Hosea

[Adinomis]

Het lijkt me goed om weer eens een gedeelte uit de bijbel met elkaar door te nemen. Omdat ik zelf eigenlijk dit boek nooit goed bestudeerd heb, lijkt me dit een gelegenheid om het samen te doen.
Ik ben maar wat gaan bestuderen en schrijven. Eerst Hosea 1:1 tm 5.

Hosea 1:1-5
Het hoofdstuk is op internet te vinden onder deze link.
De naam van Hosea is in het Hebreeuws הוֹשֵׁעַ “Hoschea” . Dit heeft verwantschap met Joshua/Yeshua en betekent “redding” of “heil” of ‘verlosser”. Door middel van Hosea zond God een laatste waarschuwing aan het tienstammenrijk. Na hem zou er geen profeet meer komen.

Uit het eerste vers van dit hoofdstuk blijkt dat Hosea heel wat koningen heeft meegemaakt. Men vermoedt dat Hosea 43 jaar lang als profeet is opgetreden. In zijn boek omschrijft hij de verhouding van God en het volk Israël als een huwelijk, waarvan de vrouw (Israël) vreemd gaat. Toch houdt God van zijn bruid, maar Hij is wel heel, heel erg op Zijn hart getrapt.

De ontrouw van Israël is steeds de afgoderij. Ze zoekt haar geluk niet bij haar Man, maar lonkt iedere keer naar andere goden, die uiteindelijk haar ondergang beogen.
Zoiets is ook een waarschuwing en een spiegel voor ons. Blijven wij steeds gericht op God? Verwachten wij alleen van Hem onze zegeningen? Afgoden hoeven niet altijd gesneden beelden te zijn. Afgoderij kan ook zijn dat wij vinden dat het karakter van God moet overeenkomen met onze ideeën daarover. We passen God aan aan de denkbeelden onze moderne tijd. Dan maken wij ook een gesneden beeld van God, wat wij aanbidden.
Ook in het Nieuwe Testament worden de gelovigen “overspeligen” genoemd: ‘Overspeligen, weet u niet dat de vriendschap jegens de wereld vijandschap is jegens God?’ (Jakobus 4 vers 4).

We zien de hele geschiedenis door dat satan geprobeerd heeft het volk Israël te verleiden tot afgodendienst. En als dat niet lukte, dat hij probeerde het volk te vernietigen.

Hosea moet de ontrouw van Israël uitbeelden met zijn huwelijk. Wat een bizarre opdracht! Maar het laat wel heel duidelijk zien hoe God zich moet voelen met al die ontrouw. Hosea was gehoorzaam.
Hij deed wat God vroeg. Hij trouwde met Gomer en ze kregen samen een zoon: Jizreël. Deze naam refereert aan een stad met die naam, waar Naboth zijn wijngaard had. Jehu voltrok het oordeel met goedkeuring van God aan het huis van Achab. (2 Kon. 10:30). Toch wordt in Hosea 1 gesproken over vergelding aan het huis van Jehu van die bloedschuld.
In de kanttekeningen van de SV lees ik daarover het volgende:

Jehu,
Die veel bloed vergoten had in het dal Jizreël, op het bevel des Heeren, maar niet uit een oprecht hart om Achabs afgoderij uit te roeien, gelijk hem God bevolen had [alzo hij zelf 2 Kon. 10:28,29,31 wordt gezegd aangehangen te hebben de afgoderij van Jerobeam, en niet gewandeld te hebben in de wet des Heeren met zijn ganse hart] maar om het koninkrijk. Waarom God zulks houdt voor een moorderij; vergelijk het voorbeeld van Baesa, 1 Kon. 15:29, en 1 Kon. 16:7, die Jerobeams huis, naar Gods woord verdelgde, maar niet uit vroomheid.

Verder wordt met die naam bedoeld dat het koningschap van Israël weggedaan zal worden. Jehu was de laatste gezalfde koning van het tienstammenrijk. De boog van Israël zal verbroken worden, staat er in vers 5. De boog was een wapen in oorlogstijd. Het was een teken van kracht. Maar Israël zou krachteloos worden. Hoe triest.

[Sanne]

Het lijkt me goed om weer eens een gedeelte uit de bijbel met elkaar door te nemen.

Goed idee!

Verder wordt met die naam bedoeld dat het koningschap van Israël weggedaan zal worden. Jehu was de laatste gezalfde koning van het tienstammenrijk. De boog van Israël zal verbroken worden, staat er in vers 5. De boog was een wapen in oorlogstijd. Het was een teken van kracht. Maar Israël zou krachteloos worden. Hoe triest.

Kennelijk heeft die naam Jizreël (God zal zaad zaaien) ook een positieve betekenis. Hosea 1:11. Ondanks de trieste situatie was er toch ook weer hoop. Of loop ik nu op de zaken vooruit?

[Adinomis]

Het lijkt me goed om weer eens een gedeelte uit de bijbel met elkaar door te nemen.

Goed idee!

Verder wordt met die naam bedoeld dat het koningschap van Israël weggedaan zal worden. Jehu was de laatste gezalfde koning van het tienstammenrijk. De boog van Israël zal verbroken worden, staat er in vers 5. De boog was een wapen in oorlogstijd. Het was een teken van kracht. Maar Israël zou krachteloos worden. Hoe triest.

Kennelijk heeft die naam Jizreël (God zal zaad zaaien) ook een positieve betekenis. Hosea 1:11. Ondanks de trieste situatie was er toch ook weer hoop. Of loop ik nu op de zaken vooruit?

Ja, je loopt op de zaken vooruit , maar ik denk dat het best goed is om voor ogen te houden dat er hoop en toekomst is. Want het is een moeilijke geschiedenis. Wat dat betreft verlang ik al naar het laatste hoofdstuk.
Gelukkig klinkt er in het tweede deel van het eerste hoofdstuk al hoop. Ik wist de betekenis van de naam Jizreël niet. Ik heb even gegoogled en vond dat de naam zelfs een dubbele betekenis heeft:

De naam Jizreël heeft een dubbele betekenis, n.l.: moge God verstrooien, Jer. 31:10, en: moge God zaaien, Zach. 10:9. Daarin liggen de twee profetische uitingen vervat. Jizreël, het vruchtbare veld, verontreinigd door bloed, 2 Kon. 9:16, 25, 33; 10:11 en 14 zal bezocht worden en het Koninkrijk van het Huis Israël zal ophouden en Israël zal verstrooid en gezaaid worden onder de volken, maar wanneer Gods raad volvoerd is, zal het weer opnieuw in zijn eigen land gezaaid worden.
bron

De woorden strooien en zaaien lijken op elkaar als je de handeling daarbij bedenkt.

[Wilsophie]

[modbreak Trajecto] Tekst geschrapt.
Deze post hield ernstig hinderen in, van de goede gang van zaken in het topic. Trollgedrag dus.
In verband hiermee dus: officiële waarschuwing.

[Adinomis]

Hosea 1: 6 Zij werd wederom zwanger en baarde een dochter; Hij zeide tot hem: Noem haar Lo-ruchama, want Ik zal Mij voortaan niet meer over het huis Israels ontfermen, dat Ik hun iets vergeven zou.
7 Doch over het huis van Juda zal Ik mij ontfermen, en hen verlossen als de Here, hun God. Maar Ik zal hen niet verlossen door boog of zwaard of oorlogstuig, door paarden of door ruiters.

Wat een moeilijke boodschap houdt de naam van dit nieuwgeboren kind in: “geen ontferming”. Dat gaat in tegen Gods karakter. Hij wil niets liever dan Zijn kinderen het goede geven. Wat een contrast met de oorsprong van Gods volk, wat beschreven wordt in Ezechiël 16. In vers 5 zegt God: Niemand had medelijden met u of ontfermde zich over u om voor u te zorgen. Maar God ontfermde zich met heel Zijn hart. Volgens Psalm 86:5 is God “gaarne vergevend”. Ik las vandaag in de psalmen:

Psalm 81:14 Och, had Mijn volk naar Mij geluisterd, was Israël in Mijn wegen gegaan! 15 In korte tijd zou Ik hun vijanden onderworpen hebben en Mijn hand gekeerd hebben tegen hun tegenstanders.

Wat zal het God ook verdriet hebben gedaan dat Hij zo met Zijn volk moest verdergaan. Toch gebeurt ook dit uit Gods liefde voor Zijn volk en door middel van Zijn volk voor het heil van heel de aarde.

Voor Juda is er wel een belofte van ontferming. Niet omdat zij het zoveel beter hebben gedaan. Integendeel. Maar uit Juda moet voortkomen die een heerser zal zijn (Micha 5:2). Daarom gaat de Here met Juda verder ten behoeve van Zijn Verlossingsplan.

De tijd van Hosea was een tijd van welvaart. Waar welvaart is heeft men God niet zo nodig. Juist in moeilijke omstandigheden is men eerder bereid om zich tot God te wenden. Een goede gelegenheid om God te leren kennen,om Zijn voorzienigheid te ervaren en om de relatie met Hem nooit meer te verbreken.

8 Nadat zij Lo-ruchama gespeend had, werd zij zwanger en baarde een zoon.
9 Toen zeide Hij: Noem hem Lo-ammi, want gij zijt mijn volk niet en Ik zal de uwe niet zijn.

We weten inmiddels dat Lo-Ammi weer “Ammi” = Mijn volk wordt. God keert zich niet voorgoed af van zijn kinderen. Maar aardse vaders en moeders kunnen ook wel eens zo boos worden dat ze hun kinderen wel “achter het behang kunnen plakken….”. Het “gij zijt mijn volk niet” is een constatering van een situatie waarvan het volk zich van de Heer heeft afgekeerd. En dan verhardt de Heere hen in die positie, Maar dan meteen volgt er een prachtige belofte:

10 Eens echter zullen de kinderen Israels talrijk wezen als het zand der zee, dat niet te meten of te tellen is. En ter plaatse waar tot hen gezegd wordt: Gij zijt mijn volk niet, zullen zij genoemd worden kinderen van de levende God.
11 Dan zullen de kinderen van Juda en de kinderen van Israel zich bijeenscharen,een hoofd over zich
stellen, en optrekken uit het land; want groot zal de dag van Jizreel zijn.

Die grootheid van de dag van Jizreël zal dan het resultaat zijn van de “zaaiing”, wat die naam betekent. Een grote oogst!

[Sanne]

Hosea 1: 6 Zij werd wederom zwanger en baarde een dochter; Hij zeide tot hem: Noem haar Lo-ruchama, want Ik zal Mij voortaan niet meer over het huis Israels ontfermen, dat Ik hun iets vergeven zou.
7 Doch over het huis van Juda zal Ik mij ontfermen, en hen verlossen als de Here, hun God. Maar Ik zal hen niet verlossen door boog of zwaard of oorlogstuig, door paarden of door ruiters.

Voor Juda is er wel een belofte van ontferming. Niet omdat zij het zoveel beter hebben gedaan. Integendeel. Maar uit Juda moet voortkomen die een heerser zal zijn (Micha 5:2). Daarom gaat de Here met Juda verder ten behoeve van Zijn Verlossingsplan.

Vanwege deze belofte werd Juda beschermd in de dagen van Hiskia. Assyrië was een bedreiging; Juda leek verloren, maar in één nacht sloeg een engel 185.000 man neer. 2 Kon. 19:34,35. Juda werd toen niet bevrijd door een boog, zwaard, oorlogstuig, paarden of ruiters, maar door een engel.

[Adinomis]

Voor Juda is er wel een belofte van ontferming. Niet omdat zij het zoveel beter hebben gedaan. Integendeel. Maar uit Juda moet voortkomen die een heerser zal zijn (Micha 5:2). Daarom gaat de Here met Juda verder ten behoeve van Zijn Verlossingsplan.

Vanwege deze belofte werd Juda beschermd in de dagen van Hiskia. Assyrië was een bedreiging; Juda leek verloren, maar in één nacht sloeg een engel 185.000 man neer. 2 Kon. 19:34,35. Juda werd toen niet bevrijd door een boog, zwaard, oorlogstuig, paarden of ruiters, maar door een engel.

Hiskia was ook een goede koning, die zijn vertrouwen echt op God stelde:

2 Kon.18:Hij vertrouwde op de Here, de God van Israel; na hem was zijns gelijke niet onder al de koningen van Juda; noch ook onder hen die voor hem geweest waren;
6 Hij hing de Here aan, week niet van Hem af en onderhield de geboden die de Here aan Mozes geboden had.
7 De Here was met hem; overal, waarheen hij uittrok, was hij voorspoedig.

Wat een zegen, als we God vertrouwen en Hem gehoorzaam zijn! Ik vind de geschiedenis van koning Hiskia hartverwarmend! En die engel was Niemand minder dan de Engel des Heren. Het was Jezus vóór Zijn menswording.
Hosea leefde volgens mij eerder dan Hiskia.

[Sanne]

Hosea leefde volgens mij eerder dan Hiskia.

Ze waren tijdgenoten blijkt uit Hosea 1:1. Hosea moet wel enkele tientallen jaren als profeet hebben gediend. In ieder geval werd het huis van Juda in de dagen van Hiskia verlost, zoals Hosea al in Hos.1:7 had voorzegd.

[Adinomis]

Hosea leefde volgens mij eerder dan Hiskia.

Ze waren tijdgenoten blijkt uit Hosea 1:1. Hosea moet wel enkele tientallen jaren als profeet hebben gediend. In ieder geval werd het huis van Juda in de dagen van Hiskia verlost, zoals Hosea al in Hos.1:7 had voorzegd.

Je hebt helemaal gelijk! In mijn bijbels woordenboek staat dat Hiskia regeerde van 727-696 v.Chr. en bij Hosea staat + 750 v.Chr. Nu is dat laatste een rekbaar begrip. Dat is in ieder geval voor een groot deel gelijk met koning Uzzia geweest. Maar ze hadden hun taken in verschillende rijken.

In het tienstammenrijk was Jerobeam II aan de regering en de profeet Amos was waarschijnlijk ook een tijdgenoot in het tienstammenrijk. Hij kondigde aan dat Lebo Hamath het volk Israël zou onderdrukken (Amos 6:14).
Over Koning Jerobeam II lezen we in 2 Kon. 14:22-29.dat deze koning deed wat slecht was in de ogen van de Here (2 Kon. 14:24), net als die eerdere Jerobeam, die de kalverendienst in Bethel invoerde. Toch heeft de Here Israël door de hand van Jerobeam II verlost en het land Lebo Hamath terugveroverd (2 kon.14:28)
.
Als koningen het slechte voorbeeld gaven en een slecht beleid voerden, ging het volk daarin mee. Dat is het klimaat van de afgoderij waarin Hosea door middel van zijn huwelijk een boodschap moest brengen.

[Sanne]

In het tienstammenrijk was Jerobeam II aan de regering en de profeet Amos was waarschijnlijk ook een tijdgenoot in het tienstammenrijk. Hij kondigde aan dat Lebo Hamath het volk Israël zou onderdrukken (Amos 6:14).
Over Koning Jerobeam II lezen we in 2 Kon. 14:22-29.dat deze koning deed wat slecht was in de ogen van de Here (2 Kon. 14:24), net als die eerdere Jerobeam, die de kalverendienst in Bethel invoerde. Toch heeft de Here Israël door de hand van Jerobeam II verlost en het land Lebo Hamath terugveroverd (2 kon.14:28).

Je hebt het over de kalverendienst die werd ingevoerd door Jerobeam. Ik heb er ook iets over opgezocht. In 1 Kon.12:26-28 lezen we iets over zijn motieven. Hij was namelijk bang dat het volk in opstand zou komen. En ook dat ze terug zouden keren naar het huis van David als ze naar Jeruzalem zouden blijven gaan voor aanbidding.
In 12:32,33 lezen we verder dat hij een feest instelde dat overeenkwam met het loofhuttenfeest. Het werd alleen een maand later gevierd. Het leek dus op de aanbidding zoals het door God was ingesteld, alleen het was voor valse goden.
Het doet mij denken aan het filmpje dat je vorig jaar op het forum plaatste i.v.m. de oorsprong van religieuze feesten. Is er nog enige schaamte? - Jer.48:13, Hosea 10:5,6. We kunnen veel leren van deze voorbeelden uit de oudheid. Ik bedoel dan ook wat Gods zienswijze is met betrekking tot dit soort feesten.

[Adinomis]

Je hebt het over de kalverendienst die werd ingevoerd door Jerobeam. Ik heb er ook iets over opgezocht. In 1 Kon.12:26-28 lezen we iets over zijn motieven. Hij was namelijk bang dat het volk in opstand zou komen. En ook dat ze terug zouden keren naar het huis van David als ze naar Jeruzalem zouden blijven gaan voor aanbidding.
In 12:32,33 lezen we verder dat hij een feest instelde dat overeenkwam met het loofhuttenfeest. Het werd alleen een maand later gevierd. Het leek dus op de aanbidding zoals het door God was ingesteld, alleen het was voor valse goden.

Ja, menselijke motieven voor religieuze feesten zijn niet zuiver. Ook bij het gouden kalf in de woestijn zei Aäron dat het een feest is voor de Heer. (Ex.32:5). Menselijke motieven en dan Gods Naam eraan verbinden..... dat is nooit goed.
Maar er zijn wel Bijbelse feesten door God ingesteld. En daaraan plegen we geen of weinig aandacht aan te schenken.

Het doet mij denken aan het filmpje dat je vorig jaar op het forum plaatste i.v.m. de oorsprong van religieuze feesten. Is er nog enige schaamte? - Jer.48:13, Hosea 10:5,6. We kunnen veel leren van deze voorbeelden uit de oudheid. Ik bedoel dan ook wat Gods zienswijze is met betrekking tot dit soort feesten.

Wat mooi dat je dat je herinnert!

[Sanne]

Het doet mij denken aan het filmpje dat je vorig jaar op het forum plaatste i.v.m. de oorsprong van religieuze feesten. Is er nog enige schaamte? - Jer.48:13, Hosea 10:5,6. We kunnen veel leren van deze voorbeelden uit de oudheid. Ik bedoel dan ook wat Gods zienswijze is met betrekking tot dit soort feesten.

Wat mooi dat je dat je herinnert!

Ja, het was nogal indrukwekkend! Ik vind eigenlijk dat iedereen voor wie een goede band met God belangrijk is en die deze feesten viert, zou moeten weten wat de achtergronden zijn. En dat samen met de boodschap van profeten zoals Hosea, zou ons kunnen helpen om ook wat het vieren van feesten betreft, keuzes te maken. We kunnen immers niet van twee tafels eten. - 1 Kor.10:21

[Wilsophie]

We zien de hele geschiedenis door dat satan geprobeerd heeft het volk Israël te verleiden tot afgodendienst. En als dat niet lukte, dat hij probeerde het volk te vernietigen.

Geloof je dat je altijd satan de schuld kunt geven van de ontrouw van Israël en zelfs de hoererij met andere goden en dat hij dan probeert hiermee het volk te vernietigen.
Is het niet vaak zo dat God Zelf ingrijpt en het volk straft om haar ontrouw?

Ik moest nog denken aan Rachab de hoer, hoe vaak wordt er niet gesproken van een hoer of hoererij, en was Rachab uiteindelijk niet één van de 4 vrouwen in de geslachtslijn van de Dynastie t.a.v. het erfrecht op de troon.
Rachab kreeg een zoon die Boaz heette en met Ruth trouwde, een Moabietische vrouw, uit een volk wat de ergste vijand was van Israël, waardoor God aantoont dat Hij dan Zijn heil zoekt "in het buitenland" in Galilea der heidenen en zelfs een Moabitische vrouw die de overgrootmoeder van Zijn Zoon werd. \

Hosea is een profeet en zijn leven is zelfs profetisch en koopt hij later diezelfde vrouw terug op de markt ( zeer waarschijnlijk).
Is deze geschiedenis nu een plan van satan of een plan van God?

[Adinomis]

Geloof je dat je altijd satan de schuld kunt geven van de ontrouw van Israël en zelfs de hoererij met andere goden en dat hij dan probeert hiermee het volk te vernietigen.
Is het niet vaak zo dat God Zelf ingrijpt en het volk straft om haar ontrouw?

Het gaat er hier niet om wie de schuld heeft. We weten dat satan een leugenaar is van de beginne. En dat hij daarvoor gestraft zal worden leren we uit Gods Woord. Hij heeft willen voorkomen dat de Verlosser zou worden geboren. Uiteindelijk bevinden we ons in een geestelijke oorlog in de hemelse gewesten. Maar de mensen zijn wel zelf verantwoordelijk voor hun reactie op die verleiding. Kies dan heden wie gij dienen zult......

Ik moest nog denken aan Rachab de hoer, hoe vaak wordt er niet gesproken van een hoer of hoererij, en was Rachab uiteindelijk niet één van de 4 vrouwen in de geslachtslijn van de Dynastie t.a.v. het erfrecht op de troon.
Rachab kreeg een zoon die Boaz heette en met Ruth trouwde, een Moabietische vrouw, uit een volk wat de ergste vijand was van Israël, waardoor God aantoont dat Hij dan Zijn heil zoekt "in het buitenland" in Galilea der heidenen en zelfs een Moabitische vrouw die de overgrootmoeder van Zijn Zoon werd.

Of God zijn heil zoekt in het buitenland..... God hoeft geen heil te zoeken, Hij brengt heil. En als God mensen uit een ander land daarbij betrekt, doet Hij dat uit liefde tot Zijn volk, om het volk terug te lokken. Trouwens het hele volk Israël heeft vanaf het begin instroom uit andere landen gehad: de Midianitische Zippora, Asnath, de Egyptische vrouw van Jozef, Tamar een Kanaänitische vrouw, ja en Rachab de hoer en Ruth de Moabitische. Ik denk dat het er nog wel meer zijn. Maar ze werden ingelijfd in Israël.

Hosea is een profeet en zijn leven is zelfs profetisch en koopt hij later diezelfde vrouw terug op de markt ( zeer waarschijnlijk).
Is deze geschiedenis nu een plan van satan of een plan van God?

Ik vermoed dat het woordje "of" niet op zijn plaats is. God heeft een plan en satan heeft een plan om dat te dwarsbomen. Maar God maakt het zo dat de plannen van satan meewerken aan Gods eigen plan. Daarom kan Hosea, midden tussen al die zonde en narigheid toch een loflied op de toekomst zingen. Ik vind dat zo'n mooi gedeele van dat "Dal van Achor":

Hosea 2:14 Daarom zie, Ik zal haar lokken, en haar leiden in de woestijn, en spreken tot haar hart.
15 Ik zal haar aldaar haar wijngaarden geven, en het dal Achor maken tot een deur der hoop. Dan zal zij daar zingen als in de dagen van haar jeugd, als ten dage toen zij trok uit Egypte.
16 En het zal te dien dage geschieden, luidt het woord des Heren, dat gij Mij noemen zult: mijn man, en niet meer: mijn Baal.
........
19 Ik zal u Mij tot bruid werven voor eeuwig: Ik zal u Mij tot bruid werven door gerechtigheid en recht, door goedertierenheid en ontferming;
20 Ik zal u Mij tot bruid werven door trouw; en gij zult de Here kennen.

Dat "dal van Achor" vinden we ook in Jozua 7, waar Achan (uit de stam Juda) met zijn gezin gestenigd moest worden. In die situatie bevond zich ook Israël als bruid van God. Ze verdiende de steniging.
Maar in dat dal is een "deur van hoop". Die hoop vinden we in Joh. 10:9:

Ik ben de deur; als iemand door Mij binnenkomt, zal hij behouden worden; en hij zal ingaan en uitgaan en weide vinden.

Die deur is Yeshua HaMashiach, door Wie alles hersteld zal worden.

[Sanne]

God heeft een plan en satan heeft een plan om dat te dwarsbomen. Maar God maakt het zo dat de plannen van satan meewerken aan Gods eigen plan. Daarom kan Hosea, midden tussen al die zonde en narigheid toch een loflied op de toekomst zingen. Ik vind dat zo'n mooi gedeele van dat "Dal van Achor":

Dat gebeurde ook bij Bileam. Tot drie maal toe veranderde God de vervloeking in een zegen. Zie Deut.23:4,5. God laat zich inderdaad niet dwarsbomen in zijn voornemens.

Mooi de zinsnede in Hosea 2:14: " Ik zal .. spreken tot haar hart". Je eigen hart wordt ook geraakt door de vergevingsgezindheid en medegevoel van God.
Als we struikelen, dan stelt dit ons gerust. Als we berouw hebben en ons omkeren, zal hij ons van harte vergeven. Een mooie les uit het boek Hosea.

[Harold]

Het boek Hosea vind ik ook voor ons nog steeds een hele bemoediging.

Het laat Gods karakter zien: Ondanks onze ontrouw blijft Hij trouw. Ondanks dat ook wij zo vaak nog weer de fout ingaan is het een God die blijft zoeken.
Iets om diep van onder de indruk te raken, en is voor mij persoonlijk echt een eye opener geweest.

[Adinomis]

Het boek Hosea vind ik ook voor ons nog steeds een hele bemoediging.

Het laat Gods karakter zien: Ondanks onze ontrouw blijft Hij trouw. Ondanks dat ook wij zo vaak nog weer de fout ingaan is het een God die blijft zoeken.
Iets om diep van onder de indruk te raken, en is voor mij persoonlijk echt een eye opener geweest.

Mooie reactie!
Het is inderdaad voor ons een bemoediging. Als God Israël had laten vallen, ondanks zijn onvoorwaardelijke verbond met Abraham, dan zou het er voor ons ook niet goed uitzien.
God haat de zonde. Maar als wij ons tot Hem keren voor verlossing is Hij de Barmhartige, de Liefdevolle en de Genadige.

[Sanne]

Gods vergevingsgezindheid is inderdaad reden voor dankbaarheid. Wat we onszelf daarbij nog kunnen afvragen is ook of we hem hierin kunnen navolgen. Ben ik net zo vergevingsgezind? Zie Efeziërs 4:31,32.

[Adinomis]

In hoofdstuk 2 van Hosea, zien we een boze en teleurgestelde God, die vergeleken wordt met een man waarvan zijn vrouw hem ontrouw is geworden.
Je proeft de boosheid en de teleurstelling. Ik heb ergens gelezen dat de tijd van Hosea welvarend was, God had Israël, Zijn bruid, gezegend.
Maar wat deed Israël. Het dankte de Baäls voor die zegeningen, het vereerde die afgoden met de eer die God toekwam. Maar nu zou Israël merken dat Baäl haar in de kou zou laten staan.
Wie niet horen wil, moet maar voelen. Uiteindelijk is dat dan nog de beste les. God had Israël niet verstoten, nee Israël had zelf de band verbroken met Degene die haar liefhad en haar het beste gaf.

Ik las gisteren nog in Psalm 89:33-36

dan zal ik hen tuchtigen voor hun misdaden, hun zonden bestraffen met slagen.
Maar mijn liefde zal ik hem niet afnemen, mijn trouw aan hem niet breken.
Ik zal mijn verbond niet schenden, mijn woorden niet herroepen.
Eens heb ik dat bij mijn heiligheid gezworen, nooit breek ik mijn woord aan David.

Het trof me ook hier weer dat de misdaden van Israël geen reden voor God zijn om Zijn woord te breken en zijn liefde te laten verkoelen.

Ook in het verdere verloop van Hosea staan weer prachtige beloften: God zal Israël voor eeuwig tot bruid nemen, omdat Hij haar trouw is.

Het viel me ook op dat in vers 16 staat dat God de namen van de Baäls uit haar mond zal wegnemen. Dat aan de namen van die goden niet meer gedacht zal worden.
Hierin zie ik ook een aanwijzing dat ook wij niet moeten denken aan de afgoden van onze tijd en dat wij hun namen niet moeten noemen.

God zal zeggen tegen Lo-Ammi (niet mijn volk): U bent mijn volk!!
En Israël zal zeggen: "Mijn God".

Ik vond nog een mooie youtubefilm over Hosea 3, waarin de liefde van God voor zijn afvallige bruid prachtig en indringend verwoord wordt.

[Adinomis]

Hosea 3 is een kort hoofdstuk. Maar er zit wel veel informatie in. In vers 1 spreekt God tot Hosea: "ga weer heen en bemin een vrouw".
Het woord "een" lijkt onbepaald. Toch wordt hier Gomer bedoeld, zoals die al in het eerste hoofdstuk genoemd wordt. De naam Gomer גֹּמֶר betekent: finale, eind. Dat houdt verband met het Lo-Ammi לֹא עַמִּי = niet meer mijn volk.
Het beeldt het volk Israël uit, wat nu daarmee "een" volk genoemd wordt, waarmee God geen liefdesrelatie meer heeft.

Het is onvoorstelbaar wat er dan toch in vers 1 gebeurt. God zegt: "bemin haar!" "Heb haar lief!" Nu gebeurt er wat in hoofdstuk 2 werd beloofd: "Ik ga haar lokken....".
Hosea moest de vrouw kopen met geld: vijftien zilverstukken en 1½ homer (546 liter) gerst. Het betekent dat God zijn volk opnieuw tot vrouw neemt al zal de huwelijksvoltrekking nu nog niet plaatsvinden.

Eigenlijk is dit liefdesaanbod een eenzijdige liefdesverklaring, zonder voorwaarden, net zo als het verbond met Abraham. Het betekent dat God de vrouw Israël al voor zich heeft afgezonderd.
Niet omdat ze zo trouw en toegewijd was en luisterde naar vermaningen. Integendeel! Maar het gaat gebeuren! Ze zullen zich bekeren staat er in vers 5. Ze gaan de Here, hun God zoeken en David hun koning.
David is de Messias, Yeshua HaMashiach, de grote Zoon van David. Dat wordt hun koning op de troon van David. Dat zal de wet uit Sion uitgaan.

De voortekenen zien we in onze tijd. Veel Israëlieten keren terug naar het land dat God hen heeft beloofd. Er komt meer en meer openheid voor het evangelie.
Als je prachtige voorbeelden daarvan wilt zien kun je de tv-serie van Family-7 met de titel "De Messias van Israël" bekijken. Die staat ook op internet. Ik geniet van deze getuigenissen, waarin we Gods beloften in vervulling zien gaan.
Het is een proces wat op gang is gekomen, de eerste tekenen van wat God in dit hoofdstuk belooft en wat Hij tot voltooiing zal brengen.

[Adinomis]

In hoofdstuk 4 wordt ook weer de aandacht gevestigd op het ontbreken van kennis en liefde van het volk voor zijn God, zoals dat als voorbeeld het geval was in het huwelijk van Hosea en Gomer. Het woord “kennis” heeft betrekking op het “kennen” van elkaar, maar ook op het “bekennen” zoals dat voor een huwelijksrelatie wordt gebruikt. In de bijbel wordt dit woord gebruikt voor het hebben van seksuele omgang tussen beide partners. We zien dit vooral in de Statenvertaling.
Daarom wordt afgoderij ook zo met overspel geassocieerd. Maar waar men op God gericht is zal men ook kennis hebben van Zijn Woord. Dus kennis is in meer opzichten belangrijk voor een goede relatie, zowel binnen een menselijk huwelijk als in het huwelijk van God en Zijn volk. Waar men elkaar liefheeft wil men elkaar ook kennen. Je kunt allerlei religieuze activiteiten hebben, maar het gaat om een vertrouwensrelatie met de Eeuwige. Ze letten niet op het woord van de Here en doen er niet naar.
In hoofdstuk 5 vers 4 zien we dat het volk best religieus was. Ze brengen hun kleinvee en hun runderen om de Here te zoeken. Maar in hoofdstuk 6:6 lezen we:

Want in liefde heb Ik behagen en niet in slachtoffer, in kennis van God en niet in brandoffers.

De priesters worden in dit hoofdstuk verantwoordelijk gesteld. Ze verdienen geld aan de zonden van het volk. Hun eer zal hun schande worden. Je krijgt uit dit hoofdstuk ook de indruk dat deze ontrouw aan God zichtbaar wordt in rituele seksuele hoererij. De dochters bedrijven onrecht en de schoondochters overspel. God zal hen niet straffen voor hun ontrouw (vs.14). De eerste in het geslacht die afwijkt van God wordt verantwoordelijk gesteld. Die hebben zichzelf al afgezonderd met hoeren. Ze bedrinken zich aan wijn, raadplegen afgoden van hout (vs. 12) Wat kan je dan van de kinderen verwachten? Het nageslacht zal wel de gevolgen ondervinden van wat de ouders hebben misdaan.
Zo zit hierin ook een waarschuwing voor ons. Voor de leiders in onze kerken en voor de ouders die kinderen moeten opvoeden. Laten we ons vooral erop focussen om God steeds beter te leren kennen en Hem lief te hebben. Zonder liefdesrelatie gaat het mis. Wat een verantwoordelijkheid hebben we.
Een volk dat geen inzicht heeft komt ten val, staat er in vers 14. Dat heeft Israël aan den lijve ondervonden. En dat zullen ook de kerken uit de heidenen ondervinden waar Gods Woord niet meer onversneden klinkt en de liefde tot God verdwenen is.

[Sanne]

Waar men elkaar liefheeft wil men elkaar ook kennen. Je kunt allerlei religieuze activiteiten hebben, maar het gaat om een vertrouwensrelatie met de Eeuwige. Ze letten niet op het woord van de Here en doen er niet naar.
In hoofdstuk 5 vers 4 zien we dat het volk best religieus was. Ze brengen hun kleinvee en hun runderen om de Here te zoeken. Maar in hoofdstuk 6:6 lezen we:

Want in liefde heb Ik behagen en niet in slachtoffer, in kennis van God en niet in brandoffers.

Er zitten inderdaad ernstige lessen in dit gedeelte van Hosea. Ook bij het christen zijn, hoort het brengen van offers. - Zie bijvoorbeeld Hebr.13:15. Maar elke christen zou zich moeten afvragen: is het slechts een leeg ritueel geworden? En als je een zondig leven leidt, dan zou je een vergissing begaan als je denkt dat je dit zou kunnen compenseren door het brengen van veel offers. Het gaat inderdaad om de liefde. Als we God liefhebben, dan doen we graag wat hij vraagt. Pas dan zijn onze offers als een "liefelijke geur" voor God. - zie Ex.29:18, Fil.4:18.

[Adinomis]

Er zitten inderdaad ernstige lessen in dit gedeelte van Hosea. Ook bij het christen zijn, hoort het brengen van offers. - Zie bijvoorbeeld Hebr.13:15. Maar elke christen zou zich moeten afvragen: is het slechts een leeg ritueel geworden? En als je een zondig leven leidt, dan zou je een vergissing begaan als je denkt dat je dit zou kunnen compenseren door het brengen van veel offers. Het gaat inderdaad om de liefde. Als we God liefhebben, dan doen we graag wat hij vraagt. Pas dan zijn onze offers als een "liefelijke geur" voor God. - zie Ex.29:18, Fil.4:18.

Dat heb je mooi gezegd Sanne. Het hele volk was afgegleden naar afgoderij en hoererij. God kon zo geen offers van hen aannemen, temeer omdat ook de priesters verontreinigd waren. Het doet denken aan de zonen van Eli: Hofni en Pinehas. Vers 8 van Hosea 4 zegt: Van de zonde van mijn volk eten zij..... en het wordt: zo priester zo volk. Vs. 10.... ze hebben nagelaten de Here te vereren. Net zo als het in de dagen van Hofni en Pinehas fout ging, gaat het ook hier fout.
Men bepaalde zelf wel hoe je kunt geloven en hield zich niet aan Gods Woord. Herkennen we dat vandaag ook niet om ons heen? Men koos zelf de plaats voor de religieuze handelingen. Uiterlijke ijver en valse godsdienst. Het klinkt intelligent om je spirituele bewustzijn tot ontwikkeling te brengen en je daarin te wenden tot allerlei geesten naar eigen keuze. Maar een dergelijke manier van "godsdienst" bedrijven, een "geloofsgesprek" op basis van valse godsdienst, zal blijken een strik te zijn. Johannes schrijft aan het eind van zijn eerste brief: "kinderkens, wacht u voor de afgoden." En het vierde hoofdstuk van Hosea eindigt met "zij zullen beschaamd uitkomen met hun offers". Laten we daarom nuchter en waakzaam zijn om niet in dezelfde fout te vervallen. Het gaat zo gemakkelijk: meegaan met de massa. Durf alleen te staan en uit te komen voor het vleesgeworden Woord van God, die Zich openbaart in de Bijbel en het in ons hart werkt door de Heilige Geest. Mits wij daarvoor open staan!

[ineke-kitty]

Er zitten inderdaad ernstige lessen in dit gedeelte van Hosea. Ook bij het christen zijn, hoort het brengen van offers. - Zie bijvoorbeeld Hebr.13:15. Maar elke christen zou zich moeten afvragen: is het slechts een leeg ritueel geworden? En als je een zondig leven leidt, dan zou je een vergissing begaan als je denkt dat je dit zou kunnen compenseren door het brengen van veel offers. Het gaat inderdaad om de liefde. Als we God liefhebben, dan doen we graag wat hij vraagt. Pas dan zijn onze offers als een "liefelijke geur" voor God. - zie Ex.29:18, Fil.4:18.

Dat heb je mooi gezegd Sanne. Het hele volk was afgegleden naar afgoderij en hoererij. God kon zo geen offers van hen aannemen, temeer omdat ook de priesters verontreinigd waren. Het doet denken aan de zonen van Eli: Hofni en Pinehas. Vers 8 van Hosea 4 zegt: Van de zonde van mijn volk eten zij..... en het wordt: zo priester zo volk. Vs. 10.... ze hebben nagelaten de Here te vereren. Net zo als het in de dagen van Hofni en Pinehas fout ging, gaat het ook hier fout.
Men bepaalde zelf wel hoe je kunt geloven en hield zich niet aan Gods Woord. Herkennen we dat vandaag ook niet om ons heen? Men koos zelf de plaats voor de religieuze handelingen. Uiterlijke ijver en valse godsdienst. Het klinkt intelligent om je spirituele bewustzijn tot ontwikkeling te brengen en je daarin te wenden tot allerlei geesten naar eigen keuze. Maar een dergelijke manier van "godsdienst" bedrijven, een "geloofsgesprek" op basis van valse godsdienst, zal blijken een strik te zijn. Johannes schrijft aan het eind van zijn eerste brief: "kinderkens, wacht u voor de afgoden." En het vierde hoofdstuk van Hosea eindigt met "zij zullen beschaamd uitkomen met hun offers". Laten we daarom nuchter en waakzaam zijn om niet in dezelfde fout te vervallen. Het gaat zo gemakkelijk: meegaan met de massa. Durf alleen te staan en uit te komen voor het vleesgeworden Woord van God, die Zich openbaart in de Bijbel en het in ons hart werkt door de Heilige Geest. Mits wij daarvoor open staan!

Je zegt: " het gaat zo gemakkelijk: meegaan met de massa.

Dat geldt misschien voor veel mensen, maar niet voor mij persoonlijk. Ik sta inderdaad alleen voor het vleesgeworden Woord van God, die Zich openbaart in de Bijbel, en Hij alleen werkt in mijn hart door de Heilige Geest.
Of "men" daar voor openstaat, is nog maar de vraag.

[Adinomis]

Je zegt: " het gaat zo gemakkelijk: meegaan met de massa.

Dat geldt misschien voor veel mensen, maar niet voor mij persoonlijk. Ik sta inderdaad alleen voor het vleesgeworden Woord van God, die Zich openbaart in de Bijbel, en Hij alleen werkt in mijn hart door de Heilige Geest.
Of "men" daar voor openstaat, is nog maar de vraag.

Het gaat ook niet over ons "ik" in dit onderwerp. Van zulke uitspraken krijgt de lezer weer het gevoel dat heel veel mensen verkeerd zitten maar dat het bij jou wel goed zit. Je ziet om je heen toch hoe men zo gauw afglijdt. Het vertrouwen moest bij jou toch ook eerst groeien? Jij bent al langer een gelovige (net als ik) en hebt daarin - uit pure genade - een positie ingenomen. Maar je hebt ook een andere tijd gekend. Ik citeer je even:

Ik heb het geloof in God ook van jongs af aan meegekregen. Ik "geloofde" wel in God, maar had geen persoonlijke relatie met Hem, in de zin van dat ik de Here Jezus Christus als mijn persoonlijke Heiland en Verlosser had aangenomen.
Dat is pas veel later in mijn leven gebeurd, toen ik, zoals de Bijbel dat zegt, tot bekering ben gekomen.
Vanaf dat moment kreeg ik pas vertrouwen in Hem.

In Hosea laat God ook weten dat het om het "kennen" van God gaat. Je zou het "bekennen, vertrouwen, doorgronden of relatie" moeten noemen. Pas als dat aan de orde is zal er een standvastige geest komen.
Ik wil er vanuit gaan dat we niet onszelf aanprijzen, maar dat we Gods goedheid, liefde en rechtvaardigheid benadrukken. Ook jij en ik zijn uit de duisternis getrokken naar het Licht! Geen verdienste, maar pure genade.

Psalm 115:1 Niet ons, o HEERE! niet ons, maar Uw Naam geef eer, om Uwer goedertierenheid, om Uwer waarheid wil.