natuurlijk niet om die game zelf, maar om het geheel in beslag te zijn genomen door iets waar je volop plezier en genoegen aan beleefd.

Ook de seizoenen en de kerkelijke tijden (advent, kerst, veertigdagen, pasen, tijd door het jaar) veroorzaken een combinatie van zowel vertrouwdheid als nieuwheid, waardoor ze tijdloos aanvoelen. De lente en de paasvieringen zijn elk jaar dezelfde, maar toch ook elk jaar weer nieuw. De liturgie van elke viering zelf kent ook zowel vaste als dagelijks wisselende teksten en gezangen. Dit ritme van vastheid en nieuwheid gebeurt zelfs in het eigen geloofsleven, als tijden van leegte en dorheid worden afgewisseld met tijden van inspiratie en vreugde. Zowel het vertrouwde als het vernieuwende schept zo heel veel genoegen als men het met vreugde en dankbaarheid viert.

God geeft ons zo dus zowel natuurlijke als geestelijke middelen om ons voor te bereiden op onze uiteindelijke bestemming en daar al iets van te kunnen ervaren. Hij heeft zijn schepping vol genoegens en ritmes gestopt en heeft ons een verlangen naar het eeuwig leven met Hem ingegeven. En de vervulling van dat verlangen kan vandaag al beginnen.

Dankjewel voor deze uitgebreide reactie. Maar ik lees geen antwoord op mijn vraag. Ik weet dat jij en ik een hele tijd geleden over dit zelfde topic geschreven hebben en dat jij toen een mooi verhaal schreef over eeuwigheid op aarde. In bewoordingen zoals samenzijn met dierbaren, ontdekken, spelen en ervaren.
Ik zoek natuurlijk een medestander omdat ik niet begrijp waarom men mijn insteek zo vreemd vindt. De bijbel ondersteunt hemel op aarde. Genesis, Jesaja, Ezechiël, Openbaring...
Volgens mij maakt het christendom een denkfout door te stellen dat eeuwig leven in de hemel is. Als ziel zonder fysiek lichaam. Dat zou betekenen dat God zijn oorspronkelijke plan heeft opgegeven. De paradijsaarde.
En zoals ik al eerder stelde is dit idee echt niet voorbehouden aan JG. Ik ben geen JG, ook nooit geweest. Maar ik zie wel dat in iedere denominatie bijbelse (on)juistheden zitten.
Mijn voorstelling van eeuwig leven is dus een paradijselijke aarde waarin de mens het nieuwe Christuslichaam krijgt, zoals hij zich presenteerde na de opstanding. Dat lijkt mij het meest overeenkomstig het scheppingsverhaal. Gods oorspronkelijke voornemen. En verder zoals Openbaring 21.

[Tufkah]

Op aarde is sowieso geen eeuwigheid , de aarde bevindt zich zoals bekend in tijd en ruimte. Eeuwigheid en tijdruimte volgen elkaar niet op, in de eeuwigheid is helemaal geen tijd.

Maar wie 'de eeuwigheid' bij zijn denkvermogen inbrengt, die denkt dat eeuwigheid een onbeperkte spanne tijd is. Dat is niet zo. God Zelf is eeuwig en is de Schepper van tijd en ruimte. (En dus ook de Schepper van de aarde met alles er op en er aan.)

Verder zoek ik geen medestanders voor dit soort zaken, de eeuwigheid trekt zich niets aan van medestanders.

[Michelangelo2]

Op aarde is sowieso geen eeuwigheid , de aarde bevindt zich zoals bekend in tijd en ruimte. Eeuwigheid en tijdruimte volgen elkaar niet op, in de eeuwigheid is helemaal geen tijd.

Maar wie 'de eeuwigheid' bij zijn denkvermogen inbrengt, die denkt dat eeuwigheid een onbeperkte spanne tijd is. Dat is niet zo. God Zelf is eeuwig en is de Schepper van tijd en ruimte. (En dus ook de Schepper van de aarde met alles er op en er aan.)

Verder zoek ik geen medestanders voor dit soort zaken, de eeuwigheid trekt zich niets aan van medestanders.

De mens is zelf schepper van beperkte tijd en ruimte. Door zijn gedrag beperkt de mens zichzelf. God heeft geen tijd geschapen.

[Robert Frans]

Dankjewel voor deze uitgebreide reactie. Maar ik lees geen antwoord op mijn vraag. Ik weet dat jij en ik een hele tijd geleden over dit zelfde topic geschreven hebben en dat jij toen een mooi verhaal schreef over eeuwigheid op aarde. In bewoordingen zoals samenzijn met dierbaren, ontdekken, spelen en ervaren.
Ik zoek natuurlijk een medestander omdat ik niet begrijp waarom men mijn insteek zo vreemd vindt. De bijbel ondersteunt hemel op aarde. Genesis, Jesaja, Ezechiël, Openbaring...
Volgens mij maakt het christendom een denkfout door te stellen dat eeuwig leven in de hemel is. Als ziel zonder fysiek lichaam. Dat zou betekenen dat God zijn oorspronkelijke plan heeft opgegeven. De paradijsaarde.
En zoals ik al eerder stelde is dit idee echt niet voorbehouden aan JG. Ik ben geen JG, ook nooit geweest. Maar ik zie wel dat in iedere denominatie bijbelse (on)juistheden zitten.
Mijn voorstelling van eeuwig leven is dus een paradijselijke aarde waarin de mens het nieuwe Christuslichaam krijgt, zoals hij zich presenteerde na de opstanding. Dat lijkt mij het meest overeenkomstig het scheppingsverhaal. Gods oorspronkelijke voornemen. En verder zoals Openbaring 21.

Maar dat is precies wat ook het katholicisme leert. De scheiding tussen lichaam en ziel bij de dood is tijdelijk. Na de wederkomst en het algemene oordeel worden hemel en aarde, geest en natuur, volledig één. Wat nu enkel in het verborgene tijdens de mis gebeurt, is dan ten volle voor iedereen zichtbaar gerealiseerd. We krijgen onze lichamen terug in verheerlijkte, glorieuze staat.

Alles wat ik hierboven schreef, kun je des te meer toepassen op de nieuwe hemel en aarde. We spreken in het dagelijks taalgebruik echter meestal alleen over de hemel, omdat deze ons het meest direct nabij is. Na de dood ga je immers eerst dáárheen. Ook zou je kunnen stellen dat de hemel zo werkelijk en groots is, dat de nieuwe hemel en aarde feitelijk prima als een opname van heel de schepping in de hemel gezien kan worden. Alles beweegt immers naar God toe en God daardoor ook naar ons. En er zijn nu samen met Jezus zelf al enkele heiligen met hun lichaam in de hemel: Henoch, Mozes, Elia en volgens onder meer het katholicisme ook Maria. Zij zijn ons hierin voorgegaan.

Wat betreft het aardse leven denk ik dat deze altijd al voorbestemd was om opgenomen te worden in de hemel, om zo de nieuwe hemel en aarde te worden, nadat alle mensen geschapen en na een prachtig, rijk leven op aarde met God verenigd waren. De zondeval bracht een forse kink in de kabel, waardoor nu niet iedereen meer in die ontwikkeling wil en kan meegaan, maar veranderde het voornemen niet. En zij die het willen en bereid zijn er zich aan over te geven, kunnen alsnog delen in dat voornemen.

[Michelangelo2]

Dankjewel voor deze uitgebreide reactie. Maar ik lees geen antwoord op mijn vraag. Ik weet dat jij en ik een hele tijd geleden over dit zelfde topic geschreven hebben en dat jij toen een mooi verhaal schreef over eeuwigheid op aarde. In bewoordingen zoals samenzijn met dierbaren, ontdekken, spelen en ervaren.
Ik zoek natuurlijk een medestander omdat ik niet begrijp waarom men mijn insteek zo vreemd vindt. De bijbel ondersteunt hemel op aarde. Genesis, Jesaja, Ezechiël, Openbaring...
Volgens mij maakt het christendom een denkfout door te stellen dat eeuwig leven in de hemel is. Als ziel zonder fysiek lichaam. Dat zou betekenen dat God zijn oorspronkelijke plan heeft opgegeven. De paradijsaarde.
En zoals ik al eerder stelde is dit idee echt niet voorbehouden aan JG. Ik ben geen JG, ook nooit geweest. Maar ik zie wel dat in iedere denominatie bijbelse (on)juistheden zitten.
Mijn voorstelling van eeuwig leven is dus een paradijselijke aarde waarin de mens het nieuwe Christuslichaam krijgt, zoals hij zich presenteerde na de opstanding. Dat lijkt mij het meest overeenkomstig het scheppingsverhaal. Gods oorspronkelijke voornemen. En verder zoals Openbaring 21.

Maar dat is precies wat ook het katholicisme leert. De scheiding tussen lichaam en ziel bij de dood is tijdelijk. Na de wederkomst en het algemene oordeel worden hemel en aarde, geest en natuur, volledig één. Wat nu enkel in het verborgene tijdens de mis gebeurt, is dan ten volle voor iedereen zichtbaar gerealiseerd. We krijgen onze lichamen terug in verheerlijkte, glorieuze staat.

Alles wat ik hierboven schreef, kun je des te meer toepassen op de nieuwe hemel en aarde. We spreken in het dagelijks taalgebruik echter meestal alleen over de hemel, omdat deze ons het meest direct nabij is. Na de dood ga je immers eerst dáárheen. Ook zou je kunnen stellen dat de hemel zo werkelijk en groots is, dat de nieuwe hemel en aarde feitelijk prima als een opname van heel de schepping in de hemel gezien kan worden. Alles beweegt immers naar God toe en God daardoor ook naar ons. En er zijn nu samen met Jezus zelf al enkele heiligen met hun lichaam in de hemel: Henoch, Mozes, Elia en volgens onder meer het katholicisme ook Maria. Zij zijn ons hierin voorgegaan.

Wat betreft het aardse leven denk ik dat deze altijd al voorbestemd was om opgenomen te worden in de hemel, om zo de nieuwe hemel en aarde te worden, nadat alle mensen geschapen en na een prachtig, rijk leven op aarde met God verenigd waren. De zondeval bracht een forse kink in de kabel, waardoor nu niet iedereen meer in die ontwikkeling wil en kan meegaan, maar veranderde het voornemen niet. En zij die het willen en bereid zijn er zich aan over te geven, kunnen alsnog delen in dat voornemen.

Deze post begrijp ik beter dan je vorige. Die vond ik wat lastig te lezen.
In Eden was hemel en aarde één. Dat was de oorspronkelijke bedoeling. God bewoog zich, samen met Adam in het paradijs.
Na de zondeval trok God zich terug van een verontreinigde en zondige aarde en dito mens. Er ontstond een scheiding tussen de hemel als geestenrijk en de aarde als mensenrijk. Deze ongewenste scheiding is er nog steeds en wordt pas teniet gedaan na Jezus' wederkomst zoals te begrijpen uit de Schrift. Dan zal God weer bij de mensen zijn en zijn hemel en aarde opnieuw verenigd.
Eeuwig leven zal zijn op een herstelde groene planeet. Waar de mens voor eeuwig leeft met een tastbaar, beter, lichaam. De ogen van de mens zullen geopend worden en de hemel zal een zichtbare werkelijkheid zijn.

[J-W]

....Mijn voorstelling van eeuwig leven is dus een paradijselijke aarde waarin de mens het nieuwe Christuslichaam krijgt, zoals hij zich presenteerde na de opstanding. Dat lijkt mij het meest overeenkomstig het scheppingsverhaal. Gods oorspronkelijke voornemen. En verder zoals Openbaring 21.

JHWH zou inderdaad de grote verliezer zijn wanneer Hij de aarde zou moeten opgeven en zich tot in alle eeuwigheid tevreden zou moeten stellen met een beperkt aantal volgelingen in Zijn hemel. Daar staat tegenover dat Hij Adam en Eva opdroeg de aarde te bevolken. Wat daarna, zijn opdracht vervuld te hebben? Behoorde hun sterfelijkheid daarom niet bij Zijn vooropgezet plan? En hoe gaat dat op de nieuwe aarde, iedereen geslachtsloos? Zou kunnen, Zijn voornemen is vervuld, een bevolkte aarde aan de voetbank zijner voeten. Maar of de bewoners daar blij mee zullen zijn? Kortom, elke uitspraak over Gods voornemen is er één teveel.

[Michelangelo2]

....Mijn voorstelling van eeuwig leven is dus een paradijselijke aarde waarin de mens het nieuwe Christuslichaam krijgt, zoals hij zich presenteerde na de opstanding. Dat lijkt mij het meest overeenkomstig het scheppingsverhaal. Gods oorspronkelijke voornemen. En verder zoals Openbaring 21.

JHWH zou inderdaad de grote verliezer zijn wanneer Hij de aarde zou moeten opgeven en zich tot in alle eeuwigheid tevreden zou moeten stellen met een aantal volgelingen in Zijn hemel. Daar staat tegenover dat Hij Adam en Eva opdroeg de aarde te bevolken. Wat daarna, zijn opdracht vervuld te hebben? Behoorde hun sterfelijkheid daarom niet bij Zijn vooropgezet plan? En hoe gaat dat op de nieuwe aarde, iedereen geslachtsloos? Zou kunnen, Zijn voornemen is vervuld, een bevolkte aarde aan de voetbank zijner voeten. Maar of de bewoners daar blij mee zullen zijn? Kortom, elke uitspraak over Gods voornemen is er één teveel.

Ben ik niet met je eens. Ik lees vaker uitspraken zoals geslachtloos en overbevolkte aarde. Alsof God daar niet over nagedacht heeft. Mijns inziens zullen op een herstelde aarde gewoon kinderen geboren kunnen worden. Of dat ook gebeurt dat weet ik niet. Maar op deze planeet is nog plek zat. Bedenk dat er nu meer mensen leven dan er ooit geleefd hebben. En kijk eens naar het grote aantal dunbevolkte gebieden. Ik voorzie geen probleem.
Wel vind ik het ronduit stuitend hoe er over eeuwig leven gesproken wordt door sommigen. In de trant van: nou weet ik niet, saai, eerst zien. Egoïstisch en naïef. Geen respect voor een almachtige wijze liefdevolle Vader.

[J-W]

JHWH zou inderdaad de grote verliezer zijn wanneer Hij de aarde zou moeten opgeven en zich tot in alle eeuwigheid tevreden zou moeten stellen met een aantal volgelingen in Zijn hemel. Daar staat tegenover dat Hij Adam en Eva opdroeg de aarde te bevolken. Wat daarna, zijn opdracht vervuld te hebben? Behoorde hun sterfelijkheid daarom niet bij Zijn vooropgezet plan? En hoe gaat dat op de nieuwe aarde, iedereen geslachtsloos? Zou kunnen, Zijn voornemen is vervuld, een bevolkte aarde aan de voetbank zijner voeten. Maar of de bewoners daar blij mee zullen zijn? Kortom, elke uitspraak over Gods voornemen is er één teveel.

Ben ik niet met je eens. Ik lees vaker uitspraken zoals geslachtloos en overbevolkte aarde. Alsof God daar niet over nagedacht heeft. Mijns inziens zullen op een herstelde aarde gewoon kinderen geboren kunnen worden. Of dat ook gebeurt dat weet ik niet. Maar op deze planeet is nog plek zat. Bedenk dat er nu meer mensen leven dan er ooit geleefd hebben. En kijk eens naar het grote aantal dunbevolkte gebieden. Ik voorzie geen probleem.
Wel vind ik het ronduit stuitend hoe er over eeuwig leven gesproken wordt door sommigen. In de trant van: nou weet ik niet, saai, eerst zien. Egoïstisch en naïef. Geen respect voor een almachtige wijze liefdevolle Vader.

We hebben het wel over de eeuwigheid. Je kunt het probleem van overbevolking daarom niet terzijde schuiven met een opmerking over de bevolkingsdichtheid van nu. Overigens niet echt belangrijk maar je loopt er wel tegen aan bij voorstellingen over het hiernamaals.

[Robert Frans]

Ik zelf ga er vanuit dat de aarde vóór de zondeval nog niet de nieuwe hemel en aarde was. En dat op de nieuwe hemel en aarde er niet meer gehuwd wordt en er geen kinderen meer geboren worden. Jezus zegt dat zelf ook duidelijk in Matteüs 22. Zonder zondeval was de mens automatisch verbonden met God en automatisch in de hemel na zijn ontslapen. Dat is het eeuwig leven waarvoor wij geschapen zijn. Die genade en dat leven zijn we kwijtgeraakt door de zondeval, waardoor we de echte dood gestorven zijn. We kunnen haar echter weer ontvangen door ons middels het gebed, de sacramenten en de naastenliefde te verbinden met de gestorven en verrezen Christus.

Zonder zondeval zou denk ik elk mens in liefdevolle verbondenheid met God, elkaar en de schepping geschapen, geboren en weer ontslapen zijn en zou nadat de volheid van de mensheid bereikt is, hemel en aarde voltooid worden in hun eenheid. En dat staat nog steeds te gebeuren. We zien in de schepping, ook ver vóór onze zondeval, de heilsgeschiedenis en in het persoonlijk geloofsleven dat God geleidelijk werkt, zijn voornemens geleidelijk en met respect voor onze vrije wil en ons tempo uitvoert. En met gevoel voor mooie verhalen natuurlijk.

[Michelangelo2]

Ik zelf ga er vanuit dat de aarde vóór de zondeval nog niet de nieuwe hemel en aarde was. En dat op de nieuwe hemel en aarde er niet meer gehuwd wordt en er geen kinderen meer geboren worden. Jezus zegt dat zelf ook duidelijk in Matteüs 22. Zonder zondeval was de mens automatisch verbonden met God en automatisch in de hemel na zijn ontslapen. Dat is het eeuwig leven waarvoor wij geschapen zijn. Die genade en dat leven zijn we kwijtgeraakt door de zondeval, waardoor we de echte dood gestorven zijn. We kunnen haar echter weer ontvangen door ons middels het gebed, de sacramenten en de naastenliefde te verbinden met de gestorven en verrezen Christus.

Zonder zondeval zou denk ik elk mens in liefdevolle verbondenheid met God, elkaar en de schepping geschapen, geboren en weer ontslapen zijn en zou nadat de volheid van de mensheid bereikt is, hemel en aarde voltooid worden in hun eenheid. En dat staat nog steeds te gebeuren. We zien in de schepping, ook ver vóór onze zondeval, de heilsgeschiedenis en in het persoonlijk geloofsleven dat God geleidelijk werkt, zijn voornemens geleidelijk en met respect voor onze vrije wil en ons tempo uitvoert. En met gevoel voor mooie verhalen natuurlijk.

Dat er niet meer gehuwd wordt kan ook betekenen dat huwelijken niet meer noodzakelijk zijn. Omdat de nieuwe mens groeit in/naar volmaaktheid. Huwelijken zijn in het nu een beschermende omgeving die straks overbodig wordt. Daarom sluit ik ook zeker niet uit dat er nog kinderen geboren zullen worden.

[Michelangelo2]

Ben ik niet met je eens. Ik lees vaker uitspraken zoals geslachtloos en overbevolkte aarde. Alsof God daar niet over nagedacht heeft. Mijns inziens zullen op een herstelde aarde gewoon kinderen geboren kunnen worden. Of dat ook gebeurt dat weet ik niet. Maar op deze planeet is nog plek zat. Bedenk dat er nu meer mensen leven dan er ooit geleefd hebben. En kijk eens naar het grote aantal dunbevolkte gebieden. Ik voorzie geen probleem.
Wel vind ik het ronduit stuitend hoe er over eeuwig leven gesproken wordt door sommigen. In de trant van: nou weet ik niet, saai, eerst zien. Egoïstisch en naïef. Geen respect voor een almachtige wijze liefdevolle Vader.

We hebben het wel over de eeuwigheid. Je kunt het probleem van overbevolking daarom niet terzijde schuiven met een opmerking over de bevolkingsdichtheid van nu. Overigens niet echt belangrijk maar je loopt er wel tegen aan bij voorstellingen over het hiernamaals.

Ik blijf erbij dat het geen probleem is. Misschien maakt God een andere planeet wel leefbaar? Of Hij staat toe dat de aarde gevuld wordt waarna voortplanting stopt. Hoe dan ook, ik vertrouw volledig op Zijn wijsheid en leiding.

[Robert Frans]

Dat er niet meer gehuwd wordt kan ook betekenen dat huwelijken niet meer noodzakelijk zijn. Omdat de nieuwe mens groeit in/naar volmaaktheid. Huwelijken zijn in het nu een beschermende omgeving die straks overbodig wordt. Daarom sluit ik ook zeker niet uit dat er nog kinderen geboren zullen worden.

Nee, want Jezus zegt erbij dat we dan leven zoals engelen in de hemel. En engelen planten zich niet voort, maar zijn direct vanaf het begin door God geschapen. Nu al zijn wij zowel geestelijk als natuurlijk, daar waar engelen alleen geestelijk zijn en dieren alleen natuurlijk. Wij (en wellicht nog vele beschavingen in het universum die wij niet kennen) zijn de sleutel tot de eenwording van hemel en aarde. Een sleutel die nu grotendeels gebroken is, maar die weer hersteld zal worden in haar volle glorie.

Als het universum opgenomen wordt in de hemelse heerlijkheid, buiten tijd en ruimte, als de eeuwigheid gaat samensmelten met de op vergankelijkheid gerichte natuurwetten, dan gebeuren er dingen die wij ons totaal niet kunnen voorstellen. Dan wordt verbeelding plotseling realiteit, de droom plotseling werkelijkheid en het verterende vuur een koele bron waar we ons aan laven. Dan is waarheid niet meer een abstract idee, maar is het als honing dat op de velden dauwt en ons gehemelte vervult met alle zoetheid. Dan is het gebed onze adem, de liefde ons handelen, de kerk de hele wereld, de wereld zelfs tot in het kleinste steentje bezield met God.

[Tufkah]

Op aarde is sowieso geen eeuwigheid , de aarde bevindt zich zoals bekend in tijd en ruimte. Eeuwigheid en tijdruimte volgen elkaar niet op, in de eeuwigheid is helemaal geen tijd.

Maar wie 'de eeuwigheid' bij zijn denkvermogen inbrengt, die denkt dat eeuwigheid een onbeperkte spanne tijd is. Dat is niet zo. God Zelf is eeuwig en is de Schepper van tijd en ruimte. (En dus ook de Schepper van de aarde met alles er op en er aan.)

Verder zoek ik geen medestanders voor dit soort zaken, de eeuwigheid trekt zich niets aan van medestanders.

De mens is zelf schepper van beperkte tijd en ruimte. Door zijn gedrag beperkt de mens zichzelf. God heeft geen tijd geschapen.

Dit ontbreekt ieder theologisch kader, God is Schepper. De geschapen dingen kunnen niet buiten de tijd bestaan. Schepping en tijd vallen samen.