'Werkelijkheid' of 'lichaam'? Kolossenzen 2:17

[Bastiaan73]

Door het huidige onderschrift van Reiziger (Terwijl de „werkelijkheid van Christus is.“) was ik benieuwd waar deze tekst zich ook al weer in de Bijbel bevindt. Het blijkt in Kolossenzen 2 te staan, in de NBG51 vertaling:

17 Dingen, die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is.

Nu is het merkwaardige dat andere vertalingen niet het woord 'werkelijkheid' gebruiken maar het woord 'lichaam'.

Statenvertaling:

17 Welke zijn een schaduw der toekomende dingen, maar het lichaam is van Christus.

Herziene Statenvertaling:

17 Deze zaken zijn een schaduw van de toekomstige dingen, maar het lichaam is van Christus.

Het Boek:

17 Dit soort dingen zijn immers maar tijdelijk. Zij zijn slechts een schaduw van toekomstige zaken. Maar ons lichaam behoort aan Christus toe.

In de Griekse grondtekst staat het woord 'sóma' en dat betekent... lichaam. Dus waarom heeft de NBG51 maar hebben ook bijvoorbeeld de Willibrordvertalingen voor 'werkelijkheid' gekozen?

WV75:

17 Dit alles is slechts een schaduw van de werkelijkheid die nog moest komen; de werkelijkheid zelf wordt gevonden in Christus.

WV95:

17 Dit alles is slechts een schaduw van de komende dingen; de werkelijkheid behoort aan Christus.

[Mullog]

Interessant punt. Ik heb geen idee wat ik mij moet voorstellen bij "terwijl de werkelijkheid van Christus is.". "maar het lichaam is van Christus." kan ik mij nog wel iets bij voorstellen.

Maar betekent het ook dat je noch over de werkelijkheid, noch over je lichaam wat te zeggen hebt? Inhoudelijk wordt het dan ingewikkeld als je er over ba gaat denken.

[J-W]

Ingewikkeld geformuleerd maar voor zover ik weet bedoelt Paulus dat alles in het OT een afspiegeling was van de komst van Jezus. Een bekend uitgangspunt van het christendom. Voor de komst van Jezus moesten de wetten en gebruiken van Mozes nageleefd worden. Met de komst van Jezus is dat allemaal veranderd, het ging niet langer meer om de wet maar om het geloof in JC. Onderscheid bij de protestanten tussen wet en evangelie. Waarom beiden niet samen kunnen gaan weet ik niet. Vrij gemaakt van zonden ontslaat niemand van het naleven van bepaalde wetten. En om van een schaduw te spreken zoals offeren met het oog op de komst van JC kun je goed onder inlegkunde scharen. Paulus daar in tegen was wel zeker van zijn zaak. Lichaam of werkelijkheid, beide vertalingen zullen op de komst van JC slaan, dat het woord vlees is geworden. Dat was de realiteit bij Paulus. Door 1 mens (Adam) de zonde in de wereld en door 1 mens (JC) verlost van alle kwaad.

[Robert Frans]

WV95:

17 Dit alles is slechts een schaduw van de komende dingen; de werkelijkheid behoort aan Christus.

In de aantekening bij het vers in de WV95 staat echter dit:

17. de werkelijkheid...: Mogelijk is ook de vertaling: maar die werkelijkheid zelf is het lichaam van Christus'.

De Petrus Canisiusvertaling vertaalt ook met 'werkelijkheid' en geeft als aantekening:

Letterlijk: het lichaam, als in vs. 9. Ze waren slechts een afbeelding van de toekomstige verlossing. Verlossing echter en verzoening gaven ze niet, alleen Jesus doet dit in werkelijkheid door zijn lijden en dood.

In vers 9 staat dit, weer vanuit de WV95:

Want in Christus woont lijfelijk de godheid in heel haar volheid.

Waarbij de aantekening aangeeft dat 'lijfelijk' weer vertaald kan worden met 'werkelijk'.

Wat het vers denk ik doet, is een contrast schetsen tussen de in vers 16 genoemde gewoonten qua voedsel en feesten en de verlossing van Christus. Die gewoonten zijn een voorafschaduwing, terwijl Christus de werkelijkheid is en deze ook bezit.
Het lijkt erop dat hiervoor een woord wordt gebruikt dat zowel met werkelijk/werkelijkheid als met lichamelijk/lichaam kan worden vertaald. Ik denk dat hiermee benadrukt wordt dat Christus' lichaam werkelijk onder ons is. Zijn ook lichamelijke Offer en ook lichamelijke tegenwoordigheid op aarde (door de sacramenten) zijn onlosmakelijk verbonden met de werkelijkheid die Hij is en zijn aanwezigheid op aarde. Zou Hij hier slechts geestelijk of zinnebeeldend aanwezig zijn, dan zou Hij hier niet ten volle en dus niet werkelijk zijn.

[Mullog]

...
Door 1 mens (Adam) de zonde in de wereld en door 1 mens (JC) verlost van alle kwaad.

Dus klaar en over tot de orde van de dag. Maar dat schijnt maar niet te kunnen.

[J-W]

...
Door 1 mens (Adam) de zonde in de wereld en door 1 mens (JC) verlost van alle kwaad.

Dus klaar en over tot de orde van de dag. Maar dat schijnt maar niet te kunnen.

Nee, met de komst van JC is er niets veranderd, alle kwaad wat door Hem weggenomen zou moeten zijn gaat pas in na de dood en ons rechtvaardigheidsgevoel zegt ook nog eens niet voor iedereen, Alpha (JG) is daar met bijbelteksten heel stellig in. JC geeft daarom hooguit wat hoop voor wie dat nodig heeft in dit aardse leven.

Maar (blij vooruitzicht, dat mij streelt!)
Ik zal, ontwaakt, Uw lof ontvouwen,
U in gerechtigheid aanschouwen,
Verzadigd met Uw Godd'lijk beeld.
(Ps 17:8)

[Inktvlam]

Mijn voorkeur gaat uit naar “het wezenlijke is (van) Christus”. Wezenlijk gaat iets verder dan werkelijk. Wezenlijk is de kern rakende, de essentie.
Hoewel de Statenvertaling met kanttekeningen het houdt op “het lichaam van Christus”.
https://www.statenvertaling.net/bijbel/ ... ossensen/2

[Tufkah]

Kolossensen 2:17 is niet erg ingewikkeld. Kolossensen 2 gaat over de kwestie dat we in Hem reeds volmaakt kunnen zijn. Dan ken je ook de werkelijkheid van Christus. Lichaam en werkelijkheid zijn hier synoniem.

Vers 18 is wel interessant: laat u niet (ver)oordelen door mensen die opgaan in hun eigen verzinsels. Laat de ongelovigen maar kletsen. Wie in Christus leeft negeert ook de wereldse machten en hun stompzinnige geklets. (Denk aan Donald Trump en zijn baas Elon Musk)

[Reiziger]

Mijn voorkeur gaat uit naar “het wezenlijke is (van) Christus”. Wezenlijk gaat iets verder dan werkelijk. Wezenlijk is de kern rakende, de essentie.

Jouw uitleg heeft ook mijn voorkeur.

Het punt is evenwel dat de grondtekst zegt: „σῶμα sṓma“; sṓmatos, een neutraal zelfstandig naamwoord dat Lichaam betekent".

In de context van Kolossenzen wil dit zeggen: „een georganiseerd geheel bestaande uit delen en leden“.

We lezen in Kolossenzen 2:18-19(NBG1951): „Laat niemand u de prijs doen missen door gewilde nederigheid en engelenverering, als ingewijde in wat hij heeft aanschouwd, zonder reden opgeblazen door zijn vleselijk denken, terwijl hij zich niet houdt aan het hoofd, waaruit het gehele lichaam, door pezen en banden ondersteund en samengehouden, zijn goddelijke wasdom ontvangt.“

En in Kolossenzen 2:20-23 (NBG1951) zegt Paulus: „Indien gij met Christus afgestorven zijt aan de wereldgeesten, waartoe laat gij u, alsof gij in de wereld leefdet, geboden opleggen: raak niet, smaak niet, roer niet aan; dat alles zijn dingen, die door het gebruik teloorgaan, zoals het gaat met voorschriften en leringen van mensen. Dit toch is, al staat het in een roep van wijsheid met zijn eigendunkelijke godsdienst, zijn nederigheid en zijn kastijding van het lichaam, zonder enige waarde (en dient slechts) tot bevrediging van het vlees".

Behalve in vers 23 is „σῶμα (sṓma)“ op alle plaatsen (3) vertaald met lichaam (behalve dan enkele vertalingen die „σῶμα (sṓma)“ in vers 17 vertalen met „werkelijkheid“).

Maar wat wil Paulus nu eigenlijk zeggen in vers 17? Overigens staat er letterlijk (Grieks): „ἅ ἐστιν σκιὰ τῶν μελλόντων, τὸ δὲ σῶμα τοῦ Χριστοῦ“. Vrij vertaald staat hier (Nederlands): „(dit alles of deze dingen) is de schaduw van hen die komen, en het lichaam van Christus.“ In goed Nederlands kan ik dit weergeven als: „deze dingen vormen de schaduw van hen die komen; het lichaam van Christus.“

Het „Lichaam“ verwijst naar „een georganiseerd geheel bestaande uit delen en leden“.

Onder het Oude Verbond betrof dit Israël en daarvan zegt Paulus nu dat dit een schaduw is „van hen die komen, en het lichaam van Christus“. Onder het Nieuwe Verbond, maakt de schaduw plaats voor de „werkelijkheid“ of het „wezenlijke" (waar het in de kern om gaat) oftewel de Gemeente.

Met mijn onderschrift: „Terwijl de „werkelijkheid van Christus is.“ bedoel ik dus te zeggen: „dat het Nieuwe Verbond nu in Christus werkelijkheid is geworden en dat het Oude Verbond nu op het punt staat te verdwijnen (zie Hebreeën 8:13 (NBG1951) „Als Hij spreekt van een nieuw (verbond), heeft Hij daarmede het eerste voor verouderd verklaard. En wat veroudert en verjaart, is niet ver van verdwijning“.“ Maar dat past niet meer in het onderschrift. Vandaar de verkorte versie.

[Bastiaan73]

Mijn voorkeur gaat uit naar “het wezenlijke is (van) Christus”. Wezenlijk gaat iets verder dan werkelijk. Wezenlijk is de kern rakende, de essentie.

Jouw uitleg heeft ook mijn voorkeur.

Het punt is evenwel dat de grondtekst zegt: „σῶμα sṓma“; sṓmatos, een neutraal zelfstandig naamwoord dat Lichaam betekent".

In de context van Kolossenzen wil dit zeggen: „een georganiseerd geheel bestaande uit delen en leden“.

We lezen in Kolossenzen 2:18-19(NBG1951): „Laat niemand u de prijs doen missen door gewilde nederigheid en engelenverering, als ingewijde in wat hij heeft aanschouwd, zonder reden opgeblazen door zijn vleselijk denken, terwijl hij zich niet houdt aan het hoofd, waaruit het gehele lichaam, door pezen en banden ondersteund en samengehouden, zijn goddelijke wasdom ontvangt.“

En in Kolossenzen 2:20-23 (NBG1951) zegt Paulus: „Indien gij met Christus afgestorven zijt aan de wereldgeesten, waartoe laat gij u, alsof gij in de wereld leefdet, geboden opleggen: raak niet, smaak niet, roer niet aan; dat alles zijn dingen, die door het gebruik teloorgaan, zoals het gaat met voorschriften en leringen van mensen. Dit toch is, al staat het in een roep van wijsheid met zijn eigendunkelijke godsdienst, zijn nederigheid en zijn kastijding van het lichaam, zonder enige waarde (en dient slechts) tot bevrediging van het vlees".

Behalve in vers 23 is „σῶμα (sṓma)“ op alle plaatsen (3) vertaald met lichaam (behalve dan enkele vertalingen die „σῶμα (sṓma)“ in vers 17 vertalen met „werkelijkheid“).

Maar wat wil Paulus nu eigenlijk zeggen in vers 17? Overigens staat er letterlijk (Grieks): „ἅ ἐστιν σκιὰ τῶν μελλόντων, τὸ δὲ σῶμα τοῦ Χριστοῦ“. Vrij vertaald staat hier (Nederlands): „(dit alles of deze dingen) is de schaduw van hen die komen, en het lichaam van Christus.“ In goed Nederlands kan ik dit weergeven als: „deze dingen vormen de schaduw van hen die komen; het lichaam van Christus.“

Het „Lichaam“ verwijst naar „een georganiseerd geheel bestaande uit delen en leden“.

Onder het Oude Verbond betrof dit Israël en daarvan zegt Paulus nu dat dit een schaduw is „van hen die komen, en het lichaam van Christus“. Onder het Nieuwe Verbond, maakt de schaduw plaats voor de „werkelijkheid“ of het „wezenlijke" (waar het in de kern om gaat) oftewel de Gemeente.

Met mijn onderschrift: „Terwijl de „werkelijkheid van Christus is.“ bedoel ik dus te zeggen: „dat het Nieuwe Verbond nu in Christus werkelijkheid is geworden en dat het Oude Verbond nu op het punt staat te verdwijnen (zie Hebreeën 8:13 (NBG1951) „Als Hij spreekt van een nieuw (verbond), heeft Hij daarmede het eerste voor verouderd verklaard. En wat veroudert en verjaart, is niet ver van verdwijning“.“ Maar dat past niet meer in het onderschrift. Vandaar de verkorte versie.

M.i. is het dan ook opmerkelijk dat in Kolossenzen 1 twee verzen staan waar zowel 'lichaam' als 'gemeente' voorkomen:

18 En Hij is het hoofd van het lichaam, de gemeente. Hij is het begin, de eerstgeborene uit de doden, zodat Hij onder alles de eerste geworden is.

24 Thans verblijd ik mij over hetgeen ik om uwentwil lijd, en vul ik in mijn vlees aan wat ontbreekt aan de verdrukkingen van Christus, ten behoeve van zijn lichaam, dat is de gemeente.

Hier wordt wél specifiek toegelicht dat met 'lichaam' de 'gemeente' (ekklésia) wordt bedoeld. Efeziërs 1: 22-23 idem dito:

22 En Hij heeft alles onder zijn voeten gesteld en Hem als hoofd boven al wat is, gegeven aan de gemeente,
23 Die zijn lichaam is, vervuld met Hem, die alles in allen volmaakt.

In Kolossenzen 2:17 ontbreekt echter deze toelichting/uitleg.

[Reiziger]

Jouw uitleg heeft ook mijn voorkeur.

Het punt is evenwel dat de grondtekst zegt: „σῶμα sṓma“; sṓmatos, een neutraal zelfstandig naamwoord dat Lichaam betekent".

In de context van Kolossenzen wil dit zeggen: „een georganiseerd geheel bestaande uit delen en leden“.

We lezen in Kolossenzen 2:18-19(NBG1951): „Laat niemand u de prijs doen missen door gewilde nederigheid en engelenverering, als ingewijde in wat hij heeft aanschouwd, zonder reden opgeblazen door zijn vleselijk denken, terwijl hij zich niet houdt aan het hoofd, waaruit het gehele lichaam, door pezen en banden ondersteund en samengehouden, zijn goddelijke wasdom ontvangt.“

En in Kolossenzen 2:20-23 (NBG1951) zegt Paulus: „Indien gij met Christus afgestorven zijt aan de wereldgeesten, waartoe laat gij u, alsof gij in de wereld leefdet, geboden opleggen: raak niet, smaak niet, roer niet aan; dat alles zijn dingen, die door het gebruik teloorgaan, zoals het gaat met voorschriften en leringen van mensen. Dit toch is, al staat het in een roep van wijsheid met zijn eigendunkelijke godsdienst, zijn nederigheid en zijn kastijding van het lichaam, zonder enige waarde (en dient slechts) tot bevrediging van het vlees".

Behalve in vers 23 is „σῶμα (sṓma)“ op alle plaatsen (3) vertaald met lichaam (behalve dan enkele vertalingen die „σῶμα (sṓma)“ in vers 17 vertalen met „werkelijkheid“).

Maar wat wil Paulus nu eigenlijk zeggen in vers 17? Overigens staat er letterlijk (Grieks): „ἅ ἐστιν σκιὰ τῶν μελλόντων, τὸ δὲ σῶμα τοῦ Χριστοῦ“. Vrij vertaald staat hier (Nederlands): „(dit alles of deze dingen) is de schaduw van hen die komen, en het lichaam van Christus.“ In goed Nederlands kan ik dit weergeven als: „deze dingen vormen de schaduw van hen die komen; het lichaam van Christus.“

Het „Lichaam“ verwijst naar „een georganiseerd geheel bestaande uit delen en leden“.

Onder het Oude Verbond betrof dit Israël en daarvan zegt Paulus nu dat dit een schaduw is „van hen die komen, en het lichaam van Christus“. Onder het Nieuwe Verbond, maakt de schaduw plaats voor de „werkelijkheid“ of het „wezenlijke" (waar het in de kern om gaat) oftewel de Gemeente.

Met mijn onderschrift: „Terwijl de „werkelijkheid van Christus is.“ bedoel ik dus te zeggen: „dat het Nieuwe Verbond nu in Christus werkelijkheid is geworden en dat het Oude Verbond nu op het punt staat te verdwijnen (zie Hebreeën 8:13 (NBG1951) „Als Hij spreekt van een nieuw (verbond), heeft Hij daarmede het eerste voor verouderd verklaard. En wat veroudert en verjaart, is niet ver van verdwijning“.“ Maar dat past niet meer in het onderschrift. Vandaar de verkorte versie.

M.i. is het dan ook opmerkelijk dat in Kolossenzen 1 twee verzen staan waar zowel 'lichaam' als 'gemeente' voorkomen:

18 En Hij is het hoofd van het lichaam, de gemeente. Hij is het begin, de eerstgeborene uit de doden, zodat Hij onder alles de eerste geworden is.

24 Thans verblijd ik mij over hetgeen ik om uwentwil lijd, en vul ik in mijn vlees aan wat ontbreekt aan de verdrukkingen van Christus, ten behoeve van zijn lichaam, dat is de gemeente.

Hier wordt wél specifiek toegelicht dat met 'lichaam' de 'gemeente' (ekklésia) wordt bedoeld. Efeziërs 1: 22-23 idem dito:

22 En Hij heeft alles onder zijn voeten gesteld en Hem als hoofd boven al wat is, gegeven aan de gemeente,
23 Die zijn lichaam is, vervuld met Hem, die alles in allen volmaakt.

In Kolossenzen 2:17 ontbreekt echter deze toelichting/uitleg.

[Leon]

Op het gevaar af over te komen als iemand die denkt te weten, het lichaam is het immanente, en het immanente is de werkelijkheid toch?
Dus in de drie-eenheid: Transcendent, Immanent, Bewustzijn. Zomaar een schema.

[peda]

Op het gevaar af over te komen als iemand die denkt te weten, het lichaam is het immanente, en het immanente is de werkelijkheid toch?
Dus in de drie-eenheid: Transcendent, Immanent, Bewustzijn. Zomaar een schema.

Ook zonder schema geldt m.i. wel dat wanneer het stoffelijke lichaam geen illusie is in onze kosmische realiteit, dan is het lichaam immanent in onze werkelijkheid en behoort immanentie tot de reële werkelijkheid, of omgekeerd. Het lijkt mij een redelijk beargumenteerde logische conclusie.
Wordt er gemorreld aan deze uitgangsaxioma's dan komen er andere conclusies in het visier.

[Tufkah]

Op het gevaar af over te komen als iemand die denkt te weten, het lichaam is het immanente, en het immanente is de werkelijkheid toch?
Dus in de drie-eenheid: Transcendent, Immanent, Bewustzijn. Zomaar een schema.

Paulus heeft in Korintiërs 12 het antwoord reeds gegeven:

Want gelijk het lichaam één is en vele leden heeft, en al de leden van het lichaam, hoe vele ook, één lichaam vormen, zo ook Christus; want door één Geest zijn wij allen tot één lichaam gedoopt, hetzij Joden, hetzij Grieken, hetzij slaven, hetzij vrijen, en allen zijn wij met één Geest gedrenkt.

In het Koninkrijk Gods (of Gemeente) is sprake van één Geest. Paulus spreekt nergens van Bewustzijn (terecht). Dat is een stukje mystiek, hoe kan dezelfde Christus-Geest in talloze mensen aanwezig zijn? Omdat 'wij allen' met één Geest gedrenkt zijn, zijn we ook één lichaam met vele leden.

Paulus verwijst naar dezelfde wijze van het uitspreken van het 'ik' , waar het ego een verschillende wijze van uitspreken heeft. Daarom zegt Paulus ook: "Daarom leef ik zelf niet meer, maar Christus leeft in mij. "

Paulus heeft het niet over een dode Christus, maar over de levende Christus. Het ego kan dus nooit kennis dragen van de levende Christus. Het ego (het op verschillende wijze uitspreken van het 'ik') en de levende Christus ontmoeten elkaar dan ook nooit.

Het thema 'leven' vinden we ook terug bij Jezus: die spreekt over een levende Vader.

P.S. De Christus-Geest is in deze kwestie wel zowel immanent (in mij) als transcendent (in de ander). Het "Christus in mij" is de levende Geest, welke moeiteloos overgaat in de "Christus in de ander". Omdat het dezelfde Geest (Aanwezigheid, Presentie, Tegenwoordigheid, Parousia) is.

[peda]

Het topic waaiert bij de deelnemers zoals gebruikelijk weer in vele totaal uiteenlopende zienswijzen uit.
Wat wilde Paulus in Kolossenzen 2:17 aan de plaatselijke geloofsgemeente indertijd en momenteel anno 2025 aan elke lezer van de tekst mededelen, dat is de eigenlijke vraagstelling. De antwoorden zijn voor mij duidelijk, geen uniformiteit in visie.

[Reiziger]

Het topic waaiert bij de deelnemers zoals gebruikelijk weer in vele totaal uiteenlopende zienswijzen uit.
Wat wilde Paulus in Kolossenzen 2:17 aan de plaatselijke geloofsgemeente indertijd en momenteel anno 2025 aan elke lezer van de tekst mededelen, dat is de eigenlijke vraagstelling. Het antwoord is voor mij duidelijk, geen uniformiteit in visie.

Wat is nu eigenlijk het probleem, Peda? Ik dacht dat het hier op dit forum ging om het met respect delen van redelijke en begrijpelijke inzichten. Nu krijg ik bij jou de indruk dat je zoekt naar uniformiteit in die inzichten? Dat is naar mijn mening echter een utopie! En zeker hier op dit forum.

Ik vind het absoluut geen probleem als iemand met mij van mening verschilt. Waar ik wel veel moeite mee heb is als iemand zijn of haar inzicht op voor mij onredelijke en onbegrijpelijke wijze deelt.

Met betrekking tot Kolossenzen 2:17 hebben veel hun inzichten al gedeeld. Ook heeft Reiziger dat als één van de laatsten gedaan (het betrof zijn onderschrift!!!). En inderdaad blijkt (zoals verwacht, overigens) géén eenheid van mening. Prima toch? Jij houdt toch van die 'bonte stoet'?

Op dit forum worden we het nooit eens, maak je geen zorgen. Met andere woorden: "de bonte stoet wordt hopelijk steeds groter als er maar respect blijkt uit de berichtgeving". Dat is de kracht van Geloofsgesprek, meen ik!

[peda]

Zelf hoop ik ook op onderling respect voor de vele ( bias ) overtuigingen die op G G de ronde doen.
Het is soms wel eens lastig en dan ligt het persoonlijk gebruik van de ad-hominem op de loer.
Maar de ad-hominem spoort in mijn beschouwing niet met "' respect "' voor de visie van de ander.
Daarom probeer ik niet in de fuik van de ad-hominem te trappen.
Omdat iedereen op het G G forum vasthoudt aan de eigen bias, is het "' respect "" hebben voor de
onveranderlijke "' bias "' van de ander ook voor mij soms best wel lastig.
Maar met de bedoeling van de Paulus-bedoeling van Kolossenzen 2:17 heeft deze "" oprisping "" niets van doen.

[Tufkah]

In het veld der overtuigingen zal er nooit eenheid van visie zijn. Het 'uitwaaieren' is dan ook vanzelfsprekend. Binnen Christus is er dan weer wel eenheid van visie. Daar schrijft Paulus dan weer over.

[Reiziger]

Maar met de bedoeling van de Paulus-bedoeling van Kolossenzen 2:17 heeft deze "" oprisping "" niets van doen.

Als ik dan zo vrij mag zijn om terug te keren naar de vraagstelling van Bastiaan73; kan ik dan concluderen dat Reiziger met 'werkelijkheid' in z'n onderschrift: "Terwijl de „werkelijkheid van Christus is.“ doelt op de Gemeente van Jezus Christus, die bestaat uit tot Christus bekeerde Joden en Heidenen: "die gezamenlijk zich aan de waarheid houdende, in liefde in elk opzicht naar Hem toe groeien, die het hoofd is, Christus. En aan Hem ontleent het gehele lichaam als een welsluitend geheel en bijeengehouden door de dienst van al zijn geledingen naar de kracht, die elk lid op zijn wijze oefent, deze groei des lichaams, om zichzelf op te bouwen in de liefde" Epheze 4:15-16 (NBG1951)

Mijn gebed (Paulus in Epheze 1:15-23) is voor al deze gelovigen; "Daarom houd ook ik, gehoord hebbende van uw geloof in de Here Jezus en van uw liefde tot al de heiligen, niet op te danken, u gedenkende bij mijn gebeden, opdat de God van onze Here Jezus Christus, de Vader der heerlijkheid, u geve de Geest van wijsheid en van openbaring om Hem recht te kennen: verlichte ogen [uws] harten, zodat gij weet, welke hoop zijn roeping wekt, hoe rijk de heerlijkheid is zijner erfenis bij de heiligen, en hoe overweldigend groot zijn kracht is aan ons, die geloven, naar de werking van de sterkte zijner macht, die Hij heeft gewrocht in Christus, door Hem uit de doden op te wekken en Hem te zetten aan zijn rechterhand in de hemelse gewesten, boven alle overheid en macht en kracht en heerschappij en alle naam, die genoemd wordt niet alleen in deze, maar ook in de toekomende eeuw. En Hij heeft alles onder zijn voeten gesteld en Hem als hoofd boven al wat is, gegeven aan de gemeente, die zijn lichaam is, vervuld met Hem, die alles in allen volmaakt."

[Michelangelo2]

Maar met de bedoeling van de Paulus-bedoeling van Kolossenzen 2:17 heeft deze "" oprisping "" niets van doen.

Als ik dan zo vrij mag zijn om terug te keren naar de vraagstelling van Bastiaan73; kan ik dan concluderen dat Reiziger met 'werkelijkheid' in z'n onderschrift: "Terwijl de „werkelijkheid van Christus is.“ doelt op de Gemeente van Jezus Christus, die bestaat uit tot Christus bekeerde Joden en Heidenen: "

Volgens mij gaat vers 17 daar niet over. In vers 16 staat dat gelovigen, volgelingen van Christus zich niet moeten laten veroordelen omdat ze de Sabbath en voedselwetten gehoorzamen.

Kolossenzen 2:8 waarschuwt al voor menselijke tradities. Dit zijn de heidense gebruiken. Niet de gebruiken die door God zijn ingesteld.
Vers 17 leert dat bijbelse feesten, spijswetten en Sabbath nog steeds gehouden werden. Terwijl Christus al gestorven en verrezen was en Gods geest al werd uitgestort tijdens Pinksteren. Jammer dat men 'soma' niet gewoon vertaald heeft met 'lichaam'. Klonk waarschijnlijk niet geestelijk genoeg. Dan liever verwarring zaaien door, wezenlijk, werkelijk, substantie etc. Zo verliest het woord 'schaduw' zijn kracht en betekenis. Want de beschreven schaduw wijst vooruit naar datgene wat nog komen moet. En tot die tijd blijven de bijbelse feestdagen en spijswetten gewoon van kracht.

[Balthasar]

Door het huidige onderschrift van Reiziger (Terwijl de „werkelijkheid van Christus is.“) was ik benieuwd waar deze tekst zich ook al weer in de Bijbel bevindt. Het blijkt in Kolossenzen 2 te staan, in de NBG51 vertaling:

17 Dingen, die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is.

Nu is het merkwaardige dat andere vertalingen niet het woord 'werkelijkheid' gebruiken maar het woord 'lichaam'.

Statenvertaling:

17 Welke zijn een schaduw der toekomende dingen, maar het lichaam is van Christus.

Herziene Statenvertaling:

17 Deze zaken zijn een schaduw van de toekomstige dingen, maar het lichaam is van Christus.

Het Boek:

17 Dit soort dingen zijn immers maar tijdelijk. Zij zijn slechts een schaduw van toekomstige zaken. Maar ons lichaam behoort aan Christus toe.

In de Griekse grondtekst staat het woord 'sóma' en dat betekent... lichaam. Dus waarom heeft de NBG51 maar hebben ook bijvoorbeeld de Willibrordvertalingen voor 'werkelijkheid' gekozen?

WV75:

17 Dit alles is slechts een schaduw van de werkelijkheid die nog moest komen; de werkelijkheid zelf wordt gevonden in Christus.

WV95:

17 Dit alles is slechts een schaduw van de komende dingen; de werkelijkheid behoort aan Christus.

De auteur gebruikt hier een bekende beeldspraak uit die tijd, namelijk dat het niet om de schaduw van iets maar om het lichaam, het ding zelf, moet gaan. Een lichaam werpt een schaduw. Het lichaam is dus een beeld voor de zaak zelf, de werkelijkheid. Omdat wij deze beeldspraak niet meteen herkennen en bovendien het woord lichaam al in veel andere betekenissen is gebruikt in de brief, kiezen vertalingen er tegenwoordig vaak voor om niet het beeld 'lichaam' maar de betekende zaak in de vertaling te zetten. Dus 'werkelijkheid'.

Als de gewoonten van bepaalde Kolossenzen, die erop gericht waren op te stijgen naar het hogere via speciale diëten en inachtneming van astronomische verschijnselen, slechts schaduwen zijn, is waar het echt om gaat dat Christus reeds alle machten heeft overwonnen en de gelovigen reeds met Christus zijn opgestaan in de hemel. Dat is de werkelijkheid van Christus.

[peda]

Waarom is Kolossenzen 2 vers 17 in zo'n bloemrijke taal geschreven.
Kijk je in de literatuur dan komen verschillende "' invullingen "' rond de betekenis van de betreffende tekst naar voren.
Vakmensen hebben het dan met elkaar over de werkelijke betekenis van de tekst inhoud, dat is wat Balthasar m.i. ook doet.
Bloemrijke taal vertalen in begrijpelijk Nederlands.
Of Kolossenzen nu authentiek aan Paulus wordt toegeschreven of niet, de vraag blijft waarom de schrijver zich van een taalgebruik bedient, dat voor verschillende uitleg vatbaar is.
De ontvangers van de brief zullen het taalgebruik in hun tijd wel begrepen hebben, zo luidt dan een antwoord.
Voor de JG is het antwoord ook helder, het BL als spreekorgaan van Paulus weet precies wat Paulus of de pseudo-Paulus met zijn bloemrijke taal (in de huidige tijd) heeft bedoeld.

[Bastiaan73]

Door het huidige onderschrift van Reiziger (Terwijl de „werkelijkheid van Christus is.“) was ik benieuwd waar deze tekst zich ook al weer in de Bijbel bevindt. Het blijkt in Kolossenzen 2 te staan, in de NBG51 vertaling:

17 Dingen, die slechts een schaduw zijn van hetgeen komen moest, terwijl de werkelijkheid van Christus is.

Nu is het merkwaardige dat andere vertalingen niet het woord 'werkelijkheid' gebruiken maar het woord 'lichaam'.

Statenvertaling:

17 Welke zijn een schaduw der toekomende dingen, maar het lichaam is van Christus.

Herziene Statenvertaling:

17 Deze zaken zijn een schaduw van de toekomstige dingen, maar het lichaam is van Christus.

Het Boek:

17 Dit soort dingen zijn immers maar tijdelijk. Zij zijn slechts een schaduw van toekomstige zaken. Maar ons lichaam behoort aan Christus toe.

In de Griekse grondtekst staat het woord 'sóma' en dat betekent... lichaam. Dus waarom heeft de NBG51 maar hebben ook bijvoorbeeld de Willibrordvertalingen voor 'werkelijkheid' gekozen?

WV75:

17 Dit alles is slechts een schaduw van de werkelijkheid die nog moest komen; de werkelijkheid zelf wordt gevonden in Christus.

WV95:

17 Dit alles is slechts een schaduw van de komende dingen; de werkelijkheid behoort aan Christus.

De auteur gebruikt hier een bekende beeldspraak uit die tijd, namelijk dat het niet om de schaduw van iets maar om het lichaam, het ding zelf, moet gaan. Een lichaam werpt een schaduw. Het lichaam is dus een beeld voor de zaak zelf, de werkelijkheid. Omdat wij deze beeldspraak niet meteen herkennen en bovendien het woord lichaam al in veel andere betekenissen is gebruikt in de brief, kiezen vertalingen er tegenwoordig vaak voor om niet het beeld 'lichaam' maar de betekende zaak in de vertaling te zetten. Dus 'werkelijkheid'.

Als de gewoonten van bepaalde Kolossenzen, die erop gericht waren op te stijgen naar het hogere via speciale diëten en inachtneming van astronomische verschijnselen, slechts schaduwen zijn, is waar het echt om gaat dat Christus reeds alle machten heeft overwonnen en de gelovigen reeds met Christus zijn opgestaan in de hemel. Dat is de werkelijkheid van Christus.

Hoi Balthasar, begrijp ik je goed dat je dan eigenlijk 'het lichaam is van Christus' en 'de werkelijkheid is van Christus' in dit vers zou kunnen vervangen door 'datgene wat de schaduwen veroorzaakt/werpt is Christus' en dat Het Boek er dan eigenlijk helemaal naast zit qua vertaling?

[Tufkah]

Waarom is Kolossenzen 2 vers 17 in zo'n bloemrijke taal geschreven.
Kijk je in de literatuur dan komen verschillende "' invullingen "' rond de betekenis van de betreffende tekst naar voren.
Vakmensen hebben het dan met elkaar over de werkelijke betekenis van de tekst inhoud, dat is wat Balthasar m.i. ook doet.
Bloemrijke taal vertalen in begrijpelijk Nederlands.
Of Kolossenzen nu authentiek aan Paulus wordt toegeschreven of niet, de vraag blijft waarom de schrijver zich van een taalgebruik bedient, dat voor verschillende uitleg vatbaar is.
De ontvangers van de brief zullen het taalgebruik in hun tijd wel begrepen hebben, zo luidt dan een antwoord.
Voor de JG is het antwoord ook helder, het BL als spreekorgaan van Paulus weet precies wat Paulus of de pseudo-Paulus met zijn bloemrijke taal (in de huidige tijd) heeft bedoeld.

Dat het voor verschillende uitleg vatbaar is komt omdat Paulus enerzijds voor de 'zuigelingen' schrijft **) en anderzijds voor hen die ingewijd zijn. Je kunt alleen iets herkennen als je het zelf reeds kent.

**)

1 Korinthiërs 3

1 En ik, broeders, kon tot u niet spreken als tot geestelijken, maar als tot vleselijken, als tot jonge kinderen in Christus.
2 Ik heb u met melk gevoed, en niet met vaste spijs; want gij vermocht toen nog niet; ja, gij vermoogt ook nu nog niet.
3 Want gij zijt nog vleselijk; want dewijl onder u nijd is, en twist, en tweedracht, zijt gij niet vleselijk, en wandelt gij niet naar den mens?

[Reiziger]

Hoi Balthasar,.... dat Het Boek er dan eigenlijk helemaal naast zit qua vertaling?

Het boek zit er (deels) naast, in die zin, dat het 'ons' aan de tekst toevoegt. In dit geval "interpreteert" het Boek de bedoeling van Paulus niet correct, denk ik.

Er staat letterlijk: "Deze zijn (een) schaduw van de dingen komende, maar het lichaam* (behoort) Christus"

* = de substantie