Mentaal geloof of geloof in het hart.

[Yours]

Dan moet je eerst omschrijven wat jij in deze samenhang onder hartstocht verstaat.
(Als het kan graag iets uitgebreider dan het eerdere antwoord dat ook nog eens bij de afsplitsing in het ‘Karma-topic’ is achter gebleven).

Sorry, maar ik zie in deze afbeelding in het geheel geen hartstocht.

Destijds zag ik er een intens lijden in dat mijn compassie opwekte. (Compassie, oftewel mededogen, is het vermogen om je betrokken te voelen bij het lijden van anderen wat de wens en bereidheid oproept om dat lijden te verlichten). Met het hart (en ook nièt te vergeten het hoofd) bracht mij dat uiteindelijk de wedergeboorte in Christus en daarmee de Liefde van de Vader.

[Jon]

Sorry, maar ik zie in deze afbeelding in het geheel geen hartstocht.

Destijds zag ik er een intens lijden in dat mijn compassie opwekte. (Compassie, oftewel mededogen, is het vermogen om je betrokken te voelen bij het lijden van anderen wat de wens en bereidheid oproept om dat lijden te verlichten). Met het hart (en ook nièt te vergeten het hoofd) bracht mij dat uiteindelijk de wedergeboorte in Christus en daarmee de Liefde van de Vader.

Je gebruikt wel christelijke woorden maar ik kan me nog steeds niet aan de indruk onttrekken dat jij het toch over een ander soort wedergeboorte hebt dan over de wedergeboorte uit water en geest waar Jezus in de Bijbel over spreekt en die door Paulus in Romeinen 6:8-14 wordt aangduid als met Christus gestorven en opgestaan zijn. Je verwerpt ook het Kruisoffer, dus dat zou me niet moeten bevreemden.


Johannes 3:16Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe…..




Wie daar de hartstocht van de Vader en de Zoon niet in ziet……

[Jon]

@Yours, jij schijnt nog steeds te geloven dat jij zelf voor jouw zonden kunt betalen. Iemand die is wedergeboren uit water en geest weet dat dit niet zo is. Als mens onderga je wel de gevolgen van je daden maar daarmee kun je niet betalen (“inlossen”, zoals jij het noemt).

[Tufkah]

Binnen mijn geloof betaal ik zelf voor mijn zonden. Dat is ook de essentie van de woestijnervaring. De woestijn staat voor droogte, onvruchtbaarheid. Waarmee betaal ik? Met het einde van mijn onvervulde toekomst. Dat is niet met het actieve voorstellingsvermogen te begrijpen, dat is mystiek. Je kunt alleen betalen met wat je hebt, en het laatste wat je hebt dat ben je zelf. Hoe je met jezelf betaald staat beschreven in het Johannes Evangelie. Pseudo-Johannes is vrij expliciet in het gaan van de weg voor degenen die het verstaan wil. (Vermoedelijk omdat hij én intelligent was én zelf de weg is gegaan)

De mens ontmoet God in de woestijn, is God dan een woestijn? Nee, de woestijn is de verzinnebeelding van de Alteriteit van God. De menselijke ziel is gericht op de wereld, op de dingen. De Geest der waarheid brengt de mens naar daar waar de dingen niet zijn. Maar er is vanuit de mens ook een bepaalde hartstocht noodzakelijk om zijn weg te volbrengen en zijn schulden af te betalen. In de metaforische woestijn vind de mens de liefdesgrond van God. Maar deze liefdesgrond krijgt de mens niet cadeau, hij betaald immers met zichzelf. (De zelfverloochening). En sterven doet pijn.

[Tufkah]

P.S. Ik ben niet zo'n liefhebber van plaatjes. De inkering in je zelf is nou juist beeldloos. Het kennende deel van de ziel is normaliter naar de wereld gericht met al haar beelden en verbeeldingen. De terugtocht in jezelf start waar het verbeelden stopt.

[J-W]

Sorry, maar ik zie in deze afbeelding in het geheel geen hartstocht.

Destijds zag ik er een intens lijden in dat mijn compassie opwekte. (Compassie, oftewel mededogen, is het vermogen om je betrokken te voelen bij het lijden van anderen wat de wens en bereidheid oproept om dat lijden te verlichten). Met het hart (en ook nièt te vergeten het hoofd) bracht mij dat uiteindelijk de wedergeboorte in Christus en daarmee de Liefde van de Vader.

Je gebruikt wel christelijke woorden maar ik kan me nog steeds niet aan de indruk onttrekken dat jij het toch over een ander soort wedergeboorte hebt dan over de wedergeboorte uit water en geest waar Jezus in de Bijbel over spreekt en die door Paulus in Romeinen 6:8-14 wordt aangduid als met Christus gestorven en opgestaan zijn. Je verwerpt ook het Kruisoffer, dus dat zou me niet moeten bevreemden.


Johannes 3:16Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe…..




Wie daar de hartstocht van de Vader en de Zoon niet in ziet……

Ik zie slechts een plaatje van een man die niet of bijna niet meer leeft, meer zie ik er niet. Wanneer was dat, kort geleden?
Oekraïne of de Gazastrook?

[Freerk]

Maar dat laatste is toch juíst wat jij doet hier? Als dat je kader is om een ander te oordelen dan leg je het oordeel nu toch zelf helder over je eigen verschijning hier heen.

Inhoudelijk: het geloven met hart en ziel is beeldspraak. Je hart is niets meer of minder dan een onderdeel van het lichaam wat bloed rondpompt.
Je ziel is vele malen complexer omdat niemand ooit een ziel heeft gezien.

Maar ook jij hebt toch gevoelens?

Natuurlijk maar die hebben weinig tot niets met mijn hart te maken (los van enkele defecten aan die pomp ). Emotie leven niet in het hart, dat is een verhaal van eeuwen geleden dat het hart van alles meer zou zijn dan een pompende eenheid.
Emoties leven in het brein, dat is wetenschappelijk aardig aangetoond inmiddels.

[Petra]

Tot mijn verbazing zijn er forumdeelnemers die denken dat geloof louter in je hoofd zit. Er zijn echter allerlei verzen die aangeven dat het geloof vooral met hart beleden dient te worden. Jezus heeft notabene zelf aangegeven dat het Woord des Koninkrijks in het hart gezaaid is. (Matt 13:19). Of Rom 10:10 "met het hart gelooft men ter rechtvaardigheid". Gewoon een paar voorbeeldjes hè.

Uiteraard zijn er wel "hoofdgelovigen" , maar zij zijn niet de maat der dingen. Letterlijk lezenden zullen er altijd wel zijn. Geloven doe je met je hart en ziel, zodat je denken en je gevoelswereld hervormt kan worden. Geloof is daarmee ook een "beweging". Mentaal gelovigen komen nooit in "beweging" , die blijven dag-in, dag-uit hetzelfde denken en zeggen.

Volgens de belangrijkste geboden gaat het om hart, ziel én verstand!
Er staat niet zomaar je verstand zo expliciet genoemd. Zowel in Marcus, Matthews als Lucas. Nou net een van die zeldzame gevallen waar ze het eindelijk s allemaal wel over eens zijn ipv mekaar tegenspreken.

30heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht.” 31En daarna komt dit: “Heb uw naaste lief als uzelf.” Er zijn geen geboden belangrijker dan deze.’ 32

[Petra]

Tot mijn verbazing zijn er forumdeelnemers die denken dat geloof louter in je hoofd zit. Er zijn echter allerlei verzen die aangeven dat het geloof vooral met hart beleden dient te worden. Jezus heeft notabene zelf aangegeven dat het Woord des Koninkrijks in het hart gezaaid is. (Matt 13:19). Of Rom 10:10 "met het hart gelooft men ter rechtvaardigheid". Gewoon een paar voorbeeldjes hè.

Uiteraard zijn er wel "hoofdgelovigen" , maar zij zijn niet de maat der dingen. Letterlijk lezenden zullen er altijd wel zijn. Geloven doe je met je hart en ziel, zodat je denken en je gevoelswereld hervormt kan worden. Geloof is daarmee ook een "beweging". Mentaal gelovigen komen nooit in "beweging" , die blijven dag-in, dag-uit hetzelfde denken en zeggen.

Volgens de belangrijkste geboden gaat het om hart, ziel én verstand!
Er staat niet zomaar je verstand zo expliciet genoemd. Zowel in Marcus, Matthews als Lucas. Nou net een van die zeldzame gevallen waar ze het eindelijk s allemaal wel over eens zijn ipv mekaar tegenspreken.

30heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht.” 31En daarna komt dit: “Heb uw naaste lief als uzelf.” Er zijn geen geboden belangrijker dan deze.’ 32

[Yours]

@Yours, jij schijnt nog steeds te geloven dat jij zelf voor jouw zonden kunt betalen. Iemand die is wedergeboren uit water en geest weet dat dit niet zo is. Als mens onderga je wel de gevolgen van je daden maar daarmee kun je niet betalen (“inlossen”, zoals jij het noemt).

Ik voldoe blijkbaar niet aan het beeld dat jij hebt van Jezus Christus.
Daarom was/ben ik blij met het bericht van Tufkah van gisteravond om 21.54 uur:

Binnen mijn geloof betaal ik zelf voor mijn zonden. Dat is ook de essentie van de woestijnervaring. De woestijn staat voor droogte, onvruchtbaarheid. Waarmee betaal ik? Met het einde van mijn onvervulde toekomst. Dat is niet met het actieve voorstellingsvermogen te begrijpen, dat is mystiek. Je kunt alleen betalen met wat je hebt, en het laatste wat je hebt dat ben je zelf. Hoe je met jezelf betaald staat beschreven in het Johannes Evangelie. Pseudo-Johannes is vrij expliciet in het gaan van de weg voor degenen die het verstaan wil. (Vermoedelijk omdat hij én intelligent was én zelf de weg is gegaan)

De mens ontmoet God in de woestijn, is God dan een woestijn? Nee, de woestijn is de verzinnebeelding van de Alteriteit van God. De menselijke ziel is gericht op de wereld, op de dingen. De Geest der waarheid brengt de mens naar daar waar de dingen niet zijn. Maar er is vanuit de mens ook een bepaalde hartstocht noodzakelijk om zijn weg te volbrengen en zijn schulden af te betalen. In de metaforische woestijn vind de mens de liefdesgrond van God. Maar deze liefdesgrond krijgt de mens niet cadeau, hij betaald immers met zichzelf. (De zelfverloochening). En sterven doet pijn.

Ik kende de term Alteriteit niet. Dit artikel maakte me het duidelijk. https://www.brainwash.nl/artikelen/deze ... angrijk-is

Het aanschouwen van het lijden van Jezus Christus wekte zoals eerder gezegd mijn compassie op en maakte in mij iets los om mij tot het uiterste, met al mijn kracht, hart, ziel en verstand voor de lijdende mens in te zetten. Het inlevingsvermogen in anderen en het tegelijkertijd het leeg maken van mezelf, maakte vervolgens voor mij de weg vrij tot verlossing in Jezus Christus.

[Tufkah]

Tot mijn verbazing zijn er forumdeelnemers die denken dat geloof louter in je hoofd zit. Er zijn echter allerlei verzen die aangeven dat het geloof vooral met hart beleden dient te worden. Jezus heeft notabene zelf aangegeven dat het Woord des Koninkrijks in het hart gezaaid is. (Matt 13:19). Of Rom 10:10 "met het hart gelooft men ter rechtvaardigheid". Gewoon een paar voorbeeldjes hè.

Uiteraard zijn er wel "hoofdgelovigen" , maar zij zijn niet de maat der dingen. Letterlijk lezenden zullen er altijd wel zijn. Geloven doe je met je hart en ziel, zodat je denken en je gevoelswereld hervormt kan worden. Geloof is daarmee ook een "beweging". Mentaal gelovigen komen nooit in "beweging" , die blijven dag-in, dag-uit hetzelfde denken en zeggen.

Volgens de belangrijkste geboden gaat het om hart, ziel én verstand!
Er staat niet zomaar je verstand zo expliciet genoemd. Zowel in Marcus, Matthews als Lucas. Nou net een van die zeldzame gevallen waar ze het eindelijk s allemaal wel over eens zijn ipv mekaar tegenspreken.

30heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht.” 31En daarna komt dit: “Heb uw naaste lief als uzelf.” Er zijn geen geboden belangrijker dan deze.’ 32

Het verstand komt er pas later aan te pas. Het Woord des Koninkrijks is in het hart gezaaid, als dat uiteindelijk verstaan wordt dan kan de mens de smalle weg opgaan. En aan de hand van die bevindingen mag het verstand ook haar zegje er over doen.

Verder is het dubbelgebod het belangrijkste , goed dat je dat aanhaalt. De liefdesgrond van God bestaat niet buiten de naastenliefde. Sterker, naastenliefde is enige weg naar God.

[Tufkah]

Ik kende de term Alteriteit niet. Dit artikel maakte me het duidelijk. https://www.brainwash.nl/artikelen/deze ... angrijk-is

Dat is een andere wijze van alteriteit dan waar ik naar verwees. (De Alteriteit van God) Levinas is wel een van mijn favorieten in de duiding. Het vertrekpunt dient niet het eigen subject te zijn, maar "de ander". Alleen in de aanblik of confrontatie met "de ander" kunnen we onszelf worden. M.a.w. we hebben "de ander" nodig om in ons eigen wezen binnen te treden. En dat kan alleen als men "de ander' als uitnemender acht dan zichzelf.

Maar goed, dat is een autodidactische weg. Je kunt weer niet een ander als uitnemender achten dan jezelf omdat je zo graag de smalle weg wilt bewandelen. Dan zou je immers weer een private reden hebben om de ander als uitnemender te achten. Belangeloze naastenliefde doet de eigen geest veranderen. Het niet-doen doet de weg openen.

[Tufkah]

Maar ook jij hebt toch gevoelens?

Natuurlijk maar die hebben weinig tot niets met mijn hart te maken (los van enkele defecten aan die pomp ). Emotie leven niet in het hart, dat is een verhaal van eeuwen geleden dat het hart van alles meer zou zijn dan een pompende eenheid.
Emoties leven in het brein, dat is wetenschappelijk aardig aangetoond inmiddels.

Prima. Ik ga niet de naturalistische kant op.

[Dat_beloof_ik]

Dat kan, ik wil graag aannemen dat het geloof voor jou hartstocht is.
Maar realiseer je je dan wel dat hartstocht iets mentaals is?

Dat is dus niet het geval, dat is alleen zo in het paradigma van de natuurlijke mens c.q. de atheïst. De natuurlijke mens heeft geen weet van meer dan het discursieve denken. En als de natuurlijke mens zoiets als hartstocht voelt voor een andere mens dan doet hij dat af als iets wat het lichaam veroorzaakt.

Enfin, ik ga het naturalistische geloof hier niet uitleggen. Dat is het topic niet. Het topic is geloven met het hart.

Ik vroeg je niet om weer eens te beginnen over je stokpaardje 'natuurlijke mensen' die je elke keer van stal haalt als je het niet meer weet.
Ik vroeg gewoon of je jezelf realiseert dat hartstocht iets mentaals is.
En dat vroeg ik omdat we eerder in de discussie deze woordenwisseling hadden:

Geloof = gemoedsrust. Alleen mentaal geloof jaagt angst aan, want dan bedenken mensen allerlei toekomstscenario's zoals de hel. Geloof is dan ook een vertrouwen op de liefde van de Vader.

Is er nog een ander geloof dan mentaal geloof?
Het tegengestelde van mentaal is fysiek, heb je dan fysiek geloof?
Wat is het verschil tussen mentaal geloof en fysiek geloof?

Volgens is geloof per definitie mentaal.
Als iets namelijk fysiek duidelijk is, dan is het geen geloof maar een feit van algemene bekendheid.

Je hebt nog geen antwoord gegeven op de vraag of er nog een ander geloof is dan mentaal geloof.
En als ik er op wijs dat jouw 'hartstocht' ook een vorm van mentaal geloof is, wring je je in allerlei bochten om uit te leggen dat het dat niet is.
Zonder er bij te zeggen wat het dan wel is.

[peda]

Het geloof is hartstocht.

Dat heb ik zelve vaker opgemerkt, mystiek = hartstochtelijk geloven.
Hartstocht heeft weinig van doen met ratio.
Hartstocht wil uitgedragen worden en dat is dan ook datgene dat Tufkah doet.
Zelf ben ik een ratio ingesteld mens, dat betekent dat ik de metafysica met mijn ratio zo goed mogelijk verken ( daarom ook positieve theologie ) en bij dat verkennen loop ik bij de mystiek quasi door stroop, simpel omdat mijn ratio hersenen de " taal van de mystieke hartstocht "" niet
echt kunnen oppakken.
Overigens voor mij geen probleem, ik hoef niet overal mijn vingers tussen te krijgen.

[Tufkah]

Dat is dus niet het geval, dat is alleen zo in het paradigma van de natuurlijke mens c.q. de atheïst. De natuurlijke mens heeft geen weet van meer dan het discursieve denken. En als de natuurlijke mens zoiets als hartstocht voelt voor een andere mens dan doet hij dat af als iets wat het lichaam veroorzaakt.

Enfin, ik ga het naturalistische geloof hier niet uitleggen. Dat is het topic niet. Het topic is geloven met het hart.

Ik vroeg je niet om weer eens te beginnen over je stokpaardje 'natuurlijke mensen' die je elke keer van stal haalt als je het niet meer weet.
Ik vroeg gewoon of je jezelf realiseert dat hartstocht iets mentaals is.
En dat vroeg ik omdat we eerder in de discussie deze woordenwisseling hadden:

Is er nog een ander geloof dan mentaal geloof?
Het tegengestelde van mentaal is fysiek, heb je dan fysiek geloof?
Wat is het verschil tussen mentaal geloof en fysiek geloof?

Volgens is geloof per definitie mentaal.
Als iets namelijk fysiek duidelijk is, dan is het geen geloof maar een feit van algemene bekendheid.

Je hebt nog geen antwoord gegeven op de vraag of er nog een ander geloof is dan mentaal geloof.
En als ik er op wijs dat jouw 'hartstocht' ook een vorm van mentaal geloof is, wring je je in allerlei bochten om uit te leggen dat het dat niet is.
Zonder er bij te zeggen wat het dan wel is.

Ik heb je al uitgelegd dat je vast zit in het naturalistische geloof. Tja, dan ga je ook alles op naturalistische wijze verklaren. Je kunt beter een goed gesprek met Freerk beginnen.

[Tufkah]

Het geloof is hartstocht.

Dat heb ik zelve vaker opgemerkt, mystiek = hartstochtelijk geloven.
Hartstocht heeft weinig van doen met ratio.
Hartstocht wil uitgedragen worden en dat is dan ook datgene dat Tufkah doet.
Zelf ben ik een ratio ingesteld mens, dat betekent dat ik de metafysica met mijn ratio zo goed mogelijk verken ( daarom ook positieve theologie ) en bij dat verkennen loop ik bij de mystiek quasi door stroop, simpel omdat mijn ratio hersenen de " taal van de mystieke hartstocht "" niet
echt kunnen oppakken.
Overigens voor mij geen probleem, ik hoef niet overal mijn vingers tussen te krijgen.

Inderdaad, hartstocht heeft niks van doen met de ratio. Binnen het veld der overtuigingen kun je geloven wat je wilt. Dat hartstocht iets mentaals is bijvoorbeeld. (DBI). Of dat emoties leven in het brein (Freerk). Dat geloof komt altijd in het kort op het volgende neer: Ik ben mijn brein. Swaab heeft veel volgelingen zonder te evangeliseren.

[Tin]

Je gebruikt wel christelijke woorden maar ik kan me nog steeds niet aan de indruk onttrekken dat jij het toch over een ander soort wedergeboorte hebt dan over de wedergeboorte uit water en geest waar Jezus in de Bijbel over spreekt en die door Paulus in Romeinen 6:8-14 wordt aangduid als met Christus gestorven en opgestaan zijn. Je verwerpt ook het Kruisoffer, dus dat zou me niet moeten bevreemden.


Johannes 3:16Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe…..




Wie daar de hartstocht van de Vader en de Zoon niet in ziet……

Ik zie slechts een plaatje van een man die niet of bijna niet meer leeft, meer zie ik er niet. Wanneer was dat, kort geleden?
Oekraïne of de Gazastrook?

Waarschijnlijk geeft het ook wel een bepaald gevoel, dat plaatje?
Klaarblijkelijk wordt dat gevoel bepaald door wat onze gedachten erover geleerd hebben.
Ik kan ook moeilijk tot een ander soort commentaar komen dan dat jij geeft.
Wat afschuwelijk!
Hoe komt een mens er eigenlijk toe zoiets uit te beelden?
En er dan een verhaal aan te hangen die de hele zaak naar iets prachtigs ombuigt.
Dat is toch ergens niet te vatten?
Sorry dat ik hier negatief over 'het geloof' doe.
Eerlijk gezegd vind ik dat jij, JW, dat tegenwoordig wat teveel doet.
De filosofische bijdragen hier zijn toch regelmatig op zijn minst het overdenken waard.
Ook wanneer je vraagtekens kunt zetten bij wat iemand nou zelf doet met dat wat geschreven wordt.
Maar goed, kon het in dit geval (ook) niet laten kritisch te reageren op een nogal barbaars plaatje.
Juist vanwege de in MIJN ogen nogal schrille tegenstelling tussen plaatje en begeleidende tekst.
Misschien zou het daarom ook goed zijn wat minder met symbolen (gedachten) te werken in het contact van mens tot mens.
Die symbolen en gedachten gaan zo snel over in het de ander verwerpen.

[Jon]

Het geloof is hartstocht.

Dat heb ik zelve vaker opgemerkt, mystiek = hartstochtelijk geloven.
Hartstocht heeft weinig van doen met ratio.
Hartstocht wil uitgedragen worden en dat is dan ook datgene dat Tufkah doet.
Zelf ben ik een ratio ingesteld mens, dat betekent dat ik de metafysica met mijn ratio zo goed mogelijk verken ( daarom ook positieve theologie ) en bij dat verkennen loop ik bij de mystiek quasi door stroop, simpel omdat mijn ratio hersenen de " taal van de mystieke hartstocht "" niet
echt kunnen oppakken.
Overigens voor mij geen probleem, ik hoef niet overal mijn vingers tussen te krijgen.

Iemand die de smalle Weg gaat heeft het geloof van Jezus ontvangen in zijn hart. Het Woord is dan in goede aarde gevallen. Dan verstaat men de hartstocht van de Vader en de Zoon.

Johannes 14: 6 Jezus zeide tot hem: Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven. Niemand komt tot den Vader, dan door Mij.

1 Johannes 5: 12 Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet heeft, die heeft het leven niet.

Efese 2: 8 Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave; 9 Niet uit de werken, opdat niemand roeme.

[Jon]

Ik zie slechts een plaatje van een man die niet of bijna niet meer leeft, meer zie ik er niet. Wanneer was dat, kort geleden?
Oekraïne of de Gazastrook?

Waarschijnlijk geeft het ook wel een bepaald gevoel, dat plaatje?
Klaarblijkelijk wordt dat gevoel bepaald door wat onze gedachten erover geleerd hebben.
Ik kan ook moeilijk tot een ander soort commentaar komen dan dat jij geeft.
Wat afschuwelijk!
Hoe komt een mens er eigenlijk toe zoiets uit te beelden?
En er dan een verhaal aan te hangen die de hele zaak naar iets prachtigs ombuigt.
Dat is toch ergens niet te vatten?
Sorry dat ik hier negatief over 'het geloof' doe.
Eerlijk gezegd vind ik dat jij, JW, dat tegenwoordig wat teveel doet.
De filosofische bijdragen hier zijn toch regelmatig op zijn minst het overdenken waard.
Ook wanneer je vraagtekens kunt zetten bij wat iemand nou zelf doet met dat wat geschreven wordt.
Maar goed, kon het in dit geval (ook) niet laten kritisch te reageren op een nogal barbaars plaatje.
Juist vanwege de in MIJN ogen nogal schrille tegenstelling tussen plaatje en begeleidende tekst.
Misschien zou het daarom ook goed zijn wat minder met symbolen (gedachten) te werken in het contact van mens tot mens.
Die symbolen en gedachten gaan zo snel over in het de ander verwerpen.

Wie niet beseft Wie daar aan het kruis hing, ontgaat de hartstocht van God helemaal. Of het nou in woorden is of met een afbeelding. Het overgrote deel van de zogenaamde “esoterisch” “gelovigen” gelooft dan ook dat Jezus een zondaar was, die al talloze malen gereïncarneerd zou zijn. Het ego hanteert een antropomorf Godsbeeld en verstaat niet de Alteriteit van God.

1 Korinthe 1: 18-19

18 Want het woord des kruises is wel dengenen, die verloren gaan, dwaasheid; maar ons, die behouden worden, is het een kracht Gods;
19 Want er is geschreven: Ik zal de wijsheid der wijzen doen vergaan, en het verstand der verstandigen zal Ik te niet maken.

[Dat_beloof_ik]

Waarschijnlijk geeft het ook wel een bepaald gevoel, dat plaatje?
Klaarblijkelijk wordt dat gevoel bepaald door wat onze gedachten erover geleerd hebben.
Ik kan ook moeilijk tot een ander soort commentaar komen dan dat jij geeft.
Wat afschuwelijk!
Hoe komt een mens er eigenlijk toe zoiets uit te beelden?
En er dan een verhaal aan te hangen die de hele zaak naar iets prachtigs ombuigt.
Dat is toch ergens niet te vatten?
Sorry dat ik hier negatief over 'het geloof' doe.
Eerlijk gezegd vind ik dat jij, JW, dat tegenwoordig wat teveel doet.
De filosofische bijdragen hier zijn toch regelmatig op zijn minst het overdenken waard.
Ook wanneer je vraagtekens kunt zetten bij wat iemand nou zelf doet met dat wat geschreven wordt.
Maar goed, kon het in dit geval (ook) niet laten kritisch te reageren op een nogal barbaars plaatje.
Juist vanwege de in MIJN ogen nogal schrille tegenstelling tussen plaatje en begeleidende tekst.
Misschien zou het daarom ook goed zijn wat minder met symbolen (gedachten) te werken in het contact van mens tot mens.
Die symbolen en gedachten gaan zo snel over in het de ander verwerpen.

Wie niet beseft Wie daar aan het kruis hing, ontgaat de hartstocht van God helemaal. Of het nou in woorden is of met een afbeelding. Het overgrote deel van de zogenaamde “esoterisch” “gelovigen” gelooft dan ook dat Jezus een zondaar was, die al talloze malen gereïncarneerd zou zijn. Het ego hanteert een antropomorf Godsbeeld en verstaat niet de Alteriteit van God.

Dat laatste kan dan ook niet. Alteriteit kan per definitie niet begrepen worden, daarom is heet het ook alteriteit.
Zodra jij het wel begrijpt (en dat beweer je hier min of meer) is er geen sprake meer van alteriteit.

[peda]

Alteriteit kan ook begrepen worden als "' nooit volledig "'.
Dan is er weer ruimte voor vormen van "' deels-begrijpen "'.
Zoals ik het zie valt mystiek terug op "' deels-begrijpen "' , terwijl ik bij mijn interpretatie van de negatieve theologie onder alteriteit begrijp het
"" totaal-niet-kunnen-begrijpen "'. Dat God -in-Openbaring dan weer zou kunnen overgaan in/tot "' de modus Zelf-Beperking "' vormt vervolgens voor mij weer een brug naar "' deels-kunnen-begrijpen "'. Er zullen wel weer dezulken zijn die het lukt om dit "" Jip en Janneke "" taalgebruik weer te herformuleren tot voor anderen onbegrijpelijk taalgebruik.

[Tufkah]

De Alteriteit van God kan slechts deels begrepen worden. De mens kan zijn "geschapenheid" ontkennen als de Geest der waarheid heeft gesproken. Dat staat in Johannes 16:13, de Geest der waarheid zal u in de waarheid leiden. En zal het uit het Mijne nemen.

Wie dit deel van de smalle weg heeft afgelegd is deelachtig in de waarheid welke Jezus is. Dat verschaft weer nieuwe geestelijke inzichten. Zoals de overwinning van de wereld, waarmee Johannes 16 afsluit.