Mijn opa ook en dat was geen gevolg van zelfhaat, maar van ernstige depressiviteit en als je daar geen ervaring mee hebt, kun je het beste niet de deskundige uit gaan hangen. Depressie en angststoornissen zijn ernstige ziekten ,waar inmiddels gelukkig meer en beter zicht op is.Gaitema schreef:Mijn opa heeft zelfmoord gepleegd, en de gevolgen daarvan waren rampzalig.
Ik zie het simpel zo dat moord is moord. We moeten niet voor God gaan spelen en iemands leven beëindigen. Zelfmoord is ook doden, anders was het geen moord en ik heb ontdekt dat demonen aanzetten tot zelfmoord. Het is het einde van zelfhaat..
Jammer dat je niet ziet dat een Christen is gevrijwaard van welke straf danook. Wij zijn niet onder de toorn, de schuld is van ons afgewend, de schuld ligt onder het bloed van Jezus.Wat straf betreft laat ik het aan God over.. Mijn opa was ook een christen.. Dus ik hoop er het beste ervan.
Als het gaat om wat de Here Jezus bedoelt kunnen we het beste Zijn woorden citeren, dan die uit allerlei boeken of van internet.Maar goed, daar gaat het hier niet om en leidt af van waar het hier om gaat, namelijk dat Satan zichzelf zou bestrijden, als hij demonen andere demonen zou laten uitdrijven en daar doelde Jezus naar mijn inziens op. Het gaat er hier om wat Jezus bedoeld, niet om de woordenkeus om dat te beschrijven.
Als je uit een boek citeert, behoor je de bron te noemen en je hebt zelf gezegd dat het door een theoloog is geschreven en of er onderscheid is tussen theologen? Dat denk ik wel. Er zijn er die totaal niet in de Opstanding van Jezus Christus geloven of in Zijn vleeswording. Dus ik heb van dezulken geen hoge mijter op.Wilsophie: ik zou het prettig vinden als je niet steeds zo negatief benadrukt dat het boek waar ik uit citeer door een theoloog geschreven is. Ik maak geen onderscheid tussen theologen en zij die dat niet zijn. Ik kijk gewoon puur naar wat deze man schrijft en probeer dat te begrijpen. Het zijn gewoon zijn woorden en ik begrijp wat hij bedoeld. Zoals hij dat bedoeld heeft hij naar mijn inziens gelijk..
Ik weet niet of hij gelijk heeft.
Ligt dat aan mijn begrip of aan jouw uitleg?Verder begrijp je mijn woorden half.
Gods hulp aannemen daar versta jij dus onder dat je Zijn uitgestoken hand aanvaart? Wel dan ben je een kind van God want Hij zal je keuze altijd beantwoorden met wedergeboorte. Wat Farizeeërs betreft is het woord helpen niet op zijn plaats, zij zochten Hem te doden, staat er in deze hoofdstukken dus van bekering is totaal geen sprake, bovendien is bekering pas aan de orden na de opstanding van Christus, want voordien was wedergeboorte niet mogelijk. Het gaat onder het oude verbond om geloof en men wordt op grond van geloof gerechtvaardigd, het is belangrijk om die begrippen duidelijk uit elkaar te houden zodat de ander kan begrijpen wat er bedoeld wordt.Gods hulp aannemen gaat in dit verband om het aannemen van Jezus in je leven of een leven zonder God te willen leven. Wie Jezus niet wil aannemen in zijn leven, kan geen redding van God ontvangen. De farizeeën wilden zich niet door Jezus laten helpen en wilden inderdaad zich niet bekeren.
Maar op kleiner schaal is het inderdaad zo dat ook christenen niet altijd Gods hulp aanvaarden en daardoor kan God hen ook niet altijd helpen. Christenen kunnen vastroesten in hun eigen gelijk of het gelijk van wat hen geleerd is. Ze kunnen vast zitten in negatieve ervaringen of teveel van zichzelf verwachten.. Echter is dat wel te vergeven. Iedere christen worstelt daarmee.
Op kleine schaal aanvaarden christenen niet altijd Gods hulp? Dat weet ik niet. Ik kan daar niet over oordelen. En met vergeven heeft dat weinig te maken, voor een Christen, dus een kind van God, zijn alle zonden al vergeven. Waarom geloof je dat niet? Iedere Christen worstelt waarmee? Ik kan niet beoordelen waar iedere Christen mee worstelt, dat zoekt men maar zelf uit in zijn of haar relatie met de Heere Jezus Christus. De Bijbel geeft meer dan genoeg aanwijzingen, lijkt mij.
Ik begrijp de eerste zin nog steeds niet. Saulus is een voorbeeld van iemand die onder de wet leefde en op grond van de Joodse wet de Christenen vervolgde.Dat het een momentopname is in mijn ogen, bedoel ik mee dat een mens zich kan bekeren.
Saulus streed ook eerst tegen God (onbewust), maar toen Jezus zich aan hem openbaarde bekeerde hij zich direct. Onbewust was hij dus ongelovig naar Jezus toe en dacht daarmee God van dienst te zijn. Iemand die dus Jezus bestrijdt, hoeft dat nog niet altijd bij volle bewustzijn te doen.
Het kan zijn dat het te maken heeft met hoe hij in het leven is komen te staan. Saulus als jood en farizeeër zat gewoon helemaal in zijn farizeeër zijn vast gebakken. Echter kan God pas vergeven, als die gene om wie het gaat zich tot God bekeerd, zoals Saulus ook moest bekeren en vanaf zijn bekering Paulus werd genoemd.
Hij meende dat Hij God daarmee diende. Saulus was een hoog geleerde man die zat aan de voeten van de grote leermeester Gamaliël, Saulus is een beeld van het Jodendom. Hij was geen ongelovige. En iemand die Jezus bestrijdt doet dat onbewust? Dat geloof ik niet. Strijd is een actieve bezigheid dus men weet duvels goed dat men de Allerhoogste bestrijdt, dat wist satan ook. Je kunt je nooit verschuilen achter ; "Ich habe es nicht gewusst".
Saulus als beeld van de wet, evenals Saul werd een Paulus omdat hij een kleintje was, evenals David. Paulus kon zich bekeren omdat het nà de opstanding was en hij werd dus van Godswege wedergeboren.
