https://www.bnnvara.nl/joop/artikelen/i ... -verborgen
Als we niet meer aan het beeld voldoen van anderen, blijven er maar weinig vrienden over.
Een andere manier van kijken naar Pasen is dat het hierover onszelf gaat en de potentie die we als mens hebben, een potentie die Jezus met zijn leven, dood en opstanding als het ware heeft voorgeleefd. Als eerste groef in de aarde, als mogelijkheid voor ieder mens om die weg te gaan, een weg naar binnen. Dan is de Paasweek in plaats van een uiterlijk verhaal, een innerlijke reis die we als mens kunnen gaan, een transformatie, een metamorfose, zoals een rups die een vlinder wordt. Dan gaat Pasen plots over jou en mij en komt het verhaal van Jezus rakelings dichtbij.
Het is een manier van kijken.
Laten we eens onderzoeken hoe die innerlijke reis eruit zou kunnen zien. Tijdens Palmzondag wordt Jezus als een held door het volk binnengehaald. Het Nederlands Elftal dat door de grachten van Amsterdam wordt gevaren om eindeloos toegejuicht te worden. De Max Verstappen, de Irene Wüst van het jaar 33. Iedereen wil zijn vriend zijn, hij is overal welkom. Dat is wat we allemaal willen, iedereen van ons wil gezien en bejubeld worden. Maar deze liefde komt volledig van buiten en is voorwaardelijk.
Naast onze angst voor de dood, is een van onze grootste angsten om uit de groep gezet te worden. Daarom blijven we maar hard werken om te voldoen aan de beelden van anderen en zetten we elkaar daarmee gevangen. Ondertussen zijn we het contact met onszelf, met wie we in wezen zijn, volledig kwijt.
Als je je laat leiden door wat anderen over je denken, dan ben je hun slaaf....
Dan komt het laatste avondmaal, omdat Jezus al geruime tijd weet welke werkelijke opdracht hem te wachten staat. Hij zit aan tafel met zijn dierbaarste vrienden, zijn leerlingen. Misschien zit er wel een vrouw bij, daar wordt nog tot op heden over getwist. ....Is die Maria Magdalena niet zijn beste en dierbaarste leerling, misschien wel zijn vrouw, waar hij kinderen mee had? ...Wie weet. ... Jezus uit de doeken doet dat hij in deze hoofdstad niet is gekomen om de overwinning op de Romeinen te bewerkstelligen. Hij moet juist een andere weg gaan, een innerlijke weg, een transformatie in hemzelf om daarmee deze transformatie ook mogelijk te maken voor ieder mens als wezenlijke volgende stap voor menselijke groei. En met deze eigen weg een stap zetten buiten de groep en wat de groep van hem verwacht. Staan als een enkeling.
Staan als een enkeling, mooi uitgedrukt.
Jezus mag gekruisigd worden. Wat misschien wel precies de bedoeling was, omdat hij anders zijn opdracht tot innerlijke transformatie nooit had kunnen volbrengen.
.......
Tijdens de kruisiging ontdekken we dat als we onze pijn durven toe te laten, er van binnenuit een antwoord komt van onvoorwaardelijke liefde.
Op de plaats van de wond schijnt het licht.
