Zit het geweten in de hersenen?

[Bonjour]

Quantumeffecten lijken zo'n abstract ding. Iets van een andere dimensie, een schaal die nauwelijks interactie heeft met onze belevingswereld. Maar alles wat met fotonen te maken heeft, heeft met quantummechanica te maken. Dat betekent dat het scherm waar je nu naar kijkt een stukje qm is. De voetbalwedstrijd op de achtergrond met Messi is qm. Ook een halfgeleiderovergang, het hart van de diode en transistor is een brok qm. Een computer is daarmee een bak qm, met een stukje plastic eromheen. Een Amerikaans hoogleraar merkte ooit op dat de helft van de Amerikaanse export apparaten betreft die vol met qm zitten.

[Zolderworm]

Quantumeffecten lijken zo'n abstract ding. Iets van een andere dimensie, een schaal die nauwelijks interactie heeft met onze belevingswereld. Maar alles wat met fotonen te maken heeft, heeft met quantummechanica te maken. Dat betekent dat het scherm waar je nu naar kijkt een stukje qm is. De voetbalwedstrijd op de achtergrond met Messi is qm. Ook een halfgeleiderovergang, het hart van de diode en transistor is een brok qm. Een computer is daarmee een bak qm, met een stukje plastic eromheen. Een Amerikaans hoogleraar merkte ooit op dat de helft van de Amerikaanse export apparaten betreft die vol met qm zitten.

Leuk. Maar als botsingen de golffunctie laten instorten, dan klopt het verhaal van Schrödingers kat niet. Of zie ik dat verkeerd?

[Bonjour]

Schrödinger kat is qm gemengd met statistiek. En elke fantast kan daar een spektakel verhaal van maken. Eigenlijk is er niet zoveel aan de hand.

Je gooit steeds een dobbelsteen en als je 6 gooit ga je stoppen. Even aannemende dat de steen goed is, de kans om de volgende keer 6 te gooien is 1/6. Als ik na een half uur je nog bezig zie, is het aantal worpen dat we verwachten dat je nodig hebt nog steeds dezelfde als in het begin. Statistiek houdt geen rekening met het verleden. Of er gekeken wordt of niet maakt niet uit. Je blijft dobbelen. Waarneming is niet relevant.
Hetzelfde geldt voor de kat. Als ik na een tijdje kijk en de kat leeft nog, verandert niet de waarneming de voorspelling van de toekomst. Het feit dat de kat op dat moment nog leeft, geeft een toekomst verwachting.
En ondertussen kunnen we leuke opmerkingen maken: "De kat is nu 75% dood." En dat is vergelijkbaar met de kansen van toestanden van qm-deeltjes.

[Zolderworm]

Schrödinger kat is qm gemengd met statistiek. En elke fantast kan daar een spektakel verhaal van maken. Eigenlijk is er niet zoveel aan de hand.

Je gooit steeds een dobbelsteen en als je 6 gooit ga je stoppen. Even aannemende dat de steen goed is, de kans om de volgende keer 6 te gooien is 1/6. Als ik na een half uur je nog bezig zie, is het aantal worpen dat we verwachten dat je nodig hebt nog steeds dezelfde als in het begin. Statistiek houdt geen rekening met het verleden. Of er gekeken wordt of niet maakt niet uit. Je blijft dobbelen. Waarneming is niet relevant.
Hetzelfde geldt voor de kat. Als ik na een tijdje kijk en de kat leeft nog, verandert niet de waarneming de voorspelling van de toekomst. Het feit dat de kat op dat moment nog leeft, geeft een toekomst verwachting.
En ondertussen kunnen we leuke opmerkingen maken: "De kat is nu 75% dood." En dat is vergelijkbaar met de kansen van toestanden van qm-deeltjes.

Ik heb altijd gedacht dat de kat zich in een superpositie bevindt van de toestand "levend" en de toestand "niet-levend", en dat dat werkelijk zijn toestand van zijn is, tot het moment dat de doos wordt geopend. Het gaat dan niet zozeer om statistiek, maar om een werkelijke toestand van zijn.

[Bonjour]

qm is voor een deel een wiskundig beschrijving van de situatie. Je kan niet een nieuw soort kat kat krijgen door hem in een doos te stoppen.

[Eliyahu]

Het is ook niet zo dat waarnemen de golffunctie doet instorten. Botsingen laten de golffunctie instorten en je kan niet waarnemen zonder een botsing te veroorzaken. Maar dat is wel een subtiel verschil.

Bs"d

Bovenstaand verhaal wordt onderuitgehaald door dit wat ik hierboven al postte:

De observatie heeft niets te maken met fotonen. Dat blijkt uit het dubbel slit experiment waarbij het gedrag van de elektron bepaald wordt niet zozeer door observatie, maar door het potentieel voor observatie.

Als het gedrag door een machine geobserveerd wordt en daar in wordt opgeslagen zodat het later uitgelezen kan worden, dan gedraagt het elektron zich als een deeltje. Maar, als de informatie over het gedrag in die machine uitgewist wordt voordat het elektron het scherm bereikt waarop het zichtbaar gemaakt wordt, dan gedraagt het zich weer als een golf.

Het heeft dus niets te maken met iets fysieks, maar alleen met observatie of het potentieel voor observatie.

[Bonjour]

Doel jij op de presentatie van Tom Campbell?

[Mart]

De observatie heeft niets te maken met fotonen.

Observatie = het afschieten van fotonen (of neutrinos, etc). Er kan simpelweg niet gemeten worden zonder deze deeltjes.

Als het gedrag door een machine geobserveerd wordt en daar in wordt opgeslagen zodat het later uitgelezen kan worden, dan gedraagt het elektron zich als een deeltje. Maar, als de informatie over het gedrag in die machine uitgewist wordt voordat het elektron het scherm bereikt waarop het zichtbaar gemaakt wordt, dan gedraagt het zich weer als een golf.

Een electron gedraagt zich altijd als een golf, tenzij het gemeten wordt. Dat meten gebeurt noodzakelijkerwijs door de botsing met een foton, wat de golffunctie altijd doet instorten.

Het heeft dus niets te maken met iets fysieks, maar alleen met observatie of het potentieel voor observatie.

Het heeft alles te maken met fysieke deeltjes. Observatie kan alleen via deze deeltjes. Heb een tijdje natuurkunde gestudeerd en ben vrij goed op de hoogte van de toonaangevende theorieën. De gedachte dat materie afkomstig is van het bewustzijn hoort daar zeker niet bij.

Dus het is heel simpel en heel duidelijk; bewustzijn maakt materie.

Er is hooguit een handjevol wetenschappers te vinden dat zoiets beweert. De overdonderende meerderheid van de wetenschappers gaat uit van het tegengestelde.

De stringtheorie is niet bewezen, en kan waarschijnlijk ook nooit bewezen worden.

De snaartheorie is vooralsnog de meest werkbare en wordt het best ondersteund door de experimenten. Elk alternatief heeft aanzienlijk slechtere kaarten.

Dit wordt angstvallig stilgehouden, want als dit tot de massa's doordringt, dan gaat de evotheorie gelijk het raam uit, en blijft alleen God over.

Nonsense.

[Mart]

Stort de golffunctie ook in de natuur in, onder omstandigheden dat er geen mens ( met meting ) bij betroffen is. Wanneer instorting van de golffunctie zich in de natuur reeds voordeed voordat de mens op aarde rondliep, is dat in mijn optiek wel een stevig argument dat het menselijk bewustzijn er niet toe doet.

De golffunctie van een electron stort altijd in bij een botsing met een foton of neutrino. Zonder deze botsing gedraagt het deeltje zich als een golf. Beide fenomenen zijn aantoonbaar.

Zelfs wanneer de snaartheorie de andere hypothesen achter zich laat, dan nog is steeds niet op onweerlegbare wijze aangetoond dat God ( wat daaronder ook te verstaan ) niet de Creator van de mogelijkerwijze ultieme "'snaren"' is.

Dat is de claim niet. Over het al-dan-niet bestaan van een schepper wordt geen uitspraak gedaan.

God ontsnapt aan beide criteria.

God ontsnapt inderdaad aan deze wetenschappelijke criteria. En wat zonder bewijs kan worden beweerd, kan zonder bewijs van de hand worden gedaan.

[hopper]

Er is een hoop religieus sentimenteel gezeur over het geweten. Maar feitelijk zit het gewoon in de hersenen.

Geweten is het onbewuste weten dat je geen afgescheiden persoon bent.
Je hebt het altijd al ge'weten, maar je bent het vergeten.
(Dat rijmt ook nog.)

[Zolderworm]

Er is een hoop religieus sentimenteel gezeur over het geweten. Maar feitelijk zit het gewoon in de hersenen.

Geweten is het onbewuste weten dat je geen afgescheiden persoon bent.
Je hebt het altijd al ge'weten, maar je bent het vergeten.
(Dat rijmt ook nog.)

Het klinkt mooi. Maar ik denk niet dat het klopt. Ik zie het geweten toch als een hersenmechanisme, dat schuldgevoelens voortbrengt als we niet volgens de groepsnormen handelen. Het is een automatisch hersenproces. Sommige mensen hebben het niet. Die hebben een gewetensstoornis. Andere mensen hebben het te veel. Die hebben een dwangmatig schuldgevoel over dingen. Vermoedelijk heeft het te maken met te veel of te weinig productie van bepaalde chemische stoffen in de hersenen.
Dieren die in groepen leven hebben het ook. Anders zou de groep niet functioneren.

[hopper]

Er is een hoop religieus sentimenteel gezeur over het geweten. Maar feitelijk zit het gewoon in de hersenen.

Geweten is het onbewuste weten dat je geen afgescheiden persoon bent.
Je hebt het altijd al ge'weten, maar je bent het vergeten.
(Dat rijmt ook nog.)

Het klinkt mooi. Maar ik denk niet dat het klopt. Ik zie het geweten toch als een hersenmechanisme, dat schuldgevoelens voortbrengt als we niet volgens de groepsnormen handelen. Het is een automatisch hersenproces. Sommige mensen hebben het niet. Die hebben een gewetensstoornis. Andere mensen hebben het te veel. Die hebben een dwangmatig schuldgevoel over dingen. Vermoedelijk heeft het te maken met te veel of te weinig productie van bepaalde chemische stoffen in de hersenen.

Mijn theorie is dat de mens op onbewust niveau weet heeft van de heelheid.
Naarmate een mens zichzelf meer op het ego betrekt zal dat 'weten van de heelheid' naar de achtergrond dringen.
Tot gewetenloosheid aan toe.

Geweten is dan geen groepsnorm, maar de interactie tussen 2 of meer mensen.
Wie naar zijn geweten luistert zal zijn medemens niet willen benadelen op wat voor manier dan ook.
Zo kan het geweten als een navigatie werken op spiritueel niveau.

[Zolderworm]

Er is een hoop religieus sentimenteel gezeur over het geweten. Maar feitelijk zit het gewoon in de hersenen.

Geweten is het onbewuste weten dat je geen afgescheiden persoon bent.
Je hebt het altijd al ge'weten, maar je bent het vergeten.
(Dat rijmt ook nog.)

Het klinkt mooi. Maar ik denk niet dat het klopt. Ik zie het geweten toch als een hersenmechanisme, dat schuldgevoelens voortbrengt als we niet volgens de groepsnormen handelen. Het is een automatisch hersenproces. Sommige mensen hebben het niet. Die hebben een gewetensstoornis. Andere mensen hebben het te veel. Die hebben een dwangmatig schuldgevoel over dingen. Vermoedelijk heeft het te maken met te veel of te weinig productie van bepaalde chemische stoffen in de hersenen.

Mijn theorie is dat de mens op onbewust niveau weet heeft van de heelheid.
Naarmate een mens zichzelf meer op het ego betrekt zal dat 'weten van de heelheid' naar de achtergrond dringen.
Tot gewetenloosheid aan toe.

Geweten is dan geen groepsnorm, maar de interactie tussen 2 of meer mensen.
Wie naar zijn geweten luistert zal zijn medemens niet willen benadelen op wat voor manier dan ook.
Zo kan het geweten als een navigatie werken op spiritueel niveau.

Ik denk dat dat wat als een navigatie werkt op spiritueel niveau geen geweten is, maar de bewust geworden ervaring van en het weten van de eenheid. Het "normale" geweten wordt dan opzij gezet.
Om een groep mensen of dieren te laten functioneren zijn er groepsregels nodig. Bijvoorbeeld met betrekking tot dominantie, territoriumverdediging, voortplantingsgedrag, noem maar op. Om de dieren te laten handelen volgens deze groepsregels is er een mechanisme nodig, dat zorgt voor onlustgevoelens bij "overtreding" van de groepsregels. Dat is het schuldgevoel. En dat wordt voortgebracht door het hersenmechanisme, dat geweten wordt genoemd. Het zogenaamde zondebesef is hier ook een gevolg van.

[hopper]

Ik denk dat dat wat als een navigatie werkt op spiritueel niveau geen geweten is, maar de bewust geworden ervaring van en het weten van de eenheid. Het "normale" geweten wordt dan opzij gezet.
Om een groep mensen of dieren te laten functioneren zijn er groepsregels nodig. Bijvoorbeeld met betrekking tot dominantie, territoriumverdediging, voortplantingsgedrag, noem maar op. Om de dieren te laten handelen volgens deze groepsregels is er een mechanisme nodig, dat zorgt voor onlustgevoelens bij "overtreding" van de groepsregels. Dat is het schuldgevoel. En dat wordt voortgebracht door het hersenmechanisme, dat geweten wordt genoemd. Het zogenaamde zondebesef is hier ook een gevolg van.

Dat ben ik wel met je eens: het zondebesef (Genesis) komt uit de evolutie voort.
In feite beschrijft Genesis de evolutie! En dat duizenden jaren voor Darwin.
I.m.o. cultiveren veel christenen juist dat zondebesef en houden op die wijze zichzelf in het veld van goed en kwaad.

De aardse mens komt gewoon uit de stof/evolutie voort, de spirituele mens is een totaal ander verhaal.

[Petra]

Geweten is dan geen groepsnorm, maar de interactie tussen 2 of meer mensen.
Wie naar zijn geweten luistert zal zijn medemens niet willen benadelen op wat voor manier dan ook.
Zo kan het geweten als een navigatie werken op spiritueel niveau.

Ik denk dat dat wat als een navigatie werkt op spiritueel niveau geen geweten is, maar de bewust geworden ervaring van en het weten van de eenheid. Het "normale" geweten wordt dan opzij gezet.
Om een groep mensen of dieren te laten functioneren zijn er groepsregels nodig. Bijvoorbeeld met betrekking tot dominantie, territoriumverdediging, voortplantingsgedrag, noem maar op. Om de dieren te laten handelen volgens deze groepsregels is er een mechanisme nodig, dat zorgt voor onlustgevoelens bij "overtreding" van de groepsregels. Dat is het schuldgevoel. En dat wordt voortgebracht door het hersenmechanisme, dat geweten wordt genoemd. Het zogenaamde zondebesef is hier ook een gevolg van.

Het geweten werkt enkel als navigatie op datgene waarvan ik geleerd heb dat het nadelig is voor de medemens. Dat wat ik niet als nadelig zie of aanvoel heb ik ook geen gewetensproblemen bij. Hoe spiritueel is dat? (Kijk maar naar die zwarte Piet discussie).

Ik denk dat het een cultuur bepaald door spiegelneuronen en empathie gedreven chemische overlevingsfunctie is.
Ik denk ook dat er verschil is in de aanmaak bij mensen. En dat daardoor de ene zich meer kan verplaatsen in andere mensen dan de ander. Degene die het helemaal niet zo goed kan noemen we dan gewetenloos. Maar eigenlijk is er een medisch gebrek/handicap.

Omdat het een nature/nurture toestand is, waarbij de aanleg er moet zijn en hetgeen mijn geweten raakt afhankelijk is van wat ik geleerd heb verschillen onze gewetenskwesties nogal door de eeuwen heen.
Daarom strookt het nu niet meer met mijn geweten om mensen op brandstapels te gooien. Maar lijkt het me best mogelijk dat ik daar destijds zonder gewetensproblemen naar had staan kijken. Of op een katoenplantage had gewoond en totaal geen gewetenswroeging had gehad om mijn slaven op de markt te kopen.

[Maria K]

Er is een hoop religieus sentimenteel gezeur over het geweten. Maar feitelijk zit het gewoon in de hersenen.

Geweten is het onbewuste weten dat je geen afgescheiden persoon bent.
Je hebt het altijd al ge'weten, maar je bent het vergeten.
(Dat rijmt ook nog.)

Het klinkt mooi. Maar ik denk niet dat het klopt. Ik zie het geweten toch als een hersenmechanisme, dat schuldgevoelens voortbrengt als we niet volgens de groepsnormen handelen. Het is een automatisch hersenproces. Sommige mensen hebben het niet. Die hebben een gewetensstoornis. Andere mensen hebben het te veel. Die hebben een dwangmatig schuldgevoel over dingen. Vermoedelijk heeft het te maken met te veel of te weinig productie van bepaalde chemische stoffen in de hersenen.
Dieren die in groepen leven hebben het ook. Anders zou de groep niet functioneren.

Terug naar de essentie van de aanleg in de gezonde mens, zoals het is, is mi. ook nodig om niet te vervallen in een hoop gefantaseer.
De aanwezigheid bij de geboorte van de eigenschappen een geweten te vormen en in te vullen.
Ook al naar gelang de aangeboren eigenschap tot empathie normaal is ontwikkeld.
Het invullen van het geweten door wat we leren en wat we weten, kan dan verder gesproken worden, want idd. die is aan de hand van wat we leren gedurende onze ontwikkeling.

Het geweten werkt enkel als navigatie op datgene waarvan ik geleerd heb dat het nadelig is voor de medemens. Dat wat ik niet als nadelig zie of aanvoel heb ik ook geen gewetensproblemen bij. Hoe spiritueel is dat? (Kijk maar naar die zwarte Piet discussie).
..................

Verder zou ik alleen herhalen en onderschrijven wat Petra hier uitlegt.

Daar kun je dan ieder voor zich over gaan filosoferen, al naar gelang de eigen behoefte.
Maar dan niet de basis van wat we weten over het geweten uit het oog verliezen.

[Zolderworm]

Er is een hoop religieus sentimenteel gezeur over het geweten. Maar feitelijk zit het gewoon in de hersenen.

Geweten is het onbewuste weten dat je geen afgescheiden persoon bent.
Je hebt het altijd al ge'weten, maar je bent het vergeten.
(Dat rijmt ook nog.)

Het klinkt mooi. Maar ik denk niet dat het klopt. Ik zie het geweten toch als een hersenmechanisme, dat schuldgevoelens voortbrengt als we niet volgens de groepsnormen handelen. Het is een automatisch hersenproces. Sommige mensen hebben het niet. Die hebben een gewetensstoornis. Andere mensen hebben het te veel. Die hebben een dwangmatig schuldgevoel over dingen. Vermoedelijk heeft het te maken met te veel of te weinig productie van bepaalde chemische stoffen in de hersenen.
Dieren die in groepen leven hebben het ook. Anders zou de groep niet functioneren.

Terug naar de essentie van de aanleg in de gezonde mens, zoals het is, is mi. ook nodig om niet te vervallen in een hoop gefantaseer.
De aanwezigheid bij de geboorte van de eigenschappen een geweten te vormen en in te vullen.
Ook al naar gelang de aangeboren eigenschap tot empathie normaal is ontwikkeld.
Het invullen van het geweten door wat we leren en wat we weten, kan dan verder gesproken worden, want idd. die is aan de hand van wat we leren gedurende onze ontwikkeling.

Het geweten werkt enkel als navigatie op datgene waarvan ik geleerd heb dat het nadelig is voor de medemens. Dat wat ik niet als nadelig zie of aanvoel heb ik ook geen gewetensproblemen bij. Hoe spiritueel is dat? (Kijk maar naar die zwarte Piet discussie).
..................

Verder zou ik alleen herhalen en onderschrijven wat Petra hier uitlegt.

Daar kun je dan ieder voor zich over gaan filosoferen, al naar gelang de eigen behoefte.
Maar dan niet de basis van wat we weten over het geweten uit het oog verliezen.

Het geweten is een mechanisme dat grotendeels wordt ingevuld door de opvoeding en de omgeving. Reden waarom kinderen die ernstig zijn verwaarloosd vaak gewetensproblemen hebben. En reden ook waarom je SS'ers kunt maken, als je het kind vanaf het begin onder je hoede hebt. In de opvoeding leert het kind wat de groepsregels zijn. Of soms niet, wat leidt tot criminelen.
Maar het basisprincipe van het geweten krijgen we mee vanaf de geboorte. Maar sommigen niet. Die hebben weer andere gewetensproblemen.

[Zolderworm]

Geweten is dan geen groepsnorm, maar de interactie tussen 2 of meer mensen.
Wie naar zijn geweten luistert zal zijn medemens niet willen benadelen op wat voor manier dan ook.
Zo kan het geweten als een navigatie werken op spiritueel niveau.

Ik denk dat dat wat als een navigatie werkt op spiritueel niveau geen geweten is, maar de bewust geworden ervaring van en het weten van de eenheid. Het "normale" geweten wordt dan opzij gezet.
Om een groep mensen of dieren te laten functioneren zijn er groepsregels nodig. Bijvoorbeeld met betrekking tot dominantie, territoriumverdediging, voortplantingsgedrag, noem maar op. Om de dieren te laten handelen volgens deze groepsregels is er een mechanisme nodig, dat zorgt voor onlustgevoelens bij "overtreding" van de groepsregels. Dat is het schuldgevoel. En dat wordt voortgebracht door het hersenmechanisme, dat geweten wordt genoemd. Het zogenaamde zondebesef is hier ook een gevolg van.

Het geweten werkt enkel als navigatie op datgene waarvan ik geleerd heb dat het nadelig is voor de medemens. Dat wat ik niet als nadelig zie of aanvoel heb ik ook geen gewetensproblemen bij. Hoe spiritueel is dat? (Kijk maar naar die zwarte Piet discussie).

Ik denk dat het een cultuur bepaald door spiegelneuronen en empathie gedreven chemische overlevingsfunctie is.
Ik denk ook dat er verschil is in de aanmaak bij mensen. En dat daardoor de ene zich meer kan verplaatsen in andere mensen dan de ander. Degene die het helemaal niet zo goed kan noemen we dan gewetenloos. Maar eigenlijk is er een medisch gebrek/handicap.

Omdat het een nature/nurture toestand is, waarbij de aanleg er moet zijn en hetgeen mijn geweten raakt afhankelijk is van wat ik geleerd heb verschillen onze gewetenskwesties nogal door de eeuwen heen.
Daarom strookt het nu niet meer met mijn geweten om mensen op brandstapels te gooien. Maar lijkt het me best mogelijk dat ik daar destijds zonder gewetensproblemen naar had staan kijken. Of op een katoenplantage had gewoond en totaal geen gewetenswroeging had gehad om mijn slaven op de markt te kopen.

Het klopt helemaal, volgens mij.

[Zolderworm]

Ik denk dat dat wat als een navigatie werkt op spiritueel niveau geen geweten is, maar de bewust geworden ervaring van en het weten van de eenheid. Het "normale" geweten wordt dan opzij gezet.
Om een groep mensen of dieren te laten functioneren zijn er groepsregels nodig. Bijvoorbeeld met betrekking tot dominantie, territoriumverdediging, voortplantingsgedrag, noem maar op. Om de dieren te laten handelen volgens deze groepsregels is er een mechanisme nodig, dat zorgt voor onlustgevoelens bij "overtreding" van de groepsregels. Dat is het schuldgevoel. En dat wordt voortgebracht door het hersenmechanisme, dat geweten wordt genoemd. Het zogenaamde zondebesef is hier ook een gevolg van.

Dat ben ik wel met je eens: het zondebesef (Genesis) komt uit de evolutie voort.
In feite beschrijft Genesis de evolutie! En dat duizenden jaren voor Darwin.
I.m.o. cultiveren veel christenen juist dat zondebesef en houden op die wijze zichzelf in het veld van goed en kwaad.

De aardse mens komt gewoon uit de stof/evolutie voort, de spirituele mens is een totaal ander verhaal.

Het zondebesef is sterk verbonden met het groepsgevoel. Wij voelen ons zondig omdat de ander ons als zodanig bepaalt. Als we alleen op de wereld zouden zijn vanaf de geboorte, dan zouden we ons nooit zondig voelen. Het woord "zonde" zou dan niet eens bestaan. Daarom is zonde een sociaal en biologisch gebeuren. Het gaat over groepsgedrag.

[peda]

Ik heb er reeds eerder op gewezen dat vermoedelijk het neurale centrum ( netwerk knooppunt) waar het geweten in de hersenen gelocaliseerd is, is gevonden. Dat wil helemaal niet zeggen dat het geweten nu is ontrafeld, maar voor verder onderzoek is het wel van belang te weten waar je stoffelijk moet beginnen met het onderzoek.

[Petra]

Het zondebesef is sterk verbonden met het groepsgevoel. Wij voelen ons zondig omdat de ander ons als zodanig bepaalt. Als we alleen op de wereld zouden zijn vanaf de geboorte, dan zouden we ons nooit zondig voelen. Het woord "zonde" zou dan niet eens bestaan. Daarom is zonde een sociaal en biologisch gebeuren. Het gaat over groepsgedrag.

Precies!

Maar daar gebeuren merkwaardige dingen.
Als je kijkt naar groepsdruk dan lijken de grenzen van het geweten nogal rekbaar te zijn.
Dingen die normaal niet zouden stroken met het geweten gebeuren dan toch.
Dat zie je bij mensonterende handelingen tijdens alle oorlogen en mishandeling van gevangen zoals in Abu Ghraib enzo.
Ik ben daar erg mee bezig geweest toen ik in Nanjing woonde en zowat wekelijks in het Nanjing Massacre Museum zat. Vooral de vraag hoe het toch mogelijk is dat mensen zo diep vallen.
De film The Wave was interessant. https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Wave

[Zolderworm]

Het zondebesef is sterk verbonden met het groepsgevoel. Wij voelen ons zondig omdat de ander ons als zodanig bepaalt. Als we alleen op de wereld zouden zijn vanaf de geboorte, dan zouden we ons nooit zondig voelen. Het woord "zonde" zou dan niet eens bestaan. Daarom is zonde een sociaal en biologisch gebeuren. Het gaat over groepsgedrag.

Precies!

Maar daar gebeuren merkwaardige dingen.
Als je kijkt naar groepsdruk dan lijken de grenzen van het geweten nogal rekbaar te zijn.
Dingen die normaal niet zouden stroken met het geweten gebeuren dan toch.
Dat zie je bij mensonterende handelingen tijdens alle oorlogen en mishandeling van gevangen zoals in Abu Ghraib enzo.
Ik ben daar erg mee bezig geweest toen ik in Nanjing woonde en zowat wekelijks in het Nanjing Massacre Museum zat. Vooral de vraag hoe het toch mogelijk is dat mensen zo diep vallen.
De film The Wave was interessant. https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Wave

Ik denk dat wij ons bij handelingen altijd spiegelen aan de groep. Iets wat biologisch beschouwd ook wel te begrijpen is. In de natuur is de groep belangrijker dan het individu. Als de groep bepaalde misdaden gerechtvaardigd acht, omdat het een of ander doel dient, dan voert ons eigen geweten niet meer de boventoon, zodra we met de groep gaan handelen. Alhoewel er zeker mensen zijn die het eigen geweten niet aan de kant zetten.
De eerste mensen beschouwden elke andere groep in principe, of in eerste instantie, als vijandig. Iets wat we tot voor kort nog bij sommige groepen papoea's zagen. En wat we ook nog steeds zien bij sommige soorten apen, zoals de chimpansees. Ik denk dat zoiets nog steeds in onze genen zit. En dat dit in extreme situaties nog wel eens boven komt. Zeker als dergelijke misdaden door de groep goedgekeurd, of zelfs aangemoedigd worden. Dan vergeten mensen soms even hun eigen Ik en eigen geweten. Sommigen verbazen zich later over hun eigen gedrag.
Het moet ook wel gezegd dat bijvoorbeeld homo sapiensen en neanderthalers zich gemengd hebben reden waarom we nog neanderthaler-genen hebben, al is het niet veel. Bij menen buiten Afrika 1 tot 4 procent. Dus blijkbaar beschouwden prehistorische groepen andere groepen niet altijd als vijandig, of op den duur niet meer.

[Petra]

Het zondebesef is sterk verbonden met het groepsgevoel. Wij voelen ons zondig omdat de ander ons als zodanig bepaalt. Als we alleen op de wereld zouden zijn vanaf de geboorte, dan zouden we ons nooit zondig voelen. Het woord "zonde" zou dan niet eens bestaan. Daarom is zonde een sociaal en biologisch gebeuren. Het gaat over groepsgedrag.

Precies!

Maar daar gebeuren merkwaardige dingen.
Als je kijkt naar groepsdruk dan lijken de grenzen van het geweten nogal rekbaar te zijn.
Dingen die normaal niet zouden stroken met het geweten gebeuren dan toch.
Dat zie je bij mensonterende handelingen tijdens alle oorlogen en mishandeling van gevangen zoals in Abu Ghraib enzo.
Ik ben daar erg mee bezig geweest toen ik in Nanjing woonde en zowat wekelijks in het Nanjing Massacre Museum zat. Vooral de vraag hoe het toch mogelijk is dat mensen zo diep vallen.
De film The Wave was interessant. https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Wave

Ik denk dat wij ons bij handelingen altijd spiegelen aan de groep. Iets wat biologisch beschouwd ook wel te begrijpen is. In de natuur is de groep belangrijker dan het individu. Als de groep bepaalde misdaden gerechtvaardigd acht, omdat het een of ander doel dient, dan voert ons eigen geweten niet meer de boventoon, zodra we met de groep gaan handelen. Alhoewel er zeker mensen zijn die het eigen geweten niet aan de kant zetten.
De eerste mensen beschouwden elke andere groep in principe, of in eerste instantie, als vijandig. Iets wat we tot voor kort nog bij sommige groepen papoea's zagen. En wat we ook nog steeds zien bij sommige soorten apen, zoals de chimpansees. Ik denk dat zoiets nog steeds in onze genen zit. En dat dit in extreme situaties nog wel eens boven komt. Zeker als dergelijke misdaden door de groep goedgekeurd, of zelfs aangemoedigd worden. Dan vergeten mensen soms even hun eigen Ik en eigen geweten. Sommigen verbazen zich later over hun eigen gedrag.
Het moet ook wel gezegd dat bijvoorbeeld homo sapiensen en neanderthalers zich gemengd hebben reden waarom we nog neanderthaler-genen hebben, al is het niet veel. Bij menen buiten Afrika 1 tot 4 procent. Dus blijkbaar beschouwden prehistorische groepen andere groepen niet altijd als vijandig, of op den duur niet meer.

Ja, het is het primitieve dierlijke instinct waarvan ik me afvraag welke kant dat op zal evolueren.
Ik heb net weer "Het verdriet van Ambon" gelezen. Eeuwenlange kolonisatie en onderdrukking die voerden naar oorlogen met als hoogtepunt burgeroorlogen tussen christenen en moslims. Wat nou het meest indruk op me maakte waren de diepte interviews met wat je als hele gewone normale mensen zou beschouwen en die dan verhalen vertellen over de meest gruwelijke daden die ze gepleegd hebben; moord en doodslag...hoorden er nou eenmaal bij. Maar ook mensen levend in stukken snijden enzo. Ze wisten zelf niet eens waarom, zo ging het gewoon in de groep.

[Zolderworm]

Het zondebesef is sterk verbonden met het groepsgevoel. Wij voelen ons zondig omdat de ander ons als zodanig bepaalt. Als we alleen op de wereld zouden zijn vanaf de geboorte, dan zouden we ons nooit zondig voelen. Het woord "zonde" zou dan niet eens bestaan. Daarom is zonde een sociaal en biologisch gebeuren. Het gaat over groepsgedrag.

Precies!

Maar daar gebeuren merkwaardige dingen.
Als je kijkt naar groepsdruk dan lijken de grenzen van het geweten nogal rekbaar te zijn.
Dingen die normaal niet zouden stroken met het geweten gebeuren dan toch.
Dat zie je bij mensonterende handelingen tijdens alle oorlogen en mishandeling van gevangen zoals in Abu Ghraib enzo.
Ik ben daar erg mee bezig geweest toen ik in Nanjing woonde en zowat wekelijks in het Nanjing Massacre Museum zat. Vooral de vraag hoe het toch mogelijk is dat mensen zo diep vallen.
De film The Wave was interessant. https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Wave

Ik denk dat wij ons bij handelingen altijd spiegelen aan de groep. Iets wat biologisch beschouwd ook wel te begrijpen is. In de natuur is de groep belangrijker dan het individu. Als de groep bepaalde misdaden gerechtvaardigd acht, omdat het een of ander doel dient, dan voert ons eigen geweten niet meer de boventoon, zodra we met de groep gaan handelen. Alhoewel er zeker mensen zijn die het eigen geweten niet aan de kant zetten.
De eerste mensen beschouwden elke andere groep in principe, of in eerste instantie, als vijandig. Iets wat we tot voor kort nog bij sommige groepen papoea's zagen. En wat we ook nog steeds zien bij sommige soorten apen, zoals de chimpansees. Ik denk dat zoiets nog steeds in onze genen zit. En dat dit in extreme situaties nog wel eens boven komt. Zeker als dergelijke misdaden door de groep goedgekeurd, of zelfs aangemoedigd worden. Dan vergeten mensen soms even hun eigen Ik en eigen geweten. Sommigen verbazen zich later over hun eigen gedrag.
Het moet ook wel gezegd dat bijvoorbeeld homo sapiensen en neanderthalers zich gemengd hebben reden waarom we nog neanderthaler-genen hebben, al is het niet veel. Bij menen buiten Afrika 1 tot 4 procent. Dus blijkbaar beschouwden prehistorische groepen andere groepen niet altijd als vijandig, of op den duur niet meer.

Ja, het is het primitieve dierlijke instinct waarvan ik me afvraag welke kant dat op zal evolueren.
Ik heb net weer "Het verdriet van Ambon" gelezen. Eeuwenlange kolonisatie en onderdrukking die voerden naar oorlogen met als hoogtepunt burgeroorlogen tussen christenen en moslims. Wat nou het meest indruk op me maakte waren de diepte interviews met wat je als hele gewone normale mensen zou beschouwen en die dan verhalen vertellen over de meest gruwelijke daden die ze gepleegd hebben; moord en doodslag...hoorden er nou eenmaal bij. Maar ook mensen levend in stukken snijden enzo. Ze wisten zelf niet eens waarom, zo ging het gewoon in de groep.

Hoe we ook verder evolueren, we blijven deel van de natuur van eten en gegeten worden. Ik zie dat niet zo snel veranderen. Of er moet sprake zijn van een combinatie van mens en techniek. Ik zie eerder een geestelijke evolutie, waar ik het al vaker over gehad heb.

[Mullog]

De snaartheorie is vooralsnog de meest werkbare en wordt het best ondersteund door de experimenten. Elk alternatief heeft aanzienlijk slechtere kaarten.

Ik dacht dat de snaartheorie juist schittert door het gebrek aan experimentele toetsbaarheid en ondersteuning. Volgens mij is bovenstaande bewering daarom aperte onzin. Zeker als je het vergelijkt met de nauwkeurigheid van de voorspellingen van de kwantummechanica en de experimentele bevestigingen daarvan en hetzelfde met de relativiteitstheorie.