Het Mattheüs-Evangelie

[Wilsophie]

Ik wist hoe je het bedoelde vandaar mijn aanvulling.

[Jerommel]

(even opnieuw..)

Naastenliefde betekent ook niet alleen maar "lief doen".

Aardige opmerking maar het slaat nergens op als we niet eerst vaststellen wat liefde is en Wie de Naaste is.

Naaste met een hoofdletter?
Naasten zijn medemensen. Lees nog eens van de barmhartige Samaritaan.
Medemensen zijn geen heiligen, dus de hoofdletter heeft geen plaats.

Enne, ik wist ook hoe jij het bedoelde, en gaf ook een aanvulling.

[Gaitema]

Wie arm van geest is is een gelovige en wordt geregeerd vanuit de hemel want God heeft door de Heilige Geest woning in hem gemaakt , dat begrijp ik. Maar dat van onderdrukken of verbergen omdat het Gods aanwezige heiligheid niet kan verdragen begrijp ik niet.
Over wie heb je het dan?
En afwijzing van naasten? De Bijbel heeft het over de Naaste in het enkelvoud en dat is de Heer Zelf dus ik begrijp de afwijzing niet.
Kinderen die zich tegen God keren vind ik niet in het verlengde liggen van de gelijkenis Wie onze Naaste is. En ik kan niet kijken met de ogen van de Here Jezus want ik ben geen Jezus en sorry ik begrijp niet dat het verdriet pas ontstaat als je op de goede weg bent. Als je kind hem afwijst dan is dat zijn keuze maar dat heeft niets met een goede weg van de ouder te maken lijkt mij, maar ik kan er ook geen touw aan vast knopen.

Misschien las je het te snel, want het is prima te volgen wat ze zegt.

Ze zegt dat als je een levende relatie krijgt met Jezus, dat dierbaren van je dan opeens zich van je kunnen vervreemden. Je kunt problemen met ze krijgen. Ze keuren het af wat je doet. Ze heeft het niet over het Bijbelgedeelten dat het heeft over de naasten.
Het doet ook pijn, als je kinderen niet het evangelie van je aan willen nemen, zegt ze. Dat lijkt me ook.
Door Jezus' ogen naar hen kijken lijkt me heel verstandig. Dat ga je ook doen als je Hem volgt. Door de werking van de Heilige Geest leer je namelijk om zo naar hen te kijken, zoals Jezus dat ook doet.

[Gaitema]

(even opnieuw..)

Naastenliefde betekent ook niet alleen maar "lief doen".

Aardige opmerking maar het slaat nergens op als we niet eerst vaststellen wat liefde is en Wie de Naaste is.

Naaste met een hoofdletter?
Naasten zijn medemensen. Lees nog eens van de barmhartige Samaritaan.
Medemensen zijn geen heiligen, dus de hoofdletter heeft geen plaats.

Enne, ik wist ook hoe jij het bedoelde, en gaf ook een aanvulling.

Dit is eigenlijk hier off-topic, maar wie de uitleg van deze gelijkenis kent, weet dat zij wel gelijk heeft met haar opmerking.

Het zit zo: het begint met de vraag van de wetgeleerde: "wie is mijn naaste?"

Lucas 10:30-37

30 Toen vertelde Jezus hem het volgende: ‘Er was eens iemand die van Jeruzalem naar Jericho reisde en onderweg werd overvallen door rovers, die hem zijn kleren uittrokken, hem mishandelden en hem daarna halfdood achterlieten. 31 Toevallig kwam er een priester langs, maar toen hij het slachtoffer zag liggen, liep hij met een boog om hem heen. 32 Er kwam ook een Leviet langs, maar bij het zien van het slachtoffer liep ook hij met een boog om hem heen. 33 Een Samaritaan echter, die op reis was, kreeg medelijden toen hij hem zag liggen. 34 Hij ging naar de gewonde man toe, goot olie en wijn over zijn wonden en verbond ze. Hij zette hem op zijn eigen rijdier en bracht hem naar een logement, waar hij voor hem zorgde. 35 De volgende morgen gaf hij twee denarie aan de eigenaar en zei: “Zorg voor hem, en als u meer kosten moet maken, zal ik u die op mijn terugreis vergoeden.” 36 Wie van deze drie is volgens u de naaste geworden van het slachtoffer van de rovers?’ 37 De wetgeleerde zei: ‘De man die medelijden met hem heeft getoond.’ Toen zei Jezus tegen hem: ‘Doet u dan voortaan net zo.’


Uit: De Nieuwe Bijbelvertaling
© 2004/2007 Nederlands Bijbelgenootschap

Nu moet je goed opletten (heel het gedeelte door) wat de vraag was en wat het antwoord op die vraag is en je ziet dat Wilsophie wel gelijk heeft (hoewel Adinomis het daar niet over had).

Het slachtoffer wordt namelijk gepasseerd door de Priester en een Leviet. In de ogen van de Wetgeleerden waren Priesters en Levieten ook minder goede Joden. Zij kenden en leefden niet zo goed naar de wet dan zij, vonden zij. De strijd tussen de Farizeeërs en de Sadduceeërs spelen hierin op. De Priesters en Levieten waren Sadduceeërs geloof ik en hij was een Farizeeër, dus hij kon zich prima in Zijn uitleg vinden, tot zo ver. Echter dan komt het verassende. Hij verwacht natuurlijk dat een Farizeeër dan wel het slachtoffer zal helpen. Maar nee hoor, dat doet een Samaritaan!

Vervolgens vraagt Jezus aan hem: "wie is nu de naaste van het slachtoffer?"

Nu even terug naar zijn vraag: "wie is mijn naaste?"
Jezus beantwoorde het heel confronterend.
Hij zegt: "jij bent het slachtoffer vanuit God bekeken. Wie is nu jouw naaste?"
Het antwoord op zijn vraag is dus: "de gene die mij barmhartigheid heeft bewezen"
Vervolgens zegt Jezus: "‘Doet u dan voortaan net zo."

De instelling van de wetgeleerde was immers "hoeveel mensen moet ik helpen om voor goed aangezien te worden, door God?"
Jezus doorprikt de achterliggende gedachte en draait de situatie om. Hij wijst hem aan als het slachtoffer. Wie is nu je naaste?
Dan weet je ook wie je helpen moet. Je moet de hulpbehoevenden niet passeren, maar een naaste voor hem of haar zijn.

Jezus is de barmhartige Samaritaan in dit verhaal die het slachtoffer helpt, die verwond is en niet geholpen kon worden door de gepasseerde Wet en de Profeten.
Daar staan de Priester en de Leviet symbool voor. Satan heeft immers de Wet en de Profeten gebruikt om ons tot slachtoffer te maken en de Wet en de Profeten heeft ons daarvan niet kunnen redden.
Enkel Jezus, de Barmhartige uit Samaria kon dat.
Hij bracht hem naar de herberg en gaf de herbergier 2 munten.
Een uitleg hiervan is dat wij als volgelingen van Jezus de slachtoffers van Hem krijgen aangereikt om voor hen te zorgen, totdat Jezus terug komt.
De barmhartige Samaritaan zegt immers dat Hij terug zal komen. De twee munten kunnen staan voor het eerste en het tweede gebod.
Dus zorgen vanuit liefde voor God en je naaste.

Er zijn enkele uitleggingen meer, maar dit is een uitleg die al bekend was onder de vroege kerkvaders van de eerste eeuwen van het christendom.

[Jerommel]

Naasten maak je door je te ontfermen over iemand.
Immers, de Samaritaan ontfermde zich over de gewonde Jood.
Daarom zal de Samaritaan van de vergelijking groter zijn in Gods Rijk dan de dikke Farizeeér die de gewonde landgenoot negeerde, ook al is die Farizeeër eigenlijk een afgevaardigde van God (zou moeten zijn).
Zo simpel is het.

Overigens, dat hij terug kwam om te checken maakt het ECHTE ontferming, en niet alleen een stukje stadstoezicht.

[Adinomis]

Eerlijk gezegd begrijp ik je post niet goed, Adinomis. Ik had eerder iets gezegd over de Psalm die je aanhaalde waar het gaat over de aarde die gegeven is. Daar reageer je niet op en dat maakt me niet uit, maar die Psalm ging over deze aarde en waar we het over hadden ging over de nieuwe aarde.

In dit topic hebben we het niet over de "Nieuwe Aarde". Ik heb even terug gescrold en ik zie dat jij het inderdaad hebt genoemd. Maar of het nu de aarde is die in Psalm 115 genoemd wordt of de Nieuwe Aarde, het is duidelijk dat God ons voor de aarde geschapen heeft en niet voor de hemel. Dat wilde ik ermee zeggen. De gangbare opvatting is "naar de hemel gaan", en de Bruid zal ook worden opgenomen in de Bruidskamer. Maar daarna komt de Bruidegom met Zijn Bruid naar buiten.

Je post spreekt over de Hogepriester en dan ga je over naar Ezechiël en er blijft onderscheid tussen de zaligsprekingen die spreken over het nieuwe verbond en de TRooster, dus de Noach van het oude verbond, maar ik val in herhalingen. Want de vertroosting die jij beschrijft t.a.v. de Hogepriester was er niet onder het Oude Verbond.
Ik begrijp je niet helemaal eerlijk gezegd.

(Ik schreef dus: Maar we kunnen deze dingen bij onze Hogepriester in de hemel brengen, die ze wegwast met Zijn eigen bloed in het hemelse Heilige der Heilige.)
Ik denk dat die vertroosting er ook onder het oude verbond was. De Israëlieten moesten met hun zonden naar de tabernakel/tempel om een offer te brengen. Eenmaal per jaar kwam de Hogepriester en werden de zonden verzoend door het bloed van een bok en een jonge stier. Dan waren de zondaren weer verzoend met God en dat is genade en troost. Het is een schaduw van wat later gebeurde. De Hogepriester is met Zijn eigen bloed het Heiligdom binnengaan. Wij gaan dus met onze zonden naar de Hogepriester in de Hemelse tabernakel. Op grond daarvan worden wij verzoend met God. Dat is genade!

Met name dit stukje.

De gelukwens voor wie treuren staat ook in het door Gaitema aangegeven bijbelgedeelte. En ik geloof dat ook in het Oude Testament een genadige en troostende God sprak. Zie bijv. Ps.71:21, Ps. 86:17, Ps. 94:19, Ps. 119:50,52, Jes. 51:12 enz. Deze tekst sluit m.i. aan op de voorafgaande "zalig zijn de armen van geest". Wie "arm van geest" is wordt geregeerd vanuit de hemel en God heeft woning in hem gemaakt. Dat geeft blijdschap, maar het maakt ook dat in Gods aanwezigheid de diepste gedachten aan de oppervlakte komen. Wat je voorheen nog kon onderdrukken of verbergen komt nu in Gods licht omdat het Gods aanwezige heiligheid niet kan verdragen. Daar kun je heel verdrietig van worden.

Maar ook afwijzing van naasten om de manier waarop je God bent gaan liefhebben en gehoorzamen kan zulk verdriet veroorzaken. Het verdriet om kinderen of anderen die je liefhebt en die geen boodschap hebben aan het evangelie van genade. Je leert naar de feiten te kijken met de ogen van Jezus de Messias. Dit verdriet ontstaat als je op de goede weg bent in de navolging van Jezus. Het verdriet van Jezus:

Wie arm van geest is is een gelovige en wordt geregeerd vanuit de hemel want God heeft door de Heilige Geest woning in hem gemaakt , dat begrijp ik. Maar dat van onderdrukken of verbergen omdat het Gods aanwezige heiligheid niet kan verdragen begrijp ik niet.
Over wie heb je het dan?

Ik heb het over onszelf. Heb jij dat nooit, dat je een gedachte hebt en dat Gods Geest je daarover onrustig maakt omdat die gedachte niet goed is? In Romeinen 1 wordt ook genoemd dat mensen de waarheid ten onder houden. We noemen dat "verdringen". Op de duur blijft het ook weg. Zo kun je ook bepaalde zonden of zondige gedachten verstoppen. Je hebt er helemaal geen last meer van. Maar als Gods Geest in je woont, dan wordt het anders. Dan "weet" je als er iets niet goed is. Je kunt er niet meer omheen. Tenzij je de Heilige Geest negeert en kwijtraakt......

En afwijzing van naasten? De Bijbel heeft het over de Naaste in het enkelvoud en dat is de Heer Zelf dus ik begrijp de afwijzing niet.
Kinderen die zich tegen God keren vind ik niet in het verlengde liggen van de gelijkenis Wie onze Naaste is. En ik kan niet kijken met de ogen van de Here Jezus want ik ben geen Jezus en sorry ik begrijp niet dat het verdriet pas ontstaat als je op de goede weg bent. Als je kind hem afwijst dan is dat zijn keuze maar dat heeft niets met een goede weg van de ouder te maken lijkt mij, maar ik kan er ook geen touw aan vast knopen.

Nee als een kind God afwijst dat hoeft dat niet iets met de ouder te maken te hebben. Maar het feit dat je er verdriet van hebt is een gevolg dat je de weg van Jezus volgt. Het verdriet is daar een teken van. Als Jezus jou niet zo veel zegt zul je er ook niet van wakker liggen als je kind Hem afwijst.
Met het woord "naasten" wordt ook "medemensen" bedoeld. Jij bent Jezus niet, nee en ik ook niet. Maar als we één met Hem zijn krijgen we wel dezelfde kijk op bepaalde dingen. Want Hij leeft in ons:

Gal. 2:20 Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.

[Jerommel]

Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.

Hmm...
Soms denk ik weleens dat Paulus weleens wat doordraafde in zijn enthousiasme...
Maargoed, wie kan zeggen dat ie net zo als Paulus tot geloof kwam?
Paulus had niet echt de keuze...
Ik weet dus niet of ik deze woorden mezelf moet aanmeten.
Temeer omdat ik (net als Paulus overigens) mezelf maar blijf betrappen op onheiligheden, lusten en grillen.
"Ik waardeloos mens..." die maar doet wat ie niet moet doen, en maar niet doet wat ie moet doen...
Aan neuro linguistisch programmeren doe ik niet. Heb mezelf al genoeg voor de mal gehouden door de jaren heen.
Ik zie liever dat we allemaal eerlijk zijn en erkennen dat we nog steeds die vlezen verdorven harten hebben.
Maar: BEKEERD van dat hart, van dat vlees.
Als het goed is staan we niet meer achter onze verraderlijke hartstochten, als we ze tenminste in kaart hebben gebracht.
Vergeet niet dat gelovig zijn ook betekent dat het mes der zelfontleding zijn werk doet.
Althans, ik persoonlijk ben nog steeds in de leer om mijn hart te leren kennen, zodat het duidelijk wordt WAAROM er van bekeerd moet worden.

Zoals iemand al schreef, we erkennen mogelijk nog maar een klein stukje van onze zondigheid.
We zijn er wellicht slechter aan toe, naar Gods Maatstaven, dan we beseffen.

En dat betekent niet alleen maar dat de mens zo slecht is, het betekent ook dat we Heiligheid niet kennen.
Zouden we Heiligheid kennen, zouden we kunnen vergelijken, een beetje.
Het betekent m.i. dat we geen idee hebben van hoe Heilig God eigenlijk is.

[Adinomis]

Hmm...
Soms denk ik weleens dat Paulus weleens wat doordraafde in zijn enthousiasme...

We draven allemaal wel eens door, jij misschien in het negatieve??
En dan hebben ze waarschijnlijk allebei gelijk, jij en Paulus.

Maar goed, wie kan zeggen dat ie net zo als Paulus tot geloof kwam?
Paulus had niet echt de keuze...
Ik weet dus niet of ik deze woorden mezelf moet aanmeten.

Saulus had er wel voor gekozen om God te dienen. Maar hij deed het op de verkeerde manier.
Ik denk dat we ook allemaal de neiging hebben om God op een verkeerde manier te dienen.
Maar God greep in.....

Temeer omdat ik (net als Paulus overigens) mezelf maar blijf betrappen op onheiligheden, lusten en grillen.
"Ik waardeloos mens..." die maar doet wat ie niet moet doen, en maar niet doet wat ie moet doen...

Dat betekent dat je net als alle anderen vaak naar de hemelse tabernakel moet om de Hogepriester te vragen je te reinigen met zijn bloed.

Aan neuro linguistisch programmeren doe ik niet. Heb mezelf al genoeg voor de mal gehouden door de jaren heen.
Ik zie liever dat we allemaal eerlijk zijn en erkennen dat we nog steeds die vlezen verdorven harten hebben.
Maar: BEKEERD van dat hart, van dat vlees.
Als het goed is staan we niet meer achter onze verraderlijke hartstochten, als we ze tenminste in kaart hebben gebracht.
Vergeet niet dat gelovig zijn ook betekent dat het mes der zelfontleding zijn werk doet.
Althans, ik persoonlijk ben nog steeds in de leer om mijn hart te leren kennen, zodat het duidelijk wordt WAAROM er van bekeerd moet worden.

Zoals iemand al schreef, we erkennen mogelijk nog maar een klein stukje van onze zondigheid.
We zijn er wellicht slechter aan toe, naar Gods Maatstaven, dan we beseffen.

Het is goed dat je dat beseft. De meeste mensen vinden zichzelf aardig oké. Zondebesef is nodig om vergeving te krijgen en verzoend te worden met God.
Misschien een gek voorbeeld, maar daar moet ik zelf wel vaak aan denken. Simson haalde heerlijke honing uit het kadaver van een leeuw.
Zo kan God uit onze verdorven staat toch iets waardevols maken. Maar je moet er niet zelf aan gaan dokteren. Geef het in handen van de Hemelse Hogepriester!
Want zonder bloedstorting geschiedt er geen vergeving. Hebr.9:22.

En dat betekent niet alleen maar dat de mens zo slecht is, het betekent ook dat we Heiligheid niet kennen.
Zouden we Heiligheid kennen, zouden we kunnen vergelijken, een beetje.
Het betekent m.i. dat we geen idee hebben van hoe Heilig God eigenlijk is.

Het is goed dat je er zo tegenaan kijkt. Maar die super Heilige God is ook super genadig en liefdevol.
Daar hebben we soms ook geen idee van. Laat dat maar eens op je inwerken!!

[Jerommel]

Ik piekerde me altijd suf, Adinomis...
Maargoed, wel over iets belangrijks, niet meer zo over eigen ambities en frustraties.
Veel minder egocentrisch dus.
Het begint een beetje te settelen nu.
Ben eindelijk een beetje gewend aan het geloof en het geloven (enz).

Maar je spitst het m.i. toe op de alverzoeningsvraag.
Als God onvoorstelbaar genadig is, dan is inderdaad de hele wereld verzoend met God in Christus, zoals ze viel van God in Adam.

Paulus was aanvankelijk misleid dus, zeg je.
Dat geldt voor iedereen denk ik.
Maar ik heb altijd geloofd dat de dingen die de eersten der Gemeente ervoeren byzonder en uitzonderlijk waren.
Zulke dingen gebeuren ons hier en nu niet meer.
Hoeft ook niet meer.
Moeten we ons niet op blind staren,moeten we niet ambiëren.

Zij waren immers de mede-grondleggers van de Bijbel.
Het was hun taak om het Woord verder voet aan de grond te geven in de wereld.
Dat geldt hier en nu niet meer.
Eerder zitten we voor de grote afval.
Althans, hier in 'het westen'.

O jee, dit gaat helemaal niet meer over het Mattheus Evangelie...

[Dessa]

Naasten maak je door je te ontfermen over iemand.
Immers, de Samaritaan ontfermde zich over de gewonde Jood.
Daarom zal de Samaritaan van de vergelijking groter zijn in Gods Rijk dan de dikke Farizeeér die de gewonde landgenoot negeerde, ook al is die Farizeeër eigenlijk een afgevaardigde van God (zou moeten zijn).
Zo simpel is het.

Overigens, dat hij terug kwam om te checken maakt het ECHTE ontferming, en niet alleen een stukje stadstoezicht.

Naastenliefde is niet alleen een ander helpen maar je "moet" ook je vijand liefhebben, dat is naastenliefde, onvoorwaardelijk de ander liefhebben, vraag me niet hoe dat te doen maar is wel een opdracht..

[Jerommel]

Ik zie dat meer als Heilig Concept.
Het is dan ook 1 van de 2 grote Gelijke Geboden van Liefde.
Overigens waren de Samaritanen niet bepaald vriendjes met de Joden.
Maar zoals je dus al hebt gemerkt zijn ook deze 2 Geboden te hoog gegrepen voor een mens, zelfs voor een gelovig mens.
We kunnen dat alleen wanneer we "het bij God leggen", wat op zich al moeilijk genoeg is...

Verder leg ik me neer bij de vergelijking met de Samaritaan, omdat dat Jezus' uitlegging is.
Daarbij de voetnoot dat IEDER mens in beginsel je naaste is.

[Dessa]

Ik zie dat meer als Heilig Concept.
Het is dan ook 1 van de 2 grote Gelijke Geboden van Liefde.
Overigens waren de Samaritanen niet bepaald vriendjes met de Joden.
Maar zoals je dus al hebt gemerkt zijn ook deze 2 Geboden te hoog gegrepen voor een mens, zelfs voor een gelovig mens.
We kunnen dat alleen wanneer we "het bij God leggen", wat op zich al moeilijk genoeg is...

Verder leg ik me neer bij de vergelijking met de Samaritaan, omdat dat Jezus' uitlegging is.
Daarbij de voetnoot dat IEDER mens in beginsel je naaste is.

Dat klopt dat ze geen vrienden waren, dat maakt het verhaal ook zo sterk maar hij lag wel uitgeteld langs de weg en dat lijkt mij wel net even anders dan wanneer iemand je net geslagen heeft en dan moet je die liefhebben, maar dat is dus wel de opdracht.

[Jerommel]

Dat is m.i. geen opdracht, dat is een Heilig Concept, een Heilige Wet
Net als dat je andermans vrouw niet mag begeren, terwijl ze er oogverblindend heerlijk uit ziet en misschien zelfs met je flirt, ligt de lat voor ons mensen weer eens te hoog.
Maar het is ons vergeven!

[Gaitema]

Naasten maak je door je te ontfermen over iemand.
Immers, de Samaritaan ontfermde zich over de gewonde Jood.
Daarom zal de Samaritaan van de vergelijking groter zijn in Gods Rijk dan de dikke Farizeeér die de gewonde landgenoot negeerde, ook al is die Farizeeër eigenlijk een afgevaardigde van God (zou moeten zijn).
Zo simpel is het.

Overigens, dat hij terug kwam om te checken maakt het ECHTE ontferming, en niet alleen een stukje stadstoezicht.

Dat staat er niet alleen. De wetgeleerde vroeg immers:
wie is mijn naaste? Het antwoord gaf hij later zelf: De gene die 'hem' barmhartigheid heeft bewezen. Immers vroeg Jezus niet wie de naaste van de barmhartige Samaritaan was, maar wie de naaste van het slachtoffer was. Daarop zei de wetgeleerde: de gene die hem barmhartigheid heeft bewezen. Daarna zei Jezus: Doet gij dan even zo.

[Wilsophie]

In dit topic hebben we het niet over de "Nieuwe Aarde". Ik heb even terug gescrold en ik zie dat jij het inderdaad hebt genoemd. Maar of het nu de aarde is die in Psalm 115 genoemd wordt of de Nieuwe Aarde, het is duidelijk dat God ons voor de aarde geschapen heeft en niet voor de hemel. Dat wilde ik ermee zeggen. De gangbare opvatting is "naar de hemel gaan", en de Bruid zal ook worden opgenomen in de Bruidskamer. Maar daarna komt de Bruidegom met Zijn Bruid naar buiten.

Ah nu zie ik ons misverstand. Het volk Israël heeft inderdaad een aardse roeping en een aardse bestemming vandaar dat ik zei dat Abraham de stad verwachtte met fundamenten. Dat is het nieuwe Jeruzalem. God schiep de mens om de aarde te onderhouden en uit te breiden , maar dat mislukte toch echt, en Adam werd de tuin uitgestuurd.
Ik geloof niet dat we naar de hemel gaan, maar dat we in de hemel zijn en dan heb ik het over wedergeboren kinderen van God uit deze bedeling.
Dat is niet de bruid en niet de bruid die de kamer uitgaat want dat hele gedeelte gaat niet over de Gemeente, maar over Israël , er is onderscheid tussen die tussnegeschoven verborgen bedeling van de Gemeente, van de vijf. En daarom zijn wij gezegend met alle geestelijke zegeningen in Christus en is volgens Col 3 vers 3 ons leven verborgen bij Christus in God en dat is in de hemel. Het maakt wel degelijk uit dat de Psalm spreekt over dat de aarde aan de mensen kinderen gegeven is, maar bij wedergeboorte wordt je eruit getrokken en neem je overdrachtelijk uiteraard een hemelse positie in.

[Wilsophie]

Naasten maak je door je te ontfermen over iemand.
Immers, de Samaritaan ontfermde zich over de gewonde Jood.
Daarom zal de Samaritaan van de vergelijking groter zijn in Gods Rijk dan de dikke Farizeeér die de gewonde landgenoot negeerde, ook al is die Farizeeër eigenlijk een afgevaardigde van God (zou moeten zijn).
Zo simpel is het.

Overigens, dat hij terug kwam om te checken maakt het ECHTE ontferming, en niet alleen een stukje stadstoezicht.

Ik heb in mijn leven mij over heel veel mensen ontfermd beroepshalve, maar zie niemand als mijn Naaste. De Bijbel leert wat Gait heeft uitgelegd en als Christus je Naaste is dan volgt daarop "de huisgenoten Gods"en mijn buurvrouw is niet mijn Naaste zoals de Bijbel het bedoelt, ze wil trouwens niets van de Bijbel of God weten. Maar wel een top buurvrouw als mens.

[Wilsophie]

Ik schreef dus: Maar we kunnen deze dingen bij onze Hogepriester in de hemel brengen, die ze wegwast met Zijn eigen bloed in het hemelse Heilige der Heilige.)
Ik denk dat die vertroosting er ook onder het oude verbond was. De Israëlieten moesten met hun zonden naar de tabernakel/tempel om een offer te brengen. Eenmaal per jaar kwam de Hogepriester en werden de zonden verzoend door het bloed van een bok en een jonge stier. Dan waren de zondaren weer verzoend met God en dat is genade en troost. Het is een schaduw van wat later gebeurde. De Hogepriester is met Zijn eigen bloed het Heiligdom binnengaan. Wij gaan dus met onze zonden naar de Hogepriester in de Hemelse tabernakel. Op grond daarvan worden wij verzoend met God. Dat is genade!

Duidelijk dank je wel. Het bloed van stieren en bokken was onder het oude verbond, maar zij konden niet dat doen zegt Paulus wat de Here Jezus doet als Hogepriester.
De zondaren waren voor een jaar getroost dat is helemaal juist. De Hogepriester ging met Zijn eigen bloed ( leven ) het Heiligdom binnen en we zijn het helemaal eens.

[Wilsophie]

Dat staat er niet alleen. De wetgeleerde vroeg immers:
wie is mijn naaste? Het antwoord gaf hij later zelf: De gene die 'hem' barmhartigheid heeft bewezen. Immers vroeg Jezus niet wie de naaste van de barmhartige Samaritaan was, maar wie de naaste van het slachtoffer was. Daarop zei de wetgeleerde: de gene die hem barmhartigheid heeft bewezen. Daarna zei Jezus: Doet gij dan even zo.

Goed gezien, het was n.l. een strikvraag. Ze wisten heel goed wat de Heer bedoelde en vandaar dit prachtige verhaal over de priester en de Leviet die doorliepen want beiden spreken over de wet die niet kan redden en de Heer zei dat gewoon express tegen die wetgeleerden.
Dan wordt die man op een ezel gezet, dat is een prachtig beeld van de Heer die Zelf op een lastdier Jeruzalem binnenreed en niet op een paard.
En die man werd in de Gemeente, of de hemel of de herberg gebracht en de Man betaalde 2 daglonen vooruit, en zei dat Hij terug zou komen om de man te halen, Hoe mooi wil je het hebben. Dat gaat toch niet over mijn buurvrouw en je vijanden liefhebben, dat is ook waar, maar daar gaat deze gelijkenis niet over, een vaak misbruikte tekst voor gelovigen en ongelovigen.
De Heer komt terug om ONS te halen, niet de wereld en mijn ongelovige buurvrouw, hoe erg ik dat ook vind. Ze wijst God af. En ik heb haar wel lief, uiteraard, maar ze behoort niet tot de "huisgenoten Gods" en met hen hebben we die gemeenschap waar de Bijbel over spreekt en dat is een heel andere LIEFDE> Gaitema heeft dat heel goed begrepen. Geweldig. Dat maakt mij blij.

[Gaitema]

Ja Wilsophie, deze uitleg hebben we als vrijwilligers bij Missionair Jongerenwerk plaatselijk meegekregen Al eindigde het ook met dat Jezus tegen de wetgeleerde zei: doet gij dan even zo. Met andere woorden: God gebruikt ons om als christenen het evangelie en barmhartigheid te geven aan de slachtoffers, waardoor ze door Jezus gered kunnen worden.

[Dessa]

(Mattheüs 5:43) Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Gij zult uw naaste liefhebben, en uw vijand zult gij haten. Maar Ik zeg u: Hebt uw vijanden lief; zegent ze, die u vervloeken; doet wel degenen, die u haten; en bidt voor degenen, die u geweld doen, en die u vervolgen.

zegt deze tekst niet ook dat je naaste ook je vijand is?
In feite maakt het niet uit of het je naaste wordt genoemd, je "moet" je vijand ook liefhebben.

[Wilsophie]

Ik zag zo een seperatist met een sigaret in zijn bakkes één van onze hulpverleners afsnauwen en dreigen met weet ik veel wat.
Terwijl anderen "onze" mensen " ontdeden" van persoonlijke eigendommen , gewoon stelen.
Ik kan zulke mensen niet liefhebben op voorhand. Als ze tot geloof komen en hun zonden hebben beleden dan wordt het geheel anders.
En over Mattheus 5 wil ik het nog wel hebben, maar zover ben ik nog niet. Maar ik onthoud het wel en kom erop terug.

je "moet" je vijand ook liefhebben.

nee hoor, ik moet helemaal niets. Ga mij niet onder een wet plaatsen want zo is het niet bedoeld, maar ik kom er op terug zoals ik zei.

[modbreak Trajecto] Naam bij quote toegevoegd.

[Gaitema]

Mattheüs 5 spreekt inderdaad over onze naasten

Daar komen we inderdaad nog. Ik denk dat we toe zijn aan de volgende gedeelte van de Bergrede. Morgen ga ik me daar weer in verdiepen.

Liefhebben in de bijbel is trouwens een breed begrip.
In plaats van een hekel te hebben aan je vijanden, is het goed om in te zien hoe duister het lot van de vijanden is. Het gemis aan Gods Licht, waardoor ze op het verkeerde spoor zijn terecht gekomen. Dat wekt medelijden op. Zoals Jezus zei: vergeef het ze, want ze weten niet wat ze doen.

[Adinomis]

(Mattheüs 5:43) Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Gij zult uw naaste liefhebben, en uw vijand zult gij haten. Maar Ik zeg u: Hebt uw vijanden lief; zegent ze, die u vervloeken; doet wel degenen, die u haten; en bidt voor degenen, die u geweld doen, en die u vervolgen.

zegt deze tekst niet ook dat je naaste ook je vijand is?
In feite maakt het niet uit of het je naaste wordt genoemd, je "moet" je vijand ook liefhebben.

In de zaligsprekingen van de Bergrede lees je steeds "gij hebt gehoord dat er gezegd is". Dat duidt erop dat dit uit de mondelinge overleveringen komt.
Als Jezus een Bijbeltekst zou citeren zou Hij zeggen: "er staat geschreven". Maar hier gaat het om een combinatie.
"Gij zult uw naaste liefhebben" is ontleend aan Lev. 19:18 U mag geen wraak nemen of een wrok koesteren tegen uw volksgenoten, maar u moet uw naaste liefhebben als uzelf. Ik ben de HEERE.

De toevoeging "uw vijand zult gij haten" komt dus uit een overlevering. Eigenlijk komt in bovenvermelde tekst al naar voren dat God onderwees dat men zijn vijanden lief moest hebben. Want wrok en wraak duidt op vijandschap.

Het kost geen moeite om je vrienden lief te hebben, maar een vijand liefhebben...... Eigenlijk kunnen we dat niet. Dat is bovennatuurlijk! Dat moet God in ons uitwerken.
Maar ook in het Oude Testament, met o.a. zijn wraakpsalmen, was dit principe toch geopenbaard. Neem bijv. Spreuken 25:21 Als iemand die u haat, hongerlijdt, geef hem brood te eten,
en als hij dorstig is, geef hem water te drinken, 22 want zo zult u vurige kolen op zijn hoofd hopen, en de HEERE zal het u vergelden.
Ook denk ik aan Eliza die een vijandig leger te eten gaf. 2 Kon. 6:23.

Ik geloof zeker dat vijanden ook je "naasten" zijn. Jezus werd een Vriend van tollenaars en zondaars genoemd, (Math,11:19), Hij genas zijn vijand (luk.22:51), Hij bad voor zijn vijanden (Luk.23:34), Hij had Judas lief tot het einde (Jog.13:1), Hij had ons lief toen wij nog zondaren waren (Rom.5:8). Alleen de liefde van Christus in ons maakt dat wij onze vijanden kunnen liefhebben, En die liefde is ons gegeven:

Rom.5:5 En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons gegeven is.
2 Kor, 5:14 Want de liefde van Christus dringt ons

[Dessa]

Ik zag zo een seperatist met een sigaret in zijn bakkes één van onze hulpverleners afsnauwen en dreigen met weet ik veel wat.
Terwijl anderen "onze" mensen " ontdeden" van persoonlijke eigendommen , gewoon stelen.
Ik kan zulke mensen niet liefhebben op voorhand. Als ze tot geloof komen en hun zonden hebben beleden dan wordt het geheel anders.
En over Mattheus 5 wil ik het nog wel hebben, maar zover ben ik nog niet. Maar ik onthoud het wel en kom erop terug.

je "moet" je vijand ook liefhebben.

nee hoor, ik moet helemaal niets. Ga mij niet onder een wet plaatsen want zo is het niet bedoeld, maar ik kom er op terug zoals ik zei.

Daarom staat het ook tussen aanhalingstekens he?

[Wilsophie]

Dat begreep ik wel. Want liefde laat zich niet dwingen.