Een moraliteit die "uit zichzelf zo" is kent een reden. Daarbij moet je niet denken aan een universum (of God zo je wilt) die een moraal bedacht heeft. Er zit een logica in de wereld om ons heen. Het probleem is dat we die logica op cognitieve wijze willen verklaren. Maar er is een andere onderzoeksmethode welke je gewoon toepast op empirische wijze in je dagelijkse leven mede middels je geweten.Zolderworm schreef: 21 jan 2020, 18:22
Wat moet ik me voorstellen bij een moraliteit die uit zichzelf zo is? Ik denk dat het universum geen morele dimensie kent. Alles wat dat betreft is door de mens bedacht en vaak op basis van bepaalde gevoelens. Voor een moraliteit die "uit zichzelf" zo is, is daarbij geen plaats. Uit zichzelf is alleen het universum zonder morele dimensie.
Wel kan een zekere moraliteit gefundeerd zijn in onze instinctieve onbewuste programmering. Maar dat is alleen maar een functioneren van de natuur. De zogenaamde moraliteit voegen wij dan zelf eraan toe.
De aanname dat er een God bestaat die een bepaalde moraliteit heeft geordend ontslaat de mens van het onderzoeken. En waarom onderzoeken we?
Einstein zei:
Daarom ben ik van het onderzoeken en niet van het geloven. Diezelfde Einstein zag dat er geen toeval bestond en ik ben het daar mee eens.Als we wisten wat we deden, heette het geen onderzoek.
En in een onderzoek dienen we ieder voor zich bij onze eigen conclusies te blijven. Daarom is verschil van mening ook geen enkel probleem, maar volstrekt logisch.