De levens van de heiligen voor elke dag - mei

[Uranopolitis]

29 mei

De heilige martelaren, de diaken Sisinnius, de lektor Martyrius en diens broeder, de deurwachter Alexander. Zij waren afkomstig uit Kappadocië en wilden zich in dienst stellen van de Kerk om het Evangelie te prediken in heidens gebied. Zij begaven zich naar Milaan en stelden zich ter beschikking van de heilige Ambrosius. Deze zond hen door naar zijn vriend, de bisschop Vigelius van Trente. Door hem werden zij gewijd en naar Tirol gezonden onder de heidense bergbewoners.
Sisinnius gebruikte een alpenhoorn om de bewoners bijeen te roepen, zodat hij hun kon toespreken. Toen dit echter eens gebeurde terwijl een offerfeest aan de gang was, werden zij woedend aangevallen en gewelddadig vermoord. Hun lichamen werden naar de offerplaats gesleept en daar verbrand, in het gebied van het Nonsbergerdal, 307.

De heilige martelaar Kyrillos, nog een kind, te Caesarea in Kappadocië. Toen zijn vader merkte dat de jongen christen geworden was, mishandelde hij hem op allerlei manieren, en toen dat geen resultaat had, joeg hij hem het huis uit. Toen de gouverneur dit hoorde, liet hij de jongen ophalen, in de overtuiging dat hij beter wist hoe je zoiets moest aanpakken. Hij begon Kyrillos de mooiste voorstellen te doen. De jongen gaf ten antwoord dat hij veel meer prijs stelde op de vriendschap met God dan op die met zijn vader. En dat hij graag arm zou zijn op aarde om eeuwige rijkdommen te verwerven in de blijvende wereld. “Ook voor de dood ben ik niet bang, want die verschaft ons een veel beter leven”.
Hij werd nu naar de beul toegestuurd, die hem de werking van de verschillende martelwerktuigen zo levendig mogelijk verklaarde. Terug bij de rechter verklaarde Kyrillos dat hij niet bang was en dat hij brandde van verlangen om naar God te gaan. “Haast u mij ter dood te brengen opdat ik des te eerder de vreugde zal kennen Hem te zien”. En aan medelijdende toeschouwers vroeg hij om niet te huilen maar blij te zijn over die verwachting. Zo werd Kyrillos ter dood gebracht onder Decius. De heilige Hiëronymos noemt hem reeds.

De heilige martelaren Konon en zijn twaalfjarige zoon. Konon achtte zich niet het priesterschap waardig, maar hij bood zijn zoon aan voor de dienst van de Kerk. Deze werd lektor gewijd, en hij vervulde die taak met zoveel verstand en toewijding, dat de bisschop hem diaken maakte. Zij werden in 275 afgrijselijk gefolterd tijdens de vervolging van Aurelianus wat zij beiden met onvoorstelbare moed doorstonden tot zij gestorven waren.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Andreas van Chios. Hij heeft geleden te Konstantinopel in 1465; Joannes (Nannos), door de Turken gedood te Smyrna in 1802; Olbianos, bisschop van Anea met zijn leerling;

Theodosia, de moeder van de martelaar Prokopios, met nog 12 andere edele vrouwen onder Diokletiaan onthoofd; en Restitutus aan de Via Aurelia te Rome.

Eveneens op deze dag de heilige Maximus, bisschop van Verona; en Eleutherius, belijder te Arce in Midden-Italië.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

Heilige Job of schema-monnik Jezus

https://orthodoxasten.nl/evenementen/he ... e-dag-161/

Petrus hakt het oor van Malchus af en Jezus geneest hem

[Uranopolitis]

30 mei

De heilige martelaar Konstantijn Xl werd in 1405 geboren als 4e zoon van Keizer Manuel ll Paleologos. Zijn moeder was de Servische prinses Helena Dragas. Hij had een nauwe band met haar en gebruikte haar naam later als eretitel. Toen hij 17 jaar oud was probeerden de Turken, na in 1402 door de Mongoolse heerser Tamerlan verslagen te zijn, opnieuw Konstantinopel in te nemen. De stad kon toen nauwelijks verdedigd worden, en keizer Manuel stierf aan een beroerte.
De nieuwe keizer, Joannes Vlll Paleologos, zag in dat er hulp van het Westen moest komen, anders was de situatie hopeloos. De westerse voorwaarde voor hulp was echter gehoorzaamheid aan de paus, en vereniging van de Orthodoxe Kerk met die van Rome. Tijdens zijn afwezigheid had Konstantijn als regent een verdrag met de Turken gesloten, waardoor de stad verder gevrijwaard zou blijven voor aanvallen, tegen betaling van een jaarlijkse som geld. Na de terugkeer van Joannes, kregen Konstantijn en zijn andere broers elk een stuk van de Griekse Peloponnesos toegewezen, dat grotendeels onder het gezag van Byzantium viel. Binnen korte tijd was de gehele Peloponnesos onder controle, maar dit verontrustte de Turken en leidde ook tot strijd tussen de broers. Joannes haalde Konstantijn nu naar Konstantinopel, en gaf daarmee aan dat hij troonopvolger was.
ln 1437 ging Joannes weer naar ltalie voor hulp uit het Westen, en liet zich overhalen tot de Unie van Florence (1439), waardoor velen in Konstantinopel zich verraden voelden. Zij vertrouwden liever op God dan op een unie.
De verhouding met Rome leek echter beter. ln 1443 keerde Konstantijn naar Mistra in de Peloponnesos terug om het bestuur weer op zich te nemen, en hij herbouwde de verdedigingsmuur over de lsthmus bij Korinthe. De paus organiseerde daarop een kruistocht tegen de Turken, maar die werd volledig verslagen. Daarna versloeg Sultan Murad Konstantijn, zodat deze voortaan een jaarlijks tribuut moest betalen.
Op 6 januari 1449 werd Konstantijn tot keizer uitgeroepen in Mistra. ln 1451 werd de overleden Sultan Murad opgevolgd door zijn jonge zoon Mohammed ll. Deze zwoer dat hij Konstantinopel met rust zou laten, maar toch probeerde Konstantijn de paus over te halen zijn beloofde steun te geven. Deze weigerde, omdat de Orthodoxe Kerk de Unie van Florence verwierp.
Konstantijn probeerde van de nieuwe Turkse heerser meer geld los te krijgen voor het gevangen houden van diens voornaamste rivaal, maar zette hem daardoor aan tot beleg van Konstantinopel. Konstantijn verklaarde toen formeel de oorlog aan de sultan en maakte de stad gereed voor de belegering. Hernieuwde verzoeken om hulp uit het Westen hadden alleen de komst van een pauselijk gezantschap tot gevolg, dat van de situatie gebruik maakte de Unie van Florence door te zetten. Toen het Westen eindelijk in beweging kwam, was het te laat.
In 1453 liepen de voorraden in de stad ten einde, het voedsel werd onbetaalbaar. Goud en zilver uit de kerken werd gebruikt om de nood te lenigen.
Konstantijn hield persoonlijk toezicht op de aanleg van versterkingen waarmee de inwoners van de stad, mannen en vrouwen, dag en nacht bezig waren. Op Paasmaandag, 2 april 1453, begon de definitieve Turkse aanval met een niet aflatend bombardement, waartegen de driedubbele muren van Konstantinopel niet bestand waren: ze stortten stuk voor stuk in. Konstantijn vroeg de sultan om vrede, maar was niet bereid diens eis, de stad over te geven, in te willigen.
De spanning in de stad werd ondraaglijk. De hulp uit het Westen was er niet en Konstantijn voelde zich bedrogen. Op 24 mei was er ook nog een maansverduistering, en viel de ikoon van de heilige Moeder Gods, de beschermster van de stad, op onverklaarbare wijze op de grond.
In afwachting van de bestorming werden de bombardementen plotseling gestopt. In de stad werd een laatste processie gehouden, met Konstantijn aan het hoofd. Daarna sprak hij zijn soldaten toe, en zijn woorden maakten grote indruk.
Tijdens de liturgie die volgde, de eerste die na de proclamatie van de Unie van Florence in de Agia Sofia werd gehouden, ontving hij de Communie, daarna ging hij zijn troepen op de muren inspecteren.
In de ochtend van 29 mei kwam de bestorming. Na zes uur slaagden de aanvallers erin de Turkse vlag te hijsen op een van de torens, waarop er paniek uitbrak in de stad. Konstantijn wierp zijn keizerlijke eretekens af en wierp zich met getrokken zwaard in de strijd.
Hij werd het laatst gezien bij de Poort van de heilige Romanos, waar hij roemrijk sneuvelde, zoals past voor de laatste keizer van het Byzantijnse Rijk.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/he ... e-dag-162/



Parabel van de uitgenodigden op het bruiloftsfeest.

[Uranopolitis]

31 mei
De heilige martelaren Cantius, Cantianus en Cantilianilla, broers en zuster. Zij stamden uit de keizerlijke familie maar waren opgevoed door Protos, een christen-onderwijzer. Toen deze begreep dat hun leven in Rome niet veilig was, vluchtte hij met de kinderen naar Aquilea. Er kwam bevel uit Rome dat ze als christenen moesten worden afgemaakt; maar Protos had dit ook vernomen en was opnieuw met de kinderen op de vlucht gegaan. Er gebeurde echter een ongeluk met de draagkoets waarin ze werden vervoerd, en zo werden ze ingehaald door de achtervolgers. Alle vier werden gegrepen en in 290 gedood te Aquae Gradatae‚ dat sindsdien San-Cantiano heet. Hun lichamen werden begraven door een priester in de buurt, maar 700 jaar later overgebracht naar de nieuw gebouwde kerk in Etampes, waar nog jaarlijks op deze dag een processie tot hun eer gehouden wordt, en waar veel kleine kinderen naar toe worden gebracht.

Heilige priester-martelaar Filosoof

https://orthodoxasten.nl/evenementen/he ... e-dag-163/

Parabel van de schat, verborgen in het veld; en van de koopman die de beste parel zoekt