Het Mattheüs-Evangelie

[Gaitema]

Maar over het algemeen de vraag: valt er niet meer te zeggen over de zaligsprekingen zelf? De kenmerken van het zalig zijn.

Vergelijk het "zalig zijn" in het algemeen eens met bijv. Psalm 1.
Het gaat om een goede en een verkeerde 'geesteshouding' van de mens.
Sterker: ik durf wel te stellen: het gaat om een goede en een verkeerde 'geesteshouding' van de gelovige.

Ik krijg geregeld (ook hier op het forum) het idee dat men denkt dat een gelovige een perfect leven leeft,
waarmee ik bedoel dat ze denken dat het niet uitmaakt wat ze allemaal (verkeerd) doen, omdat ze 'van Jezus' zijn, of wedergeboren.
Nou, dat geloof ik dus niet.
Ook Petrus, discipel van Jezus, werd wel eens 'kleingelovig' (= ongelovig) en 'satan' (ga weg achter mij ...) genoemd.
Om maar eens 1 voorbeeld te noemen.

Een mooie, bekende en toepasselijke Psalm. Ik ben het ook helemaal met je eens, wat de levenshouding betreft. Ik heb dat zelfde idee ook. Alsof je volgens hen er bent als je geloofd en verder gewoon je niet hoeft in te spannen. Alsof je de wedloop niet meer hoeft te lopen om in Christus alles te overwinnen. Satan verzoekt ons niet voor niets. Hij wil ons hinderen die wedloop uit te lopen. Hij wil het contact tussen ons en Jezus zo veel mogelijk in de weg staan. Maar Jezus waarschuwde al dat je niet twee heren kan dienen. Als je de ene dient, dan veracht je de ander. Je kan niet satan en Jezus dienen.

[Gaitema]

Wanneer ben je een vredestichter?

Als het om de term "vrede" gaat, gaat het volgens mij in het evangelie altijd om vrede tussen mens en God.
De herstelde relatie tussen God en mens.

Bij de geboorte van Jezus zingen de engelen "Vrede op aarde".
Daarmee wordt niet bedoeld dat er geen oorlog met of bezetting door bijv. de Romeinen meer is.

Als de discipelen op weg worden gestuurd (zie bijv. Matt. 10 vanaf vers 11), dan moeten ze kijken wie het waard is hen te ontvangen,
en daar moeten ze verblijven. Ze moeten hen groeten (soms vertaald met "geef het uw vredegroet"),
en dan staat er: als het huis waardig is, dan komt vrede over dat huis, en als het huis niet waardig is, dan keert de vrede terug naar de discipelen.
Ook daar heeft die "vrede" niet met oorlog, ruzie o.d. te maken, maar meer met (God's) zegen.
Merk trouwens op dat het woord "vredestichters" (grieks "eirenopoios") maar 1 keer in de bijbel wordt gebruikt, namelijk hier in Matt. 5:9.
Het wordt ook wel vertaald met "vreedzamen" (bijv. SV), omdat de betekenis (volgens sommigen) ook gaat richting het "houden van vrede" (loving peace).

Misschien wordt hier wel hetzelfde bedoeld als in Hebreeën 12:14 (SV: "Jaagt de vrede na met allen ...", NBV: "Streef ernaar in vrede te leven met allen ...").

Het is goed dat je (loving peace) schrijft, want dat verduidelijkt het wel. Er zit een verschil tussen houden van vrede en houden van vrede dus . Die vrede liefhebben en om die reden er naar streven. De vreedzamen in bemiddeling tot God en met de mensen in relatie brengend tot God. Dat is in dat geval meer dan met iedereen om kunnen gaan. Het is missionair. Er op uit zijn de mensen aan te zetten tot het aangaan van het contact met God. Het herstel van dat contact en de bekendmaking van de verlossing.

[Gaitema]

Het is inderdaad beter om terug te keren naar de woorden die Jezus in de Bergrede sprak. Gaitema vroeg: "wanneer ben je vredestichter?"
Het gaat hier om "vrede", maar dat is een ruim begrip. De meest gangbare opvatting is "afwezigheid van oorlog".
Hoewel ook dat een aspect ervan is, bedoelt Jezus hier iets dat veel dieper gaat. I Johannes 14:27 zegt Jezus: "Mijn vrede geef ik u...."
De vrede van Jezus is van een heel andere orde. Paulus zegt daar o.a. van:

Rom. 5:1 Wij zijn dus als rechtvaardigen aangenomen op grond van ons geloof en leven in vrede met God, door onze Heer Jezus Christus.

De vrede van Christus is vrede met God dus

In het vervolg van dat hoofdstuk (vs.4) lezen we ook hoe dat tot stand komt: Gods liefde in ons hart is uitgegoten door de heilige Geest, die ons gegeven is.
En in Efeze 2:14 lezen we: " Want hij is onze vrede!"

Vrede heeft ook alles met verzoening te maken. Tussen mensen onderling bestaan conflicten. Het is heerlijk als dat echt wordt opgelost.
Er bestaat ook een conflict tussen God en mensen. En God heeft er alles aan gedaan om verzoening met de mensen te bewerkstelligen.
Hij deed dat door Zijn eigen Zoon in de dood te geven. Daardoor hebben de mensen een vredesaanbod gekregen:

Kol. 1:20 en door Hem en voor Hem alles met zich willen verzoenen, alles op aarde en alles in de hemel, door vrede te brengen met zijn bloed aan het kruis.

Vergeving is inderdaad en kerngegeven die erbij hoort. Verzoening brengt vrede. Komt natuurlijk wel de verwachting erbij dat de verzoende ook ernst er van maakt zijn leven in Christus te verbeteren. Door God vanuit Zijn Liefde te gaan leven.

Die vrede geeft diepe rust in je innerlijk. Die vrede maakt dat je het leven weer aankan. Zelfs in de hemel is er feest:
Lucas 15:10 Zo, zeg ik (Jezus) u, heerst er ook vreugde onder de engelen van God over één zondaar die tot inkeer komt.’

Dit alles heeft zijn uitwerking in het hart van de gelovige. Dit maakt dat hij een vredestichter wordt naar anderen toe. En dat is wat...
We weten allemaal hoe moeilijk het is om in vrede met elkaar om te gaan. We ervaren het ook op ons forum. We willen onszelf graag staande houden in een conflict.
We hebben moeite om ons te vernederen. Het kost strijd om zover te komen. Maar als we zover komen ontdekken we hoe zegenrijk dat werkt.

Absoluut!

In Rom. 12:18 worden we opgeroepen om vredestichter te zijn; Stel, voor zover het in uw macht ligt, alles in het werk om met alle mensen in vrede te leven.

Dat vredestichten is vreemd aan de menselijke natuur, maar het is iets wat behoort tot de goddelijke natuur, waaraan we door eenheid met Jezus deel mogen hebben.

In de tekst uit Rom. 12 staat wel de beperking "voor zover het in uw macht ligt". Helaas zijn er situaties waarin het niet mogelijk is om vrede te stichten.
Toch verlangt een ander net zo naar vrede als wijzelf. Daarom moeten we niet te hard oordelen en onze eigen houding daarin onderzoeken. Als wij ons hebben vernederd en de ander wijst dat af, dan kan dat veel verdriet geven.

We kunnen met David zeggen: "Ik heb tot de HEERE de toevlucht genomen." Psalm 11:1
"Hij is een schild voor allen die tot Hem de toevlucht nemen. " Psalm 18:31
"welzalig de man die tot Hem de toevlucht neemt." Psalm 34:9

Niet oordelen en het van God verwachten. Mooi

[Gaitema]

En wanneer ben je zachtmoedig?

Het woord "zachtmoedige(n)" staat 3 keer in het NT:
- Mattheüs 5:5 "zalig de zachtmoedigen".
- Matteüs 21:5 "zie, uw Koning komt tot u, zachtmoedig, en gezeten op een ezelin ..."
- 1 Petrus 3:4 (in de NBV weggelaten) "maar de verborgen mens van het hart, in het onverderfelijke [siersel] van een zachtmoedige en stille geest ..."
Maar uit deze teksten kun je niet veel afleiden over de betekenis.

Het woord (grieks: "praÿs") duidt op een houding waarin we berustend, gelaten aannemen wat we van God ontvangen (goede en kwade dingen / gebeurtenissen),
zonder weerstand en zonder erover te twisten.
Dat je meer op God vertrouwt dan op eigen kracht.
(afgeleid van gegevens uit de Strongs-concordantie)

En ik maar denken aan een heel gevoelig lief karakter, maar zo blijkt het ook weer net als de armen van geest te maken te hebben met het ontvankelijk zijn voor Gods regie over je leven en het laten leven door Zijn Liefde.

[Gaitema]

Gaitema schreef: Maar over het algemeen de vraag: valt er niet meer te zeggen over de zaligsprekingen zelf? De kenmerken van het zalig zijn.

Het streven is denk ik om ons gedrag meer als dat van Jezus te laten worden.

Dat is een proces van volgen en vallen en opstaan.

En dan nog, kunnen we daar nooit aan tippen. En dat hoeft ook niet, door de genade die ons geschonken woordt.
Maar we kunnen niet maar stil blijven staan en verwachten dat we zomaar veranderen.

Dat is waar. Ik sprak eens iemand die geloofde dat door de vervulling met de Heilige Geest na de doop er door hem geen fouten meer gemaakt kon worden. Alsof de Heilige Geest daar vanzelf dan voor zorgt. Zo werkt dat ook niet. Je moet zelf ook in beweging blijven.

[wintee]

De bergrede zie ik in die context dan ook als een soort van 'handboek'. Daar staat precies in hoe Jezus ons graag ziet gedragen.

[Gaitema]

Mag ik nog even memoreren dat in Mattheus 2 de Here Jezus door die Archelaus die koning was in Judea in Galilea terecht kwam, en NIET in Judea en wel door een Goddelijke openbaring.

Het is best moeilijk om de evangeliën te lezen gaande over het Nieuw Verbond terwijl zij de bediening en het leven van Jezus beschrijven onder het Oude Verbond.

De Hebr. brief spreekt over het aanbreken van dat nieuwe verbond. En het gaat vnl. over de bergen van Samaria, en over Israël ( 10 stammen) vooral in Jeremia 31 en in Mattheus 3 komt Juda niet in de eerste plaats, maar wel pas als we zijn bij Johannes de Doper dan gaan we direct terug naar Judea. Zie hoofdstuk 3 vers 1. Een oproep tot bekering zoals in Jesaja 40 aangekondigd en gelinkt aan de 1e komst van de Messias. Ik vind het komisch dat hij gaat prediken in de woestijn, want wonen daar mensen? Als je wilt prediken ga je toch naar Jeruzalem?
Toch niet naar een woestijn? Dat is dus heel kenmerkend en ik weet niet of Ds. Visser daar iets over heeft gezegd? Want daar ben ik dan benieuwd naar.

De dominee heeft daar geen opmerking over geplaatst, wel dat de doop iets was wat altijd werd toegepast op de heidenen die zich bekeerden tot het jodendom, om gereinigd te worden van alle onreinheid. Het was onterend dat Johannes de doper de Joden gingen dopen volgens hem, want de Joden werden als cultisch reine Joden door de Joden zelf gezien. Maar Johannes de doper doopte hen toch vanwege hun zedelijke onreinheid. De doop maakte een diepe indruk, omdat het de vreselijkste vernedering was, die niettemin door honderden boetvaardig werd ondergaan. Misschien dat dit ook iets zegt over de keuze voor de woestijn die Johannes de Doper maakte.

[Zolderworm]

De bergrede zie ik in die context dan ook als een soort van 'handboek'. Daar staat precies in hoe Jezus ons graag ziet gedragen.

De bergrede is vermoedelijk nooit door Jezus uitgesproken, eenvoudigweg omdat er in die tijd geen voicerecorders waren. Hoe kan iemand veertig jaar na data nog precies weten wat Jezus heeft gezegd en dit vervolgens optekenen? Dat kan dus niet.

[Gaitema]

De bergrede zie ik in die context dan ook als een soort van 'handboek'. Daar staat precies in hoe Jezus ons graag ziet gedragen.

Mee eens

[Gaitema]

De bergrede zie ik in die context dan ook als een soort van 'handboek'. Daar staat precies in hoe Jezus ons graag ziet gedragen.

De bergrede is vermoedelijk nooit door Jezus uitgesproken, eenvoudigweg omdat er in die tijd geen voicerecorders waren. Hoe kan iemand veertig jaar na data nog precies weten wat Jezus heeft gezegd en dit vervolgens optekenen? Dat kan dus niet.

Het betwisten of Jezus dit kan hebben uitgesproken lijkt me misschien niet helemaal de discussie hier. Het één en ander kan wel trouwens al direct opgeschreven zijn. We zouden het met de andere Bergrede kunnen gaan vergelijken. Dan krijgen we daar nog een beter beeld van.

[Adinomis]

De bergrede zie ik in die context dan ook als een soort van 'handboek'. Daar staat precies in hoe Jezus ons graag ziet gedragen.

De bergrede is vermoedelijk nooit door Jezus uitgesproken, eenvoudigweg omdat er in die tijd geen voicerecorders waren. Hoe kan iemand veertig jaar na data nog precies weten wat Jezus heeft gezegd en dit vervolgens optekenen? Dat kan dus niet.

Wij geloven en en ervaren dat de Heilige Geest ons de woorden van God in herinnering brengt. Dat is ook gebeurd bij het opschrijven van de evangelien.

[Zolderworm]

De bergrede zie ik in die context dan ook als een soort van 'handboek'. Daar staat precies in hoe Jezus ons graag ziet gedragen.

De bergrede is vermoedelijk nooit door Jezus uitgesproken, eenvoudigweg omdat er in die tijd geen voicerecorders waren. Hoe kan iemand veertig jaar na data nog precies weten wat Jezus heeft gezegd en dit vervolgens optekenen? Dat kan dus niet.

Wij geloven en en ervaren dat de Heilige Geest ons de woorden van God in herinnering brengt. Dat is ook gebeurd bij het opschrijven van de evangeliën.

Als je het gelooft, dan is het niet zeker dat het ook echt zo is gebeurd. Maar straks krijg ik weer op m'n donder voor een in dit subforum niet geoorloofd opstarten van een metadiscussie.

[wintee]

De bergrede zie ik in die context dan ook als een soort van 'handboek'. Daar staat precies in hoe Jezus ons graag ziet gedragen.

De bergrede is vermoedelijk nooit door Jezus uitgesproken, eenvoudigweg omdat er in die tijd geen voicerecorders waren. Hoe kan iemand veertig jaar na data nog precies weten wat Jezus heeft gezegd en dit vervolgens optekenen? Dat kan dus niet.

De Bijbel is voor mij een verzameling boeken/brieven die geschreven zijn door mensen die daartoe door de Heilige Geest geïnspireerd zijn.
Ik beschouw het als een gemis voor degenen die de Bijbel als een bundel vol fabels beschouwen. Een boodschap, maar dan wel bedacht door mensen.

[wintee]

De bergrede zie ik in die context dan ook als een soort van 'handboek'. Daar staat precies in hoe Jezus ons graag ziet gedragen.

De bergrede is vermoedelijk nooit door Jezus uitgesproken, eenvoudigweg omdat er in die tijd geen voicerecorders waren. Hoe kan iemand veertig jaar na data nog precies weten wat Jezus heeft gezegd en dit vervolgens optekenen? Dat kan dus niet.

Wij geloven en en ervaren dat de Heilige Geest ons de woorden van God in herinnering brengt. Dat is ook gebeurd bij het opschrijven van de evangeliën.

Als je het gelooft, dan is het niet zeker dat het ook echt zo is gebeurd. Maar straks krijg ik weer op m'n donder voor een in dit subforum niet geoorloofd opstarten van een metadiscussie.

Niet zo somber Zolderworm.
We proberen je enkel te 'brainwashen'. Je los te koppelen van het bovennatuurlijke waar je nog immer mee te koop loopt.

[Zolderworm]

De bergrede zie ik in die context dan ook als een soort van 'handboek'. Daar staat precies in hoe Jezus ons graag ziet gedragen.

De bergrede is vermoedelijk nooit door Jezus uitgesproken, eenvoudigweg omdat er in die tijd geen voicerecorders waren. Hoe kan iemand veertig jaar na data nog precies weten wat Jezus heeft gezegd en dit vervolgens optekenen? Dat kan dus niet.

De Bijbel is voor mij een verzameling boeken/brieven die geschreven zijn door mensen die daartoe door de Heilige Geest geïnspireerd zijn.
Ik beschouw het als een gemis voor degenen die de Bijbel als een bundel vol fabels beschouwen. Een boodschap, maar dan wel bedacht door mensen.

Ik zou bijna zeggen: wat voor mij al of niet een gemis is, maak ik zelf wel uit. "Fabels" is ook niet het juiste woord. Mythologie is geheel wat anders dan fabels. Mythologie heeft een voor de mensheid zeer essentiële dieptepsychologische betekenis, en kan het menselijk leven te zeerste verrijken. Fabels zijn er alleen maar voor de leukigheid.

[Wilsophie]

@ Harry als er een Galilea der heidenen is , zou er dan niet een ander Galilea ook kunnen (hebben) bestaan?
Als Jesaja het daar al over heeft, wat denk je waar Asterix en Obelix het over hebben?

Het Galilea der heidenen wordt alleen gesproken in relatie tot profetie. Wanneer heette het dan Galilea?
Begrijp je dat het om profetische of overdrachtelijke zaken gaat.
Het gaat mij even om de verbanden.

Nou, ik gaf al als reactie op je post aan dat Galatië, Gallië en Galilea drie verschillende gebieden zijn in het Romeinse rijk.
Het Nederlands Romeinse deel was deel van Gallië

Ik vond dat een top aanvulling Gait!!

[Wilsophie]

Het vergelijk met Psalm 1 is mooi, omdat het evenals de bergrede allereerst over De Man spreekt, over Christus. Hij is Degene Die lust aan Jehovah had en ik weet dat veel Psalmen mensen als richtsnoer hebben in hun leven en dat is fantastische, maar de meeste Psalmen spreken allereerst over Christus, en dat herken ik ook in de bergrede.

[Adinomis]

En wanneer ben je zachtmoedig?

Het woord "zachtmoedige(n)" staat 3 keer in het NT:
- Mattheüs 5:5 "zalig de zachtmoedigen".
- Matteüs 21:5 "zie, uw Koning komt tot u, zachtmoedig, en gezeten op een ezelin ..."
- 1 Petrus 3:4 (in de NBV weggelaten) "maar de verborgen mens van het hart, in het onverderfelijke [siersel] van een zachtmoedige en stille geest ..."
Maar uit deze teksten kun je niet veel afleiden over de betekenis.

Het woord (grieks: "praÿs") duidt op een houding waarin we berustend, gelaten aannemen wat we van God ontvangen (goede en kwade dingen / gebeurtenissen),
zonder weerstand en zonder erover te twisten.
Dat je meer op God vertrouwt dan op eigen kracht.
(afgeleid van gegevens uit de Strongs-concordantie)

Ik wil nog even hierop doorgaan. Ik ben het helemaal met Harry eens dat zachtmoedigheid inhoudt dat je meer op God vertrouwt dan op eigen kracht,
Een voorbeeld van iemand die zachtmoedig genoemd wordt in de bijbel is Mozes. Num.12:3 Maar de man Mozes was zeer zachtmoedig, meer dan alle mensen die op de aardbodem waren.
Nu was Mozes echt geen meegaand doetje. Hij was krachtig in zijn optreden. Maar het geheim daarvan was zijn voortdurende omgang met God.
God zegt over Mozes in het vervolg van Numeri 3:

Luister toch naar Mijn woorden!
Als iemand onder u een profeet is,
maak Ik, de HEERE Mij door een visioen aan hem bekend,
spreek Ik met hem door een droom.
7 Maar zo doe Ik niet tegenover Mijn dienaar Mozes,
die in Mijn hele huis trouw is,
8 met hem spreek Ik van mond tot mond, ja, zichtbaar, en niet in raadsels.
Hij aanschouwt de gestalte van de HEERE.
Waarom dan bent u niet bevreesd geweest
om over Mijn dienaar, over Mozes, te spreken?

Maar wat is dan de belofte over deze zaligspreking? Dat is eigenlijk heel verrassend; "zij zullen de aarde beërven."
Wij spreken altijd over een toekomst in de hemel en dat klopt ook wel, maar dat is tijdelijk. De Here Jezus bereidt hier zijn volgelingen voor op een toekomst op aarde.
In Psalm 115:16 staat: 'De hemel is de hemel van de HERE, maar de aarde heeft Hij de mensenkinderen gegeven'
En straks zullen de voeten van Jezus Messias op deze aarde staan en wel op de Olijfberg, waar uitdrukkelijk bij staat "die ten oosten van Jeruzalem ligt".
En zalig zijn dan de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven!

[Gaitema]

@ Harry als er een Galilea der heidenen is , zou er dan niet een ander Galilea ook kunnen (hebben) bestaan?
Als Jesaja het daar al over heeft, wat denk je waar Asterix en Obelix het over hebben?

Het Galilea der heidenen wordt alleen gesproken in relatie tot profetie. Wanneer heette het dan Galilea?
Begrijp je dat het om profetische of overdrachtelijke zaken gaat.
Het gaat mij even om de verbanden.

Nou, ik gaf al als reactie op je post aan dat Galatië, Gallië en Galilea drie verschillende gebieden zijn in het Romeinse rijk.
Het Nederlands Romeinse deel was deel van Gallië

Ik vond dat een top aanvulling Gait!!

Graag gedaan

Het vergelijk met Psalm 1 is mooi, omdat het evenals de bergrede allereerst over De Man spreekt, over Christus. Hij is Degene Die lust aan Jehovah had en ik weet dat veel Psalmen mensen als richtsnoer hebben in hun leven en dat is fantastische, maar de meeste Psalmen spreken allereerst over Christus, en dat herken ik ook in de bergrede.

Ja, dat is zeker waar. Ook de uitleg over dat Jezus als Rabbi optreed en dat wij als volgelingen worden als Hij door de Heilige Geest spreekt me zeer aan, van wat ik onderwezen heb gekregen. Het is geen passief gebeuren waarin wij afwachten wanneer God het gaat doen, maar een actief gebeuren waarin we op het moment dat we in beweging komen om achter Hem aan te gaan (het kruis opnemende) we door God ten plekke gebruikt worden.

[Gaitema]

De bergrede is vermoedelijk nooit door Jezus uitgesproken, eenvoudigweg omdat er in die tijd geen voicerecorders waren. Hoe kan iemand veertig jaar na data nog precies weten wat Jezus heeft gezegd en dit vervolgens optekenen?

Eigenlijk vind ik dit niet helemaal een juiste conclusie. Het klopt dat na 40 jaar men het niet precies zou kunnen weten wat Hij gezegd zou hebben, maar dat betekend niet dat de Bergrede nooit door Jezus is uitgesproken. Alleen dat Hij bepaalde uitspraken anders gezegd had. Leg de twee Bergredes eens naast elkaar en je ziet wel het bewijs dat het niet ter plekke in ieder geval uit de duim gezogen is. De beide schrijvers hebben hun bronnen. Ik geloof dat er overigens wel aantekeningen zijn gemaakt ten tijde van Jezus en dat ze er bij gebruikt zijn voor. Kijk maar eens ter vergelijking naar het onderlinge verschil:

Luc. 6: 17-49

Bergrede in Lucas:
Lucas 6:20-26

Zaligsprekingen:
20 Hij richtte zijn blik op zijn leerlingen en zei: ‘Gelukkig jullie die arm zijn, want van jullie is het koninkrijk van God. 21 Gelukkig jullie die honger hebben, want je zult verzadigd worden. Gelukkig wie nu huilt, want je zult lachen. 22 Gelukkig zijn jullie wanneer de mensen jullie omwille van de Mensenzoon haten en buitensluiten en beschimpen en je naam door het slijk halen. 23 Wees verheugd als die dag komt en spring op van blijdschap, want jullie zullen rijkelijk beloond worden in de hemel. Vergeet niet dat hun voorouders de profeten op dezelfde wijze hebben behandeld.
24 Maar wee jullie die rijk zijn, jullie hebben je deel al gehad. 25 Wee jullie die nu verzadigd zijn, want je zult hongeren. Wee jullie die nu lachen, want je zult treuren en huilen. 26 Wee jullie wanneer alle mensen lovend over je spreken, want hun voorouders hebben de valse profeten op dezelfde wijze behandeld.

Uit: De Nieuwe Bijbelvertaling
© 2004/2007 Nederlands Bijbelgenootschap

Bergrede in Matteüs:
Matteüs 5,1-8,1

De Zaligsprekingen:
Bergrede
5
1 Toen hij de mensenmassa zag, ging hij de berg op. Daar ging hij zitten met zijn leerlingen om zich heen. 2 Hij nam het woord en onderrichtte hen:
3 ‘Gelukkig wie nederig van hart zijn,
want voor hen is het koninkrijk van de hemel.
4 Gelukkig de treurenden,
want zij zullen getroost worden.
5 Gelukkig de zachtmoedigen,
want zij zullen het land bezitten.
6 Gelukkig wie hongeren en dorsten naar gerechtigheid,
want zij zullen verzadigd worden.
7 Gelukkig de barmhartigen,
want zij zullen barmhartigheid ondervinden.
8 Gelukkig wie zuiver van hart zijn,
want zij zullen God zien.
9 Gelukkig de vredestichters,
want zij zullen kinderen van God genoemd worden.
10 Gelukkig wie vanwege de gerechtigheid vervolgd worden,
want voor hen is het koninkrijk van de hemel.
11 Gelukkig zijn jullie wanneer ze je omwille van mij uitschelden, vervolgen en van allerlei kwaad betichten. 12 Verheug je en juich, want je zult rijkelijk worden beloond in de hemel; zo immers vervolgden ze vóór jullie de profeten.
13 Jullie zijn het zout van de aarde. Maar als het zout zijn smaak verliest, hoe kan het dan weer zout gemaakt worden? Het dient nergens meer voor, het wordt weggegooid en vertrapt.

Uit: De Nieuwe Bijbelvertaling

Het is voor mij opvallend dat het eerste gedeelte beknopter is en naar aller waarschijnlijkheid door een iets te letterlijke overname vanuit de herinnering is opgeschreven, ook wat mogelijke aantekeningen betreft, die meer vanuit een herinnering of overlevering is opgeschreven. Daarmee bedoel ik: vergelijking tussen de letterlijke hongerigen en dorstigen, rijken er armen op een heel letterlijke manier uit het eerste gedeelte van Lucas met het tweede gedeelte dat veel geestelijker is, namelijk het hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het beeld van het zout van de aarde als smaakmaker, terwijl in het eerste gedeelte het niet over het zout gaat, maar over wat Jezus mogelijk daarna er over gezegd had, namelijk dat die rijken van de aarde er nog niet zo gelukkig aan toe zijn.

De schrijver van Matteüs heeft zo zijn aantekeningen waarschijnlijk gehad, terwijl die van Lucas dat minder had en het van overleveringen moest hebben. Die van Matteüs moet dan deels betrouwbaarder zijn, is mijn conclusie, terwijl Lucas wat weet over mogelijke woorden die Jezus aanvulde na de vergelijking met het zout van de aarde, waar we ook wel weer wat aan hebben. Rake wijze woorden die indruk moeten hebben gemaakt, wat wel in de herinnering is gebleven.

Bepaalde dingen onthoud je ook wel. Ik kan me bijvoorbeeld herinneren dat een oude pater Amadeus op het Flevo Festival over het Exorcisme zei waarin hij de bediening had: "ik heb eens de duivel uit proberen te dagen, nou ik heb het geweten! Hij liet me alle hoeken en gaten van de kamer zien! Je moet nooit de duivel uitdagen mensen!"

Hij zei het vast niet letterlijk in die woorden, want ik was 15 a 17toen ik het hoorde, maar dit is wel de strekking van wat hij ons in die tent zei.
Dat weet ik dus 17 a 19 jaar later nog

Ook zo iets: we zaten als tieners van 13 of 14 jaar op een zolder bij iemand thuis. Drie leiders ongeveer gaven ons de tienerbijbelclub. In de kring zaten we, toen één van de tieners vroeg: "gaan mensen die zelfmoord plegen wel naar de hemel?" of hij vroeg "gaan mensen die zelfmoord plegen naar de hel?"
Volgens mij was de laatste vraag de vraag die hij stelde. Ik schoot helemaal vol. Een brok kwam in mijn keel en angstig kon ik mijn ogen net droog houden, omdat me net verteld was dat mijn opa zelfmoord had gepleegd toen ik 6 was. De leidster aan wie de vraag werd gesteld zei echter: "ik weet het niet" op kalme toon, na even er over na gedacht te hebben.
Ik was helemaal opgelucht. Een last viel van mijn schouders af. Ik had mijn ogen niet droog konden houden als de reactie negatief was.

Nu 20 a 21 jaar later weet ik dat nog vrij helder. Je geheugen weet nog wel eens wat van wat er gezegd is

[Wilsophie]

Maar wat is dan de belofte over deze zaligspreking? Dat is eigenlijk heel verrassend; "zij zullen de aarde beërven."
Wij spreken altijd over een toekomst in de hemel en dat klopt ook wel, maar dat is tijdelijk. De Here Jezus bereidt hier zijn volgelingen voor op een toekomst op aarde.
In Psalm 115:16 staat: 'De hemel is de hemel van de HERE, maar de aarde heeft Hij de mensenkinderen gegeven'
En straks zullen de voeten van Jezus Messias op deze aarde staan en wel op de Olijfberg, waar uitdrukkelijk bij staat "die ten oosten van Jeruzalem ligt".
En zalig zijn dan de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven!

Dat is zeker verrassend, waarbij ik wil aantekenen dat Psalm 115 vers 16 m.i. spreekt over de gegeven huidige aarde.
Het erven staat voor de nieuwe aarde. Dat de zachtmoedigen gelovigen zijn in het algemeen ben ik zeker eens en dat er mensen zijn zoals Mozes en vele anderen ons tot voorbeeld zijn leert Hebr 11.
Als de Heer Zijn voeten zet op de Olijfberg verschijnt HIj met de Zijnen aan het volk Israël en dat de 12 stammen een aardse roeping hebben t.a.v. het Koninkrijk zegt Abraham al, die een stad verwacht met fundamenten, waarvan Christus de Bouwmeester is en dat is niet de Hemel.
Een Hemels Koninkrijk is nu verborgen en zal zich verenigen in de toekomst of vestigen op aarde te beginnen bij Jeruzalem, en dat de Gemeente als Hemels volk dus als Efraim een dubbel deel ontvangt wijst om een mede-erven op de nieuwe aarde al zullen volgens het Bijbels Wereldbeeld deze elkaar begrenzen en omsluiten. Maar dat gaat om de nieuwe aarde want deze gegeven aarde zal letterlijk opgedoekt worden.

[Zolderworm]

De bergrede is vermoedelijk nooit door Jezus uitgesproken, eenvoudigweg omdat er in die tijd geen voicerecorders waren. Hoe kan iemand veertig jaar na data nog precies weten wat Jezus heeft gezegd en dit vervolgens optekenen?

Eigenlijk vind ik dit niet helemaal een juiste conclusie. Het klopt dat na 40 jaar men het niet precies zou kunnen weten wat Hij gezegd zou hebben, maar dat betekend niet dat de Bergrede nooit door Jezus is uitgesproken. Alleen dat Hij bepaalde uitspraken anders gezegd had. Leg de twee Bergredes eens naast elkaar en je ziet wel het bewijs dat het niet ter plekke in ieder geval uit de duim gezogen is. De beide schrijvers hebben hun bronnen. Ik geloof dat er overigens wel aantekeningen zijn gemaakt ten tijde van Jezus en dat ze er bij gebruikt zijn voor. Kijk maar eens ter vergelijking naar het onderlinge verschil:

Luc. 6: 17-49

Bergrede in Lucas:
Lucas 6:20-26

Zaligsprekingen:
20 Hij richtte zijn blik op zijn leerlingen en zei: ‘Gelukkig jullie die arm zijn, want van jullie is het koninkrijk van God. 21 Gelukkig jullie die honger hebben, want je zult verzadigd worden. Gelukkig wie nu huilt, want je zult lachen. 22 Gelukkig zijn jullie wanneer de mensen jullie omwille van de Mensenzoon haten en buitensluiten en beschimpen en je naam door het slijk halen. 23 Wees verheugd als die dag komt en spring op van blijdschap, want jullie zullen rijkelijk beloond worden in de hemel. Vergeet niet dat hun voorouders de profeten op dezelfde wijze hebben behandeld.
24 Maar wee jullie die rijk zijn, jullie hebben je deel al gehad. 25 Wee jullie die nu verzadigd zijn, want je zult hongeren. Wee jullie die nu lachen, want je zult treuren en huilen. 26 Wee jullie wanneer alle mensen lovend over je spreken, want hun voorouders hebben de valse profeten op dezelfde wijze behandeld.

Uit: De Nieuwe Bijbelvertaling
© 2004/2007 Nederlands Bijbelgenootschap

Bergrede in Matteüs:
Matteüs 5,1-8,1

De Zaligsprekingen:
Bergrede
5
1 Toen hij de mensenmassa zag, ging hij de berg op. Daar ging hij zitten met zijn leerlingen om zich heen. 2 Hij nam het woord en onderrichtte hen:
3 ‘Gelukkig wie nederig van hart zijn,
want voor hen is het koninkrijk van de hemel.
4 Gelukkig de treurenden,
want zij zullen getroost worden.
5 Gelukkig de zachtmoedigen,
want zij zullen het land bezitten.
6 Gelukkig wie hongeren en dorsten naar gerechtigheid,
want zij zullen verzadigd worden.
7 Gelukkig de barmhartigen,
want zij zullen barmhartigheid ondervinden.
8 Gelukkig wie zuiver van hart zijn,
want zij zullen God zien.
9 Gelukkig de vredestichters,
want zij zullen kinderen van God genoemd worden.
10 Gelukkig wie vanwege de gerechtigheid vervolgd worden,
want voor hen is het koninkrijk van de hemel.
11 Gelukkig zijn jullie wanneer ze je omwille van mij uitschelden, vervolgen en van allerlei kwaad betichten. 12 Verheug je en juich, want je zult rijkelijk worden beloond in de hemel; zo immers vervolgden ze vóór jullie de profeten.
13 Jullie zijn het zout van de aarde. Maar als het zout zijn smaak verliest, hoe kan het dan weer zout gemaakt worden? Het dient nergens meer voor, het wordt weggegooid en vertrapt.

Uit: De Nieuwe Bijbelvertaling

Het is voor mij opvallend dat het eerste gedeelte beknopter is en naar aller waarschijnlijkheid door een iets te letterlijke overname vanuit de herinnering is opgeschreven, ook wat mogelijke aantekeningen betreft, die meer vanuit een herinnering of overlevering is opgeschreven. Daarmee bedoel ik: vergelijking tussen de letterlijke hongerigen en dorstigen, rijken er armen op een heel letterlijke manier uit het eerste gedeelte van Lucas met het tweede gedeelte dat veel geestelijker is, namelijk het hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het beeld van het zout van de aarde als smaakmaker, terwijl in het eerste gedeelte het niet over het zout gaat, maar over wat Jezus mogelijk daarna er over gezegd had, namelijk dat die rijken van de aarde er nog niet zo gelukkig aan toe zijn.

De schrijver van Matteüs heeft zo zijn aantekeningen waarschijnlijk gehad, terwijl die van Lucas dat minder had en het van overleveringen moest hebben. Die van Matteüs moet dan deels betrouwbaarder zijn, is mijn conclusie, terwijl Lucas wat weet over mogelijke woorden die Jezus aanvulde na de vergelijking met het zout van de aarde, waar we ook wel weer wat aan hebben. Rake wijze woorden die indruk moeten hebben gemaakt, wat wel in de herinnering is gebleven.

Bepaalde dingen onthoud je ook wel. Ik kan me bijvoorbeeld herinneren dat een oude pater Amadeus op het Flevo Festival over het Exorcisme zei waarin hij de bediening had: "ik heb eens de duivel uit proberen te dagen, nou ik heb het geweten! Hij liet me alle hoeken en gaten van de kamer zien! Je moet nooit de duivel uitdagen mensen!"

Hij zei het vast niet letterlijk in die woorden, want ik was 15 a 17toen ik het hoorde, maar dit is wel de strekking van wat hij ons in die tent zei.
Dat weet ik dus 17 a 19 jaar later nog

Ook zo iets: we zaten als tieners van 13 of 14 jaar op een zolder bij iemand thuis. Drie leiders ongeveer gaven ons de tienerbijbelclub. In de kring zaten we, toen één van de tieners vroeg: "gaan mensen die zelfmoord plegen wel naar de hemel?" of hij vroeg "gaan mensen die zelfmoord plegen naar de hel?"
Volgens mij was de laatste vraag de vraag die hij stelde. Ik schoot helemaal vol. Een brok kwam in mijn keel en angstig kon ik mijn ogen net droog houden, omdat me net verteld was dat mijn opa zelfmoord had gepleegd toen ik 6 was. De leidster aan wie de vraag werd gesteld zei echter: "ik weet het niet" op kalme toon, na even er over na gedacht te hebben.
Ik was helemaal opgelucht. Een last viel van mijn schouders af. Ik had mijn ogen niet droog konden houden als de reactie negatief was.

Nu 20 a 21 jaar later weet ik dat nog vrij helder. Je geheugen weet nog wel eens wat van wat er gezegd is

Ja, dit is een heel boeiend betoog. Ik ontleen mijn conclusie meer aan het feit dat ik het evangelieverhaal op zich zie als een symbolische representatie van het transformatieproces van nieuwe-mens-wording. Het gaat dan om de basische gebeurtenissen. Mijn idee is dat alle andere zaken er later aan zijn toegevoegd. Maar wellicht heb je wel gelijk dat je je uitgesproken tekst in hoofdlijnen nog wel kunt herinneren na 40 jaar, zeker als je er met een groep mensen naar geluisterd hebt en alles bij elkaar legt.

[Gaitema]

Jezus zei ook: als je niet geloofd wie Ik ben, geloof dan in wat Ik doe.
Het gaat uiteindelijk er om dat het juiste gedaan wordt en dat gaat altijd stap voor stap in de goede richting.

[Dessa]

Jezus zei ook: als je niet geloofd wie Ik ben, geloof dan in wat Ik doe.
Het gaat uiteindelijk er om dat het juiste gedaan wordt en dat gaat altijd stap voor stap in de goede richting.

Ik kan dat moeilijk los zien, als je gelooft wat Jezus doet dan geloof je ook in Hem, waar staat die tekst?

Ze hebben dat btw niet 40 jaar onthouden maar het is hen ingegeven door de Heilige Geest, dat is ook iets wat je wel of niet gelooft en aan moet nemen dat dat ook werkelijk zo is, als je niet de bijbel van kaft tot kaft gelooft kan je eigenlijk niets uit de bijbel geloven, lastig hoor.

[Wilsophie]

Het is bijzonder dat met name Johannes predikte in Judea en de Heer in Galilea.
Johannes de Doper is uiteraard een type van de Here Jezus bij Zijn eerste komst, hij kwam ook heel akelig aan zijn eind.

Joden woonden in Judea, daar is de Heer ook gedoopt, naar ik meen. En toch verliet Hij Judea en ging Hij naar Galilea.
Hij gaat wonen in Kapernaum dacht ik volgens Mattheus 4 vers 13 en ik meen aan de zee met 3 namen. Meer van Tiberias, meer van Genezareth en de derde naam weet ik even niet.
Kapernaum of Kafernaum heeft te maken met "verzoening" ( Kafar) . Nachem beteketn Trooster ( Noach)
Verzoening wijst naar het oude verbond waar de Hogepriester verzoening deed, maar de Trooster wijst naar het nieuwe verbond. Noach werd toch het hoofd van een nieuwe mensheid,( zoals ik het zie) . En is een beeld van de Trooster onder het nieuwe verbond.
Christus is ook het Hoofd van een Nieuwe Mensheid, tegenover Adam gesteld dus...
In het Grieks is het de parakletos ( als ik het goed schrijf).
Nachem of Nahum is een synoniem voor Hogepriester en die brengt Kafar maar ook vertroosting.
Het is communicatie tussen de levende God en de mens en dat heeft alles te maken met de Middelaar van het NIeuwe Verbond naar de ordening van Melchizédek en daarom woont Hij in Kapernaum , "trouw in geheel Zijn Huis".
Zijn Huis in Kapernaum beeldt alles uit over Zijn positie als Hogepriester naar het nieuwe verbond.
En dat is in Galilea, ik vind dat nog belangrijker dan de positie van het land op zich zoals het op de kaart te zien is in Christepedia, dus als je dat niet serieus neemt Harry, blijft er genoeg over in de symboliek.

Hij verliet dus het Koningschap en ging over naar het Priesterschap, van Nazareth naar Kapernaum en gelegen aan de zee wil altijd zeggen dat men Israël verlaat en dat komen wij tegen straks in Mattheus 13.
"Uit het huis zat Hij bij de zee". Maar dat lezen we als we zover zijn. Alles over het koninkrijk wat bij Israël werd weggenomen, maar dat zien we dan wel.

O ik weet die zee weer, het meer van Galilea is de derde naam van dat meer. En lees nu niet dat daar de stam van Zebulon en Naftali woont want dat lijkt mij niet. Misschien 6 eeuwen daarvoor want ze zijn weggevoerd in Ass. ballingschap.