Hosea

[Gaitema]

De woorden van Hosea 11 heeft me al eens eerder geraakt.
De verzen 10 en 11 kan ik me zo levendig voorstellen.

Ik zie het zo voor me. God die kijkt als onze Vader naar Zijn kinderen en helemaal geen kwaad van zin is en alleen maar liefde wil geven. Met haast wanhoop kijkt Hij naar wat ervan geworden is. Wat moet Ik toch doen?
Ik kan maar één ding doen. Ik ga even toneel spelen om hen bij de les te krijgen. Stampen met Mijn voeten en brullen als een leeuw!
Dan krijg ik ze weer in het gareel. Zoals de juffen op school de kinderen moeten corrigeren die niet bij de les wil blijven en de grenzen opzoeken. Zoals een ouder zijn kind terecht wijst als het kattenkwaad uithaalt. Het is niet dat Ik werkelijk mijn controle verlies of uit mijn slof schiet. het is niet dat ik ontplof van woede en niet meer in verstandverbijstering en verdriet weet wat ik doe. Ik ben geen gebeten hond dat alleen nog maar van zich af kan snauwen. Nee, ik doe dit om Mijn kinderen weer bij de les te krijgen, want anders helpt het niet.
Maar het raakt me met haast wanhoop als Ik zie wat voor ellende mijn kinderen doorstaan. Daarom doe Ik dit, om het te stoppen.

En zie, nu komen ze weer bij Mij. Mijn lieve kinderen. Zo ken Ik ze weer, zo zijn ze echt en zo heb Ik ze op de wereld gezet.
Ja, zo zie ik weer wie ze zijn, mijn oogappels! We zullen weer samen zijn en alles heerlijk delen. Nooit meer zal er ellende zijn.
Mijn Liefde kan ik met hen delen en Ik weet dan: "ze hebben Mij lief"

Ik zal niet meer terug denken aan hun jeugd. Ik wil er niet meer aan denken. Wat geweest is hebben we gehad.
Wij zijn nu weer één gezin

Heerlijk! Zo is onze God! Hij is PA! Wel immens groot. PPPPPAAAAA van het heelal.

[Adinomis]

Inderdaad Gait, jij proeft de liefde van God voor Zijn volk daarin. Het is precies zo als met de verloren zoon.
De vader laat hem gaan. Houdt hem niet tegen. Maar weet welke verschrikkelijke gevolgen dat zal hebben. Maar van die gevolgen leert de zoon.
Als hij dan terugkomt is hij door schade en schande wijs geworden en houdt hij meer van de Vader dan ooit tevoren.
In Hosea wordt Israël door God ook een zoon genoemd. [Hosea 1:11 en ook ook (andersom ) Hosea 11:1]

[Gaitema]

Dat is weer zo'n bijzonder iets. 11:1 en 1:11
God denkt ook overal aan
De middelste zin van de zonvloedverhaal is ook zo iets als dat God aan Noach en zijn gezin dacht.

[Adinomis]

Hosea 12.
De reden dat ik dit topic opende was dat ik eigenlijk nooit zo intensief met dit bijbelboek was bezig geweest. De aaneenschakeling van klachten over het tienstammenrijk maakt het er ook niet aantrekkelijker op om ermee bezig te zijn. Maar nu dwing ik mezelf ertoe dit door te nemen. En ik moet zeggen dat ik tussen al die jammerklachten door steeds weer de liefde van God voor Zijn volk proef. Eigenlijk is dat het ergste van alles, dat men God op het hart trapt. Dat Zijn liefde niet beantwoord wordt. En ook dit is ons ten voorbeeld geschreven (1 Kor. 10:6). Want onze christenheid is niet anders. Ineke-Kitty schreef zo treffend in het Judas topic dat we leven in een eindtijdmaatschappij waarin ieder voor zichzelf een eigen god in elkaar knutselt door de waarheid te verdraaien. Dat zie ik helaas ook vaak in ons geloofsforum. Dat doet onze God verdriet. Onze generatie is niet anders dan Efraïm in het tienstammenrijk.
In een ander verband kwam ik de tekst tegen uit Jeremia 31:20 (NBG)

Is Efraim Mij een lievelingszoon, een troetelkind, dat Ik, zo vaak als Ik van hem spreek, gedurig weder aan hem denken moet? Daarom is mijn binnenste over hem ontroerd, Ik zal Mij zeker over hem ontfermen, luidt het woord des Heren.

In Hosea 12:4 NBG staat dat Jacob zijn broeder (Ezau) in de moederschoot heeft bedrogen. Kan een ongeboren kind een ander bedriegen? Waarschijnlijk is deze vertaling niet terecht. De Statenvertaling zegt het zo: “In moeders buik hield hij zijn broeder bij de verzenen”. De Naardense Bijbelvertaling zegt het zo: “In de buik lichtte hij zijn broer de hiel. “
Ook is ons altijd verteld dat de naam Jacob “bedrieger” betekent. Maar ook daarover heeft men tegenwoordig een ander inzicht. Een mooie uitleg daarover is op deze site te lezen.

Maar wat doet dit voorbeeld van Jacob in het geheel van Hosea? Ja, Jacob had Ezau bedrogen en in vers 1 lezen we dat Efraïm God omringde met leugen. God heeft met Jacob geworsteld en God worstelt ook met Efraïm. Efraïm wendde zich af van YHWH, maar Juda erkende God nog wel, maar gedroeg zich bandeloos tegenover Hem. Na de worsteling met Jakob kreeg hij de naam Israël en zei God tot hem: “Ik ben God de Almachtige”. Jakob moest de afgoden weg doen. Dat moet Efraïm ook. In vers 7 NBG roept Hosea het volk weer op: Gij dan, keer tot uw God terug, bewaar liefde en recht en wacht bestendig op uw God.

In vers 9 praat Efraïm zichzelf goed. Ze zijn rijk geworden en gezegend. Dus ze hebben niet gezondigd. Maar godsvrucht is niet af te meten aan uiterlijke welvaart.Die welvaart hadden ze inderdaad aan God te danken, maar die zouden ze spoedig verliezen. In Hosea 2:7 lazen we dat ze hun “minnaars” danken voor het goede dat God gaf. Dan zegt God:

Hosea 2:8 Zij echter beseft niet, dat Ik het ben, die haar het koren, de most en de olie heb gegeven, die haar het zilver rijkelijk geschonken heb en het goud, dat zij voor de Baal gebruikt hebben. (NBG)

Die olie wordt naar Egypte gebracht.(Hosea 12 vers 2) En blijkbaar was dat niet Gods bedoeling.

Toch bevat ook dit hoofdstuk weer een belofte van God en met dat uitzicht wil ik afsluiten:

Maar Ik ben de Here, uw God, van het land Egypte af. Ik zal u weer doen wonen in tenten als in de dagen der samenkomst. (NBG)

[Sanne]

Jacob had Ezau bedrogen

Ezau vond inderdaad dat hij was bedrogen door zijn broer, zoals staat in Gen.27:34-37. Maar in Gen.25:23 was aan Rebekka gezegd, toen ze nog zwanger was, dat de oudste de jongste zou gaan dienen. Zij wist dus dat Jakob recht had op het eerstgeboorterecht. Wat Rebekka en Jakob hadden bedacht, wordt niet veroordeeld. Er kwam daardoor aan het licht wat er in Ezau's hart omging. Hij had geen waardering voor heilige zaken of was "onverschillig" - Hebr.12:16. En hier geeft Paulus er meteen een les voor ons bij.

[Adinomis]

Jacob had Ezau bedrogen

Ezau vond inderdaad dat hij was bedrogen door zijn broer, zoals staat in Gen.27:34-37. Maar in Gen.25:23 was aan Rebekka gezegd, toen ze nog zwanger was, dat de oudste de jongste zou gaan dienen. Zij wist dus dat Jakob recht had op het eerstgeboorterecht. Wat Rebekka en Jakob hadden bedacht, wordt niet veroordeeld. Er kwam daardoor aan het licht wat er in Ezau's hart omging. Hij had geen waardering voor heilige zaken of was "onverschillig" - Hebr.12:16. En hier geeft Paulus er meteen een les voor ons bij.

Deze tekst uit Hebreeën 12:16 is een mooie aanvulling!

Laat niemand een hoereerder zijn, of onverschillig als Esau, die voor een spijze zijn eerstgeboorterecht verkocht. (NBG)

In de NBV staat: .... het heilige zozeer minacht als Esau, die voor één enkel bord eten zijn eerstgeboorterecht verkocht.

Ja het is zaak om zorgvuldig om te gaan met Gods wil voor ons leven. En wat had Ezau later een spijt van wat hij gedaan had.

[Sanne]

En wat had Ezau later een spijt van wat hij gedaan had.

De vraag is alleen of hij veel verdriet had om het verlies of dat hij echt spijt had van zijn houding. In Hebreeën 12:17 staat dat Ezau geen plaats vond voor berouw. Hij zocht naar een verandering van houding bij zijn vader. Gen.27:34.
Ook Paulus spreekt er over dat je op verschillende manieren spijt kunt hebben. - Zie 2 Kor.7:10. Iemand die oprecht spijt heeft, heeft berouw over zijn verkeerde houding of manier van doen en zal zijn best gaan doen om weer naar Gods wil te leven. Maar er bestaat ook "de droefheid der wereld"; spijt over de gevolgen van de zonde of straf en niet over de beschadigde relatie met God.
In Hosea 7:14-16 vinden we daar ook zo'n voorbeeld van. Het volk was wel aan het jammeren, maar ze wordt toch vergeleken met een "slappe boog". Een slappe boog treft nooit het doel.

[Adinomis]

En wat had Ezau later een spijt van wat hij gedaan had.

De vraag is alleen of hij veel verdriet had om het verlies of dat hij echt spijt had van zijn houding. In Hebreeën 12:17 staat dat Ezau geen plaats vond voor berouw. Hij zocht naar een verandering van houding bij zijn vader. Gen.27:34.
Ook Paulus spreekt er over dat je op verschillende manieren spijt kunt hebben. - Zie 2 Kor.7:10. Iemand die oprecht spijt heeft, heeft berouw over zijn verkeerde houding of manier van doen en zal zijn best gaan doen om weer naar Gods wil te leven. Maar er bestaat ook "de droefheid der wereld"; spijt over de gevolgen van de zonde of straf en niet over de beschadigde relatie met God.
In Hosea 7:14-16 vinden we daar ook zo'n voorbeeld van. Het volk was wel aan het jammeren, maar ze wordt toch vergeleken met een "slappe boog". Een slappe boog treft nooit het doel.

Mee eens. Ook van Saul weten we dat hij spijt had en erkende dat hij gezondigd had. Maar God kan wel onderscheiden of iets werkelijk uit het hart komt. Uit het verhaal van Saul blijkt dat zijn spijt voortkwam uit de angst om af te gaan, gezichtsverlies voor zijn onderdanen. (1 Samuel 15:30). Dat was geen zuivere schuldbelijdenis van het hart en werd ook niet door God geaccepteerd.

NBG
2 Kor. 7:10 Want de droefheid naar Gods wil brengt onberouwelijke inkeer tot heil, maar de droefheid der wereld brengt de dood.

[Gaitema]

Ik heb het Handboek bij de Bijbel erbij gepakt en daarin lees ik ook dat de mensen toen spotten met de profeten van die tijd en dat God hen er aan herinnert dat God door een profeet Mozus de natie heeft laten ontstaan. Nu moeten ze leren hun trotse ontafhankelijkheid en vertrouwen op vreemde machten te vergeten.

Zo kunnen wij ons ook wel eens opstellen. Als trots onafhankelijk en meer vertrouwen hebben in het aardse systeem,
maar ook wij zijn heel afhankelijk van God.

[Adinomis]

Ik heb het Handboek bij de Bijbel erbij gepakt en daarin lees ik ook dat de mensen toen spotten met de profeten van die tijd en dat God hen er aan herinnert dat God door een profeet Mozus de natie heeft laten ontstaan. Nu moeten ze leren hun trotse ontafhankelijkheid en vertrouwen op vreemde machten te vergeten.

Ja, en dat moeten ze in deze tijd ook leren. Alle moeilijkheden moeten ertoe leiden dat Israël alleen op YHWH vertrouwt.
Steun van Amerika en Verenigde Naties is te vergelijken met wat het eerste testament noemt; "de rietstaf van Egypte".

Zo kunnen wij ons ook wel eens opstellen. Als trots onafhankelijk en meer vertrouwen hebben in het aardse systeem,
maar ook wij zijn heel afhankelijk van God.

Dat geldt inderdaad ook v oor ons, de gelovigen uit de heidenen. Dat ligt de mens niet zo. We hebben liefst zelf de regie.
Maar God leert het degenen die hun vertrouwen op Hem stellen.

[Gaitema]

Wat ik hierin zie is dat dit ook voor de westerse landen voor een groot deel opgaat, vanwege hun christelijke wortels.
Het is toch opvallend dat het vooral de christelijke landen zijn die in de wereld tot de grootste machten zijn uitgegroeid.
De Islam kwam Europa wel binnen, maar is er ook weer netjes uitgezet. Al zaten ze op het hoogtepunt al in Frankrijk vanuit het Ottomaanse rijk en de Moren in haast heel Spanje. Deze westerse landen brachten het christendom over de hele wereld en het bloeide op tot de meest machtige landen ter wereld. De VS en de Europese landen.
Echter met het verval van het christelijke geloof zal je ook zien dat God de zegen zal terugtrekken.
Hoelang kunnen deze landen nog het verschil maken tegen over de andere grootmachten?
God gebruikte bijvoorbeeld Groot Brittannië en de VS om de joden naar hun geboortegrond terug te laten keren.
Maar tijden veranderen. De westerse wereld seculariseert en straks zullen daardoor de machtsverhoudingen veranderen.
Echter is God luist iemand die graag met een bedenkelijke kleine kudde, een heel leger weet te weerstaan.
Egypte kon het niet winnen. Het midden oosten brand er zijn vingers aan.

[Adinomis]

Wat ik hierin zie is dat dit ook voor de westerse landen voor een groot deel opgaat, vanwege hun christelijke wortels.
Het is toch opvallend dat het vooral de christelijke landen zijn die in de wereld tot de grootste machten zijn uitgegroeid.
De Islam kwam Europa wel binnen, maar is er ook weer netjes uitgezet. Al zaten ze op het hoogtepunt al in Frankrijk vanuit het Ottomaanse rijk en de Moren in haast heel Spanje. Deze westerse landen brachten het christendom over de hele wereld en het bloeide op tot de meest machtige landen ter wereld. De VS en de Europese landen.
Echter met het verval van het christelijke geloof zal je ook zien dat God de zegen zal terugtrekken.

Ik geloof ook zeker dat God zijn geeft aan landen die met Hem rekening houden. In Math. 25:31-46 vindt er ook een oordeel plaats met betrekking tot naties/landen van de wereld.
Daarbij is het criterium "wat heb je gedaan voor Mijn minste broeders?" Wat hebben mensen gedaan met de broeders van de Koning?
Dat oordeel is ook geprofeteerd in Joël 3:2 NBG "zal Ik alle volken verzamelen en afvoeren naar het dal van Josafat, en Ik zal aldaar met hen in het gericht treden ter oorzake van mijn volk en van mijn erfdeel Israël,"

God gebruikte bijvoorbeeld Groot Brittannië en de VS om de joden naar hun geboortegrond terug te laten keren.
Maar tijden veranderen.

Op 2 november 1917 was het minister Balfour die het voorstel in het Gemenebest erdoor kreeg om hun mandaatgebied Palestina - op de Turken veroverd - als een nationaal tehuis aan de Joden toe te wijzen. Dat was prachtig. Maar..... na de tweede wereldoorlog wilden de overlevenden van de Holocaust daar naar toe. Vaak waren hun huizen en eigendommen verwoest of in handen van anderen gekomen. Hun familieleden waren vermoord in gaskamers. Ze kregen geen toestemming om naar het door Engeland beloofde thuisland te gaan. Ze werden opgevangen in overvolle kampen, bijvoorbeeld op Cyprus.
En lees de geschiedenis maar eens van het schip Exodus. De Joden mochten niet van boord om Israël binnen te gaan. Men noemde het "illegaal". Er vielen doden en gewonden en mensen stierven aan boord van honger en uitputting.
Toen de tijd gekomen was om naar het thuisland te gaan, lieten de Britten het afweten, uit angst voor de olieproducerende moslimlanden. Ja, mensen kunnen iets goed bedoelen, maar als het er echt op aan komt.........

De westerse wereld seculariseert en straks zullen daardoor de machtsverhoudingen veranderen.
Echter is God juist iemand die graag met een bedenkelijke kleine kudde, een heel leger weet te weerstaan.
Egypte kon het niet winnen. Het midden oosten brand er zijn vingers aan.

Klopt. De hele wereld zal zijn vingers branden als ze niet vragen: "Here wat wilt U dat we doen zullen".

[Gaitema]

Wel interessant dat je zoveel geschiedenis kent :)
Dank voor je ophelderingen.

[Adinomis]

Hosea 13
Alweer zien we in dit hoofdstuk de worsteling tussen enerzijds het oordeel van God over zijn ontrouwe volk dat niet kan uitblijven en aan de andere kant het hart van YHWH dat van liefde brandt voor het volk dat Hij bevrijd heeft in de woestijn. (vs.5). Maar toen het goed met ze ging (vs. 6) vergaten ze hun Verlosser die zo intens van hen hield.
Wat is in dit verband het gebed veelzeggend dat in Spreuken staat opgetekend:

'Geef mij armoede noch rijkdom, voed mij met het brood mij toebedeeld, opdat ik verzadigd zijnde u niet verloochene en zegge wie is de Here' (Sp 30: 8, 9).

Ook wij kennen het spreekwoord: “Het zijn sterke schouders die de weelde kunnen dragen.”
Toch is alles niet hopeloos. Integendeel. In het hele boek Hosea ontmoeten we een verontwaardigde God, maar zien we ook Zijn liefde om het volk te zegenen, om de beloften aan de vaderen gedaan.
Efraïm was door Jacob gezegend met een rijkere belofte dan zijn broer Manasse, die de oudste zoon van Jozef was, Efraïm is de vertegenwoordiger van de tien stammen. Er is sprake van invloed, men was bang voor hem als hij sprak. (vs.1). Het lijkt erop dat de rijke zegen die hij had ontvangen misbruikt werd en dat hij een valstrik was geworden voor de andere stammen door de Baäl te vereren en te promoten.
Het leven beantwoordt niet meer aan het doel waartoe God Efraïm had geroepen. Wat er van hun zichtbaar is, is vluchtig en vergankelijk: een morgenwolk die verdwijnt, dauw die er maar even is in de morgen en kaf dat wegstuift van de dorstvloer of rook die opstijgt en verdwijnt. (vs.3)

Het is weer het oude liedje. Baäl verdringt de dienst aan YHWH. Zelfs in de huidige Islam zijn banden aan te wijzen die teruggaan op de oude Baäl-verering. Als we denken aan de tijd van Elia, die zo had bewezen dat de Baäl niet te vergelijken was met de almachtige YHWH, toen dat aangetoond werd met vuur aan de hemel…. Toen kon God tegen Elia zeggen:

1 Kon. 19:18 Doch Ik zal in Israel zevenduizend overlaten, alle knieën die zich niet gebogen hebben voor de Baal, en elke mond die hem niet gekust heeft.

Hosea zegt het met harde woorden. Hij spaart het volk niet. Hij spreekt het niet naar de mond. Hij geeft onverbloemd weer hoe God Efraïm beoordeelt. Toch trekt God Zijn hand niet af van het volk, want zoals Paulus zegt in Rom. 11:29 De genadegaven van God zijn onberouwelijk. Als mensen ontrouw zijn, God blijft trouw. (2 Tim.2:13)
In vers 14 volgen dan weer woorden van hoop. Ik citeer hier de Naardense Bijbelvertaling, die ik beter vind dan de NBG51 vertaling die ik hier steeds heb gebruikt. (Ook de Statenvertaling en de Herziene Statenvertaling verwoorden het beter)

Uit de hand van de hel koop ik hen vrij,
uit de dood zal ik hen verlossen,
dood, waar zijn je pestilenties?,
hel, waar is je verderf?-
berouw blijft dan verborgen voor mijn ogen

Deze tekst verwijst dan weer naar het overwinnende offer van Christus, die de dood heeft overwonnen en waarvan Paulus in de Korinthebrief getuigt: 1 Kor. 15: 55 Dood, waar is uw prikkel? Hel, waar is uw overwinning?

[Gaitema]

Al zijn wij ontrouw, Hij blijft trouw, want zichzelf verloochenen kan Hij niet...
Deze Geest zie je ook door Hosea heen. Hij blijft spreken tot Zijn volk, al dan in woede.
Al valt Hij hen aan als een berin waarvan de jongen afgenomen zijn. Al eet Hij hen op als een hongerige leeuw.
Al roept Hij "het is afgelopen met jullie!"
Wie van Zijn volk deze woede ziet en zich na de ellende bekeerd is, zal ook weer door God aangenomen worden.

[Adinomis]

Al zijn wij ontrouw, Hij blijft trouw, want zichzelf verloochenen kan Hij niet...
Deze Geest zie je ook door Hosea heen. Hij blijft spreken tot Zijn volk, al dan in woede.
Al valt Hij hen aan als een berin waarvan de jongen afgenomen zijn. Al eet Hij hen op als een hongerige leeuw.
Al roept Hij "het is afgelopen met jullie!"
Wie van Zijn volk deze woede ziet en zich na de ellende bekeerd is, zal ook weer door God aangenomen worden.

Mooi samengevat!

[Adinomis]

Hosea 14.
Het laatste hoofdstuk van het geschrift van Hosea is nu aan de beurt. Een hoofdstuk dat weer nieuwe hoop en moed geeft. Maar de profeet gaat ook in dit hoofdstuk niet voorbij aan de oorzaak van alle ellende die over Efraïm is gekomen. Die oorzaak is ongehoorzaamheid, weerspannigheid ten opzichte van God. Men wilde zelf bepalen hoe een god er uit moest zien, om zoveel mogelijk voorspoed te ervaren. Vertrouwen op buurlanden in plaats van alleen op God te vertrouwen. Iets van alle tijden en van alle plaatsen en daarom ook een waarschuwing voor ons. Met de lippen kunnen we ons vertrouwen op God uitspreken, maar stiekem toch onze verwachting baseren op menselijke instellingen.

We zien hier in dit hoofdstuk dat het volk zich, na de oproep van Hosea, met oprecht berouw tot God keert. Hosea zegt a.h.w. voor wat ze tegen God moeten zeggen. Ze moeten God vragen om hun zonden weg te nemen en beloven dat ze Hem zullen eren met de vrucht van hun lippen. (vers 2, en in SV en HSV vers 3).

Over dit vers heb ik pas iets bijzonders gelezen. De NBG51 vertaalt: wij bieden als offerstieren de belijdenis onzer lippen. De Statenvertaling heeft het over “varren” en in de kanttekening staat:

Of aldus: Varren, [te weten de varren, of jonge ossen] onzer lippen. Anders: varren [met] onze lippen; alsof zij zeiden: Wij weten wel dat Gij met het slachten en offeren der beesten niet tevreden zijt, daarom zullen wij U offeren de geestelijke offerranden van lof en dankzegging. Zie Ps. 50:14, en Ps. 69:31,32, en Ps. 116:12,13; Hebr. 13:15, enz.

De Naardense Bijbelvertaling heeft het over de “vrucht van de lippen” en de NBG51 zegt: “dan zullen wij betalen met de vruchten van onze lippen!”
Het woord dat in de ons bekende grondtekst gebruikt wordt is פָרִים priem dat “jonge stieren” betekent. Deze tekst wordt in het Jodendom aangevoerd om de lofprijzingen en gebeden aan God aan te bieden in plaats van offerdieren, om de ongerechtigheden weg te nemen, zoals in deze tekst staat. Maar uit vondsten van de 'dode zeerollen' en de 'Septuaginta' blijkt dat, er in deze tekst één Hebreeuwse letter is verschoven, zodat het woord 'offerstieren' niet klopt. Er behoort te staan: 'vrucht [van]'. De Masoretische hedendaagse meest gebruikte vertaling zou daarom grammaticaal niet correct zijn. Dit is natuurlijk heel belangrijk, want de bijbel leert dat er zonder bloedstorting geen vergeving is. (Hebr.9:22). Dit feit is door Joden aan het licht gebracht. Zie deze video.

Het is een mooie belijdenis die vervolgens wordt uitgesproken. Ze beloven nooit meer God te zeggen tegen voorwerpen die met mensenhanden zijn gemaakt.

Wat ze zelf niet konden, gaat God doen. Hij zal hun afkerigheid genezen. Hij zal voor Israël; zijn als de dauw. God vergeeft, reinigt en geneest. Net zo als voor ons is het onverdiende genade. In Psalm 103:9 zegt David van God: “Hij zal niet altijd blijven twisten, nog eeuwig de toorn behouden”. De pracht van Israël zal zijn als van olijfbomen. We zien hier de link met Romeinen 11, waarbij Israël de “edele olijf” wordt genoemd. De boom zal heerlijk geuren, De mensen zullen in de schaduw van de boom zitten. Er zijn beloften voor koren en wijn, de landbouw zal gedijen. In vers 8 (9) staat een opmerkelijke zin: ”Door Mij is bij u vrucht te vinden”.
Dat geldt voor zowel de Israëlieten als voor de gelovigen uit de heidenen. Alleen God kan in ons, door Zijn Geest, bewerken dat we vrucht dragen. Het is allemaal Zijn werk, Zijn liefde voor ons.

Eigenlijk lezen we hier een soort samenspraak:

Efraïm zal zeggen: Wat heb ik nog met de afgoden te maken?
YHWH: Ik heb je verhoord en Ik zal naar je omzien!
Efraïm juicht: Ik zal voor Hem zijn als een groenende dennenboom.
YHWH: door Mij is bij u vrucht te vinden.

Ik wil besluiten met de tekst (HSV) aan het eind van dit hoofdstuk. Hierin wordt een vraag aan ons gesteld. Het is goed om onszelf die vraag te stellen en verwonderd te zijn over Gods liefdevolle ontferming maar ook over Zijn rechtvaardigheid, die het niet met onze zonde op een akkoordje gooit. Het kwaad moet worden uitgebannen. Alleen in gehoorzaamheid en in dienende liefde voor God is ons geluk gelegen.

Wie is zo wijs, dat hij deze dingen begrijpt, en zo verstandig dat hij ze kent?
De wegen van YHWH zijn immers recht,
De rechtvaardigen zullen daarop wandelen,
maar de overtreders zullen erop struikelen.

[Gaitema]

Mooie afronding van Hosea.
Afgoden maken naar onze eigen behoeften. Dat vat het mooi samen.
In deze tijd zie je ook vaak dat mensen zich een beeld van God vormen, zoals ze het zelf graag zien.
Wie oprecht naar God zoekt zal daar geen genoegen mee nemen. Je wilt de ware God leren kennen, die je dan maar uitdaagd om ook de dingen te doen, die net even verder gaan dan dat we vanuit onze gewoonte zouden doen. Een God die wakker schud en ons transformeerde tot een beter mens.
Iemand zei eens tegen me dat ik naar de kerk moest gaan, omdat ik er een beter mens van wordt.
Dat zal het nut moeten zijn. God niet alleen prijzen, maar er ook door een beter mens worden.
Dan worden de woorden echte vruchten