Wie ben ik?

[peda]

Ad # 1
Ik vergelijk dat dan even met Science Fiction, waarin men een bepaalde stelling/uitgangspunt/dogma accepteert en daarvan uitgaat.
Dat er bepaalde natuurwetten zijn, die wij (nog) niet kunnen waarnemen of anderszins kennen.
Maar ook in SF zal men vandaar uit moeten gaan met een zekere logica, want anders is het ook gewoon een sprookje,

Ad # 2
Ik wil aan dat laatste zeker nog aan toevoegen, datgene wat er gebeurt vanaf het samenstellen van onze persoonlijke DNA structuur bij het vormen van een eventueel nieuw leven en hetgeen in ons leven vervolgens verandert in het geheel en wat we weer doorgeven.
Of er een sturen door de ziel plaatsvindt zal altijd een vraag blijven, zolang wij daarvan niet de omvang kunnen begrijpen.

Ad # 3

Theïsten accepteren dat trouwens niet, want de sturing wordt alleen toegekend aan (een) God. DDe ziel is dan het stukje mens wat eeuwig leeft en ooit weer een nieuw eeuwig stoffelijk omhulsel zal krijgen. maar wel met meenemen van het persoonlijke leven met een eigen identiteit, daden en gedachten en geloof.
Duidelijk anders dan bij reïncarnatie, waarbij binnen het bewustzijn alleen bepaalde eigenschappen en de uitkomsten van levenslessen reïncarneren. En ook keer op keer op keer kan gereïncarneerd kan worden om steeds verder te leren.
Maar hoe dan ook valt het inderdaad onder metafysica.

Ad # 4

Als je ervan uit gaat dat er een ziel is, die los kan bestaan van de materie, is het voor mij idd. de vraag wat het dan zo persoonlijk maakt aan een menselijke ziel?
Wie of wat is dan "die ik"?
Die indaalt in een stoffelijk omhulsel, een leven leeft en na het afleggen van het stoffelijk omhulsel zijns weegs gaat.
Wat is de identiteit ervan in het eeuwige leven?
En wat is het blijvende deel van de ziel, als het niet de persoonlijkheid is, die mijn identiteit gedurende de diverse fasen in mijn leven bepaalt?
En als het niet mijn persoonlijkheid is, die blijvend is, wat is er dan voor verschil in jouw of mijn ziel?

Maar denk wel na over de invullingen van anderen, waarbij ik bij het één zeg, dat het misschien zou kunnen en bij het ander teveel bedenkingen heb.

Hallo Maria,

Ad # 1
Het verschil tussen SF en geloof is dat SF zich orienteert aan vermoedelijke wetenschappelijke mogelijkheden en geloof aan meta-fysica.
Het uitgaan van Hogere Niet Waarneembare Krachten die al of niet Persoonsachtig van "" ZIJN "" zijn. De SF bouwt voort op de mogelijkheden van nog niet ontdekte natuurkrachten. Het geloof heeft in principe geen boodschap aan nog niet ontdekte natuurwetten omdat "'God"' of hoe ook in te vullen niet behoren tot het Domein van de al of nog niet ontdekte natuur.

Ad # 2
Het bestaan van de ziel is aannemen, geloven, het is niet met bewijs hard te maken. Interssant is in mijn optiek wel de vraag : wat wordt in het menselijk leven op het conto van de ziel geschreven en wat op het dna.
Zou een interessant topic kunnen worden voor geinteresseerden. Watchman Nee, heeft daarover zijn gedachten laten gaan.

Ad# 3
Dat Theisten de sturing rond het thema menselijke "' persoonlijkheid "' exclusief aan het Handelen van God zouden toeschrijven, is voor mij totaal nieuw. De mens heeft m.i. een geweten ( gelocaliseerd in de ziel ) en een vrije wil ( eveneens gelocaliseerd in de ziel ). God laat het nu juist in alle vrijheid het aan de ziel om beiden te gebruiken ( ten goede of ten kwade ) . Na de dood blijven in de ziel, zowel het geweten, de herinnering als de vrije wil bewaard ( volgens Watchman Nee ). Inderdaad wordt in het reincarnatie denken een en ander anders ingevuld bij de karma idee.

Ad # 4
De "" Ik "' wordt in de uitvoering van Watchman Nee volledig toegeschreven aan de ziel. De Identiteit gaat niet verloren, maar gaat voort in het "' nieuwe "' leven na de dood. ( opstanding of hemel , afhankelijk van de geloofsgedachten daarover ). De persoonlijkheid = het "" ik "' en behoort tot de ziel. Of erin de ziel plaats blijft voor individuele Identiteit of dat er een voor iedereen geldende geestelijke eenheidsworst overblijft, het is niet bekend.
Tevens of alle herinnering wordt meegenomen, daarover geeft de bijbel geen uitsluitsel. Helaas.

[hopper]

De ervaringen van de geest/het ego vormen met die van alle andere geesten/ego's, de totale ervaring van de Ene (God).

Om nog even op de Ene in te gaan in het kader van dit topic:

De Ene kan zich nooit bewust zijn van iets buiten hem, immers hij is de Ene.
De Ene kan nooit nadenken over iets buiten hem, immers hij is de Ene.
De Ene kan alleen maar het Zijnde zijn, er is immers niets buiten hem wat hij 'niet-is'.

En vooral: de Ene kan alleen maar Liefde zijn wat in zichzelf gekeerd is, er is immers niks buiten hem om lief te hebben.

En voor de gelovigen onder ons die God als de Ene zien: (monotheïsme dus)
Wie gelooft in God plaatst zichzelf buiten de Ene er is immers de gelovige én God. (twee)

Waar het verwijst naar "wie ik ben" is het dat de Ene nooit een 'wie' kan zijn. Eén 'wie' veronderstelt immers een andere 'wie'. (twee)

[peda]

De ervaringen van de geest/het ego vormen met die van alle andere geesten/ego's, de totale ervaring van de Ene (God).

Om nog even op de Ene in te gaan in het kader van dit topic:

De Ene kan zich nooit bewust zijn van iets buiten hem, immers hij is de Ene.
De Ene kan nooit nadenken over iets buiten hem, immers hij is de Ene.
De Ene kan alleen maar het Zijnde zijn, er is immers niets buiten hem wat hij 'niet-is'.

En vooral: de Ene kan alleen maar Liefde zijn wat in zichzelf gekeerd is, er is immers niks buiten hem om lief te hebben.

En voor de gelovigen onder ons die God als de Ene zien: (monotheïsme dus)
Wie gelooft in God plaatst zichzelf buiten de Ene er is immers de gelovige én God. (twee)

Waar het verwijst naar "wie ik ben" is het dat de Ene nooit een 'wie' kan zijn. Eén 'wie' veronderstelt immers een andere 'wie'. (twee)

Hallo Hopper,

Ook jij schenkt geen aandacht aan de gedachte van "" Zelfbeperking "' ( accommodatie ) , God die door Schepping en Openbaring ten dele afziet om op door Hem op Soevereine Wijze Gewenste Delen "" God "' te zijn. Alles in Jip en Janneke, het mysterie kan niet verwoord worden.

[hopper]

Hallo Hopper,

Ook jij schenkt geen aandacht aan de gedachte van "" Zelfbeperking "' ( accommodatie ) , God die door Schepping en Openbaring ten dele afziet om op door Hem op Soevereine Wijze Gewenste Delen "" God "' te zijn. Alles in Jip en Janneke, het mysterie kan niet verwoord worden.

Ik verwoord het mysterie van de Ene in negatie, peda. Niet om de lezer wijzer te maken, maar juist om de lezer er op te wijzen dat dat wat men 'de Ene' noemt niet begrepen kan worden. (ook niet door mij dus)

Laten we zeggen, wie God lief heeft die verkeert al in het begrijpen en zal dáárom God nooit begrijpen. Wie tot God bidt schept zichzelf een tweeheid en zal God nooit begrijpen.

Dat wat we 'de Ene' noemen ligt in zichzelf besloten. En ik vermijd liever het woord 'God' vanwege de connotatie.


Maar hoe kan het dan alsof Hopper doet alsof hij van alles weet? Dat is omdat Hopper maar één geloof heeft en dat is ontkenning.
En daar ontkenning niet verwoord kan worden.....

[peda]

Hallo Hopper,

Ook jij schenkt geen aandacht aan de gedachte van "" Zelfbeperking "' ( accommodatie ) , God die door Schepping en Openbaring ten dele afziet om op door Hem op Soevereine Wijze Gewenste Delen "" God "' te zijn. Alles in Jip en Janneke, het mysterie kan niet verwoord worden.

Ik verwoord het mysterie van de Ene in negatie, peda. Niet om de lezer wijzer te maken, maar juist om de lezer er op te wijzen dat dat wat men 'de Ene' noemt niet begrepen kan worden. (ook niet door mij dus)

Laten we zeggen, wie God lief heeft die verkeert al in het begrijpen en zal dáárom God nooit begrijpen. Wie tot God bidt schept zichzelf een tweeheid en zal God nooit begrijpen.

Dat wat we 'de Ene' noemen ligt in zichzelf besloten. En ik vermijd liever het woord 'God' vanwege de connotatie.


Maar hoe kan het dan alsof Hopper doet alsof hij van alles weet? Dat is omdat Hopper maar één geloof heeft en dat is ontkenning.
En daar ontkenning niet verwoord kan worden.....

Ik denk dat best te begrijpen, ook ik volg de negatieve theologie. maar desondanks is het thema ( in mensen woorden ) Hoe kan het zijn dat de Onkenbare Ene aan Wie het Totaal Niets Ontbrak in Alle Soevereiniteit is overgegaan tot schepping van datgene dat minder is als Hijzelf. Theologisch is daar de "' Zelfbeperking "' uit voortgekomen. Ook weer zware theologische kost voor de liefhebbers. Wie het geen fluit boeit of het een onzinnige gedachte vindt, kan veel tijd en nog meer herseninspanning vermijden door het thema snel te vergeten.

[Messenger]

De ervaringen van de geest/het ego vormen met die van alle andere geesten/ego's, de totale ervaring van de Ene (God).

Om nog even op de Ene in te gaan in het kader van dit topic:

De Ene kan zich nooit bewust zijn van iets buiten hem, immers hij is de Ene.
De Ene kan nooit nadenken over iets buiten hem, immers hij is de Ene.
De Ene kan alleen maar het Zijnde zijn, er is immers niets buiten hem wat hij 'niet-is'.

En vooral: de Ene kan alleen maar Liefde zijn wat in zichzelf gekeerd is, er is immers niks buiten hem om lief te hebben.

En voor de gelovigen onder ons die God als de Ene zien: (monotheïsme dus)
Wie gelooft in God plaatst zichzelf buiten de Ene er is immers de gelovige én God. (twee)

Waar het verwijst naar "wie ik ben" is het dat de Ene nooit een 'wie' kan zijn. Eén 'wie' veronderstelt immers een andere 'wie'. (twee)

De Ene heeft zich opgedeeld in vele delen. Ieder deel, elke individuatie van de Ene, kan spreken over 'wie' en 'wat'.

[Messenger]

Hoe kan het zijn dat de Onkenbare Ene aan Wie het Totaal Niets Ontbrak in Alle Soevereiniteit is overgegaan tot schepping van datgene dat minder is als Hijzelf.

Het zich opdelen in meerdere delen van zichzelf wil niet betekenen dat die meerdere delen minder zijn dan de Ene.
Er is geen superioriteit, elke opdeling/ziel/Godsvonk is gelijkwaardig aan het geheel. Het ontbreekt de Ene dan ook aan niets.

[peda]

Hoe kan het zijn dat de Onkenbare Ene aan Wie het Totaal Niets Ontbrak in Alle Soevereiniteit is overgegaan tot schepping van datgene dat minder is als Hijzelf.

Het zich opdelen in meerdere delen van zichzelf wil niet betekenen dat die meerdere delen minder zijn dan de Ene.
Er is geen superioriteit, elke opdeling/ziel/Godsvonk is gelijkwaardig aan het geheel. Het ontbreekt de Ene dan ook aan niets.

De zienswijze van Walsch is dan ook niet de zienswijze van de Abrahamitische Godsdiensten. Het gaat in mijn optiek niet om wie gelijk heeft, maar om de onderbouwing van de gedachten. Hoe kijk je aan en beoordeel je de start premissen. Zo hangt in jouw visie de gehele samenhang af van de mededelingen die Walsch van "" God "' heeft binnen gekregen. God heeft Walsch medegedeeld dat Hij Zich heeft Opgedeeld ( de Godsvonken ) en dat het Hem aan Niets ontbreekt. Dat is jouw premisse voor de verklaring voor het existeren van het Innerlijke menszijn. Niets op tegen want tegen Openbaring ( Goddelijke Mededeling ) staat de mens vol met tanden. Het punt is wel dat de Openbaring gedaan aan Walsch niet de enige gedane Openbaring is. En bij meerdere Openbaringen ligt het onderling vergelijken in de lucht. Het doel van het forum.

[Messenger]

Hoe kan het zijn dat de Onkenbare Ene aan Wie het Totaal Niets Ontbrak in Alle Soevereiniteit is overgegaan tot schepping van datgene dat minder is als Hijzelf.

Het zich opdelen in meerdere delen van zichzelf wil niet betekenen dat die meerdere delen minder zijn dan de Ene.
Er is geen superioriteit, elke opdeling/ziel/Godsvonk is gelijkwaardig aan het geheel. Het ontbreekt de Ene dan ook aan niets.

De zienswijze van Walsch is dan ook niet de zienswijze van de Abrahamitische Godsdiensten. Het gaat in mijn optiek niet om wie gelijk heeft, maar om de onderbouwing van de gedachten. Hoe kijk je aan en beoordeel je de start premissen. Zo hangt in jouw visie de gehele samenhang af van de mededelingen die Walsch van "" God "' heeft binnen gekregen. God heeft Walsch medegedeeld dat Hij Zich heeft Opgedeeld ( de Godsvonken ) en dat het Hem aan Niets ontbreekt. Dat is jouw premisse voor de verklaring voor het existeren van het Innerlijke menszijn. Niets op tegen want tegen Openbaring ( Goddelijke Mededeling ) staat de mens vol met tanden. Het punt is wel dat de Openbaring gedaan aan Walsch niet de enige gedane Openbaring is. En bij meerdere Openbaringen ligt het onderling vergelijken in de lucht. Het doel van het forum.

Het is niet alleen de zienswijze van Walsch waarover ik schrijf, ook de mijne.
Ik geef er ook mijn eigen interpretatie aan, omdat ik ook eigen inzichten heb.
Met andere woorden: ik breng geen boodschap die louter uit de boeken van Walsch komt.

[peda]

Hoe kan het zijn dat de Onkenbare Ene aan Wie het Totaal Niets Ontbrak in Alle Soevereiniteit is overgegaan tot schepping van datgene dat minder is als Hijzelf.

Het zich opdelen in meerdere delen van zichzelf wil niet betekenen dat die meerdere delen minder zijn dan de Ene.
Er is geen superioriteit, elke opdeling/ziel/Godsvonk is gelijkwaardig aan het geheel. Het ontbreekt de Ene dan ook aan niets.

De zienswijze van Walsch is dan ook niet de zienswijze van de Abrahamitische Godsdiensten. Het gaat in mijn optiek niet om wie gelijk heeft, maar om de onderbouwing van de gedachten. Hoe kijk je aan en beoordeel je de start premissen. Zo hangt in jouw visie de gehele samenhang af van de mededelingen die Walsch van "" God "' heeft binnen gekregen. God heeft Walsch medegedeeld dat Hij Zich heeft Opgedeeld ( de Godsvonken ) en dat het Hem aan Niets ontbreekt. Dat is jouw premisse voor de verklaring voor het existeren van het Innerlijke menszijn. Niets op tegen want tegen Openbaring ( Goddelijke Mededeling ) staat de mens vol met tanden. Het punt is wel dat de Openbaring gedaan aan Walsch niet de enige gedane Openbaring is. En bij meerdere Openbaringen ligt het onderling vergelijken in de lucht. Het doel van het forum.

Het is niet alleen de zienswijze van Walsch waarover ik schrijf, ook de mijne.
Ik geef er ook mijn eigen interpretatie aan, omdat ik ook eigen inzichten heb.
Met andere woorden: ik breng geen boodschap die louter uit de boeken van Walsch komt.

Zo zie ik het ook, Messenger, wij ontmoeten elkaar niet voor het eerst. Maar het blijft Openbaring versus Openbaring, zeker wanneer de basis uitgangsposities nagenoeg 180 graden van elkaar afwijken ( Godsvonk versus de geschapen ziel = niet God )

[Maria K]

Ad # 3

Theïsten accepteren dat trouwens niet, want de sturing wordt alleen toegekend aan (een) God. DDe ziel is dan het stukje mens wat eeuwig leeft en ooit weer een nieuw eeuwig stoffelijk omhulsel zal krijgen. maar wel met meenemen van het persoonlijke leven met een eigen identiteit, daden en gedachten en geloof.
Duidelijk anders dan bij reïncarnatie, waarbij binnen het bewustzijn alleen bepaalde eigenschappen en de uitkomsten van levenslessen reïncarneren. En ook keer op keer op keer kan gereïncarneerd kan worden om steeds verder te leren.
Maar hoe dan ook valt het inderdaad onder metafysica.

Ad# 3
Dat Theisten de sturing rond het thema menselijke "' persoonlijkheid "' exclusief aan het Handelen van God zouden toeschrijven, is voor mij totaal nieuw. De mens heeft m.i. een geweten ( gelocaliseerd in de ziel ) en een vrije wil ( eveneens gelocaliseerd in de ziel ). God laat het nu juist in alle vrijheid het aan de ziel om beiden te gebruiken ( ten goede of ten kwade ) . Na de dood blijven in de ziel, zowel het geweten, de herinnering als de vrije wil bewaard ( volgens Watchman Nee ). Inderdaad wordt in het reincarnatie denken een en ander anders ingevuld bij de karma idee.

Ik wil hier nog even op terugkomen.
Dit stukje volgt uit het vorige.

De grote vraag is dus welke menselijke eigenschappen worden gestuurd door de ziel en welke eigenschappen worden gestuurd vanuit de erfelijke dna-structuur.

Ik wil aan dat laatste zeker nog aan toevoegen, datgene wat er gebeurt vanaf het samenstellen van onze persoonlijke DNA structuur bij het vormen van een eventueel nieuw leven en hetgeen in ons leven vervolgens verandert in het geheel en wat we weer doorgeven.
Of er een sturen door de ziel plaatsvindt zal altijd een vraag blijven, zolang wij daarvan niet de omvang kunnen begrijpen.

Theïsten accepteren dat trouwens niet, want de sturing wordt alleen toegekend aan (een) God. DDe ziel is dan het stukje mens wat eeuwig leeft en ooit weer een nieuw eeuwig stoffelijk omhulsel zal krijgen. maar wel met meenemen van het persoonlijke leven met een eigen identiteit, daden en gedachten en geloof.
Duidelijk anders dan bij reïncarnatie, waarbij binnen het bewustzijn alleen bepaalde eigenschappen en de uitkomsten van levenslessen reïncarneren. En ook keer op keer op keer kan gereïncarneerd kan worden om steeds verder te leren.
Maar hoe dan ook valt het inderdaad onder metafysica.

Het ging me hier niet om het sturen in de handel en wandel tijdens het leven.
We hadden het toch over de ontwikkeling van de mens van conceptie tot het menselijke levende wezen, dat geboren zou worden met de ingeboren ziel en eigenschappen?
En hoe en wanneer gedacht kan worden, dat de ziel daarin geplaatst is.
Het wonder van het begin van het leven wordt toch aan God toegekend?

Daarna leeft de mens dan met de menselijke geest vlg. een eigen bewustzijn en ook verantwoordelijkheid en inderdaad heeft hij daarin ook vlg. het christendom zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen.

[peda]

Het ging me hier niet om het sturen in de handel en wandel tijdens het leven.
We hadden het toch over de ontwikkeling van de mens van conceptie tot het menselijke levende wezen, dat geboren zou worden met de ingeboren ziel en eigenschappen?
En hoe en wanneer gedacht kan worden, dat de ziel daarin geplaatst is.
Het wonder van het begin van het leven wordt toch aan God toegekend?

Daarna leeft de mens dan met de menselijke geest vlg. een eigen bewustzijn en ook verantwoordelijkheid en inderdaad heeft hij daarin ook vlg. het christendom zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen.

Hallo Maria,

Het wonder van het begin van het leven, lopende van foetus via embryo naar baby geldt voor elk biologisch wezen en niet alleen voor de mens.
Eigenlijk is het plaatsen van de ziel in het stoffelijk lichaam, het grootste wonder omdat het geen waar te nemen fenomeen is. Dat wonder wordt door de gelovigen aan God toegeschreven. Of je het begin van het leven toekent aan God of de natuur, is aan de beschouwer.

[Zolderworm]

Het ging me hier niet om het sturen in de handel en wandel tijdens het leven.
We hadden het toch over de ontwikkeling van de mens van conceptie tot het menselijke levende wezen, dat geboren zou worden met de ingeboren ziel en eigenschappen?
En hoe en wanneer gedacht kan worden, dat de ziel daarin geplaatst is.
Het wonder van het begin van het leven wordt toch aan God toegekend?

Daarna leeft de mens dan met de menselijke geest vlg. een eigen bewustzijn en ook verantwoordelijkheid en inderdaad heeft hij daarin ook vlg. het christendom zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen.

Hallo Maria,

Het wonder van het begin van het leven, lopende van foetus via embryo naar baby geldt voor elk biologisch wezen en niet alleen voor de mens.
Eigenlijk is het plaatsen van de ziel in het stoffelijk lichaam, het grootste wonder omdat het geen waar te nemen fenomeen is. Dat wonder wordt door de gelovigen aan God toegeschreven. Of je het begin van het leven toekent aan God of de natuur, is aan de beschouwer.

Volgens sommigen daalt de ziel in in het lichaam dat voor hem bestemd is. Daar komt dan geen God aan te pas. De vraag is dan wel: hoe weet de ziel dat dat lichaam voor hem bestemd is? Waarschijnlijk is er een soort verbondenheid. Maar ik geef toe: dat klinkt wat vaag.

[Maria K]

Het ging me hier niet om het sturen in de handel en wandel tijdens het leven.
We hadden het toch over de ontwikkeling van de mens van conceptie tot het menselijke levende wezen, dat geboren zou worden met de ingeboren ziel en eigenschappen?
En hoe en wanneer gedacht kan worden, dat de ziel daarin geplaatst is.
Het wonder van het begin van het leven wordt toch aan God toegekend?

Daarna leeft de mens dan met de menselijke geest vlg. een eigen bewustzijn en ook verantwoordelijkheid en inderdaad heeft hij daarin ook vlg. het christendom zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen.

Hallo Maria,

Het wonder van het begin van het leven, lopende van foetus via embryo naar baby geldt voor elk biologisch wezen en niet alleen voor de mens.
Eigenlijk is het plaatsen van de ziel in het stoffelijk lichaam, het grootste wonder omdat het geen waar te nemen fenomeen is. Dat wonder wordt door de gelovigen aan God toegeschreven. Of je het begin van het leven toekent aan God of de natuur, is aan de beschouwer.

Feitelijk betekent ziel de kern van "het leven".
Datgene wat het verschil maakt tussen dood en leven.
"Het leven" lijkt soms meer dan de som van de stoffelijke delen.
Het kan voor mensen heel veel verschillende betekenissen hebben.
Gebruik dat zoals je wil.
Ik ervaar vaak nieuw leven als wonderbaarlijk, soms zelfs als een mystieke ervaring.
Daarmee bedoel ik een ongekend groots gevoel, haast lijfelijk, wat ik niet echt verstandelijke kan doorgronden.
Of daar een god wel of niet aan het begin staat is voor mij idd. niet van toepassing.
Dat verandert niets aan mijn ervaring.
Ps
Het is trouwens van embryo naar foetus naar baby.

[Petra]

Bedoel je nou dat je je eigen bezieling onder controle kan hebben en dat wijzigen door je hersens te gebruiken?

Ja, dat bedoel ik inderdaad. Mijn bezieling kan ik op bewuste wijze vorm geven. Een vorm welke ongedacht is.
Dit kan d.m.v. kennis hebben van de gedachte ik (persoon) en de bewuste ik (leeg).

Is voor jou bezieling dan wel hetzelfde als je ziel?
Beziel je je ziel of beziel je het zielsvoertuig?
Blijft er nog iets van over na je dood of zit het verbonden aan je lijf?

[hopper]

Bedoel je nou dat je je eigen bezieling onder controle kan hebben en dat wijzigen door je hersens te gebruiken?

Ja, dat bedoel ik inderdaad. Mijn bezieling kan ik op bewuste wijze vorm geven. Een vorm welke ongedacht is.
Dit kan d.m.v. kennis hebben van de gedachte ik (persoon) en de bewuste ik (leeg).

Is voor jou bezieling dan wel hetzelfde als je ziel?
Beziel je je ziel of beziel je het zielsvoertuig?
Blijft er nog iets van over na je dood of zit het verbonden aan je lijf?

Bezieling is wat mij betreft het ongedachte ik. Denk ook aan de uitdrukking: wat bezielde die man?
Dat is iets wat in de (mijn) geest aanwezig is.

Maar ik verbind het niet met een hiernamaals.

[peda]

Het ging me hier niet om het sturen in de handel en wandel tijdens het leven.
We hadden het toch over de ontwikkeling van de mens van conceptie tot het menselijke levende wezen, dat geboren zou worden met de ingeboren ziel en eigenschappen?
En hoe en wanneer gedacht kan worden, dat de ziel daarin geplaatst is.
Het wonder van het begin van het leven wordt toch aan God toegekend?

Daarna leeft de mens dan met de menselijke geest vlg. een eigen bewustzijn en ook verantwoordelijkheid en inderdaad heeft hij daarin ook vlg. het christendom zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen.

Hallo Maria,

Het wonder van het begin van het leven, lopende van foetus via embryo naar baby geldt voor elk biologisch wezen en niet alleen voor de mens.
Eigenlijk is het plaatsen van de ziel in het stoffelijk lichaam, het grootste wonder omdat het geen waar te nemen fenomeen is. Dat wonder wordt door de gelovigen aan God toegeschreven. Of je het begin van het leven toekent aan God of de natuur, is aan de beschouwer.

Volgens sommigen daalt de ziel in in het lichaam dat voor hem bestemd is. Daar komt dan geen God aan te pas. De vraag is dan wel: hoe weet de ziel dat dat lichaam voor hem bestemd is? Waarschijnlijk is er een soort verbondenheid. Maar ik geef toe: dat klinkt wat vaag.

Het gaat hier over het niet waarneembare en het niet-waarneembare kan niet bestudeerd worden. Bij datgene dat niet bestudeerd kan worden blijven er eeuwig vragen bestaan, die ""opgelost"' worden door terug te grijpen op ( vermeende ) Openbaring of "" onthulde "' wijsheid verkregen op basis van innerlijke ervaring. Jouw gedachte van "'verbondenheid"' met de passende "' stoffelijke "' partner ben ik als idee ook tegengekomen in de esoterie. Maar hoe meer details hoe zweveriger het verhaal ( helaas ) wordt.

[peda]

Ps
Het is trouwens van embryo naar foetus naar baby.

Je hebt volledig gelijk. Was het probleem van "" Waar zit het IK "" ook maar zo snel op te lossen als mijn kleine verschrijving. Het Swaab-----Van Lommel verhaal blijft maar rond circuleren, je raakt het niet kwijt, althans niet met het huidige niveau van weten. Is bewustzijn bij biologische wezens een emergente eigenschap van materie of is materie een emergente eigenschap van ( extern ) Bewustzijn, of bestaan beiden dualistisch naast elkaar en is er sprake van de mogelijkheid van onderling kunnen reageren op/met elkaar. Het antwoord zou ik graag willen weten.

[Maria K]

Was het probleem van "" Waar zit het IK "" ook maar zo snel op te lossen als mijn kleine verschrijving. Het Swaab-----Van Lommel verhaal blijft maar rond circuleren, je raakt het niet kwijt, althans niet met het huidige niveau van weten.

[hopper]

De "wie ben ik" vraag is pas opgelost als de vragensteller in ziet dat hij niet bestaat als een bedachte ik.
Dat heeft als handicap dat de vragensteller zichzelf om zeep helpt.
Dus blijven we liever hangen in die denkende, voelende en vooral willende ik.
En gaat datzelfde ik graag een concurrentie-strijd aan met de andere ikjes.

En als ik schrijf dat je slaaf bent van diezelfde gedachte ik, dan geloof je me niet.
Slaaf van je zelf? Ja, de gedachte ik heeft macht over jou.
Soms wil men de gedachte ik zelfs laten existeren over de dood heen.

En dan nog! Iedere poging om je zelf van je eigen ik te bevrijden is wederom een poging van diezelfde bedachte ik.
En de bewuste ik kun je niet denken, omdat daar de bron ligt van de ik-ben notie.
Jij bent namelijk bewust omdat je bewust bent ván iets of iemand.
Op jezelf kun je niet eens bestaan. Niet in een hiernamaals en niet in een hiernumaals.

(Grapje: kom je na een deugdzaam leven aan bij de hemelpoort, blijkt er niemand te zijn!)

Dat wat men ego/persoon noemt is slechts een bedachte ik. Jezelf als een concept waar je jezelf mee in de maling neemt.
Maar dat had je al kunnen bedenken aan de hand van de droomloze slaap. Dan zijn er ook geen concepten en ben je als bedachte ik feitelijk dood.
(Daarom gaat de tijd ook zo lekker snel in je droomloze slaap)

Zelfs de tijdsbeleving is feitelijk een conceptbeleving. Miljoenen bits aan informatie trekt er aan je voorbij terwijl je zelf stil staat.
Het verschilt niet van kijken naar een film, maar jij denkt dat dat je 'leven' is. Je gaat helemaal op in de film en bedenkt voor jezelf ook een rol (ik ben atheïst, ik ben christen) in de film van het leven. Maar je vergeet te kijken naar de film....

[Zolderworm]

In de vraagstelling "Wie ben ik?" is er allereerst het ego-wezen.
Als men onderzoek doet naar dit wezen dan blijkt dat dit eigenlijk een bedacht wezen is.
Het bedachte wezen is de mens die zich bepaalt heeft aan de hand van het verleden en levend naar de toekomst(verwachtingen) toe.
In feite is dus het ego een verzinsel van je zelf. Ontdoe je van het bedachte zelf en je houdt niks over.
Ego is begrensd tussen geboorte en dood.

De "wie ben ik?" vraagstelling heeft dus een vervolg voor hen die geloven in een leven na de dood.
Eenmaal geconstateerd dat ego een verzinsel is van je zelf, wie moet er dan voort leven na de dood?
Een verzinsel wat door leeft lijkt me ook voor gelovigen niet acceptabel.

Ik wil accepteren dat een 'ziel' naar het hiernamaals gaat. Maar in welk opzicht is die ziel dan anders dan het zelf-verzonnen ego?
Kan iemand mij dat dusdanig uitleggen dat ik het kan begrijpen?

Het ik-loze bewustzijn, om het maar zo te noemen, is alleen voorbehouden aan het bovenmentale. Het mentale schept altijd het Ik, omdat de bron van zijn activiteit denkbeelden zijn. Het zou dus niet anders kunnen. Het denken verkeert altijd in de reflectie, omdat het het verleden en de toekomst meeneemt in zijn denkbeeldenstructuur. Na de dood gaat het denken met ons mee. De dood betekent niet meteen het einde van het denken. Dus ook niet de beëindiging van de Ik-ervaring. (Hetgeen ik heb ervaren tijdens mijn uittredingen, waarbij ik onder meer mijn lichaam vanaf een afstandje zag liggen.)

[hopper]

Het ik-loze bewustzijn, om het maar zo te noemen, is alleen voorbehouden aan het bovenmentale. Het mentale schept altijd het Ik, omdat de bron van zijn activiteit denkbeelden zijn. Het zou dus niet anders kunnen. Het denken verkeert altijd in de reflectie, omdat het het verleden en de toekomst meeneemt in zijn denkbeeldenstructuur. Na de dood gaat het denken met ons mee. De dood betekent niet meteen het einde van het denken. Dus ook niet de beëindiging van de Ik-ervaring. (Hetgeen ik heb ervaren tijdens mijn uittredingen, waarbij ik onder meer mijn lichaam vanaf een afstandje zag liggen.)

Ik ben het eens met wat je schrijft, Zolderworm. Maar wel met de restrictie dat 'de bewuste ik' tot leven geroepen kan worden, ook bij het dagbewustzijn. Het is de conceptuele, gedachte ik die middels reflectie zichzelf in stand houdt. Maar het is mogelijk om de gedachte ik te begrijpen.

Omdat de bewuste ik geen inhoud kent zal de bewuste ik nooit oordelen, nooit reflecteren, nergens antipathie of sympathie voor hebben.
Zie je dus 'iemand' in je zelf reflecteren, oordelen, sympathie of antipathie hebben dan weet je dat dat de 'iemand', de bedachte ik is.

Ik kan hier natuurlijk wel kletsen over die bewuste ik, maar je kunt hem alleen kennen door hem te zijn. Dus als je uitspreekt: ik ben christen, ik ben atheïst zit je al in de wereld van concepten.

Vanuit de bewuste ik kun je je bedachte ik doorgronden en vanuit dat doorgronden kun je hem langzaam laten sterven. Had Jezus nog de Romeinen om zich aan het kruis te laten spijkeren, de andere mensen moeten zichzelf aan het kruis spijkeren.

[hopper]

(Hetgeen ik heb ervaren tijdens mijn uittredingen, waarbij ik onder meer mijn lichaam vanaf een afstandje zag liggen.)

Dit zet ik even apart, want ik heb geen ervaring met uittreden of BDE. Maar wat ik er uit begrijp is dat bij die toestanden het 'zien' intact blijft.
Want anders kan men het lichaam niet van een afstand bekijken.

Daarom deel ik ook het 'ik' op in stukjes, want de bewuste ik is de daadwerkelijke ik-ervaring. En de ik-ervaring ontstaat weer door iets te zien.
Maar 'zien' (iets zien) is geen ding. Het is inhoudsloos. De dingen zijn de inhoud.

[peda]

(Hetgeen ik heb ervaren tijdens mijn uittredingen, waarbij ik onder meer mijn lichaam vanaf een afstandje zag liggen.)

Dit zet ik even apart, want ik heb geen ervaring met uittreden of BDE. Maar wat ik er uit begrijp is dat bij die toestanden het 'zien' intact blijft.
Want anders kan men het lichaam niet van een afstand bekijken.

Daarom deel ik ook het 'ik' op in stukjes, want de bewuste ik is de daadwerkelijke ik-ervaring. En de ik-ervaring ontstaat weer door iets te zien.
Maar 'zien' (iets zien) is geen ding. Het is inhoudsloos. De dingen zijn de inhoud.

Ik meen Hopper, dat jij anders omgaat met "' bewustzijn "' als Zolder het doet. Volgens Zolder leven wij in een monistische bewustzijnswereld, die ook met de stoffelijke dood voor de innerlijke mens niet voorbij is en ik denk dat jij daar afstand van neemt.

[Zolderworm]

Het ik-loze bewustzijn, om het maar zo te noemen, is alleen voorbehouden aan het bovenmentale. Het mentale schept altijd het Ik, omdat de bron van zijn activiteit denkbeelden zijn. Het zou dus niet anders kunnen. Het denken verkeert altijd in de reflectie, omdat het het verleden en de toekomst meeneemt in zijn denkbeeldenstructuur. Na de dood gaat het denken met ons mee. De dood betekent niet meteen het einde van het denken. Dus ook niet de beëindiging van de Ik-ervaring. (Hetgeen ik heb ervaren tijdens mijn uittredingen, waarbij ik onder meer mijn lichaam vanaf een afstandje zag liggen.)

Ik ben het eens met wat je schrijft, Zolderworm. Maar wel met de restrictie dat 'de bewuste ik' tot leven geroepen kan worden, ook bij het dagbewustzijn. Het is de conceptuele, gedachte ik die middels reflectie zichzelf in stand houdt. Maar het is mogelijk om de gedachte ik te begrijpen.

Omdat de bewuste ik geen inhoud kent zal de bewuste ik nooit oordelen, nooit reflecteren, nergens antipathie of sympathie voor hebben.
Zie je dus 'iemand' in je zelf reflecteren, oordelen, sympathie of antipathie hebben dan weet je dat dat de 'iemand', de bedachte ik is.

Ik kan hier natuurlijk wel kletsen over die bewuste ik, maar je kunt hem alleen kennen door hem te zijn. Dus als je uitspreekt: ik ben christen, ik ben atheïst zit je al in de wereld van concepten.

Vanuit de bewuste ik kun je je bedachte ik doorgronden en vanuit dat doorgronden kun je hem langzaam laten sterven. Had Jezus nog de Romeinen om zich aan het kruis te laten spijkeren, de andere mensen moeten zichzelf aan het kruis spijkeren.

Het bewuste Ik bestaat voor mij uit de inhoud van het denken, van het gevoel en van de waarneming van het fysieke. Ik denk niet zozeer dat ik deze inhoud zelf schep, maar dat ik het toelaat dat deze mij betreedt. Het is mogelijk dit proces te begrijpen en daarmee te stoppen. Ik houd dan iets over dat nooit oordeelt, nooit reflecteert, nergens antipathie of sympathie voor heeft, zoals jij schrijft. Waarschijnlijk kun je dan spreken van een gewaarwording zonder inhoud. En het is de vraag of dit dan nog iets is of dat er dan sprake is van een compleet inhoudsloze extase, of zoals ik het eerder noemde: zuivere geest.