Redelijkheid

[hopper]

Mijn bevindingen zijn anders, middels de redenatie welke hiervoor gegeven. Het 'zijn' komt tot stand omdat het (het zijn) iets buiten 'zichzelf' (Locatie Hopper) waarneemt en daar over na kan denken. Als alle betrekkingen op de buitenwereld worden terug genomen, houdt men 'zijn' over waarbij men zal bemerken dat dat alleen 'present-zijn' is.

In de daarop volgende denk-beweging kan bedacht worden dat alles wat ik ooit bedacht en gedacht heb in mijn leven zaken betrof welke buiten het 'zijn' liggen. Het present-zijn is dan ook zonder locatie.

Ja prima hoor. Maar ben jij met een andere basisovertuiging onredelijk? Je neemt een ander uitgangspunt. Dat moet kunnen. Maakt dat zoveel verschil?

Het 'zijn' kan nooit een overtuiging zijn. Het 'zijn' is onveranderlijk. Het probleem waar we hier tegen aan lopen is dat ieder mens denkt een andere zijnde te zijn dan andere mensen. Dat is omdat we in het denken allemaal subjectief zijn.

Doch, de 'Christus' is een wijze waarop 'we' allemaal op dezelfde wijze zijn. In het denkende 'zijn' zijn we verschillend. In Christus (Christus leeft in mij) zijn we hetzelfde. De Christus kent geen subjectiviteit, de persoon wel.

[Leon]

Ja prima hoor. Maar ben jij met een andere basisovertuiging onredelijk? Je neemt een ander uitgangspunt. Dat moet kunnen. Maakt dat zoveel verschil?

Het 'zijn' kan nooit een overtuiging zijn. Het 'zijn' is onveranderlijk. Het probleem waar we hier tegen aan lopen is dat ieder mens denkt een andere zijnde te zijn dan andere mensen. Dat is omdat we in het denken allemaal subjectief zijn.

Doch, de 'Christus' is een wijze waarop 'we' allemaal op dezelfde wijze zijn. In het denkende 'zijn' zijn we verschillend. In Christus (Christus leeft in mij) zijn we hetzelfde. De Christus kent geen subjectiviteit, de persoon wel.

Ik kan je volgen, leg het zelf net even anders uit. Bij jou is ‘zijn’ het eeuwige, dat is voor mij de logische ruimte, bewust-zijn.

[hopper]

Het 'zijn' kan nooit een overtuiging zijn. Het 'zijn' is onveranderlijk. Het probleem waar we hier tegen aan lopen is dat ieder mens denkt een andere zijnde te zijn dan andere mensen. Dat is omdat we in het denken allemaal subjectief zijn.

Doch, de 'Christus' is een wijze waarop 'we' allemaal op dezelfde wijze zijn. In het denkende 'zijn' zijn we verschillend. In Christus (Christus leeft in mij) zijn we hetzelfde. De Christus kent geen subjectiviteit, de persoon wel.

Ik kan je volgen, leg het zelf net even anders uit. Bij jou is ‘zijn’ het eeuwige, dat is voor mij de logische ruimte, bewust-zijn.

Klopt, ik vaar altijd scherp aan de wind. Kennis van de geestelijke wereld dient conceptueel zo nauwkeurig mogelijk te gebeuren i.m.o.
Het 'zijn' is eeuwig omdat het geen ding is. En omdat we in een wereld van dingen leven, begrijpen we de diepste werkelijkheid niet.
Jezus begreep die wel en dat is in allerlei tekst weergegeven. Doch niet conceptueel , maar 'in een andere taal'.
Vandaar ook dat het er van afhangt wie de bijbel leest en hoe men de bijbel leest.

Zo leg ik bewust-zijn ook gedifferentieerd uit. Er is niet alleen bewust-zijn van het 'zijn', maar ook van de wereld (het wordende).
M.a.w. met het woord 'bewustzijn' an sich ben je er ook nog niet.

[peda]

Ook de Hopper overtuiging dat het denken is voortgekomen uit het "" zijn "' is niet absoluut, immers voor een ander komt het denken voort uit de stoffelijke hersenen. De bekende Swaab---van Lommel discussie, waar de empirie tot op heden het finale verlossende woord niet kan leveren.

Ik heb het anders empirisch vastgesteld. Het denken komt voort uit de stoffelijke hersenen, maar het 'zijn' is daar niet.
En omdat het empirisch is vastgesteld is het geen overtuiging.

Ik bén en mijn stoffelijke hersenen denken. In de stoffelijke hersenen zit dan ook 'de persoon'.
En wie heeft er overtuigingen? Juist, de persoon.

IK denk dat wij beiden de empirie op een andere wijze van een definitie voorzien. Of het "' zijn "" nu al of niet bestaat buiten de stoffelijke hersenen, dat is m.i. nog steeds de grote niet-opgeloste vraag. De empirie onderzoekt de stoffelijke hersenen en niet het "" zijn "' wanneer het "" zijn "" buiten de stoffelijke hersenen zou existeren. De empirie ( wetenschappelijke methode ) heeft tot dusverre geen mogelijkheid om een eventuele onstoffelijke wereld ( "" zijn "" ) te onderzoeken om daarover absolute feiten te leveren. Kortom uitspraken over de onstoffelijke wereld, verblijven voor mij vooreerst in het domein filosofie/ theologie en het onstoffelijke "" zijn "" reken ik daar ook onder. Filosofie voldoet zeer zeker aan de logica, maar levert geen absoluutheid. Twee elkaar tegensprekende filosofische uitwerkingen, kunnen beiden redelijk zijn.

[Leon]

Ik kan je volgen, leg het zelf net even anders uit. Bij jou is ‘zijn’ het eeuwige, dat is voor mij de logische ruimte, bewust-zijn.

Klopt, ik vaar altijd scherp aan de wind. Kennis van de geestelijke wereld dient conceptueel zo nauwkeurig mogelijk te gebeuren i.m.o.
Het 'zijn' is eeuwig omdat het geen ding is. En omdat we in een wereld van dingen leven, begrijpen we de diepste werkelijkheid niet.
Jezus begreep die wel en dat is in allerlei tekst weergegeven. Doch niet conceptueel , maar 'in een andere taal'.
Vandaar ook dat het er van afhangt wie de bijbel leest en hoe men de bijbel leest.

Zo leg ik bewust-zijn ook gedifferentieerd uit. Er is niet alleen bewust-zijn van het 'zijn', maar ook van de wereld (het wordende).
M.a.w. met het woord 'bewustzijn' an sich ben je er ook nog niet.

Misschien gaat het over de kwestie hoe men kan verblijven in het ‘zijn’ . Dat doet men niet lichamelijk.

[hopper]

Ik heb het anders empirisch vastgesteld. Het denken komt voort uit de stoffelijke hersenen, maar het 'zijn' is daar niet.
En omdat het empirisch is vastgesteld is het geen overtuiging.

Ik bén en mijn stoffelijke hersenen denken. In de stoffelijke hersenen zit dan ook 'de persoon'.
En wie heeft er overtuigingen? Juist, de persoon.

IK denk dat wij beiden de empirie op een andere wijze van een definitie voorzien. Of het "' zijn "" nu al of niet bestaat buiten de stoffelijke hersenen, dat is m.i. nog steeds de grote niet-opgeloste vraag. De empirie onderzoekt de stoffelijke hersenen en niet het "" zijn "' wanneer het "" zijn "" buiten de stoffelijke hersenen zou existeren. De empirie ( wetenschappelijke methode ) heeft tot dusverre geen mogelijkheid om een eventuele onstoffelijke wereld ( "" zijn "" ) te onderzoeken om daarover absolute feiten te leveren. Kortom uitspraken over de onstoffelijke wereld, verblijven voor mij vooreerst in het domein filosofie/ theologie en het onstoffelijke "" zijn "" reken ik daar ook onder. Filosofie voldoet zeer zeker aan de logica, maar levert geen absoluutheid. Twee elkaar tegensprekende filosofische uitwerkingen, kunnen beiden redelijk zijn.

https://www.encyclo.nl/begrip/empirie

Empirie betekent door ervaring ergens achter komen. Toen Galilei middels een telescoop op empirische wijze 4 Joviaanse manen waarnam, stelde hij op empirische wijze het bestaan van die manen vast. Naderhand zijn door velen op empirische wijze deze manen waargenomen en vastgesteld.

Ik -Hopper- heb ze nog nooit gezien. Maar de wetenschappelijke methode staat los van degene die zich Hopper noemt.

Op empirische wijze (ondervinding/bevinding) heb ik -Hopper- vast gesteld dat het 'zijn' niet afhankelijk is stoffelijke hersenen.
Dat andere mensen die empirie niet hebben is mij bekend, maar dat doet niks af aan de empirische vaststelling.
Daarnaast zijn er ook mensen die net zoals ik het 'zijn' ook empirisch hebben vast gesteld.

Maar omdat dit gaat over de redelijkheid, vind ik het redelijk om niet op de laatste mens te wachten die empirisch het 'zijn' vast stelt.
Net zoals die 4 Joviaanse manen ook maar door een kleine minderheid empirisch is vastgesteld. (Afgezien van foto's)

In de empirische vaststelling van het 'zijn' heb ik tevens vastgesteld dat het absoluut is.
Het heeft geen eigenschappen, zoals alles wat wordend is. Zolang men in het 'wordende' is, is empirische vaststelling van het 'zijn' een onmogelijkheid. Dat is omdat het denken bij de waarneming van het 'wordende' de verworven kennis tot 'zijn' verklaart.
In Jip en Janneke: Galilei riep misschien bij het zien van de Joviaanse manen: ze zijn!
Het is de verwisseling van het worden met zijn. De Joviaanse manen zijn wordend. Ooit waren (zijn!) ze er niet en ooit zullen ze er niet meer zijn!

[hopper]

Klopt, ik vaar altijd scherp aan de wind. Kennis van de geestelijke wereld dient conceptueel zo nauwkeurig mogelijk te gebeuren i.m.o.
Het 'zijn' is eeuwig omdat het geen ding is. En omdat we in een wereld van dingen leven, begrijpen we de diepste werkelijkheid niet.
Jezus begreep die wel en dat is in allerlei tekst weergegeven. Doch niet conceptueel , maar 'in een andere taal'.
Vandaar ook dat het er van afhangt wie de bijbel leest en hoe men de bijbel leest.

Zo leg ik bewust-zijn ook gedifferentieerd uit. Er is niet alleen bewust-zijn van het 'zijn', maar ook van de wereld (het wordende).
M.a.w. met het woord 'bewustzijn' an sich ben je er ook nog niet.

Misschien gaat het over de kwestie hoe men kan verblijven in het ‘zijn’ . Dat doet men niet lichamelijk.

Klopt. Dus zolang ik in mijn lichaam verblijf ben ik 'wordend'. En in dat lichaam is het conceptuele denkvermogen aanwezig waar ik gebruik van maak om dit bericht te schrijven. Geen misverstand, ik ben momenteel niet in 'zijn'. Ik zit niet in de diepste werkelijkheid, maar in de werkelijkheid van Hopper. De reden daarvan is dat ik nu gericht ben tegen @Leon. Ik ervaar jou nu als een ander, we zijn dan twee verschillende mensen in 'de schepping'.

Schepping (het geschapene) is altijd wordend. Daarom sprak Paulus in Galaten 2:20 ook van Daarom leef ik zelf niet meer, maar Christus leeft in mij. Zolang ik nog in dit lichaam ben, leef ik door het geloof in de Zoon van God. . Wat wil zeggen dat Paulus in staat is geweest 'de Christus' in zichzelf op te wekken. Hij was immers niet Jezus. Het zijn diepzinnige teksten, waar ik niet verder kom dan het conceptueel uit te werken.

Als Paulus zegt: 'de Christus leeft in mij' bedoelt hij daarmee de universele Christus. Die kan niet verschillend zijn van Jezus dé Christus.

[Mullog]

Hier nog eens over nadenkend in relatie met dat wij in een universum leven dat gestuurd wordt door wetten die waardevrij zijn is er eigenlijk geen enkele reden waarom een muntje opgooien niet voldoende zou zijn. Uiteindelijk is goed en kwaad niet meer dan een menselijk construct.

Voldoende om een beslissing te maken over het doden van iemand?

Maar of je dat redelijk wilt noemen of niet ? Redelijk en onredelijk als menselijk construct, maar wel de logica volgend. Als je een besluit neemt zonder zorgvuldig onderzoek is dat onredelijk. Dan zou het zorgvuldig onderzoek nog kunnen uitwijzen dat de schipbreukelingen iemand mogen doden en opeten met strootje trekken, maar dat ontkracht niet dat je er dan goed over nagedacht moet hebben.

Je moet natuurlijk wel helemaal tot het gaatje gaan. Waarom zou je iets beredeneren als je het lot ook kunt laten beslissen. Het oordeel van een muntje is waardevrij. Wat jij van die schipbreukelingen gaat vinden gaat gekleurd worden door jou persoonlijke beelden over goed en kwaad, die mogelijk onderwerp van discussie zijn.

[Leon]

Voldoende om een beslissing te maken over het doden van iemand?

Maar of je dat redelijk wilt noemen of niet ? Redelijk en onredelijk als menselijk construct, maar wel de logica volgend. Als je een besluit neemt zonder zorgvuldig onderzoek is dat onredelijk. Dan zou het zorgvuldig onderzoek nog kunnen uitwijzen dat de schipbreukelingen iemand mogen doden en opeten met strootje trekken, maar dat ontkracht niet dat je er dan goed over nagedacht moet hebben.

Je moet natuurlijk wel helemaal tot het gaatje gaan. Waarom zou je iets beredeneren als je het lot ook kunt laten beslissen. Het oordeel van een muntje is waardevrij. Wat jij van die schipbreukelingen gaat vinden gaat gekleurd worden door jou persoonlijke beelden over goed en kwaad, die mogelijk onderwerp van discussie zijn.

In het geval van beschikbare bedden in een ziekenhuis hanteert de arts dacht ik wel criteria aan wie het vrije bed kan worden toebedeeld, of die criteria helemaal rationeel en redelijk zijn en of niet rechtvaardiger of waardenvrij is om het toeval te laten beslissen weet ik niet. Als het toeval mij zou aanwijzen en niet het jonge kind zou mijn redelijkheid zijn toch het jonge kind het bed te gunnen.

[Mullog]

Je moet natuurlijk wel helemaal tot het gaatje gaan. Waarom zou je iets beredeneren als je het lot ook kunt laten beslissen. Het oordeel van een muntje is waardevrij. Wat jij van die schipbreukelingen gaat vinden gaat gekleurd worden door jou persoonlijke beelden over goed en kwaad, die mogelijk onderwerp van discussie zijn.

In het geval van beschikbare bedden in een ziekenhuis hanteert de arts dacht ik wel criteria aan wie het vrije bed kan worden toebedeeld, of die criteria helemaal rationeel en redelijk zijn en of niet rechtvaardiger of waardenvrij is om het toeval te laten beslissen weet ik niet. Als het toeval mij zou aanwijzen en niet het jonge kind zou mijn redelijkheid zijn toch het jonge kind het bed te gunnen.

Het lijkt mij helemaal situationeel gestuurd en op basis van de algemeenheden die je nu brengt kun je net zo goed een muntje opgooien. Ik zal een paar overwegingen geven die een rol zouden kunnen spelen:

• Wat als jij vaardigheden hebt die een jong kind niet heeft maar die wel zeer zouden bijdragen aan het welzijn van anderen

• Wat als het jonge kind ernstige geestelijke en/of lichamelijke beperkingen heeft

• Wat als van jouw overleven het overleven van anderen, bijvoorbeeld je gezin, afhankelijk is

• Wat als het jong kind in de toekomst zich ontpopt tot een seriemoordenaar o.i.d.

• Wat als de arts dit allemaal niet weet, wat je mag verwachten, hoe bepaald hij dan zijn keuze

Het lijkt mij dat een muntje dan wel zo rechtvaardig is.

[Leon]

In het geval van beschikbare bedden in een ziekenhuis hanteert de arts dacht ik wel criteria aan wie het vrije bed kan worden toebedeeld, of die criteria helemaal rationeel en redelijk zijn en of niet rechtvaardiger of waardenvrij is om het toeval te laten beslissen weet ik niet. Als het toeval mij zou aanwijzen en niet het jonge kind zou mijn redelijkheid zijn toch het jonge kind het bed te gunnen.

Het lijkt mij helemaal situationeel gestuurd en op basis van de algemeenheden die je nu brengt kun je net zo goed een muntje opgooien. Ik zal een paar overwegingen geven die een rol zouden kunnen spelen:

• Wat als jij vaardigheden hebt die een jong kind niet heeft maar die wel zeer zouden bijdragen aan het welzijn van anderen

• Wat als het jonge kind ernstige geestelijke en/of lichamelijke beperkingen heeft

• Wat als van jouw overleven het overleven van anderen, bijvoorbeeld je gezin, afhankelijk is

• Wat als het jong kind in de toekomst zich ontpopt tot een seriemoordenaar o.i.d.

• Wat als de arts dit allemaal niet weet, wat je mag verwachten, hoe bepaald hij dan zijn keuze

Het lijkt mij dat een muntje dan wel zo rechtvaardig is.

Andersom zijn ook argumenten te geven, het jonge kind kan het klimaatprobleem oplossen, ik zou een kernramp kunnen veroorzaken

maar inderdaad, daar kan je geen rekening mee houden, redelijkheid heeft zo zijn beperkingen.

[Dat_beloof_ik]

Het 'zijn' kan nooit een overtuiging zijn. Het 'zijn' is onveranderlijk. Het probleem waar we hier tegen aan lopen is dat ieder mens denkt een andere zijnde te zijn dan andere mensen. Dat is omdat we in het denken allemaal subjectief zijn.

Doch, de 'Christus' is een wijze waarop 'we' allemaal op dezelfde wijze zijn. In het denkende 'zijn' zijn we verschillend. In Christus (Christus leeft in mij) zijn we hetzelfde. De Christus kent geen subjectiviteit, de persoon wel.

Dat kan niet. Als 'zijn' onveranderlijk is, en dat stel je, verandert dat dus ook niet als je in Christus gaat geloven.

[Dat_beloof_ik]

Op empirische wijze (ondervinding/bevinding) heb ik -Hopper- vast gesteld dat het 'zijn' niet afhankelijk is stoffelijke hersenen.
Dat andere mensen die empirie niet hebben is mij bekend, maar dat doet niks af aan de empirische vaststelling.
Daarnaast zijn er ook mensen die net zoals ik het 'zijn' ook empirisch hebben vast gesteld.

Maar omdat dit gaat over de redelijkheid, vind ik het redelijk om niet op de laatste mens te wachten die empirisch het 'zijn' vast stelt.

Dat hoeft ook niet hoor, zo lang wachten.
De empirische werkwijze houdt immers in dat je op grond van die waarneming een wetmatigheid en een hypothese opstelt en die dan weer toetst.
Alles wat je hoeft te doen om anderen te laten zien dat wat je zegt, ook werkelijk klopt, is die resultaten daarvan hier laten zien.
Dát is redelijkheid.

Maar ik denk dat dit niet gaat gebeuren.
Want anders zou dat al wel wel bekend zijn.

Daarnaast schrijf je ook nog:

In de empirische vaststelling van het 'zijn' heb ik tevens vastgesteld dat het absoluut is.
Het heeft geen eigenschappen, zoals alles wat wordend is.

En dat kan niet, want als iets geen eigenschappen heeft, kun je het ook niet waarnemen.

[Yours]

Op empirische wijze (ondervinding/bevinding) heb ik -Hopper- vast gesteld dat het 'zijn' niet afhankelijk is stoffelijke hersenen.
Dat andere mensen die empirie niet hebben is mij bekend, maar dat doet niks af aan de empirische vaststelling.
Daarnaast zijn er ook mensen die net zoals ik het 'zijn' ook empirisch hebben vast gesteld.

Ook ik heb dit vastgesteld.
Dit ‘Zijn’, wordt ervaren/waargenomen via het gevoel.
En evenmin als de smaak van aardbeien overgebracht kan worden, kan het voelen van dit ‘Zijn’ overgebracht worden. Het is echter het ultieme ‘Al’ wat de mens bij voortduring beleeft.

[peda]

Voor mij is het geloof in de gekruisigde Christus, per heden als Persoonsachtige verblijvende in de Hemel, de theologische premissen beoordelende een redelijk geloof. Evenzeer redelijk is de filosofische premissen beoordelende, het geloof in een transcendent "" Zijn "". Kortom er zijn meerdere metafysische gedachten die voor mij kunnen bogen op het predikaat "' redelijk "". Derhalve de slogan alle metafysica is Onzin ( dus onredelijk ) brengt mij niet tot applaus uitbarstingen.

[Tin]

Het 'zijn' kan nooit een overtuiging zijn. Het 'zijn' is onveranderlijk. Het probleem waar we hier tegen aan lopen is dat ieder mens denkt een andere zijnde te zijn dan andere mensen. Dat is omdat we in het denken allemaal subjectief zijn.

Doch, de 'Christus' is een wijze waarop 'we' allemaal op dezelfde wijze zijn. In het denkende 'zijn' zijn we verschillend. In Christus (Christus leeft in mij) zijn we hetzelfde. De Christus kent geen subjectiviteit, de persoon wel.

Dat kan niet. Als 'zijn' onveranderlijk is, en dat stel je, verandert dat dus ook niet als je in Christus gaat geloven.

Het gaat ook niet om 'het gaan geloven in X of Y'.
Als het 'zijn' onveranderlijk is gaat het vervolgens om de vraag of je je bewust van dat allesomvattende zijn kan zijn.
De woorden die we er aan geven zijn slecht de menselijke manier van communiceren. Die leiden altijd tot misverstanden.
We communiceren volgens onszelf redelijk maar die redelijkheid wordt door anderen vaak als onredelijk opgevat.

[peda]

Het "" Onpersoonlijk Zijn "" van Hopper, kan ik heel goed als Onveranderlijk betitelen. De uitvloeiingen ( emanaties ) uit het "" Zijn "' kunnen daarentegen wel degelijk veranderlijk zijn. In de proces theologie daarentegen is en blijft God in Zijn Wezen Onveranderlijk, in zijn omgang met mensen en in zijn reacties op menselijk handelen is God echter wel Veranderlijk. Deze m.i. met de accommodatie verwante gedachte alsmede de open werkelijkheid kom je ook tegen in bijbels theologen land ( God zowel Onveranderlijk als Veranderlijk ) . Zou het anders zijn dan had bidden om verandering van omstandigheden nooit zin. Kortom er zijn uiteenlopende gedachten over Onveranderlijkheid en Veranderlijkheid, zelfs aangaande hetzelfde Wezen. Geen metafysische eenheidsworst en toch voldoen aan redelijkheid.

[Yours]

Voor mij is het geloof in de gekruisigde Christus, per heden als Persoonsachtige verblijvende in de Hemel, de theologische premissen beoordelende een redelijk geloof. Evenzeer redelijk is de filosofische premissen beoordelende, het geloof in een transcendent "" Zijn "". Kortom er zijn meerdere metafysische gedachten die voor mij kunnen bogen op het predikaat "' redelijk "".

Het Zijn van Adam vond zijn/haar Apotheose/Vergoddelijking in het Zijn van Christus in Jezus.
Vandaar: "Ik ben de Alfa, en de Omega, het Begin en het Einde, de Eerste en de Laatste."

[peda]

Voor mij is het geloof in de gekruisigde Christus, per heden als Persoonsachtige verblijvende in de Hemel, de theologische premissen beoordelende een redelijk geloof. Evenzeer redelijk is de filosofische premissen beoordelende, het geloof in een transcendent "" Zijn "". Kortom er zijn meerdere metafysische gedachten die voor mij kunnen bogen op het predikaat "' redelijk "".

Het Zijn van Adam vond zijn/haar Apotheose/Vergoddelijking in het Zijn van Christus in Jezus.
Vandaar: "Ik ben de Alfa, en de Omega, het Begin en het Einde, de Eerste en de Laatste."

Heidegger had het o.m. over God als Het Zijn ( transcendentie/ negatieve theologie ) , alsmede God als het Hoogst Zijnde onder de zijnden ( immanentie/ positieve theologie) . Het zijn uiterst interessante overdenkingen, dus niet of/of, maar en/en denken. De critici denken veelal in of/of structuren en baseren daarop hun argumentatie. Hopper spreekt vanuit Het Zijn, de christelijk gelovigen veelal vanuit het Hoogst Zijnde, het verschil tussen beide "' positie "" beschrijvingen moge duidelijk zijn.

[Yours]

Het Zijn van Adam vond zijn/haar Apotheose/Vergoddelijking in het Zijn van Christus in Jezus.
Vandaar: "Ik ben de Alfa, en de Omega, het Begin en het Einde, de Eerste en de Laatste."

Heidegger had het o.m. over God als Het Zijn ( transcendentie/ negatieve theologie ) , alsmede God als het Hoogst Zijnde onder de zijnden ( immanentie/ positieve theologie) . Het zijn uiterst interessante overdenkingen, dus niet of/of, maar en/en denken. De critici denken veelal in of/of structuren en baseren daarop hun argumentatie. Hopper spreekt vanuit Het Zijn, de christelijk gelovigen veelal vanuit het Hoogst Zijnde, het verschil tussen beide "' positie "" beschrijvingen moge duidelijk zijn.

Ik denk/spreek vanuit de ervaringen van de lange liniaal van vele aardse levens waar Adam het eerste van vertegenwoordigt en Jezus Christus het laatste. Die laatste kent - uiteraard - het eerste ook, anders kan er niet gesproken worden van de Alfa èn de Omega.

[hopper]

Op empirische wijze (ondervinding/bevinding) heb ik -Hopper- vast gesteld dat het 'zijn' niet afhankelijk is stoffelijke hersenen.
Dat andere mensen die empirie niet hebben is mij bekend, maar dat doet niks af aan de empirische vaststelling.
Daarnaast zijn er ook mensen die net zoals ik het 'zijn' ook empirisch hebben vast gesteld.

Ook ik heb dit vastgesteld.
Dit ‘Zijn’, wordt ervaren/waargenomen via het gevoel.
En evenmin als de smaak van aardbeien overgebracht kan worden, kan het voelen van dit ‘Zijn’ overgebracht worden. Het is echter het ultieme ‘Al’ wat de mens bij voortduring beleeft.

Het is onuitspreekbaar en niet te vergelijken met een ervaring in 'de wereld'.

[hopper]

Het "" Onpersoonlijk Zijn "" van Hopper, kan ik heel goed als Onveranderlijk betitelen. De uitvloeiingen ( emanaties ) uit het "" Zijn "' kunnen daarentegen wel degelijk veranderlijk zijn. In de proces theologie daarentegen is en blijft God in Zijn Wezen Onveranderlijk, in zijn omgang met mensen en in zijn reacties op menselijk handelen is God echter wel Veranderlijk. Deze m.i. met de accommodatie verwante gedachte alsmede de open werkelijkheid kom je ook tegen in bijbels theologen land ( God zowel Onveranderlijk als Veranderlijk ) . Zou het anders zijn dan had bidden om verandering van omstandigheden nooit zin. Kortom er zijn uiteenlopende gedachten over Onveranderlijkheid en Veranderlijkheid, zelfs aangaande hetzelfde Wezen. Geen metafysische eenheidsworst en toch voldoen aan redelijkheid.

Het 'zijn' is onveranderlijk, daarom kan het 'veranderlijke' (de persoon) nooit 'zijn'.
Er zit dan ook geen persoon in 'zijn'. (egoloos)
Vandaar dat de hele leer van Jezus is doordrenkt van het opgeven van het eigen ego.

Uitvloeingen van het 'zijn' blijven onveranderlijk. Daarom zijn de Vader en de Zoon ook één. De Zoon vindt zijn (on)grond in de Vader.

[hopper]

Hopper spreekt vanuit Het Zijn, de christelijk gelovigen veelal vanuit het Hoogst Zijnde, het verschil tussen beide "' positie "" beschrijvingen moge duidelijk zijn.

Binnen 'zijn' kan geen verschil zijn omdat het een 'niets' is. Binnen 'niets' kan geen hogere of lagere toestand voorkomen. (Ondeelbaar)
Om mijzelf direct tegen te spreken, want het 'zijn' heeft zich wél gedeeld. Via de mens.
Maar als men spreekt over Hoogst Zijnde, wat bedoeld men dan? Want het spreekt voor zich dat ik God niet ben.
Ik ben deelachtig aan het 'zijn', wat in feite iedereen is. (Als optionele mogelijkheid)
Ik heb 'weet' van het zijn. Weten wat niet geweten kan worden.

[peda]

Heidegger had het o.m. over God als Het Zijn ( transcendentie/ negatieve theologie ) , alsmede God als het Hoogst Zijnde onder de zijnden ( immanentie/ positieve theologie) . Het zijn uiterst interessante overdenkingen, dus niet of/of, maar en/en denken. De critici denken veelal in of/of structuren en baseren daarop hun argumentatie. Hopper spreekt vanuit Het Zijn, de christelijk gelovigen veelal vanuit het Hoogst Zijnde, het verschil tussen beide "' positie "" beschrijvingen moge duidelijk zijn.

Ik denk/spreek vanuit de ervaringen van de lange liniaal van vele aardse levens waar Adam het eerste van vertegenwoordigt en Jezus Christus het laatste. Die laatste kent - uiteraard - het eerste ook, anders kan er niet gesproken worden van de Alfa èn de Omega.

Ik begrijp jou met het reincarnatie proces, waar de aardelingen aan zijn onderworpen. Mijn inbreng ging over de transcendente en immanente kijk op God. In het panentheisme is God beiden, vandaar Heidegger met zijn combinatie van "" Zijn "" en "" Hoogst zijnde"'. Het verwarrende is dan veelal dat wanneer stil wordt gestaan bij de immanentie, de transcendente God-kijkers God niet herkennen en wanneer stil wordt gestaan bij het transcendente de immanente God-kijkers god niet herkennen. Daarom veel nodeloos langs elkaar heen praten, gewoon de juiste bril op het hoofd. De christelijk-gnostische bril is weer een andere bril en geeft weer een ander beeld. Geen koekoek-eenzang in metafysica land.

[peda]

Hopper spreekt vanuit Het Zijn, de christelijk gelovigen veelal vanuit het Hoogst Zijnde, het verschil tussen beide "' positie "" beschrijvingen moge duidelijk zijn.

Binnen 'zijn' kan geen verschil zijn omdat het een 'niets' is. Binnen 'niets' kan geen hogere of lagere toestand voorkomen. (Ondeelbaar)
Om mijzelf direct tegen te spreken, want het 'zijn' heeft zich wél gedeeld. Via de mens.
Maar als men spreekt over Hoogst Zijnde, wat bedoeld men dan? Want het spreekt voor zich dat ik God niet ben.
Ik ben deelachtig aan het 'zijn', wat in feite iedereen is. (Als optionele mogelijkheid)
Ik heb 'weet' van het zijn. Weten wat niet geweten kan worden.

God als Hoogst zijnde onder de zijnden, is in mijn beschouwing God Zelve in immanentie-modus ( Jip en Janneke ). In jouw beschouwing wordt de immanentie middels het Christus-ik weer anders ingevuld. Ik probeer de verschillende rode draden wel netjes van elkaar te scheiden.
In mijn beschouwing heeft Het Zijn zich niet gedeeld ( emanatie ) middels de mens maar de mens geschapen zonder een Eigen-deling ( inderdaad Ondeelbaar ). Het Hoogst zijnde is in mijn beschouwing dus niet de mens maar God Zelve in immanentie modus ( niet emanatie ). Het lijkt allemaal verwarrend, maar met de passende bril lukt het wel. Jouw kijk op God is een andere, jouw kijk op het ontstaan van de mens is een andere, jouw kijk op het bedoelde Heil is een andere, kortom jouw rode draad is een totaal andere, maar dat weten wij beiden uiteraard. Niets nieuws onder de zon. Beide rode draden zijn in mijn optiek redelijk en dat is voor mij belangrijk.