Welke werkelijkheid willen we?

[Wim Nusselder]

Hoi Sanne,

Zelf probeer ik gewoon anderen te behandelen zoals ik zelf behandeld zou willen worden. En dan maakt het mij niet uit welk land iemand komt en welk geloof iemand heeft. En verder probeer ik mensen te troosten met wat mij troost geeft.

Dat lijkt me goed te combineren met wat ik schreef:

Ik wil niet leven in een wereld doorsneden door muren en gekenmerkt door machtsstrijd, 'mijn land eerst' en de beste willen zijn ten koste van anderen.
Ik leef in een wereld waarin vertrouwen en altruïsme de toon zet en de basis vormt voor hoop.

Ook jij gaat er dus niet van uit dat er muren zijn en moeten zijn tussen jou en anderen op het terrein dat voor jou van belang is: hoe we elkaar behandelen en waarin we elkaar tot steun willen zijn.

Met v&Vriendengroet,

Wim

[Zolderworm]

Ik wil niet leven in een wereld doorsneden door muren en gekenmerkt door machtsstrijd, 'mijn land eerst' en de beste willen zijn ten koste van anderen.

Nee, maar zo gaat het al pakweg 10.000 jaar. Ik denk dat het een illusie is om te geloven dat dit in deze tijd "zomaar" kan veranderen. Het gaat om iets dat ingebakken zit in de mens. Daarom zal het nooit veranderen, zolang er geen innerlijke transformatie van de mens plaatsvindt. Om het wat Zolderwormiaans te zeggen: waarbij hij wordt losgekoppeld van de instincten van de homo sapiens. Want ik denk dat onze instinctiviteit de oorzaak is van de ellendige situatie op de wereld.

[Wim Nusselder]

Ik wil niet leven in een wereld doorsneden door muren en gekenmerkt door machtsstrijd, 'mijn land eerst' en de beste willen zijn ten koste van anderen.

Het gaat om iets dat ingebakken zit in de mens. Daarom zal het nooit veranderen, zolang er geen innerlijke transformatie van de mens plaatsvindt. Om het wat Zolderwormiaans te zeggen: waarbij hij wordt losgekoppeld van de instincten van de homo sapiens. Want ik denk dat onze instinctiviteit de oorzaak is van de ellendige situatie op de wereld.

Ja, maar de mens heeft naast instincten en sociale reflexen (die niet biologisch, maar in duizenden jaren oude sociale instituties verankerd zijn) ook 'agency', het vermogen om te willen en op grond daarvan te handelen, en spiritualiteit, het vermogen om zich te verbinden met iets dat haar/hemzelf overstijgt (desnoods fictief, dat 'hogere' daarbij in het leven roepend).
Gebruik maken van die 'agency' en van die spiritualiteit, al hebben we daarmee maar greep op een klein percentage van ons gedrag, vereist geen innerlijke transformatie, maar het tijdelijk onderdrukken van die instincten en reflexen.
Dat kunnen we samen; dat heet beschaving, socialisatie en idealisme.
In nog beperktere mate kunnen we dat ook individueel, soms even.
Dat maakt innerlijke transformatie niet minder wenselijk, maar dat gaat inderdaad nog even duren.

Leven in die andere werkelijkheid -beschaafd, sociaal, ideaal, geïnspireerd- kunnen we als gewone stervelingen slechts tijdelijk en fragmentarisch, maar het kan wel en als je het meegemaakt hebt kun je leven in de verwachting dat het opnieuw kan, dat die andere werkelijkheid in zekere zin al bestaat.
Als je die verwachting, die hoop, dat realisme (!) in anderen herkent, kun je elkaar daarin ondersteunen.
Wie dat in woorden weet te vangen, het -hoe onvolkomen ook- herkenbaar weet te maken voor anderen, vaak in poëtische, metaforische, paradoxale, de gewone logica doorbrekende vorm, helpt anderen ook het onmogelijke te realiseren, soms even.

Ik heb het leuke gesprek tussen jou en peda dat doorging over die innerlijke transformatie afgesplitst.
Ik heb Tin en Trajecto gevraagd om het in "Levensbeschouwing" te plaatsen, waar het denk ik beter tot zijn recht komt.

Met v&Vriendengroet,

Wim

[Zolderworm]

Ik wil niet leven in een wereld doorsneden door muren en gekenmerkt door machtsstrijd, 'mijn land eerst' en de beste willen zijn ten koste van anderen.

Het gaat om iets dat ingebakken zit in de mens. Daarom zal het nooit veranderen, zolang er geen innerlijke transformatie van de mens plaatsvindt. Om het wat Zolderwormiaans te zeggen: waarbij hij wordt losgekoppeld van de instincten van de homo sapiens. Want ik denk dat onze instinctiviteit de oorzaak is van de ellendige situatie op de wereld.

Ja, maar de mens heeft naast instincten en sociale reflexen (die niet biologisch, maar in duizenden jaren oude sociale instituties verankerd zijn) ook 'agency', het vermogen om te willen en op grond daarvan te handelen, en spiritualiteit, het vermogen om zich te verbinden met iets dat haar/hemzelf overstijgt (desnoods fictief, dat 'hogere' daarbij in het leven roepend).
Gebruik maken van die 'agency' en van die spiritualiteit, al hebben we daarmee maar greep op een klein percentage van ons gedrag, vereist geen innerlijke transformatie, maar het tijdelijk onderdrukken van die instincten en reflexen.
Dat kunnen we samen; dat heet beschaving, socialisatie en idealisme.
In nog beperktere mate kunnen we dat ook individueel, soms even.
Dat maakt innerlijke transformatie niet minder wenselijk, maar dat gaat inderdaad nog even duren.

Leven in die andere werkelijkheid -beschaafd, sociaal, ideaal, geïnspireerd- kunnen we als gewone stervelingen slechts tijdelijk en fragmentarisch, maar het kan wel en als je het meegemaakt hebt kun je leven in de verwachting dat het opnieuw kan, dat die andere werkelijkheid in zekere zin al bestaat.
Als je die verwachting, die hoop, dat realisme (!) in anderen herkent, kun je elkaar daarin ondersteunen.
Wie dat in woorden weet te vangen, het -hoe onvolkomen ook- herkenbaar weet te maken voor anderen, vaak in poëtische, metaforische, paradoxale, de gewone logica doorbrekende vorm, helpt anderen ook het onmogelijke te realiseren, soms even.

Ik heb het leuke gesprek tussen jou en peda dat doorging over die innerlijke transformatie afgesplitst.
Ik heb Tin en Trajecto gevraagd om het in "Levensbeschouwing" te plaatsen, waar het denk ik beter tot zijn recht komt.

Met v&Vriendengroet,

Wim

Ja, goed idee. Dank je.