Yours schreef: 03 feb 2025, 07:30
Dag Messenger,
Om het toe te spitsen op het onderwerp alhier quote ik de alinea’s over Zonde.
Zonde en Schuld vanuit het oogpunt van Walsch:
Het concept van zonde is door velen begrepen als het overtreden van Mijn geboden, wat leidt tot straf of afkeuring. Maar in Mijn ogen bestaat zonde niet zoals jullie het kennen. Er is niets wat jullie kunnen doen dat Mijn onvoorwaardelijke liefde voor jullie vermindert. Wat jullie 'zonde' noemen, zijn keuzes die voortkomen uit onwetendheid of het vergeten van jullie ware natuur. Deze keuzes bieden simpelweg kansen om te leren en te groeien. Ik veroordeel jullie niet; Ik ondersteun jullie in elke ervaring.
God ondersteunt ons vanuit dit perspectief in elke, ook zondige, ervaring.
Zonde vanuit christelijk oogpunt:
Zonde is dat wat jullie scheidt van Mij. Het is niet alleen het overtreden van regels, maar het missen van het doel en het afwijken van het pad dat leidt naar leven in overvloed. "Want allen hebben gezondigd en missen de heerlijkheid van God." (Romeinen 3:23). Maar weet dit: Mijn genade is groter dan elke zonde. Door Jezus Christus is vergeving beschikbaar voor een ieder die berouw toont en tot Mij komt. "Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid." (1 Johannes 1:9).
Maar heb je eenmaal gezondigd dan ben je geheel van God gescheiden. En zul je de weg naar Hem/Haar terug moeten vinden via een enorme lijdensweg.
Het blijft vragen oproepen: Waarom is er in potentie in de mens zoiets als de ‘zonde’ aanwezig? Waarom niet vanaf het begin In Hem/Haar, Door Hem/Haar en Met Hem/Haar te blijven? En waarom dus al het enorme menselijke lijden om uiteindelijk weer de weg naar God terug te vinden?
Als je deze vraag vanuit de inzichten van Neale Donald Walsch (auteur van Conversations with God) zou beantwoorden, dan zou het antwoord er waarschijnlijk heel anders uitzien dan de traditionele christelijke kijk op zonde en scheiding van God.
Volgens Walsch is er namelijk nooit een echte scheiding tussen mens en God. In zijn gesprekken met "God" wordt keer op keer benadrukt dat zonde niet bestaat in de manier waarop veel religies het beschrijven. De mens is nooit van God afgesneden, behalve in zijn eigen overtuiging en ervaring.
In plaats van zonde te zien als een fout of overtreding, ziet Walsch het als een uitdrukking van vrije wil en een manier om contrast te ervaren. In zijn visie zijn goed en kwaad geen absolute tegenpolen, maar gewoon verschillende aspecten van de menselijke ervaring. Juist door contrast – door het ervaren van wat we niet zijn – kunnen we beter begrijpen en herinneren wie we wél zijn: goddelijke wezens die kiezen voor liefde, vreugde en eenheid.
Dus waarom is "zonde" (of, beter gezegd, het vermogen om tegen onze hoogste waarden in te gaan) überhaupt aanwezig in de mens? Volgens Walsch is dat omdat we hier op aarde zijn om onszelf te ervaren en te scheppen in plaats van simpelweg een vooraf vastgelegde rol te spelen. We kunnen niet weten wat liefde is zonder een ervaring van niet-liefde. We kunnen geen compassie voelen zonder eerst het idee van lijden te begrijpen.
Wat betreft lijden als een ‘noodzakelijke weg terug naar God’ zou Walsch zeggen: lijden is niet verplicht, maar iets wat we kiezen door onze overtuigingen over schuld, angst en scheiding. Zodra we die overtuigingen loslaten en erkennen dat we altijd al één zijn met God, verdwijnt de illusie van afgescheidenheid en daarmee ook de noodzaak van een "terugweg". (samen met chatGPT beantwoord)
Mijn boodschap is als een gedachte waarmee je kunt spelen zonder deze te accepteren.