Bs"dBonjour schreef: 01 nov 2024, 12:03 Als Israël nu eens elke Palestijn die weg wil een behoorlijke som geld meegeeft om naar een ander land te gaan en daar iets op te bouwen. Krijgen we een win-win-win situatie. (Palestijn, Israël, ontvangend land)
Ben ik helemaal voor!
Nee, die arabieren wonen niet langer in Israel dan de Joden.We kunnen ook een kijken of we niet alle joden weg kunnen krijgen, tenslotte woonden de Palestijnen er langer als wat we nu de Israëliërs noemen. En die hebben meer en recentere roots naar de landen waar ze vandaan komen. De VS is toch zo dol op hun. Kunnen ze vast wel allemaal naar toe.
De Joden woonden er al 3300 jaar geleden, en er is sindsdien ALTIJD een Joodse aanwezigheid geweest in Israel, al waren het er niet veel.
Maar de zogenaamde palestijnse arabieren dat is allemaal recente import.
Toen het overgrote deel van de Joden verjaagd was uit Israel lag het land onder een vloek, en geen enkele andere natie kon er iets mee beginnen, wat tot gevolg had dat Israel zo goed als verlaten was in de eeuwen dat de Joden in ballingschap waren.
Hier zijn wat beschrijvingen van hoe Israel er toen bij lag:
Toen de joodse pioneers terug begonnen te keren naar Israel waren er geen andere volken in Israel.
Er is wel gedurende de laatste 2000 jaar een joodse aanwezigheid geweest in Israel. Er zijn altijd joodse gemeenschappen geweest.
1695 De Nederlander Relandi doet wetenschappelijk verslag van zijn reis door het land. Zijn conclusies:
1. Alle plaatsnamen hebben een Joodse, Griekse of Romeinse oorsprong. (Dat is overigens nog steeds zo, met als enige uitzondering het Arabische Ramallah.)
2. Van een Arabische cultuur of weerslag in bijvoorbeeld de architectuur is geen sprake.
3. Het land is dunbevolkt. Er wonen nauwelijks Arabieren. Dat zijn dan voornamelijk bedouinen op doorreis, die komen werken als seizoensarbeiders.
Voorbeelden: in Jeruzalem wonen 5.000 mensen, meest Joden en wat christenen. In Gaza wonen 550 mensen, de helft Joden, de rest meest christenen. De Joden houden zich vooral met landbouw bezig, de christenen met handel en transport.
1881 "Het is geen overdrijving te zeggen dat er in Judea over een afstand van mijlen geen bewoning en geen levend wezen te zien is" (Arthur Penrhyn Stanley, de grote Britse cartograaf)
Palestine was a denuded, derelict, and depopulated country. The writings of travelers who visited Palestine in the eighteenth and throughout the nineteenth century are filled with descriptions of its emptiness, its desolation. In 1738, Thomas Shaw wrote of the absence of people to till Palestine's fertile soil.
In 1785, Constantine Francois Volney described the "ruined" and "desolate" country. He had not seen the worst. Pilgrims and travelers continued to report in heartrending terms on its condition. Almost sixty years, later, Alexander Keith, recalling Volney's description, wrote: "In his day the land had not fully reached its last degree of desolation and depopulation." (17)
In 1835, Alphonse de Lamertine could write:
"Outside the gates of Jerusalem we saw indeed no living object, heard no living sound, we found the same void, the same silence, ... as we would have expected before the entombed gates of Pompeii or Herculaneum .... a complete eternal silence reigns in the town, on the highways, in the country .... the tomb of a whole people. (18 )
Mark Twain, who visited Palestine in 1867, wrote of what he saw as he traveled the length of the country:
"Desolate country whose soil is rich enough, but is given over wholly to the weeds - a silent mournful expanse ... A desolation is here that not even imagination can grace with the pomp of life and action. We reached Tabor safely. .... We never saw a human being on the whole route."
And again:
"There was hardly a tree or a shrub anywhere. Even the olive and the cactus, those fast friends of a worthless soil, had almost deserted the country."
So overwhelming was his impression of an irreversible desolation that he came to the grim conclusion that Palestine would never come to life again. As he was taking his last view of the country, he wrote:
"Palestine sits in sackcloth and ashes. Over it broods the spell of a curse that has withered its fields and fettered its energies. Palestine is desolate and unlovely. .... Palestine is no more of this workday world. It is sacred to poetry and tradition, it is dreamland."
17 Thomas Shaw, Travels and Observations Relating to Several Parts of Barbary and the Levant (London 1767) p. 331ff.; Constantine Francois Volney, Travels Through Syria and Egypt on the years 1783, 1784, and 1785 (London 1787); Alexander Keith, The Land of Israel (Edinburgh, 1844) p. 465
18 Recollections of the East, Vol. I (London, 1845) pp. 268, 308.
Toen Mark Twain in de 19e eeuw door palestina reisde schreef hij: "1867 Mark Twain reisde door het hele land en beschreef het aldus: "Het verlaten land waarvan de grond rijk genoeg is, maar overgegeven aan onkruid en overwoekert in stilte het land. De verlatenheid hier is niet voor te stellen. We bereikten veilig de berg Tabor en we zagen geen enkel mens op de hele route. Er was nergens een boom te zien, zelfs geen olijf of cactus. Zelfs deze vrienden van arme grond hadden het land bijna verlaten.
Palestina zit in zak en as. Over het land hangt de uitwerking van een vloek dat haar velden heeft overwoekerd en haar energie heeft uitgezogen. Palestina is verlaten en lelijk. Het land behoort niet meer tot de werkzame wereld".
1881 "Het is geen overdrijving te zeggen dat er in Judea over een afstand van mijlen geen bewoning en geen levend wezen te zien is" (Arthur Penrhyn Stanley, de grote Britse cartograaf)
Er leefde toen praktisch geen mens.
Maar met de joden kwam het geld, en waar aas is zijn gieren, en toen kwamen de arabieren.
https://tinyurl.com/arabic-influx
