Het bekendste herhalende gebed binnen de katholieke Kerk is natuurlijk de rozenkrans. Daarin worden verschillende bijbelse gebeden, vooral natuurlijk het weesgegroetje, voortdurend herhaald, terwijl men ondertussen belangrijke gebeurtenissen uit het leven van Jezus en Maria overweegt. Het is dus biddend overwegen. Ook bekend, hoewel meer een oosters-orthodoxe traditie, is het Jezusgebed, waarin men een gebed als "Heer Jezus, Zoon van God, ontferm U over mij, zondaar" voortdurend herhaalt. Ook hier zit het idee erachter dat door de voortdurende herhaling de woorden steeds dieper in je ziel bezinken en je zo Gods weldaden en je eigen tekorten kan overwegen. De bidder kan op een gegeven moment dan ook gewoon helemaal stilvallen en zo in stilte het gebed voortzetten.ericjan schreef:Een gebed dagelijks herhalen of delen ervan, is ook niets mis mee, het gaat hier om het achter elkaar herhalen van bijbelverzen en daarmee de techniek uit afgoderij toepassen. Volgens mij komt dat soort praktijken toch niet voor in de RKK?
Met een oppervlakkige blik zou men deze gebeden als mantra's kunnen zien, maar de betekenis en het belang van deze gebeden zijn geheel anders. Ze zijn enkel bedoeld om je te helpen bij het contemplatieve, beschouwende gebed en het zijn zeker geen formules die extra verhoring brengen of die altijd werken. Uiteindelijk blijven we afhankelijk van Gods genade en zijn deze gebedsvormen alleen voor óns nodig, om onze zwakke en vaak dorre geest eenvoudiger tot God te richten. Ze zijn dan ook geheel facultatief, hoewel bijvoorbeeld de rozenkrans vaak wel wordt aangeraden. Het is dus geen afgoderij, want ze komen voort uit het geloof in de ene, levende God, die ons alle vrijheid en ruimte geeft om op welke wijze ook tot Hem te naderen.