peda schreef: ↑04 okt 2021, 10:14
Hallo Petra,
.. Wel weet ik dat in de T E het meedoen van T ook wordt gedacht via ingrijpen onder kwantum omstandigheden. Niet zoals bij I D waar God door een groot Wonder met bijgeleverde chromosomen kant en klare soorten in de wereld plaatst, maar door mutatie beïnvloeding via de spelregels van de kwantum wereld. Het is uiteraard meta fysica, immers fysieke experimenten ter controle op de juistheid, vinden niet plaats, maar het zijn wel oplossingsgedachten die de wetenschap van nabij volgen.
Dit is interessant voor het fundamenteel beter begrijpen van de wereld. Een van de wonderlijkste voorspellingen van de quantummechanica is dat dingen op twee plaatsen tegelijkertijd kunnen zijn. Zulke quantum-superposities zijn overtuigend aangetoond voor objecten als elektronen en atomen, waarvan we weten dat de quantumtheorie uitstekend werkt.
Maar quantummechanica zegt ook dat dezelfde regels zouden moeten gelden voor macroscopische objecten: een koffiebeker kan tegelijkertijd op de tafel staan en in de vaatwasser zitten, of Schrödinger’s kat kan in superpositie zijn van tegelijkertijd dood en levend. Dit zien we alleen niet in ons dagelijks leven: de koffiebeker is of schoon, of vies, en de kat is dood of levend. Hoe experimenteel aan te tonen dat die spreekwoordelijke kat dood en levend tegelijk kan zijn, bij kamertemperatuur, dat is een open vraag in de quantummechanica. De stappen in dit onderzoek kunnen leiden tot het waarnemen van ‘quantumkatten’, op voor mensen normale schaal en bij gewone temperaturen.
Waarom werkt de quantummechanica zo goed voor microscopische objecten, maar wordt het gedrag van macroscopische objecten beschreven door de ‘klassieke fysica’? Over deze vraag breken fysici zich al het hoofd sinds de quantumtheorie meer dan honderd jaar geleden werd ontwikkeld. Onderzoekers van de Technische Universiteit Delft en de Universiteit van Wenen hebben nu een macroscopisch systeem ontworpen dat verstrengeling vertoont tussen mechanische fononen en optische fotonen. Ze hebben de verstrengeling getest met behulp van een Bell-test, een van de meest overtuigende en belangrijke tests om te laten zien dat een systeem zich niet-klassiek gedraagt.
...
Deze resultaten impliceren dat de quantummechanica ook geldt voor het macroscopisch domein. Bovendien kan het object dat de onderzoekers hebben gemaakt, worden vergroot en verbeterd. Gröblacher: “Aangezien ons experimentele protocol onafhankelijk is van de grootte van de oscillator, leggen deze resultaten de basis voor de mogelijkheid om de grens tussen klassieke en quantumfysica te onderzoeken met willekeurig grote objecten, zelfs objecten die met het blote oog te zien zijn.”
Nooit te oud om te leren met gedachten te jongleren
@Possibilianism: comfortable with multiple ideas
Het eerste artikel vond ik interessant omdat het dus aangeeft dat “objecten” een verstoorde kwantumgolf in de symmetrische ruimte zijn. De gewetensvraag bij meten-weten is dus waarom je die verstoringen zou moeten willen. (Als het je vrijheid kost)
Het tweede artikel vond ik interessant omdat spiegels uitgedrukt worden in percentage weerspiegeling. Ik heb angst voor de perfecte spiegel, want dan wordt de tijd ook omgekeerd en is het gedaan met voorwaarts leven.
viewtopic.php?p=273509#p273509
Wigner verving "alleen maar' de kat en het gif door een fysici-vriend die in een doos woonde.
Frauchiger en Renner hebben hebben twee Wigners, (die elk een experiment doen met een vriend die ze in een doos bewaren).
Reimagining of Schrödinger’s cat breaks quantum mechanics — and stumps physicists
In a multi-‘cat’ experiment, the textbook interpretation of quantum theory seems to lead to contradictory pictures of reality, physicists claim.
Quantum theory has a long history of thought experiments, and in most cases these are used to point to weaknesses in various interpretations of quantum mechanics. But the latest version, which involves multiple players, is unusual: it shows that if the standard interpretation of quantum mechanics is correct, then different experimenters can reach opposite conclusions about what the physicist in the box has measured.
This means that quantum theory contradicts itself.
Nooit te oud om te leren met gedachten te jongleren
@Possibilianism: comfortable with multiple ideas
Het eerste artikel vond ik interessant omdat het dus aangeeft dat “objecten” een verstoorde kwantumgolf in de symmetrische ruimte zijn. De gewetensvraag bij meten-weten is dus waarom je die verstoringen zou moeten willen. (Als het je vrijheid kost)
Hi Leon.
Op z'n simpelgezegd is mijn gedachte dus... omdat je anders niet op een stoel kan zitten.
Leon schreef: ↑04 okt 2021, 19:15
Het tweede artikel vond ik interessant omdat spiegels uitgedrukt worden in percentage weerspiegeling. Ik heb angst voor de perfecte spiegel, want dan wordt de tijd ook omgekeerd en is het gedaan met voorwaarts leven.
De wetten van de natuurkunde blijven precies hetzelfde blijven als de tijd achteruit in plaats van vooruit zou lopen.
Nooit te oud om te leren met gedachten te jongleren
@Possibilianism: comfortable with multiple ideas
Het eerste artikel vond ik interessant omdat het dus aangeeft dat “objecten” een verstoorde kwantumgolf in de symmetrische ruimte zijn. De gewetensvraag bij meten-weten is dus waarom je die verstoringen zou moeten willen. (Als het je vrijheid kost)
Hi Leon.
Op z'n simpelgezegd is mijn gedachte dus... omdat je anders niet op een stoel kan zitten.
Er hoeft niet nog meer verstoord te worden, denk ik dan.
Leon schreef: ↑04 okt 2021, 19:15
Het tweede artikel vond ik interessant omdat spiegels uitgedrukt worden in percentage weerspiegeling. Ik heb angst voor de perfecte spiegel, want dan wordt de tijd ook omgekeerd en is het gedaan met voorwaarts leven.
De wetten van de natuurkunde blijven precies hetzelfde blijven als de tijd achteruit in plaats van vooruit zou lopen.
Ja maar na die spiegel is er dan geen toekomst meer, kinderen die niet meer opgroeien, liefdes die niet meer duren.
Ik las eens een beschrijving van gefrustreerde natuurkundigen die kwantumfysica probeerden te begrijpen, die werden hard terecht gewezen. “Niet nadenken, maar rekenen!”
Feynman kon zijn studenten laten zien dat je met de Schrödinger vergelijking tot resultaten komt die met metingen bevestigd worden.
Ik bedacht me het volgende
Iemand geeft je 2 speelkaarten, een rode en een zwarte, maar je mag niet kijken. Van 1 van de speelkaarten maken we een non-local speelkaart door hem per post ver weg te sturen, naar een kennis, die hem ook nog niet mag zien. En op een afgesproken tijd draai jij en je kennis de kaarten om, binnen de tijd die ervoor nodig is om het licht van de ene plek naar de andere te krijgen. Als jij rood ziet, ziet je kennis zwart of omgekeerd. Hoe kan het dat de ene meting sneller dan het licht de andere beïnvloedt?
Praten zonder inzicht, kan leiden tot rampen zonder uitzicht.
Peda.
Inzicht vergt verificatie.
Bonjour schreef: ↑08 okt 2021, 17:08
Feynman kon zijn studenten laten zien dat je met de Schrödinger vergelijking tot resultaten komt die met metingen bevestigd worden.
Ik bedacht me het volgende
Iemand geeft je 2 speelkaarten, een rode en een zwarte, maar je mag niet kijken. Van 1 van de speelkaarten maken we een non-local speelkaart door hem per post ver weg te sturen, naar een kennis, die hem ook nog niet mag zien. En op een afgesproken tijd draai jij en je kennis de kaarten om, binnen de tijd die ervoor nodig is om het licht van de ene plek naar de andere te krijgen. Als jij rood ziet, ziet je kennis zwart of omgekeerd. Hoe kan het dat de ene meting sneller dan het licht de andere beïnvloedt?
Er is geen beïnvloeding. Einstein grapte zoiets met twee handschoenen, als je de ene ver weg stuurde en keek of dat de rechter of linker was, was onmiddellijk bekend wat de ander was, maar geen werking op afstand.
