Wat maakt het geloof van ... Uniek ?

[peda]

Hallo Hopper,

Maar jouw persoonlijk gefavoriseerde "" Leegte"" is ook een gedachte, een overtuiging. Je ontkomt er m.i. niet aan. Zodra je al begint met "" Leegte "" te schrijven, is het reeds zover. Je schrijft dan m.i. een overtuiging rond "" Leegte "' maar geen Leegte.

Onwaar, leegte is ook de afwezigheid van overtuigingen. Jij kent de leegte niet omdat je nog vol zit met overtuigingen. In de leegte is geen waarheen en waarvoor meer. Leegte als overtuiging zou onnuttig zijn.

Het filosofische "" Leegte "" is mij bekend. Maar schrijven over "" leegte "" is niet "" Leegte "' maar het weergeven van een overtuiging over "" Leegte "'. Over "" Leegte "" kan in mijn optiek niet geschreven worden.

[hopper]

Onwaar, leegte is ook de afwezigheid van overtuigingen. Jij kent de leegte niet omdat je nog vol zit met overtuigingen. In de leegte is geen waarheen en waarvoor meer. Leegte als overtuiging zou onnuttig zijn.

Het filosofische "" Leegte "" is mij bekend. Maar schrijven over "" leegte "" is niet "" Leegte "' maar het weergeven van een overtuiging over "" Leegte "'. Over "" Leegte "" kan in mijn optiek niet geschreven worden.

Klopt, de geschreven/beschreven leegte is niet de leegte zelf. Leegte is een realisatie. Leeg van zelf, zodat je ook innerlijk de betekenis er van kent.
In feite wordt de mens oneigenlijk door het een spiegelbeeld (Narcissus) aan te doen. Leegte wil zeggen dat het spiegelbeeld (tevens zelfbeeld) is verdwenen (leeg zijn van zelf). Het spiegelbeeld is de voormalige verhouding tot de wereld.

Er is dus 'iets' afwezig en dat wat afwezig is, is dat geinternaliseerde spiegelbeeld/zelfbeeld. Het is juist dat spiegelbeeld wat de overtuiging was....

[Vertrokken user_7]

U vraagt ik draai.

@Messenger

Daarom lijkt het me interessant een topic te openen (waartoe ik volgens mij nog niet gemachtigd ben) met een volgende stelling

"Wat maakt het geloof van ....(naam) uniek"?
of: Waarom ben je christen, geen moslim?
of: Wat doet je besluiten dat jouw geloof 'superieur' is aan de andere geloofsovertuigingen? (Bij gebrek aan een beter woord gebruik ik hier 'superieur')
of: Waarom ben je geen atheïst geworden? (mag ook omgedraaid worden: Waarom hang je geen religie aan?

Geloof is iets dat bij mij voortdurend in ontwikkeling is. Op dit moment past mijn geloof niet naadloos bij mijn waarnemingen. Dat wil zeggen: God handeld dwars tegen mijn Godsbeeld in.
Ik ben nu eigenlijk dat wat volgens mijn geloof niet kan:
Gescheiden. En mijn gevoel bekruipt dat God er over zegt: "Ik schiep een scheiding tussen Gait en zijn vrouw, tussen hem en zijn kind, waardoor de conflicten voorbij zijn en zie, het is goed. Zeer goed."

Een vriend van me citeerde zelfs uit Spreuken:
"Het is beter alleen te leven in de woestijn, dan om met een twistzieke vrouw samen te zijn."

Nou, zou dat dan de tekst wezen die hierbij past? Ik wil er niet aan, eigenlijk..


Nou zie ik mijn kind nog wekelijks. Maar ik voel me er "mislukt" onder. Niet zo erg gezegend. Maar toch, ervaar ik God nog steeds. Hij is de gene die mij overeind helpt en me een nieuwe Great Reset geeft.
Maar mijn Godsbeeld, mijn persoonlijke bijbelse geloof zegt mij, dat ik ontrouw ben, overspel pleeg en de duivel dien. Toch klopt dat ook niet, want het is pure onmacht. Ik kon het niet tegen houden, ben moe gestreden, was een zware depressie haast nabij. En zij hakte de knoop door en zelfs zij kon niet anders.

Maar wat heeft de bijbel nu te zeggen over mijn situatie? Niets, want scheiden hoort volgens Jezus in de bijbel niet.
Je moet heel indirect de bijbel lezen om tot de oplossing te komen en nooit via teksten die over het huwelijk gaan.

Dus ja, wat is nu mijn geloof? Op dit moment, weet ik het niet precies. Ik pas er echter niet meer naadloos tussen.
In calvinistische oogpunt al helemaal niet.
Mijn dochter werd geboren voor het huwelijk, ik ben nu gescheiden en mijn dochter laten we van maandag t/m donderdag iedere week leven in een pleeggezin dat bestaat uit twee vrouwen die samen wonen. Wel naar de kerk gaan en christelijk zijn overigens. En ik geloof dan ook nog dat dit Gods voorzienigheid is!!!

Ik moet wel in hun ogen erg licht zijn.

Waarom hang ik dit geloof aan? Omdat mijn leven nu eenmaal zo loopt. Ook christelijk opgevoed in een synodaal gereformeerde kerk, maar logischerwijs vergrijzen die kerken en sterven langzaam uit. Maar ik behoor dan ook tot die groep die dan overgestapt is naar een jeugdiger kerk. Dus uit de PKN nu in een evangelisatie. Weliswaar verbonden met een Nederlands Gereformeerde Kerk, ook een indirecte afsplitsing van de Synodaal Gereformeerden (via de Vrijgemaakten). Dus soort zoekt soort.

Maar wat mij kracht geeft zijn de gebedsverhoringen. Dat ik merk dat er sturing in mijn leven zit, als een schip met een roer. Ik ben het schip. Het gaat door pittige stormen heen, maar Jezus is mijn roer en God is de haven.

[Vertrokken user_7]

Willempie. De waarheid zal ongetwijfeld ergens in het midden liggen, niet bij de extremen. Niets doen is geen optie (kijk naar Brazilië) en als een malle gaan vaccineren is ook de heilige graal niet (Israël). Dat vaccineren wel een positief effect heeft is inmiddels wel duidelijk.

Ik heb het commentaar van Diederik Gommers eens aangehoord van de week en volgens hem zou het vaccineren onvoldoende tegen het Deltavariant werken om een QR code als veilig middel nog langer te kunnen opvoeren. Hij pleit voor 1G.

Bron: https://m.youtube.com/watch?v=yFg78PgDgu0

[Yours]

Gait schreef:

Nou zie ik mijn kind nog wekelijks. Maar ik voel me er "mislukt" onder. Niet zo erg gezegend. Maar toch, ervaar ik God nog steeds. Hij is de gene die mij overeind helpt en me een nieuwe Great Reset geeft.
Maar mijn Godsbeeld, mijn persoonlijke bijbelse geloof zegt mij, dat ik ontrouw ben, overspel pleeg en de duivel dien. Toch klopt dat ook niet, want het is pure onmacht. Ik kon het niet tegen houden, ben moe gestreden, was een zware depressie haast nabij. En zij hakte de knoop door en zelfs zij kon niet anders.

Dag Gait,

Je gaat door een heftige tijd heen.
Misschien is het goed te proberen om wat tot rust te komen. En tot acceptatie van wat nu IS. Want dat vormt vaak de sleutel tot vrede in je hart.

[Vertrokken user_7]

Gait schreef:

Nou zie ik mijn kind nog wekelijks. Maar ik voel me er "mislukt" onder. Niet zo erg gezegend. Maar toch, ervaar ik God nog steeds. Hij is de gene die mij overeind helpt en me een nieuwe Great Reset geeft.
Maar mijn Godsbeeld, mijn persoonlijke bijbelse geloof zegt mij, dat ik ontrouw ben, overspel pleeg en de duivel dien. Toch klopt dat ook niet, want het is pure onmacht. Ik kon het niet tegen houden, ben moe gestreden, was een zware depressie haast nabij. En zij hakte de knoop door en zelfs zij kon niet anders.

Dag Gait,

Je gaat door een heftige tijd heen.
Misschien is het goed te proberen om wat tot rust te komen. En tot acceptatie van wat nu IS. Want dat vormt vaak de sleutel tot vrede in je hart.

Nog een sleutel.

Een vriend had een profetie voor me op de eerste dag na haar vertrek: "God leidt jou hier door heen. Het is enkel een kwestie van de juiste sleutels te vinden."

Mijn pastorale voorganger in de kerk zei in een preek dat de naastenliefde de sleutel is.
En nu zeg jij: rust vinden en acceptatie van wat er nu is.

Ik maak er een mooie sleutelbos van.

[Petra]

Geloof is iets dat bij mij voortdurend in ontwikkeling is. Op dit moment past mijn geloof niet naadloos bij mijn waarnemingen. Dat wil zeggen: God handeld dwars tegen mijn Godsbeeld in.
Ik ben nu eigenlijk dat wat volgens mijn geloof niet kan:
Gescheiden. En mijn gevoel bekruipt dat God er over zegt: "Ik schiep een scheiding tussen Gait en zijn vrouw, tussen hem en zijn kind, waardoor de conflicten voorbij zijn en zie, het is goed. Zeer goed."

Een vriend van me citeerde zelfs uit Spreuken:
"Het is beter alleen te leven in de woestijn, dan om met een twistzieke vrouw samen te zijn."

Nou, zou dat dan de tekst wezen die hierbij past? Ik wil er niet aan, eigenlijk..


Nou zie ik mijn kind nog wekelijks. Maar ik voel me er "mislukt" onder. Niet zo erg gezegend. Maar toch, ervaar ik God nog steeds. Hij is de gene die mij overeind helpt en me een nieuwe Great Reset geeft.
Maar mijn Godsbeeld, mijn persoonlijke bijbelse geloof zegt mij, dat ik ontrouw ben, overspel pleeg en de duivel dien. Toch klopt dat ook niet, want het is pure onmacht. Ik kon het niet tegen houden, ben moe gestreden, was een zware depressie haast nabij. En zij hakte de knoop door en zelfs zij kon niet anders.

Maar wat heeft de bijbel nu te zeggen over mijn situatie? Niets, want scheiden hoort volgens Jezus in de bijbel niet.
Je moet heel indirect de bijbel lezen om tot de oplossing te komen en nooit via teksten die over het huwelijk gaan.

Dus ja, wat is nu mijn geloof? Op dit moment, weet ik het niet precies. Ik pas er echter niet meer naadloos tussen.
In calvinistische oogpunt al helemaal niet.
Mijn dochter werd geboren voor het huwelijk, ik ben nu gescheiden en mijn dochter laten we van maandag t/m donderdag iedere week leven in een pleeggezin dat bestaat uit twee vrouwen die samen wonen. Wel naar de kerk gaan en christelijk zijn overigens. En ik geloof dan ook nog dat dit Gods voorzienigheid is!!!

Ik moet wel in hun ogen erg licht zijn.

Waarom hang ik dit geloof aan? Omdat mijn leven nu eenmaal zo loopt. Ook christelijk opgevoed in een synodaal gereformeerde kerk, maar logischerwijs vergrijzen die kerken en sterven langzaam uit. Maar ik behoor dan ook tot die groep die dan overgestapt is naar een jeugdiger kerk. Dus uit de PKN nu in een evangelisatie. Weliswaar verbonden met een Nederlands Gereformeerde Kerk, ook een indirecte afsplitsing van de Synodaal Gereformeerden (via de Vrijgemaakten). Dus soort zoekt soort.

Maar wat mij kracht geeft zijn de gebedsverhoringen. Dat ik merk dat er sturing in mijn leven zit, als een schip met een roer. Ik ben het schip. Het gaat door pittige stormen heen, maar Jezus is mijn roer en God is de haven.

Hi Gait.
Ik hoop dat de verjaardag van je dochter nog een leuke dag is geworden.
Tegenslag/verdriet/lijden.. geen mens weet er raad mee. Maar helaas, het komt op je pad en... roeien met je riemen dan maar. Meer kun je niet doen.
Het boek Job had ik al aangehad, imo prachtliteratuur over menselijke tegenslag.
Ik zag net dat je ook in het besloten deel een topic hebt gemaakt erover. Stom genoeg had ik het al gelezen voor ik me besefte dat het daar stond waar ik niet mag reageren. en er ook ergens anders niet over mag reageren.
Dus nou ja.. ik laat het dan maar hierbij.

[Willempie]

Geloof is iets dat bij mij voortdurend in ontwikkeling is. Op dit moment past mijn geloof niet naadloos bij mijn waarnemingen. Dat wil zeggen: God handeld dwars tegen mijn Godsbeeld in.
Ik ben nu eigenlijk dat wat volgens mijn geloof niet kan:
Gescheiden. En mijn gevoel bekruipt dat God er over zegt: "Ik schiep een scheiding tussen Gait en zijn vrouw, tussen hem en zijn kind, waardoor de conflicten voorbij zijn en zie, het is goed. Zeer goed."

Een vriend van me citeerde zelfs uit Spreuken:
"Het is beter alleen te leven in de woestijn, dan om met een twistzieke vrouw samen te zijn."

Nou, zou dat dan de tekst wezen die hierbij past? Ik wil er niet aan, eigenlijk..


Nou zie ik mijn kind nog wekelijks. Maar ik voel me er "mislukt" onder. Niet zo erg gezegend. Maar toch, ervaar ik God nog steeds. Hij is de gene die mij overeind helpt en me een nieuwe Great Reset geeft.
Maar mijn Godsbeeld, mijn persoonlijke bijbelse geloof zegt mij, dat ik ontrouw ben, overspel pleeg en de duivel dien. Toch klopt dat ook niet, want het is pure onmacht. Ik kon het niet tegen houden, ben moe gestreden, was een zware depressie haast nabij. En zij hakte de knoop door en zelfs zij kon niet anders.

Maar wat heeft de bijbel nu te zeggen over mijn situatie? Niets, want scheiden hoort volgens Jezus in de bijbel niet.
Je moet heel indirect de bijbel lezen om tot de oplossing te komen en nooit via teksten die over het huwelijk gaan.

Dus ja, wat is nu mijn geloof? Op dit moment, weet ik het niet precies. Ik pas er echter niet meer naadloos tussen.
In calvinistische oogpunt al helemaal niet.
Mijn dochter werd geboren voor het huwelijk, ik ben nu gescheiden en mijn dochter laten we van maandag t/m donderdag iedere week leven in een pleeggezin dat bestaat uit twee vrouwen die samen wonen. Wel naar de kerk gaan en christelijk zijn overigens. En ik geloof dan ook nog dat dit Gods voorzienigheid is!!!

Ik moet wel in hun ogen erg licht zijn.

Waarom hang ik dit geloof aan? Omdat mijn leven nu eenmaal zo loopt. Ook christelijk opgevoed in een synodaal gereformeerde kerk, maar logischerwijs vergrijzen die kerken en sterven langzaam uit. Maar ik behoor dan ook tot die groep die dan overgestapt is naar een jeugdiger kerk. Dus uit de PKN nu in een evangelisatie. Weliswaar verbonden met een Nederlands Gereformeerde Kerk, ook een indirecte afsplitsing van de Synodaal Gereformeerden (via de Vrijgemaakten). Dus soort zoekt soort.

Maar wat mij kracht geeft zijn de gebedsverhoringen. Dat ik merk dat er sturing in mijn leven zit, als een schip met een roer. Ik ben het schip. Het gaat door pittige stormen heen, maar Jezus is mijn roer en God is de haven.

Hi Gait.
Ik hoop dat de verjaardag van je dochter nog een leuke dag is geworden.
Tegenslag/verdriet/lijden.. geen mens weet er raad mee. Maar helaas, het komt op je pad en... roeien met je riemen dan maar. Meer kun je niet doen.
Het boek Job had ik al aangehad, imo prachtliteratuur over menselijke tegenslag.
Ik zag net dat je ook in het besloten deel een topic hebt gemaakt erover. Stom genoeg had ik het al gelezen voor ik me besefte dat het daar stond waar ik niet mag reageren. en er ook ergens anders niet over mag reageren.
Dus nou ja.. ik laat het dan maar hierbij.

Jij bent een goed mens.

[peda]

Dat beaam ik zeer.

[Petra]

Mijn Moeder zong vroeger altijd een liedje voor ons, voor het slapen gaan; In 't land der sprookjes heette dat liedje.
De kern van 't liedje was dat 't goeie steeds 't kwaaie overwint, maar wie aan sprookjes nog gelooft.. dat is maar een kind, eindigt het mee.
Ik denk dat het grootste Mirakel van het leven is als je er nog in durft te geloven met het verstrijken der jaren.

[Vertrokken user_7]

Geloof is iets dat bij mij voortdurend in ontwikkeling is. Op dit moment past mijn geloof niet naadloos bij mijn waarnemingen. Dat wil zeggen: God handeld dwars tegen mijn Godsbeeld in.
Ik ben nu eigenlijk dat wat volgens mijn geloof niet kan:
Gescheiden. En mijn gevoel bekruipt dat God er over zegt: "Ik schiep een scheiding tussen Gait en zijn vrouw, tussen hem en zijn kind, waardoor de conflicten voorbij zijn en zie, het is goed. Zeer goed."

Een vriend van me citeerde zelfs uit Spreuken:
"Het is beter alleen te leven in de woestijn, dan om met een twistzieke vrouw samen te zijn."

Nou, zou dat dan de tekst wezen die hierbij past? Ik wil er niet aan, eigenlijk..


Nou zie ik mijn kind nog wekelijks. Maar ik voel me er "mislukt" onder. Niet zo erg gezegend. Maar toch, ervaar ik God nog steeds. Hij is de gene die mij overeind helpt en me een nieuwe Great Reset geeft.
Maar mijn Godsbeeld, mijn persoonlijke bijbelse geloof zegt mij, dat ik ontrouw ben, overspel pleeg en de duivel dien. Toch klopt dat ook niet, want het is pure onmacht. Ik kon het niet tegen houden, ben moe gestreden, was een zware depressie haast nabij. En zij hakte de knoop door en zelfs zij kon niet anders.

Maar wat heeft de bijbel nu te zeggen over mijn situatie? Niets, want scheiden hoort volgens Jezus in de bijbel niet.
Je moet heel indirect de bijbel lezen om tot de oplossing te komen en nooit via teksten die over het huwelijk gaan.

Dus ja, wat is nu mijn geloof? Op dit moment, weet ik het niet precies. Ik pas er echter niet meer naadloos tussen.
In calvinistische oogpunt al helemaal niet.
Mijn dochter werd geboren voor het huwelijk, ik ben nu gescheiden en mijn dochter laten we van maandag t/m donderdag iedere week leven in een pleeggezin dat bestaat uit twee vrouwen die samen wonen. Wel naar de kerk gaan en christelijk zijn overigens. En ik geloof dan ook nog dat dit Gods voorzienigheid is!!!

Ik moet wel in hun ogen erg licht zijn.

Waarom hang ik dit geloof aan? Omdat mijn leven nu eenmaal zo loopt. Ook christelijk opgevoed in een synodaal gereformeerde kerk, maar logischerwijs vergrijzen die kerken en sterven langzaam uit. Maar ik behoor dan ook tot die groep die dan overgestapt is naar een jeugdiger kerk. Dus uit de PKN nu in een evangelisatie. Weliswaar verbonden met een Nederlands Gereformeerde Kerk, ook een indirecte afsplitsing van de Synodaal Gereformeerden (via de Vrijgemaakten). Dus soort zoekt soort.

Maar wat mij kracht geeft zijn de gebedsverhoringen. Dat ik merk dat er sturing in mijn leven zit, als een schip met een roer. Ik ben het schip. Het gaat door pittige stormen heen, maar Jezus is mijn roer en God is de haven.

Hi Gait.
Ik hoop dat de verjaardag van je dochter nog een leuke dag is geworden.
Tegenslag/verdriet/lijden.. geen mens weet er raad mee. Maar helaas, het komt op je pad en... roeien met je riemen dan maar. Meer kun je niet doen.
Het boek Job had ik al aangehad, imo prachtliteratuur over menselijke tegenslag.
Ik zag net dat je ook in het besloten deel een topic hebt gemaakt erover. Stom genoeg had ik het al gelezen voor ik me besefte dat het daar stond waar ik niet mag reageren. en er ook ergens anders niet over mag reageren.
Dus nou ja.. ik laat het dan maar hierbij.

O, das lastig in deze. Je kan me altijd persoonlijk mailen. Dat mag wel.

Maar ja, verjaardag was wel super geslaagd. Ik geniet wel van de ontmoetingen met mijn dochter, familie en vrienden. Die zijn best leuk, juist nu wel met de feestdagen. Met mijn dochter en familie sinterklaas en kerst vieren vind ik echt gaaf!

De momenten alleen thuis zijn soms zwaar. Of als ik zie dat op Facebook mijn ex vrouw niet meer regeerd.

[MagereHein]

Tsja, uiteindelijk zijn we onderdeel van de natuur. En helaas (of godzijdank) kunnen we niet alles naar onze hand zetten.
Want de ironie spat er toch vanaf? De mens, de kroon op de schepping, die zich boven alles en iedereen waant, legt tbaf tegen t kleinst denkbare

Nou nou nou, Hein....kroon op de schepping? Qua ziektes zijn we gewoon nog een aap. En we gaan nog net zo goed dood als onze neven.
Niks nieuws onder de zon.

Behalve dan dan we iets meer dan onze neven en nichten onze dood kunnen uitstellen

[MagereHein]

Hierdoor blijven geloofsovertuigingen privé eilandjes en komt er nooit echte overeenkomst die de wereld verder vooruit brengt.

Is er 1 grote gemene deler die ALLE religies en overtuigingen verbindt?

[Messenger]

Hierdoor blijven geloofsovertuigingen privé eilandjes en komt er nooit echte overeenkomst die de wereld verder vooruit brengt.

Is er 1 grote gemene deler die ALLE religies en overtuigingen verbindt?

Volgens mij wel.

De meeste religies en overtuigingen hebben het over een God van liefde, Over een almachtige God, een God die overal is, een God die volmaakt is, Alziend en Alwetend...Vrije wil...

Alleen jammer dat die begrippen telkens verlaten worden, door beweringen te doen en teksten te gebruiken die de begrippen onderuit halen.

Over liefde denkt men verschillend, net zo over almacht, overal is vaak niet hier maar wel daar, volmaaktheid is lastig, alziend en alwetend, vrije wil is minder vrij dan het woordje zou moeten betekenen.

Door die verschillende interpretaties komt men niet tot elkaar en is de eigen weg de enige juiste weg.

[Petra]

Door die verschillende interpretaties komt men niet tot elkaar en is de eigen weg de enige juiste weg.

Yep.
-Mijn weg is de Beste weg- dat is wat ik erin lees.
Op zich helemaal prima, als je het bij jezelf kunt houden.
Volg je zelfverkozen Beste Ware Juiste weg en wees er Happy mee, maarrrr... laat anderen dat dan ook doen. Denk ik dan.
Helaas.. schort het vaak nogal aan dat laatste. Beter weten voor en over anderen lijkt interessanter te zijn dan je met jezelf bezig houden.

[hopper]

Nou nou nou, Hein....kroon op de schepping? Qua ziektes zijn we gewoon nog een aap. En we gaan nog net zo goed dood als onze neven.
Niks nieuws onder de zon.

Behalve dan dan we iets meer dan onze neven en nichten onze dood kunnen uitstellen

Of dat een voordeel is valt te betwijfelen. Veel ouderen mankeren wat. Dan sleept het leven zich ook maar een beetje voort.

[hopper]

Hierdoor blijven geloofsovertuigingen privé eilandjes en komt er nooit echte overeenkomst die de wereld verder vooruit brengt.

Is er 1 grote gemene deler die ALLE religies en overtuigingen verbindt?

Er is wel een grote gemene deler. En dat is zoals Messenger schrijft 'liefde'.
Maar dat resulteert dan weer in hemelvisioenen waar de liefdevollen samen komen.
Het idee dat die liefde gewoon in dit leven gestalte kan krijgen , dat wil er niet zo in.
Waarmee die liefde toch weer egoïsme is geworden, men wil een beloning voor die liefde, namelijk de hemel.
Dat liefde niet aan ruilhandel doet wordt niet begrepen.

[Yours]

Hierdoor blijven geloofsovertuigingen privé eilandjes en komt er nooit echte overeenkomst die de wereld verder vooruit brengt.

Is er 1 grote gemene deler die ALLE religies en overtuigingen verbindt?

Dag MagereHein,

In mijn visie is reïncarnatie de verbindende factor langs de lange liniaal van overtuigingen en religies, welke uiteindelijk leidt tot volledig bewustzijn èn eeuwig kosmisch leven. Wat begonnen is voorafgaand aan/bij de Big Bang. Maar dat alles (wetenschappelijk) bewijzen is er uiteraard ook voor mij niet bij, want dat gaat over onstoffelijke en dus niet tastbare zaken als bewustzijn, ziel en geest.

Als reïncarniste beschouw ik Jezus Christus echter wel als cruciale factor binnen onze evolutie. Mijn inzicht in dezen heb ik eerder als volgt verwoord:

Jezus is als het Licht in de wereld gekomen, heeft als mens de leerschool van het Ken-U-Zelve ervaren, is de Weg, de Waarheid en het Leven, is Eén met de Vader/Moeder, is volledig bewust en door de dood getransformeerd. Dit alles opdat de wil van de Vader/Moeder in de eeuwigheid gekend wordt.

Jezus heeft echt bestaan en had 20 eeuwen geleden het lichaam van een man. Jezus bestaat tevens in metaforisch opzicht als het Christusbewustzijn, dat Alles omvat.

De factor Liefde met een hoofdletter wil ik er nu nog aan toevoegen: Jezus was de Liefde in hoogst eigen persoon: hard waar het moest, zacht waar het kon.

Inzichten schrijden voort met de tijd, dus het kan best zijn dat er in de toekomst nog eens een aanvulling/verandering komt.

Tenslotte: ik ben opgegroeid in de RKK, maar zie een kerk tegenwoordig meestal alleen van binnen bij een begrafenis.

[Zolderworm]

Maar mijn mooie eeuwigheidsverhaal kan ik natuurlijk niet bewijzen. Sterker nog: het is volgens mij onbewijsbaar.

Het is juist omgekeerd: het tijdelijke is onbewijsbaar. De mens die op zoek gaat naar de persoon welke hij zelf is zal ooit de conclusie trekken dat de tijdelijke persoon welke hij zelf is onbewijsbaar is. Het is slechts de gehechtheid aan ons zelf, welke verhindert om die conclusie te trekken. Een selfulfilling prophecy.

Wat versta je onder het bewijzen van een persoon?

[Zolderworm]

Dan maak je onderscheid tussen bewustzijn en het geschapene. Volgens mij is dat er niet.

Een levensgroot verschil. Dat is nu juist Maya, het geschapene denkt dat hij 'bewust' is.

Uiteindelijk hebben we allen een bewustwordingspunt. Het zogenaamd geschape mag dan illusie zijn, de bewustwording is reëel. Het gaat om de bewustwording van wat. Maar uiteindelijk slechts om bewustwording.

[Zolderworm]

Dat de soep gaat koken als je hem in een situatie van tijdelijkheid op het gas zet, is bewijsbaar. Maar het lijkt me lastig om aan te tonen dat wij geestelijk beschouwd eeuwig bestaan.

Dat moet je ook intern aan je zelf bewijzen. De tijdelijke persoon overstijgen.

Dan kun je het ervaren, maar niet tegenover anderen bewijzen.

[Zolderworm]

Dan maak je onderscheid tussen bewustzijn en het geschapene. Volgens mij is dat er niet.

De weg om tot het overstijgende bewustzijn te komen is om de stille toeschouwer te laten ontwaken.
De stille toeschouwer neemt het geschapene (in jouw geval de heer Zolder) waar als was het een ander.
De crux is dat jij de heer Zolder helemaal niet bent.

Bijna niemand doet dat, zie de gelovigen die het geschapene (ik spreek liever van verschijnsel) notabene in een hiernamaals willen laten verschijnen. Om de stille getuige te laten ontwaken dien je af te keren van iedere vorm van geloof.
Dus ook het geloof dat jij de heer Zolder bent. Maar dat klinkt der meeste mensen raar in de oren.
De meeste mensen geloven in de persoon die ze zelf zijn.

Vroeger was ik een persoon met bewustzijn , nu ben ik bewustzijn met een persoon. Dat is de natuur (de persoon oftewel de Adam in jou) overstijgen.
Dat oude karkas waar ik in rondwandel maakt me niet zo veel uit, dat is slechts het voertuig voor bewustzijn.

Dat klopt wel, volgens mij.

[MagereHein]

Volgens mij is een (niet DE) grootste gemene deler: (bij)geloof.

Niet iedere geloofsovertuiging heeft Liefde in t programma staan en reïncarnatie (op welke wijze dan ook) ook niet.
Niemand weet hoeveel religies, stromingen en overtuigingen er zijn en er is m.i geen grote gemene deler.
Neem daarbij dat ook religie evolueert met de tijd en plaats.

[hopper]

Het is juist omgekeerd: het tijdelijke is onbewijsbaar. De mens die op zoek gaat naar de persoon welke hij zelf is zal ooit de conclusie trekken dat de tijdelijke persoon welke hij zelf is onbewijsbaar is. Het is slechts de gehechtheid aan ons zelf, welke verhindert om die conclusie te trekken. Een selfulfilling prophecy.

Wat versta je onder het bewijzen van een persoon?

Jij leeft in de veronderstelling dat er een persoon is die Zolderworm heet.
Als je deze probeert te bewijzen, dan zul je merken dat Zolderworm als geestelijk beeld is samengesteld op empirische wijze aan de hand van de waarnemingen door bewustzijn.

Bijvoorbeeld: jij kan alleen een Nederlander zijn omdat er buitenlanders zijn. Zonder buitenlanders is de term 'Nederlander' inhoudsloos.
Ander voorbeeld: jij kan alleen maar een oude man zijn omdat je bekend bent met jongemannen.

Bewustzijn heeft geen mening omtrent jouw zelfbeeld of die van anderen, het neemt slechts waar.
Zolderworm is in geestelijke zin een zelf-schepping.

Bovenstaande begrijpen en volledig doorgronden doet de persoon die je zelf bent instorten.

[hopper]

Een levensgroot verschil. Dat is nu juist Maya, het geschapene denkt dat hij 'bewust' is.

Uiteindelijk hebben we allen een bewustwordingspunt. Het zogenaamd geschape mag dan illusie zijn, de bewustwording is reëel. Het gaat om de bewustwording van wat. Maar uiteindelijk slechts om bewustwording.

Bewust zijn is altijd bewust zijn van iets anders. Als je leert jezelf te zien als een ander, dan gaat je eigen bewustzijn je zelf waarnemen.
Een proces wat in feite vanzelf gaat, dat proces zou je bewustwording kunnen noemen.
Dat proces heeft zelfs vermakelijke kanten. Stel: iemand tegenover je ontploft van woede en jij gaat het alleen maar zitten waarnemen. (Dat is wat bewustzijn feitelijk doet). Dan zul je bemerken dat door jouw niet-doen die persoon nog kwader wordt. Jij doet niet en de persoon tegenover jou doet wel.